Razvan Lucescu V

[tasso85]

nunies4 εγραψε Γιατι Ραζβαν δεν εκμεταλλευσαι τα πιτσιρικια;

και παιδοφιλος ο Ρουμανος τι γινεται ρε πστ

[nunies4]

[Patron]

Ρε μην γράφετε τέτοια ούτε για αστείο

[DamoN]

Επόμενη τιμωρία .
Υποχρεωτικές διακοπές στη Σαντορίνη … loading

[vs40]

Καλέ μου φίλε vs40, το νόημα του σχολίου μου δεν είναι να αντιπαρατεθώ επί των ποδοσφαιρικών ζητημάτων.
Το νόημα είναι απλό:
Πρέπει να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, όχι γενικά, όχι μια κι'έξω. Να το ξεχωρίζουμε καθε στιγμή. Αυτή ειναι και η διαφορά της μπανανίας μας από τις λοιπές χώρες. Χτες ήταν άλλο σημαντικό, σήμερα είναι διαφορετικό, αύριο θ'αλλάξει και θα γίνει κάτι άλλο.
Σήμερα λοιπόν το σημαντικό δεν είναι, εάν ο προπονητής μας επιλέγει τον Μουργκ ή τον Ξουργκ, δεν είναι αν παίζουμε 433 ή κατι άλλο, δεν είναι αν επιλέγουμε 3,5, έναν ή κανέναν από τις ακαδημίες και τι χαρακτηριστικά έχουν αυτοί. Αυτά θα ήταν σημαντικά εάν ζούσαμε σε χώρες οπου το πλαίσιο διεξαγωγής των πρωταθλημάτων είναι λυμένο, σταθερό και σχετικά δίκαιο. Σε οποιαδήποτε σοβαρή χώρα, εάν μια ομάδα από την δεύτερη πόλη της χώρας τους με ανάλογο κόσμο και απήχηση όπως ο ΠΑΟΚ, έκανε "μπάσιμο" και τάραζε τα νερά, θα το υποδέχονταν με χαρά και θα έκαναν πανηγύρι. Θα ήταν ευκαιρία γι αυτούς να αναπτυχθεί ακόμη περισσοτερο το άθλημα, να αυξηθεί η τηλεθέαση, να παινευτούν ότι το πρωτάθλημά τους είναι δίκαιο κλπ. και να βγάλουν ακόμη μια φρέσκια και φιλόδοξη ομάδα στην Ευρώπη διότι έτσι θα έκαναν καλό στη χώρα τους, στο brand name της χώρας τους και του πρωταθλήματός τους. Το επίπεδο που κοιτάζουν αυτές οι χώρες είναι το μεγάλο επίπεδο, αυτό τους νοιάζει. Και γήπεδο θα βοηθούσαν να κάνεις, και ότι χρειαζόσουν για να αναπτυχθείς θα σου το έδιναν. Σ'αυτές τις χώρες αναδεικνύουν, προωθούν και βοηθούν τους ικανούς. δεν το κάνουν επειδή είναι καλοί άνθρωποι, δεν είναι ζήτημα ηθικής. Είναι ζήτημα συμφέροντος, το κάνουν επειδή θα κερδίσουν όλοι και έχουν τον τρόπο να μετατρέψουν την ικανότητα ενός ή περισσότερων σε κέρδος για όλους.
Εδώ δεν είναι έτσι.
Εδώ το να βγει κάποιος καινούργιος και ικανός στην πιάτσα, είναι κίνδυνος θάνατος για τους υπόλοιπους. Επειδή ακριβώς η δομή της κοινωνίας και της οικονομίας είναι τριτοκοσμική, παγιωμένη και αμετακίνητη, η αντίδραση είναι "σβήστε τον".
Επειδή ζεις και δουλεύεις έξω, καταλαβαίνεις πολύ καλά τι λέω. Πιθανότατα ένας από τους λόγους που έφυγες ή παρέμεινες εκεί, να είναι κι αυτός.
Το πρόβλημα λοιπόν, το κάθε πρόβλημα που εμφανίζεται στο επίπεδο π.χ. της επιλογής παικτών σε μια ποδοσφαιρική ομάδα, δεν μπορείς να το λύσεις εάν επικεντρώσεις μόνον σε αυτό. Πρέπει να συνυπολογίσεις και το περιβάλλον στο οποίο βρίσκεσαι, το μικρο-περιβάλλον. Ο ΠΑΟΚ έχει την τύχη να έχει δυο πολύ ικανούς ανθρώπους στο τιμόνι του. Πρώτο και καλύτερο τον Ιβάν κι έπειτα τον Ράζβαν.
