Paokmania.Gr

figurehead4 έγραψε:............................

Άρα η αλήθεια είναι μια και πολύ απλή. Η ομάδα δεν ξέρει φέτος τι να παίξει. Ο λόγος που παίζει πάντα μα πάντα μα πάντα όταν μένει πίσω στο σκορ είναι γιατί ενεργοποιούνται τα ένστικτα των παιχτών και παρατάνε τις οδηγίες του προπονητή και το εντελώς άστοχο και αδιέξοδο πλάνο του.
Ο Λουτσέσκου έχει φυλακίσει την ομάδα στο περίφημο και πολύ φορεμένο του σύστημα που μέχρι και στο βόρειο πόλο μάθανε να αντιμετωπίζουν.

kataramenos5 έγραψε:Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

pilotos έγραψε:Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

kataramenos5 έγραψε:Πιο πολυ κι απ την ηττα απ το χαρτι πιο πολυ απ τα λαθη του προπονητη και της διοικησης αυτο που μ ενοχλει περισσοτερο
είναι αυτη η αρρωστη εικονα που βγαζει ο κοσμος
Εθισμενοι ολοι στην αδρεναλίνη που προσφερουν οι νικες και οι τιτλοι δε μπορειτε να το χωνεψετε οτι ο ΠΑΟΚ δε μπορεινα κανει δευτερη φορα το θαυμα κοντρα σ ενα σαπιο συστημα που επιστρατευσε τα παντα για να τον λυγισει.
Συνεχιστε τη κλαψα τη μιρλα και τους αφορισμους σε ολους οσους χρωστατε ευγνωμοσύνη .Σ αυτους που σας εκαναν να κορδωνεστε σα τα παγωνια το καλοκαιρι.Οι ιδιοι καθονται στον παγκο,οι ιδιοι ειναι στη ΠΑΕ τους ιδιους παικτες ξεσκιζετε.
Ξεχαστηκαν ολα ,τα βαρ,οι κουμπαρακηδες,τα παρκινγκ ,οι δικαστες που τιμωρησαν ατομα που δεν ηταν καν εκει,ολο το απιστευτο στησιμο.
Ξεσπατε οπου βρειτε σαν αχαριστα κακομαθημενα πλουσιοπαιδα.
Εκει καταντησε ο περηφανος λαος που καποτε διδασκε οπαδισμο.
Κριμα ρε,κριμα...

pilotos έγραψε:Ο δικός μας ΠΑΟΚ δε χάνει ποτέ.

Φτάνουμε στα πενήντα...
Μεγαλώσαμε. Αρχίσαμε την κατηφόρα της ζωής. Πιάνεις να γράψεις και γυρίζουν αργά στο κεφάλι σκέψεις. Καλές - κακές, ομορφες - άσχημες. Αλλά τί είναι η ζωή μας; Στιγμές....
Παλιότερα έβγαιναν όλα πιο γρήγορα, τώρα θέλεις παραπάνω χρόνο . Δεν δουλεύεις στις ίδιες στροφές. Θυμάμαι οι κινήσεις στο κόκπιτ έβγαιναν αυτόματα, το μυαλό μπορεί να ήταν προσωρινά και "αλλού", η αποστολή έτρεχε μόνη της, ο στόχος είχε επιτευχθεί πριν καν την απογείωση, από το briefing ένιωθες ότι το έχεις "τελειώσει" το θέμα. Αυτό έκανε τη διαφορά, αυτό μετρούσε.

Παίζουμε στον ιωνικό, έχουμε μαζευτεί από νωρίς στον Πανελλήνιο. Έχουν έρθει και λίγοι "από πάνω".... Σκάμε στο γήπεδο, φωνή από την ώρα που μπήκαμε μέχρι την ώρα που μας έβγαλαν. Πηγαίναμε για πρωτάθλημα; Όχι, εμείς εκεί για την μαστουρα μας την πιο μεγάλη. Και τί μας νοιάζει ρε μεγάλε τί έκανες στον ιωνικό πριν τριάντα χρόνια; Ε ξέρω γω; Σκέψου και θυμήσου την φετινή Τούμπα των 3/4 της αγωνιστικής περιόδου. Σάμπως πηγαίναμε φέτος για πρωτάθλημα; Κι όμως ήταν ακριβώς το ίδιο συναίσθημα. Ο αγώνας για το ακατόρθωτο! Ήταν ο δικός μας ΠΑΟΚ.

