Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
-
Trikaliotis
- Δημοσιεύσεις: 1531
- Εγγραφή: Παρ 28 Μαρ 2008, 20:23
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Και ο Μποσγανάς τώρα που τον ξαναβλέπω δε φέρνει λίγο στον Κοντολάζο τον τραγουδιστή???
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Νίκος Οικονόμου
Το καλοκαίρι του 1999 παίρνει την απόφαση να φύγει από τον Παναθηναϊκό. Εδώ, δεν έχει σήριαλ. Το αποφάσισε, το ανακοίνωσε, έφυγε για τη Μπολόνια. Αλλά το κλίμα στην Ιταλία δεν τον κράτησε και αποφάσισε να επιστρέψει στο νόστιμον ήμαρ ύστερα από μια σεζόν. Έρχεται στην Ελλάδα και δυο ομάδες ενδιαφέρονται για την απόκτησή του: ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός. Ύστερα από πολλές μέρες δημοσιευμάτων αναφορικά με το μέλλον του, ο “Νικόλας” είναι μια ανάσα από τον Δικέφαλο. Μάλιστα, οι δυο πλευρές ήταν τόσο κοντά που το μόνο που απέμενε ήταν η υπογραφή των συμβολαίων. Πριν όμως πάει στη Θεσσαλονίκη, πέρασε από το λιμάνι. Κι έμεινε. Ο Ολυμπιακός έκανε το colpo grosso, τον έπεισε και ντύθηκε στα “ερυθρόλευκα”, δίνοντας κόκκινο χρώμα στο τέλος του σίριαλ.
http://www.sportnet.gr/report.php?id=229796
δεν το θυμάμαι καθόλου, είναι αληθές το δημοσιεύμα? μιλάει για την διοίκηση batman και την dreamteam ή την προηγούμενη χρονιά? εγώ τον οικονόμου τον θυμάμαι οτι τον θέλαμε πριν πάει στον βάζελο (όπως και τον μυριούνη- μιλάω για τις εποχές με τις βαλίτσες τα λεφτά του βεζυρτζή που πηγαινοέρχονταν αθήνα-θεσσαλονίκη). τότε που στις μικρές εθνικές έπαιρνε παγκόσμια και έμοιαζε με μείγμα volkov-komazec. πραγματικά τότε είχα τρελαθεί που δεν τον πήραμε (ιωνικό νικαίας δεν έπαιζε?). ήταν ότι καλύτερο είχα δει στο ελληνικό μπάσκετ.
Το καλοκαίρι του 1999 παίρνει την απόφαση να φύγει από τον Παναθηναϊκό. Εδώ, δεν έχει σήριαλ. Το αποφάσισε, το ανακοίνωσε, έφυγε για τη Μπολόνια. Αλλά το κλίμα στην Ιταλία δεν τον κράτησε και αποφάσισε να επιστρέψει στο νόστιμον ήμαρ ύστερα από μια σεζόν. Έρχεται στην Ελλάδα και δυο ομάδες ενδιαφέρονται για την απόκτησή του: ο ΠΑΟΚ και ο Ολυμπιακός. Ύστερα από πολλές μέρες δημοσιευμάτων αναφορικά με το μέλλον του, ο “Νικόλας” είναι μια ανάσα από τον Δικέφαλο. Μάλιστα, οι δυο πλευρές ήταν τόσο κοντά που το μόνο που απέμενε ήταν η υπογραφή των συμβολαίων. Πριν όμως πάει στη Θεσσαλονίκη, πέρασε από το λιμάνι. Κι έμεινε. Ο Ολυμπιακός έκανε το colpo grosso, τον έπεισε και ντύθηκε στα “ερυθρόλευκα”, δίνοντας κόκκινο χρώμα στο τέλος του σίριαλ.
http://www.sportnet.gr/report.php?id=229796
δεν το θυμάμαι καθόλου, είναι αληθές το δημοσιεύμα? μιλάει για την διοίκηση batman και την dreamteam ή την προηγούμενη χρονιά? εγώ τον οικονόμου τον θυμάμαι οτι τον θέλαμε πριν πάει στον βάζελο (όπως και τον μυριούνη- μιλάω για τις εποχές με τις βαλίτσες τα λεφτά του βεζυρτζή που πηγαινοέρχονταν αθήνα-θεσσαλονίκη). τότε που στις μικρές εθνικές έπαιρνε παγκόσμια και έμοιαζε με μείγμα volkov-komazec. πραγματικά τότε είχα τρελαθεί που δεν τον πήραμε (ιωνικό νικαίας δεν έπαιζε?). ήταν ότι καλύτερο είχα δει στο ελληνικό μπάσκετ.
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
λέχθηκε πως δεν ήθελε η γυναίκα του,η Άννα Δρούζα (δεν ξερω αν ακόμα είναι μαζί) να έρθει Θεσσαλονίκη γιατί δεν θα ήταν καλό για την καριέρα της
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Σαν χθες, 10 Ιουλίου 2000, αφήνει την τελευταία του πνοή στις Η.Π.Α. ο Κόνραντ Μακ Ρέι, σε ηλικία μόλις 29 ετών, από καρδιακό πρόβλημα.
Περισσότερα για τον ΜακΡέι και την προσφορά του στον ΠΑΟΚ εδώ (κάπου στη μέση της σελίδας):
http://forum.paokmania.gr/viewtopic.php ... &start=690
Περισσότερα για τον ΜακΡέι και την προσφορά του στον ΠΑΟΚ εδώ (κάπου στη μέση της σελίδας):
http://forum.paokmania.gr/viewtopic.php ... &start=690
-
Trikaliotis
- Δημοσιεύσεις: 1531
- Εγγραφή: Παρ 28 Μαρ 2008, 20:23
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Στα αρχεία της ΕΡΤ αν πατήσετε "ΠΑΟΚ ΜΠΑΣΚΕΤ" βγάζει αρκετό υλικό από παλιές ρετρό εκπομπές. Πραγματικά αυτά τα κωλοκάναλα θα μπορούσαν να είναι θησαυρός για την ελληνική τηλεόραση με αυτό το αρχείο που διαθέτουν, αλλά δυστυχώς το μόνο που ξέρουν είναι να μας παίρνουν τα λεφτά μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ.
Για παράδειγμα θα μπορούσαν στο ψηφιακό το SPORT+ να έχουν μια ενότητα με παλιούς ρετρό αγώνες από το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και αγώνες ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Πολλοί πιστεύω θα ήθελαν να δούν παλιούς αγώνες της μεγάλης ομάδας και ειδικά κάποιους που δεν υπάρχουν στο ίντερνετ και είναι ιστορικοί, π.χ με τον Ερυθρό Αστέρα και το σπρώξιμο του Νιούμαν στον διαιτητή και άλλους πολλούς. Τέλοσπάντων για να μη μακρυγορώ εδώ είναι αυτό που έλεγα στην αρχή:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/d- ... earch.aspx
Για παράδειγμα θα μπορούσαν στο ψηφιακό το SPORT+ να έχουν μια ενότητα με παλιούς ρετρό αγώνες από το ελληνικό πρωτάθλημα, αλλά και αγώνες ελληνικών ομάδων στα ευρωπαϊκά κύπελλα. Πολλοί πιστεύω θα ήθελαν να δούν παλιούς αγώνες της μεγάλης ομάδας και ειδικά κάποιους που δεν υπάρχουν στο ίντερνετ και είναι ιστορικοί, π.χ με τον Ερυθρό Αστέρα και το σπρώξιμο του Νιούμαν στον διαιτητή και άλλους πολλούς. Τέλοσπάντων για να μη μακρυγορώ εδώ είναι αυτό που έλεγα στην αρχή:
http://www.ert-archives.gr/V3/public/d- ... earch.aspx
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
+άπειρο
PS: την ίδια απορία έχω και με τη nova Που την πληρώνω και το καλοκαίρι βάζει 5 αγώνες μπάσκετ και 800 rugby, Baseball Κλπ κλπ. καλά όλοι αμερικάνικο κολλέγιο έχουνε βγάλει στο ελλάντα??? ...
PS: την ίδια απορία έχω και με τη nova Που την πληρώνω και το καλοκαίρι βάζει 5 αγώνες μπάσκετ και 800 rugby, Baseball Κλπ κλπ. καλά όλοι αμερικάνικο κολλέγιο έχουνε βγάλει στο ελλάντα??? ...
