Να προσθέσω και εγώ μερικά σχόλια αν και τα περισσότερα τα συνόψισε ο Joshua και ο Σεβιγιάνος με τους οποίους τα συζητήσαμε κατά τη διάρκεια και μετά το τέλος του ματς. Η ομάδα στο πρώτο ημίχρονο μπήκε στο παιγνίδι σαν υπνωτισμένη και ακόμα χειρότερα έδειχνε έλλειψη θέλησης να κερδίσει λες και πιστεύουμε σίγουρα πως η Ρούλα θα γονατίσει στη Σμύρνη ή εμείς θα περάσουμε Κολοσσό και Καλαμίτσα πράγμα που ήταν φανερό από την ολική έλλειψη συγκέντρωσης στην άμυνα. Στην επίθεση ελλείψει Γιαννακίδη και με τον Κάλαντα άρτια αφιχθεί ο Σούλης ξεκίνησε με τον Δέδα στο 2 που δεν είχε αρκετή κίνηση για να βγει στις γωνίες και σε συνδυασμό με το αρχικό ψάρωμα του Stiggers η στατικότητα μας κατέληγε να θυμίζει ασπρόμαυρες φανέλες ανεβασμένες σε κρεμάστρες καθαριστηρίου. Ενδεικτικό το ότι ο Θόδωρας είχε αντίπαλο τον Παπανικολάου και όμως η μπάλα σε ολόκληρο ημίχρονο πέρασε μόλις μία φορά σε αυτόν για να τον ποστάρει.
Από εκεί και πέρα τα γρήγορα 3 φάουλ του Dozier και τα 2 του Θόδωρα μας ανάγκασαν να πάμε ως τα μισά με δίδυμο Καλλέ-Zvonko και να δοκιμάσουμε ζώνη στην άμυνα για να αποφύγουμε τη φθορά. Το ανησυχητικότερο πέρα από την αμυντική ανορεξία ήταν πως σε ένα παιγνίδι που είχαμε σαφές πλεονέκτημα μέσα στη ρακέτα με Slim-Θόδωρα δε φέραμε το παιγνίδι στο post και πραγματικά ελπίζω η έλευση 2 καλών σουτέρ να μη διατηρήσει αυτό το εξωφρενικό 80-20 υπέρ του περιφερειακού παιγνιδιού. Θετική σε αυτό το διάστημα η παρουσία του Bulijan που έδειξε αυτά που ξέραμε δηλ. ότι πρόκειται για τριαροτεσσάρι κοντρολαρισμένο τεχνικά ένεκα κροατικής σχολής, με καλό σουτ, διάθεση να τρέξει στον αιφνιδιασμό και καλό timing στο ρημπάουντ αλλά πολύ κακό αμυντικό γεγονός που διατηρεί την ήδη προβληματική μας άμυνα στη ρακέτα.
Μετά την ανάπαυλα η ομάδα έσφιξε επιτέλους αμυντικά και ρόλαρε καλύτερα στην έπίθεση με τον Stiggers να μοιράζει την τράπουλα με μεγαλύτερη οξυδέρκεια ενώ και ο Κάλαντας παρότι εμφανώς βαρύς μπήκε αποφασισμένος να τραγουδήσει με το καραβάκι του playmobil δια την αποπεράτωση του ιερού ναού μας. Και εδώ βρίσκεται ασφαλώς το ζητούμενο για το Σούλη σε σχέση με το μοίρασμα των προσπαθειών από εδώ και στο εξής καθώς είναι φανερό πως ο πρωτούγεννας τις θέλει τις extra προσπάθειες του σε μια ομάδα που είχε συνηθίσει το isolation του Marshall. Η χημεία των 2 τους είναι ενδιαφέρον στοίχημα, όπως και η ισορροπία που οφείλουμε να έχουμε στις επιστροφές σε περίπτωση άστοχου Καλάντειου τριπόδου αλλά η σωστή περιστροφή στην επίθεση που επηρεάζει και την μετέπειτα αμυντική ισορροπία αναπόφευκτα έρχεται με το μεγαλύτερο συγχρονισμό των παικτών και αυτή τη στιγμή ο ΠΑΟΚ στην κίνηση χωρίς τη