Σούλης Μαρκόπουλος

[makednoss]

ο φερναντο σαντος του μπασκετ.με σαρδελες μας εβγαλε ευρωλιγκα.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ

[Zorro4]

Είναι πολυ μεγάλος κόουτς ο Σούλης... ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΆ θα τον ήθελα όχι μόνο για τον επομενο χρόνο, αλλα για τα (πολλα) επόμενα χρόνια.

[Alastor]

επι της ουσιας μας εβγαλε πρωταθλητες γιατι κακα τα ψεματα,ποτε δε θα βγει αλλη ομαδα πιο πανω απο παο και ολυμπιακο...καθαρα λογω των αστρονομικων μπατζετ...Και τον καλυτερο προπονητη του κοσμου να φερεις,δε θα πετυχει πολλα περισσοτερα αποσα πετυχε ο σουλης φετος...


για παντα στον παοκ σουλη,θα μαστε εδω να σε στηριζουμε,δε χρειαζεται να αποδειξεις πολλα παραπανω

[Kolokotronis_4]

ΜΠΡΑΒΟ Σούλη για την υπερπροσπάθεια!
Γ@μησες τα ερπετά ρε κόουτς, τα ξέσκισες!

[obanebane]

Ο Σερ... Σούλης!
Από Βασίλης Σκουντής | Τετάρτη, 08 Ιούν 2011 22:03




Ακόμη και αν η Ιστορία δεν χρωστάει τίποτε και σε κανέναν, ο Βασίλης Σκουντής πιστεύει ότι κάποιοι αποτελούν την εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα. Ένας από αυτούς είναι ο Σούλης Μαρκόπουλος...

Το εννοώ αυτό που έγραψα στον πρόλογο, απλώς ελπίζω να το θυμηθούν και ο Κανώτας με τον Σταυρόπουλο και όποιος άλλος συμμετάσχει στον σχεδιασμό του ΠΑΟΚ για τη νέα σεζόν...

Κοινώς, ΠΑΟΚ μέμνησο του Σούλη!

Ο Μαρκόπουλος, ο οποίος απόψε οδήγησε τον Δικέφαλο του Βορρά στο όνειρο της συμμετοχής στην προκριματική (και βλέπουμε...) φάση της Ευρωλίγκας, αδικήθηκε κάμποσες φορές από την ίδια του την ομάδα ή ακόμη και από τον εαυτό του.

Ευτύχησε αυτός ο έξοχος προπονητής και σεμνός άνθρωπος να υπογράψει δύο προκρίσεις ομάδων του στην Ευρωλίγκα, αλλά δεν ευτύχησε κιόλας να δει το όνομά του γραμμένο σε κάποιο φύλλο αγώνος της κορυφαίας διοργάνωσης: το 1994 (σε πείσμα της κατάκτησης του Κυπέλλου Κόρατς και της συμμετοχής στους τελικούς της Α1) ο ΠΑΟΚ τον σχόλασε για να επαναπροσλάβει τον Σάκοτα, ενώ το 2009 έφυγε μονάχος του από το Μαρούσι για να γυρίσει στη γενέτειρά του και στην ομάδα που αποδεικνύεται διαχρονικά ότι είναι το κισμέτ του.

Ε, ελέω τέτοιου πεπρωμένου, φαντάζομαι ότι η τρίτη φορά που αντικρίζει στον ορίζοντά του την Ευρωλίγκα, θα είναι πιο τυχερή από τις προηγούμενες δύο!

Στα 62 του χρόνια και με τον γιόκα του (τρομερά άτυχο ως παίκτη, λόγω του συνδρόμου της οικονομικής θέσης που έπαθε σε ένα ταξίδι) τον Χάρη δίπλα του, ο Μαρκόπουλος θα έχει την ευκαιρία να επιβεβαιώσει το παρατσούκλι που του κόλλησε εδώ και μερικά χρόνια ο Γιωργής Μπουσβάρος και επιτέλους, να γίνει από Σούλης, Σουλίνιο!

Άντε με το καλό και Σερ Σούλης, άλλωστε από πλευράς ηλικίας, θητείας και αριθμού αγώνων (κατηγορία στην οποία είναι ρέκορντμαν στα χρονικά του πρωταθλήματος ολόκληρης της Α' Εθνικής) φέρνει λίγο προς Φέργκιουσον!

