Razvan Lucescu V

[deathmassious]

O Αμπελ στον ΠΑΟΚ αγωνιστικά απέτυχε και καλώς έφυγε. Σε κάποια άλλη ομάδα μπορεί να ταίριαξε και να πέτυχε. Σε εμας, όχι. Ανέδειξε Τζόλη-Μιχαηλίδη και μέχρι εκεί. Κατά τα λοιπά, μια ομάδα αήττητη πρωταθλήτρια με μικρές αλλαγές στο ρόστερ, την έριξε τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η φάση με την δήθεν πολυιδιοκτησία αλλά μέχρι ένα σημείο.

[shogoon]

Ο πιο πετυχημενος προπονητής στην ιστορία. Απο εκει και πέρα αν αισθάνεται κουρασμένος για το καλό όλων ας φύγει. Και ο Κλοπ τα πήρε όλα και κάποια στιγμή είπε τέλος. Αν έχει την ίδια όρεξη ας μας οδηγήσει στα 100. Εμένα μου μοιάζει ότι έχει αδειάσει αλλά στο μυαλό του δεν είμαι.

[giliopoulos]

Ο λουτσεσκου ειναι ο ιδανικος προπονητης αν θες να παρεις ενα τσουρμο εμπειρων 30αρηδων να τους κανει ενα δυνατο γκρουπ και να εισαι 100% σιγουρος οτι θα παλεψει για το πρωταθλημα μεχρι τελους.
Ο λουτσεσκου ΔΕΝ ειναι ο ιδανικος προπονητης για να δουλεψει με μικρους παικτες να τους βελτιωσει και επισης να δοκιμασει νεα καινοτομα συστηματα κτλ.. Τα απεχθανεται αυτα.
Γι αυτο και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν θα πηγαινε προπονητης σε βελγιο ή ολλανδια ή δανια, καμια ομαδα δεν θα τον ηθελε εκει. Απεναντιας πηγε στην Αραβια και κατεκτησε το ασιατικο τσαμπιονς λιγκ γιατι αυτο ακριβως ξερει να κανει καλα. Να φτιαχνει ενα καλο γκρουπ εμπειρων παικτων που να ξερουν τι παιζουν.

[kataramenos5]

Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

[Maxpaok]

Μια χαρά μπορεί να δουλέψει.
Πλάνο χρειάζεται το οποίο απαιτεί χρήμα, αποφασιστικότητα κι υπομονή.

Ξεφορτωμα, λύση συμβολαίων όλων των μετρίων και αποτυχημένων επιλογών.
Φέρνεις 4 παίκτες από το πάνω ράφι.
Ανεβάζεις 4-5 ταλέντα από την ηλικία των δεκαέξι και δουλεύεις.

Σε όλη την Ευρώπη, οι περισσότερες ομάδες εμπιστεύονται 16, 17 χρονών παιδιά. Τους εξελίσσουν επαγγελματικά και φυσικά τους δίνουν χρόνο.

Καλές οι δημόσιες σχέσεις και η ισορροπία των αποδυτηρίων αλλά η στήριξη πρέπει να είναι ισότιμη.
Ναι, να πάρει χρόνο ο υποσχόμενος νεαρός έναντι του ντεφορμε 30αρι ή 35αρι.
Γιατί αυτό βλέπουμε εδώ και 4 χρόνια.

[TransferMania]

@kataramenos το προβλημα του κοσμου δεν ειναι οτι ειναι εθισμενος στις νικες αλλα το οτι δεν μπορει να δεχτει 9 ντερμπι χωρις νικη και εκτος διεκδικησης τιτλου απο τον Φεβρουαριο. Ο ΠΑΟΚ του Μπατατουδη και του Ζαγορακη ισως, ο ΠΑΟΚ του Σαββιδη δε δικαιουται να παλευει για 4η θεση με την τριπολη.

[flash4]

Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

Εγώ πάλι βλέπω το ακριβώς αντίθετο. Το γήπεδο φέτος είναι σε διαρκή νιρβάνα από το περσινό πρωτάθλημα και παρά το γεγονός ότι η Τούμπα δε γνώρισε ποτέ στην ιστορία τόσα μαζεμένα άσχημα αποτελέσματα δεν κουνιέται φύλλο. Ενώ ακόμη κι όταν ο ΠΑΟΚ ήταν φτωχός συγγενής, είχε λαϊκά δικαστήρια στις μεγάλες στραβές. Η νεοπλουτίστικη νοοτροπία είναι ακριβώς αυτό, ότι επειδή πήρες τίτλους, σου αρκεί να είσαι πρώτος στο χωριό.

