Karelias έγραψε:Περιπτερος έγραψε:Κάποτε που έπαιζα μπάσκετ πάμε κάπου εκτός και καταλαβαίνω ότι ο προπονητής των αντιπάλων μου βρίζει τη μάνα (έχει διατελέσει και "ομοσπονδιακός"). Εν τω μεταξύ η διαιτησία ... όπως τώρα στο ποδόσφαιρο. 1, 2, 3 ... λέω μέσα μου "τώρα θα σε γαμ.σω δυό φορές". 39 ποντάκια έβαλα στο παιχνίδι, έχασε και μετά μου ζητούσε και συγγνώμη (γιατί του ζήτησα και τον λόγο).
Κάπου αλλού που μου πεταξαν πατάτα με ξυράφια τους έβαλα 43 ή 44 ... .
Είσαι πουλέν, τέλος.
Εκτός απ τα μυστικά του 4-4-2 ξέρεις άψογα και μπάσκετ! (ή μπάσκετε, όπως το λένε τα αφεντικά)
Καρέλια άφιλτρο ... αυτό φταίει .
Η πεμπτουσία της προπονητικής ήταν για δεκαετίες το μπάσκετ.
Από εκεί πήραν όλα τα κόλπα οι "ποδοσφαιρικοί" που ήξεραν μόνο την τρίπλα, το σουτ και μπείτε και μαμίστε.
Από ατομικά στοιχεία και γνώσεις τεχνικής (π.χ. με ποιό πόδι μαρκάρεις, πως στέκεσαι, μπλοκ άουτ κλπ.) έως τα συστήματα άμυνας και επίθεσης (π.χ. πρεσσινγκ, ζον-πρέςς, ζώνες, μαν του μαν, υπερφορτώσεις, αδύνατες πλευρές, κοψίματα στην πλάτη της άμυνας κλπ.).
Πάντοτε έπαιζα ποδόσφαιρο, αλλά έτυχε να ψηλώσω αρκετά και να μην κάνω ... αν και μετά από λίγο έπαιξαν κάτι Σοκρατες στην θέση που άρεσε (είχα και τα δύο πόδια), που ήταν λίγο ποι κοντοί από εμένα.
Τελικά ασχολήθηκα με την πορτοκαλί θεά ... .
Ομως από ποδόσφαιρο θεωρώ ότι κάτι σκαμπάζω.
Με Σάλπι μέσα δεν μπορείς να παίξεις 4-3-3 . Ούτε με παίκτες χωρίς καλές επιστροφές. Μπουκώνεις λοιπόν το κέντρο για να μην τρως και αντεπιθέσεις και το παίζεις 2-4-4 όταν επιτίθεσαι και όχι 1-3-6 που το γυρνάμε εμείς στην επίθεση. Δίνεις λίγο παραπάνω χώρο στον αντίπαλο και τον ανοίγεις.
Αυτά θεωρητικά γιατί στην πράξη ...
Τελικά με τον Ρατς μέσα (που δεν επιστρέφει) ίσως και το 3-5-2 να ήταν λύση, ανάλογα με τον αντίπαλο.
ασε τα σαπια και δωστε αυτα που συμφωνήσαμε.Ηρέμησε το τοπικ αλλα δε θα το κανουμε και τζάμπα.
