Σκέψεις από την παραλία
Αρκετά πράγματα είναι στο μυαλό μου τις τελευταίες ημέρες, αλλά προσπαθώ να μη πανικοβληθώ, γιατί πιστεύω πως μέσα από τον προβληματισμό που εμφανίζεται, θα προκύψει κάτι καλό. Ίσως, ο υγιής προβληματισμός ήταν ένα στοιχείο που έλλειψε από τον ΠΑΟΚ.
Η απώλεια Βρύζα είναι σημαντική, πόσο μάλλον αν καταλήξει στην αντιπαθητική σε εμάς τους ΠΑΟΚτσήδες μέχρι πρότινος, εθνική Ελλάδος. Ίσως η άρνηση που βγάζουμε, έχει μετριαστεί από την ημέρα που πήγε εκεί ο Σάντος, αλλά όπως και να χει, δεν είναι και η καλύτερή μας τα στελέχη μας να πηγαίνουν να δουλέψουν για τον Πιλάβιο.
Έναν Πιλάβιο, που με περίσσιο θράσος σκέφτεται να επαναφέρει στους πίνακες τον Σπάθα, παρότι είχε βάλει τα παπαγαλάκια του να μας πείσουν πως δεν πρόκειται να ξανασφυρίξει ο προκλητικός Πειραιώτης. Ο οποίος εφόσον σφυρίξει ξανά, θα πρόκειται για μία τεράστια προσβολή απέναντι σε όσους καταλαβαίνουν.
Ο Βρύζας έφυγε γιατί απλά δεν μπορούσε να δουλέψει έτσι όπως θα ήθελε. Οι σχέσεις του με τον Ζαγοράκη είχαν διαταραχτεί, άρα συνήθως ο ένας έπεφτε πάνω στον άλλο.
Η απώλεια Βρύζα δεν είναι κάτι μικρό για τον ΠΑΟΚ και σίγουρα αυτό που θα μετριάσει τη χασούρα ή και θα την εξαφανίσει, είναι η επιλογή του αντικαταστάτη του.
Το όνομα του Άκη Ζήκου παίζει δυνατά και αυτό έχει τεράστια λογική. Είναι σύγχρονος ποδοσφαιράνθρωπος, με γνώση στην αγορά της Δυτικής Ευρώπης, χαμηλών τόνων, μία κουλτούρα κοντινή σε αυτή του Ζήση, δεν έχει ποδοσφαιρική στέγη παρά μόνο άλλες δραστηριότητες που δεν έχουν να κάνουν μόνο με το ποδόσφαιρο και βέβαια, είναι πολύ καλός φίλος του Θοδωρή Ζαγοράκη.
Συνεργάστηκαν πρόσφατα στη προετοιμασία, ενώ υπήρχαν μεταξύ τους συχνές επαφές για διάφορα θέματα.
Για εμένα η επιλογή Ζήκου είναι αυτή που σίγουρα θα προτιμούσα και επειδή νομίζω πως παιδιά σαν και αυτόν πολύ δύσκολα θα παραμείνουν μάνατζερ για πολύ καιρό, καλό θα είναι να κάνει τη στροφή στη καριέρα του τώρα, χωρίς να κλείσει την πόρτα στις τρέχουσες δραστηριότητές του.
Δεν είναι εύκολο όταν είσαι κανονικός ποδοσφαιράνθρωπος να συννενοηθείς με τους έλληνες παράγοντες για μία μεταγραφή. Είναι θέμα χρόνου να σιχαθείς τον εαυτό σου και να μετανιώσεις την ώρα και τη στιγμή που ασχολήθηκες με αυτό το πράγμα. Μου το έχουν πει αρκετοί αυτό το πράγμα και έχοντας γνώση για την ποιότητα των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο, είμαι σε θέση να τους καταλάβω.
Η επιλογή Ζήκου είναι εξαιρετική, αλλά θα πρέπει να υποστηριχτεί και με έναν ακόμη άνθρωπο. Ένα στέλεχος τύπου Παντελή Κωνσταντινίδη ή Γιώργου Κωστίκου, οι οποίοι ξέρουν τον ΠΑΟΚ και γνωρίζουν πώς να αποφορτίσουν τον επόμενο τεχνικό διευθυντή και να υποστηρίξουν το έργο του.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα του Βρύζα άλλωστε ήταν η μοναξιά του γύρω από τον ρόλο που είχε. Υπήρχαν στιγμές που το κινητό του χτυπούσε τόσες φορές, που έφτανε στο σημείο καμιά φορά να μην καταλαβαίνει με ποιον μιλάει.
Έκανα μια γύρα τις προάλλες στο διαδίκτυο κοιτώντας ομάδες κατώτερης δυναμικής από τον ΠΑΟΚ, για να συγκρίνω τη στελέχωσή τους. Με θλίψη διαπίστωσα πως η Κατάνια είχε τεχνικό διευθυντή και … έξι βοηθούς του.