μπάλα έμοιαζε πραγματικά να βρίσκεται στην αρχή της σεζόν. Το αν θα καταφέρει αυτούς τους ταλαντούχους πλέον παίκτες να τους κάνει ομάδα ο Σούλης μέσα σε ένα μήνα είναι γερό σταυρόλεξο για δυνατούς λύτες και το κλειδί θα είναι ασφαλώς η ισορροπία ανάμεσα σε inside-outside game (γεγονός που θα ήταν σίγουρο αν είχαμε και το Λάζο αλλά) και η κατάλληλη ανάγνωση των νέων χαρακτηριστικών των παικτών αλλά και του απαιτούμενου τέμπο στην επίθεση από τον Stiggers που μπορεί να βλέπει πλέον περισσότερα γρήγορα πόδια συμπαικτών στο ανοιχτό γήπεδο. Κομβικός είναι πλέον και ο ρόλος των ελλήνων παικτών που είναι ξεκάθαρα πια συμπληρωματικοί ρολίστες όπως οι Αποστολίδης, Γιαννακίδης, Δέδας, Καλλές που θα πρέπει στο μάξιμουμ δεκάλεπτο έκαστος να προσφέρει το κάτι παραπάνω από τον πάγκο χωρίς τον οποίον τη σήμερον στην καλαθόσφαιρα δεν πας μακριά.
Από εκεί και πέρα οι ζώνες που παίξαμε (2-3, 3-2 αλλά και ρόμβος+1 που παρεπιπτόντως πήγε καλά σε 2 άμυνες και ίσως έπρεπε να δοκιμαστεί περισσότερο) θύμιζαν περισσότερο τιράντες από το παζάρι με τα κενά στις γωνίες να είναι χαντάκια κυρίως εξαιτίας της τεράστιας αφηρημάδας Dozier και Marshall που ανάγκαζαν το Θόδωρα να σπεύδει ματαίως πριν στεριώσουν τρίποδο. Αναμφισβήτητα το συγκεκριμένο γεγονός χρεώνεται στο Σούλη γιατί δε μπορεί από τη στιγμή που εκ των πραγμάτων το έχεις δουλέψει μέσα στην εβδομάδα να παρουσιάζει η ομάδα τέτοια αμυντική λειτουργία ζώνης και αυτό δεν αφορά τους νεοφερμένους αλλά το γενικότερο αλαλούμ θέσεων και τα τσιμεντένια πόδια. Οι δε κόρακες έκαναν τα κλασσικά ανεγκέφαλα κρωξίματα τους σε εύκολες φάσεις μπροστά στα μάτια τους ενώ κατάπιαν και 3 φάουλ επί του Marshall ο οποίος όμως οφείλει να παίξει πιο έξυπνα και να ψάχνει επιτέλους και το κόψιμο στη ρακέτα από το να ξεκινάει το isolation από τα 8 μέτρα και να εγκλωβίζεται σε δύσκολες προσπάθειες. Στην τελευταία περίοδο με καλύτερα βλοκ-άουτ αλλά και full-court press κλέψαμε και 2 μπάλες και φτάσαμε ως το -5 αλλά μια ακόμα αργή αντίδραση σε τρίποδο έβαλε τη σφραγίδα. Εν ολίγοις τώρα που τελείωσαν τα μεταγραφολογιστικά χρειάζεται πολύ δουλειά στο γήπεδο και προσαρμογή στους νέους ρόλους και παρότι ο χρόνος είναι εναντίον του εγώ είμαι με το Σούλη.
Υ.Γ. Επειδή βλέπω πως έχουν μαζευτεί αρκετές μοναχικές καρδιές στο φόρουμ εσωκλείω φωτογραφία Μίλτου από νέο εξώφυλλο Sgt.Pepper's lonely hearts club band.
(και όχι στην εξέδρα των επισήμων ή κάπου απομονωμένος στο κέντρο ώστε να έχει πλήρη εικόνα αυτών που βλέπει). και ένα δεύτερο: δεν πρέπει να έχω δεί πιο κοντό τρίο διαιτητών στη ζωή μου. αυτοί παίζανε κάποτε μπάσκετ δηλαδή (δεν είμαι ρατσιστής εναντίον των κοντών 
