Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
ΚΩΣΤΑΣ2019 έγραψε:Τσέλιος το 10 και Τζολης το 9 απο την Κ10 μαζί.
Ο καθένας κάνει τις επιλογές του. Αυτός μπορεί να βλέπει τον απόγονο τού στόλου ως σημαντικό σταθμό μιας μεγάλης καριέρας, εγώ τού το εύχομαι. Μπορεί όμως να καταλήξει και δανεικός στον οάρης. Όλα είναι πιθανά. Εγώ ξέρω οτι ο Γιαννούλης τού χρόνου θα είναι βασικός στην Πρεμιερ Ληγκ ενώ ο Τσμίμικας δεν έχει ακουμπήσει.
Εγω παλι δεν του το ευχομαι καθολου. Του ευχομαι την πορεια του Τζανδαρη και του Σιαμπανη ( αν και ο δευτερος εχει ελπιδες ακομα).
Και Δημητρίου ,Χατζηδίμπας,εκείνος ο τερματοφύλακας που ούτε καν τον θυμάμαι,το εξτρέμ που πήρε πέρσι ο γάβρος
και αρκετοί ακόμα Όποιος έφυγε από τις ακαδημίες του Π.Α.Ο.Κ. τον έφαγε η μαρμάγκα αν εξαιρέσεις Κυριακίδη,Πούγγουρα,Δεληζήση που έμειναν σε ένα ανεκτό επίπεδο
Δεν ξέρω dani. Εγώ δεν θα πήγαινα να παίξω για τον γαύρο. Αν ήξερα ότι το παιδί μου θα ήταν καλύτερα εκεί, δεν ξέρω τι θα έκανα. Δεν είναι τόσο εύκολη η απάντηση.
Πάρε 100 χιλιάρικα και πάνε σε κάθε έναν από τους 22.000 που είχαν διαρκείας τη χρονιά του νταμπλ και ρώτα τους αν θα γινόταν γαύρος για 100Κ. Πόσοι πιστεύεις ότι θα αρνηθούν;
Και πιστεύω ότι 100Κ δεν είναι τίποτα μπροστά στο μέλλον του παιδιού σου. Και δεν ξέρουμε καν αν το παιδί αυτό και οι γονείς του ήταν ΠΑΟΚτσήδες ή απλά περάστικοί.
Σαν οπαδοί καλώς κράζουμε.
Σαν γονείς, δεν μπορώ να τους κατηγορίσω.
gika έγραψε:Όλοι μιλάμε εκ του ασφαλούς. Αν είχατε το παιδί σας στην Κ19 του ΠΑΟΚ και δεν βλέπατε φως στην προώθηση του, και ερχόταν μια άλλη ομάδα και έταζε συμμετοχές και εξέλιξη τι θα κάνατε;
Αν πραγματικά οι γονείς του παιδιού πείστηκαν ότι το μέλλον του γιου τους θα είναι καλύτερο αν κατηφορίσει στον Πειραιά, τότε το πρόβλημα δεν είναι του παιδιού ή των γονιών, αλλά της ΠΑΕ ΠΑΟΚ που δεν είχε ή δεν επικοινώνησε ένα πλάνο για την επιτυχία αυτού του παιδιού.
Ο κάθε γονιός θα επιλέξει το καλύτερο για τα παιδιά του. Κανείς δεν βάζει τον ΠΑΟΚ πάνω από τα παιδιά του, όσο ΠΑΟΚ κι αν είναι, κι αν το κάνει δεν θα έπρεπε να είναι γονιός κατά την ταπεινή μου γνώμη.
ο Τζολης λειτούργησε διαφορετικά ,γενικά ο Γαβρος λειτουργεί σαν αρπακτικό, η ιδεολογια του παντού είναι με κάθε τροπο με κάθε μέσο......είδαμε τι έγινε με τσιμικα και γιανουλη .....ο ένας πήγε κατευθείαν στο τοπ ,όπου πέρασε και δεν ακουμπησε και ο γιαννουλης ακολουθεί ποιο σταθερά και φυσιολογικά βήματα και μέχρι στιγμής δικαιώνεται....η απληστία πολλές φορές των γύρω που θέλουν άμεσα γρήγορο χρήμα καίει τα παιδιά....επίσης πρέπει να υπάρχει ένας στοιχειώδης σεβασμός στην ομάδα που σε ανέδειξε ....αν δεν το έχεις θα σε ακολουθεί αυτό σε όλη την ποδοσφαιρική σου καριέρα......
