Ο ΠΑΟΚ εξελίσσεται…
Συντάκτης Σωτήρης Μήλιος
Αναρτήθηκε: 16 Οκτωβρίου | 20:03
Άργησε να πέσει στα χέρια μου. Η αιτία είναι τα 503 χιλιόμετρα απόστασης. Με το που άνοιγες το φάκελο μύριζε ακόμα… καινουργίλα, έστω και αν με τα δημοσιογραφικά δεδομένα ακόμα κι αν περάσει μία μέρα κυκλοφορίας, ένα έντυπο έχει μπαγιάτικα νέα και χρησιμεύει μόνο για… να τυλίγει ψάρια!
Γυαλιστερό χαρτί, μοντέρνο lay-out, έξυπνο στήσιμο, 66 (!) «ρουφηχτερές» σελίδες τίγκα στην δημοσιογραφική δουλειά. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Το match-programme που εγκαινίασε κυκλοφοριακά ο ΠΑΟΚ στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αυτά που βγάζουν ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, θα μπορούσε να σταθεί για πλάκα στα κορυφαία ματς των θηρίων που συμμετέχουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τα οποία ντρέπεσαι να πιάσεις στα χέρια σου!
Παύση. Ο λόγος πάει στον Στέφανο Αθανασιάδη. Του ζήτησαν να γράψει κάτι. Τα λόγια του ήταν πιο εύστοχα κι από το καλύτερο πλασέ του! Τα δανείζομαι: «Ο ΠΑΟΚ είναι ένα συναρπαστικό σωματείο με πολλές ιδιαιτερότητες, μοναδικό νομίζω στην Ελλάδα, ίσως και παραπέρα. Ο ΠΑΟΚ που ξέραμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλάζει και το νιώθουμε πρώτοι από όλους οι ποδοσφαιριστές. Για χρόνια πολλά ακούγαμε τους ξένους συναδέλφους μας να μας περιγράφουν με θαυμασμό τις συνθήκες δουλειάς στο εξωτερικό. Σήμερα η δική μας ομάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές.».
Τον παίρνει τον Κλάους να μιλήσει για τον ΠΑΟΚ που αλλάζει. Τα έζησε από πρώτο χέρι. Τα λόγια του δεν είναι… σάλια. Είναι η αλήθεια. Μερικές σελίδες πιο κάτω μία φωτογραφία με τα νέα… διαστημικά αποδυτήρια της «Τούμπας», βαμμένα στα ασπρόμαυρα, με τα μπάκετ-αγωνιστικά καθίσματα και το όνομα του κάθε παίκτη πάνω από κάθε ένα! Τα πάντα αλλάζουν. Η εικόνα της καλλωπισμένης Τούμπας δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν, όπου κυριαρχούσε το «Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ».
Ότι κι αν ακουμπήσεις θα μυρίσεις τον άνεμο της αλλαγής. Το αναβαθμισμένο σάιτ της ΠΑΕ, με καινοτομίες όπως τα βίντεο από τις προπονήσεις. Η ανακατασκευασμένη μπουτίκ, με τις νέες πολυτελείς εμφανίσεις. Το νέο εκπληκτικό λεωφορείο το σχέδιο του οποίου αποφασίστηκε με… παοκτσήδικες εκλογές. Τα πανάκριβα (140.000 ευρώ) μηχανήματα αξιολόγησης VIS Track που έφερε πρώτος ο ΠΑΟΚ στην Ελλάδα προσφέρουν ατελείωτα στοιχεία μέχρι και για κάθε… αναπνοή κάθε παίκτη, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς.
Στα γραφεία αποκλείεται πια το φαξ να είναι χαλασμένο. Η εταιρική δομή επιτάσσει πια τεχνοκρατικές προσλήψεις ανεξαρτήτως φρονημάτων. Οι ακαδημίες (τουλάχιστον σε έμψυχο δυναμικό) δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων.
Ο ΠΑΟΚ είναι πανταχού παρόν. Αποτελεί πια φαινόμενο στα social media. Πρωτοπορεί με το πρόγραμμα action aid, δίνοντας το 10% των εισπράξεων κάθε εντός έδρας ματς σε οικογένειες με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Ξεφεύγει από τα στενά επίπεδα μιας ομάδας, μπαίνει πια σε κάθε σπίτι, χτυπάει την πόρτα χωρίς να ντρέπεται μήπως δεν του ανοίξουν. Γίνεται ξανά στάση ζωής, υλοποιεί και πρακτικά το ιδεολογικό του φορτίο.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί και προαναγγέλλει σχέδια για νέα Τούμπα, νέο υπερπολυτελές προπονητικό κέντρο και να δεσμεύεται για επενδύσεις που όμοιες της δύσκολα συναντάς στο σύγχρονο ελληνικό επιχειρείν.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί να βάζει πια τους δικούς του όρους στην αποπληρωμή (προσοχή: αποπληρωμή όχι σβήσιμο) των δικών του χρεών. Τα στελέχη του μπορούν πια να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια ομάδων όπως η Τότεναμ ως εκλεκτοί καλεσμένοι και όχι ως κουρελήδες τουρίστες για να φρεσκάρουν τα μάτια τους με τις τελευταίες λέξεις της μόδας. Μπορούν να κλείνουν ραντεβού με επικοινωνιακούς κολοσσούς όπως η IMG και να μην ντρέπονται να εκφράσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους επειδή έρχονται από το… Ελλάντα.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Είναι σε θέση να έχει στον πάγκο του, τον ακριβότερο προπονητή της ιστορίας του, με βιογραφικό που μοιάζει με τόμο εγκυκλοπαίδειας. Είναι σε θέση να έχει ρόστερ που όταν παίζουν εθνικές ομάδες, ερημώνει η Νέα Μεσήμβρια.
Δεν μιλάμε πια για βήματα προόδου, μα για άλματα. Στην εξελικτική του διαδικασία ως ποδοσφαιρικός οργανισμός ο ΠΑΟΚ τρέχει πια με ταχύτητες Μπολτ. Είναι ο κόσμος του έτοιμος να ακολουθήσει στους ίδιους ρυθμούς; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Φτάσαμε στο σημείο νίκες επί του Παναθηναϊκού να μην πανηγυρίζονται, να αντιμετωπίζονται με γκρίνια, λες και όλοι ήταν χορτάτοι από δαύτες.
Καταλαβαίνω. Ο κόσμος θέλει κούπες και τις θέλει τώρα. Η Μάντσεστερ των Αράβων έκανε τέσσερα χρόνια να δει τίτλο, η Παρί Σεν Ζερμέν είδε την Μονπελιέ να της παίρνει την μπουκιά από το στόμα την πρώτη χρονιά, η Ανζί διαλύθηκε στα εξ’ ων συνετέθη. Για να φτάσουν τα χέρια να γίνουν γερά ώστε να σηκώνουν κούπες, πρέπει πρώτα να δυναμώσει ο κορμός. Ο ΠΑΟΚ ακόμα είναι στα μπετά. Τα θεμέλια που βάζει δείχνουν να είναι το πιο στέρεα της ιστορίας του. Ο ΠΑΟΚ εξελίσσεται. Ωριμάζει. Ας το κάνουμε κι εμείς μαζί του…
Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Δεν έχω ξαναδιαβάσει κάτι πιο μέσα στο μεδούλι, στο ζουμάκι της όλης ιστορίας μας απο δημοσιογράφο απ'τον καιρό του Φίλιππα Συρίγου(να ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει γίγαντα του ελληνικού μπάσκετ...).Αυτά που λέμε κάποιοι και μας λοιδορούν σαν χειροκροτάκιδες...ο ΠΑΟΚ πάει μπροστά και κάποιοι θα μείνουν πίσω, ελπίζω για λίγο και να ναι πάλι μαζί μας. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ενότητα και αγάπη, χρειάζεται υπομονή μα πάνω απ'όλα τον κόσμο του
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Απο τους λιγους πολυ καλους σχολιαστες θεματων του ΠΑΟΚ μπραβο και απο μενα καθαρο μυαλοKOSTAS54 έγραψε:Ο ΠΑΟΚ εξελίσσεται…
Συντάκτης Σωτήρης Μήλιος
Αναρτήθηκε: 16 Οκτωβρίου | 20:03
Άργησε να πέσει στα χέρια μου. Η αιτία είναι τα 503 χιλιόμετρα απόστασης. Με το που άνοιγες το φάκελο μύριζε ακόμα… καινουργίλα, έστω και αν με τα δημοσιογραφικά δεδομένα ακόμα κι αν περάσει μία μέρα κυκλοφορίας, ένα έντυπο έχει μπαγιάτικα νέα και χρησιμεύει μόνο για… να τυλίγει ψάρια!
Γυαλιστερό χαρτί, μοντέρνο lay-out, έξυπνο στήσιμο, 66 (!) «ρουφηχτερές» σελίδες τίγκα στην δημοσιογραφική δουλειά. Έρωτας με την πρώτη ματιά. Το match-programme που εγκαινίασε κυκλοφοριακά ο ΠΑΟΚ στον αγώνα με τον Παναθηναϊκό δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από αυτά που βγάζουν ομάδες της Πρέμιερ Λιγκ, θα μπορούσε να σταθεί για πλάκα στα κορυφαία ματς των θηρίων που συμμετέχουν στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ, τα οποία ντρέπεσαι να πιάσεις στα χέρια σου!
Παύση. Ο λόγος πάει στον Στέφανο Αθανασιάδη. Του ζήτησαν να γράψει κάτι. Τα λόγια του ήταν πιο εύστοχα κι από το καλύτερο πλασέ του! Τα δανείζομαι: «Ο ΠΑΟΚ είναι ένα συναρπαστικό σωματείο με πολλές ιδιαιτερότητες, μοναδικό νομίζω στην Ελλάδα, ίσως και παραπέρα. Ο ΠΑΟΚ που ξέραμε όλα αυτά τα χρόνια, αλλάζει και το νιώθουμε πρώτοι από όλους οι ποδοσφαιριστές. Για χρόνια πολλά ακούγαμε τους ξένους συναδέλφους μας να μας περιγράφουν με θαυμασμό τις συνθήκες δουλειάς στο εξωτερικό. Σήμερα η δική μας ομάδα δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από αυτές.».
Τον παίρνει τον Κλάους να μιλήσει για τον ΠΑΟΚ που αλλάζει. Τα έζησε από πρώτο χέρι. Τα λόγια του δεν είναι… σάλια. Είναι η αλήθεια. Μερικές σελίδες πιο κάτω μία φωτογραφία με τα νέα… διαστημικά αποδυτήρια της «Τούμπας», βαμμένα στα ασπρόμαυρα, με τα μπάκετ-αγωνιστικά καθίσματα και το όνομα του κάθε παίκτη πάνω από κάθε ένα! Τα πάντα αλλάζουν. Η εικόνα της καλλωπισμένης Τούμπας δεν θυμίζει σε τίποτα το παρελθόν, όπου κυριαρχούσε το «Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ».