Λοιπόν αν εγώ ήμουν απέναντί τους, και ήμουν ο κλασικός τριτοκοσμικός απατεωνίσκος της χαβούζας, θα φρόντιζα πρώτα να σπάσω τον μεταξύ τους σύνδεσμο-συνοχή. Αν δεν τα κατάφερνα, θα συνέχιζα να το προσπαθώ αλλά θα πρόσθετα κι άλλα στοιχεία, θα έσπαζα την συνοχή μεταξύ ομάδας και οπαδών, την συνοχή των οπαδών αναμεταξύ τους, θα έβαζα αν μπορούσα διοβολές ανάμεσα στους παίκτες ή θα φρόντιζα να πλασάρω μέσω φίλων μάνατζερ έναν παίκτη ανακατωσούρα στην ομάδα (όπως έγινε επί Ίβιτς) κλπ. κλπ. Αυτά θα έκανα και άλλα τόσα. Και το βασικότερο; κάποια περίοδο θα χαμήλωνα την ένταση για να τους κοιμίσω και κάποια άλλη θα την αύξαινα, δεν θα τους άφηνα σε ησυχία. Δεν θα σταματούσα μέχρι να πετύχω τον στόχο μου. Η βασική συνταγή κάθε σύγκρουσης είναι να σπάσεις τη συνοχή των γραμμών του αντιπάλου. Η πρώτη και διαρκής φροντίδα σου πρέπει να είναι αυτή.
Το σημαντικό λοιπόν, είναι να αντιλαμβανόμαστε σε ποιά φάση της σύγκρουσης βρικόμαστε. Να βλέπουμε την μεγάλη εικόνα. Όλα τα υπόλοιπα εκτυλίσσονται εντός του πλαισίου της σύγκρουσης. Όπως και σε έναν πόλεμο, δεν θα σταματήσεις να παράγεις καταναλωτικά αγαθά, θα επικεντρωσεις όμως στο να παράγεις όπλα. Επιλέγω το σημαντικό δεν σημαίνει ότι παρατάω τα υπόλοιπα.
Αυτό ήταν το νόημα του σχολίου μου. Δεν είναι κακό να συζητάμε για όλα τα υπόλοιπα. Αλλά το πλάισιο που βρικόμαστε είναι η σύγκρουση με το ΠΟΚ. Αλλοτε θα βγαίνει μπροστά ο ενας από αυτούς, αλλοτε ο άλλος, αλλοτε και οι τρεις μαζί.
Επειδή ακριβώς είναι δεύτερη φύση για μένα να σκέφτομαι έτσι, έχω συνηθίσει και έχω εκπαιδευτεί σε αυτό, είδα από την πρώτη στιγμή, από τον Σεπτέμβρη κιόλας ότι εδω πάμε σε συγκρουση όπου θα συμμετέχουν και οι τρεις. Το έγραψα εδώ μέσα. Ήταν φανερό σε μένα όχι επειδή είμαι έξυπνος κι έχω μαντικές ικανότητες, αλλά επειδή ακριβώς το ίδιο θα έκανα κι εγώ αν ήμουν στην θέση τους.
Το σημαντικό λοιπόν, φίλε μου vs40, είναι να στηρίξει ο ΠΑΟΚτσής τώρα και τον Ιβάν και τον Λουτσέσκου. Οι σύνδεσμοι θα πρέπει να βγάλουν μια ανακοίνωση που να στηρίζει και αγωνιστικό τμήμα και διοίκηση και να ξαναθυμίζει στον κόσμο του ΠΑΟΚ ποιός είναι ο πραγματικός εχθρός.
ΥΓ. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν λέω να πάψουν να συζητούνται όσα συζητούνται.Να συνεχίσουν, αλλά να συνεχίσουν μέσα στο πλαίσιο της ενότητας. Δεν πρέπει ΤΩΡΑ, να ακούγονται "καιρός να φύγει ο Λουτσέσκου" ή "καιρός να αλλάξει τροπάριο και λειτουργία η διοίκηση". Ο ένας θα φύγει όταν θα έρθει η ώρα του κι ο άλλος θα αλλάξει όταν έρθει η δική του για να το κάνει. Αυτό το ξέρουν και το αποφασίζουν οι ίδιοι. Όχι εμείς. Εμείς στηρίζουμε, όσο αυστηρά κι αν κριτικάρουμε. Θα έρθει η ώρα και για μας να πούμε το κάτι παραπάνω.
Αλλά πρέπει να ξχωρίζουμε πότε είναι η ώρα για το ένα και πότε για το άλλο.

