guardian4 έγραψε:
A) Στο θεμα προπονητη περσι ντινο εχεις λερωμενη τη φωλια σου
B) Υπερβολη το οτι μπαναριστηκε ο κρανατος.
Άντε πάλι τα ίδια...
Πάμε στο A) πρώτα:
Είμαι χρεωμένος που στήριζα τον προπονητή της ομάδας μου, ενώ έπρεπε να είχα αρχίσει τα μπινελίκια από την πρώτη μέρα που ήρθε, όπως κάνατε πάρα πολλοί εδώ μέσα, γιατί ήτανε σπυριάρης και δεν τον έλεγαν Άγγελο ή Μπόλονι (μετά τα «θαύματα» που είχε κάνει στο Β΄ γύρο, όταν και μας το έπαιζε και τρελίτσα!)...
Που είχατε κάνει το τόπικ σαν τον κώλο της μαϊμούς από τους χλευασμούς και τις ειρωνείες και προσπαθούσα να σας πω να χαμηλώσετε τους τόνους για το καλό και την ηρεμία της ομάδας...
Που πήρα το μέρος του όταν βρίζονταν ο ίδιος και η μητέρα του εν χορώ...
Που έλεγα ότι η ομάδα έπαιζε μέτριο ποδόσφαιρο και όχι κακό, όπως θέλατε να δείτε οι περισσότεροι...
Ε, ναι, έχω λερωμένη τη φωλιά μου, λοιπόν, γιατί ουδέποτε εδώ και πάνω από 35 χρόνια που πηγαίνω στο γήπεδο δεν έχω διανοηθεί να γουχαΐσω ούτε ποδοσφαιριστή ούτε μέλος του τεχνικού τιμ της ομάδας, εν ώρα αγώνα. Επιλέγω το να μην χειροκροτώ κάποιους από το να τους υβρίζω. Επέλεξα να στηρίξω τον προπονητή του ΠΑΟΚ όσο η δουλειά του ήτανε αυτή ακριβώς (να κάθεται στο τιμόνι του δικεφάλου), έστω και εάν μεγένθυνα, πολλές φορές, τα όποια θετικά έβλεπα, εις βάρος των αρνητικών για να καλμάρω, κάπως, το κλίμα...
Είμαι χρεωμένος λοιπόν...
Εξηγούμαι για δεύτερη και τελευταία φορά για το θέμα αυτό και οποιαδήποτε άλλη off-topic αναφορά στο ίδιο ζήτημα θα διαγράφεται πάραυτα. Έχω και γω τα όριά μου για ένα ζήτημα που με στεναχώρεσε πάρα πολύ τότε ...
Πάμε τώρα στο B):
Ευχαριστώ πάρα πολύ για τις συμβουλές και τις δικές σου και του φίλου του barlow4, αλλά μπορώ να κρίνω και από μόνος μου κάποια πράγματα.
Ο φίλος ο Κρανάτος μπαναρίστηκε για το θράσος του και τον τρόπο που επιτέθηκε στο site και μόνο γι' αυτό. Όχι για τις απόψεις του! Σε μια εβδομάδα, θα είναι εδώ μαζί μας και πάλι. Φαντάζομαι να έχει καταλάβει μέχρι που μπορεί να φτάσει.
Θα ήταν, πάντως, πιο χρήσιμη και η δική σας συμβολή, εάν ξαναδιαβάζατε το ποστ του και συμβουλεύατε και τον φίλο ανάλογα. Οπότε θα ήμασταν δύο και δεν θα αισθανόμουν και τόσο μόνος!
Όσο θα κάνω τη «δουλειά» αυτή, θα προσπαθώ να την κάνω πάντα όσο πιο καλά μπορώ. Ίσως δεν τα καταφέρνω καλά, όμως προσπαθώ να μην φτάνω στα άκρα. Αυτό, φυσικά, δεν σημαίνει ότι όταν φτάνει ο άλλος στα άκρα, αυτό θα γίνεται ανεκτό. Ακόμα και ο ίδιος κατάλαβε ότι θα τη «φάει» και το αποδέχτηκε. Για ποιο λόγο το συζητάμε ακόμα;