Ότι κι αν ακουμπήσεις θα μυρίσεις τον άνεμο της αλλαγής. Το αναβαθμισμένο σάιτ της ΠΑΕ, με καινοτομίες όπως τα βίντεο από τις προπονήσεις. Η ανακατασκευασμένη μπουτίκ, με τις νέες πολυτελείς εμφανίσεις. Το νέο εκπληκτικό λεωφορείο το σχέδιο του οποίου αποφασίστηκε με… παοκτσήδικες εκλογές. Τα πανάκριβα (140.000 ευρώ) μηχανήματα αξιολόγησης VIS Track που έφερε πρώτος ο ΠΑΟΚ στην Ελλάδα προσφέρουν ατελείωτα στοιχεία μέχρι και για κάθε… αναπνοή κάθε παίκτη, σε κάθε προπόνηση, σε κάθε ματς.
Στα γραφεία αποκλείεται πια το φαξ να είναι χαλασμένο. Η εταιρική δομή επιτάσσει πια τεχνοκρατικές προσλήψεις ανεξαρτήτως φρονημάτων. Οι ακαδημίες (τουλάχιστον σε έμψυχο δυναμικό) δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από αυτές μεγάλων ευρωπαϊκών ομάδων.
Ο ΠΑΟΚ είναι πανταχού παρόν. Αποτελεί πια φαινόμενο στα social media. Πρωτοπορεί με το πρόγραμμα action aid, δίνοντας το 10% των εισπράξεων κάθε εντός έδρας ματς σε οικογένειες με παιδιά που αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας. Ξεφεύγει από τα στενά επίπεδα μιας ομάδας, μπαίνει πια σε κάθε σπίτι, χτυπάει την πόρτα χωρίς να ντρέπεται μήπως δεν του ανοίξουν. Γίνεται ξανά στάση ζωής, υλοποιεί και πρακτικά το ιδεολογικό του φορτίο.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί και προαναγγέλλει σχέδια για νέα Τούμπα, νέο υπερπολυτελές προπονητικό κέντρο και να δεσμεύεται για επενδύσεις που όμοιες της δύσκολα συναντάς στο σύγχρονο ελληνικό επιχειρείν.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Μπορεί να βάζει πια τους δικούς του όρους στην αποπληρωμή (προσοχή: αποπληρωμή όχι σβήσιμο) των δικών του χρεών. Τα στελέχη του μπορούν πια να μπαινοβγαίνουν στα σπίτια ομάδων όπως η Τότεναμ ως εκλεκτοί καλεσμένοι και όχι ως κουρελήδες τουρίστες για να φρεσκάρουν τα μάτια τους με τις τελευταίες λέξεις της μόδας. Μπορούν να κλείνουν ραντεβού με επικοινωνιακούς κολοσσούς όπως η IMG και να μην ντρέπονται να εκφράσουν τα μεγαλεπήβολα σχέδια τους επειδή έρχονται από το… Ελλάντα.
Ο ΠΑΟΚ αλλάζει. Είναι σε θέση να έχει στον πάγκο του, τον ακριβότερο προπονητή της ιστορίας του, με βιογραφικό που μοιάζει με τόμο εγκυκλοπαίδειας. Είναι σε θέση να έχει ρόστερ που όταν παίζουν εθνικές ομάδες, ερημώνει η Νέα Μεσήμβρια.
Δεν μιλάμε πια για βήματα προόδου, μα για άλματα. Στην εξελικτική του διαδικασία ως ποδοσφαιρικός οργανισμός ο ΠΑΟΚ τρέχει πια με ταχύτητες Μπολτ. Είναι ο κόσμος του έτοιμος να ακολουθήσει στους ίδιους ρυθμούς; Δεν είμαι και τόσο σίγουρος. Φτάσαμε στο σημείο νίκες επί του Παναθηναϊκού να μην πανηγυρίζονται, να αντιμετωπίζονται με γκρίνια, λες και όλοι ήταν χορτάτοι από δαύτες.
Καταλαβαίνω. Ο κόσμος θέλει κούπες και τις θέλει τώρα. Η Μάντσεστερ των Αράβων έκανε τέσσερα χρόνια να δει τίτλο, η Παρί Σεν Ζερμέν είδε την Μονπελιέ να της παίρνει την μπουκιά από το στόμα την πρώτη χρονιά, η Ανζί διαλύθηκε στα εξ’ ων συνετέθη. Για να φτάσουν τα χέρια να γίνουν γερά ώστε να σηκώνουν κούπες, πρέπει πρώτα να δυναμώσει ο κορμός. Ο ΠΑΟΚ ακόμα είναι στα μπετά. Τα θεμέλια που βάζει δείχνουν να είναι το πιο στέρεα της ιστορίας του. Ο ΠΑΟΚ εξελίσσεται. Ωριμάζει. Ας το κάνουμε κι εμείς μαζί του…
-
kataramenos5
- Δημοσιεύσεις: 29971
- Εγγραφή: Δευ 04 Οκτ 2010, 08:50
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Καλά όλα αυτά αλλα στην 5 ήρθε να κατουρήσει καμιά φορά ο Μήλιος?
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Πάλι Μηλιός απο to inpaok .....
Όλοι, μα όλοι, θυμούνται την Άρσεναλ, το… Zisis the end και την πρόκριση στο «Χάιμπουρι». Πόσοι όμως θυμούνται τι είχε γίνει στον προηγούμενο γύρο; Σχεδόν κανείς. Και τότε από τιμωρία ερχόταν ο ΠΑΟΚ. Εξοντωτική. Αληθινή εξορία. Είχαν περάσει 5 και κάτι χρόνια από εκείνη την αποφράδα νύχτα της Παρί Σεν Ζερμέν και ο Δικέφαλος φορούσε ξανά ευρωπαϊκό κουστούμι. Είχε ξεχάσει πως ήταν, του ερχόταν λιγάκι άβολο. Παραμονή Δεκαπενταύγουστου και το γήπεδο… πίτα, απέναντι σε κάτι πατριωτάκια του Μίροσλαβ Στοχ και μία ομάδα που για να την πεις σωστά πάθαινες θλάση… γλώσσας (Σπάρτακ Τρνάβα).
Ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο σαν καμάκι που πίστευε ότι θα ρίξει την… Σλοβάκα τουρίστρια με ένα νεύμα. Έλα όμως, που είχε ξεχάσει το σπορ. Πριν βγει το ημίωρο, ο σβέρκος είχε γίνει κόκκινος. Κάποιος απίθανος Ουϊλάκι και ένας Λούχοβι έχουν κάνει το 0-3 και η ερώτηση ήταν: Πόσα χρόνια θα είναι η επόμενη τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ από το «ντου» που (νομοτελειακά) έρχεται;
Ο Αγγελος στον πάγκο έχει γίνει… μελιτζανί και τα κάνει όλα ρημαδιό. Πριν βγει το ημίχρονο κάνει δύο αλλαγές (Τουρσουνίδης, Βελλής αντί Ζαφειρίου και Βρύζα) και το τρικ πιάνει. Ο Ζαγοράκης μειώνει με πέναλτι, ο Μαραγκός βάζει δύο γκολ μπαμ-μπαμ και στην ανάπαυλα το σκορ έχει ήδη γίνει 3-3! Είναι η πρώτη φορά (ας με διορθώσουν οι έχοντες καλύτερη μνήμη) που η «Τούμπα» σείεται από το σύνθημα: «Μη σταματάς Δικέφαλε». Το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Ο ΠΑΟΚ ξαναβρίσκει τα… γράδα του στην επανάληψη, κάνει ότι θέλει στο γήπεδο και εκείνο το 5-3 αποτελεί σημείο αναφοράς για την επιστροφή στον πολιτισμό.
Σαν πολλές συμπτώσεις δεν μαζεύτηκαν με εκείνο το αλησμόνητο βράδυ; Και τώρα ο ΠΑΟΚ από τιμωρία έδρας επέστρεφε. Και τώρα μπήκε στο γήπεδο με μυτούλα ψηλά και στυλ: «έλα μωρέ τώρα που παίζουν μπάλα και στο Ισραήλ;». Πριν καν ιδρώσουν οι φανέλες η Μακάμπι Χάιφα είχε κάνει το 0-2 και άγγιξε και το τρίτο όταν το σουτ του Γκόλασα «ξύρισε» το δοκάρι του Χακόμπο. Τα πρώτα σφυρίγματα είχαν αρχίσει να ψιλοακούγονται. Κι όμως, at the end of the day (που λένε και στο χωριό μου) ο ΠΑΟΚ βγήκε ενισχυμένος, νικητής, ανατροπέας, ψυχάρα, πρωτοπόρος στον όμιλο του, με το ενάμιση πόδι στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ.
Αυτός ο ΠΑΟΚ πάντα βρίσκει τον τρόπο να δημιουργεί καρτ-ποστάλ που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό, από ματς που ακούγονται αδιάφορα και διεκπεραιωτικά. Λέτε να έρθει τρίτη η Άρσεναλ στον όμιλο της στο Τσάμπιονς Λιγκ, να «υποβιβαστεί» στο Γιουρόπα και ο Αρσέν να ξανάρθει στην «Τούμπα»;
Ο ΠΑΟΚ ποτέ δεν σε αφήνει να πλήξεις. Σου βρίσκει αφορμή να γκρινιάξεις, όταν πετυχαίνει κάτι που για άλλους φαντάζει αδύνατο. Σε κάνει να ελπίζεις, όταν όλα μοιάζουν ακατόρθωτα. Κάπως έτσι δεν βγήκε και το… «ΠΑΟΚ, είσαι»;
Είναι κακό που ο Στοχ πήρε δύο πέναλτι και τα έχασε; Όχι. Γίνεται. Θα ξαναγίνει. Το καλό είναι πως ο Σλοβάκος δεν λύγισε να πάρει ξανά την ευθύνη και πως οι συμπαίκτες του τον εμπιστεύτηκαν. Έτσι δημιουργούνται ηγέτες. Το κακό είναι που ο Στοχ συχνά λουφάρει αμυντικά, τώρα τελευταία κυνηγά το δύσκολο, το εξεζητημένο, το κάτι παραπάνω. Το κρύο ντους των δύο χαμένων πέναλτι θα τον συνεφέρει.
