Επειδή διάβασα κριτική για συγκεκριμένα ματς, δείτε τί εύκολη που είναι:
Παίζουμε εκτός με την Τόττεναμ. Του κάθονται (γιατί είναι και κωλόφαρδος πανάθεμάτον) δυο γκολ᾿ μέχρι και ο Σαλπιγγίδης σκοράρει, μιλάμε γεννάνε και τα κοκόρια του. Αποβάλλεται (με άδικη κόκκινη) ο Στάφυ και οι Άγγλοι μειώνουν με (άδικο) πέναλτι. Και στο 1-2, με ένα ημίχρονο μπροστά του, πάει και με γυρίζει την ομάδα πίσω «να κλείνει χώρους». Λογικό δεν ήταν που φάγαμε άλλα δύο και χάσαμε στο τέλος;
Άλλο ματς. Με την κούλα στο πρωτάθλημα. Αντί να βάλει δεξί μπακ τον Σνάουτσνερ να κλείνει τον αντίπαλο, με βάζει τον Έτο. Κι αυτός ο π@πάρας κάνει το καλύτερο παιχνίδι του στον ΠΑΟΚ και η κούλα δεν προλαβαίνει να μαζεύει την μπάλα από τα δίχτυα. Βάλε ρε άχρηστε τον Αποστολόπουλο αντί για τον Βραζιλιάνο, πόσο χειρότερος μπορεί να είναι;*
Αμ, με τον βάζελο στο πρωτάθλημα στο ΟΑΚΑ. Που κάθε χρόνο περνούσαμε αέρα. Τί 3άρες, τί 4άρες, τον είχαμε ξεκωλιάσει τον βάζελο. Και φέτος; Μόνο δύο; Αφού να σκεφτείς, ο Σαλπιγγίδης δεν πανηγύρισε το δεύτερο, είχε συνηθίσει να ρίχνουμε από τρία και πάνω.
Η κριτική γίνεται συνολικά. Το παραπάνω είναι «ό,τι θυμάμαι, χαίρομαι».
*ΥΓ: Αυτή την φράση («πόσο χειρότερος μπορεί να είναι»), την έχω σιχαθεί. Η απάντηση μου είναι «δεν φαντάζεσαι πόσο, μέχρι να το δεις».