[flash4]

O Αμπελ στον ΠΑΟΚ αγωνιστικά απέτυχε και καλώς έφυγε. Σε κάποια άλλη ομάδα μπορεί να ταίριαξε και να πέτυχε. Σε εμας, όχι. Ανέδειξε Τζόλη-Μιχαηλίδη και μέχρι εκεί. Κατά τα λοιπά, μια ομάδα αήττητη πρωταθλήτρια με μικρές αλλαγές στο ρόστερ, την έριξε τουλάχιστον ένα επίπεδο κάτω. Σαφώς και έπαιξε ρόλο η φάση με την δήθεν πολυιδιοκτησία αλλά μέχρι ένα σημείο.

Με τι κριτήρια απέτυχε; Και γιατί δεν του δόθηκε πλάνο τριετίας όπως στον τωρινό προπονητή;

[Andrew R]

Δεν μας έκανε σοφότερους το χθεσινό ματς . Πως θα μπορούσε άλλωστε αφού στην ουσία όλες οι παθογένειες του οργανισμού είναι παρόντες. Διαβάζω την απαξιωτική κριτική των φίλων μετά από ματς που έχουμε χάσει κι αντίστοιχα τους δυθιραμβους μετά από νίκες . Δεν μπορώ να καταλάβω αυτή την υπερβολή που μας διακατέχει στην κρίση μας για ένα πρόσωπο ή μια κατάσταση . Δεν παίζει ο λουτσεσκου εναντίον της ΑΕΚ παίζει ο ΠΑΟΚ μας και ότι έχει γίνει όλη την χρόνια έρχεται κι αναμετριέται στο γήπεδο. Από το στήσιμο της ομαδος ,της μεταγραφές, την διαιτησια , το πρόγραμμα κτλ τα πάντα δηλαδή. Αν κάποιος κάτσει κι δει τα πράγματα εντελώς αποστασιοποιημένα τα τρία τελευταία ματς με την ΑΕΚ έχουν όλα το ίδιο μοτίβο κατ ουσιαν. Πήγε η ομάδα στο πρώτο ματς κυπέλου μετά από οκτώ αγώνες σε 23 μέρες κι απέναντι σε μια ομάδα που για 60 περίπου λεπτά μπορεί να πρεσάρει κι να τρέξει σε πολύ υψηλούς ρυθμούς κι αντιμετώπισε ενα εφιαλτικό πρώτο ημίχρονο. Στο δεύτερο όμως άλλαξε η συντριπτική εικόνα καθώς εμείς μπορούμε να παίζουμε σε ένα τέμπο ενώ η ΑΕΚ φθίνει. Στην ρεβάνς όμως όπου η ομάδα ήταν ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗ η υποτιθέμενη υπεροπλια της ΑΕΚ εξανεμίστηκε στους πέντε ανέμους . Τώρα δεν είχε μπροστά της την εξαντλημένη ομάδα πριν της γιορτές αλλά μια κανονική ξεκούραστη ομάδα. Την εικόνα την είδαμε στο γήπεδο και παρόλο τον αποκλεισμό η ομάδα εισέπραξε το καλύτερο χειροκρότημα μέσα στην τούμπα. Το χθεσινό ματς έγινε μετά από ευρωπαϊκό αγώνα Πέμπτη βράδυ στις 22.00 δηλαδή η ομάδα δεν συμπλήρωσε καν 72 ώρες από την προηγούμενο αγώνα της . Αυτό είναι εγληματικο! Το αποτέλεσμα ήταν κι πάλι να εμφανιστεί στο γήπεδο μια εικόνα όπου όλες οι προσωπικές μονομαχίες οι δεύτερες μπάλες κτλ πήγαιναν στην μεριά του χανουμιου. Στο δευτερο η ομάδα μας συνέχιζε στο ίδιο τέμπο έγιναν κι οι αλλαγές κι ήρθε και η φυσιολογική υποχώρηση του ρυθμού της ΑΕΚ που αντέχει να υπηρετεί αυτόν τον φρενήρη ρυθμό για 60-70 λεπτά ανάλογα με τον αντίπαλο. Πήραμε μέτρα γιναμε πιο απειλητικοί χασαμε ευκαιρίες αλλα επειδή δεν μπορέσαμε να σκοράρουμε χασαμε κι το ματς. Αν πραγματικά ψάξουμε να βρούμε σε αυτό το κουβάρι προχειρότητας κι ερασιτεχνισμού τις οποίες ευθύνες του προπονητή θα μπορούσαμε να πούμε μια πιθανή χρησιμοποίηση ενός έξτρα χάφ όπως ακριβως έγινε στην Ισπανία . Για να θωρακίσει πιο πολύ την λειτουργία της ομαδος , αν κι από το πως κύλησε το δευτερο ημίχρονο δεν θα πρέπει να μας αφήνει δυσαρεστημένους . Μόλις στείλαμε τον τουσινταλι βρήκε να πάθει θλάση ο τσαλωφ.