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Εδώ και καιρό μου είχε κολλήσει η ιδέα να φτιάξω μερικά αφιερώματα στα πιο μεγάλα ονόματα που κόσμησαν το σύλλογο στη χρυσή εποχή 1989 – 1995, και ξεκίνησα να γράφω κάτι για τον κύριο που απεικονίζεται στο avatar του Τρικαλιώτη… τελικά αποδείχθηκε αρκετά χρονοβόρο. Κάθε τόσο έγραφα λίγο, το παρατούσα, το ξανάπιανα, ώσπου τελικά χτες βράδι το τελείωσα… and here it is…
Ο Τζόν Κόρφας (ύψος 1μ78) γεννήθηκε από Έλληνες γονείς στις 21 Αυγούστου 1962 στο Άκρον του Οχάιο και σπούδασε στο κολλέγιο Πέπερνταιν, στην ομάδα μπάσκετ του οποίου αγωνίστηκε στη θέση του πλέι μέικερ. Ο Π.Α.Ο.Κ. τον έμαθε το 1986 από ένα ταξίδι των ΑΧΕΠΑΝΣ στην Ελλάδα για φιλικά ματς – συνήθης πρακτική εκείνες τις εποχές, αφού έτσι μας προέκυψε και λίγο αργότερα και ο Πητ Παπαχρόνης. Το σχετικά χαμηλό του ύψος, του προσάπτει εξαρχής το προσωνύμιο Κοντορεβυθούλης, που μαζί με το «Τεν-Τεν» (από τον αριθμό της φανέλας που φόρεσε για εννέα χρόνια στον ΠΑΟΚ) τον ακολούθησαν σε όλη την καριέρα του…
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής «άνθρωπος του Π.Α.Ο.Κ. έφτασε μέχρι τη Νεβάδα των Η.Π.Α. για να αποσπάσει τις υπογραφές των δύο ομογενών Έντι Κλάδης και Τζων Κόρφα», προσφέροντας 40,000 δολάρια στον καθένα …και προφανώς τα κατάφερε… οι δύο νεαροί έφτασαν στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 17/8/1986 και άρχισαν αμέσως προπονήσεις υπό τον προπονητή Ορέστη Αγγελίδη. Τρεις μέρες μετά ο Κόρφας αγωνίζεται για πρώτη φορά σε ένα φιλικό με τον Ηρακλή (νίκη με 86-74), σημειώνοντας 11 πόντους και αφήνοντας καλές εντυπώσεις.
Στο πρώτο πρωτάθλημα που συμμετείχε με τον ΠΑΟΚ (1986-87) αναδείχθηκε σε βασικό πλέι μέικερ, συντονίζοντας την ομάδα μυαλωμένα, τρέχοντας στον αιφνιδιασμό όποτε υπήρχαν οι προϋποθέσεις και εκτελώντας κυρίως έξω από τα 6.25 μ. με το χαρακτηριστικό του …μονόχειρο στιλ, με πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Αν και ο Κλάδης είχε έρθει σαν το μεγάλο όνομα στην ομάδα, τελικά ο Κόρφας ήταν αυτός που ρίζωσε στον Π.Α.Ο.Κ…
Το Δεκέμβρη ο ΠΑΟΚ διαλύει τον Ιωνικό με μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση νίκες της ιστορίας του (118-51, ημίχρονο 57-17 !) με τον Κόρφα να σκοράρει 15 πόντους με 2 τρίποντα. Στην Ευρώπη αποτελεί μαζί με τον Ντιλέινι Ραντ το περιφερειακό δίδυμο της ομάδας, που όμως δεν βρίσκεται ακόμη στο κατάλληλο επίπεδο για να πετύχει διακρίσεις. Καταφέρνει μεν να αποκλείσει τη βουλγαρική ΤΣΣΚΑ, αλλά στον επόμενο γύρο του Κυπέλλου Κόρατς αποκλείεται από την Παρτιζάν, νικώντας στο Παλέ με 79-69, αλλά χάνοντας στο Βελιγράδι με 90-75.
Τον Φεβρουάριο του 1987, ο Κόρφας τιμωρείται με αποκλεισμό έξι αγωνιστικών διότι - σύμφωνα με το φύλλο αγώνα – αποβλήθηκε επειδή αποκάλεσε σε έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό τον διαιτητή Οικονομίδη «ηλίθιο», κάτι που ο ίδιος ο παίκτης ορκιζόταν ότι δε συνέβη, καθώς ακόμη δεν γνώριζε ελληνικά (ακόμη και ο ίδιος ο διαιτητής την επόμενη ημέρα εκμυστηρεύτηκε ότι απλά άκουσε κάποιον να τον αποκαλεί ηλίθιο πίσω από την πλάτη του, και όταν γύρισε είδε μπροστά του τον Κόρφα…). Απογοητευμένος ο Τεν-Τεν μαζεύει τα πράγματά του και φεύγει πίσω στις ΗΠΑ. Ο ΠΑΟΚ ασκεί έφεση και τον Μάρτιο του ίδιου έτους ο παίκτης απαλλάσσεται της κατηγορίας. Στο ενδιάμεσο όμως, έχουμε υποστεί έναν οδυνηρό αποκλεισμό στο Κύπελλο από τον Πανελλήνιο, σε ματς που κρίθηκε στην παράταση…
Ο Κόρφας δεν ανταποκρίνεται στην πρόσκληση της διοίκησης της ομάδας να επιστρέψει στην Ελλάδα. Φήμες λένε ότι στη στάση του αυτή συντελούν και προσωπικά του προβλήματα, άσχετα με την ομάδα. Ο Βεζυρτζής μεταβαίνει ο ίδιος τον Απρίλιο στις ΗΠΑ, αλλά δεν καταφέρνει να μεταπείσει τον παίκτη να επιστρέψει και οι σχέσεις τους γίνονται εξαιρετικά τεταμένες…
Το πρωτάθλημα της σεζόν τελειώνει άδοξα: η ομάδα τερματίζει δεύτερη στην κανονική περίοδο (πίσω από τον άρη), αλλά αποκλείεται στα πλέι οφ χάνοντας δύο ματς από τον Πανιώνιο.
Ο Βεζυρτζής δεν τα παρατάει και τελικά, ο Κόρφας επιστρέφει τον Νοέμβριο, λίγο πριν από ένα κρίσιμο ντέρμπι με τον Άρη. Στο αεροδρόμιο γνωρίζει και τον νέο προπονητή της ομάδας, τον Αμερικανό Τζώννυ Νιούμαν, που μετά τη συνάντηση δηλώνει: «όλα εντάξει – είναι πιο ψηλός απ’ότι περίμενα !». Ο Κόρφας δίνει το παρόν στο ματς, αλλά φανερά κουρασμένος, και χάνουμε 66-78… τελικά το πρωτάθλημα της περιόδου 1987-88 δυστυχώς επεφύλασσε ίδια γεύση, αφού με δύο ήττες από τον συμπολίτη κατατασσόμαστε δεύτεροι.
Στην Ευρώπη, η ομάδα μπαίνει στους ομίλους του Κόρατς, αλλά, με αντιπάλους τον Ερυθρό Αστέρα, τη Βιλερμπάν και την Εστουντιάντες, σημειώνει μόλις μια νίκη και αποκλείεται από τη συνέχεια. Στο εκτός έδρας ματς με τον Αστέρα το Γενάρη του ‘88, ο Κόρφας αποβάλλεται μετά από συμπλοκή του με τον Γιόνκοβιτς και αποχωρεί αιμόφυρτος από το παρκέ (είναι το παιχνίδι που ο Πετγουέι κατέβασε το ταμπλό και έφυγε για ράμματα στο νοσοκομείο)…
Την ίδια εποχή, ο Κόρφας κάνει ντεμπούτο στην (ήδη Πρωταθλήτρια Ευρώπης) Εθνική Ομάδα, αγωνιζόμενος σε δύο αγώνες της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της επόμενης σεζόν με την Ολλανδία στο Άμστερνταμ (νίκη 93-66) και την Τσεχοσλοβακία στην Αθήνα (107-85), όπου και πέτυχε 6 πόντους.
Προλαβαίνει να αγωνιστεί σε άλλα οκτώ παιχνίδια με την Εθνική, μέχρι το Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989 όμως η Γαλλία κάνει ένσταση αμφισβητώντας την υπηκοότητα του (χωρίς να γλιτώσουν μετά απ’αυτό την ήττα από την Εθνική με 80-74), και αυτό έχει επιπτώσεις και στη συμμετοχή του ως Έλληνα στον ΠΑΟΚ, καθώς έχασε όλες τις ευρωπαϊκές συμμετοχές για τις τρεις επόμενες χρονιές – μαζί και το Κύπελλο στη Γενεύη (συνολικά στην Εθνική σημείωσε 68 πόντους (μ.ο. 7,6) με 18 π. εναντίον των Γάλλων και 16 επί των Γερμανών σε ένα διεθνές τουρνουά στο Χάγκεν το Μάιο του ’89). Πολλά ακούστηκαν για το θέμα εκείνης της ένστασης, πάντως το σίγουρο είναι ότι η νομιμότητα της συμμετοχής του Κόρφα ως Έλληνα αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά από τους συμπολίτες μας τον Φεβρουάριο του 1988…
Στο μεταξύ η συνεισφορά του στον ΠΑΟΚ από ματς σε ματς αρχίζει να σταθεροποιείται: ιδανικός στον έλεγχο του ρυθμού, σίγουρη πάσα, καλό περιφερειακό σουτ και περίπου 15-20 πόντοι ανά αγώνα τον καθιστούν αναντικατάστατο γρανάζι της μεγάλης ομάδας που δημιουργείται εκείνη την εποχή. Παράλληλα, συνιστά μαζί με τον νεοφερμένο Μπάνε Πρέλεβιτς ένα εξαιρετικό περιφερειακό δίδυμο, που έμελλε να αποτελέσει τη βάση της χρυσής ομάδας των επόμενων ετών…
Τον Νοέμβρη του ’88 σε ένα ματς με το Σπόρτιγκ που έληξε 132-92, ο Κόρφας πετυχαίνει επτά (!) τρίποντα και συνολικά 28 πόντους. Το πρωτάθλημα της χρονιάς όμως χάθηκε και πάλι, ενώ στην Ευρώπη αποκλειστήκαμε νωρίς από τον Ερυθρό Αστέρα (το ματς με τις σφαλιάρες του Νιούμαν στο διαιτητή Γκρόσι…). Τα ίδια και τη χρονιά 1989-90, όπου ο Κόρφας αγωνίζεται μόνο εντός συνόρων και δεν αποτελεί μέλος της ομάδας που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπελλούχων, όπου και αποκλείστηκε από την Κνορ Μπολώνια. Αποτελεί όμως τον κορυφαίο μας παίκτη στη συντριβή του άρη με 81-64 το Φεβρουάριο του ’90 τόσο με την εκπληκτική του άμυνα πάνω στον Γκάλη όσο και με τη συνήθη ευστοχία του (21 π. με 4/6 τρίποντα).
