Το μάτε
Οι πρώτες αναφορές για την ύπαρξη του μάτε εντοπίζονται στα γραπτά των ισπανών χρονικογράφων του 16ου αιώνα. Σε αυτά γινόταν λόγος για ένα διεγερτικό φυτό που οι ιθαγενείς γουαρανί κατανάλωναν ως αφέψημα και καλλιεργούσαν εκεί όπου σήμερα τα σύνορα χωρίζουν την Παραγουάη από την Αργεντινή.
Με το πέρασμα του χρόνου, το χαμηλό κόστος παραγωγής και η ευρεία κατανάλωση του μάτε από τα λαϊκά στρώματα συνέβαλαν στη διάδοσή του στις χώρες του λεγόμενου Νότιου Κώνου της Λατινικής Αμερικής. Σήμερα καλλιεργείται στην Αργεντινή, στην Ουρουγουάη, στην Παραγουάη, σε τμήμα της Χιλής και της Βολιβίας και στο νότο της Βραζιλίας και αποτελεί μέρος της τοπικής κουλτούρας. Η κατανάλωσή του είναι κατεξοχήν συλλογική και αποτελεί σε αυτές τις χώρες ένα σημαντικό μέσο κοινωνικοποίησης, καθώς είναι πολύ συνηθισμένη η εικόνα της κολοκύθας με το ζεστό νερό, τα φύλλα μάτε και το μεταλλικό καλαμάκι να γυρίζει από χέρι σε χέρι στο σπίτι, στις παρέες, στο χώρο δουλειάς και στις πορείες. Το μάτε είναι πλούσιο σε βιταμίνες και μεταλλικά άλατα και έχει διεγερτική και αντιοξειδωτική δράση.
http://sporos.org/mate
Η παρασκευή του μάτε με ματιέρα
Πώς χρησιμοποιούμε τη ματιέρα μας
Η ματιέρα πρέπει να «φτιαχτεί» πριν τη χρήση της. Αυτό σημαίνει: βάζεις μάτε μέσα στην κολοκύθα, προσθέτεις ζεστό νερό και το αδειάζεις ύστερα από ένα 24ωρο. Έτσι το ξύλο της κολοκύθας παίρνει το άρωμα του μάτε.
Την πρώτη φορά που θα χρησιμοποιηθεί βάζουμε μάτε στη ματιέρα και ζεστό νερό, ρουφάμε από το μεταλλικό καλαμάκι (μπομπίγια ισπανιστί) και το φτύνουμε μερικές φορές ώστε να φύγει η πρώτη πικρή γεύση της κολοκύθας.
Η παρασκευή του μάτε
Έχει ολόκληρη φιλοσοφία, ακόμη και ο τρόπος που το προσφέρεις. Με δυο λόγια: κάποιος/α κάνει τη «μάνα», ρίχνει δηλαδή ζεστό νερό στη ματιέρα και τη δίνει στον επόμενο.
Πώς το φτιάχνουμε λοιπόν: βάζουμε μάτε έως τη μέση της ματιέρας αφού έχουμε τοποθετήσει μέσα την μπομπίγια, την οποία δεν κουνάμε ποτέ. Το νερό πρέπει να έχει θερμοκρασία λίγο πριν να βράσει, ούτε πιο χλιαρό (γιατί δεν θα βγει καλό το αφέψημα), ούτε βραστό (γιατί θα ζεματιστεί σίγουρα αυτός που θα πιει). Το νερό το ρίχνουμε στο κέντρο σιγά - σιγά κοντά στη μπομπίγια και στην αρχή δεν κάνουμε όλο το μάτε λούτσα αλλά το αφήνουμε στεγνό στο πάνω μέρος (δεν γεμίζουμε δηλαδή με νερό ως επάνω τη ματιέρα). Στη συνέχεια, αν θέλουμε, προσθέτουμε μια κουταλιά μάτε στη ματιέρα. Αν θέλουμε βάζουμε και ζάχαρη
{πραγμα που κανουν οι γυναικες και οι Αργεντινοι οπως δεν παρελειψε να σημειωσει ο Παμπλο}, συνήθως όμως πίνεται πικρό. Στο τέλος αδειάζουμε τη ματιέρα από το μάτε γιατί αλλιώς η κολοκύθα θα απορροφήσει το νερό και θα σπάσει και πλένουμε καλά τη μπομπίγια. Δεν πλένουμε ποτέ τη ματιέρα με σαπούνι, παρά μόνο με νερό.
http://sporos.org/matiera2

Παράδειγμα δοχείου mate και bombilla

Eικονα απο το μελλον. Προμετωπίδα Τουμπιωτικου καφενειου πριν απο αγωνα της σαιζον 2024-2025.