Είναι κακό που ο ΠΑΟΚ σκοράρει σχεδόν αποκλειστικά με στημένα; Όχι. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μιλάμε για υπερ-όπλο. Τα καλά χτυπήματα στημένων είναι ευλογία. Ο ΠΑΟΚ βρίσκει εύκολα γκολ ακόμα και όταν δεν παράγει φάσεις, δημιουργεί φόβο στον αντίπαλο που το σκέφτεται πια διπλά να του παραχωρήσει φάουλ ή έστω κόρνερ. Το ανησυχητικό είναι πως δεν δημιουργεί αυτοματοποιημένες φάσεις σε ροή ματς, πως δεν απειλεί ποτέ κάθετα από τον άξονα, πως δεν σουτάρει αρκετά εκτός περιοχής, πως ξοδεύει πολύ ματς σε κάθε… ματς μέχρι να πάρει μπρος.
Είναι κακό που ο ΠΑΟΚ αρχίζει να παίρνει βαθμούς από τον τερματοφύλακα του; Αλίμονο. Ο Χακόμπο είναι σε καλό φεγγάρι, έχει σημαντικές αποκρούσεις σε σερί ματς, μα το έμπειρο μάτι βλέπει κάτι άλλο. Μετά από την έξοδο που στοίχισε γκολ με την Μέταλιστ φοβάται να βγει στο σωστό timing, δύο φορές στο τέλος (στην φάση του πέναλτι με τον ΠΑΟ και μία φάση στο τέλος με την Μακάμπι) φοβάται να βάλει γερά την λαβή του και να καπακώσει την μπάλα, επιτρέποντας στους επιθετικούς να φτιάξουν καθαρή φάση.
Είναι κακό που ο Στέφενς έχει αφήσει στην άκρη το rotation και εμπιστεύεται αποκλειστικά ένα κλειστό πυρήνα περίπου 16 παικτών; Το αποτέλεσμα λέει πως όχι. Την φοβία την απέκτησε από το ματς με τον Παναιτωλικό όπου έβαλε βασικούς Λόπεθ, Σκόνδρα, Ολίσε, Νέτσιντ και την πάτησε. Με 7 πόντους στο Γιουρόπα Λιγκ, ο Ολλανδός έχει πια την βαθμολογική άνεση να χρησιμοποιήσει τα κολλητά ευρωπαϊκά ταξίδια σε Χάιφα και Αστάνα για να δώσει ευκαιρίες και να εντάξει κι άλλους παίκτες στον βασικό κορμό, αφού μία προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα λέει πως έπονται ματς με Ολυμπιακό και πονηρό ταξίδι στα Γιάννενα.
Ανορθογραφίες στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ; Αρκετές, ακόμα. Πώς να ψέξεις όμως μία ομάδα με 6-1-1 στο πρωτάθλημα και 2-1-0 στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ; Προς το παρόν… μη σταματάς Δικέφαλε.
Σε πρώτη φάση να κερδίζεις επαγγελματικά, από συνήθεια, επειδή ο αντίπαλος θα θεωρεί χαμένο το ματς μαζί σου. Μόνο οι νίκες σφυρηλατούν την νοοτροπία που πρέπει να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ αν θέλει να φτάσει εκεί που θέλει. Ο πραγματιστής Στέφενς το ξέρει καλά αυτό. Καλύτερα από όλους μας…
Όλοι, μα όλοι, θυμούνται την Άρσεναλ, το… Zisis the end και την πρόκριση στο «Χάιμπουρι». Πόσοι όμως θυμούνται τι είχε γίνει στον προηγούμενο γύρο; Σχεδόν κανείς. Και τότε από τιμωρία ερχόταν ο ΠΑΟΚ. Εξοντωτική. Αληθινή εξορία. Είχαν περάσει 5 και κάτι χρόνια από εκείνη την αποφράδα νύχτα της Παρί Σεν Ζερμέν και ο Δικέφαλος φορούσε ξανά ευρωπαϊκό κουστούμι. Είχε ξεχάσει πως ήταν, του ερχόταν λιγάκι άβολο. Παραμονή Δεκαπενταύγουστου και το γήπεδο… πίτα, απέναντι σε κάτι πατριωτάκια του Μίροσλαβ Στοχ και μία ομάδα που για να την πεις σωστά πάθαινες θλάση… γλώσσας (Σπάρτακ Τρνάβα).
Ο ΠΑΟΚ μπήκε στο γήπεδο σαν καμάκι που πίστευε ότι θα ρίξει την… Σλοβάκα τουρίστρια με ένα νεύμα. Έλα όμως, που είχε ξεχάσει το σπορ. Πριν βγει το ημίωρο, ο σβέρκος είχε γίνει κόκκινος. Κάποιος απίθανος Ουϊλάκι και ένας Λούχοβι έχουν κάνει το 0-3 και η ερώτηση ήταν: Πόσα χρόνια θα είναι η επόμενη τιμωρία από την ΟΥΕΦΑ από το «ντου» που (νομοτελειακά) έρχεται;
Ο Αγγελος στον πάγκο έχει γίνει… μελιτζανί και τα κάνει όλα ρημαδιό. Πριν βγει το ημίχρονο κάνει δύο αλλαγές (Τουρσουνίδης, Βελλής αντί Ζαφειρίου και Βρύζα) και το τρικ πιάνει. Ο Ζαγοράκης μειώνει με πέναλτι, ο Μαραγκός βάζει δύο γκολ μπαμ-μπαμ και στην ανάπαυλα το σκορ έχει ήδη γίνει 3-3! Είναι η πρώτη φορά (ας με διορθώσουν οι έχοντες καλύτερη μνήμη) που η «Τούμπα» σείεται από το σύνθημα: «Μη σταματάς Δικέφαλε». Το νερό έχει μπει στο αυλάκι. Ο ΠΑΟΚ ξαναβρίσκει τα… γράδα του στην επανάληψη, κάνει ότι θέλει στο γήπεδο και εκείνο το 5-3 αποτελεί σημείο αναφοράς για την επιστροφή στον πολιτισμό.
Σαν πολλές συμπτώσεις δεν μαζεύτηκαν με εκείνο το αλησμόνητο βράδυ; Και τώρα ο ΠΑΟΚ από τιμωρία έδρας επέστρεφε. Και τώρα μπήκε στο γήπεδο με μυτούλα ψηλά και στυλ: «έλα μωρέ τώρα που παίζουν μπάλα και στο Ισραήλ;». Πριν καν ιδρώσουν οι φανέλες η Μακάμπι Χάιφα είχε κάνει το 0-2 και άγγιξε και το τρίτο όταν το σουτ του Γκόλασα «ξύρισε» το δοκάρι του Χακόμπο. Τα πρώτα σφυρίγματα είχαν αρχίσει να ψιλοακούγονται. Κι όμως, at the end of the day (που λένε και στο χωριό μου) ο ΠΑΟΚ βγήκε ενισχυμένος, νικητής, ανατροπέας, ψυχάρα, πρωτοπόρος στον όμιλο του, με το ενάμιση πόδι στους «32» του Γιουρόπα Λιγκ.
Αυτός ο ΠΑΟΚ πάντα βρίσκει τον τρόπο να δημιουργεί καρτ-ποστάλ που μένουν ανεξίτηλες στο μυαλό, από ματς που ακούγονται αδιάφορα και διεκπεραιωτικά. Λέτε να έρθει τρίτη η Άρσεναλ στον όμιλο της στο Τσάμπιονς Λιγκ, να «υποβιβαστεί» στο Γιουρόπα και ο Αρσέν να ξανάρθει στην «Τούμπα»;
Ο ΠΑΟΚ ποτέ δεν σε αφήνει να πλήξεις. Σου βρίσκει αφορμή να γκρινιάξεις, όταν πετυχαίνει κάτι που για άλλους φαντάζει αδύνατο. Σε κάνει να ελπίζεις, όταν όλα μοιάζουν ακατόρθωτα. Κάπως έτσι δεν βγήκε και το… «ΠΑΟΚ, είσαι»;
Είναι κακό που ο Στοχ πήρε δύο πέναλτι και τα έχασε; Όχι. Γίνεται. Θα ξαναγίνει. Το καλό είναι πως ο Σλοβάκος δεν λύγισε να πάρει ξανά την ευθύνη και πως οι συμπαίκτες του τον εμπιστεύτηκαν. Έτσι δημιουργούνται ηγέτες. Το κακό είναι που ο Στοχ συχνά λουφάρει αμυντικά, τώρα τελευταία κυνηγά το δύσκολο, το εξεζητημένο, το κάτι παραπάνω. Το κρύο ντους των δύο χαμένων πέναλτι θα τον συνεφέρει.
Είναι κακό που ο ΠΑΟΚ σκοράρει σχεδόν αποκλειστικά με στημένα; Όχι. Στο σύγχρονο ποδόσφαιρο μιλάμε για υπερ-όπλο. Τα καλά χτυπήματα στημένων είναι ευλογία. Ο ΠΑΟΚ βρίσκει εύκολα γκολ ακόμα και όταν δεν παράγει φάσεις, δημιουργεί φόβο στον αντίπαλο που το σκέφτεται πια διπλά να του παραχωρήσει φάουλ ή έστω κόρνερ. Το ανησυχητικό είναι πως δεν δημιουργεί αυτοματοποιημένες φάσεις σε ροή ματς, πως δεν απειλεί ποτέ κάθετα από τον άξονα, πως δεν σουτάρει αρκετά εκτός περιοχής, πως ξοδεύει πολύ ματς σε κάθε… ματς μέχρι να πάρει μπρος.
Είναι κακό που ο ΠΑΟΚ αρχίζει να παίρνει βαθμούς από τον τερματοφύλακα του; Αλίμονο. Ο Χακόμπο είναι σε καλό φεγγάρι, έχει σημαντικές αποκρούσεις σε σερί ματς, μα το έμπειρο μάτι βλέπει κάτι άλλο. Μετά από την έξοδο που στοίχισε γκολ με την Μέταλιστ φοβάται να βγει στο σωστό timing, δύο φορές στο τέλος (στην φάση του πέναλτι με τον ΠΑΟ και μία φάση στο τέλος με την Μακάμπι) φοβάται να βάλει γερά την λαβή του και να καπακώσει την μπάλα, επιτρέποντας στους επιθετικούς να φτιάξουν καθαρή φάση.
Είναι κακό που ο Στέφενς έχει αφήσει στην άκρη το rotation και εμπιστεύεται αποκλειστικά ένα κλειστό πυρήνα περίπου 16 παικτών; Το αποτέλεσμα λέει πως όχι. Την φοβία την απέκτησε από το ματς με τον Παναιτωλικό όπου έβαλε βασικούς Λόπεθ, Σκόνδρα, Ολίσε, Νέτσιντ και την πάτησε. Με 7 πόντους στο Γιουρόπα Λιγκ, ο Ολλανδός έχει πια την βαθμολογική άνεση να χρησιμοποιήσει τα κολλητά ευρωπαϊκά ταξίδια σε Χάιφα και Αστάνα για να δώσει ευκαιρίες και να εντάξει κι άλλους παίκτες στον βασικό κορμό, αφού μία προσεκτική ματιά στο πρόγραμμα λέει πως έπονται ματς με Ολυμπιακό και πονηρό ταξίδι στα Γιάννενα.