Το 1990-91 είναι η χρονιά της κατάκτησης του Κυπέλλου Κυπελλούχων στη Γενεύη. Ο Κόρφας όμως ακόμη δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στα ευρωπαϊκά ματς. Πρωταγωνιστεί εντός συνόρων, με 16,3 πόντους μ. ο. και μερικές εκπληκτικές εμφανίσεις σε ένα πρωτάθλημα που χάθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα των αγώνων των play-off:
• Σε εκτός έδρας ματς με τον Παπάγου (νίκη 86-71) έχει 16/18 βολές,
• Στη νίκη μας επί του Πανιωνίου με 139-96 έχει 6/7 βολές, 4/5 διπ., 5/6 τριπ. και 7 ασίστ,
• Σε νίκη μας στο Ιβανώφειο με 115-109 έχει 30 πόντους, με 12/12 βολές και …7 ριμπάουντ (τα 6 επιθετικά !)
Στον καθοριστικό πέμπτο τελικό των play off με τον άρη (που χάθηκε με το τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή 85-86) μαγεύει με τη μαεστρία του και την ευστοχία του (πρώτος σκόρερ με 28 π., 2/2 βολές, 4/5 δίποντα και 6/7 τρίποντα), αλλά αυτή του η απόδοση δε στάθηκε αρκετή να μας χαρίσει τη νίκη…
Κλείνει τη χρονιά κερδίζοντας για μια ακόμη φορά τον τίτλο του «Παίκτη – οικονομία» (το παλιό TENDEX), που έβγαινε από τον τύπο: Ασίστ + Κλεψίματα – Λάθη, αναδεικνυόμενος πρώτος στη σχετική βαθμολογία, μακράν του δεύτερου Γιαννάκη. Παράλληλα, έχει εμπλουτίσει το επιθετικό του ρεπερτόριο με τη διείσδυση στην πλευρά που μένει ανοικτή όταν η ομάδα προκαλεί υπερφόρτωση στην άλλη, γεγονός που του επιτρέπει να κοιτάζει στα μάτια κατά πολύ υψηλότερους αντιπάλους στα χρόνια που έρχονται – στις φωτό παρακάτω με τα δύο θηρία της εποχής, το ρουμάνο Μουρεσάν της Ορτέζ και το λιθουανό Σαμπόνις της Ρεάλ.
Το 1991-92, ο Κόρφας συνεχίζει να αγωνίζεται μόνο εντός των τειχών – για τελευταία χρονιά. Είναι όμως πρωταγωνιστής στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της περιόδου, οδηγώντας την ομάδα από νίκη σε νίκη. Σε ματς με τη Δάφνη λίγο πριν τα play-off (νίκη 75-61) σημειώνει 7 τρίποντα και τελειώνει την κανονική περίοδο 5ος στα εύστοχα τρίποντα (39%) και 5ος στις βολές (86%). Στα play-off είναι πρώτος σκόρερ στη νίκη μας επί του άρη με 99-93 (24 π.) και σε αυτήν επί της αεκ (85-64) με 19 π . και 5/5 τρίποντα.
Στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ φθάνει στον χαμένο τελικό της Ναντ, και ο Κόρφας δηλώνει: «πρέπει να γραφτώ στο βιβλίο Γκίνες: είμαι ο μόνος καλαθοσφαιριστής που έλειψε και από τους τρεις τελικούς που έπαιξε η ομάδα του !» (σ.σ.: εννοεί και τον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’89).
Την επόμενη σεζόν (1992-93), η τριετής τιμωρία του λήγει και μπορεί να αγωνιστεί ως Έλληνας και στην Ευρώπη. Η χρονιά είναι ονειρική, αλλά το τέλος εξελίσσεται σε εφιάλτη, με το χαμένο final four του Πρωταθλητριών στον Πειραιά και τον αποκλεισμό από τον τελικό γύρο των play off του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Ο Κόρφας κλείνει την κανονική περίοδο με …91% στις βολές, 59% στα δίποντα και 44% στα τρίποντα, αλλά και 5ος πιο εύστοχος παίκτης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στα τρίποντα (43%) και 3ος στις ασίστ (44) και στα κλεψίματα (22).
Το 1993-94 επιτέλους έρχεται η στιγμή της δικαίωσης στην Ευρώπη: γίνεται μέλος της ομάδας που κατακτά το Κύπελλο Κόρατς. Στον πρώτο τελικό με τη Στεφανέλ πετυχαίνει τρίποντο από τα οκτώ μέτρα στην εκπνοή που μας δίνει αέρα εννέα πόντων και στον δεύτερο καθοριστικό τελικό στην Τεργέστη έχει 16 π. (με 4/4 βολές, 3/4 διπ. και 2/4 τριπ.). Στο πρωτάθλημα η ομάδα αγγίζει και πάλι την κατάκτηση του τίτλου, αλλά άλλαι οι βουλαί των γκρίζων κορακίων…
Το 1994-95 κλείνει τη χρονιά με 8.2 π. μέσο όρο και κατακτά με την ομάδα το Κύπελλο Ελλάδος στη Λαμία. Στο πρωτάθλημα όμως η χρονιά είναι καταστροφική, καθώς χάνει τη σειρά των play off από τον Ηρακλή και μαζί το δικαίωμα συμμετοχής στο Πρωταθλητριών της επόμενης περιόδου. Ο ίδιος δεν πιάνει τα γνωστά στάνταρτς απόδοσης, πιθανά επηρεασμένος και από το χαμό του πατέρα του το προηγούμενο καλοκαίρι. Παράλληλα, τα οικονομικά προβλήματα του προέδρου Απ. Οικονομίδη οδηγούν τον Κόρφα στην έξοδο ως ελεύθερο, και ο παίκτης εκφράζει δικαίως το παράπονο ότι άξιζε καλύτερης συμπεριφοράς μετά από τόσα χρόνια προσφοράς στο σύλλογο…
Κάπου εδώ κλείνει ένας μεγάλος κύκλος της ιστορίας του μπασκετικού ΠΑΟΚ, ένας ένδοξος κύκλος που μας χάρισε μεγάλες χαρές αλλά και εξίσου μεγάλες απογοητεύσεις, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα σε όλη της την ιστορία. Το καλοκαίρι, ο Τζώνυ υπογράφει στον παναθηναϊκό με τον οποίο πήρε τον τίτλο που έλειπε από τη συλλογή του, το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στο φάιναλ φορ του Παρισίου το 1996, και αργότερα και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της σεζόν. Το 1998-99 μεταγράφηκε στο Μαρούσι όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 2000, οπότε και οδήγησε την ομάδα στην Τρίτη θέση του φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδος. Τον Απρίλιο του 2008 ανάλαβε πρώτος προπονητής στον ΠΑΟΚ υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, με συνεργάτη τον Νίκο Σταυρόπουλο. Μέχρι το Γενάρη του 2010 ήταν προπονητής του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος (Α1, δηλ. μετά το 1986) είναι:
- 9ος στον αριθμό των αγώνων που έπαιξε (361),
- 6ος σκόρερ (4.534)
- 4ος στις ασίστ (1.060)
Επιπλέον:
- από το 1988 έως το 1991, ο Κόρφας αναδείχτηκε για τρεις συνεχόμενες σεζόν πιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος στις βολές (με ποσοστά άνω του 90%)…
- από το 1989 έως το 1992 αναδείχτηκε για τρεις συνεχόμενες σεζόν πρώτος στις ασίστ,
- από το 1989 έως το 1992 αναδείχτηκε τρεις συνεχόμενες σεζόν «παίκτης – Οικονομία»
- το 1989 ήταν ο πιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος στα τρίποντα.
