Πάνε σήμερα 11 χρόνια απ τις 16 Νοέμβρη του 2006, που έχασα τον πολυαγαπημένο προσωπικό μου Δράκο...Ένα "μέσο εργάτη", εκείνον που οφείλω την ύπαρξη αλλά και την γνώση ότι η ανθρωπιά είναι η μέγιστη αξία της ζωής!
Εκείνον που με διαβεβαίωσε ότι η πάλη πάντα είναι ταξική, πάντα ανάμεσα σε εργάτη και αστό, πάντα ανάμεσα στην φτώχια και τον πλούτο και ο αγώνας είναι αέναος για μια κοινωνία ανθρωποκεντρική κι όχι αριθμοκεντρική!
Εκείνον που με δίδαξε, πρώτο μου μέλημα να είναι η διεύρυνση του νου μου και έσχατο η συλλογή υλικών αγαθών!
Εκείνου που μνημονεύω, άθελα μου, σχεδόν καθημερινά, την σοφή και πολλές φορές προφητική του στάση ζωής!!!
Τον άνθρωπο που μου κληρονόμησε μόνο ένα, μοναδικό και ηθικοψυχοπνευματικό, σύμφωνο με τα πιστεύω του:
Την ευτυχία-περηφάνεια να μαι γιος ενός τέτοιου ανθρώπου, που έζησε μαχόμενος για τον συνάνθρωπο του, πάντα πιστός στον αγώνα και τις ιδέες του, δίχως εκπτώσεις ή οξύμωρες πράξεις, έστω κι αν έδειχνε γραφικός!!!
Κάπως σαν τον δεύτερο των "πρωταγωνιστών" του τραγουδιού "o Παρασκευάς και ο Θωμάς" των Poll, δηλαδή...
[youtube]fF2XAabVF_k[/youtube]
...
Πριν 25 χρόνια είχε διαγνωσθεί με καρκίνο του στήθους κι είχα χρόνια να την "ακούσω"...Μόλις διάβασα ότι τον περασμένο Μάιο ανακοίνωσε ότι έχει κάνει και μετάσταση... 