Ανορθογραφίες στο παιχνίδι του ΠΑΟΚ; Αρκετές, ακόμα. Πώς να ψέξεις όμως μία ομάδα με 6-1-1 στο πρωτάθλημα και 2-1-0 στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ; Προς το παρόν… μη σταματάς Δικέφαλε.
Σε πρώτη φάση να κερδίζεις επαγγελματικά, από συνήθεια, επειδή ο αντίπαλος θα θεωρεί χαμένο το ματς μαζί σου. Μόνο οι νίκες σφυρηλατούν την νοοτροπία που πρέπει να αποκτήσει ο ΠΑΟΚ αν θέλει να φτάσει εκεί που θέλει. Ο πραγματιστής Στέφενς το ξέρει καλά αυτό. Καλύτερα από όλους μας…
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Τιμή κι ένσημα στον Πάμπλο τον Γκαρσία
Ο Πάμπλο Γκαρσία δεν είναι καλό παιδί. Αν είχα κόρη και μου τον έφερνε σπίτι για γαμπρό, πρώτα θα την έκλεινα σε μοναστήρι και μετά θα κλεινόμουν κι εγώ στο σπίτι και θα αυτομαστιγωνόμουν για την πλήρη αποτυχία μου στο ρόλο του γονιού, βλέποντας 24 ώρες το 24ώρο "Μπρούσκο"!
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι επίσης, ή τουλάχιστον ήταν και σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους ξένους στην ιστορία του ΠΑΟΚ και ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών χαφ που έχουν τιμήσει το πρωτάθλημα μας.
Πάνω από όλα όμως, ο Πάμπλο Γκαρσία ήταν, είναι και θα είναι ένα σύμβολο για τους ΠΑΟΚτσήδες. Οι υπόλοιποι οπαδοί όχι απλώς δεν κατανοούν τη συγκεκριμένη σχέση αλλά την χλευάζουν κιόλας. Και, φυσιολογικά, την απλοποιούν σε σημείο σαχλαμάρας: «Έλα μωρέ με τα Μπαόκια, που έχουν κάνει Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις».
Μόνο που τα «Μπαόκια», δεν έχουν Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις (τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν έκανε ποτέ και πουθενά αλλού στην πλούσια καριέρα του. Απέκτησε άραγε ο Γκαρσία την ανάγκη να γλείψει στα 35 τους οπαδούς μιας ομάδας, Ή μήπως απλώς δεν λαϊκίζει;).
Σαφέστατα το ...άπερκατ στο αθηναϊκό κατεστημένο (δηλαδή στον Ντιόγκο) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γέννηση αυτής της λατρείας. Εξίσου καθοριστικό ρόλο έπαιξαν όμως οι εκπληκτικές του εμφανίσεις στη δεύτερη και στην τρίτη του σεζόν στον ΠΑΟΚ. Η συγκλονιστική απόδοση που είχε στη ρεβάνς με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη. Η πάσα του στον Γιώργο Γεωργιάδη από την οποία ξεκίνησε το δεύτερο γκολ του «Δικεφάλου» κόντρα στην Τότεναμ στο Λονδίνο. Το πανέμορφο γκολ του στο ματς με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Τότε που ο ΠΑΟΚ μείωσε τη διαφορά από τους μετέπειτα πρωταθλητές Πράσινους στον ένα βαθμό και ο Ουρουγουανός, ο οποίος είχε χάσει την ίδια εβδομάδα τη μητέρα του, πανηγύρισε δακρυσμένος.
Κι ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν καθόρισε το δέσιμο του Πάμπλο με τον «ασπρόμαυρο» λαό, όσο ο ίδιος ο χαρακτήρας του ανδρός. Ο Γκαρσία είναι ακριβώς το είδος του παίκτη που θέλουν να βλέπουν οι ΠΑΟΚτσήδες να φοράει τη φανέλα της ομάδας. Παθιασμένος, αγέλαστος, με το μαχαίρι στα δόντια. Δίχως ποτέ να κάνει θέατρο για να πάρει φάουλ ή κίτρινη κάρτα από κανένα. Δίχως ποτέ να τρέξει στα κάγκελα της Θύρας 4 να γιορτάσει τα λίγα γκολ του. Πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τον «Δικέφαλο» στο στήθος με οποιοδήποτε κόστος. Και πάντα έτοιμος να πλακωθεί στο ξύλο ακόμη και με τον Άγιο Βασίλη (ερυθρόλεκος άλλωστε), εφόσον θεωρεί ότι αδικείται. Ούτε πολιτικές ορθότητες, ούτε επαγγελματισμοί, ούτε τίποτα. Η Τούμπα, στο πρόσωπο του Πάμπλο Γκαρσία, βλέπει έναν δικό της άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που πολλές φορές γίνεται έρμαιο των παθών του. Δεν το παίζει, δεν το πουλάει, δεν το χαίρεται. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Ο Πάμπλο δεν τρύπωσε στην καρδιά των οπαδών του ΠΑΟΚ χάρη στα προτερήματα του. Τρύπωσε και την έκλεψε άπαξ και δια παντός εξαιτίας των ελαττωμάτων του.
Ένα από τα ελαττώματα του είναι και ο εγωισμός. Ο οποίος προφανώς δεν τον αφήνει να δει αυτό που βλέπουν οι προπονητές του τα τελευταία δυο χρόνια. Και τον καθιστά πλέον αγκάθι στα πλευρά της ΠΑΟΚτσήδικης ηρεμίας. Πέρυσι ο Γιώργος Δώνης ουσιαστικά τελείωσε από τους «Ασπρόμαυρους» όταν έδιωξε τον Ουρουγουανό. Φέτος ο Στέφενς επίσης χάνει πόντους δημοφιλίας με τις δηλώσεις εις βάρος του Πάμπλο.
Για εμένα το ζήτημα είναι απλό. Όσο ο Γκαρσία δηλώνει εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, τόσο ο κόσμος θα απαιτεί να τον βλέπει να παίζει, δε πα να έρθει ο Μουρίνιο στη Θεσσαλονίκη και να ισχυριστεί ότι το παλικάρι δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του! Και όσο δεν γίνεται να παίζει, λόγω αγωνιστικής κατάστασης, τόσο οι προπονητές του θα στριμώχνονται στη γωνία. Η μπάλα λοιπόν βρίσκεται στα δικά του πόδια. Ουδείς άλλος έχει τη δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα αναίμακτα. Ούτε ο Σαββίδης, ούτε ο Στέφενς. Μόνο ο ίδιος. Κι αν αγαπάει τον ΠΑΟΚ όσο ισχυρίζεται, τότε βαθιά μέσα του το ξέρει...
Υ.Γ. Οπαδοί που έχουν αποθεώσει στο παρελθόν διάφορα κουμάσια, από κωλόπαιδα παίκτες και καιροσκόπους προπονητές μέχρι αρχιλαμόγια παράγοντες, κάνουν κριτική στους ΠΑΟΚτσήδες που αποθεώνουν τον Πάμπλο Γκαρσία. Τελικά το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πλάκα...
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Contra.gr
Ο Πάμπλο Γκαρσία δεν είναι καλό παιδί. Αν είχα κόρη και μου τον έφερνε σπίτι για γαμπρό, πρώτα θα την έκλεινα σε μοναστήρι και μετά θα κλεινόμουν κι εγώ στο σπίτι και θα αυτομαστιγωνόμουν για την πλήρη αποτυχία μου στο ρόλο του γονιού, βλέποντας 24 ώρες το 24ώρο "Μπρούσκο"!
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι επίσης, ή τουλάχιστον ήταν και σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους ξένους στην ιστορία του ΠΑΟΚ και ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών χαφ που έχουν τιμήσει το πρωτάθλημα μας.
Πάνω από όλα όμως, ο Πάμπλο Γκαρσία ήταν, είναι και θα είναι ένα σύμβολο για τους ΠΑΟΚτσήδες. Οι υπόλοιποι οπαδοί όχι απλώς δεν κατανοούν τη συγκεκριμένη σχέση αλλά την χλευάζουν κιόλας. Και, φυσιολογικά, την απλοποιούν σε σημείο σαχλαμάρας: «Έλα μωρέ με τα Μπαόκια, που έχουν κάνει Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις».
Μόνο που τα «Μπαόκια», δεν έχουν Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις (τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν έκανε ποτέ και πουθενά αλλού στην πλούσια καριέρα του. Απέκτησε άραγε ο Γκαρσία την ανάγκη να γλείψει στα 35 τους οπαδούς μιας ομάδας, Ή μήπως απλώς δεν λαϊκίζει;).
Σαφέστατα το ...άπερκατ στο αθηναϊκό κατεστημένο (δηλαδή στον Ντιόγκο) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γέννηση αυτής της λατρείας. Εξίσου καθοριστικό ρόλο έπαιξαν όμως οι εκπληκτικές του εμφανίσεις στη δεύτερη και στην τρίτη του σεζόν στον ΠΑΟΚ. Η συγκλονιστική απόδοση που είχε στη ρεβάνς με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη. Η πάσα του στον Γιώργο Γεωργιάδη από την οποία ξεκίνησε το δεύτερο γκολ του «Δικεφάλου» κόντρα στην Τότεναμ στο Λονδίνο. Το πανέμορφο γκολ του στο ματς με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Τότε που ο ΠΑΟΚ μείωσε τη διαφορά από τους μετέπειτα πρωταθλητές Πράσινους στον ένα βαθμό και ο Ουρουγουανός, ο οποίος είχε χάσει την ίδια εβδομάδα τη μητέρα του, πανηγύρισε δακρυσμένος.