Δεν ασχολήθηκα με τον γαύρο. Ναι λειτουργεί σαν αρπαχτικό. Δεν είμαι γαύρος, μια ζωή θα τους βρίζω, έχουν κάνει πολύ χειρότερα, γιατί να εκπλαγώ με αυτό;
Επίσης, πιστεύεις ότι αν ο Γιαννούλης είχε πρόταση από τη Λίβερπουλ του Κλοπ, θα επέλεγε τα καναρίνια της β' εθνικής "για να κάνει αργά και σταθερά βήματα"; Ή τώρα που ο Τσιμίκας απέτυχε στη Λίβερπουλ, πιστεύεις ότι δεν θα βρεθούν 10 Νόριτς που να τον θέλουν;
Τέλος για εμάς τους οπαδούς το ποδόσφαιρο είναι πόλεμος, αλλά για τους παίκτες μας δεν είναι. Δες τον Σάκχοφ στους χάρτινους, και τους παίκτες μας να τον αγκαλιάζουν μετά τα παιχνίδια.
Αν δεν είσαι αθλητής δεν πρόκειται ποτέ να μπεις στην ψυχοσύνθεση ενός αθλητή.
Ο αθλητής δεν έχει την πολυτέλεια να βλέπει τον εαυτό του 5-10 χρόνια μπροστά. Η ανασφάλεια που έχει είναι τεράστια. Ξέρει ότι ένα απλό στραβοπατημα μπορεί να του αλλάξει όλη την πορεία
gika έγραψε:Δεν ξέρω dani. Εγώ δεν θα πήγαινα να παίξω για τον γαύρο. Αν ήξερα ότι το παιδί μου θα ήταν καλύτερα εκεί, δεν ξέρω τι θα έκανα. Δεν είναι τόσο εύκολη η απάντηση.
Πάρε 100 χιλιάρικα και πάνε σε κάθε έναν από τους 22.000 που είχαν διαρκείας τη χρονιά του νταμπλ και ρώτα τους αν θα γινόταν γαύρος για 100Κ. Πόσοι πιστεύεις ότι θα αρνηθούν;
Και πιστεύω ότι 100Κ δεν είναι τίποτα μπροστά στο μέλλον του παιδιού σου. Και δεν ξέρουμε καν αν το παιδί αυτό και οι γονείς του ήταν ΠΑΟΚτσήδες ή απλά περάστικοί.
Σαν οπαδοί καλώς κράζουμε.
Σαν γονείς, δεν μπορώ να τους κατηγορίσω.
είναι δυνατόν ΠΑΟΚτσής να θεωρήσει το γαύρο καλό εργασιακό περιβάλλον?
και τον κατα συρροην εγκληματία να τον θέλει για αφεντικό του παιδιού του?
να ξες πολύ με χαροποιεί το ότι δε θα πήγαινες να παίξεις για το γαύρο, γιατί μοιραζόμαστε την ίδια σκέψη
όσο για το αν ήξερες ότι το παιδί σου θα ήταν καλύτερα εκεί, πίστεψέ με το ένστικτό σου θα σε συγκρατούσε
το περιβάλλον εργασίας και οι "προοπτικές" που έγραψες πρωτύτερα δεν είναι μόνο τα χρήματα, είναι πολλά περισσόρα και το γνωρίζεις καλά
ο ΠΑΟΚ δόξα τω θεώ, με ιβάν προσφέρει εξαιρετικές συνθήκες για όσους αξίζουν, αλλά και για πολλούς που δεν αξίζουν (και λέμε ότι αρμέγουν τον ιβάν)
υγ. φυσικά και σκέφτεται αλλιώς ένας οπαδός και αλλιώς ένας ποδοσφαιριστής. εγώ νόμιζα ότι μιλούσαμε για την περίπτωση ΠΑΟΚτσήδων γονέων
Τα είχε γράψει ο Κώστας Κεφαλογιάννης τον Φεβρουάριο του 2019 στο SDNA.
Ο φετινός ΠΑΟΚ οδεύει προς ένα ιστορικό πρωτάθλημα και ταυτόχρονα δημιουργεί νέες γενιές οπαδών. Γράφει ο Κώστας Κεφαλογιάννης.