Ο Κόρφας πέρασε στην ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ ως ένας από τους πιο σοβαρούς, συνεπείς, σταθερούς αλλά και συμπαθείς παίκτες μας. Ποτέ δεν προκάλεσε, ποτέ δεν συζητήθηκε η συμπεριφορά του, ήταν πάντα παρών στους μεγάλους αγώνες, παρέχοντας τη σιγουριά μιας απόδοσης που κυμαινόταν πάντα σε υψηλά στάνταρτς. Σημάδεψε με την καριέρα του τον τρόπο οργάνωσης του παιχνιδιού της ομάδας και για χρόνια η σύγκρισή του με όποιον κλήθηκε να καλύψει τη θέση του πλέι μέικερ στον ΠΑΟΚ ήταν αναπόφευκτη…
Ο Τζόν Κόρφας (ύψος 1μ78) γεννήθηκε από Έλληνες γονείς στις 21 Αυγούστου 1962 στο Άκρον του Οχάιο και σπούδασε στο κολλέγιο Πέπερνταιν, στην ομάδα μπάσκετ του οποίου αγωνίστηκε στη θέση του πλέι μέικερ. Ο Π.Α.Ο.Κ. τον έμαθε το 1986 από ένα ταξίδι των ΑΧΕΠΑΝΣ στην Ελλάδα για φιλικά ματς – συνήθης πρακτική εκείνες τις εποχές, αφού έτσι μας προέκυψε και λίγο αργότερα και ο Πητ Παπαχρόνης. Το σχετικά χαμηλό του ύψος, του προσάπτει εξαρχής το προσωνύμιο Κοντορεβυθούλης, που μαζί με το «Τεν-Τεν» (από τον αριθμό της φανέλας που φόρεσε για εννέα χρόνια στον ΠΑΟΚ) τον ακολούθησαν σε όλη την καριέρα του…
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ της εποχής «άνθρωπος του Π.Α.Ο.Κ. έφτασε μέχρι τη Νεβάδα των Η.Π.Α. για να αποσπάσει τις υπογραφές των δύο ομογενών Έντι Κλάδης και Τζων Κόρφα», προσφέροντας 40,000 δολάρια στον καθένα …και προφανώς τα κατάφερε… οι δύο νεαροί έφτασαν στη Θεσσαλονίκη την Κυριακή 17/8/1986 και άρχισαν αμέσως προπονήσεις υπό τον προπονητή Ορέστη Αγγελίδη. Τρεις μέρες μετά ο Κόρφας αγωνίζεται για πρώτη φορά σε ένα φιλικό με τον Ηρακλή (νίκη με 86-74), σημειώνοντας 11 πόντους και αφήνοντας καλές εντυπώσεις.
Στο πρώτο πρωτάθλημα που συμμετείχε με τον ΠΑΟΚ (1986-87) αναδείχθηκε σε βασικό πλέι μέικερ, συντονίζοντας την ομάδα μυαλωμένα, τρέχοντας στον αιφνιδιασμό όποτε υπήρχαν οι προϋποθέσεις και εκτελώντας κυρίως έξω από τα 6.25 μ. με το χαρακτηριστικό του …μονόχειρο στιλ, με πολύ υψηλά ποσοστά ευστοχίας. Αν και ο Κλάδης είχε έρθει σαν το μεγάλο όνομα στην ομάδα, τελικά ο Κόρφας ήταν αυτός που ρίζωσε στον Π.Α.Ο.Κ…
Το Δεκέμβρη ο ΠΑΟΚ διαλύει τον Ιωνικό με μια από τις μεγαλύτερες σε έκταση νίκες της ιστορίας του (118-51, ημίχρονο 57-17 !) με τον Κόρφα να σκοράρει 15 πόντους με 2 τρίποντα. Στην Ευρώπη αποτελεί μαζί με τον Ντιλέινι Ραντ το περιφερειακό δίδυμο της ομάδας, που όμως δεν βρίσκεται ακόμη στο κατάλληλο επίπεδο για να πετύχει διακρίσεις. Καταφέρνει μεν να αποκλείσει τη βουλγαρική ΤΣΣΚΑ, αλλά στον επόμενο γύρο του Κυπέλλου Κόρατς αποκλείεται από την Παρτιζάν, νικώντας στο Παλέ με 79-69, αλλά χάνοντας στο Βελιγράδι με 90-75.
Τον Φεβρουάριο του 1987, ο Κόρφας τιμωρείται με αποκλεισμό έξι αγωνιστικών διότι - σύμφωνα με το φύλλο αγώνα – αποβλήθηκε επειδή αποκάλεσε σε έναν αγώνα με τον Ολυμπιακό τον διαιτητή Οικονομίδη «ηλίθιο», κάτι που ο ίδιος ο παίκτης ορκιζόταν ότι δε συνέβη, καθώς ακόμη δεν γνώριζε ελληνικά (ακόμη και ο ίδιος ο διαιτητής την επόμενη ημέρα εκμυστηρεύτηκε ότι απλά άκουσε κάποιον να τον αποκαλεί ηλίθιο πίσω από την πλάτη του, και όταν γύρισε είδε μπροστά του τον Κόρφα…). Απογοητευμένος ο Τεν-Τεν μαζεύει τα πράγματά του και φεύγει πίσω στις ΗΠΑ. Ο ΠΑΟΚ ασκεί έφεση και τον Μάρτιο του ίδιου έτους ο παίκτης απαλλάσσεται της κατηγορίας. Στο ενδιάμεσο όμως, έχουμε υποστεί έναν οδυνηρό αποκλεισμό στο Κύπελλο από τον Πανελλήνιο, σε ματς που κρίθηκε στην παράταση…
Ο Κόρφας δεν ανταποκρίνεται στην πρόσκληση της διοίκησης της ομάδας να επιστρέψει στην Ελλάδα. Φήμες λένε ότι στη στάση του αυτή συντελούν και προσωπικά του προβλήματα, άσχετα με την ομάδα. Ο Βεζυρτζής μεταβαίνει ο ίδιος τον Απρίλιο στις ΗΠΑ, αλλά δεν καταφέρνει να μεταπείσει τον παίκτη να επιστρέψει και οι σχέσεις τους γίνονται εξαιρετικά τεταμένες…
Το πρωτάθλημα της σεζόν τελειώνει άδοξα: η ομάδα τερματίζει δεύτερη στην κανονική περίοδο (πίσω από τον άρη), αλλά αποκλείεται στα πλέι οφ χάνοντας δύο ματς από τον Πανιώνιο.
Ο Βεζυρτζής δεν τα παρατάει και τελικά, ο Κόρφας επιστρέφει τον Νοέμβριο, λίγο πριν από ένα κρίσιμο ντέρμπι με τον Άρη. Στο αεροδρόμιο γνωρίζει και τον νέο προπονητή της ομάδας, τον Αμερικανό Τζώννυ Νιούμαν, που μετά τη συνάντηση δηλώνει: «όλα εντάξει – είναι πιο ψηλός απ’ότι περίμενα !». Ο Κόρφας δίνει το παρόν στο ματς, αλλά φανερά κουρασμένος, και χάνουμε 66-78… τελικά το πρωτάθλημα της περιόδου 1987-88 δυστυχώς επεφύλασσε ίδια γεύση, αφού με δύο ήττες από τον συμπολίτη κατατασσόμαστε δεύτεροι.
Στην Ευρώπη, η ομάδα μπαίνει στους ομίλους του Κόρατς, αλλά, με αντιπάλους τον Ερυθρό Αστέρα, τη Βιλερμπάν και την Εστουντιάντες, σημειώνει μόλις μια νίκη και αποκλείεται από τη συνέχεια. Στο εκτός έδρας ματς με τον Αστέρα το Γενάρη του ‘88, ο Κόρφας αποβάλλεται μετά από συμπλοκή του με τον Γιόνκοβιτς και αποχωρεί αιμόφυρτος από το παρκέ (είναι το παιχνίδι που ο Πετγουέι κατέβασε το ταμπλό και έφυγε για ράμματα στο νοσοκομείο)…
Την ίδια εποχή, ο Κόρφας κάνει ντεμπούτο στην (ήδη Πρωταθλήτρια Ευρώπης) Εθνική Ομάδα, αγωνιζόμενος σε δύο αγώνες της προκριματικής φάσης του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος της επόμενης σεζόν με την Ολλανδία στο Άμστερνταμ (νίκη 93-66) και την Τσεχοσλοβακία στην Αθήνα (107-85), όπου και πέτυχε 6 πόντους.
Προλαβαίνει να αγωνιστεί σε άλλα οκτώ παιχνίδια με την Εθνική, μέχρι το Ευρωμπάσκετ του Ζάγκρεμπ το 1989 όμως η Γαλλία κάνει ένσταση αμφισβητώντας την υπηκοότητα του (χωρίς να γλιτώσουν μετά απ’αυτό την ήττα από την Εθνική με 80-74), και αυτό έχει επιπτώσεις και στη συμμετοχή του ως Έλληνα στον ΠΑΟΚ, καθώς έχασε όλες τις ευρωπαϊκές συμμετοχές για τις τρεις επόμενες χρονιές – μαζί και το Κύπελλο στη Γενεύη (συνολικά στην Εθνική σημείωσε 68 πόντους (μ.ο. 7,6) με 18 π. εναντίον των Γάλλων και 16 επί των Γερμανών σε ένα διεθνές τουρνουά στο Χάγκεν το Μάιο του ’89). Πολλά ακούστηκαν για το θέμα εκείνης της ένστασης, πάντως το σίγουρο είναι ότι η νομιμότητα της συμμετοχής του Κόρφα ως Έλληνα αμφισβητήθηκε για πρώτη φορά από τους συμπολίτες μας τον Φεβρουάριο του 1988…
Στο μεταξύ η συνεισφορά του στον ΠΑΟΚ από ματς σε ματς αρχίζει να σταθεροποιείται: ιδανικός στον έλεγχο του ρυθμού, σίγουρη πάσα, καλό περιφερειακό σουτ και περίπου 15-20 πόντοι ανά αγώνα τον καθιστούν αναντικατάστατο γρανάζι της μεγάλης ομάδας που δημιουργείται εκείνη την εποχή. Παράλληλα, συνιστά μαζί με τον νεοφερμένο Μπάνε Πρέλεβιτς ένα εξαιρετικό περιφερειακό δίδυμο, που έμελλε να αποτελέσει τη βάση της χρυσής ομάδας των επόμενων ετών…
Τον Νοέμβρη του ’88 σε ένα ματς με το Σπόρτιγκ που έληξε 132-92, ο Κόρφας πετυχαίνει επτά (!) τρίποντα και συνολικά 28 πόντους. Το πρωτάθλημα της χρονιάς όμως χάθηκε και πάλι, ενώ στην Ευρώπη αποκλειστήκαμε νωρίς από τον Ερυθρό Αστέρα (το ματς με τις σφαλιάρες του Νιούμαν στο διαιτητή Γκρόσι…). Τα ίδια και τη χρονιά 1989-90, όπου ο Κόρφας αγωνίζεται μόνο εντός συνόρων και δεν αποτελεί μέλος της ομάδας που έφτασε μέχρι τα ημιτελικά του Κυπελλούχων, όπου και αποκλείστηκε από την Κνορ Μπολώνια. Αποτελεί όμως τον κορυφαίο μας παίκτη στη συντριβή του άρη με 81-64 το Φεβρουάριο του ’90 τόσο με την εκπληκτική του άμυνα πάνω στον Γκάλη όσο και με τη συνήθη ευστοχία του (21 π. με 4/6 τρίποντα).