Ο άνθρωπος που άρχισε την μπασκετική διαδρομή του ως παίκτης του Ολύμπου των 40 Εκκλησιών, ορειβατεί περίπου σαράντα χρόνια στους πάγκους και θα θυμάται πάντοτε το βράδυ της 8ης Ιουνίου του 2011, διότι απλούστατα ανέβηκε άλλη μια φορά στη βουνοκορφή: μια τρίτη θέση η οποία (για τις... ισοαδύναμες, όπως τις χαρακτήρισε προ ημερών ο Δημήτρης Παπανικολάου, ομάδες που βρίσκονται κάτω από τους δύο «αιωνίους») ισοδυναμεί με τίτλο και σίγουρα έχει τη λάμψη χρυσού μεταλλίου!

Συν το δικαίωμα της συμμετοχής στον προκριματικό γύρο της Ευρωλίγκας, υπόθεση που για τον ΠΑΟΚ έμοιαζε όχι απλώς στοιχειωμένη, αλλά φυλακισμένη –σαν το φάντασμα της όπερας– στα έγκατα του γηπέδου της Πυλαίας!

Εκεί που ο ΠΑΟΚ έβαλε απόψε τη βίζα στο διαβατήριό του, εκεί είχε αποχαιρετίσει κιόλας τα όπλα της Ευρωλίγκας. Νεότευκτο τότε αυτό το γήπεδο είχε φιλοξενήσει όλη την πορεία του ΠΑΟΚ στην παρθενική διοργάνωση της ULEB τη σεζόν 2000-01, κύκνειο άσμα της οποίας υπήρξε το ματς με την Ολίμπια Λιουμπλιάνας. Ανήμερα της ημέρας των ερωτευμένων (14 Φεβρουαρίου) ο ΠΑΟΚ έφαγε τη... χυλόπιτα από την Ολίμπια Λιουμπλιάνας (69-73) και αποκλείστηκε με σκορ 2-1 από τη συνέχεια της διοργάνωσης, στην οποία επικράτησε η Κίντερ Μπολόνια.

Του έμεινε όμως η εμπειρία της συμμετοχής στη... εμβρυϊκή διοργάνωση, την οποία θα ξανασυναντήσει τώρα ενηλικιωμένη, όπως επίσης και ένα πανάκριβο παράσημο, για το οποίο λιγοστές ομάδες μπορούν να καυχηθούν: την εκπληκτική νίκη του στο «Παλαού Μπλάου Γκράνα» (58-67) επί της Μπαρτσελόνα, στην οποία αγωνίζονταν μεταξύ άλλων ο Ναβάρο, ο Γιασικεβίτσιους, ο (δικός του) Ευθύμης Ρεντζιάς και –κρατηθείτε, παρακαλώ– ο Ρόνι Σεϊκέλι!

Εκείνη η ομάδα του ΠΑΟΚ άρχισε τη σεζόν με μεγάλα ονόματα, μεγάλα όνειρα και μεγάλους λογαριασμούς, αλλά κατέληξε σε μεγάλη φούσκα! Για τα δεδομένα της εποχής ήταν «dream team», η οποία φιλοδοξούσε να βαδίσει στα χνάρια της ομάδας του πρώτου ημίσεος της δεκαετίας του ’90: Κολντεμπέλα, Λιαδέλης, Λημνιάτης, Σιγάλας, Καργκόλ, Κορωνιός, Βάις, Ράκα, Μπλερ, Γιαννούλης και ο teenager τότε Βασιλειάδης. Στον πάγκο βρισκόταν ο Κώστας Φλεβαράκης και στον προεδρικό θώκο ο (φερόμενος ως ζάμπλουτος και protégé της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ) Γιώργος Μπατατούδης, αλλά φευ! Τα λεφτά του σώθηκαν νωρίς, ο ίδιος εξαφανίστηκε και οι προσφυγές των παικτών εκκρεμούν ακόμη!

Πορευόμενος για καιρό μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο ΠΑΟΚ που την προηγούμενη χρονιά ήταν φιναλίστ της Α1, τερμάτισε όγδοος στο πρωτάθλημα και από τότε τον πήρε η κάτω βόλτα. Δέκα χρόνια αργότερα είδε φως στο βάθος του σκοτεινού τούνελ και απόψε ξαναβγήκε στο ξέφωτο, προσδοκώντας να χαράξει νέα πορεία. Τουλάχιστον έχει καλό ιχνηλάτη, που (ολοένα και περισσότερο πείθομαι ότι) η Ιστορία τού έχει από παλιά απλήρωτο γραμμάτιο!