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής έχει περάσει δύσκολα χρόνια: χρόνια απαξίωσης και οικονομικής ένδειας, με προσφυγές και εράνους, με κλοπές παικτών και κλοπές τίτλων.
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής έχει υποστεί την ειρωνεία όλων των υπόλοιπων «μεγάλων» , έχει ακούσει εκατομμύρια φορές να αποκαλούν την αγαπημένη του ομάδα «ΠΑΟKάκι».
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής έχει ζήσει κρίσεις εσωστρέφειας και μιζέριας, έχει δει παίκτες να λατρεύονται και να αποκαθηλώνονται, ίσως έχει σπάσει και μερικά αυτοκίνητα ποδοσφαιριστών πάνω στα νεύρα του.
Και για αυτό, κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής έχει σφυρηλατήσει την αγάπη του για τον ΠΑΟΚ με απογοητεύσεις και πίκρες, με οργή δικαιολογημένη ή και αδικαιολόγητη κάποιες φορές, με μεγάλα όνειρα και ακόμη μεγαλύτερες διαψεύσεις. Και την έκανε ατσάλι που δεν σκουριάζει, δεν λυγίζει, δεν σπάει σε οποιοσδήποτε συνθήκες.
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής, ενδεχομένως να είχε πολλά ζόρια στη ζωή του, αλλά ένα πράγμα δεν τον ζόρισε ποτέ: το πώς θα «βαφτίσει» το παιδί του στα χρώματα του ΠΑΟΚ. Εκεί που οι άλλοι χρειάζονται δέκα κούπες, για αυτόν μια επίσκεψη στην Τούμπα ήταν συνήθως αρκετή ώστε να αποκτήσει γιο ΠΑΟΚτσή. Ο οποίος με τη σειρά του γινόταν μετά πατέρας ΠΑΟΚτσής και έκανε τα δικά του παιδιά ΠΑΟΚτσάκια, για να συντηρηθεί έτσι μια ακατανόητη δυναμική, ένα ποδοσφαιρικό παράδοξο για την Ελλάδα, όπου το παν είναι οι τίτλοι και οι νίκες. Ο ΠΑΟΚ το ανέτρεψε κι αυτό: όσο περισσότερο απομακρυνόταν από το τελευταίο του πρωτάθλημα, τόσο περισσότερους οπαδούς αποκτούσε!
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής που μεγάλωσε στα τσιμέντα της Τούμπας και έκανε χιλιόμετρα για να δει την ΠΑΟΚάρα να παίζει στην άλλη άκρη της Ελλάδος ή στην άλλη άκρη της Γης, με χιόνια και με κρύα, όχι για την προσδοκία της νίκης αλλά για το ταξίδι και το τραγούδι, για την καψούρα του την πιο μεγάλη, γελά με όσους εξακολουθούν να υποτιμούν την ομάδα του. Με αυτούς που γράφουν ότι δεν αναγνωρίζουν ως ντέρμπι τα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ, λες και η αλλαγή μεγέθους του «Δικεφάλου» χρειάζεται την δική τους έγκριση. Με εκείνους που ενώ βρίσκονται οκτώ πόντους πίσω στη βαθμολογία των αγωνιστικών χώρων (έξι στον βαθμολογικό πίνακα) εξακολουθούν να κομπορρημονούν ότι παίζουν την καλύτερη μπάλα στην Ελλάδα. Με τους γνωστούς και μη εξαιρετέους που πασχίζουν με νύχια και με δόντια να τον σταματήσουν και όταν δεν τα καταφέρνουν εφευρίσκουν χίλιες – δυο δικαιολογίες για να μη χειροκροτήσουν την απίστευτη αήττητη πορεία του.
Αυτός ο πατέρας ΠΑΟΚτσής δεν έκλεισε μάτι το βράδυ της Κυριακής: από την υπερένταση του αγώνα με την ΑΕΚ, από την υπερηφάνεια για την ομάδα που έπαιξε για μια ώρα με παίκτη λιγότερο και παρέμεινε αήττητη, ίσως και από την τσαντίλα επειδή μπορούσε ακόμα και τη νίκη.