Το 1990-91 είναι η χρονιά της κατάκτησης του Κυπέλλου Κυπελλούχων στη Γενεύη. Ο Κόρφας όμως ακόμη δεν έχει δικαίωμα συμμετοχής στα ευρωπαϊκά ματς. Πρωταγωνιστεί εντός συνόρων, με 16,3 πόντους μ. ο. και μερικές εκπληκτικές εμφανίσεις σε ένα πρωτάθλημα που χάθηκε στα τελευταία δευτερόλεπτα των αγώνων των play-off:
• Σε εκτός έδρας ματς με τον Παπάγου (νίκη 86-71) έχει 16/18 βολές,
• Στη νίκη μας επί του Πανιωνίου με 139-96 έχει 6/7 βολές, 4/5 διπ., 5/6 τριπ. και 7 ασίστ,
• Σε νίκη μας στο Ιβανώφειο με 115-109 έχει 30 πόντους, με 12/12 βολές και …7 ριμπάουντ (τα 6 επιθετικά !)
Στον καθοριστικό πέμπτο τελικό των play off με τον άρη (που χάθηκε με το τρίποντο του Γιαννάκη στην εκπνοή 85-86) μαγεύει με τη μαεστρία του και την ευστοχία του (πρώτος σκόρερ με 28 π., 2/2 βολές, 4/5 δίποντα και 6/7 τρίποντα), αλλά αυτή του η απόδοση δε στάθηκε αρκετή να μας χαρίσει τη νίκη…
Κλείνει τη χρονιά κερδίζοντας για μια ακόμη φορά τον τίτλο του «Παίκτη – οικονομία» (το παλιό TENDEX), που έβγαινε από τον τύπο: Ασίστ + Κλεψίματα – Λάθη, αναδεικνυόμενος πρώτος στη σχετική βαθμολογία, μακράν του δεύτερου Γιαννάκη. Παράλληλα, έχει εμπλουτίσει το επιθετικό του ρεπερτόριο με τη διείσδυση στην πλευρά που μένει ανοικτή όταν η ομάδα προκαλεί υπερφόρτωση στην άλλη, γεγονός που του επιτρέπει να κοιτάζει στα μάτια κατά πολύ υψηλότερους αντιπάλους στα χρόνια που έρχονται – στις φωτό παρακάτω με τα δύο θηρία της εποχής, το ρουμάνο Μουρεσάν της Ορτέζ και το λιθουανό Σαμπόνις της Ρεάλ.
Το 1991-92, ο Κόρφας συνεχίζει να αγωνίζεται μόνο εντός των τειχών – για τελευταία χρονιά. Είναι όμως πρωταγωνιστής στην κατάκτηση του πρωταθλήματος της περιόδου, οδηγώντας την ομάδα από νίκη σε νίκη. Σε ματς με τη Δάφνη λίγο πριν τα play-off (νίκη 75-61) σημειώνει 7 τρίποντα και τελειώνει την κανονική περίοδο 5ος στα εύστοχα τρίποντα (39%) και 5ος στις βολές (86%). Στα play-off είναι πρώτος σκόρερ στη νίκη μας επί του άρη με 99-93 (24 π.) και σε αυτήν επί της αεκ (85-64) με 19 π . και 5/5 τρίποντα.
Στην Ευρώπη, ο ΠΑΟΚ φθάνει στον χαμένο τελικό της Ναντ, και ο Κόρφας δηλώνει: «πρέπει να γραφτώ στο βιβλίο Γκίνες: είμαι ο μόνος καλαθοσφαιριστής που έλειψε και από τους τρεις τελικούς που έπαιξε η ομάδα του !» (σ.σ.: εννοεί και τον τελικό του Ευρωμπάσκετ του ’89).
Την επόμενη σεζόν (1992-93), η τριετής τιμωρία του λήγει και μπορεί να αγωνιστεί ως Έλληνας και στην Ευρώπη. Η χρονιά είναι ονειρική, αλλά το τέλος εξελίσσεται σε εφιάλτη, με το χαμένο final four του Πρωταθλητριών στον Πειραιά και τον αποκλεισμό από τον τελικό γύρο των play off του Ελληνικού Πρωταθλήματος. Ο Κόρφας κλείνει την κανονική περίοδο με …91% στις βολές, 59% στα δίποντα και 44% στα τρίποντα, αλλά και 5ος πιο εύστοχος παίκτης του Κυπέλλου Πρωταθλητριών στα τρίποντα (43%) και 3ος στις ασίστ (44) και στα κλεψίματα (22).
Το 1993-94 επιτέλους έρχεται η στιγμή της δικαίωσης στην Ευρώπη: γίνεται μέλος της ομάδας που κατακτά το Κύπελλο Κόρατς. Στον πρώτο τελικό με τη Στεφανέλ πετυχαίνει τρίποντο από τα οκτώ μέτρα στην εκπνοή που μας δίνει αέρα εννέα πόντων και στον δεύτερο καθοριστικό τελικό στην Τεργέστη έχει 16 π. (με 4/4 βολές, 3/4 διπ. και 2/4 τριπ.). Στο πρωτάθλημα η ομάδα αγγίζει και πάλι την κατάκτηση του τίτλου, αλλά άλλαι οι βουλαί των γκρίζων κορακίων…
Το 1994-95 κλείνει τη χρονιά με 8.2 π. μέσο όρο και κατακτά με την ομάδα το Κύπελλο Ελλάδος στη Λαμία. Στο πρωτάθλημα όμως η χρονιά είναι καταστροφική, καθώς χάνει τη σειρά των play off από τον Ηρακλή και μαζί το δικαίωμα συμμετοχής στο Πρωταθλητριών της επόμενης περιόδου. Ο ίδιος δεν πιάνει τα γνωστά στάνταρτς απόδοσης, πιθανά επηρεασμένος και από το χαμό του πατέρα του το προηγούμενο καλοκαίρι. Παράλληλα, τα οικονομικά προβλήματα του προέδρου Απ. Οικονομίδη οδηγούν τον Κόρφα στην έξοδο ως ελεύθερο, και ο παίκτης εκφράζει δικαίως το παράπονο ότι άξιζε καλύτερης συμπεριφοράς μετά από τόσα χρόνια προσφοράς στο σύλλογο…
Κάπου εδώ κλείνει ένας μεγάλος κύκλος της ιστορίας του μπασκετικού ΠΑΟΚ, ένας ένδοξος κύκλος που μας χάρισε μεγάλες χαρές αλλά και εξίσου μεγάλες απογοητεύσεις, όπως άλλωστε μας έχει συνηθίσει αυτή η ομάδα σε όλη της την ιστορία. Το καλοκαίρι, ο Τζώνυ υπογράφει στον παναθηναϊκό με τον οποίο πήρε τον τίτλο που έλειπε από τη συλλογή του, το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, στο φάιναλ φορ του Παρισίου το 1996, και αργότερα και το Διηπειρωτικό Κύπελλο της σεζόν. Το 1998-99 μεταγράφηκε στο Μαρούσι όπου και αγωνίστηκε μέχρι το 2000, οπότε και οδήγησε την ομάδα στην Τρίτη θέση του φάιναλ φορ του Κυπέλλου Ελλάδος. Τον Απρίλιο του 2008 ανάλαβε πρώτος προπονητής στον ΠΑΟΚ υπό εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες, με συνεργάτη τον Νίκο Σταυρόπουλο. Μέχρι το Γενάρη του 2010 ήταν προπονητής του Απόλλωνα Καλαμαριάς.
Στην ιστορία του Ελληνικού Πρωταθλήματος (Α1, δηλ. μετά το 1986) είναι:
- 9ος στον αριθμό των αγώνων που έπαιξε (361),
- 6ος σκόρερ (4.534)
- 4ος στις ασίστ (1.060)
Επιπλέον:
- από το 1988 έως το 1991, ο Κόρφας αναδείχτηκε για τρεις συνεχόμενες σεζόν πιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος στις βολές (με ποσοστά άνω του 90%)…
- από το 1989 έως το 1992 αναδείχτηκε για τρεις συνεχόμενες σεζόν πρώτος στις ασίστ,
- από το 1989 έως το 1992 αναδείχτηκε τρεις συνεχόμενες σεζόν «παίκτης – Οικονομία»
- το 1989 ήταν ο πιο εύστοχος παίκτης του πρωταθλήματος στα τρίποντα.