Κι ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν καθόρισε το δέσιμο του Πάμπλο με τον «ασπρόμαυρο» λαό, όσο ο ίδιος ο χαρακτήρας του ανδρός. Ο Γκαρσία είναι ακριβώς το είδος του παίκτη που θέλουν να βλέπουν οι ΠΑΟΚτσήδες να φοράει τη φανέλα της ομάδας. Παθιασμένος, αγέλαστος, με το μαχαίρι στα δόντια. Δίχως ποτέ να κάνει θέατρο για να πάρει φάουλ ή κίτρινη κάρτα από κανένα. Δίχως ποτέ να τρέξει στα κάγκελα της Θύρας 4 να γιορτάσει τα λίγα γκολ του. Πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τον «Δικέφαλο» στο στήθος με οποιοδήποτε κόστος. Και πάντα έτοιμος να πλακωθεί στο ξύλο ακόμη και με τον Άγιο Βασίλη (ερυθρόλεκος άλλωστε), εφόσον θεωρεί ότι αδικείται. Ούτε πολιτικές ορθότητες, ούτε επαγγελματισμοί, ούτε τίποτα. Η Τούμπα, στο πρόσωπο του Πάμπλο Γκαρσία, βλέπει έναν δικό της άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που πολλές φορές γίνεται έρμαιο των παθών του. Δεν το παίζει, δεν το πουλάει, δεν το χαίρεται. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Ο Πάμπλο δεν τρύπωσε στην καρδιά των οπαδών του ΠΑΟΚ χάρη στα προτερήματα του. Τρύπωσε και την έκλεψε άπαξ και δια παντός εξαιτίας των ελαττωμάτων του.
Ένα από τα ελαττώματα του είναι και ο εγωισμός. Ο οποίος προφανώς δεν τον αφήνει να δει αυτό που βλέπουν οι προπονητές του τα τελευταία δυο χρόνια. Και τον καθιστά πλέον αγκάθι στα πλευρά της ΠΑΟΚτσήδικης ηρεμίας. Πέρυσι ο Γιώργος Δώνης ουσιαστικά τελείωσε από τους «Ασπρόμαυρους» όταν έδιωξε τον Ουρουγουανό. Φέτος ο Στέφενς επίσης χάνει πόντους δημοφιλίας με τις δηλώσεις εις βάρος του Πάμπλο.
Για εμένα το ζήτημα είναι απλό. Όσο ο Γκαρσία δηλώνει εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, τόσο ο κόσμος θα απαιτεί να τον βλέπει να παίζει, δε πα να έρθει ο Μουρίνιο στη Θεσσαλονίκη και να ισχυριστεί ότι το παλικάρι δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του! Και όσο δεν γίνεται να παίζει, λόγω αγωνιστικής κατάστασης, τόσο οι προπονητές του θα στριμώχνονται στη γωνία. Η μπάλα λοιπόν βρίσκεται στα δικά του πόδια. Ουδείς άλλος έχει τη δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα αναίμακτα. Ούτε ο Σαββίδης, ούτε ο Στέφενς. Μόνο ο ίδιος. Κι αν αγαπάει τον ΠΑΟΚ όσο ισχυρίζεται, τότε βαθιά μέσα του το ξέρει...
Υ.Γ. Οπαδοί που έχουν αποθεώσει στο παρελθόν διάφορα κουμάσια, από κωλόπαιδα παίκτες και καιροσκόπους προπονητές μέχρι αρχιλαμόγια παράγοντες, κάνουν κριτική στους ΠΑΟΚτσήδες που αποθεώνουν τον Πάμπλο Γκαρσία. Τελικά το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πλάκα...
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Contra.gr
-
ΑποστόληςΑ
- Δημοσιεύσεις: 100628
- Εγγραφή: Τετ 17 Ιουν 2009, 09:09
- Τοποθεσία: Άγιος Δημήτριος (τέως Μπραχάμι)
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Στους κορυφαίους της Ευρώπης
31 Δεκ 2013 15:13, Από PAOK24
Τις πέντε καλύτερες ποδοσφαιρικές… κερκίδες της Ευρώπης, παρέθεσε η σέρβικη ιστοσελίδα «alo.rs», συνοδεύοντας το κείμενο της με ένα βίντεο διάρκειας 11 λεπτών.
Ανάμεσά τους και δη στην τρίτη θέση, οι φίλοι του ΠΑΟΚ. «Ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, η Λέγκια Βαρσοβίας, ο Ερυθρός Αστέρας ή η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, με βάσει τις επιδόσεις τους ασφαλώς και δεν ανήκουν στην κορυφή του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά πάντα καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή» αναφέρει αρχικά ο συντάκτης του κειμένου, συνεχίζοντας:
«Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς πως αυτό που συνδέει τα προαναφερθέντα σωματεία είναι οι φανταστικοί οπαδοί τους, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του έτους κατάφεραν να είναι στο επίκεντρο. Αυτές είναι οι πέντε κορυφαίες ομάδες οπαδών που σημάδεψαν αυτό το έτος:
5. Άιντραχτ Φρανκφούρτης
4. Γαλατάσαραϊ
3. ΠΑΟΚ
2. Ερυθρός Αστέρας
1. Λέγκια Βαρσοβίας
31 Δεκ 2013 15:13, Από PAOK24
Τις πέντε καλύτερες ποδοσφαιρικές… κερκίδες της Ευρώπης, παρέθεσε η σέρβικη ιστοσελίδα «alo.rs», συνοδεύοντας το κείμενο της με ένα βίντεο διάρκειας 11 λεπτών.
Ανάμεσά τους και δη στην τρίτη θέση, οι φίλοι του ΠΑΟΚ. «Ομάδες όπως ο ΠΑΟΚ, η Λέγκια Βαρσοβίας, ο Ερυθρός Αστέρας ή η Άιντραχτ Φρανκφούρτης, με βάσει τις επιδόσεις τους ασφαλώς και δεν ανήκουν στην κορυφή του ευρωπαϊκού και του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, αλλά πάντα καταφέρνουν να τραβήξουν την προσοχή» αναφέρει αρχικά ο συντάκτης του κειμένου, συνεχίζοντας:
«Δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς πως αυτό που συνδέει τα προαναφερθέντα σωματεία είναι οι φανταστικοί οπαδοί τους, οι οποίοι κατά τη διάρκεια του έτους κατάφεραν να είναι στο επίκεντρο. Αυτές είναι οι πέντε κορυφαίες ομάδες οπαδών που σημάδεψαν αυτό το έτος:
5. Άιντραχτ Φρανκφούρτης
4. Γαλατάσαραϊ
3. ΠΑΟΚ
2. Ερυθρός Αστέρας
1. Λέγκια Βαρσοβίας
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
τη διάκριση την κερδίσαμε λόγω εντίμου πρότερου βίου
[youtube]XPvGcKZJn0w[/youtube]
από το 4:24 και μετά
[youtube]XPvGcKZJn0w[/youtube]
από το 4:24 και μετά
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Δεν το ξερω το παλικαρι που υπογραφει το κειμενο...για την ακριβεια,πρωτη φορα τον διαβαζω....ΑΛΛΑ....εγραψε σε λιγες σειρες ολα οσα εχουμε μεσα μας και σκεφτομαστε ΟΛΟΙ ΜΑ ΟΛΟΙ οι ΠΑΟΚτσηδες αλλα δεν μας αφηνει ο εγωισμος μας,να τα δουμε και να τα πουμε!Destroy έγραψε:Τιμή κι ένσημα στον Πάμπλο τον Γκαρσία
Ο Πάμπλο Γκαρσία δεν είναι καλό παιδί. Αν είχα κόρη και μου τον έφερνε σπίτι για γαμπρό, πρώτα θα την έκλεινα σε μοναστήρι και μετά θα κλεινόμουν κι εγώ στο σπίτι και θα αυτομαστιγωνόμουν για την πλήρη αποτυχία μου στο ρόλο του γονιού, βλέποντας 24 ώρες το 24ώρο "Μπρούσκο"!
Ο Πάμπλο Γκαρσία είναι επίσης, ή τουλάχιστον ήταν και σπουδαίος ποδοσφαιριστής. Ένας από τους καλύτερους ξένους στην ιστορία του ΠΑΟΚ και ένας εκ των κορυφαίων αμυντικών χαφ που έχουν τιμήσει το πρωτάθλημα μας.
Πάνω από όλα όμως, ο Πάμπλο Γκαρσία ήταν, είναι και θα είναι ένα σύμβολο για τους ΠΑΟΚτσήδες. Οι υπόλοιποι οπαδοί όχι απλώς δεν κατανοούν τη συγκεκριμένη σχέση αλλά την χλευάζουν κιόλας. Και, φυσιολογικά, την απλοποιούν σε σημείο σαχλαμάρας: «Έλα μωρέ με τα Μπαόκια, που έχουν κάνει Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις».
Μόνο που τα «Μπαόκια», δεν έχουν Θεό τον αλητάμπουρα επειδή ρίχνει μπουνιές και κάνει λαϊκίστικες δηλώσεις (τις οποίες ειρήσθω εν παρόδω δεν έκανε ποτέ και πουθενά αλλού στην πλούσια καριέρα του. Απέκτησε άραγε ο Γκαρσία την ανάγκη να γλείψει στα 35 τους οπαδούς μιας ομάδας, Ή μήπως απλώς δεν λαϊκίζει;).
Σαφέστατα το ...άπερκατ στο αθηναϊκό κατεστημένο (δηλαδή στον Ντιόγκο) έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη γέννηση αυτής της λατρείας. Εξίσου καθοριστικό ρόλο έπαιξαν όμως οι εκπληκτικές του εμφανίσεις στη δεύτερη και στην τρίτη του σεζόν στον ΠΑΟΚ. Η συγκλονιστική απόδοση που είχε στη ρεβάνς με τη Φενέρμπαχτσε στην Κωνσταντινούπολη. Η πάσα του στον Γιώργο Γεωργιάδη από την οποία ξεκίνησε το δεύτερο γκολ του «Δικεφάλου» κόντρα στην Τότεναμ στο Λονδίνο. Το πανέμορφο γκολ του στο ματς με τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Τότε που ο ΠΑΟΚ μείωσε τη διαφορά από τους μετέπειτα πρωταθλητές Πράσινους στον ένα βαθμό και ο Ουρουγουανός, ο οποίος είχε χάσει την ίδια εβδομάδα τη μητέρα του, πανηγύρισε δακρυσμένος.
