Το απόστημα έσπασε. Εστω και καθυστερημένα, φαίνεται πως θα πάψει πια ο καθημερινός βιασμός της λογικής.
Οσοι απειλούν, εκφοβίζουν, μεθοδεύουν και κλέβουν, θα λογοδοτήσουν. Και ελπίζω να φτάσει το πράγμα μέχρι τέλους, όσο ψηλά κι αν χρειάζεται να ακουμπήσει…
Για όσους έχουν ζήσει στο ελληνικό ποδόσφαιρο και έχουν γαλουχηθεί μέσα σε αυτό, η κατάσταση ανομίας δεν είναι καινούργια. Εχοντας μεγαλώσει στη δεκαετία του ’80, δεν μπορώ να λησμονήσω τις μεγάλες στιγμές του ΓΒ. Τότε που απειλούσε και έστελνε στη παραμεθόριο αστυνομικούς που τολμούσαν να τον ακουμπήσουν, εξουσίαζε την ηγεσία του ελληνικού ποδοσφαίρου (λέγεται πως βαρούσε προσοχή ακόμα και με …πιτζάμες), λάμβανε πάντα τη μερίδα του λέοντος χωρίς να λογαριάζει τον αντίπαλο.
Η ΑΕΚ υπέστη σκληρά αυτή την εποχή. Εχασε πρωταθλήματα, έχασε κύπελλα, στερήθηκε μεγάλους ποδοσφαιριστές. Κυρίως από πράσινο δάκτυλο, αλλά και διάφορους άλλους που έβρισκαν χρόνο για να δράσουν. Βλέπετε, δεν είναι μόνο όσα συνέβαιναν με διάφορους Ζλατάνους, Ζακεστίδηδες και λοιπές δυνάμεις. Εντονες είναι οι εικόνες από το πρωτάθλημα που δόθηκε στον ΠΑΟΚ για να ανέβει ο Πρωθυπουργός στην ΔΕΘ ή το άλλο με τα ούρα του Τσίγκοφ για να μην συμβεί νέο Κιλελέρ.
Αυτό που συνέβη όμως, από το 1996 και μετά εκτιμώ πως δεν είχε προηγούμενο. Η παράγκα που έστησε ο Θωμάς και η κομπανία του, διέλυσε κάθε αρχή στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Το περίφημο… «ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και όλοι οι άλλοι να πάνε να γ…», καθόρισε χρόνια ολόκληρα. Οσοι κινούνταν γύρω από την ΑΕΚ, το πλήρωσαν πολύ ακριβά όλο αυτό. Στερήθηκε ξανά πρωταθλήματα, κύπελλα, παίκτες και προπονητές που θα μπορούσαν να αλλάξουν την ιστορία. Είχε ακόμα και νεκρούς, από ανθρώπους που δεν άντεξαν την ένταση. Όλα στον βωμό της παράγκας.
Η μετεξέλιξη ήταν ακόμα πιο σκληρή. Με μεγαλύτερο θράσος και απίστευτη πρόκληση. Επειδή ακριβώς έβλεπαν πως κανείς δεν τους έπιανε, έχοντας αλώσει κάθε μορφή ελέγχου, ένιωθαν απόλυτα αφεντικά. Δεν καθόριζαν πλέον τον πρωταθλητή, αλλά και όλα τα αποτελέσματα. Εβαλαν στη ζωή τους το στοίχημα και το στήσιμο αγώνων. Εστηναν ομάδες όχι πια στα μεγάλα ντέρμπι, αλλά σε απίθανα ματς, όπου τα χειρουργεία στήνονταν στο λεπτό.
Η κατάσταση ξέφευγε. Οποιος τολμούσε να παρεκκλίνει και να εκφέρει διαφορετική άποψη, βαπτιζόταν γραφικός. Στις συνθήκες ζούγκλας, επικρατούσε ο πιο δυνατός. Ή ο πιο εύσωμος αν προτιμάτε. Οποιος δεν έδινε τα διαπιστευτήρια του, πλήρωνε ακριβά το τίμημα. Και η ζωή συνεχιζόταν, μέχρι να βρεθεί αυτή η θαρραλέα εισαγγελέας που τόλμησε να σπάσει το απόστημα. Να πιάσει την άκρη του νήματος. Το θέμα είναι αν θα της επιτρέψουν να φτάσει ως την άλλη άκρη.
Ξέρετε, το εύκολο θα ήταν να φορτωθούν όλα στον Μπέο, στον Ψωμιάδη, στον Τσακογιάνη. Σαφώς και δεν πρόκειται για καλά παιδιά που τους έμπλεξαν σε αυτή την υπόθεση. Αλλά αυτοί είναι εντολοδόχοι. Ή αν προτιμάτε, τα πρωτοπαλίκαρα των μεγάλων αφεντικών. Αυτοί που τα τελευταία χρόνια, κάνουν ό,τι μπορούν για να βάζουν τη δική τους σφραγίδα στις διακρίσεις των ομάδων τους. Να δείχνουν στον άλλο, σε μια επίδειξη της δικής τους μαγκιάς, πως αυτοί κάνουν κουμάντο. Και απλά, από χρόνο σε χρόνο, από φίλο σε πρώην κολλητό, αλλάζει απλά το χρώμα του δυνατού.
Το φέρτε πίσω τα κλεμμένα, δεν είναι ουτοπικό. Όπως και στη πολιτική ζωή, αν τηρηθούν οι κανόνες θα πρέπει να έρθουν πίσω χρήματα και περιουσίες που αποκτήθηκαν με μη νόμιμο τρόπο. Στην ίδια λογική, πρέπει να συμβεί ακριβώς το ίδιο. Να επιστραφούν πρωταθλήματα και κύπελλα, σε χρονιές που δεν τα άξιζαν. Να υποστούν τις κυρώσεις, με υποβιβασμό σε μικρότερες κατηγορίες. Να αποδοθεί δικαιοσύνη, όσο μεγάλο κι αν είναι το όνομα του ενόχου. Αυτό είναι η απαίτηση όλων. Ή πιο σωστά, όσων δεν έχουν να κρύψουν τίποτα.
Κώδικας: Επιλογή όλων
http://www.onsports.gr/Opinion/S-Kazantzogloy/item/82898-Ferte-pisw-ta-klemmena