Περάσαμε δύσκολα χρόνια. Χρόνια αγώνα και αγωνίας. Αν βάλω και το μπάσκετ, ακόμα ακούω στα αυτιά μου, από φίλους μου το "πότε; ποτέ"....
Κι όμως αντέξαμε. Σηκωνόμασταν όρθιοι, πέφταμε με περισσότερο θόρυβο κι άντε πάλι, να σηκωθούμε να πάρουμε μιαν ανάσα....

Και τα έφερε έτσι η ρημάδα η ζωή, στη χρονιά που έχω δει την καλύτερη μπάλα από τον ΠΑΟΚ, να λέω πριν τα ματς με την Μπριζ, σε ευχαριστώ Θεέ μου, για ό,τι είδαμε μέχρι τώρα!!!! Φοβερά συναισθήματα, ας μην περάσουμε, εμένα μου φτάνει. Γέμισα! Θα έχω να θυμάμαι τους αυτοματισμούς, τα γκολ σε κενή εστία με σμπαραλιασμενες τις περισσότερες αντίπαλες άμυνες, το χαμόγελο του μικρού μάγου Γιάννη Κωνσταντέλια και του Γιαννάκη του παιδιού που μπήκε στη ζωή μας φέτος και έδωσε άλλο νόημα στη μιζέρια της Σούπερ Λιγκ κι ολόκληρης της χώρας, περιμένοντας με την φανέλα του ΠΑΟΚ, ακινητοποιημένος σωματικά, αλλά πετώντας ψυχικά όπως ο Δικέφαλος, έξω από κάθε γήπεδο την ομάδα μας....

Ήρθε το ματς στη Λαμία. Εντάξει, το αντέξαμε. Χειροκρότημα στα παιδιά για την ισοφάριση στο τέλος, ποδόσφαιρο είναι, όλα τα αποτελέσματα είναι αποδεκτά, σας ευχαριστούμε πολύ, του χρόνου να είμαστε καλά και βλέπουμε....

Τί ζήσαμε από κει κι έπειτα Θεέ μου;!

Ο εχθρός της δεκαετίας, η ομάδα με έτος ίδρυσης 2014, αυτή που μας έκλεψε το 18 μέσα στο σπίτι μας (σε συνεργασία με τον αιώνιο εχθρό), έρχεται και μέχρι το 80ο λεπτό μου ρίχνει δέκα, ναι 10 βαθμούς στο κεφάλι. Η Τούμπα όμως είναι εκεί. Δεν σταματά. Σπρώχνει όπως ποτέ! Δεν την νοιάζει και δεν στέκεται αν ήταν φάουλ πριν το γκολ της ξανθιάς γεροντοκόρης από το λάθος του αρχηγού. Βγάζει θετική αύρα. Την περνάει στο χορτάρι, ασίστ με γυριστή κεφάλια, ο "ποιος;" ΣΑΜΑΤΤΑ και 2-2. Τους κόπηκαν τα γόνατα των χάρτινων. Τους είδες πως ξάπλωσαν στην οβίδα Σαστρε και στο τακουνάκι Μπάμπα; Εκεί αυτοί τελείωσαν. Κι εκεί εμείς αρχίσαμε.

Τα υπόλοιπα τρία ντέρμπυ ήταν η απόλυτη επιβεβαίωση του τρελογιατρού. Σε αυτόν που πάμε κάθε τρεις και λίγο. Γιατί όταν φωνάζεις ένα σύνθημα, το εννοείς. Αλλιώς μην συμμετέχεις, όπως εγώ δεν φωνάζω σύνθημα με ναρκωτικά. Δεν τα γουστάρω, τελεία. Δεν ένιωσες την ανάγκη να πας; Πες αλήθεια. Κοίτα τον εαυτό σου στην καθρέφτη, θυμήσου πώς ήσουν πριν το ματς με τον ανώμαλο. Κερδίζεις, μένεις στη διεκδίκηση, κερδίζει πάει και το σηκώνει αυτός, αν κερδίσει και τα τρία. Ο θάνατος σου η ζωή μου. Κι εδώ έρχεται ο πιο ωραίος τύπος, ο πιο καλός πελάτης του τρελογιατρού, αυτός που φωνάζει ότι είναι τρελός, παίρνει την μπαγκέτα κι αρχίζει το σκοράρισμα....