Συμφωνώ σε όσα έγραψες, επιρρεάστηκα και συναισθηματικά βέβαια. Η κρητική δεν είναι πόλεμος. Εγώ πχ για καλό την κάνω.

Προς διοίκηση; Δώσε τα όπλα που θέλει ο προπονητής για να φέρει αποτέλεσμα. Προστάτεψε όσο μπορείς την ομάδα εξωαγωνιστικά.

Ο κόσμος τι να κάνει, να πάρει τα όπλα; Έκανε το χρέος του και κατέβηκε για το έγκλημα των Τεμπών. Θα ήταν ακόμη καλύτερο να μην ψήφιζε βέβαια όπως ψηφίζει... Τέλωσπάντων. Τον Ιβάν τον έχει το 99% ως ευεργέτη του ΠΑΟΚ, και για τον Ραζβάν του τραγουδούν το όνομα στην Τούμπα σε κάθε ευκαιρία.

Για τον προπονητή λέω ότι κάνει καλή δουλειά, αλλά μακάρι να το δει αλλοιώς στο πώς δομεί τα γκρουπ του στο ηλικιακό κομμάτι, γιατί οι ομάδες μέχρι να δέσουν γερνάνε και πάλι φτου και από την αρχή.

[theo-drama]

Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

++++
ΕΥΓΕ
Και για τους 2 σας.

[lkosmid]

Αθήνα @#$%μένη, ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει!
Θα μείνεις και θα τους ξεπατώσεις πάλι, δεν έχω αμφιβολία!

[DamoN]

ΚΑΤ μπορεί να διαφωνώ σε πάρα πολλά που έχουν να κάνουν με το παιχνίδι σαν παιχνίδι πχ κριτικές , προπονητολογια κλπ κλπ αλλά σου βγάζω το καπέλο γιατί νιώθεις και μακάρι να ήταν όλοι οι οπαδοί όπως εσύ,
Πιλότε τα σέβη μου με συγκίνησες για μια ακόμα φορά παλικάρι μου

[Dimitrisou]

Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είναι ξερολας και αμπαλος στο μεγαλύτερο ποσοστό ,πάντα έτσι ήταν..η διαφορά είναι ότι πλέον πέφτει πανευκολα στο τριπακι των από κάτω και τρώγεται με το παραμικρό..εδώ βλέπεις σελίδες ΠΑΟΚτσιδηκες (?) στα σοσιαλ ακόμη και μετά το σημερινό να βοηθάνε να μεγαλώσει η φαγωμαρα αντί να στηρίξουν την ομάδα..την ομάδα που υποτίθεται αγαπάνε..λάθη έγιναν και θα ξαναγίνουν..αλλά τώρα δεν είναι η στιγμή για να τα αναλύουμε και να κρεμάμε κόσμο στα μανταλακια ..αυτό το κάνουν και πολλοί έδω μέσα..αγαπήσετε λίγο την ομάδα στηρίξτε την στα δύσκολα..τόσες χαρές σας έχει δώσει..

[theo-drama]

Εύχομαι να μην ειναι ο Ιβιτς για να μη ζησουμε παλι τα ιδια.
Αλλωστε δε νομιζω ν αλλαξε κατι απο τους λογους που τον οδηγησαν στην εξοδο

Εκτός των αλλων, που λες εσωτερικως
Υπαρχει κ το άδειο κουτάκι μπύρας, τό οποίο δεν ξεχνούν οι ποκιτες κ θα έχουμε , πάλι τίποτα τινωριες νέες, τύπου Λουτσε.