Ενα ωραιο αρθρο του σκουντη στο χαζετα

[moican4]

Αν δεν ειναι απληρωτος ολη την χρονια ,εχει παρει κατι ψιχουλα...
Ποτε δεν ειπε κουβεντα, ποτε δεν εξεθεσε κανεναν..
Κυριος πραγματικος , ΔΑΣΚΑΛΟΣ απο τους λιγους...

Με αυτον τον ανθρωπο κτιζεις ομαδα για πολλα χρονια...

Σε ευχαριστουμε...

[Ακης_ΠΑΟΚ_Champ.Leag.]

Κύριε Μαρκόπουλε Σούλη,

είμαι πεπεισμένος πως ότι και να πώ για σένα θα είναι λίγο, οπότε έχω μια επιλογή...

ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ από καρδιάς Σούλη Μαρκόπουλε, μεγάλε ΠΑΟΚτσή..!

[sporos123]

ποσο μεγαλο ρολο παιζει σε μια ομαδα ο προπονητης......ποσο μεγαλο...........σουλη μαρκοπουλε συγχαρητηρια για την φετινη πορεια............ευχαριστουμε για ολα.........

[obanebane]

Σουλη σου αξιζει να δουλεψεις με ενα καλυτερο ροστερ χωρις προβληματα και φυγες παιχτων, ελπιζω να σου κανει αυτη τη χαρη η διοικηση μετα το φετινο κατορθωμα.
Αλλα και εμεις πρεπει να στηριξουμε σε αυτη την προσπαθεια οπως μπορει ο καθενας.

Υ.Γ Και αν καναμε και καμια αυστηρη κριση ποιοι ειμαστε εμεις? αλλα και να το πηρες τοις μετρητοις να ξερεις πως οτι γραφουμε οσοι εχουμε ζησει τη μεγαλη ομαδα του παρελθοντος το κανουμε απο τη μεγαλη μας αγαπη για τον μπασκετικο ΠΑΟΚ.

[palok]

OOOOOOOOOOOOOOOΛΕ!

[LoverBoy]

Σ'ευχαριστούμε Σούλη. Για πάντα ΠΑΟΚΑΡΑ.

[Ivan_4]

Τεράστιος...

[Dark_Shadow]

Πόσο μετράει τελικά να υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι πονάνε την ομάδα.

[gash04]

Φοβερή συνέντευξη

Μετά απο τους Πολίτη-Ίβκοβιτς-Νιούμαν-Σκάιλς έγραψες ιστορία!

Σου βγάζω το καπέλο μεγάλε Μαρκόπουλε!



Είναι γεγονός ότι δεν του αρέσει να μιλάει πολύ... Αυτές τις ημέρες όμως, είναι γεγονός ότι έκανε μία εξαίρεση... Το δικαιούται άλλωστε.... Με τη συνέντευξη να ολοκληρώνεται, του είπαμε... "Ευχαριστούμε πολύ... Σας κουράσαμε λίγο" για να απαντήσει... "Η αλήθεια είναι ότι με κουράσατε λίγο... Δε μου αρέσει να μιλώ γενικώς"...

Οπότε, αντιλαμβάνεστε πως η συνέντευξη που ακολουθεί δεν είναι μία τυπική συνομιλία... Μοιάζει με κατάθεση ψυχής, ενός ανθρώπους που δεν έχει συνηθίσει να το κάνει... Είναι η κατάθεση ψυχής του κορυφαίου (βάσει αποτελεσμάτων) εν ενεργεία Ελληνα προπονητή και ίσως του πιο αδικημένου, ή του πιο παρεξηγημένου.

Το γιατί δεν έχει σημασία... Σημασία έχει ότι ο Σούλης Μαρκόπουλος, μπορεί να είναι πολύ καλός άνθρωπος για να αποτελεί μέρος αυτού του πρωταθλήματος, ενδεχομένως να είναι κι αρκετά Soft για να αντέξει τον ανταγωνισμό.

Σε κάθε περίπτωση όμως, ουδείς δικαιούται να μην του αναγνωρίσει ότι είναι από τους καλύτερους τεχνικούς του ελληνικού μπάσκετ και οι ομάδες με τις οποίες ασχολείται, εν τέλει φέρνουν αποτέλεσμα... Οπως ο φετινός ΠΑΟΚ, παρά τα τεράστια προβλήματα...

