Μια δύσκολη κουβέντα
Σε μία περίδο σκέψης και προβληματισμού, προτιμώ να μη γράψω κάτι προσωπικό, αλλά να μοιραστώ μαζί σας την κουβέντα που είχα με τους φίλους μου, ενεργούς οργανωμένους οπαδούς, αλλά της γενιάς μου. Όλοι μεταξύ 30 και 40 ετών, οι οποίοι έχτισαν την οπαδική τους νοοτροπία όχι από τα ερτζιανά, αλλά από την εμπειρία τους στον ΠΑΟΚ. Από τις παραστάσεις τους. Ουσιαστικά, μεταφέρω την κουβέντα που έγινε και το πόρισμα που βγήκε. Εννοείται πως και εγώ συμμετέχω στη κουβέντα, αλλά δεν είμαι ούτε το κεντρικό πρόσωπο, ούτε κάτι διαφορετικό σε σχέση με αυτούς λόγω ιδιότητας. Αυτοί άλλωστε, με γνώρισαν σε άλλες εποχές και μπορούν να διαχωρίσουν το πρόσωπο από την ιδιότητα. Σπάνιο, αλλά συμβαίνει και αυτό.
Ουσιαστικά, κάναμε μία αναδρομή στο τι συνέβη στον ΠΑΟΚ την τελευταία τετραετία, αλλά και το τι αναμένεται να συμβεί από εδώ και στο εξής.
Όπως και να χει, προσπαθήσαμε μία ημέρα μετά το κάζο να μαζευτούμε, χωρίς χαζοχαρύμενους γύρω μας και να συζητήσουμε τι ακριβώς συνέβη στον ημητελικό. Ζημία νούμερο ένα, ο χαμένος τίτλος. Με μόλις έξι τίτλους από την ίδρυση, ο κάθε μαστραπάς έχει την ουσία του. Έχει την αξία του και τη σημαιολογία του. Αυτός χάθηκε γιατί η ομάδα δεν ανταποκρίθηκε. Γιατί η ομάδα έδειξε να μην κατανοεί τι άκριβώς σημαίνει αυτό το γεγονός, πόσο πολύ το έχει ανάγκη ο κόσμος. Ο τίτλος, εμφανίστηκε στη Τούμπα, μας χαμογέλασε και αυτοί που κλήθηκαν να τον αρπάξουν έδειξαν τόσο αδύναμοι που ως γεγονός αυτό μας δημιούργησε έντονο προβηματισμό.
Εννοείται πως ως ΠΑΟΚτσήδες, δεν μας ενδιέφερε – κανέναν μας – το πόσους θα κατεβάσουμε στην Αθήνα. Δεν ανήκουμε οπαδικά σε μία ομάδα στερημένη από εκδρομές. Όλοι όσοι ήμασταν εκεί για παράδειγμα, είχαμε περπατήσει την οδό Πειραιώς με τα πόδια ως το Ειρήνης και Φιλίας. Πέντε χιλιάδες άνθρωποι, για έναν αγώνα πρωταθλήματος στο μπάσκετ. Το ζητούμενο δεν ήταν ο τελικός, ήταν ο μαστραπάς και η τρέλα μας είναι ότι αυτός ήρθε στη Τούμπα και η ομάδα έκανε τη χειρότερή της εμφάνιση.
Η μεγαλύτερη ζημία λοιπόν, ήταν αυτή και συμφωνήσαμε. Τα υπόλοιπα, παρακάτω.
Κεφάλαιο Ζαγοράκης
Η κουβέντα μας ξεκίνησε, όπως ήταν φυσικό, από τον πρόεδρο της ομάδας Θόδωρο Ζαγοράκη.
Η κουβέντα δεν κινήθηκε αρχικά για το τι θα συμβεί αύριο, αλλά γύρω από το τι μας έφτασε σε αυτό το σημείο.
Εννοείται πως κανένας μας δεν τον θεώρησε άμοιρο ευθυνών. Το κομμάτι που του αναλογεί στην προχθεσινή εικόνα είναι σεβαστό. Κυρίως στο θέμα της ατομικής του λειτουργίας, αλλά και σε αυτό της οργάνωσης του ΠΑΟΚ σε όλα τα επίπεδα.