[Aed]

Αυτά τα δήθεν συναισθηματικά σεντόνια που γράφετε για το Λαό που δεν καταλαβαίνει, την ομάδα ενωμένη και όλα αυτά, ενώ έχετε ξεκινήσει κανονική Προπονητολογία.

Και μάλιστα με το τι βολεύει και προτιμάει το ΠΟΚ για Προπονητή του ΠΑΟΚ.

Και κουνάτε και το δάχτυλο σε όσους δε συμφωνείτε. Αντε ρε.

[theo-drama]

Αρα συμφωνείς κι εσύ ότι το κλεμμένο είναι δήθεν πόλωση.
Μάλιστα, καλό είναι να εμφανίζεστε ένας ένας.
Μήπως να ζητήσουμε και συγγνώμη από την αεχ που συγχύζονται όταν τους αποκαλούμε κλέφτες;

το κλεμμένο είναι κλεμμένο και οι ύπουλοι κλεπταποδόχοι το χάρηκαν πριν 7 ολοκληρα χρόνια. Όλοι πικραθήκαμε και οργηστήκαμε. Πήραμε 2 όμως από τότε. Το ένα αήττητο και το άλλο άκρως τρελό και ασπρόμαυρο όπως πέρυσι, το καλύτερο πρωτάθλημα που έχει πάρει ποτέ ελληνική ομάδα. Δεν ειναι δήθεν πόλωση όταν μετά από τόσα χρόνια ξανάξύνεις την πληγή που μας πόνεσε και πέφτεις και σε παγίδες που σε στήνουν οι μετρ του είδους;
αντί να πορώσει την ομάδα και τους παίχτες, πιο πολύ συσπείρωσε το μηχανισμό των σχετικά νεοφώτιστων χαρτιών.
Κόλλημα μυαλού, απερισκεψία, θολούρα το βλέπω εγώ.

Όχι, δεν είναι δήθεν πόλωση.
Δήθεν πόλωση σημαίνει ότι η πόλωση είναι ψεύτικη. Όμως η πόλωση δεν είναι ψεύτικη, είναι αληθινή. Υπήρξε και παραυπήρξε κλοπή. Και η κλοπή δημιουργεί πόλωση. Πόλωση σημαίνει ότι δυο οντότητες βρίσκονται σε αντιδιαμετρικά αντίθετες θέσεις. Στη μια ο κλέφτης, στην άλλη το θύμα της κλοπής. Στο ένα είναι η αεχ και στο άλλο ο ΠΑΟΚ.
Και δεν έχει καμιά σημασία εάν πέρασαν 7 χρόνια ή 700. Δεν έχει καμιά σημασία εάν πήρες 2 ή 102 τίτλους από τότε. Δεν επιτρέπεται να ξεχάσεις. Και δεν επιτρέπεται να ξεχάσεις επειδή ακριβώς είσαι ΠΑΟΚ. Γιατί οι παππούδες μας υπέφεραν κι αυτοί μια κλοπή, την κλοπή των πατρίδων, των περιουσιών τους και της ζωής τους της ίδιας! Δεν είπαν όμως ποτέ, "έλα μωρέ! ας τα ξεχάσουμε να μην ξύνουμε πληγές" ούτε κατηγόρησαν εκέινους που κάθε χρόνο θυμούνται την καταστροφή της Σμύρνης ότι "δήθεν πολώνουν"! Αν είσαι πραγματικά ΠΑΟΚ, είσαι γι αυτόν τον λόγο, επειδή δεν ξεχνάς. Υπάρχει α-λήθεια (α στερητικό + λήθη= δεν ξεχνώ) όταν υπάρχει μνήμη. Αυτοί που έφτιαξαν τον ΠΑΟΚ, τον έφτιαξαν επειδή αρνούνταν να ξεχάσουν.
Η αεχ είναι κλέφτης, δεν είναι κλεπταποδόχος. Κλεπταποδόχος είναι κάποιος που παίρνει το κλεψιμέικο στην κατοχή του, από τον κλέφτη. Το ότι σου έκλεψε βαθμούς και ο γαύρος κανει ΚΑΙ τον γαύρο κλέφτη, δεν ψιλοαθωωνει την αεχ κάνοντάς την κλεπταποδόχο!
Σιγουρεύτηκα τώρα πως δυστυχώς ότι έγραψες το έγραψες από άγνοια των ελληνικών. Αρχικά θεώρησα ότι τρολάρεις . Δεν τρολάρεις, απλώς δεν ξέρεις τι γράφεις.
Χρησιμοποιείς τις λέξεις όπως νάναι και όπου νάναι χωρίς να καταλαβαίνεις τη σημασία τους.
Δεν φταίς εσύ αλλά δεν έχει κανένα νόημα να συζητάμε, μιας και μιλάμε διαφορετική γλώσσα.

