Ειναι πραγματικοτητα, ειναι γεγονος. Μετα απο 25 χρονια στο δικο μας ιδιοκτητο γηπεδο, αυτο που φτιαχτηκε με το οραμα να ειναι οι ευρωπαικες επιτυχιες, η ομαδα μας φτανει στο σημειο να τιμησει αυτο το οραμα, σε μια χρονια που ξεκινησε το καλοκαιρι με ισως την πιο απαισιοδοξη νοτα απο τους φιλαθλους της.
Η αληθεια ειναι ομως πως εδω μεσα, στο paokmania, δεν υπηρξε σχεδον καμια νυξη η γκρινια - εκατσα διαβασα ολες τις σελιδες των μεταγραφων μπασκετ, το επιπεδο των σχολιων ηταν εξαιρετικο και πιστευω πως μπασκετικα εδω μεσα ειμαστε παρα πολυ καλα σε σχεση με το τι γραφεται και εκφραζεται παραεξω.
Το Cancellieri ball, οπως εγραφε o john4serres τον Ιουλιο, ή τα depth-charts του KalamariaGianni, ή την τυχη του Κωνσταντινιδη στα παρκε της Α2
ή τους προβληματικους ελληνες στην Α1, ή τον μετριο Κατσιβελη, τα σχολια ολων μας εκρυβαν αγαπη και ελπιδα για την ομαδα. Και σιγουρα, μια εμπιστοσυνη στον Χατζοπουλο.Ο κυκλος της χρονιας ειναι μπροστα μας και σιγουρα η ομαδα μας εχει δωσει να καταλαβουμε οτι θα πεθανει στο γηπεδο. Κυριολεκτικα, δεν θα μου προκαλεσει εντυπωση εαν καποιο απο τα παλικαρια μας λιποθυμησει στις 23/4 απο το παθος και την ενεργεια.
Αντιπαλος μας? Οχι η Ντιζον (δυστυχως), αλλα μια ισπανικη ομαδα με ολη τη σημασια της λεξεως. Ομαδα ΠΡΟΠΟΝΗΤΗ. Σας θυμιζει κατι? Ο Προφεσορε θα βρει για πρωτη φορα φετος απεναντι του μια ομαδα που βασιζεται σε αρχες κι ενα ισπανικο προτυπο, που μεταξυ μας, ειναι πολυ ανωτερο απο το γαλλικο που ειδαμε φετος με τις Ντιζον και πολυ περισσοτερο την Σολε. Μπορουμε να πουμε οτι αυτο απο μονο του κανει τους τελικους ακομα δυσκολοτερους σε δυσκολια σε συγκριση με τον ημιτελικο απεναντι στην πιο hype ομαδα της διοργανωσης.
Τα λογια του κ. Μπουτσκου, αυτολεξει:
Έχοντας μπροστά μας την πιο μεγάλη πρόκληση, με πολύ υψηλό κίνητρο αλλά και ενθουσιασμό, πηγαίνουμε στη χώρα των Βάσκων, για τον πρώτο τελικό του FIBA Europe Cup απέναντι στην Bilbao Basket. Ένας αντίπαλος για τον οποίο έχουμε μεγάλο σεβασμό, καθώς αγωνίζεται σε ένα από τα πιο ποιοτικά πρωταθλήματα της Ευρώπης και είναι οργανισμός με ιδιαίτερη κουλτούρα. Μόνο τυχαία δεν είναι η παρουσία τους στο τελικό, αφού στη ρεβάνς των ημιτελικών μέσα στην έδρα τους, όπου εμφανίζονται πολύ ισχυροί, έκαναν ένα εμφατικό score run 28-2 στα πέντε τελευταία λεπτά, απέναντι σε μία ομάδα με την ποιότητα της Dijon, ολοκληρώνοντας μια σπουδαία ανατροπή από το -19 του πρώτου αγώνα. Καταλαβαίνουμε λόγω του format της διοργάνωσης πόσο σημαντική είναι η κάθε κατοχή.
