Διαβάζοντας τις τελευταίες μέρες μπαίνω σε σκέψεις...
Ο Ζλάταν είναι ένας πάρα πολύ καλός επιθετικός... Και αυτό εννοείται πως δεν φαίνεται μόνο απο το γκόλ που έβαλε... Αυτό είναι το τελευταίο... Φαίνεται απο χίλια-δυο άλλα πράγματα και σίγουρα όχι μόνο απο ένα γκόλ... Για μένα το κυριότερο είναι το πόσο διαφορετική φαίνεται η επιθετική γραμμή του ΠΑΟΚ όταν παίζει ο Μουσλίμοβιτς, κάτι που γίνεται πιο εύκολα αντιληπτό όταν μπαίνει αλλαγή και βλέπεις σε αντιδιαστολή το πόσο νιώθει η αντίπαλη άμυνα το Μουσλίμοβιτς...
Στο θέμα της κωλοτούμπας όμως... Επαναλαμβάνω την πάγια αρχή μου... Όσο γελοίο είναι να κράζεις έναν παίκτη όταν είναι στα κάτω του, άλλο τόσο γελοίο είναι να αποθεώνεις έναν παίκτη όταν είναι στα πάνω του...
Ο Μουσλίμοβιτς είναι ένας πολύ καλός διεθνής επιθετικός με πολύπλευρη προσφορά στο παιχνίδι της ομάδας και πέραν του γκόλ (άσχετα που οι πολλοί δεν το βλέπουν) αφού πιέζει την άμυνα και την αναγκάζει να υποπέσει σε λάθη, ανεβάζει την ομάδα ψηλότερα, κρατάει και "σπάει" τη μπάλα σωστά, ανοίγει διαδρόμους, τραβάει όλη την άμυνα πάνω του και κρατάει τα αντίπαλα μπάκ πίσω...
Ταυτόχρονα όμως, ο Μουσλίμοβιτς είναι και η δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή μας και ο παίκτης με το υψηλότερο ετήσιο συμβόλαιο (ή το δεύτερο) στην ομάδα... Και ο παίκτης με το υψηλότερο συμβόλαιο δεν είναι δυνατόν να χάνει κάθε σεζόν τα μισά ματς λόγω τραυματισμών (12 έπαιξε και 11 έχασε φέτος στο πρωτάθλημα και καμιά δεκαριά έχασε πέρισυ)... Ομάδες σαν τον ΠΑΟΚ δεν έχουν αυτή την πολυτέλεια... Φανταστείτε στην αρχή της σεζόν (που σε 5 αγωνιστικές μείναμε 10 βαθμούς πίσω απο τον πρώτο) που ταλαιπωρούσαμε τα μάτια μας με την επίθεση που βλέπαμε να αγωνιζόταν ο Μουσλίμοβιτς που είχε ξεκινήσει τη σεζόν φορτσάτος και δυνατός... Κατα πάσα πιθανότητα θα ήμασταν εμείς αυτή τη στιγμή στη θέση του Παναθηναϊκού... Αλλά ας μην μπούμε σε αυτή την υποθετική λογική...
Επομένως ας αφήσουμε στην άκρη την κακοπροαίρετη κριτική και ταυτόχρονα όμως και τα μεγάλα λόγια και τις κορώνες που θα αναιρεθούν στην πρώτη στραβή απο τους ίδιους ανθρώπους...
Αυτοί που είναι στη διοίκηση πλεόν έχουν αποδείξει και στον πιο δύσπιστο ότι ξέρουν τι κάνουν... Ας τους αφήσουμε λοιπόν ήσυχους να κάνουν τη δουλειά τους όπως εκείνοι ξέρουν...
Υ.Γ. Είμαι 300 ετών και κατα συνέπεια το πρωτάθλημα του '85 δεν έχω τη χαρά να το θυμάμαι... Η πιο μακρινή μου μνήμη είναι απο το Eurobasket του '87 και το πρωτάθλημα που κατέκτησε η αελ (και απο αυτά μετα βίας και με το ζόρι θυμάμαι κάτι)... Επομένως είναι η πρώτη φορά που βλέπω την ομάδα να διεκδικεί (στην πραγματικότητα) τον τίτλο... Δεν μπορώ καν να φανταστώ πόσο μεγάλη μπορεί να είναι αυτή η χαρά... Ελπίζω να το ζήσω... Ζλάταν κάνε κάτι...