Κι ωστόσο τίποτα από τα παραπάνω δεν καθόρισε το δέσιμο του Πάμπλο με τον «ασπρόμαυρο» λαό, όσο ο ίδιος ο χαρακτήρας του ανδρός. Ο Γκαρσία είναι ακριβώς το είδος του παίκτη που θέλουν να βλέπουν οι ΠΑΟΚτσήδες να φοράει τη φανέλα της ομάδας. Παθιασμένος, αγέλαστος, με το μαχαίρι στα δόντια. Δίχως ποτέ να κάνει θέατρο για να πάρει φάουλ ή κίτρινη κάρτα από κανένα. Δίχως ποτέ να τρέξει στα κάγκελα της Θύρας 4 να γιορτάσει τα λίγα γκολ του. Πάντα έτοιμος να υπερασπιστεί τον «Δικέφαλο» στο στήθος με οποιοδήποτε κόστος. Και πάντα έτοιμος να πλακωθεί στο ξύλο ακόμη και με τον Άγιο Βασίλη (ερυθρόλεκος άλλωστε), εφόσον θεωρεί ότι αδικείται. Ούτε πολιτικές ορθότητες, ούτε επαγγελματισμοί, ούτε τίποτα. Η Τούμπα, στο πρόσωπο του Πάμπλο Γκαρσία, βλέπει έναν δικό της άνθρωπο. Έναν άνθρωπο που πολλές φορές γίνεται έρμαιο των παθών του. Δεν το παίζει, δεν το πουλάει, δεν το χαίρεται. Αλλά δεν μπορεί να κάνει κι αλλιώς. Ο Πάμπλο δεν τρύπωσε στην καρδιά των οπαδών του ΠΑΟΚ χάρη στα προτερήματα του. Τρύπωσε και την έκλεψε άπαξ και δια παντός εξαιτίας των ελαττωμάτων του.
Ένα από τα ελαττώματα του είναι και ο εγωισμός. Ο οποίος προφανώς δεν τον αφήνει να δει αυτό που βλέπουν οι προπονητές του τα τελευταία δυο χρόνια. Και τον καθιστά πλέον αγκάθι στα πλευρά της ΠΑΟΚτσήδικης ηρεμίας. Πέρυσι ο Γιώργος Δώνης ουσιαστικά τελείωσε από τους «Ασπρόμαυρους» όταν έδιωξε τον Ουρουγουανό. Φέτος ο Στέφενς επίσης χάνει πόντους δημοφιλίας με τις δηλώσεις εις βάρος του Πάμπλο.
Για εμένα το ζήτημα είναι απλό. Όσο ο Γκαρσία δηλώνει εν ενεργεία ποδοσφαιριστής, τόσο ο κόσμος θα απαιτεί να τον βλέπει να παίζει, δε πα να έρθει ο Μουρίνιο στη Θεσσαλονίκη και να ισχυριστεί ότι το παλικάρι δεν μπορεί να πάρει τα πόδια του! Και όσο δεν γίνεται να παίζει, λόγω αγωνιστικής κατάστασης, τόσο οι προπονητές του θα στριμώχνονται στη γωνία. Η μπάλα λοιπόν βρίσκεται στα δικά του πόδια. Ουδείς άλλος έχει τη δυνατότητα να λύσει το πρόβλημα αναίμακτα. Ούτε ο Σαββίδης, ούτε ο Στέφενς. Μόνο ο ίδιος. Κι αν αγαπάει τον ΠΑΟΚ όσο ισχυρίζεται, τότε βαθιά μέσα του το ξέρει...
Υ.Γ. Οπαδοί που έχουν αποθεώσει στο παρελθόν διάφορα κουμάσια, από κωλόπαιδα παίκτες και καιροσκόπους προπονητές μέχρι αρχιλαμόγια παράγοντες, κάνουν κριτική στους ΠΑΟΚτσήδες που αποθεώνουν τον Πάμπλο Γκαρσία. Τελικά το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει πλάκα...
ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΚΕΦΑΛΟΓΙΑΝΝΗ
Contra.gr
ΤΙΜΗ ΚΑΙ ΔΟΞΑ ΣΤΟΝ ΠΑΜΠΛΟ ΤΟΝ ΓΚΑΡΣΙΑ!
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Και Προχωράνε Μαζί, ΠΑΕ ΠΑΟΚ και Διαπλοκή...
Συζητώντας πριν από χρόνια με το Βασίλη Μπορμπόκη, τον ρώτησα ποιον θεωρεί ως τον καλύτερο προπονητή που είχε στην καριέρα του.
''Το Μπάγεβιτς'' μου απάντησε, χωρίς να το σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο.
Δεδομένου πως ο Βασίλης ήταν από τους παίκτες που καθιερώθηκαν επί Μπάγεβιτς και συνεργάστηκαν μαζί του για πολλά χρόνια, θεώρησα λογικό να υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση.
Το σημαντικό δεν είναι πως τον έχρισε κορυφαίο, αλλά η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση ''γιατί ήταν ο καλύτερος?''.
Ο Βασίλης δεν αναφέρθηκε ούτε στα συστήματα, ούτε στις τακτικές, ούτε στους τίτλους που κατέκτησε, ούτε στο ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι ομάδες του.
''Ήταν δίκαιος'' απάντησε ορθά-κοφτά!
''Το ένιωθες ότι δεν ξεχώριζε τους παίκτες που επέλεγε εκείνος από αυτούς που έβρισκε, τους συμπατριώτες του από τους Έλληνες ή τους ξένους. Αν ήσουν αγωνιστικά απείθαρχος έχανες τη θέση σου ακόμα κι' αν ήσουν συγγενής του, αν μάτωνες κι' έκανες αυτό που ζητούσε στο χορτάρι θα έπαιζες, ακόμα κι' αν στη θέση σου αγωνιζόταν κάποιος γείτονάς του που είχε επιλέξει εκείνος.
Έτσι, είχες ένα κίνητρο παραπάνω για να είσαι σωστός επαγγελματίας, να προσπαθήσεις, και να πειθαρχήσεις, διότι ήξερες πως σε κάθε περίπτωση θα πάρεις ότι αξίζεις...''.
Η δικαιοσύνη λοιπόν είναι το ύψιστο συστατικό για την εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας, πόσο δε όταν αυτή στελεχώνεται από 25 παιδιά με διαφορετικούς χαρακτήρες, συνήθειες, στόχους και που μεταξύ μας, λόγω της αναγνωρισιμότητας και των πολλών χρημάτων που κερδίζουν σε νεαρή ηλικία, η αλλοίωση του χαρακτήρα τους είναι πιο πιθανή...
Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστείδης της Αρχαίας Ελλάδας έμεινε στην ιστορία ως Δίκαιος και μεταξύ μας, ένας από τους λόγους που η χώρα μας μοιάζει με μπάχαλο, είναι η αίσθηση του καθενός πως στην Ελλάδα βασιλεύει η αδικία. Δε γίνεται να πετσοκόβουν τα 700 ευρώ του συνταξιούχου όταν οι βουλευτές συνεχίζουν να τα χοντροκονομάνε, δε γίνεται να μην επαναστατήσει ο πολίτης όταν ακούει πως θα πληρώνει 25 ευρώ για εισαγωγή στο νοσοκομείο, την ίδια στιγμή που συνεχίζεται η χρηματοδότηση των κομμάτων με πακτωλούς εκατομμυρίων.
Από το Γκαρσία στο Χακόμπο.
Το τελευταίο διάστημα, ο ΠΑΟΚ κλυδωνίστηκε σοβαρά με το θέμα Γκαρσία. Ο παίκτης στοχοποιήθηκε από την ΠΑΕ, τα παπαγαλάκια τον διέβαλαν με ρεπορτάζ του τύπου ''ο Γκαρσία είναι προβληματικός χαρακτήρας, τα κάνει μπουρδέλο επειδή δεν αγωνίζεται, βάζει τον εαυτούλη του πάνω από την ομάδα'' και τις λοιπές φαιδρότητες που στην πορεία έπεσαν στο κενό.
Το σίγουρο είναι πως ο Ουρουγουανός δεν πείραξε ποτέ και κανέναν, ούτε υπέπεσε σε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Αν το είχε κάνει άλλωστε θα υπήρχε μια καλή αφορμή για να τιμωρηθεί και να τεκμηριωθεί η συμπεριφορά προς στο πρόσωπό του, ακριβώς όμως επειδή ήταν άψογος από κάθε άποψη και δεν έδινε αφορμές, η τακτική της εκτόξευσης λάσπης ήταν μονόδρομος
Στην αντιπέρα όχθη, έχουμε το Χακόμπο. Ο παίκτης αποκτήθηκε πέρσι, όταν όλοι γνώριζαν την αξία αλλά και το οξύθυμο του χαρακτήρα του. Έμεινε στον πάγκο σε μια εποχή που το κολλητηλίκι Τσιστιακόφ-Δώνη βρισκόταν στα φόρτε, του, βάζοντας έτσι στο περιθώριο τους Βρύζα- Γεωργιάδη, (γι' αυτό άλλωστε αποκτήθηκε ο Ιτάνζ) και όταν έφυγε ο Δώνης ο κόσμος άρχισε να τους παίρνει χαμπάρι και η τρόικα αναγκάστηκε να σμίξει και πάλι δεδομένου πως η ισχύς βρίσκεται πάντα εν τη ενώσει, ο Χακόμπο που ήταν για μπούλο ανανέωσε το συμβόλαιο του κερδίζοντας μάλιστα γενναία αύξηση. Αντ' αυτού, μπούλο πήρε ο Ιτάνζ που θεωρήθηκε, ως ένα από τα παιδιά του Δώνη.
Ο Ισπανός ξεκίνησε ως βασικός, στην πορεία όμως υπέπεσε σε δύο σοβαρότατα πειθαρχικά παραπτώματα. Έβρισε χυδαία τον Ποικιλίδη επειδή ο τελευταίος διαμαρτυρήθηκε στον διαιτητή του αγώνα ΠΑΟΚ-Αστέρα Τρίπολης και ένα μήνα μετά, επιτέθηκε στο συνεργάτη του Στέφενς Καβαλιεράτο.
Είδατε να επιβάλλεται κάποια ποινή στο Χακόμπο από τη διοίκηση? Ναι μεν ο Στέφενς τον έχει βάλει από τότε στον πάγο και δεν τον συμπεριλαμβάνει στις αποστολές, στην περίπτωσή μας όμως μιλάμε για πειθαρχικό παράπτωμα, για το οποίο θα έπρεπε να επιληφθεί η διοίκηση. Ο Στέφενς είναι προπονητής και τα όρια δικαιοδοσίας του είναι συγκεκριμένα.
Ξαναρωτάω λοιπόν, είδατε τη διοίκηση να λαμβάνει κάποια απόφαση? Όχι μόνο δε συνέβη ποτέ αυτό, αλλά πρόσφατα και με αφορμή δηλώσεις του Ολλανδού, η διοίκηση τοποθετήθηκε επισήμως νίπτοντας τας χείρας (!!!) και ζητώντας από τις δύο πλευρές να τα βρουν (!!!!), λες και είχαν χάσει κάτι!
Σας φαίνονται ανεξήγητα ολ' αυτά, πόσο δε αν τα βάλετε στο ζύγι με το μένος που αντιμετωπίστηκε ο Γκαρσία από τη διοίκηση, ο οποίος μοιάζει με αρνάκι σε σχέση με το Χακόμπο?
