marsantos έγραψε:Διάφορες και συγκεχυμένες σκέψεις..
Μια στενάχωρη, μια αισιόδοξη, ξανά στενάχωρη, ξανά αισιόδοξη.
Όλη την ώρα αυτό από χθες το βράδυ.
Σκέφτομαι τη λάθος πάσα, 0-1, αντίο..
Μετά σκέφτομαι, θα μπούμε σαν τη χρονιά του νταμπλ με το γαύρο. 2-0 στο 20λεπτο και 3 χαμένα τετ α τετ..
Αλλάζει ξανά ο διακόπτης και σκέφτομαι τον Αντρέ να μπαίνει στο '77 σε ματς χαμένο για την τελευταία ευρωπαϊκή του εμφάνιση. Θα πάρει άραγε στο τέλος το χειροκρότημα που του αξίζει ή ο κόσμος θα είναι ξενερωμένος από το αποτέλεσμα και δε θα δώσει σημασία.
Σε λίγο πάλι άλλη σκέψη. Το ματς κυλάει στο 0-0, και βάζουμε ένα γκολ στο 80. Μετά για 15 λεπτά τους έχουμε κρεμασμένους από τα δοκάρια και κερδίζουμε πέναλτι στο 95. Ζητάει αλλαγή να μπει ο Βιέρι γιατί όλοι οι υπόλοιποι ψιλομασάνε να το εκτελέσουν. Μπαίνει ο Αντρέ το βάζει, μας στέλνει παράταση και προκρινόμαστε.
Μια έτσι μια αλλιώς..
Να πω την αμαρτία μου, όταν δεν αφήνω το μυαλό να τρέχει και προσπαθώ να σκεφτώ ρεαλιστικά, δε βλέπω πως θα προκριθούμε. Δεν πιστεύω σε ποδοσφαιρικά θαύματα. Ή μάλλον για να το πω καλύτερα δεν πιστεύω σε ποδοσφαιρικά θαύματα όταν μια ομάδα δεν είναι σε καλή κατάσταση. Και για να το πάω ακόμα πιο κάτω δεν πιστεύω σε ποδοσφαιρικά θαύματα που στο τέλος βγάζουν χαρούμενο τον ΠΑΟΚ. Μια ζωή γίνονται από την ανάποδη.
Πχ. στο ματς της λεωφόρου φέτος. Αυτό που έγινε ούτε θεός δεν το σχεδίαζε.
Αυτά, γιατί θα μου πει κάποιος ότι δε χωράνε θλιμμένοι στη γιορτή μας και θα έχει δίκιο..
Η δικη μου φαντασια εχει οριο τα εξης δυο ακραία σεναρια. (Το πρωτο ιδιαίτερα σαδιστικο)
1) Μπαινουνε κ@υλωμενοι οι Κροάτες, δεχομαστε γκολ στο 5'. Μετα απο 20 λεπτα τη μουγκαμαρα που εχει σκεπασει την Τουμπα αρχιζουν να απομακρύνουν τα πρωτα δειλα χειροκροτήματα, ακούγονται οι πρωτες ιαχες στην κερκιδα, καποια χειροκρότηματα, η ομαδα παίρνει τα πανω της και τελικα ισοφαρίζει καπου στο 85-90. Οι οπαδοι αναγνωριζουν την υπερπροσπαθεια των παιχτων και εκεινοι με τη σειρα του ανταποδίδουν το χειροκρότημα. Αποχωρουν αμφοτεροι αδειοι απο συναισθήματα για ακομα μια φορα, ψελλιζοντας για ακομα μια φορά "ΑΝ ειχαμε παρει μία ισοπαλία στο πρωτο ματς ολα θα ηταν διαφορετικα..."
2) Μπαινουμε στο γηπεδο κ@υλωμενοι οπως στη Λεωφορο. Η ομαδα παρουσιάζεται παντελως φρέσκια και ο Λουτσος δικαιωνεται που ελεγε οτι δεν υπάρχει σωματικη αλλα ψυχολογική κούραση. Οι παιχτες ΔΕΝ σφυροκοπανε για την ωρα την κροατική αμυνα, αλλά όπως εχει συμβεί καθολη τη διάρκεια της χρονιάς ετσι και τωρα η ομαδα αποδεικνύεται τρομερα αποτέλεσματικη. Ενα γκολ στο 36 απο αναμπουμπουλα κι ενα ακομα στο 64 με απευθείας εκτελεση φαουλ του Ζιφκο και το ματς βρίσκεται στα ισια. Το σκ@το των Κροατων εχει παει στην καλτσα. Το χρονόμετρο γραφει πλεον 88 και η κροατικη αμυνα δεχεται ανελέητο σφυροκοπημα πια απο τα 11 κ@υλωμενα ατια του Λου, οταν ο Κουλιερακης σκοραρει με κεφαλια επειτα απο κορνερ του Ντεσποντοφ και καπως ετσι ο ΠΑΟΚ παίρνει μια μεγαλη προκριση με σκορ 3-0. Παιχτες και οπαδοι γίνονται ενα.
