Καλούτσικο παιχνίδι κάναμε στο δεύτερο για τα στάνταρ του ΠΑΟΚ. Εννοώ πως από εποχής Σάντος κάπως έτσι έχουμε συνηθίσει την ομάδα. Αργό και κακό ποδόσφαιρο που χρειάζεσαι δέκα καφέδες για να μην κοιμηθείς.
Απλώς τότε υπήρχε η όαση Βιερίνια και καταλάβαινες πως δεν παρακολουθείς ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο.
Τώρα βλέπουμε τον φιλότιμο Μακ να τον καταπίνει στο σπριντ ο Κιβρακίδής!!! Ρε το φουκαρά το Μακ...
Και η τεράστια διαφορά είναι πως επί Σάντος δεν υπήρχε το μπαμ μπουμ και το σήκωμα της μπάλας. Η μπάλα παιζόταν χαμηλά. Όλα τα άλλα τα βλέπουμε χρόνια τώρα. Ο Νομπόα σε ρόλο Γκαρσία με μπαλιές απ'το εκουαδόρ να μην πλησιάζει περιοχή, η μπάλα παίζεται μόνο απ'τα άκρα με σκοτωμένες σέντρες αλά Κονσεισάο κλπ
Θέλω να πω πως δε βλέπω κανένα λόγο να κράζουμε. Είδαμε μια ομάδα που πήγαινε από 4άρα σε 4άρα να κυριαρχεί σε ένα γήπεδο που έχασαν όλοι οι μεγάλοι. Μπάλα δεν παίζουμε αλλά δεν έχουμε παίξει και ποτέ. Όποιος περιμένει να δει μπαλίτσα στα playoff θα απογοητευτεί. Η πρωτιά μετράει. Και οι άλλοι με το Νίνη παίζουν . Μην τρελαίνεστε...