Σούλης Μαρκόπουλος από καρδιάς....

Μπορούμε, ξεκινώντας, να κάνουμε ένα φλας μπακ της σεζόν που ολοκληρώθηκε... Τι είναι αυτό που σας μένει ως τελική γεύση;

"Είναι γεγονός ότι η σεζόν ξεκίνησε αρκετά δύσκολα, διότι στην προσπάθειά μας να χτίσουμε την ομάδα αντιμετωπίσαμε αρκετές δυσκολίες κι άρνηση. Ουδείς ξένος παίκτης ήθελε να έρθει στην Ελλάδα... Οχι στον ΠΑΟΚ... Γενικά στην Ελλάδα... Προφανώς και η οικονομική κρίση είχε επηρεάσει τους πάντες Πολλοί πίστευαν ότι θα χάσουν τα χρήματά τους, άλλοι αισθάνονταν την αβεβαιότητα και κάποιοι σκέφτονταν ότι μπορεί να συμβεί οτιδήποτε. Είχαμε τεράστιο πρόβλημα στο ξεκίνημα...

Εν συνεχεία στην πρώτη αγωνιστική έρχεται η απεργία και το επεισόδιο που είχε ο Λάζαρος με τον Σταυρόπουλο... Ολα αυτά τα γεγονότα τάραξαν πάρα πολύ την ομάδα και μάλιστα από νωρίς...

Εν συνεχεία αποχωρεί ένας παίκτης χωρίς καν να μας ειδοποιήσει πριν το κρίσιμο παιχνίδι με τον Αρη και μας άλλαξε όλα τα σχέδια για το συγκεκριμένο ματς, το οποίο χάσαμε, κάνοντας μία μη αναμενόμενη εμφάνιση. Από εκείνο το σημείο, ξεκινήσαμε να κάνουμε μία νέα ομάδα.

Αμέσως μετά ήρθε η αποχώρηση του Μακ Γκραθ...

"...για την περίπτωση του οποίου, αλλιώς τα περιμέναμε, κι αλλιώς μας ήρθαν. Αρχικά πιστεύαμε ότι ήταν ένας επιπόλαιος τραυματισμός, αλλά οι Αμερικάνοι γιατροί αποφάνθηκαν ότι πρέπει να κάνει εγχείρηση. Τον χάσαμε... Λόγω οικονομικών δυσχερειών δεν καταφέραμε να τον αντικαταστήσουμε και αποφασίσαμε, όλοι μαζί, με τους παίκτες, ότι θα πάμε όπως είμαστε. Μετά όμως ήρθε και η φυγή του Γκρέι... Είχαμε ελάχιστα χρήματα, κάναμε κάποιες κινήσεις με βάσει τις δυνατότητές μας, αλλά πιστέψτε με, τα προβλήματα ήταν πολλά. Κάναμε προπόνηση με 5-6 παίκτες και 2-3 από το παιδικό, ούτε καν από το εφηβικό".

Και τέλος ο Παπαδόπουλος...

"Τα προβλήματα ήταν μεγάλα. Ηρθε και η αποχώρηση του Λάζου ναι... Η ομάδα όμως, κι αυτό είναι το σημαντικό, έβρισκε τρόπο και προχωρούσε. Εκανε μερικά πολύ μεγάλα αποτελέσματα, κάποιες σημαντικές εκτός έδρας νίκες και απέκτησε αυτοπεποίθηση. Για να είμαι ειλικρινής όμως, ένα από τα πιο μεγάλα προβλήματα που είχαμε να αντιμετωπίσουμε ήταν η σειρά με τον Παναθηναϊκό. Προς Θεού...

Οχι γιατί είχαμε βλέψεις να τον αποκλείσουμε, αλλά γιατί η αμυντική του συμπεριφορά ήταν τελείως διαφορετική και δεν ταίριαζε καθόλου με αυτή που θα είχε ο επόμενος αντίπαλός μας, ο Αρης.. Μπορεί να σας φαίνεται παράξενο, αλλά το πρόβλημα ήταν έντονο, διότι ουσιαστικά έπρεπε να μάθουμε την ομάδα να παίξει διαφορετικά στην επίθεση σε μία εβδομάδα και διαφορετικά την επόμενη εβδομάδα, στα πιο κρίσιμα ματς της σεζόν. Και καταλαβαίνετε ότι στο τέλος της χρονιάς, είναι ιδιαίτερα κουραστικό να φορτώνεις τα μυαλά των παικτών με υπερβολική δόση πληροφοριών".