Να σου πω την αλήθεια, είχα δει ένα όνειρο και ήθελα να το πω στον τρελογιατρό, αλλά δεν τα κατάφερα. Γιατί εμείς, με αυτό το σύνθημα μεγαλώσαμε, με το όνειρο που λέγαμε στον τρελογιατρό. Αν δεν ξέρεις το σύνθημα ζητά την βοήθεια του κοινού. Άντε να σε βοηθήσω λίγο. "Με ένα όνειρο θα ζω...." Γυρίζαμε στις γειτονιές της ανθρώπινης τότε Θεσσαλονίκης φωνάζοντας συνθήματα από μικρά παιδιά, στο σχολείο, στην αλάνα που παίζαμε μπάλα. Στο γήπεδο πήγαινες κι έλεγες βάλε και εμένα μπάρμπα. Δεν έχουν βγει τυχαία τα συνθήματα. Αν γυρίσει ο χρόνος και δουν οι σημερινοί 10-15 ετών τί κάναμε θα πουν, α καλά αυτοί χαζοί και τρελοί ήταν. Φυσικά για να το πουν αυτό, θα πρέπει να σηκώσουν το κεφάλι από την οθόνη του κινητού....

Σκέφτηκα να το ρίξω στον ύπνο για καμιά βδομάδα και να ξυπνήσω την επόμενη Κυριακή ίδια ώρα, αλλά δεν τα κατάφερα. Και πέρασα την πιο βασανιστική αλλά και συνάμα πιο "αργή" εβδομάδα. Ακόμα και οι μήνες που περιμέναμε το ΠΑΟΚ-αρης στο μπάσκετ, ενόσω ήμουν στο δημοτικό και το γυμνάσιο, μάλλον περνούσαν πιο γρήγορα. Υπήρχε μια ενδιάμεση στάση για την Κυριακή, αλλά κι εκεί εμφανίστηκε ο αυτοαποκαλούμενος τρελός. Τους σάρωσαν οι αρχηγοί. Δεν ξέρω αν υπάρχει άλλο ματς στα παγκόσμια χρονικά, που να σκοράρουν και οι 3 αρχηγοί. Όσο για την Τούμπα.... Όσοι ήταν, έζησαν και θα θυμούνται.

Τετάρτη βράδυ, είδα στο όνειρο μου το "μωρό του ελαφιού". Μάικ Τζόουνς, 81-78. Οι παλιοί θυμούνται, οι νέοι google it. Πέρασαν οι ώρες πιο εύκολα. Τους ξέρω σαν κάλπικη δεκάρα. Μεγάλωσα Παντελή Χορν, δίπλα στο Χαριλάου, που ποτέ δεν κατάλαβα γιατί άλλαξε όνομα. Ούτε κι αυτοί πιθανολογώ. Παλιά δεν ήταν έτσι. Είχαν μια αξιοπρέπεια. Την έχασαν μόνοι τους. Έμειναν στάσιμοι στην ζωή γενικώς. Περιορίστηκαν στην γειτονιά. Δεν την πάλεψαν και μοιραία, όταν δεν παίρνεις την ζωή στα χέρια σου, έρχεται κάποιος πιο δυνατός και σε εκμεταλλεύεται. Σου ρίχνει ένα ξεροκόματο και νιώθεις κι υποχρεωμένος.
Αντίθετα το κοινωνικό φαινόμενο ΠΑΟΚ, πάλεψε. Μάτωσε. Τα έβαλε με όλους. Δεν συμβιβάστηκε. Κατέβηκε στο δρόμο για το δίκιο του. Είχε δίκιο; Η ιστορία δείχνει ότι είχε. Γιατί γιγαντώθηκε σε όλη την Ελλάδα, κι αυτοί έμειναν στην καθιερωμενη ετήσια βράβευση του nick hall. Ξέρεις τί είναι να πηγαίνεις στην άλλη άκρη της Ελλάδας και να βλέπεις πιτσιρίκια να παίζουν μπάλα και να φοράει το "αστέρι" της παρέας μπλούζα του Ντελια; Και τον ρωτάς από που είσαι ρε μεγάλε; Από εδώ.
Ο ΠΑΟΚ κι αυτά που πρεσβεύει, έγιναν καλώς εννοούμενη μόδα. Μια αχτίδα φωτός, σε μια κοινωνία που συνήθως επιβραβεύει τον τίποτα,τον κολλητό κι όχι τον ικανό και τον άξιο.

