Tον Κοσμά λες??? Εκθίασε τον Βλάνταν σήμερα και τον Σαλπιγγίδη και συνεχίσε να βγάζει χολή για τον Γκαρσία..
Η ψυχή και η κλάση του Βλάνταν
29/07/10
Ο MVP του ΠΑΟΚ την περασμένη σεζόν, ο Βλάνταν Ιβιτς, σήκωσε ξανά την ομάδα στις πλάτες του! Αυτή τη φορά, την κράτησε ζωντανή στο όνειρο ζωής του Τσάμπιονς Λιγκ! Τι κι αν ήταν ουσιαστικά απροπόνητος (αφού έχασε το μεγαλύτερο μέρος της προετοιμασίας λόγω τραυματισμού) ο Σέρβος και, ως εκ τούτου, ανέτοιμος… Τι κι αν είχε ζητήσει αλλαγή μόλις τρία λεπτά προτού πετύχει αυτό το ιστορικό γκολ-ποίημα (που μπορεί να αποδειχτεί πραγματικά χρυσό) στο «Αμστερνταμ Αρίνα», νιώθοντας ότι είχαν σωθεί οι ανάσες του...
Κι εδώ που τα λέμε, το ίδιο νομίζαμε και εμείς, βλέποντάς τον ιδιαίτερα μετά το 60'. Αλλά κι εμείς και εκείνος είχαμε κάνει λάθος! Τα ψυχικά αποθέματα καμιά φορά ξεπερνούν τη λογική και τις φυσικές δυνάμεις. Γιατί ο Ιβιτς είχε το κουράγιο και την κλάση να κάνει άλλη μία, τελευταία, μαγική ενέργεια: κίνηση από πίσω, στην πλάτη της άμυνας, τέλεια υποδοχή της καταπληκτικής ασίστ του Σαλπιγγίδη και τελείωμα… φορ υψηλού επιπέδου! Αυτός είναι ο Βλάνταν Ιβιτς! Αλλά αυτός είναι και ο Σαλπιγγίδης! Αν ο ΠΑΟΚ πετάξει έξω τον Αγιαξ, θα το χρωστάει κυρίως σ' αυτούς τους δύο.
Διότι, εδώ που τα λέμε, ο ΠΑΟΚ μπήκε στο ματς στο δεύτερο ημίχρονο. Τότε εμφανίστηκε στο γήπεδο η ομάδα… Σάντος! Το συμπαγές σύνολο που δεν χάνει την αυτοσυγκέντρωση και την αυτοκυριαρχία του και περιμένει την κατάλληλη στιγμή για να «δαγκώσει» τον αντίπαλο!
Στο πρώτο 45λεπτο, ο ΠΑΟΚ είχε χάσει -κυριολεκτικά- την… μπάλα. Και αν πήγαινε στην ανάπαυλα στα αποδυτήρια έχοντας τρία-τέσσερα γκολ στην πλάτη, δεν θα 'πρεπε να είχε παράπονο. Πάλι καλά, να έλεγε… Γιατί φοβήθηκε αδικαιολόγητα τον (άνευρο, ανέτοιμο, χωρίς προσωπικότητα και φαντασία) Αγιαξ, έπαιξε πολύ πίσω, δεν κράτησε ποτέ την μπάλα στα πόδια και, μοιραία, η άμυνά του δέχτηκε αφόρητη πίεση. Κυρίως από τον Σουάρεζ (που έκανε μεγάλα χουνέρια στον Μαλεζά), αφού οι υπόλοιποι δεν ήταν τίποτε ιδιαίτερο…
Αλλά δεν φταίνε μόνο οι αμυντικοί για το «σουρωτήρι» του πρώτου μέρους. Ο Βιτόλο έτρεχε και αριστερά να καλύψει τον «βαρύ» Γκαρσία, ο Ουρουγουανός δεν μπορούσε ούτε να πρεσάρει ούτε να κλείσει τους χώρους ούτε να βγάλει την μπάλα από την άμυνα και να ανεβάσει τις γραμμές, ο Βιεϊρίνια ούτε έπαιρνε πρωτοβουλίες (με εξαίρεση μία φάση στο 45'+2') ούτε έδινε βοήθειες στον μουδιασμένο Μπουσαΐντι, ο Σνάουτσνερ έβλεπε συνεχώς την πλάτη του Σουάρεζ και ο ΠΑΟΚ παραπατούσε από το πρώτο λεπτό.
Κι αν τη γλίτωσε στο 4' (Σουάρεζ) και στο 10' (Σουλεϊμανί), δεν έγινε το ίδιο στο 13', οπότε πλήρωσε τη συνολική αμυντική αδράνεια και την κακιά στιγμή του Χαλκιά. Από τότε, κατάφερε να συνέλθει μόνο στις καθυστερήσεις του πρώτου ημιχρόνου. Και από το 52' και μετά άρχισε να παίρνει μέτρα στο γήπεδο, να πιέζει ψηλότερα και να κρατάει τον Αγιαξ μακριά από την περιοχή του Κρέσιτς (που πάθαινε… τρικυμία στις εξόδους). Ηρθε και το γκολ και τώρα ο ΠΑΟΚ κρατάει την τύχη του στα χέρια του! Γιατί, με το 1-1, θα χρειαστεί να κάνει στη φλογισμένη Τούμπα απλώς καλά αυτό που είχε μάθει τις δύο προηγούμενες σεζόν για να περάσει!...
http://www.exedrasports.gr/blogs/articl ... &aid=71108