Με το χέρι στην καρδιά, δε σας πέρασε ποτέ από το μυαλό να τα βροντήξετε και να πάτε σπίτι σας;

"Ειλικρινά σας λέω ότι η σκέψη αυτή δεν κυριάρχησε ποτέ στο μυαλό μου, μόνο και μόνο επειδή έβλεπα ότι οι υπόλοιπο παίκτες προσπαθούσαν κάθε μέρα και περισσότερο για να αντεξέλθουμε ως ομάδα στις απαιτήσεις. Ηταν συγκινητικό, ενθαρρυντικό και αποτελούσε έμπνευση για όλους αυτή η προσπάθεια. Ομολογώ πάντως ότι για 3-4 μέρες η κατάσταση ήταν πολύ άσχημη. Οι Αμερικάνοι ήθελαν να φύγουν. Ζούσαν, δικαίως ή αδίκως, μέσα στην αβεβαιότητα. Και το μεγαλύτερο στοίχημα που βάλαμε όλοι μας ήταν να τους πείσουμε ότι δε θα αντιμετωπίσουν πρόβλημα. Οτι θα γίνει πραγματικά μεγάλη προσπάθεια για να είναι άνετοι και να αισθάνονται ασφαλείς. Και στο τέλος δικαιωθήκαμε"

Οι Ελληνες πως αντέδρασαν;

"Ημασταν ευτυχείς διότι στην ομάδα μας όλοι ήταν πραγματικά καλά παιδιά, αποδέχτηκαν την κατάσταση και δεν έφυγαν. Οχι μόνο οι Ελληνες, αλλά και οι ξένοι..."

Η υπόθεση του Λάζου όμως, ήταν ένα τεράστιο πλήγμα για μία ομάδα που είχε μάθει να έχει τον Παπαδόπουλο, ως κολόνα, ως σέντερ, ως πλέι μέικερ και γενικώς να περνάει όλο το παιχνίδι να περνάει από τα χέρια του.... Ξαφνικά, έπρεπε να μάθει να παίζει διαφορετικά...

"Η αλήθεια είναι ότι προσπαθήσαμε πάρα πολύ. Θέλαμε να κάνουμε την ομάδα πιο γρήγορη και να κερδίσουμε από άλλες καταστάσεις. Ευτυχώς ήρθαν τα αποτελέσματα και οι παίκτες πίστεψαν στο πλάνο. Αν δεν έρθει το αποτέλεσμα μπαίνει η αμφιβολία. Θα πρέπει να θυμηθείτε ότι υπήρχαν χρονικά διαστήματα στα δικά μας ματς που δεν έπαιζε ο Λάζαρος. Κάποια 15λεπτα. Κι όμως ομάδα στεκόταν. Επαιζε. Αρχίσαμε να παίζαμε λοιπόν. πιο περιφερειακά. Εκεί στηριχθήκαμε κιόλας.

Συζητήσαμε με τα παιδιά και είπαμε ότι αυτά τα 15λεπτα στα οποία δεν αγωνιζόταν ο Λάζαρος θα έπρεπε από εκείνη τη στιγμή να τα κάνουμε 30λεπτα. Και να στεκόμαστε, όπως στεκόμασταν και κατά την παρουσία του Λάζου. Βάλαμε κι άλλους παίκτες και μας βγήκε. Θα μπορούσε να μη μας έβγαινε. Τα 15λεπτά έγιναν 30λεπτα. Και βέβαια, αλλάξαμε και την άμυνα μας, βγήκαμε πιο έξω, πιέσαμε, διότι δεν είχαμε ένα φόβητρο πια στη ρακέτα".

Μιλώντας για τους Αμερικάνους, έρχεται στο μυαλό ο Μάρσαλ και η τρομερή εντύπωση που μου έχει κάνει το γεγονός ότι παρότι πρόκειται για ένα παιδί που φαίνεται να είναι συνεχώς στην τσίτα, που μπορεί να αρπαχτεί με όποιον τον λοξοκοιτάξει, εσείς τον κρατήσατε σε επίπεδα απόλυτης ηρεμίας με αποτέλεσμα το παιδί να παίξει εξαιρετικά...

