παίξαμε οσο επρεπε, απέναντι σε μια ομαδα που ταμπουρώθηκε για 93 λεπτά και μας έκανε μια φαση κατα τυχη ολη και ολη.Δεν παίξαμε σπουδαία αλλά ήμασταν ΣΑΦΩΣ καλυτεροι και πήραμε σκορ προκρισης.
Αυτό μετράει νομίζω.
Λόρενς και Γκαρσία κορυφαίοι...σταθερά καλός Σάλπι και πολύ πιο ορεξάτος Κλάους.
Συνεχίζουμε...
Δεν βάζω το όνομα του παιδιού στο quote γιατί δεν θέλω να θεωρηθεί ως προσωπική αντιπαράθεση. Το παίρνω απλά σαν ΑΦΟΡΜΗ για σχολιασμό.
-- τι θα πει "παίξαμε όσο έπρεπε" ; από πότε χρειάζεται να παίζουμε "όσο πρέπει" ; μήπως ΜΠΕΡΔΕΥΟΥΜΕ κάποια πράγματα ;
-- σε ποιο ματς ο αντίπαλος "ταμπουρώθηκε για 93 λεπτά" ; στο χτεσινό ; που στο ΜΙΣΟ Β μας πίεσαν κανονικά (θα έλεγα και παραπάνω από τις - ποιοτικές - δυνατότητες της ομάδας τους) ;
-- "ήμασταν καλύτεροι...μπλα μπλα μπλα...πήραμε σκορ πρόκρισης...μπλα μπλα μπλα ...συνεχίζουμε". ΣΟΒΑΡΑ ρε παιδιά ; δλδ μόνο εγώ ξενέρωσα ; το γεγονός οτι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτή την ...επιχειρηματολογία χρησιμοποιούν οι του ΟΣΦΠ, ενδιαφέρει κανέναν ;
Το ματς δεν μπαίνω καν στη λογική να το σχολιάσω. Θα τονίσω (ΟΧΙ θα σχολιάσω, αλλά τονίσω) μια φάση μόνο, που για μένα είναι ενδεικτική για 150 συμπεράσματα. Κάπου στο 85 (νομίζω) ο Λώρενς τρώει μια γερή μπροστά στον επόφτη που έβαλε το πρώτο γκολ (γιατί αυτός το έβαλε). Σηκώνεται, λέει κάτι, πάει προς τον επόφτη, του ξαναλέει κάτι, αυτός (τι άλλο να κάνει δλδ) τον "γράφει", και είμαστε στο παρά τρίχα να τον αρπάξει και από το λαιμό. Παρεμβαίνει λοιπόν ο ...Μεντί, δλδ ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ, που τον τραβάει (!!!), τον πάει λίγο πιο κει, και κάπου εκεί ο Ιρλανδός ηρεμεί. Είναι κλασικό παράδειγμα του "λίγα βλέπω ΠΟΛΛΑ καταλαβαίνω" τα προηγούμενα.
ΥΓ : αυτός ο Μεντί γιατί παίζει αριστερό μπακ ; και μάλιστα στον Λεβαδειακό ;