GORDON έγραψε:Λοιπόν αδέρφια, όπως έχω ξαναγράψει πολλές φορές, εμένα στα παλιά μου τα παπούτσια το ελληνικό πρωτάθλημα. Στα παλιά μου τα παπούτσια και πόσους βαθμούς κάτω από την κορυφή θα τερματίσω. Γιατί, πολύ απλά, το ελληνικό πρωτάθλημα είναι ένα στημένο παιχνιδάκι, στο οποίο ο νικητής καθορίζεται με νόμους και υπουργικές αποφάσεις. Είναι ό,τι πιο βρώμικο υπάρχει στο παγκόσμιο επαγγελματικό ποδόσφαιρο, σίγουρα στο δυτικό κόσμο, αλλά φαντάζομαι και πολύ χειρότερο από τα πρωταθλήματα που διοργανώνουν χώρες που θεωρούμε «υποανάπτυκτες». Είναι μια αηδής διοργάνωση, με μεγαλοπαράγοντες – μαφιόζους στη συντριπτική τους πλειοψηφία, με διαιτητές – φιλιππινέζες, με αθλητικούς δικαστές – οσφυοκάμπτες, και με πρωτοσέλιδα της ξεφτίλας.
Όλη η ουσία για τον ΠΑΟΚ είναι η Ευρώπη. Μια ομάδα που εντός συνόρων της στερούν αυτά που δικαιωματικά της αξίζουν, μια ομάδα που παλεύει μόνη εναντίον όλων με μόνο της σύμμαχο το λαό της, μια ομάδα που επί δεκαετίες σφάζεται από τις στημένες διαιτησίες και χαντακώνεται από γελοίες αποφάσεις της αθλητικής δικαιοσύνης, μια ομάδα που της αφαιρούνται στα γραφεία αυτά που έχει κερδίσει με την παλληκαριά της στα γήπεδα, δεν έχει κανένα απολύτως λόγο να αναλώνεται σε μια μάχη που είναι εκ των προτέρων χαμένη. Όλη μας η προσοχή πρέπει να εστιαστεί στο να καταφέρουμε να γίνουμε μια πραγματικά ευρωπαϊκή ομάδα, μια σεβαστή δύναμη στις διεθνείς διοργανώσεις. Και σε αυτή την κατεύθυνση, το ελληνικό πρωτάθλημα το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει είναι το εισιτήριο για αυτές…
Τι να το κάνω να πάρω το πρωτάθλημα στην Ελλάδα; Κι αυτών που το παίρνουν «με το σπαθί τους» και παίζουν στο Champions League, το μόνο που προκαλεί η αναφορά του ονόματός τους στην Ευρώπη είναι ειρωνικά μειδιάματα και μνήμες από ολονύχτια γλέντια στο Τορίνο, στο Τροντχάιμ, στη Μόλντε, στη Λιλ, και στη Χάιφα… Μπορώ να φτάσω δύο χρονιές σερί στα ημιτελικά του Europa League να με νιώσει όλη η Ευρώπη; Αν το πετύχουμε αυτό, δε μας σταματά τίποτα. Κι αν νομίζετε ότι είναι αδύνατο, θα σας θυμίσω τη Γενεύη το 1991. Οι «αιώνιοι δεύτεροι» του ελληνικού πρωταθλήματος, όπως μας αποκαλούσαν οι έλληνες με χλευασμό, σήκωσαν ένα Κύπελλο που το είδε όλη η Ευρώπη – κάποιοι τότε παραμίλησαν και κάποιοι άλλοι έχασαν τη μιλιά τους...
Αν υπάρχει ένας αγώνας που θέλω να κερδίσουμε όσο τίποτα άλλο στη φετινή χρονιά είναι αυτή η διπλή αναμέτρηση με τους ρώσους. Ούτε ολυμπιακούς, ούτε παναθηναϊκούς ούτε κανέναν άλλον. Αυτούς ας τους αφήσουμε να ανταγωνιστούν για το ποιος θα πάρει το πιο πέτσινο πρωτάθλημα, ποιος θα γράψει την άλλη μέρα στη φυλλάδα του τη μεγαλύτερη χυδαιότητα (έτσι κι αλλιώς δεν ιδρώνει τ’ αυτί κανενός «αρμόδιου» για αυτές τις αηδίες σ’αυτή τη χώρα – το ελικόπτερο μόνο να πετάει κι όλα τ’ άλλα…).
Μακάρι ρε ΠΑΟΚάρα να μου κάνεις αυτό το χατήρι… για τη δική μου υπερηφάνεια, αλλά και για να βάλουν τις πένες τους εκεί που ξέρουν όλοι αυτοί οι ανόητοι, ντεμέκ δημοσιογράφοι που μέρες τώρα προσπαθούν να μας μειώσουν ή να μας λοιδωρήσουν για να χαίρονται τα πρόβατα που τους διαβάζουν, για να μπορείς ρε Ζαγοράκη να μπεις μέσα στη Σουπερκλίκα στην επόμενη συνεδρίαση και αφού θα μας έχει ξανασφάξει κανένα κοράκι και να τους πεις: «παραιτούμαι, ρε βλάκες, βαρέθηκα να ασχολούμαι μαζί σας, η ομάδα μου έχει σοβαρές διεθνείς υποχρεώσεις και δε μπορεί να τσακώνεται με τους ανύπαρκτους της Ευρώπης…». Έτσι, απλά, χωρίς ανακοινώσεις στον Τύπο, χωρίς καταγγελίες για την αδικία, χωρίς συλλαλητήρια, χωρίς τίποτα… Μόνο με ζωγραφισμένο αυτό το χαμόγελο στα χείλη, που θα σημαίνει ότι φτάσαμε τον ΠΑΟΚ μας εκεί που πραγματικά θέλαμε, στα υψίπεδα που πραγματικά του αξίζει να πετάει, εκεί που τον ονειρεύτηκαν γενιές και γενιές ΠΑΟΚτσήδων πριν από εμάς, εκεί που τον ονειρευτήκαμε εμείς, εκεί που τον ονειρεύονται τα παιδιά μας …
ΑΪΝΤΕ ΡΕ ΠΑΟΚΑΡΑ !
ΚΑΝΕ ΜΑΣ ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ…
Λεβεντικες Καταστασεις
Ευχαριστω Φιλε.