[Мир]

Και ο Αμπελ ειχε χοντρα κολυματα, οχι με τους μικρους αλλα με τις μεγαλες προσωπικοτητες στην ομαδα. Τον κραζουνε και στην Βραζιλια για αυτα του τα κολυματα.
Ηταν ας πουμε το αναποδο τιυ Λουτσεσκου.

Εμεις θελουμε έναν πιο κοντρολαρισμένο (balanced) Λουτσεσκου, με καποια στοιχεια απο του Αμπελ πχ:
1. Να αλλαζει και 2ο σύστημα ανα αντίπαλο ή βαση των δινατοτητων του υπαρχοντος ρόστερ (3-5-2,4-3-3)
2. Να αποδεχεται οταν μια μεταγραφη ειναι για δρομο και να δουλευει και με τους παικτες των ακαδημιών μας που ξεχωριζει το τμημα σκαουτινγκ μας.
Κοινως να βγαλει απο το μυαλο του 2-3 ταλαντούχοι μάξιμουμ οταν οι εμπειροι εχουν οικονα τουριστα δεκαετιας 60.
3. Να μην αφηνει την ομαδα χωρις προπονητη, υπαρχουν άλλοι στο τιμ που θα μπορούν να χρεωθούν την έκρηξη.

[figurehead4]

Το χθεσινό ματς έγινε μετά από ευρωπαϊκό αγώνα Πέμπτη βράδυ στις 22.00 δηλαδή η ομάδα δεν συμπλήρωσε καν 72 ώρες από την προηγούμενο αγώνα της . Αυτό είναι εγληματικο! Το αποτέλεσμα ήταν κι πάλι να εμφανιστεί στο γήπεδο μια εικόνα όπου όλες οι προσωπικές μονομαχίες οι δεύτερες μπάλες κτλ πήγαιναν στην μεριά του χανουμιου. Στο δευτερο η ομάδα μας συνέχιζε στο ίδιο τέμπο έγιναν κι οι αλλαγές κι ήρθε και η φυσιολογική υποχώρηση του ρυθμού της ΑΕΚ

Εγκληματικό είναι να ξέρεις ως προπονητής αυτό το δεδομένο, να σου προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία όλα τα μέσα για να ξέρεις αν και ποιοι παίχτες σου αντέχουν Πέμπτη βράδυ με Σοσιεδαδ και Κυριακή βράδυ με χάρτινη, κι εσύ ως προπονητης:
Α. Να επιβαρύνεις χωρίς κανένα λόγο βασικούς παίχτες που δεν αντέχουν φανερά την τόση καταπονηση, όπως ο Μπάμπα κι ο Οζντόεφ σε ουσιαστικά αδιάφορο ματς
Β. Να ξεκουράζεις τον 22χρονο Κωνσταντέλια την Πέμπτη, αλλά να δίνεις δύο 90λεπτα στον 37χρονο Τάισον
Γ. Να βάζεις στο δεύτερο ματς-τελικό μετά το 70 που ολόσωστα λες και όλοι ξέρουν πως η χάρτινη θα γονατίσει, τον Σβαμπ, τον Βιερίνια και να κρατάς μέσα τον Τάισον.

Εν τω μεταξύ στο χθεσινό ματς δεν φάνηκε στιγμή η έλλειψη ενέργειας. Μέχρι τέλους πιέσαμε και μάλιστα μετά το 0-2 ήταν σαν να μπήκαν στην πρίζα.

Άρα η αλήθεια είναι μια και πολύ απλή. Η ομάδα δεν ξέρει φέτος τι να παίξει. Ο λόγος που παίζει πάντα μα πάντα μα πάντα όταν μένει πίσω στο σκορ είναι γιατί ενεργοποιούνται τα ένστικτα των παιχτών και παρατάνε τις οδηγίες του προπονητή και το εντελώς άστοχο και αδιέξοδο πλάνο του.
Ο Λουτσέσκου έχει φυλακίσει την ομάδα στο περίφημο και πολύ φορεμένο του σύστημα που μέχρι και στο βόρειο πόλο μάθανε να αντιμετωπίζουν.