Για παράδειγμα, στα τέσσερα σχεδόν χρόνια όλοι μας περιμέναμε πιο έντονες τομές στο οικοδόμημα του ΠΑΟΚ σε σχέση με τα προηγούμενα καθεστώτα. Πολλά έμειναν ίδια σε ιδιαίτερα σημαντικά πόστα για τα έσοδα της ομάδας με λίγες εξαιρέσεις πχ την περίπτωση του λογιστή της ΠΑΕ, όχι επειδή ήταν και επί Μπατατούδη και Γούμενου, αλλά επειδή ένας άνθρωπος δικής του επιλογής τον εξέθεσε ανεπανόρθωτα καταχραζόμενος χρήματα της ΠΑΕ. Πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να ήταν πιο προσεκτικός με τα κριτήρια επιλογής των στελεχών και όχι αυτά να προέρχονται από ιδιαίτερα στενό περιβάλλον. Είναι η επιλογή του εύκολου, αυτό που έρχεται μπροστά του και όχι της σοφής αναζήτησης που θα έφερνε και καλύτερα αποτελέσματα.
Επίσης, δεν έδειξε τη βούληση ή την ικανότητα να στελεχώσει την ΠΑΕ, με ανθρώπους που έχουν ικανότητες και μπορούν να αναβαθμίσουν λειτουργικά την ομάδα. Μόνο και μόνο που άλλαξαν τέσσερις διοικητικοί το πόστο του υπευθύνου των οικονομικών – Παπαδόπουλος, Φαρλαλής, Βιολίδης, Μανδρίνος – φαντάζει ασόβαρο.
Ακόμη και οι επιλογές στο διοικητικό συμβούλιο, ναι μεν είχαν πρόσωπα άφθαρτα, αλλά ακόμη δεν μπορούμε όλοι μας να κατανοήσουμε τους τομείς ευθύνης τους και την επιρροή που ασκούν στον ίδιο τον Ζαγοράκη. Ή την βοήθεια που του παρέχουν σε στιγμές που μπορεί να μην έχει καθαρό μυαλό.Δεν πίστεψε κανείς μας πως ήταν Θεός άλλωστε. Άνθρωπος είναι και χρεάζεται υποστήριξη. Γενικά, η αίσθηση που έχουμε όλοι, είναι πως δεν θωράκισε τον εαυτό του όπως έπρεπε και μάλλον την ευθύνη για αυτό την έχει ο ίδιος, ίσως και αυτοί που ήταν πολύ κοντά του.
Υπάρχει άλλωστε και το παράδειγμα της μπουτίκ, η οποία συνοδεύεται από νούμερα (όχι τζίρου, αλλά κερδών) απαξιωτικά της εμπορικότητας του ΠΑΟΚ, κάτι που ναι μεν συμβάλει και η συμφωνία με την Puma, αλλά αυτή είναι η μισή αλήθεια.
Κανείς μας δεν θεωρεί τον Ζαγοράκη κλέφτη, ούτε θα μπει στη διαδικασία να αφουγκραστεί το ερώτημα «που πήγαν τα λεφτά», αλλά η λειτουργία ολόκληρου του οικοδομήματος μας δημιουργεί ερωτηματικά. Κυρίως ως προς την εταιρική ανάπτυξη της ΠΑΕ, η οποία παραμένει αυτή τη τετραετία σε νηπιακό στάδιο παρά την εξαιρετική πορεία της ομάδας.
Αχάριστος, δεν ήταν κανένας από όσους βρεθήκαμε εκεί εχθές το απόγευμα. Όλοι αναγνωρίζουν τα καλά του Ζαγοράκη, το όραμα που αρχικά έδωσε, την σεισπείρωση ενός διαλυμένου κοινού την ώρα που ανέλαβε, την μείωση των χρεών προς τρίτους, την καλή επιλογή συνεργατών στο αγωνιστικό τμήμα – Σάντος, Βρύζας, Κονσεϊσάο – την πληρωμή της εφορίας σε σωστούς χρόνους. Αναγνωρίζουμε επίσης, το προσωπικό κόστος που έχει υποστεί ως πρόεδρος του ΠΑΟΚ. Όπως και κανείς μας δεν παραγνωρίζει πως ο πρώτος πολέμιος του Θοδωρή Ζαγοράκη, είναι η ελληνική Πολιτεία.