Ο Κόρφας πέρασε στην ιστορία του μπασκετικού ΠΑΟΚ ως ένας από τους πιο σοβαρούς, συνεπείς, σταθερούς αλλά και συμπαθείς παίκτες μας. Ποτέ δεν προκάλεσε, ποτέ δεν συζητήθηκε η συμπεριφορά του, ήταν πάντα παρών στους μεγάλους αγώνες, παρέχοντας τη σιγουριά μιας απόδοσης που κυμαινόταν πάντα σε υψηλά στάνταρτς. Σημάδεψε με την καριέρα του τον τρόπο οργάνωσης του παιχνιδιού της ομάδας και για χρόνια η σύγκρισή του με όποιον κλήθηκε να καλύψει τη θέση του πλέι μέικερ στον ΠΑΟΚ ήταν αναπόφευκτη…
-
PRAKTORINOS
- Δημοσιεύσεις: 2081
- Εγγραφή: Δευ 07 Ιαν 2008, 10:55
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη, μεταξύ αράουτ και μπενάλντ.
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
όμορφες καλοκαιρινές ιστορίες να τις διαβάζεις στη βεράντα πίνοντας κάτι παγωμένο και να ονειρεύεσαι... σε ευχαριστούμε παππού!!!!
PS: tintin (ή πιο σωστά 10-10) σε ευχαριστούμε και εσένα για όσα μας χάρισες. Ησουνα ένας τεράστιος παίκτης. απλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ. όσο ύψος σου έλειπε ,τόσα μεγάλα cohones είχες. THANK YOU MAN FOR THE MEMORIES.
PS: tintin (ή πιο σωστά 10-10) σε ευχαριστούμε και εσένα για όσα μας χάρισες. Ησουνα ένας τεράστιος παίκτης. απλά ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ. όσο ύψος σου έλειπε ,τόσα μεγάλα cohones είχες. THANK YOU MAN FOR THE MEMORIES.
-
Trikaliotis
- Δημοσιεύσεις: 1531
- Εγγραφή: Παρ 28 Μαρ 2008, 20:23
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Ο παίχτης που αν έπαιζε στον τελικό της Ναντ θα είχαμε τώρα και 3ο ευρωπαϊκό, ο παίχτης που αν ο Μπάνε του έδινε την πάσα στο 3ποντο στον ημιτελικό με τη Μπενετόν θα ήμασταν σίγουρα στον τελικό και μπορεί να άλλαζε όλη η ιστορία μας, ο παίχτης που αν τον έβλεπε ο Μπάρλοου που χτυπιόταν και τη ζητούσε μπροστά του και δεν έδινε τη λάθος πάσα στον τελικό με τον Άρη θα είχαμε χτίσει τη δικιά μας αυτοκρατορία, ο παίχτης που χωρίς αυτόν δε θα υπήρχε Μπάνε, ο πιο συμπαθής, τίμιος και αξιοπρεπής άνθρωπος για μένα που πέρασε ποτέ από την ομάδα μας. Σε ευχαριστούμε για όσα μας χάρισες γίγαντα Τζων και σε σένα Γκόρντονα για το εκπληκτικό σου αφιέρωμα!
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Ενα τεράστιο ευχαριστώ στον Γκόρντονα για το σπέσιαλ αφιέρωμα σε έναν εξαίρετο άνθρωπο, χαρακτήρα και παίκτη με ήθος που δούλευε πάντα με αυταπάρνηση και δε δίσταζε να παραμείνει πρώτος στη μάχη δίχως να δειλιάζει και να κρύβεται πίσω από το δάχτυλο του!
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
Υπάρχουν κάποιοι – λίγοι - παίκτες που έχουν το δικαίωμα να καυχιούνται ότι αποτελούν τη ζωντανή ιστορία της ομάδας μας. Που μπορούν να υπερηφανεύονται ότι η καριέρα τους στον ΠΑΟΚ κόσμησε το σύλλογο όσο ο σύλλογος κόσμησε την καριέρα τους. Που πρόσφεραν στην ομάδα τόσο αγωνιστικά όσο και εκτός των γραμμών του γηπέδου, πληθαίνοντας με την παρουσία τους τις τάξεις των οπαδών μας. Που απέδειξαν στην πορεία τους ότι νοιάζονται για τον ΠΑΟΚ και είναι ουσιαστικά ένα κομμάτι από εμάς… Ένας απ’ αυτούς είναι … ο Μπάνε Πρέλεβιτς.
Το να προσπαθήσεις μέσα σε λίγες γραμμές να χωρέσεις έστω και τα βασικά σημεία της καριέρας του Μπάνε στον ΠΑΟΚ είναι σαν να προσπαθείς να γράψεις ολόκληρη την σύγχρονη ιστορία της ομάδας σε ένα φύλλο χαρτί. Γιατί ο Μπάνε δεν ήταν απλά ο αγωνιστικός ηγέτης της χρυσής ομάδας της δεκαετίας του ’90, ήταν κι αυτός που αναρίθμητες φορές αγωνίστηκε τραυματίας, ρισκάροντας την ίδια του την καριέρα, ήταν αυτός που όταν όλα κατέρρεαν γύρω του θα στεκόταν όρθιος, σημείο αναφοράς του μπασκετικού ΠΑΟΚ, παραμερίζοντας προσωπικά παράπονα και οικονομικές φιλονικίες, ήταν αυτός που όταν η μπάλα ζύγιζε εκατό κιλά θα τη ζητούσε για να καθαρίσει το παιχνίδι…
Αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ σε δύο περιόδους: από το 1988 έως το 1996 και την περίοδο 1999-2000. Κατέκτησε με την ομάδα το Πρωτάθλημα του 1992, το Κύπελλο του 1995, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1991 και το Κύπελλο Κόρατς του 1994. Ήταν ακόμη παρών στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1993, και στους τελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1992 και του 1996.
Αναρίθμητες φορές πρώτος σκόρερ της ομάδας, κατέχει και το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ για το Ελληνικό Πρωτάθλημα (40 πόντοι σε ματς με τον Ηρακλή στις 4/5/1990, νίκη με 124-106, αγωνιζόμενος μάλιστα για 30 μόνο λεπτά), Επίσης έχει το ρεκόρ των περισσότερων εύστοχων τριπόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ (10/14 στον ίδιο αγώνα) – κι ενώ ξεκίνησε το ματς με προσπάθεια από τη γωνία που κατέληξε airball, κάτι που θα έριχνε την ψυχολογία οποιουδήποτε παίκτη… Επίσης κατέχει και το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ σε ευρωπαϊκό κύπελλο, πετυχαίνοντας δύο φορές από 41 πόντους: την πρώτη το Γενάρη του ’90 εναντίον της Μιλούζ (νίκη με 92-76 στο Παλέ) και τη δεύτερη το Γενάρη του ‘91 στη φάση των ομίλων εναντίον της μετέπειτα αντιπάλου μας στον τελικό Σαραγόσα (νίκη με 112-102).
Πολλά συνθήματα βγήκαν γι’αυτόν ( Ω Μπάνε Μπάνε, Βάλε τ’ ασπρόμαυρά σου Μπάνε…), και το παρατσούκλι του (Τίγρης) μόνο τυχαίο δεν ήταν, έτσι όπως γυάλιζε το μάτι του κάθε φορά που πατούσε το παρκέ. Το χιτάκι της εποχής ‘The Eye of the Tiger”, συνόδευε τις εμφανίσεις μας και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ της εποχής.
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 19 Δεκεμβρίου 1966. Με ύψος 1.94, αγωνίστηκε στον Ερυθρό Αστέρα από το 1986 ως το 1988, οπότε και μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ, ως δεύτερος ξένος για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Σύντομα απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής και στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, έχοντας πάντως χάσει την ευκαιρία να αγωνιστεί στην ιστορική μας νίκη με 81-78 επί του άρη, στο ξεκίνημα της σεζόν 1988-89. Πρώτο του επίσημο ματς η νίκη μας με 93-83 επί της γαλλικής Βιλλερμπάν στις 12/10/1988 όπου σημείωσε 29 πόντους.
Το Δεκέμβρη του ’89 πρωτοστατεί στην πρώτη εκτός έδρας νίκη σε ευρωπαϊκό παιχνίδι: 81-82 επί της γαλλικής Μιλούζ με ένα τρελό off-balance σουτ του Νίκου Σταυρόπουλου στην εκπνοή – ο Μπάνε είναι πρώτος σκόρερ με 25 πόντους. Το Φλεβάρη του ’90 με 24 πόντους οδηγεί την ομάδα σε θρίαμβο επί του άρη με 81-64. Λίγες μέρες αργότερα δίνει τα πάντα, πετυχαίνοντας 30 πόντους, για να προκριθεί η ομάδα για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά εκείνο το βράδι ο Σούγκαρ Ρέι Ρίτσαρντσον ήταν ασταμάτητος και η Κνορ Μπολώνια διατήρησε το προβάδισμα του πρώτου ημιτελικού και μας απέκλεισε…
Τελειώνει τη σεζόν 1989-90 με 22.9 πόντους μέσο όρο και ως πρώτος σκόρερ της ομάδας.
Το 1990-91 είναι αποφασισμένος να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση τροπαίων. Στους δύσκολους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την Δυναμό Μόσχας είναι πρώτος σκόρερ του ΠΑΟΚ (με 30 και 17 πόντους αντίστοιχα)…
… και στη Γενεύη παρέα με τον Μπάρλοου δείχνουν απίστευτα περισσεύματα ψυχής όταν όλα φαίνονται χαμένα. Ο Μπάνε πετυχαίνει 31 πόντους (10/14 βόλες, 6/11 δίποντα, 3/10 τρίποντα) και το Κύπελλο βάφεται ασπρόμαυρο.