"Εχετε απόλυτο δίκιο σε αυτό που λέτε. Ο Μάρσαλ είναι όντως ένα παιδί ευέξαπτο. Θα πρέπει να σας διαβεβαιώσω όμως, ότι πάνω απ'όλα πρόκειται για ένα πολύ φιλότιμο χαρακτήρα. Aν τους πεις την αλήθεια, αν τον πείσεις, ότι τον πραγματικά τον υπολογίζεις και τον σέβεσαι φέρεται άψογα.. Εχει στιγμές που πράγματι πρέπει να ελέγξει τον εαυτό του διότι χάνει εύκολα τον έλεγχό του.

Το σπουδαίο όμως ήταν ότι είχαμε πολύ καλά παιδιά και πιο ήπιους χαρακτήρες. Δεν είχαμε κάποιον αντιδραστικό μέσα στην ομάδα που θα έκανε την κατάσταση έκρυθμη. Και βέβαια, ακόμα κι ο ίδιος ο Μάρσαλ, ξέρει και σέβεται τις αξίες. Οσο βρισκόταν μαζί μας ο Λάζαρος αισθανόταν ότι υπάρχει ένα μεγάλο όνομα μπροστά του και δεχόταν καταστάσεις. Και μετά όμως ήταν δεκτικός"

Τελικά, ο Μαρκόπουλος δεν πρέπει να είναι και τόσο κακός προπονητής, ε;

"Θα σας πω κάτι που έχω ως αρχή. Ολοι οι προπονητές είναι καλοί και το εννοώ. Πιστεύω ότι ουδείς μπορεί κι έχει το δικαίωμα να κρίνει τον οποιοδήποτε που έχει αποφασίσει να ζήσει από ένα επάγγελμα, αν πρώτα δε μιλήσει μαζί του, δεν προσπαθήσει να καταλάβει. Ξέρετε, ο προπονητής είναι ο αποδέκτης των καλών ή των κακών που θα κάνουν οι παίκτες. Διότι αυτοί παίζουν.

Πολλοί προπονητές εργάζονται σκληρά, δουλεύουν προσπαθούν, αλλά στο γήπεδο για χίλιους δύο λόγους να μη βγαίνουν αυτά που έχε στο μυαλό του. Ξέρετε κάτι; Ο προπονητής μπορεί να κάνει πολλά, αλλά όχι να βάλει το λει απ που έχασε για παράδειγμα ο Χαραλαμπίδης, ή ο Γκετσέφκι. Ο Ολυμπιακός έχασε τις βολές στο τέλος και μαζί το παιχνίδι. Εκεί, για πείτε μου, τι να κάνει ο προπονητής;"

Τώρα που όλα έχουν τελειώσει... Σας απογοήτευσε ο Λάζαρος;

"Οχι! Με κάθε ειλικρίνεια το λέω... Δεν με απογοήτευσε ο Λάζαρος. Δεν έφταιγε το παιδί που έφυγε, από την στιγμή που αδυνατούσε να τον πληρώσει η ομάδα. Πρέπει να ξέρετε ότι ο Λάζαρος δεν είναι καθόλου κακό παιδί. Είναι ένας άνθρωπος που πρέπει να τον πλησιάσεις".

Παρόλα αυτά, ήταν αυτός που δημιούργησε μία κατάσταση, η οποία επηρέασε όλη την ομάδα, ειδικά στο επεισόδιο που είχε με το Νίκο Σταυρόπουλο...

"Ολοι κάνουμε λάθη. Ξέρετε κάποιον που να μην έχει κάνει λάθη; Επιπλέον , ένα λάθος μπορεί εγώ να το δω μεγάλο κάποιος άλλος να μην του δώσει καμία σημασία. Ορισμένα πράγματα τα βλέπουμε με διαφορετικό πρίσμα και στη συζήτηση πρέπει να του εξηγήσεις κατά πόσο έχει δίκιο ή άδικο. Ο Λάζαρος έχει ένα τεράστιο προσόν. Είναι πολύ συζητήσιμο παιδί. Μπορεί να λέει την άποψή του, αλλά δεν είναι κάθετος. Δεν έχει την άποψη ότι μπορεί να επιβάλλει αυτά που έχει στο μυαλό του".