Και τελικά ο πιο άξιος κι ο πιο ικανός, αυτό που συμβαίνει σπάνια στις μέρες μας επιβραβεύτηκε. Αν με ρωτάς, τί θα άλλαζε στη ζωή σου, αν δεν ερχόταν η νίκη και το πρωτάθλημα στο τέλος, θα σου απαντήσω. Θα γινόμουν, ακόμα πιο απαιτητικός. Θα πάλευα κι άλλο. Γιατί οι κορυφές κερδίζονται με αγώνα. Μην ξεχνάς, ο ΔΙΚΟΣ ΜΑΣ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΧΑΝΕΙ ΠΟΤΕ!!!!

Το κείμενο γράφτηκε ως μικρό αντίδωρο στον άνθρωπο, που μας έχει προσφέρει τόσα πολλά και τρέχει ασπρόμαυρο αίμα στις φλέβες του.
Ιωάννη Σαββίδη, να σε έχει καλά ο Θεός και καλή αντάμωση!!!!
pilotos

Andrew R έγραψε: ... Για αυτό ακριβως Μάλιασε η γλώσσα μου για την αναγκαιότητα να παίζαμε το χθεσινό ματς σημερα. . Αυτή η σύνθηκη είναι καταδικαστική κι τεράστιο μειονέκτημα για την ομάδα πρώτιστος . Το έχουμε κάνει ξανά κι ξανά κι μυαλό δεν βάζουμε . Πήγαμε τότε με τουντορ κερδιζουμε την ντορτμουντ με υπερπροσπάθεια Πέμπτη βράδι κι έρχεται την Κυριακή ο γαύρος κι παίρνει σβηστό διπλό με δυο μέρες ξεκούρασης έξτρα . Ποιο πλάνο είναι αδιξοδο μεσα στις συνθήκες που αγωνιζόμαστε;

smoothcriminal1926 έγραψε: Εδώ είναι που έρχεται ο Ρουμάνος, που πραγματικά με έχει εκνευρίσει με την επανάληψη όλο των ίδιων και των ίδιων... Δεν γίνεται όλοι να ξέρουμε ότι ο Μπράντον θα σέρνεται απέναντι στα σέντερ μπακ της αεκ και ότι θα παίζουμε ένα ημίχρονο με παίχτη λιγότερο και εσύ να μην το ξέρεις. Προφανώς και το ξέρεις, αλλά προτιμάς να τον ξεκινήσεις και να χάσεις ένα ημίχρονο, πάρα να χάσεις την ισορροπία και τον σεβασμό που έχουν τα αποδυτήρια στο πρόσωπο σου. Λειτουργείς κερδίζοντας το γκρούπ και παίρνοντας το 110% απο τον καθένα. Αλλά ρε φίλε δεν έρχομαι να δω εσένα να κάνεις τον δίκαιο για να κερδίσεις το γκρούπ. Έρχομαι να σε δω να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να κερδίσει ο ΠΑΟΚ. Έχεις ξεκάθαρη ευθύνη για τα αποτελέσμστα στα ντέρμπι.