[youtube]DHwKgfXE4dY[/youtube]
Η ομάδα βάζει πλέον σαν στόχο το Πρωτάθλημα. Είναι η εποχή που στη Θεσσαλονίκη επικρατεί παροξυσμός: όπως θυμάται ο ίδιος…
«Ήταν Κυριακή και το επόμενο Σάββατο είχαμε το ντέρμπι με τον Άρη. Είχα πάει με την γυναίκα μου σινεμά στην προβολή των 11 και βγήκαμε γύρω στη μια. Ξαφνικά ακούω κάποιον να φωνάζει… Τι κάνεις τέτοια ώρα έξω; Το Σάββατο έχουμε ματς με τον Άρη, πήγαινε σπίτι σου. Ήταν απίστευτο, είχαμε μια εβδομάδα για το παιχνίδι…».
Αν και ξεκινά τους τελικούς των play off με ντεζαβαντάζ 0-2 έναντι του άρη, ο ΠΑΟΚ ισοφαρίζει 2-2 μέσα σε λίγες ημέρες και η πλάστιγγα γέρνει υπέρ μας. Ακολουθούν τα δύο δραματικά ματς που χάθηκαν από τις λανθασμένες πάσες των ψηλών μας, και ο άρης που είχε σχεδόν παραδοθεί, κερδίζει αναπάντεχα το πρωτάθλημα της χρονιάς.
Στο τέλος του τελευταίου τελικού, ο Γκάλης αποδεικνύει τη μικροψυχία του, προκαλώντας τον Μπάνε. Με τα νεύρα τεντωμένα, ο τίγρης (που σε εκείνο το ματς είχε πετύχει 29 πόντους με 6/10 τρίποντα) του επιτίθεται, καταφέρνοντάς του αρκετά χτυπήματα πριν τους χωρίσουν οι ψυχραιμότεροι. Ο Γιαννάκης σπεύδει να τον αγκαλιάσει, αντιλαμβανόμενος το ατόπημα του συμπαίκτη του αλλά και αναγνωρίζοντας την τεράστια αξία του τίγρη…
Ο Μπάνε τελειώνει τη χρονιά με μια τιμωρία τριών αγωνιστικών για την επόμενη σεζόν (μας στοίχισε μια ήττα στο Παγκράτι με 74-71 με τρίποντο του Γιαννόπουλου στην εκπνοή) αλλά αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά πρώτος σκόρερ της ομάδας (με 23 πόντους μέσο όρο).
Το καλοκαίρι καλείται στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 (η προετοιμασία της ομάδας έγινε στη Θεσσαλονίκη – φωτό κάτω),αλλά χάνει την ευκαιρία, καθώς η ΔΟΕ την αποκλείει λόγω του εμφύλιου πολέμου που μαίνεται στη χώρα...
Την επόμενη σεζόν είναι προφανές ότι έχει έρθει η ώρα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στις 21 Δεκεμβρίου 1992, το ντέρμπι με τον άρη πάει στην παράταση και 3,5 δεύτερα πριν το τέλος της το σκορ είναι ισόπαλο 96-96. Ο Ίβκοβιτς παίρνει τάιμ άουτ για την τελευταία επίθεση και δείχνει ένα σύστημα που θα φέρει τον Μπάρλοου εκτελεστή της – η μπάλα πρέπει να φτάσει στον Κεν. «Κι αν δεν μπορεί, να την πάρω εγώ;» ρωτάει τον Ντούντα ο Μπάνε (προφανώς μη έχοντας εμπιστοσύνη εκείνη την ώρα σε κανέναν εκτός από τον εαυτό του). «Μπορεί να την πάρει !» επιμένει ο δάσκαλος, αλλά τελικά αποφασίζει να γίνει η πρώτη πάσα στον Κόρφα που θα κατεβάσει τη μπάλα. Αμ δε… ο Μπάνε βγαίνει πρώτος από τα screen, παίρνει την πρώτη πάσα, διασχίζει το μισό γήπεδο υπό ασφυκτική πίεση και από την πλάγια γραμμή σουτάρει ακριβώς στην εκπνοή το πρώτο του εύστοχο τρίποντο στο ματς – μετά από πέντε άστοχες προσπάθειες ! Ο Μπάνε τελειώνει το ματς με 31 πόντους και ο ΠΑΟΚ πατά γκάζι και δεν ξανακοιτά πίσω σε όλη τη χρονιά…
[youtube]H8bcGKGsyHQ[/youtube]
Το Γενάρη πρωταγωνιστεί στην πρώτη νίκη του ΠΑΟΚ επί ιταλικού εδάφους στην ιστορία του (76-75 επί της Γκλάξο Βερόνα, όταν και πετυχαίνει 24 πόντους). Τον Μάρτη φαίνεται να είναι ο μόνος που πιστεύει στην δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ακόμη κι όταν η Ρεάλ είναι μπροστά με 28-42 στο ημίχρονο του τελικού της Ναντ. Ο Μπάνε παίρνει την ομάδα στις πλάτες του και πυροβολεί αδιακρίτως το καλάθι των Ισπανών. Η διαφορά μειώνεται και 15’’ πριν τη λήξη, με το σκορ στο 60-63, ο Μπάνε παίρνει τη μπάλα, στέλνει όλους τους συμπαίκτες του μέσα στη ρακέτα, περνά το κέντρο και …σουτάρει από τα δέκα μέτρα ! Nothing but net, και ισοφαρίζουμε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο !
Θυμάμαι ακόμη τη σιγουριά μου ότι με τον Μπάνε στις φλόγες δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε το ματς στην παράταση… Όμως με την επαναφορά, οι Ισπανοί κερδίζουν φάουλ. Εκτελεστής της (μία-συν-μία, τότε) βολής ο (δικός μας τη σεζόν 1985-86) Μαρκ Σίμπσον που αστοχεί… Το ριμπάουντ ο Φασούλας, και υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για μια επίθεση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΠΑΟΚτσής που είδε τη φάση live και δεν είπε αυθόρμητα: «δώσε τη μπάλα στον Μπάνε και κερδίσαμε !». Όμως ο Φασούλας προσπαθεί να πασάρει στον Μπουντούρη, παρεμβάλλεται ο Ricky Brown που αστραπιαία σουτάρει από τα τρία – τέσσερα μέτρα για το νικητήριο καλάθι… (από τον Brown πήραμε μια πολύ πικρή ρεβάνς στον μικρό τελικό του final four του ΣΕΦ την επόμενη χρονιά – σε ένα ματς που έγινε απλά γιατί έπρεπε να γίνει…)
[youtube]2OG7oxFTETk[/youtube]
Ο Μπάνε κατέρρευσε… Στα τόσα χαμένα πρωταθλήματα των αμέσως προηγούμενων ετών, τώρα ερχόταν να προστεθεί ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο, με τον ίδιο, άδοξο τρόπο… Ένα Κύπελλο, για το οποίο ο ίδιος κατέθεσε την ψυχή του μέσα στο γήπεδο, και είναι δεδομένο ότι απ’όσους ήταν στο παρκέ ήταν ο μόνος που πίστευε σε όλο το παιχνίδι ότι μπορούμε να το πάρουμε.
Υπήρχε όμως ακόμη ένας λόγος για την αντίδραση του Μπάνε εκείνο το βράδυ…
29 πόντοι με 5/8 βολές, 3/10 δίποντα και 6/10 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, και 4 ασίστ, ο απολογισμός του τίγρη εκείνη τη βραδιά. Αλλά αυτό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων μας από εκείνον τον χαμένο τελικό ήταν το γοερό κλάμα του Μπάνε στο παρκέ της Νάντ, που όμως για τον ίδιο ήταν μια στιγμή κάθαρσης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που αντιμετώπιζε το αγαπημένο του άθλημα - όχι όμως και την αγαπημένη του ομάδα…
Από τότε ο Μπάνε όντως άλλαξε, ωρίμασε. Ίσως τότε, για πρώτη φορά, να συνειδητοποίησε ότι το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα που, όσο καλός κι αν είσαι, όσο κι αν θέλεις τη νίκη, υπάρχουν φορές που δεν θα μπορέσεις να την πάρεις. Ίσως πάλι να κατάλαβε ότι και ο ίδιος – πέρα από παθιασμένος ΠΑΟΚτσής – ήταν ένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Η ωριμότητά του αποτυπώθηκε τόσο στο παιχνίδι του στα χρόνια που ακολούθησαν – περιορίστηκαν οι κάποιες τραβηγμένες του ενέργειες, έγινε περισσότερο ομαδικός στο παιχνίδι του, ήταν ξεκάθαρο ότι χαιρόταν το άθλημα περισσότερο – αλλά και στις επαγγελματικές του επιλογές.
Θα χαιρόταν στις νίκες αλλά δεν θα τρελαινόταν στις ήττες, δεν θα ξαναέπαιζε μπουνιές με τον Γκάλη στο γήπεδο, δεν θα απαντούσε σε προκλήσεις των αντιπάλων του – θα γελούσε στα μούτρα τους με τα καραγκιοζιλίκια τους (στη φωτογραφία παρακάτω από νίκη μας την επόμενη σεζόν με 85-71 μέσα στο ΣΕΦ) και θα απολάμβανε το αγαπημένο του μπάσκετ, κάνοντας αυτό που ήξερε καλύτερα από όλους: βομβαρδίζοντας τα καλάθια !
