Ήθελα όχι απλά να φύγω... Όχι απλά να σπάσω το λαπ-τοπ μου... Αλλά ήθελα να διαγραφώ τελείως κάποια στιγμή. Με κράτησε ο Ντίνος χθες και το ομολογώ.kataramenos5 έγραψε:Την Κυριακή μετά το παιχνίδι μπαίνοντας στο φόρουμ κυριολεκτικά έπαθα σοκ
Μιρλα και απαξίωση σε βαθμό που δεν είχα ξαναζήσει η τουλάχιστον δε την είχα
αισθανθεί έτσι, ίσως γιατί έγινε μετά από νίκη. Είχα την αίσθηση πραγματικά ότι είμαι σε λάθος φόρουμ Γι αυτό λοιπόν ξενύχτησα δύο βράδια ψάχνοντας τα ποστ όλων.Το αποτέλεσμα με εξέπληξε τελικά γιατί ο «αλλόθρησκος» ήμουν εγώ (και λιγοστοί ακόμα).Το να διαφωνείς με κάποιους σε ένα τόπικ είναι φυσιολογικό. Το να διαφωνείς σχεδόν με όλους στα περισσότερα όμως πάει να πει ότι μάλλον εσύ έχεις το πρόβλημα(τα ακούς ..souko?
)
Ίσως όμως να φταίει και το γεγονός ότι όταν μπήκα στο φόρουμ δε πρόσεξα καλά το δεύτερο συνθετικό του σαιτ. mania, παει να πεί μανία που κατα το wiki είναι:
«Η μανία είναι μια εξαιρετικά σοβαρή διαταραχή διάθεσης, η οποία χαρακτηρίζεται από ανυψωμένη ή οξύθυμη διάθεση, ανυψωμένη ενέργεια και διαταραγμένες σκέψεις.Συμπτώματα της μανίας περιλαμβάνουν διαταραχή της συναισθηματικής διάθεσης, ευφορία, ευερεθιστότητα, διογκωμένη αυτοεκτίμηση, ελαττωμένη ανάγκη για ύπνο, πίεση λόγου κα»
Έτσι λοιπόν έγινα ένας ΜΝΙΚΟΣ φτου (την κατάρα της ορθογραφίας έχει αυτή η λέξη
ένας ΜΑΝΙΑΚΟΣ του φόρουμ που κοντραριζόταν με άλλους επίσης μανιακούς επι 3 και 4 ώρες κάθε μέρα ,κι αυτό είναι way too much για μένα.
Έτσι λοιπόν αποφάσισα για το καλό όλων μας να την κάνω μ ελαφριά πηδηματάκια.
Το κυνήγι των ανεμόμυλων και η υπεράσπιση της τιμής της δικιάς μας Δουλτσινέας
με κούρασε(καλό κουράγιο despe,eorptol) κι ένιωσα την ανάγκη να απομακρυνθώ απ όλ αυτά.Το αν θα είναι για πάντα ή για λίγο (ποτέ μη λές ποτέ όπως μου έμαθε ο φίλτατoς 007) δε το ξέρω.Αυτό που ξέρω είναι ότι θα ναι δύσκολογιατι σας ένιωθα όλους σαν παρέα.
Ευχαριστώ λοιπόν τις admin και mod team αλλά και όλους εσάς που μ ανεχτήκατε τόσο καιρό και λυπάμαι αν στεναχώρησα κάποιους. Όπως λέει λοιπόν κι ο φίλτατος Ταγματάρχης(κρίμα που δεν ήπιαμε μαζί μια ρετσίνα) : Τα λέμε στα τσιμέντα.
ΥΓ Δε μπορούσα να μη βάλω κι ενα υστερόγραφο
Δεν γίνετε αδερφέ μου να τα παρατάμε. Ήταν λάθος μου στην σκέψη. Το έκανα παλιότερα. Μην το κάνεις. Είσαι δυνατή φωνή να το ξέρεις. Τα γράμματα, αυτά τα παγωμένα γράμματα με το άσπρο φόντο από πίσω... Τα δίνεις ήχο με φωνή Π.Α.Ο.Κ
Είναι πολύ πιο σημαντικό από κάποιον που γκρινιάζει. Έτσι τον κάνεις πιο δυνατό, άθελα του, γιατί τον αφήνεις στο λάθος του, που αυτός νομίζει ότι σωστά πράττει. Γιατί; Μα αγαπά τον Π.Α.Ο.Κ και νομίζει ότι αυτός είναι ο δρόμος.
Όχι Κατ5, δεν πρέπει να φύγεις. Ίσως θέλεις λίγο χρόνο. Το καταλαβαίνω. Αλλά άνθρωποι με την ψυχούλα την δίκη σου όχι μόνο χρειάζονται... Αλλά επιβάλλεται να είσαι. Πως γνωρίζει την ψυχή του κατ5, μααα δεν τον ξέρει κάποιος θα πει. Θα του απαντούσα, είναι αυτό το παιδί, που έχει κάνει ποστ, για παλιά Μέλη που δεν είναι άλλο και πόσο θα ήθελε να είναι εδώ παρέα να τα λέμε. Μια τέτοια ψυχή και μια φωνή σαν την δική σου... Μόνο πολύτιμη μπορεί να είναι.
Κατ5, είσαι το πειραχτήρι εδώ μέσα. Σε περιμένουμε...
Τώρα πως τα είπα όλα αυτά για έναν που τον λένε καταραμένο και 5 φορές... Δεν το κατάλαβα