Ο ίδιος πατέρας ΠΑΟΚτσής κατά πάσα πιθανότητα δεν θα κλείσει μάτι ούτε την εβδομάδα που έρχεται. Μια διαδρομή δεκαετιών, ανάμεσα σε εμπόδια και παγίδες, σε σπασμένα τζάμια, αντεθνικά συνθήματα και στησίματα, μια διαδρομή με αμέτρητα δάκρυα χαράς και δάκρυα λύπης, συχνά και με δάκρυα απ’ τα δακρυγόνα, με σφαγές και άλλες σφαγές και μερικές ακόμα σφαγές, μια διαδρομή με ιπτάμενα ρολά χαρτιού και κοροϊδία, καταλήγει νομοτελειακά στο παιχνίδι της επόμενης Κυριακής.
Και ταυτόχρονα μια άλλη διαδρομή ξεκινά.
Ο ΠΑΟΚ, ο οποίος χτίζεται σταδιακά από την ημέρα που τον ανέλαβε ο Ιβάν Σαββίδης (ο μοναδικός παράγοντας στην Ελλάδα που πληρώνει τα χρέη του, αντί να προτιμήσει τον υποβιβασμό και πληρώνει και τα λάθη του, περιμένοντας τους παίκτες για να τους αγκαλιάσει έξω από το λεωφορείο ή στο αεροδρόμιο αλλά ποτέ μέσα στο γήπεδο, διότι εν αντιθέσει με όλους τους υπόλοιπους σέβεται τις αποφάσεις της δικαιοσύνης) περιλαμβάνει τα παραπάνω: δεν ξεχνά τις πίκρες, τις ματαιώσεις, την απαξίωση, την αδικία. Τα ενσωματώνει, τα κάνει καύσιμο και ταυτόχρονα τα προσπερνά. Και είναι έτοιμος, πιο έτοιμος από ποτέ να σφραγίσει την οριστική αλλαγή σελίδας στην ιστορία του, απέναντι στον αντίπαλο που αντιπροσωπεύει περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο όσα εκείνος πολεμάει ιστορικά.
Η μοίρα το έφερε έτσι ώστε ο ηρωικός ΠΑΟΚ του παρελθόντος και ο ανώτερος ΠΑΟΚ του μέλλοντος να συναντιούνται στην ίδια ομάδα. Με νίκη (ή και ισοπαλία) το μέλλον είναι ήδη εδώ. Με ήττα παίρνει μια μικρή παράταση. Αλλά και πάλι έρχεται, ορμητικό σαν ποτάμι που ουδείς μπορεί να σταματήσει.
Κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής το γνωρίζει, το βλέπει, το ξέρει, το νιώθει μέχρι το τελευταίο, ασπρόμαυρο κύτταρό του. Όσα ονειρεύτηκε, έφτασε η ώρα να τα ζήσει.
Τώρα. Όχι αύριο.
Και για αυτόν τον λόγο είναι τώρα, τώρα που ο Αντρέ, ο Φερνάντο, ο Ντιέγκο, οι δύο Λέο, ο Δημήτρης και οι υπόλοιποι δημιουργούν νέες γενιές οπαδών, από τη Θεσσαλονίκη έως το Ηράκλειο, τώρα που έχει γίνει εύκολο να φτιάξεις καινούργια ΠΑΟΚτσάκια, τώρα που υπάρχει για πρώτη φορά ο κίνδυνος να αλλοτριωθούν οι αξίες και οι αρχές του συλλόγου με τις οποίες μεγάλωσε κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής, μπροστά στην σαγήνη των επερχόμενων τίτλων, τώρα λοιπόν, είναι περισσότερο απαραίτητο από ποτέ να δείξει στα παιδιά του τους καλοπληρωμένους ποδοσφαιριστές που χοροπηδάνε μπροστά σε ένα πέταλο και βρίζουν τους γιους και τις κόρες τους.
Να τους δείξει στα παιδιά του κάθε πατέρας ΠΑΟΚτσής και να να τους πει: Παιδί μου γίνε ό,τι θέλεις στη ζωή σου, ακόμα κι άλλη ομάδα εφόσον το επιθυμείς, αν και εσύ θα χάσεις.