Η απορία θα σας λυθεί, όταν μάθετε πως ο μάνατζερ του Χακόμπο είναι κουμπάρος του Γιώργου Γεωργιάδη, που είναι αυτοκόλλητος του Βρύζα και το καλοκαίρι τοποθετήθηκε στο πλάι του Ολλανδού και καλά ως συνεργάτης, στην πραγματικότητα όμως για να αποτελεί το αυτί και το μάτι της διοίκησης εντός του αγωνιστικού τμήματος.
Για την ιστορία μάλιστα, εκείνος που εξουσιοδοτήθηκε από τη διοίκηση για να συναντηθεί με το μάνατζερ του Χακόμπο και να συζητήσει το θέμα των παραπτωμάτων του, ήταν ο Γεωργιάδης, που δεν έχει απλώς σχέση κουμπαριάς με το μάνατζερ του παίκτη αλλά δεν είναι ούτε μέλος της διοίκησης(!!!). Ο Στέφενς λοιπόν αποφάσισε τον αποκεφαλισμό του Χακόμπο, ο φυτευτός συνεργάτης του όμως που έχει κουμπαριά με το μάνατζέρ του Ισπανού και έχει διορισθεί από τη διοίκηση να κάθεται δίπλα στον προπονητή, ήταν αυτός που εξουσιοδοτήθηκε για να δώσει λύση!
Μ' άλλα λόγια, το θέμα Χακόμπο συζητήθηκε μεταξύ κουμπάρων!
Χάσατε τη μπάλα? Αν τη χάσατε εσείς με αυτά που διαβάστε, μην αναρωτιέστε γιατί η μπάλα δείχνει να χάνεται ολοένα και περισσότερο στο φετινό ΠΑΟΚ.
Και μην έχετε απορίες για το γεγονός πως η λύση που αποφασίστηκε ήταν, να μη δοθεί λύση και να προσποιούνται όλοι ότι δεν έγινε και τίποτα...
Εάν δεν πρόκειται για τον ορισμό της διαπλοκής, πως ονομάζεται άραγε?
Αναρωτιέμαι άραγε, πως να λειτουργήσει ο Στέφενς, όταν, όντας ο άρχων του αγωνιστικού τμήματος, βλέπει τη διοίκηση να τον αδειάζει για χάρη μιας κουμπαριάς
Πως να επιτευχθεί η εύρυθμη λειτουργία της ομάδας, όταν οι παίκτες βλέπουν να χωρίζονται σε παιδιά και αποπαίδια?
Πως να μην έχει χαθεί κάθε έννοια ομαδικού πνεύματος, όταν παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα?
Θα αναρωτηθεί κάποιος ''επειδή δηλαδή συνέβη αυτό με το Χακόμπο, οι παίκτες δε μπορούσαν να σπρώξουν τη μπάλα στα δίχτυα με τον Πανιώνιο και δεν παίζουμε μπάλα?''.
Κατ' αρχήν δεν είναι μόνο αυτό το γεγονός, είναι ένα από τα πιο καραμπινάτα που αποδεικνύουν τον τρόπο που λειτουργεί ο οργανισμός.
Το έχω εξηγήσει και κατά το παρελθόν, πως τα πρόβληματα του φετεινού ΠΑΟΚ αρχίζουν από τον τρόπο που διοικείται η ομάδα, και αυτό που ανέφερα είναι ενδεικτικό, πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν έχουν ως στόχο την βελτίωση της ομάδας, αλλά υπηρετούν προσωπικές στρατηγικές (βλέπε και περιπτώσεις Δώνη, Λόπεζ, Γκαρσία κλπ-κλπ).
Αν τα μαζέψεις όλα, καταλαβαίνεις γιατί η ομάδα, είναι ομάδα μόνο στα χαρτιά. Το ότι δεν πείθει με την απόδοσή της στο χορτάρι, είναι απλώς το σύμπτωμα αυτού του τρόπου λειτουργίας.
Όταν λοιπόν η ομάδα δεν διοικείται, αφού η διοίκηση ασχολείται με τα πάσης φύσεως προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις του καθενός, είναι μοιραίο παρουσιάζονται συμπτώματα αποσύνθεσης, να απουσιάζει το νεύρο και η καύλα από παίκτες και προπονητή και να βασιλεύει ο εκνευρισμός, η ανασφάλεια και η απάθεια, τα αποτελέσματα των οποίων αποτυπώνονται στο χορτάρι.
Σε μια σοβαρή εταιρία, η διοίκηση ασχολείται με το πως θα βελτιώσει την ομάδα και θα στηρίξει το έργο του προπονητή και των παικτών. Όταν η διοίκηση ασχολείται με την πάρτη της, είναι λογικό οι υπόλοιποι να μην έχουν την απαιτούμενη είτε συγκέντρωση είτε όρεξη, ακόμα και κίνητρο για να προχωρήσουν. Απλώς κάνουν τα τυπικά για να είναι εντάξει έναντι των υποχρεώσεων τους, καμμία ομάδα δεν προόδευσε όμως, όταν τα στελέχη της αρκούνταν απλώς τα τυπικά...
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως όσο ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να διοικείται κατ' αυτόν τον τρόπο, όσοι προπονητές ή παίκτες κι' αν έρθουν, η κατάσταση θα παραμένει άρρωστη. Όταν διοικηθεί με τον ενδεδειγμένο τρόπο, τότε θα είμαστε πιο δίκαιοι στις κρίσεις μας για τους υπόλοιπους κρίκους της αλυσίδας.
ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε θεωρώ απαγορευτικό ή εξαρχής ύποπτο, να υπάρχει κουμπαριά ή άλλου είδους σχέση μεταξύ ενός αθλητή ή του μάνατζέρ του, με κάποιο στέλεχος της ΠΑΕ. Αναρωτιέμαι δηλαδή, αν θα έπρεπε να απορρίψουμε κάποτε το Βιειρίνια, σε περίπτωση που ο μάνατζερ του ήταν συγγενής ή γείτονας συνεργάτη του Σάντος ή κάποιου μέλους της ομάδας.
Πιστεύω όμως πως αποτελεί βόμβα στα θεμέλια μιας ομάδας όταν μια συγγενική σχέση, γίνεται η αιτία για να βασιλεύει η αδικία και να επιβραβεύονται τα κολλητηλίκια...
Συζητώντας πριν από χρόνια με το Βασίλη Μπορμπόκη, τον ρώτησα ποιον θεωρεί ως τον καλύτερο προπονητή που είχε στην καριέρα του.
''Το Μπάγεβιτς'' μου απάντησε, χωρίς να το σκεφτεί ούτε δευτερόλεπτο.
Δεδομένου πως ο Βασίλης ήταν από τους παίκτες που καθιερώθηκαν επί Μπάγεβιτς και συνεργάστηκαν μαζί του για πολλά χρόνια, θεώρησα λογικό να υπάρχει αμοιβαία εκτίμηση.
Το σημαντικό δεν είναι πως τον έχρισε κορυφαίο, αλλά η απάντηση που έδωσε στην ερώτηση ''γιατί ήταν ο καλύτερος?''.
Ο Βασίλης δεν αναφέρθηκε ούτε στα συστήματα, ούτε στις τακτικές, ούτε στους τίτλους που κατέκτησε, ούτε στο ποδόσφαιρο που έπαιξαν οι ομάδες του.
''Ήταν δίκαιος'' απάντησε ορθά-κοφτά!
''Το ένιωθες ότι δεν ξεχώριζε τους παίκτες που επέλεγε εκείνος από αυτούς που έβρισκε, τους συμπατριώτες του από τους Έλληνες ή τους ξένους. Αν ήσουν αγωνιστικά απείθαρχος έχανες τη θέση σου ακόμα κι' αν ήσουν συγγενής του, αν μάτωνες κι' έκανες αυτό που ζητούσε στο χορτάρι θα έπαιζες, ακόμα κι' αν στη θέση σου αγωνιζόταν κάποιος γείτονάς του που είχε επιλέξει εκείνος.
Έτσι, είχες ένα κίνητρο παραπάνω για να είσαι σωστός επαγγελματίας, να προσπαθήσεις, και να πειθαρχήσεις, διότι ήξερες πως σε κάθε περίπτωση θα πάρεις ότι αξίζεις...''.
Η δικαιοσύνη λοιπόν είναι το ύψιστο συστατικό για την εύρυθμη λειτουργία μιας ομάδας, πόσο δε όταν αυτή στελεχώνεται από 25 παιδιά με διαφορετικούς χαρακτήρες, συνήθειες, στόχους και που μεταξύ μας, λόγω της αναγνωρισιμότητας και των πολλών χρημάτων που κερδίζουν σε νεαρή ηλικία, η αλλοίωση του χαρακτήρα τους είναι πιο πιθανή...
Δεν είναι τυχαίο πως ο Αριστείδης της Αρχαίας Ελλάδας έμεινε στην ιστορία ως Δίκαιος και μεταξύ μας, ένας από τους λόγους που η χώρα μας μοιάζει με μπάχαλο, είναι η αίσθηση του καθενός πως στην Ελλάδα βασιλεύει η αδικία. Δε γίνεται να πετσοκόβουν τα 700 ευρώ του συνταξιούχου όταν οι βουλευτές συνεχίζουν να τα χοντροκονομάνε, δε γίνεται να μην επαναστατήσει ο πολίτης όταν ακούει πως θα πληρώνει 25 ευρώ για εισαγωγή στο νοσοκομείο, την ίδια στιγμή που συνεχίζεται η χρηματοδότηση των κομμάτων με πακτωλούς εκατομμυρίων.
Από το Γκαρσία στο Χακόμπο.
Το τελευταίο διάστημα, ο ΠΑΟΚ κλυδωνίστηκε σοβαρά με το θέμα Γκαρσία. Ο παίκτης στοχοποιήθηκε από την ΠΑΕ, τα παπαγαλάκια τον διέβαλαν με ρεπορτάζ του τύπου ''ο Γκαρσία είναι προβληματικός χαρακτήρας, τα κάνει μπουρδέλο επειδή δεν αγωνίζεται, βάζει τον εαυτούλη του πάνω από την ομάδα'' και τις λοιπές φαιδρότητες που στην πορεία έπεσαν στο κενό.
