Από το 4-0 της Πράγας από τη Σλάβια, το 2003,
στο 1-0 του Madrigal από τη Villareal, το 2010,
υπάρχει μία βελτίωση, όσο να πεις...
Στο τρίτο μου ταξίδι ελπίζω να έρθει και το πολυπόθητο "γκόοοοοοολ"
Τι να πρωτοπεί κανείς για την εκδρομή..
Τρελός χαβαλές εκτός γηπέδου στο χωριό του Βιγιαρεάλ,
ατελειώτη φωνή, μηδενική γκρίνια, αστείρευτη πίστη εντός γηπέδου,
διήμερο πάρτυ στη Βαλένθια εν συνεχεία,
μελαγχολική επιστροφή, με το νου στην επόμενη φορά.
Όσο για την κερκίδα που μας βάλανε, ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο..
Σκέτο κλουβί, αδιανόητες καταστάσεις.
Ένιωθες τελείως απομονωμένος από το γήπεδο, περιφραγμένος στην κυριολεξία.
Πολύ περίεργη αίσθηση, δεν περιγράφεται ακριβώς.
ΥΓ Γείτονα - Γιάννη, όλα ΟΚ με το αμάξι, αν κατάλαβα καλά.
Ελπίζω το ταξίδι να συνεχίστηκε όμορφα και μετά το ματς.