[nunies4]

Ο λουτσεσκου ειναι ο ιδανικος προπονητης αν θες να παρεις ενα τσουρμο εμπειρων 30αρηδων να τους κανει ενα δυνατο γκρουπ και να εισαι 100% σιγουρος οτι θα παλεψει για το πρωταθλημα μεχρι τελους.
Ο λουτσεσκου ΔΕΝ ειναι ο ιδανικος προπονητης για να δουλεψει με μικρους παικτες να τους βελτιωσει και επισης να δοκιμασει νεα καινοτομα συστηματα κτλ.. Τα απεχθανεται αυτα.
Γι αυτο και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν θα πηγαινε προπονητης σε βελγιο ή ολλανδια ή δανια, καμια ομαδα δεν θα τον ηθελε εκει. Απεναντιας πηγε στην Αραβια και κατεκτησε το ασιατικο τσαμπιονς λιγκ γιατι αυτο ακριβως ξερει να κανει καλα. Να φτιαχνει ενα καλο γκρουπ εμπειρων παικτων που να ξερουν τι παιζουν.

Ε αρα ο ιδανικος για τα 100 χρονια που οσο περναει ο καιρος τοσο πιο πολυ πιστευω οτι θα φτιαχτει ομαδα μιας χρησης με μπαρουτοκαπνισμενους με σκοπο τον τιτλο.
Σιγα μην πανε να χτισουν ομαδα με νεαρες ηλικιες στο οροσημο των 100 χρονων.

[giliopoulos]

Ο λουτσεσκου ειναι ο ιδανικος προπονητης αν θες να παρεις ενα τσουρμο εμπειρων 30αρηδων να τους κανει ενα δυνατο γκρουπ και να εισαι 100% σιγουρος οτι θα παλεψει για το πρωταθλημα μεχρι τελους.
Ο λουτσεσκου ΔΕΝ ειναι ο ιδανικος προπονητης για να δουλεψει με μικρους παικτες να τους βελτιωσει και επισης να δοκιμασει νεα καινοτομα συστηματα κτλ.. Τα απεχθανεται αυτα.
Γι αυτο και ΠΟΤΕ ΜΑ ΠΟΤΕ δεν θα πηγαινε προπονητης σε βελγιο ή ολλανδια ή δανια, καμια ομαδα δεν θα τον ηθελε εκει. Απεναντιας πηγε στην Αραβια και κατεκτησε το ασιατικο τσαμπιονς λιγκ γιατι αυτο ακριβως ξερει να κανει καλα. Να φτιαχνει ενα καλο γκρουπ εμπειρων παικτων που να ξερουν τι παιζουν.

Ε αρα ο ιδανικος για τα 100 χρονια που οσο περναει ο καιρος τοσο πιο πολυ πιστευω οτι θα φτιαχτει ομαδα μιας χρησης με μπαρουτοκαπνισμενους με σκοπο τον τιτλο.
Σιγα μην πανε να χτισουν ομαδα με νεαρες ηλικιες στο οροσημο των 100 χρονων.

Τα 100 χρονια φιλε δεν σημαινουν τιποτα
Δεν μπορεις να χτισεις παλι ομαδα μιας χρησης με γερολυκους επειδη ειναι τα 100 χρονια. Και τι να λεει? Και ο Ολυμπιακος τα 100 χρονια εχει αλλα παιζει με κωστουλα ρετσο μουζακιτη. Αλλα εχει κανει σοβαρη ομαδα με νεες ηλικιες.
Και η αεκ περυσι 100 χρονια ειχε και το πηραμε.
Παλι μιας χρησης με παλαιμαχους θα παμε?

[aivas19]

Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

Εισαι μαγκας ρε Κατ, σε παραδεχομαι

[Andrew R]

Το χθεσινό ματς έγινε μετά από ευρωπαϊκό αγώνα Πέμπτη βράδυ στις 22.00 δηλαδή η ομάδα δεν συμπλήρωσε καν 72 ώρες από την προηγούμενο αγώνα της . Αυτό είναι εγληματικο! Το αποτέλεσμα ήταν κι πάλι να εμφανιστεί στο γήπεδο μια εικόνα όπου όλες οι προσωπικές μονομαχίες οι δεύτερες μπάλες κτλ πήγαιναν στην μεριά του χανουμιου. Στο δευτερο η ομάδα μας συνέχιζε στο ίδιο τέμπο έγιναν κι οι αλλαγές κι ήρθε και η φυσιολογική υποχώρηση του ρυθμού της ΑΕΚ