Μην έχετε πολλοί λανθασμένα την εντύπωση ότι αυτά τα παιδιά απογοητεύονται για κάποιο λόγο από τον ΠΑΟΚ και φεύγουν για άλλες ομάδες. Και για να μην παρεξηγηθω μιλάω αποκλειστικά για τα μικρά από τις ακαδημίες που ακόμα δεν έχουν γίνει επαγγελματίες παίκτες. Δεν έχουν όλα τα παιδιά αυτά όνειρο και καμάρι να προχωρήσουν και να φτάσουν στο σημείο να παίξουν με την φανέλα του ΠΑΟΚ. Μερικά για δικούς τους λόγους ήρθαν στην ακαδημία αλλά ούτε ΠΑΟΚ είναι ούτε και έχουν όνειρο να παίξουν στον ΠΑΟΚ. Ένα σκαλοπάτι τον θεωρούν και περιμένουν μήπως τους δει κάποιος και φύγουν. Και αν ανοίξεις συζήτηση λένε "ποιος ΠΑΟΚ"...
Για τον κάθε Τσέλιο, ο ΠΑΟΚ μπορεί να ήταν η καλύτερη ακαδημία στην οποία μπορούσαν να έχουν πρόσβαση και να πήγε εκεί γιατί εκεί θα γινόταν καλύτερος παίκτης. Για τον ίδιο παίκτη στα 17 ο γαύρος μπορεί να φαντάζει σωστή επιλογή λογώ του ότι βάζει μικρούς στη βιτρίνα και τους δίνει στην Ευρώπη. Για τον κάθε Τσέλιο εκεί εξώ ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, ΑΕΚ, ΠΑΟ είναι απλά ΑΕ από τις οποίες θα περάσουν βλέποντας τες ως σκαλοπάτι.
Για αυτό τον λόγω όταν βρίσκεις παιδιά σαν τον Τζόλη που έχουν το κεφάλι κάτω, ή σαν τον Πέλκα που νιώθουν από ΠΑΟΚ, τους κρατάς και τους προστατεύεις, δεν τους βγάζεις στη σέντρα στην πρώτη ευκαιρία. Ενώ όταν έχεις Τζανδάρηδες, Γιαννούληδες, Τσέλιους που βλέπουν την ομάδα ως σκαλοπάτι, πρέπει να πάρεις από αυτούς όσα περισσότερα μπορείς αγωνιστικά και οικονομικά, πριν τους αφήσεις να πάνε στο επόμενο σκαλοπάτι.
Ε εμείς τα κάνουμε σκατά και στις δύο περιπτώσεις. Τον Πέλκα τον διώξαμε γιατί "μας στέρησε προκρίσεις", τον Τζόλη από το πρώτο εξάμηνο που έπαιξε μπάλα τον στείλαμε στη Ντόρτμουντ, Τζανδάρηδες και Τσέλιους (έρχεται και το θέμα Τσιγγάρα σύντομα ο οποίος μπαίνει πάλι στον τελευταίο χρόνο συμβολαίου) τους χάνουμε τζάμπα μέσα από τα χέρια μας.
Γκίκα και Ρενεγκειντ ωραία και σεβαστά αυτά που πιστεύετε.
Πρώτον: Δεν αφορούν αθλητές αλλά επαγγελματίες. Αν εσείς και οποιοσδήποτε άλλος θέλετε ο κόσμος να στέλνει το παιδί του σε ακαδημίες πρωτίστως για τα λεφτά, τότε δεν έχω τίποτα να προσθέσω.
Δεύτερον: Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ φέρει ευθύνη ως ένα βαθμό. Δεν είναι δυνατόν να παρουσιάσει το φοβερό πλάνο του γαύρου.
Ο γαύρος απευθύνεται είτε σε πουληταρια είτε σε ηλίθιους. Λέει παντού, πάντα και μονίμως το εξής απλό: Έλα σε εμάς, θα σε προωθήσουμε μέσω της κλίκας των μάνατζερ μας για να πουληθεί έξω. Πρέπει να είσαι εντελώς άσχετος με την πραγματικότητα ώστε να νομίζεις ότι οι περισσότεροι παίκτες που πουλήθηκαν από τον γαύρο, έφυγαν επειδή εθελξαν με την απόδοση του περισσότερο από άλλους στην Ευρώπη. Έφυγαν επειδή είναι το σύστημα τέτοιο.
Άμα είσαι δέκα χρόνια στον κόσμο του ποδοσφαίρου και δεν έχεις καταλάβει ακόμα τι γίνεται με τις αγοραπωλησίες του γαύρου, πήγαινε σε γιατρό. Προσοχή δε το λέω σε εσάς αλλά για τους παίκτες
Άμα πάλι έχεις καταλάβει και πάλι θέλεις να είσαι μέρος αυτού, καταλήγουμε στην πρώτη μου φράση περί σεβασμού στον εαυτό σου.