Στην εποχή Ζαγοράκη, μέσα από την κουβέντα που κάναμε, αντιληφθήκαμε όλοι πως πλέον με επιχειρήματα γνωρίζουμε πως η Πολιτεία θέλει τον ΠΑΟΚ δέσμιο και χωρίς ανεξάρτητο ηγέτη.
Αρχής γενομένης από τα χρέη της ΠΑΕ. Την ώρα που ομάδες μικρότερου βεληνεκούς όπως ο Άρης, με ρυθμίσεις που πέρασαν από τον Ορφανό μέσα στο καλοκαίρι, είχε την εύνοια να πληρωθούνε οι παίκτες του άρθρου 44 μέσα από τα χρήματα του κράτους, ο ΠΑΟΚ που ζήτησε να μη πληρώσει έναν ποσοστό από τα πανοτόκια που μπήκαν σε χρέη προηγούμενων διοικήσεων…. δεν είχε καμία απολύτως ανταπόκριση.
Μάλιστα, στην εποχή Ζαγοράκη ο αναγεννημένος ΠΑΟΚ, πλήρωνε στο ελληνικό δημόσιο 3,5 με 4 εκατ. Ευρώ ρευστό τον χρόνο. Με προηγούμενες διοικήσεις ο ΠΑΟΚ πλήρωνε ούτε 600 χιλιάρικά, τα οποία βέβαια Μπατατούδης και Γούμενος ποτέ δεν πλήρωσαν.
Η Πολιτεία αντί να λειτουργήσει επιχειρηματικά που της καταβάλλεται ένα τέτοιο σεβαστό ποσό ετησίως και ενώ ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ συνάντησε όλους τους Υπουργούς Οικονομικών της εποχής του, καμία ρύθμιση δεν έλαβε χώρα. Καμία διευκόλυνση δεν έγινε, κανένας σεβασμός απέναντι στη προσπάθεια του ΠΑΟΚ. Και να ταν μόνο αυτό το γεγονός. Ο ΠΑΟΚ, δηλαδή η ομάδα που ηγείται ο Ζαγοράκης, είναι η μοναδική ΠΑΕ που πλήρωσε ρήτρα βίας, χάνοντας 1,5 εκατ. Ευρώ για επεισόδια σε έναν αγώνα χάντμπολ. Έχουν γίνει όργια με άλλες ομάδες μέσα στη σεζόν και δεν έχει κοστίσει τίποτα, πλην της υποκριτικής στάσης του κ. Μπιτσαξή που τιμώρησε όλους για να μη στεναχωρηθούν οι εμπλεκόμενοι σε αυτά.
Επίσης, ο αθλητικός νόμος ισχύει μόνο για τους ΠΑΟΚτσήδες. Έχουμε την αποκλειστικότητα στις καταδίκες του. Και για να μη θεωρούμαστε και υπερβολικοί, οι 2,5 χιλιάδες αστυνομικοί που κουβαλήθηκαν στην άδεια Τούμπα δείχνει και το πως σε βλέπει η Πολιτεία.
Το αύριο
Ο μόνος που γνωρίζει το πως θα κινηθεί ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ είναι ο ίδιος. Σε περίπτωση που παραμείνει σε αυτή τη θέση θα πρέπει να πλαισιωθεί άμεσα από ανθρώπους που μπορούν να αναπτύξουν τον ΠΑΟΚ με μοναδικό κριτήριο την ικανότητα. Να στελεχωθεί η ομάδα σε πρότυπα ευρωπαϊκών συλλόγων, γεγονός που θα διασφαλίσει την ορθή λειτουργία της ομάδας. Απλά το ερωτηματικό που έκατσε στο τραπέζι ήταν το εξής: «Τι είναι αυτόν που θα τον ωθήσει να κάνει κάτι που δεν έκανε για τέσσερα χρόνια»;
Σε επίπεδο επενδυτών, απ όσους ακουστήκανε χρήματα δεν έχει βάλει κανείς και ο ένας που όντως έκανε κίνηση και έβαλε κάποια, υποσχέθηκε πολλά, έκανε λίγα, προξένησε συζητήσεις που μόνο καλό δεν έκαναν στον ΠΑΟΚ (Βορονίν, Κρέσπο, διαδοχή προέδρων και άλλα περίεργα). Άρα, από αυτές τις περιπτώσεις φως σοβαρής διαδοχής δεν υπάρχει.