Εγκληματικό είναι να ξέρεις ως προπονητής αυτό το δεδομένο, να σου προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία όλα τα μέσα για να ξέρεις αν και ποιοι παίχτες σου αντέχουν Πέμπτη βράδυ με Σοσιεδαδ και Κυριακή βράδυ με χάρτινη, κι εσύ ως προπονητης:
Α. Να επιβαρύνεις χωρίς κανένα λόγο βασικούς παίχτες που δεν αντέχουν φανερά την τόση καταπονηση, όπως ο Μπάμπα κι ο Οζντόεφ σε ουσιαστικά αδιάφορο ματς
Β. Να ξεκουράζεις τον 22χρονο Κωνσταντέλια την Πέμπτη, αλλά να δίνεις δύο 90λεπτα στον 37χρονο Τάισον
Γ. Να βάζεις στο δεύτερο ματς-τελικό μετά το 70 που ολόσωστα λες και όλοι ξέρουν πως η χάρτινη θα γονατίσει, τον Σβαμπ, τον Βιερίνια και να κρατάς μέσα τον Τάισον.

Εν τω μεταξύ στο χθεσινό ματς δεν φάνηκε στιγμή η έλλειψη ενέργειας. Μέχρι τέλους πιέσαμε και μάλιστα μετά το 0-2 ήταν σαν να μπήκαν στην πρίζα.

Άρα η αλήθεια είναι μια και πολύ απλή. Η ομάδα δεν ξέρει φέτος τι να παίξει. Ο λόγος που παίζει πάντα μα πάντα μα πάντα όταν μένει πίσω στο σκορ είναι γιατί ενεργοποιούνται τα ένστικτα των παιχτών και παρατάνε τις οδηγίες του προπονητή και το εντελώς άστοχο και αδιέξοδο πλάνο του.
Ο Λουτσέσκου έχει φυλακίσει την ομάδα στο περίφημο και πολύ φορεμένο του σύστημα που μέχρι και στο βόρειο πόλο μάθανε να αντιμετωπίζουν.[/quote



Ποιο ματς ήταν αδιάφορο ρε φίλε figurehead δεν καταλαβαίνω!
Αυτό με τον κωνσταντελια εφεδρεία λέγεται χρειάζεσαι έναν παίκτη να μπορεί να ανταποκριθει σε κατι παραπάνω σε ματς του ελληνικού πρωταθλήματος . Πας κι παίζεις στη Ισπανία με τρία χάφ κι έρχεσαι στην Ελλάδα να έχεις φρέσκο των ντελια. Που είναι το παράλογο; Ο 37 χρόνος Τάισον μια χαρά ανέβηκε στην καθοριστική φάση του Σαμάτα ήταν εκεί στα τελευταία λεπτά του αγώνα .κι εγώ έριξα τα μπινελικα στον το ας που σε κάθε φάση ήταν κάτω αλλά αυτόν κι τον σαματά είχαμε . Εντωμεταξύ σε τρία ματς με το χανουμι έχουμε το ίδιο μοτίβο με την κατανομή των δυνάμεων αλλά αρνήσε να το δεις . Φυσικά και είχαμε διαφορά στη δύναμη κι στην ενέργεια που βγάζαμε στο πρώτο ημίχρονο γιατί δεν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε τον φρενήρη ρυθμό της ΑΕΚ . Που όμως μπορεί να παίξει σε αυτό το φάσμα 60 περίπου λεπτά. Μια χαρά ισορρόπησε το δευτερο ημίχρονο κι μια χαρά ευκαιρίες κάναμε . Για αυτό ακριβως Μάλιασε η γλώσσα μου για την αναγκαιότητα να παίζαμε το χθεσινό ματς σημερα. . Αυτή η σύνθηκη είναι καταδικαστική κι τεράστιο μειονέκτημα για την ομάδα πρώτιστος . Το έχουμε κάνει ξανά κι ξανά κι μυαλό δεν βάζουμε . Πήγαμε τότε με τουντορ κερδιζουμε την ντορτμουντ με υπερπροσπάθεια Πέμπτη βράδι κι έρχεται την Κυριακή ο γαύρος κι παίρνει σβηστό διπλό με δυο μέρες ξεκούρασης έξτρα . Ποιο πλάνο είναι αδιξοδο μεσα στις συνθήκες που αγωνιζόμαστε;