palok έγραψε:και γενικότερα καλός παίκτης νομίζω (και την τίμησε τη φανέλα μας όσο τη φορούσε τουλάχιστον, άσχετα με το τι έκανε μετά με τον ρούλη)
Όντως την τίμησε τη φανέλα, απλώς ο ερχομός του συνέπεσε με το αποτυχημένο άνοιγμα Μπατατούδη και τη διάλυση της πολύ καλής ομάδας που πήγε να δημιουργηθεί, στα εξ ων συνετέθη. Ο Σιγάλς κάθησε όλη εκείνη τη χρονιά και σίγουρα μία ακόμη (αν όχι δύο), διάστημα στο οποίο ο κόσμος του ΠΑΟΚ γύρισε την πλάτη στην ομάδα τελείως και το μπάσκετ ως άθλημα έκανε το μεγάλο άλμα προς τα πίσω. Γι αυτό νομίζω πως μας είχε πάντα ολίγον άχτι.
SRV έγραψε:Παιδιά το κλάμα που έριξα ως πιτσιρικάς μετά από τον καταραμένο τελικό με τη Ρεάλ δεν το έχω ξαναρίξει στη ζωή μου. Είναι απίστευτο το μεγαλύτερο καλάθι όλων των εποχών για κάθε ΠΑΟΚτσή να το διαδέχεται η μεγαλύτερη ξερή!
Συμβατότατο με τη μοίρα και το DNA αυτής της ομάδας, η ιστορία της ζωής μας, οι πίκρες που μας σφυρηλάτησαν χαρακτήρα. Πάντως στη Nantes, όταν κοιτούσα αποσβολωμένος και με ανατριχίλα το γοερό κλάμα του Μπάνε, αναθάρρησα κάπως και ένιωσα μια περηφάνια να με γεμίζει. Εκεί που κατέρρευσα τελείως και οι γονείς μου πάσχιζαν να με παρηγορήσουν και είχαν τρομάξει, ήταν ένα χρόνο αργότερα στην Αθήνα, στο τραίνο που έχασε δια παντός αυτή η ομάδα για να αναπληρώσει όλα όσα είχε χάσει και να γίνει η υπέρτατη αυτοκρατορία.