Το σίγουρο είναι πως ο Ουρουγουανός δεν πείραξε ποτέ και κανέναν, ούτε υπέπεσε σε κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Αν το είχε κάνει άλλωστε θα υπήρχε μια καλή αφορμή για να τιμωρηθεί και να τεκμηριωθεί η συμπεριφορά προς στο πρόσωπό του, ακριβώς όμως επειδή ήταν άψογος από κάθε άποψη και δεν έδινε αφορμές, η τακτική της εκτόξευσης λάσπης ήταν μονόδρομος
Στην αντιπέρα όχθη, έχουμε το Χακόμπο. Ο παίκτης αποκτήθηκε πέρσι, όταν όλοι γνώριζαν την αξία αλλά και το οξύθυμο του χαρακτήρα του. Έμεινε στον πάγκο σε μια εποχή που το κολλητηλίκι Τσιστιακόφ-Δώνη βρισκόταν στα φόρτε, του, βάζοντας έτσι στο περιθώριο τους Βρύζα- Γεωργιάδη, (γι' αυτό άλλωστε αποκτήθηκε ο Ιτάνζ) και όταν έφυγε ο Δώνης ο κόσμος άρχισε να τους παίρνει χαμπάρι και η τρόικα αναγκάστηκε να σμίξει και πάλι δεδομένου πως η ισχύς βρίσκεται πάντα εν τη ενώσει, ο Χακόμπο που ήταν για μπούλο ανανέωσε το συμβόλαιο του κερδίζοντας μάλιστα γενναία αύξηση. Αντ' αυτού, μπούλο πήρε ο Ιτάνζ που θεωρήθηκε, ως ένα από τα παιδιά του Δώνη.
Ο Ισπανός ξεκίνησε ως βασικός, στην πορεία όμως υπέπεσε σε δύο σοβαρότατα πειθαρχικά παραπτώματα. Έβρισε χυδαία τον Ποικιλίδη επειδή ο τελευταίος διαμαρτυρήθηκε στον διαιτητή του αγώνα ΠΑΟΚ-Αστέρα Τρίπολης και ένα μήνα μετά, επιτέθηκε στο συνεργάτη του Στέφενς Καβαλιεράτο.
Είδατε να επιβάλλεται κάποια ποινή στο Χακόμπο από τη διοίκηση? Ναι μεν ο Στέφενς τον έχει βάλει από τότε στον πάγο και δεν τον συμπεριλαμβάνει στις αποστολές, στην περίπτωσή μας όμως μιλάμε για πειθαρχικό παράπτωμα, για το οποίο θα έπρεπε να επιληφθεί η διοίκηση. Ο Στέφενς είναι προπονητής και τα όρια δικαιοδοσίας του είναι συγκεκριμένα.
Ξαναρωτάω λοιπόν, είδατε τη διοίκηση να λαμβάνει κάποια απόφαση? Όχι μόνο δε συνέβη ποτέ αυτό, αλλά πρόσφατα και με αφορμή δηλώσεις του Ολλανδού, η διοίκηση τοποθετήθηκε επισήμως νίπτοντας τας χείρας (!!!) και ζητώντας από τις δύο πλευρές να τα βρουν (!!!!), λες και είχαν χάσει κάτι!
Σας φαίνονται ανεξήγητα ολ' αυτά, πόσο δε αν τα βάλετε στο ζύγι με το μένος που αντιμετωπίστηκε ο Γκαρσία από τη διοίκηση, ο οποίος μοιάζει με αρνάκι σε σχέση με το Χακόμπο?
Η απορία θα σας λυθεί, όταν μάθετε πως ο μάνατζερ του Χακόμπο είναι κουμπάρος του Γιώργου Γεωργιάδη, που είναι αυτοκόλλητος του Βρύζα και το καλοκαίρι τοποθετήθηκε στο πλάι του Ολλανδού και καλά ως συνεργάτης, στην πραγματικότητα όμως για να αποτελεί το αυτί και το μάτι της διοίκησης εντός του αγωνιστικού τμήματος.
Για την ιστορία μάλιστα, εκείνος που εξουσιοδοτήθηκε από τη διοίκηση για να συναντηθεί με το μάνατζερ του Χακόμπο και να συζητήσει το θέμα των παραπτωμάτων του, ήταν ο Γεωργιάδης, που δεν έχει απλώς σχέση κουμπαριάς με το μάνατζερ του παίκτη αλλά δεν είναι ούτε μέλος της διοίκησης(!!!). Ο Στέφενς λοιπόν αποφάσισε τον αποκεφαλισμό του Χακόμπο, ο φυτευτός συνεργάτης του όμως που έχει κουμπαριά με το μάνατζέρ του Ισπανού και έχει διορισθεί από τη διοίκηση να κάθεται δίπλα στον προπονητή, ήταν αυτός που εξουσιοδοτήθηκε για να δώσει λύση!
Μ' άλλα λόγια, το θέμα Χακόμπο συζητήθηκε μεταξύ κουμπάρων!
Χάσατε τη μπάλα? Αν τη χάσατε εσείς με αυτά που διαβάστε, μην αναρωτιέστε γιατί η μπάλα δείχνει να χάνεται ολοένα και περισσότερο στο φετινό ΠΑΟΚ.
Και μην έχετε απορίες για το γεγονός πως η λύση που αποφασίστηκε ήταν, να μη δοθεί λύση και να προσποιούνται όλοι ότι δεν έγινε και τίποτα...
Εάν δεν πρόκειται για τον ορισμό της διαπλοκής, πως ονομάζεται άραγε?
Αναρωτιέμαι άραγε, πως να λειτουργήσει ο Στέφενς, όταν, όντας ο άρχων του αγωνιστικού τμήματος, βλέπει τη διοίκηση να τον αδειάζει για χάρη μιας κουμπαριάς
Πως να επιτευχθεί η εύρυθμη λειτουργία της ομάδας, όταν οι παίκτες βλέπουν να χωρίζονται σε παιδιά και αποπαίδια?
Πως να μην έχει χαθεί κάθε έννοια ομαδικού πνεύματος, όταν παρουσιάζονται τέτοια φαινόμενα?
Θα αναρωτηθεί κάποιος ''επειδή δηλαδή συνέβη αυτό με το Χακόμπο, οι παίκτες δε μπορούσαν να σπρώξουν τη μπάλα στα δίχτυα με τον Πανιώνιο και δεν παίζουμε μπάλα?''.
Κατ' αρχήν δεν είναι μόνο αυτό το γεγονός, είναι ένα από τα πιο καραμπινάτα που αποδεικνύουν τον τρόπο που λειτουργεί ο οργανισμός.
Το έχω εξηγήσει και κατά το παρελθόν, πως τα πρόβληματα του φετεινού ΠΑΟΚ αρχίζουν από τον τρόπο που διοικείται η ομάδα, και αυτό που ανέφερα είναι ενδεικτικό, πως οι αποφάσεις που λαμβάνονται δεν έχουν ως στόχο την βελτίωση της ομάδας, αλλά υπηρετούν προσωπικές στρατηγικές (βλέπε και περιπτώσεις Δώνη, Λόπεζ, Γκαρσία κλπ-κλπ).
Αν τα μαζέψεις όλα, καταλαβαίνεις γιατί η ομάδα, είναι ομάδα μόνο στα χαρτιά. Το ότι δεν πείθει με την απόδοσή της στο χορτάρι, είναι απλώς το σύμπτωμα αυτού του τρόπου λειτουργίας.
Όταν λοιπόν η ομάδα δεν διοικείται, αφού η διοίκηση ασχολείται με τα πάσης φύσεως προσωπικά συμφέροντα και επιδιώξεις του καθενός, είναι μοιραίο παρουσιάζονται συμπτώματα αποσύνθεσης, να απουσιάζει το νεύρο και η καύλα από παίκτες και προπονητή και να βασιλεύει ο εκνευρισμός, η ανασφάλεια και η απάθεια, τα αποτελέσματα των οποίων αποτυπώνονται στο χορτάρι.
Σε μια σοβαρή εταιρία, η διοίκηση ασχολείται με το πως θα βελτιώσει την ομάδα και θα στηρίξει το έργο του προπονητή και των παικτών. Όταν η διοίκηση ασχολείται με την πάρτη της, είναι λογικό οι υπόλοιποι να μην έχουν την απαιτούμενη είτε συγκέντρωση είτε όρεξη, ακόμα και κίνητρο για να προχωρήσουν. Απλώς κάνουν τα τυπικά για να είναι εντάξει έναντι των υποχρεώσεων τους, καμμία ομάδα δεν προόδευσε όμως, όταν τα στελέχη της αρκούνταν απλώς τα τυπικά...
Το συμπέρασμα λοιπόν είναι πως όσο ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να διοικείται κατ' αυτόν τον τρόπο, όσοι προπονητές ή παίκτες κι' αν έρθουν, η κατάσταση θα παραμένει άρρωστη. Όταν διοικηθεί με τον ενδεδειγμένο τρόπο, τότε θα είμαστε πιο δίκαιοι στις κρίσεις μας για τους υπόλοιπους κρίκους της αλυσίδας.
ΥΓ. Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, δε θεωρώ απαγορευτικό ή εξαρχής ύποπτο, να υπάρχει κουμπαριά ή άλλου είδους σχέση μεταξύ ενός αθλητή ή του μάνατζέρ του, με κάποιο στέλεχος της ΠΑΕ. Αναρωτιέμαι δηλαδή, αν θα έπρεπε να απορρίψουμε κάποτε το Βιειρίνια, σε περίπτωση που ο μάνατζερ του ήταν συγγενής ή γείτονας συνεργάτη του Σάντος ή κάποιου μέλους της ομάδας.
Πιστεύω όμως πως αποτελεί βόμβα στα θεμέλια μιας ομάδας όταν μια συγγενική σχέση, γίνεται η αιτία για να βασιλεύει η αδικία και να επιβραβεύονται τα κολλητηλίκια...
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://doctorogiatros.blogspot.gr/2014/01/blog-post_19.html#more
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Νομιζω πως ο λογος που γραφτηκε αυτο το αρθρο ειναι υποπτος.
Κατα τ αλλα αν ισχυουν αυτα ειναι απλα για γελια η κατασταση.
Κατα τ αλλα αν ισχυουν αυτα ειναι απλα για γελια η κατασταση.
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Αυτος που το γραφει ειναι ο Δουκας,ο οποιος κατ εμε τουλαχιστον ειναι σοβαρος ανθρωπος.
Ειναι ομως και αντι -βρυζικος (αν μπορω να χρησιμοποιησω αυτον τον ορο) κι αυτο δειχνει οτι η αντιπαραθεση των Ζ-Ζ ενδεχεται να συνεχιζετε.Δυστυχως για την ομαδα...
Ειναι ομως και αντι -βρυζικος (αν μπορω να χρησιμοποιησω αυτον τον ορο) κι αυτο δειχνει οτι η αντιπαραθεση των Ζ-Ζ ενδεχεται να συνεχιζετε.Δυστυχως για την ομαδα...
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
o doctor einai ο λευτερης δουκας.K_geo έγραψε:καλα, με ψευδώνυμο, πχ k_geo ή doctor και εγώ ότι θέλω λέω.....