Βλέποντας λιγοστά παιχνίδια του ΠΑΟΚ από κοντά, φαινόταν ξεκάθαρα ότι παρά τα προβλήματα, η ομάδα λειτουργούσε σαν πραγματική οικογένεια... Οι άνθρωποι που ήταν προσπαθούσαν αληθινά και πονούσαν... Επιβεβαιώνετε;

"Ολοι έχουν βάλει το λιθαράκι τους. Και όντως, έχετε δίκιο. Απαντες πονούσαν την ομάδα. Οι Ελληνες παίκτες το είδαν ως οικογένεια. Το ήθελαν πάρα πολύ, διότι αισθάνονταν ότι ο ένας ήταν δίπλα στον άλλον. Είναι άριστα παιδιά και αποδέχτηκαν την κατάσταση".

Δύσκολη ερώτηση... Πιστεύετε ότι με την αυταπάρνηση που επέδειξε ο Γκετσέφσκι και φέτος, έχει δώσει απαντήσεις σε όλους αυτούς που κατηγόρησαν τον ΠΑΟΚ και τον ίδιο για την καταγωγή του;

«Το πώς σκέφτεται ο καθένας δεν μπορείς να το επιβάλεις. Προσωπικά γνώριζα τον Γκέτσέφσκι από τότε που τον αντιμετωπίσαμε παίζοντας με το Μαρούσι κόντρα στη Ζαντάρ. Τον ήθελα. Ξέραμε ότι ήταν 5άρι, αλλά όταν ήρθε ο Λάζαρος δημιουργήσαμε ένα πρόβλημα στο παιδί. Από τη στιγμή που έπαιζε ο Λάζαρος στο "5", έπρεπε να κανουμε τον Γκετσέφκι "4άρι". Ηταν μία δύσκολη κατάσταση καθώς δεν είναι απλό να αλλάξεις θέση σε έναν μεγάλο παίκτη. Ωστόσο τα κατάφερε περίφημα. Και κυρίως για παίζει με το μυαλό, είναι πολύ εγκεφαλικός παίκτης και πολύ γρήγορα αφομοίωσε αυτό το ρόλο. Κατάφερε να παίζει το ίδιο καλά ως 4άρι κι ως 5άρι. Κι έτσι όταν έφυγε ο Λάζος επέστρεψε έτοιμος να παίξει στη φυσική θέση του».

Και τώρα... Δύο χρόνια μετά... Η φετινή πορεία του ΠΑΟΚ ήταν και μία προσωπική δικαίωση για την -εξαιρετικού ρίσκου- απόφαση να φύγετε από το Μαρούσι κι ενώ είχατε καταφέρει να βγείτε στην Ευρωλίγκα;

"Θα σας πως μετά βεβαιότητας, ότι για όποια απόφαση έχω πάρει στην καριέρα μου δεν έχω μετανιώσει ποτέ. Από τη στιγμή που επιλέγω κάτι, ριζώνω στο μυαλό μου τη σκέψη ότι ... "Τώρα είμαι εδώ... Τελείωσε". Και πρέπει να είμαι εδώ ολόκληρος. Να κάνω τα δουλειά μου. Είμαι ήσυχος με συνείδησή μου. Και στο Μαρούσι ήταν πολύ καλά τα πράγματα. Αλλά πήρα την απόφασή μου και δεν έχω κοιτάξει ποτέ πίσω".

Τη στιγμή που χάνετε από τον Αρη στην Πυλαία, λέτε στον εαυτό σας ότι... "Οκ... Μέχρι εδώ ήταν... Τελείωσε!";

"Δεν μπορούσα να πω ότι θα πάμε στο γήπεδο του Αρη με τη βεβαιότητα ότι υα κερδίσουμε. Η δυναμική του Παλέ είναι τελείως διαφορετική. Μιλήσαμε με τους παίκτες και αποφασίσαμε ένα πράγμα... Ο,τι κι αν γίνει, δεν πρέπει να ξαναχάσουμε με τον ίδιο τρόπο. Από εκεί και πέρα, αν βρεθεί ο Αρης σε καλύτερη μέρα ας μας κερδίσει. Εκ των πραγμάτων αλλάξαμε ορισμένα στοιχεία στο παιχνίδι μας. Περιορίσαμε τα λάθη και στα τελευταία 15 λεπτά τα εκμηδενίσαμε".