Είναι μία ομάδα με ιδιαίτερο στυλ, αφού έχει μεγάλο βάθος στο ρόστερ της και 12 παίκτες που έχουν το ρόλο τους και εναλλάσσονται στο παρκέ, διατηρώντας υψηλά επίπεδα έντασης και ενέργειας για 40 λεπτά. Στην περιφέρεια ο Abdur-Rahkman με την οξυδέρκεια του στο σκοράρισμα θέτει τον τόνο, ενώ ο Dragic δίνει veteran leadership και παίρνει πολλές αποφάσεις όταν κρίνονται τα παιχνίδια. Στη front line o De Ridder με το πολυδιάστατο παιχνίδι του διανύει μια σπουδαία σεζόν και ο γνωστός μας Marvin Jones προσθέτει ποιότητα στη ρακέτα και παιχνίδι above the rim. Ωστόσο δεν μπορούμε να υποτιμήσουμε κανέναν παίκτη από το supporting cast, γιατί είναι τέτοια η δομή τους, που κάθε βράδυ μπορούν να έχουν διαφορετικό πρωταγωνιστή.
Όσο δελεαστικός κι αν είναι ο προορισμός, πόσο μάλλον όταν διακυβεύεται ένα ευρωπαϊκό τρόπαιο, εμείς αντλούμε μεγάλη δύναμη και αυτοπεποίθηση από όλο το ταξίδι μας μέχρι εδώ. Έπρεπε να δοκιμαστούμε, να πολεμήσουμε, κάποιες φορές να υποφέρουμε, ώστε να πιέσουμε τους εαυτούς μας στα όρια, για να έρθουμε σε αυτό ακριβώς το σημείο. Περάσαμε αρχικά το στάδιο της αμφισβήτησης όταν στελεχώθηκε το ρόστερ, κάτι που αποτέλεσε ένα πολύτιμο δώρο για το πόσο δυνατά μπορεί να συνδεθεί ένα γκρουπ. Aκολούθησε το στάδιο της δημιουργίας, όταν έκλεισαν οι πόρτες και με ατελείωτες unseen hours στο γήπεδο χτίσαμε την ομάδα, τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι όσο και στο πνευματικό, με την πολύ ιδιαίτερη κουλτούρα που έφερε ο προπονητής μας. Έπειτα ήρθε το στάδιο της καταξίωσης όταν μαζί με τα αποτελέσματα, κερδίσαμε και τον σεβασμό των αντιπάλων, αλλά κυρίως του κόσμου μας. Πλέον είμαστε στο στάδιο των απαιτήσεων και καλούμαστε στην πιο μεγάλη σκηνή να παίξουμε το καλύτερο μας μπάσκετ και για ακόμη μία φορά η ομάδα να αποδείξει τον χαρακτήρα της και από τι υλικό είναι φτιαγμένη. Ίσως τελικά να είναι φτιαγμένη από το υλικό που φτιάχνονται τα όνειρα…
H Μπιλμπαο δεν εχει το 1vs1, ουτε τον γκαρντ που κανει αυτα που κανουν ο Reynolds & ο Bartley φετος στην Ευρωπη. Ομως, εχει παιχτες που ολοι σκοραρουν, μοιραζονται το παιχνιδι, εχουν ακριβεις ρολους και καθε ενας απο αυτους μπορει να σηκωσουν την ομαδα στο σκοραρισμα στην ημερα τους. Ειτε ειναι ο Dragic, o Pantzar, o De Ridder, ή ο εξαιρετικος Αbdur-Rakhman. (https://www.proballers.com/basketball/t ... rne-bilbao) / (ΑCB stats: https://3stepsbasket.com/club/bilbao?season=acb25)
Ειναι το φαβορι της σειρας, με μικρη διαφορα ομως.
Η ομαδα μας βεβαια αποδεικνυει οτι δεν την επηρεαζει να βρισκεται στην θεση του ηπιου αουτσαιντερ. Ξερει να προσαρμοζεται, ξερει να βγαζει την ενεργεια που επιβαλλεται και ακομα πιο σημαντικα, γινεται ακομα ΚΑΛΥΤΕΡΗ παιχνιδι με το παιχνιδι. Ο τελευταιος αγωνας με την Αεκ απεδειξε οτι δεν φοβαται καμια Σολε και καμια Μπιλμπαο.
500 κομμαντος (η πετσιά) θα κανουν τον αγωνα τους στην 10000 θεσεων αρενα του Μπιλμπαο, μιας πολης και μιας ομαδας που ευκολα μπορει κανεις να παραλληλισει με το ηθος και την κουλτουρα του ΠΑΟΚ.
Ολη η θετικη ενεργεια στην ομαδαρα μας! Με την νικη, αλλα και με ηττα μεχρι 7-8 ποντους μαξ, μελι-γαλα!
Γιγαντοοθονη, επισημα, μονο στην Τουμπα. Πριν μια εβδομαδα βγηκε ειδηση και για το Παλατακι, αλλα την αποσυρανε.