Daskalos_4 έγραψε:

smoothcriminal1926 έγραψε: Εδώ είναι που έρχεται ο Ρουμάνος, που πραγματικά με έχει εκνευρίσει με την επανάληψη όλο των ίδιων και των ίδιων... Δεν γίνεται όλοι να ξέρουμε ότι ο Μπράντον θα σέρνεται απέναντι στα σέντερ μπακ της αεκ και ότι θα παίζουμε ένα ημίχρονο με παίχτη λιγότερο και εσύ να μην το ξέρεις. Προφανώς και το ξέρεις, αλλά προτιμάς να τον ξεκινήσεις και να χάσεις ένα ημίχρονο, πάρα να χάσεις την ισορροπία και τον σεβασμό που έχουν τα αποδυτήρια στο πρόσωπο σου. Λειτουργείς κερδίζοντας το γκρούπ και παίρνοντας το 110% απο τον καθένα. Αλλά ρε φίλε δεν έρχομαι να δω εσένα να κάνεις τον δίκαιο για να κερδίσεις το γκρούπ. Έρχομαι να σε δω να κάνεις ότι καλύτερο μπορείς για να κερδίσει ο ΠΑΟΚ. Έχεις ξεκάθαρη ευθύνη για τα αποτελέσμστα στα ντέρμπι.

.
Μς βρισκεις απολυτα σύμφωνο, παροτι είμαι λουτσοσκυλο μεχρι κοκκαλο. Αυτο ακριβως που αναφερεις αποτελει και την πιθανοτερη απαντηση στο: "μα καλα ρε μλκ Ρασβαν δεν βλεπεις οτι...". Προφανως και βλεπει, προφανως και ξερει καλυτερα απο ολους μας οσα εμεις παρατηρουμε με χρονοκαθυστερηση. Απλα οι απαραβατες αρχες του τον εχουν καταστησει εγκλωβισμενο σε εναν φαυλο κυκλο, στον οποιο εχει παρασυρει ολοκληρη την ομαδα.

abc_o_ karpouzas έγραψε:

figurehead4 έγραψε:............................

Άρα η αλήθεια είναι μια και πολύ απλή. Η ομάδα δεν ξέρει φέτος τι να παίξει. Ο λόγος που παίζει πάντα μα πάντα μα πάντα όταν μένει πίσω στο σκορ είναι γιατί ενεργοποιούνται τα ένστικτα των παιχτών και παρατάνε τις οδηγίες του προπονητή και το εντελώς άστοχο και αδιέξοδο πλάνο του.
Ο Λουτσέσκου έχει φυλακίσει την ομάδα στο περίφημο και πολύ φορεμένο του σύστημα που μέχρι και στο βόρειο πόλο μάθανε να αντιμετωπίζουν.

εχεις μεγαλη αποσταση απο την αληθεια.....

...ενεργοποιουντε τα ενστικτα....και παρατανε οδηγιες....αδιεξοδο πλανο ....

Eagle1980 έγραψε:Εγω δεν θα πω πλέον πολλά γιατι το λακωνίζειν εστι φιλοσοφείν.
- Λούτσε έκλεισε ο κυκλος σου στον Π.Α.Ο.Κ. !!!

figurehead4 έγραψε:
Μεγάλο παράδειγμα απόστασης από την αλήθεια οι πεπερασμένες απόψεις σου περί καταπόνησης επαγγελματιών ποδοσφαιριστών στο σύγχρονο ποδόσφαιρο από Πέμπτη σε Κυριακή, όταν οι πραγματικοί επιστήμονες, αυτοί της Ουέφα που όρισαν έτσι το καλένταρι των αγώνων και οι υπεύθυνοι φυσικής κατάστασης κάθε ομάδας σε Ευρώπη (και όλο τον κόσμο εδώ που τα λέμε) αντιμετωπίζουν ως ρουτίνα πλέον τέτοιες καταστάσεις. Κανείς στο σύγχρονο ποδόσφαιρο δεν ασπάζεται τέτοιες ξεπερασμένες απόψεις γυμναστών της δεκαετίας του 80 και δεν κάνει κουβέντα καν για τέτοιες αστειότητες.

Σε κανένα σοβαρό πρωτάθλημα του κόσμου δεν υπάρχει προπονητής που να επικαλείται κούραση από μεσοβδόμαδα παιχνίδια. Αν το κάνει θα τον πάρουν με τις πέτρες.

Eagle1980 έγραψε:Εγω δεν θα πω πλέον πολλά γιατι το λακωνίζειν εστι φιλοσοφείν.
- Λούτσε έκλεισε ο κυκλος σου στον Π.Α.Ο.Κ. !!!