++++

[pilotos]

Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

++++
ΕΥΓΕ
Και για τους 2 σας.

Συντάσσομαι


Sent from my iPhone using Tapatalk

[theo-drama]

Αυτό που έγραψε ο Αντσελοτι δεν έχει καμία σχέση με ομαδες χαμηλών πρωταθληματων. Έχω βιβλίο του Φεργκιουσον που λέει ακριβώς το αντίθετο ακόμη και για το τοπ επίπεδο. Όμως θα πω ότι καταλαβαίνω τη λογική για μια ομάδα σαν τη Ρεαλ. Γιατί τί θα κερδίσει να εξελίξει ενα wonderkid? Αφού όποιον θέλει τον αγοράζει και όλοι οι ποδοσφαιριστές του τοπ επιπέδου θέλουν να πάνε Ρεαλ. Άρα γιατί να εξελίξει τον 18χρονο Νειμαρ και να μην τον αγοράσει στα 21-22 του?

Τι σχέση έχει αυτό με το ελληνικό πρωτάθλημα; Το θέμα είναι: Όταν βάλεις το ταλέντο μέσα θα χάσεις ή οχι το ματς εξαιτίας του, μεχρι να τον ψησεις; Στην Ρεαλ και ειδικά στην premier league που έχει τεράστιο ανταγωνισμό με πολυ απαιτητικά παιχνίδια και απαιτητικά physicals θα το χάσεις. Ο 18χρονος Τζολης ήταν 1ος σκορερ του ΠΑΟΚ με 16γκολ και 10 ασιστ. Ηταν asset οχι liability από άποψη απόδοσης. Αν τον είχε η Ρεαλ ή μια Λίβερπουλ, θα ήταν liability αγωνιστικα. Το ελληνικό πρωτάθλημα έχει αστείους Λεβαδειακους που όχι μόνο σου δίνει την ευκαιρία να ψήσεις Ντελια, Τζιμα επίπεδο, αλλά και Τσιγγαρα. Δε θα χάσεις από τη Λιβαδειά αν ξεκινήσεις τον 19χρονο Τσιγγαρα. Από την άλλη δε σου είπε κανείς βάλε όλους τους μικρούς ταυτόχρονα. Ενας το πολυ 2. Κάποιος μπορεί να μπει αλλαγή σε ματς που κλειδωσε. Νικάς 2-0 και είσαι στο 70. Αν μπει ο Ουρταδο για 20 λεπτά, θα χάσεις το ματς από τη Λιβαδειά;[/quote]