Κάτι το οποίο ναι μεν δεν μπορεί να συμβεί στον ΠΑΟΚ λόγω χρημάτων, αλλά σίγουρα είναι ένας οδηγός για να αποφευχθεί η μοναξιά του αντικαταστάτη του Βρύζα.
Πάμε σε κάποια άλλα θέματα που κυκλοφορούν στο κεφάλι μου. Σε εφημερίδα που δούλεψα και ουδέποτε αναφέρθηκα αρνητικά δημοσίως, στη SportDay, σε μία στήλη που διάβαζα, διαβάζω και πιθανότατα θα διαβάζω αυτή του Στέφανου Χάρη, διαπιστώνω με θλίψη πως επιχειρείται μία προσπάθεια προσβολής μου όποτε αναφέρονται σε εμένα. Κυρίως όταν γράφει εκείνο το κοντό χωρίς λαιμό πράγμα.
Καλό θα ήταν το κοντό χωρίς λαιμό πράγμα, να πιάνεται με το όνομά μου όταν έχει τη δυνατότητα να κάνει ποιοτικό χιούμορ και όχι όταν θέλει να βγάλει εμπάθεια επειδή τον θεωρώ έναν από τους κορυφαίους αεριτζήδες του πλανήτη.
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα αυτοσαρκασμού, απλά όταν υπάρχει μία προσεκτική μετροσέξουαλ στρατηγική εις βάρος μου, απλά ενημερώνω πως γίνεται αντιληπτή.
Βέβαια, η κατάντια του αθλητικού Τύπου, είναι πως τύποι σαν και αυτόν λογίζονται ως ειδικοί και έχουν το αλάθητο του πάπα. Δεν κρίνονται παρά μόνο κρίνουν από τον καναπέ του σπιτιού τους, δεν δίνουν λόγο σε κανέναν διευθυντή μέσου, αφού εκμεταλλεύονται τον έξυπνο τρόπο που πούλησαν τον εαυτό τους και κάνουν συνεχώς πολιτική που εξυπηρετεί μόνο τους φίλους τους. Ποιος θα τους πει το οτιδήποτε άλλωστε…
Έχουμε και τον τεράστιο Λάμπρο Σκόρδα, ο οποίος ασχολήθηκε στο πρωτοσέλιδό του με δημοσίευμα που εμφανίστηκε σε ένα ανεπίσημο σάιτ που ασχολείται με την ΑΕ Λεμεσού.
Βρέθηκε ένας να υποθέσω διανοητικά καθυστερημένος και έγραψε πως ο Μουσλίμοβιτς αυτοπροτάθηκε στον Άρη. Το πήρε ο Λάμπρος και το έκανε πρώτο θέμα στην εφημερίδα του.
Τι κι αν ο ατζέντης του Μουσλίμοβιτς από εχθές το βράδυ δήλωνε πως «ο Μουσλίμοβιτς πρώτα θα σταματήσει το ποδόσφαιρο και μετά θα παίξει στον Άρη». Για τον Λάμπρο αυτά είναι ψιλά γράμματα.
Ο άνθρωπος που ως πρόεδρος του Άρη, αλλά ακόμη και τώρα, έκανε μαθήματα δεοντολογίας στους δημοσιογράφους, βγάζει μία εφημερίδα όχι για να ενημερώνει, αλλά για να καλύπτει τις φαντασιώσεις του. Δεν είναι κακό. Ίσα – ίσα, καλύπτει μια πολύ ουσιαστική ανθρώπινη ανάγκη.
Και εγώ φαντάζομαι πολλές φορές διάφορα. Πως αρρώστησα και ήρθε τριάντα νοσοκόμες σπίτι μου, με τέλειες αναλογίες και αντί να μου βάλουν υπόθετο ξεντύνονται και παίζουν μπουγιέλο, βγάζοντας αργά αλλά σταθερά, τα λίγα τους ρούχα. Και εγώ μετά, κάνω α – μπε – μπα – μπλομ για να διαλέξω την πρώτη πεντάδα που θα με κάνει ακόμη πιο καλά.
Αλλά η ζωή τα έχει φέρει έτσι, που εγώ δεν μπορώ να μετρήσω τριάντα νοσοκόμες στο δωμάτιό μου, αλλά ούτε και Λάμπρος μπορεί να ζήσει τη στιγμή που ο αγαπημένος του Άρης θα μπορέσει να αποκτήσει από τον ΠΑΟΚ έστω έναν ημιβασικό ποδοσφαιριστή. Και να ευχαριστεί τον καλό θεούλη, που δεν έχουμε μία 300άρα χιλιάδες στο ταμείο, να πάρουμε και τον Κάμπορα που παρακαλάει να έρθει στην ομάδα. Έναν Κάμπορα, που πριν τον υπογράψει ο ίδιος στον Άρη, έτρωγε σε σπίτι παράγοντα του ΠΑΟΚ ο οποίος του είπε πως πήγαινε εκεί και αν τα πας καλά, εδώ είμαστε.
Αυτά τα ολίγα, συνεχίζω τις διακοπές μου….
http://admin.gazzetta.gr/bloggers/kolkas/item/97170