Rain, εγώ προσωπικά δεν χαρακτηρίζω τους αθλητές που θέλουν να ακολουθήσουν την πορεία που τους προσφέρει ο γαύρος. Απλά λέω ότι υπάρχουν και τέτοιοι αθλητές. Και εφόσον αυτοί υπάρχουν και στις τάξεις του ΠΑΟΚ, καλό θα είναι η ΠΑΕ ΠΑΟΚ να εξασφαλίζει ότι θα πάρει ότι περισσότερο μπορεί από αυτούς, πριν αυτοί κουνήσουν μαντήλι.
Εδώ δεν μπορέσαμε να δελεάσουμε τον Δουβίκα που επέλεξε να πάει στην Ουτρέχτη που θα παίξει σε μπαράζ την έξοδο στο conference league, και αναρωτιόμαστε για 17χρονα που τους φουσκώνουν τα μυαλά με το παράδειγμα του Τσιμίκα στη Λίβερπουλ;
ΥΓ: Επίσης αν το κόστος του να παίζεις σε ένα νορμάλ πρωτάθλημα είναι το να περάσεις από το "εμπόριο λευκής σαρκώς" του γαύρου, να είσαι σίγουρος πως πολλοί έλληνες αθλητές είναι διατεθιμένοι να το πληρώσουν. Η εναλλακτική είναι να σε μπινελικώνουν οι έλληνες οπαδοί όπου σε πετύχουν, να σου την πεφτουν στις προπονήσεις, να σου κλέβουν πρωταθλήματα ή να σε υποβιβάζουν επιτροπές της π@@τσας και να φοβάσαι για "ληστείες" σπίτι σου ή για άσπρα πόλο.
Ρε συ Γκίκα,σκέτη παραπληροφόρηση είσαι ώρες ώρες λες και το κάνεις επίτηδες.
Ποιον Δουβικα δεν μπορέσαμε να ψήσουμε?
Ο ΠΑΟΚ αποφάσισε να μην ασχοληθεί με τον παίκτη και καλά έκανε
«Είχα δεσμευτεί και είχα δώσει το λόγο μου. Ο λόγος μου είναι συμβόλαιο για εμένα. Όμως, δεν εξαρτάται από εμένα. Εγώ υπογράφω με τον ΠΑΟΚ επίσημα και αύριο γιατί δεσμεύτηκα ότι στην Ελλάδα ο Δουβίκας πάει μόνο ΠΑΟΚ. Αν ο ΠΑΟΚ δεν βρίσκει τα επιχειρήματα να πείσει τον Δουβίκα, δεν θα χρεωθώ εγώ κάτι. Μακάρι να πάνε σήμερα. Και εγώ πιέζω και αντιδρώ. Δεν μπορώ να στερήσω τη δυνατότητα σε έναν 20χρονο, αν οι υπεύθυνοι δεν μπορούν να τον πείσουν ότι ο ΠΑΟΚ είναι μεγάλη ομάδα.
Εγώ όταν μίλησα μαζί του, μου είπε Πρόεδρε εγώ θέλω να δοκιμαστώ στο εξωτερικό. Έχω δεσμευτεί στον ΠΑΟΚ. Το μπαλάκι είναι εκεί. Τους έβαλα την μπάλα στο πέναλτι, αν δεν μπορούν να το χτυπήσουν δεν φταίω εγώ. Θα τον πιέσω. Είναι άδικο το μεγάλο αυτό ταλέντο να μην παίξει στον ΠΑΟΚ και μετά να πάει στο εξωτερικό. Τέτοιο σέντερ φορ στην Ελλάδα δεν υπάρχει. Είναι το πουλέν μου. Μάλιστα, στην πρώτη προπόνηση του είπα, αν δεν παίξεις εθνική θα είσαι μ@@@».
Τι θα μπορούσε να κάνει ο ΠΑΟΚ για να πείσει έναν παίχτη που δεν ήθελε να παίξει με τη φανέλα του;
Ξέρω έναν,να του δώσει ένα τσουβάλι λεφτά που δεν αξίζει.
Ας πάει στο καλό και να μας γράφει.