Δεν ξέρω τι δουλειά κάνει ο καθένας σας, και ούτε έχει σημασία το ποιά ακριβώς είναι αυτή.
Σημασία έχει το εξής: όποια κι αν είναι έχετε ένα αντικείμενο κι αν δεν είστε εσείς το αφεντικό, έχετε και κάποιους στόχους να πετύχετε και κρίνεστε αυστηρά για αυτό. Πώς θα αντιδρούσατε εάν σας έδιναν έναν ή δυο νεαρούς για να τους εκπαιδεύσετε στη δουλειά σας; όχι απλώς να τους εκπαιδέυσετε αλλά να κριθείτε στο τέλος εκτός από την ίδια την δουλειά σας και για την εκπαίδευση που τους παρέχετε;
Αυτό είναι το ερώτημα.
Προφανώς και όσα αναφέρεις αγαπητέ vs40, είναι σωστά. Ας μην ξεχνάμε όμως, ότι δεν έχει σημασία τόσο το επίπεδο του πρωταθλήματος, όσο το επίπεδο της πίεσης που ασκείται για επιτυχίες και αποτελεσματα. Οι μεγάλες ομάδες στην Ελλάδα δεν έχουν μικρότερη πίεση για πρωτάθλημα απ' όση έχουν οι πρωταγωνίστριες ομάδες σε τοπ πρωτάθλημα της Ευρώπης. Ο δε ΠΑΟΚ έχει ακόμη περισσοτερη, για δυο λόγους:
1. το εξωαγωνιστικό περιβάλλον που το ελέγχουν οι του ΠΟΚ και σε πολεμά, όπως κάνουν ΚΑΙ φέτος από την αρχή της χρονιάς
2. τους ίδιους τους οπαδούς που είναι έτοιμοι να σε ξεσκίσουν με το παραμικρό, όπως κάνουν από την αρχή της χρονιάς και με μεγαλύτερη ένταση εδώ και λίγες μέρες (όλως τυχαίως συμπίπτει με την αυξανόμενη ένταση των επιθέσεων από την πλευρά της αεχ και των υπολοίπων)

Αναρωτιέμαι δηλαδή μήπως είναι μικρότερη η πίεση για τον προπονητή της Ρεάλ (που έχει τις αβάντες της σε Ισπανία και Ευρώπη) ή της Γιουνάιτεντ από την πίεση που ασκείται σε οποιον είναι προπονητής του ΠΑΟΚ (που όχι μόνον δεν έχει αβάντα καμιά, αλλά τον κυνηγάνε κιόλας, "φίλοι" και εχθροί). Αν η Ρεάλ ή η Γιουνάιτεντ έρθει τρίτη πάλι Τσ. Λ. θα παίξει. Αν ο ΠΑΟΚ έρθει τρίτος, θα πάει πίσω δυο χρόνια. Προφανώς και έχει ζόρι ο Αντσελότι κι ο Φέργκιουσον, και άγχος και πολλή δουλειά κι ευθύνες. Η γνώμη μου είναι πως το ζόρι και το άγχος οποιουδήποτε καθήσει ως προπονητής στον ΠΑΟΚ είναι μεγαλύτερο.
Και τώρα επίτρεψέ μου φίλε vs40 ένα γενικότερο σχόλιο, που φυσικά δεν άφορά εσένα.