Ο ΠΑΟΚ, όπως όλα δείχνουν θα πάρει μέρος στον προκριματικό όμιλο της Ευρωλίγκα... Με τις φετινές συνθήκες, ίδιο μπάτζετ εννοώ, έχει πιθανότητα να είναι ανταγωνιστικός και να διεκδικήσει την είσοδό του στους ομίλους;

"Κοιτάξτε... Εξαρτάται από την οικονομική δυνατότητα που θα έχει ο ΠΑΟΚ, αλλά και τις συνθήκες που θα δημιουργηθούν. Θέλουμε ο ΠΑΟΚ να προχωρήσει. Ωστόσο, αν δε δημιουργηθεί το ρόστερ δεν μπορώ να πω τίποτα. Αλλά και πάλι ό,τι κι αν κάνουμε εμείς, αν δε γνωρίζουμε το ρόστερ των αντιπάλων θα είναι τελείως άστοχο να πούμε οτιδήποτε.".

Γυρίσατε ποτέ έκπληκτος (θετικά) στους συνεργάτες σας μετά από την εμφάνιση ενός παίκτη σας, να πείτε... "Ρε σεις, τι κάνει τούτος εδώ σήμερα";

"Ο προπονητής κάθε μέρα προσπαθεί, δουλεύει και οι παίκτες παίζουν. Σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό πως αισθάνεται ο παίκτης ανά πάσα στιγμή. Οι παίκτες αλλάζουν ψυχολογία από στιγμή σε στιγμή. Μία καλή φάση στον αγώνα μπορεί να τους απογειώνει, μία κακή να τους καταβαραθρώσει. Θα σας πω με σιγουριά ότι πήρα περισσότερα απ' ό,τι πίστευα. Μου έδωσαν περισσότερο απ'ό,τι είχα στο μυαλό μου. Εντάξει, περίμενα ότι ο Γκετσέφκι θα παίξει καλά...

Με εξέπληξε όμως ο Ντοζίερ, σε σχέση με την πρώτη εικόνα που είχα για αυτόν. Επίσης ο Γιαννακίδης δεν είχε ποτέ τα προηγούμενα χρόνια πρωταγωνιστικό ρόλο και φέτος έφτασε στο σημείο να ξεκινάει στα περισσότερα ματς... Κι ο Δέδας με εντυπωσίασε... Δεν δουλέψει με το παιδί και με εντυπωσίασε. Ολοι οι Ελληνες όμως έδωσαν κάτι παραπάνω..."

Ο Μαρκόπουλος έχει πιάσει το ταβάνι του ως προπονητής;

"Δεν ξέρω ποιο είναι το ταβάνι κάθε ανθρώπου. Από περίοδο σε περίοδο αλλάζουν τα πράγματα".

Εστω κι αν είστε τόσο έμπειρος, με τόσες εικόνες, δεν έχετε κάποιο απραγματοποίητο όνειρο που να σας επισκέπτεται συχνά πυκνά;

«(γελάει)... Πιστεύω ότι όπου πηγαίνεις πρέπει να δουλέψεις και να προσφέρεις έργο. Θα ήθελα να πάρω πρωτάθλημα. να κάνω μία πορεία στην Ευρώπη, αλλά δεν εξαρτάται πάντα από εσένα»...

Σας έχει λείψει το γεγονός ότι σε αυτό το επίπεδο δεν έχετε την δυνατότητα να κοουτσάρετε τον Χαρη, το γιο σας;

"Πραγματικά θα μου ήταν πολύ δύσκολο να κοουτσάρω το γιο μου. Μεταξύ συγγενών είναι πού τραβηγμένη μία συνεργασία. Είναι λίγο δύσκολο. Μακάρι ο Χάρης να έπαιζε μπάσκετ. Το ήθελε πάρα πολύ. Ορισμένα πράγματα όμως είναι θέλημα Θεού. Αυτό που θέλω πια είναι να γίνει ένς πολύ καλός προπονητής. Κι αν αύριο, φέτος κιόλας, θελήσει να φύγει θα με βρει συμπαραστάτη".

[PAOK_NORTH_ARMY]

Από τις συνεντεύξεις που αξιζει να διαβασει κανείς. Ούτε περιττά πράματα ούτε παπαρολογίες και κλισέ απαντήσεις, να'χαμε να λέγαμε.

Τεράστιε Σούλη σου οφείλουμε ενα τεραστιο ευχαριστώ. Για το μόνο που στενοχωρέθηκα ήταν που δε δονήθηκε η ατμόσφαιρα με το ονομα σου στο τελος του αγώνα. Ξεκίνησε κάτι αλλά το φωνάζαμε 40-50 άτομα.