Κάτι Άραβες, Κύπριοι, Σύριοι και λοιπές ράτσες δεν περάσανε από την γειτονιά μας γιατί δεν έχει παρκάρισμα για καμήλες.
Στις σκέψεις πολλών για μέλλον του ΠΑΟΚ με Ζήση Βρύζα και κυρίως με τις συνθήκες που έχουν διαμορφωθεί, είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν υπάρχει βούληση από τον ίδιο και σαν φήμη είναι ικανή να δημιουργήσει ρήγματα και επιπλέον τάσεις διχασμού στον κόσμο.
Πιστεύουμε πως πρόκειται για άνθρωπο με ικανότητες και γνώσεις πάνω στο αγωνιστικό τμήμα της ομάδας, τον θεωρούμε συμμέτοχο για ότι θετικό και αρνητικό συνέβη μέχρι και το τέλος της παρουσίας του στο συγκεκριμένο πόστο που κατείχε.
Με λίγα λόγια, ξεκάθαρο φως για το μέλλον του ΠΑΟΚ δεν έχει κανείς μας.
Κεφάλαιο νοοτροπία
Και ερχόμαστε τώρα σε ένα ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε και έχει να κάνει με τη νοοτροπία μας. Είναι λάθος να πιστεύουμε ότι ο ΠΑΟΚ θα πρέπει να ακολουθεί τη φιλοσοφία του καθένα από εμάς. Η ομάδα έχει τη δική της φιλοσοφία και ιδεολογία η οποία χαράχτηκε στα 85 χρόνια της ιστορίας της. Είμαστε ΠΑΟΚ γιατί αγαπάμε αυτή την ομάδα και θεωρούμε πως το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για αυτή είναι να πληρώνουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου για να είμαστε δίπλα της. Η ομάδα απέδειξε άλλωστε αυτή την τετραετία πως είναι ικανή να αυτοσυντηρηθεί και το γεγονός αυτό από μόνο του είναι τεράστιο κέρδος.
Μεγάλη ζημιά έχει γίνει στο κομμάτι της νοοτροπίας με άσχημη επιρροή κυρίως στις νέες γενεές από ραδιοφωνικές εκπομπές ανθρώπων με όχι ξεκάθαρες για εμάς προθέσεις και αρκετοί από αυτούς με ανέντιμο βίο στα περάσματά τους από τον ΠΑΟΚ – και πρώην ηγετικά στελέχη του συνδεσμιακού κινήματος – με αποτέλεσμα να έχει επικρατήσει μπάχαλο σε όλα τα επίπεδα. Άνθρωποι πολύ μακριά από τα όσα πραγματικά συμβαίνουν στον σύλλογο και με πλήρη άγνοια, μεταφέρουν με συνεχή και αξιοθαύμαστη ροή σενάρια ικανά να επιφέρουν εστίες διχασμού σε όλο τον κόσμο του ΠΑΟΚ ανά πάσα στιγμή.
Αποτέλεσμα όλων των παραπάνω, ήταν και τα γεγονότα που έλαβαν χώρα το βράδυ της Τετάρτης στη Τούμπα. Οι τάσεις αυτοκαταστροφής, εμφανίστηκαν έπειτα από χρόνια ξανά στο γήπεδό μας. Πιστεύουμε πως σαν πράξεις και σαν αποτέλεσμα, ήταν ότι χειρότερο μπορούσε να υπάρξει.
Όλα τα παραπάνω, προέκυψαν μετά από μία ιδιαιτέρως φορτισμένη συζήτηση, που έγινε μεταξύ φίλων που παρά το πέρασμα των χρόνων παραμένουν ενεργοί σε θέματα που αφορούν τον ΠΑΟΚ και ακολουθούν το κίνημα των οργανωμένων του. Αυτή είναι η αλήθεια τους και είναι η πρώτη φορά που έχω την άδεια να την μεταφέρω αυτούσια.
http://blog.paok24.com/?p=1037