Αναλογιστείτε λιγάκι την θέση του προπονητή και τι σημαίνει αυτή. Κι όπως λέγαμε παλιότερα στην Τούμπα, ΝΙΩΣΤΕ!
Μπείτε για λίγο στη θέση του άλλου, πάρτε λιγάκι απόσταση και απαντείστε με το χέρι στην καρδιά αν θα αντέχατε εσείς να βρισκεστε στη θέση του Λουτσέσκου σήμερα, ή του ζωγράφου προχτές, ή του Ίβιτς αντιπροχτές ή ακόμη και του Στανόγεβιτς που ήρθε μεσημέρι κι έφυγε απόγευμα έχοντας απέναντί σας ανθρωποφάγους; Αν από το πρωί μέχρι το βράδυ τα ΜΜΕ που ελέγχει το ΠΟΚ σας είχαν στο στόχαστρο, αν από τον Σεπτέμβρη μέχρι τώρα τα σκυλιά που έχει ξαμολήσει η αεχ σας κυνηγούσαν. Κλείνουν πέντε μήνες που τον τρέχουν στα δικαστήρια, τον βρίζουν, τον φτύνουν, τον χλευάζουν και τον τιμωρούν για ότι μπορείς να φανταστείς.
Και κάποιοι ΠΑΟΚτσήδες εδώ μέσα, του είδους που σε μια ήττα θυμώνουν και χαλούν τον κόσμο, και κλαψουρίζουν και γκρινιάζουν, και κλαίγονται σαν γυναικούλες "δεν αντέχω την καζούρα των φίλων μου στη δουλειά", αυτοί έχουν το θράσος να κουνούν το δάχτυλο και να ζητούν το κεφάλι του στο πιάτο. Αυτοί που κρύβονταν όταν οργίαζε η προπαγάνδα για τον δήθεν "πιστολέρο" Ιβάν που του έριξαν 3 χρόνια, αυτοί που κρύβονταν όταν τιμωρούσαν τον Λουτσέσκου για μια συνέντευξη που έδωσε εκτός Ελλάδος (!!!). Αυτοί που ούτε τόλμησαν να κλέισουν μια εθνική και δυο διόδια (όταν οι Λαρισαίοι της ΑΕΛ πριν από χρόνια τα έκαναν ρημαδιό), αυτοί οι ΠΑΟΚτσήδες που εξαφανίστηκαν από τα φόρουμ των ΜΜΕ της Αθήνας και ζητούσαν να κοπούν τα δικά μου σχολια γιατί ήμουν υπερβολικός και δεν έπρεπε να χαλάσουμε την φιλία μας με την αεχ. Αυτό τους μάρανε τότε!
Αυτοί οι ΠΑΟΚτσήδες θα έπρεπε να ντρέπονται που μόλις δόθηκε το σήμα από Αθήνα έχουν πέσει μέρες τώρα να φάνε τον προπονητή της ομάδας μας.
Δεν είπα και δεν λέω να μην τον κρίνουμε ως προπονητή, αλλά να του κάνουμε επίθεση εμέις οι ίδιοι; την ίδια ώρα και στιγμή που του κάνουν επίθεση όλο το ΠΟΚ και το σκυλολόι τους; δεν είναι μόνον αχαριστία σε έναν άνθρωπο που μόνος του τα έβαλε μαζί τους (ΚΑΝΕΝΑΣ προπονητής του ΠΑΟΚ και ΚΑΝΕΝΑΣ παίκτης του ΠΑΟΚ δεν τους γύριοε ΠΟΤΕ την πλάτη μέχρι τώρα, αντίθετα έτρεξαν όλοι και δούλεψαν γι αυτούς), ξαναλέω δεν είναι μόνο αχαριστία, είναι ο ορισμός της ανανδρίας και της πουστιάς.
Στηρίξτε τον τώρα αν έχετε το θάρρος και τα κάκκαλα, και αφού τελειώσει η επίθεση που δεχόμαστε από το ΠΟΚ που όπως προειδοποίησα μήνες πριν θα είναι ολοκληρωτική και ολομέτωπη μέχρι να μας γονατίσουν και να μας ρίξουν κατηγορία (γιατί αυτός είναι ο στόχος των κομπλεξικών της αεχ κυρίως), τότε διώξτε τον, κρεμάστε τον, καψτε τον, κάντε ότι νομίζετε μέχρι να σας φύγει η κάψα και η λύσσα. Γιατί δεν αντέχετε τους ικανούς ανθρώπους. Αυτό είναι το πρόβλημα.
Κι όταν φύγει ο Λουτσέσκου, θα έρθει η σειρά του Ιβάν και θα σας φτασουν εύκολα πια, πάλι στο σημείο να τον διώξετε κι αυτόν. Και μετά, όπως έλεγε κι ο Μπρεχτ, θα έρθει κι η δική σας σειρά καημένοι μου, αλλά δεν θα υπάρχει κανένας Ιβάν και κανένας Ραζβάν για να σας στηρίξει. Κι αυτοί που ταίζουν σήμερα τον εγωισμό σας, και σας κάνουν να νομίζετε ότι είστε γκουρού της προπονητικής και γκουρού των επιχειρήσεων, αυτοί που σας χαιδεύουν τ'αυτιά, θα σας κόψουν τη γλώσσα. Αλλά θα είναι αργά. Ούτε ο Λουτσέσκου, ούτε ο Ιβάν θα χαθούν χωρίς εσάς. Εσείς όμως θα χαθείτε και δυστυχώς θα πάρετε μαζί σας και τον ΠΑΟΚ.
Καληνύχτα.[/quote]


Συγχαρητήρια για πολλοστή φορά.
Πένα από τις λίγες ΠΑΟΚΤΣΗΔΙΚΕΣ.

[dragon]

+++++++