Δύο μήνες μετά οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και για μια ακόμη φορά στέφεται πρώτος σκόρερ με 22.1 πόντους μέσο όρο.
Το 1992-93 είναι η πρώτη χρονιά που ο Μπάνε μπορεί να αγωνιστεί ως Έλληνας στην Ευρώπη, ως μέλος μιας παντοδύναμης πεντάδας μαζί με Κόρφα, Μπάρλοου, Λέβινγκστον και Φασούλα. Η ομάδα προχωράει ακάθεκτη προς όλους τους στόχους της σεζόν και ιδιαίτερα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το φάιναλ φορ του οποίου διεξάγεται στον Πειραιά.
Ο ημιτελικός με τη Μπενετόν πάει πόντο-πόντο, και είκοσι δεύτερα πριν το τέλος είμαστε ισόπαλοι 77-77. Η μπάλα στον Μπάνε, που παίρνει πάνω του την τελευταία μας, όπως αποδείχθηκε, επίθεση. Με τον Κόρφα ακροβολισμένο στη γωνία και τον Κλιφ να συγκλίνει στη ρακέτα, ο Μπάνε περνάει τη μπάλα πάνω από το απλωμένο χέρι του Κούκοτς, αλλά … βρίσκει σίδερο…
Στην τελευταία επίθεση των Ιταλών, 2 δεύτερα πριν το τέλος, ο άσημος Μαουρίτσιο Ραγκάτσι σκοράρει το δεύτερο καλάθι του στο παιχνίδι, χαρίζοντας την νίκη στη Μπενετόν…
Το Κύπελλο χάνεται, αλλά ο Μπάνε δηλώνει: «Θα γεράσω, αλλά θα το πάρω…».
Η χρονιά τελειώνει καταστροφικά με τον αποκλεισμό από τον τελικό των πλέι όφ του πρωταθλήματος, με τον Μπάνε για μια ακόμη φορά πρώτο σκόρερ (19.6 πόντους μέσο όρο). Ο Φασούλας οδεύει προς τον Πειραιά και στην Αθήνα κυκλοφορούν φήμες για ανάλογη κίνηση του Μπάνε, που όμως διαψεύδονται κατηγορηματικά από τον ίδιο. Ο Μπάνε θα μείνει στην ομάδα και θα αποτελέσει για μια ακόμη φορά τον βασικό πυλώνα των επιτυχιών της επόμενης χρονιάς – όντας για πρώτη φορά αρχηγός του ΠΑΟΚ.
Το Φλεβάρη του ’94 πρωταγωνιστεί στην επική νίκη επί της Σκαβολίνι με 96-58 (πρώτος σκόρερ με 23 πόντους).
Τον Μάρτιο μαγεύει την Τεργέστη στον δεύτερο τελικό του Κόρατς απέναντι στη Στεφανέλ: 30 πόντοι με 11/12 βολές, 5/8 δίποντα και 3/3 τρίποντα, και ο Μπάνε ως αρχηγός πλέον σηκώνει το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της ομάδας.
[youtube]Dd6ECzwYU7U[/youtube]
Την επόμενη χρονιά (1994-95), ο Μπάνε οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου με 27 πόντους στον ημιτελικό με τον Πανιώνιο (72-53) και 29 στον τελικό με τον άρη (80-63) …
Την άνοιξη του 1995, τα οικονομικά προβλήματα του τότε προέδρου Απόστολου Οικονομίδη, δημιουργούν αφόρητο κλίμα στην ομάδα. Ο Μπάνε, απλήρωτος για καιρό καταθέτει προσφυγή διεκδικώντας τα δεδουλευμένα, και ο λαός της ομάδας στέκεται στο πλευρό του με βίαιο τρόπο. Ο Οικονομίδης προπηλακίζεται σε αγώνα μέσα στο Παλέ που δονείται από το σύνθημα «Ρουφιάνε, πλήρωσε τον Μπάνε»… Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς φεύγουν από την ομάδα ο Κόρφας και ο Γαλακτερός, αλλά ο Μπάνε θα παραμείνει η κολώνα του ΠΑΟΚ και στην επόμενη σεζόν.
Το 1995-96, η σεζόν ξεκινά με νίκη μας στο ΣΕΦ, με 76-77, με τον Μπάνε να δίνει ρεσιτάλ, σκοράροντας 31 πόντους μόνο από βολές και τρίποντα, και δείχνοντας την μεγάλη του ψυχή με έναν αντρίκιο πανηγυρισμό στο τέλος του ματς.
Τον Μάρτιο του ’96, ο Μπάνε δίνει και την ψυχή του για ένα ακόμη τρόπαιο. Εναντίον της Ταουγκρές στον τελικό που διεξήχθη στην έδρα των αντιπάλων μας, πετυχαίνει 34 πόντους και παραλίγο να πάρει τη νίκη μόνος του, αλλά στο τέλος λυγίζει (πολλές φάσεις στο βιντεάκι παρακάτω είναι από αυτόν τον τελικό)… Το Κύπελλο μένει στη Βασκωνία και ο Μπάνε αρχίζει να ετοιμάζεται για άλλες πολιτείες… Όπου κι αν τον συναντούν φίλαθλοι του ΠΑΟΚ τον ρωτούν με αγωνία για τις προθέσεις του εν όψει της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού κι εκείνος με ένα χαμόγελο απαντά: «Το καλοκαίρι θα πάω για μπάνια»…
[youtube]jHfDXYjSvnk[/youtube]
Το καλοκαίρι όμως, μεταγράφεται στην ιταλική Βίρτους (πρώην Κνόρ) Μπολώνια, με την οποία κατακτά το Κύπελλο Ιταλίας του 1997. Στο τέλος της σεζόν επιστρέφει στην Ελλάδα για την αεκ, την οποία οδηγεί στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της Βαρκελώνης (1998), όπου όμως νικήτρια αναδεικνύεται η πρώην ομάδα του Βίρτους (φήμες ότι πριν τον τελικό πλακώθηκε στα αποδυτήρια της ομάδας του με τον ξανθό προπονητή του ελέγχονται ως … ακριβείς !). Το Κύπελλο Πρωταθλητριών τελικά αποδεικνύεται όνειρο για τον Μπάνε και το μόνο τρόπαιο που δεν κατάφερε να κατακτήσει… την επόμενη σεζόν φτάνει με την αεκ στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου, αλλά χάνει στον ημιτελικό από τον ασταμάτητο ΠΑΟΚ που περνά σαν τρένο από το ΣΕΦ, κατακτώντας το τελευταίο έως σήμερα τρόπαιό του.
Προς τα τέλη της σεζόν, μένει ελεύθερος από την γεμάτη οικονομικά προβλήματα αεκ και το καλοκαίρι επιστρέφει στον ΠΑΟΚ για το κύκνειο άσμα του ως παίκτης.
Με ήδη βεβαρυμένο ιστορικό διαφόρων μυοσκελετικών προβλημάτων, ήταν γνωστό ότι ο ρόλος του θα ήταν περιορισμένος. Παρ’όλα αυτά, αρκετές φορές ο Μπάνε κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά κατά τη διάρκεια της σεζόν, και τα κατάφερε περίφημα. Ίσως το κορυφαίο του ματς στη χρονιά ήταν στη νίκη επί του Άρη (79-72) με 13 πόντους σε 20’ συμμετοχής.
Τελευταία φορά στην αποστολή (χωρίς όμως να αγωνιστεί) ήταν στο θρίαμβο επί του ολυμπιακού στο ΣΕΦ στον ημιτελικό των play-off, που κερδίσαμε 69-66 με τρίποντο του Μπαλογιάννη στην εκπνοή – ένα τρίποντο ανάλογης δυσκολίας και σημασίας με το πολύ πιο γνωστό τρίποντο του Πέτζα στο ίδιο γήπεδο, αφού άνοιξε το δρόμο για την πρόκρισή μας στον τελικό...
Τελευταίο ματς που αγωνίστηκε ο Μπάνε ήταν για την Ευρωλίγκα, στα play-off εναντίον της Μακάμπι (2 Μαρτίου 2000), όπου νικήσαμε 67-55, αλλά αποκλειστήκαμε λόγω διαφοράς πόντων (ήττα στο Ισραήλ με 77-62). Ο Μπάνε έπαιξε ελάχιστα, και είχε μόνο μια (άστοχη) προσπάθεια για δίποντο…
Τελευταίο ματς στο Ελληνικό πρωτάθλημα ήταν αυτό εναντίον του Ηρακλή (ήττα 75-71, 20 Φεβρουαρίου 2000) για την 21η αγωνιστική, όπου είχε 10 πόντους σε 18’ συμμετοχής (2/3 δίποντα, 2/5 τρίποντα).
Μετά το τέλος της καριέρας του ως παίκτης, ο Μπάνε ξεκίνησε καριέρα προπονητή. Το 2001 ανέλαβε θέση βοηθού προπονητή στον ΠΑΟΚ, και ανέλαβε χρέη πρώτου από το 2002 έως το 2005. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Α2 ως προπονητής του Ιωνικού Λαμίας, και το 2008 ανέλαβε θέση μάνατζερ στη βουλγαρική ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Τα καλοκαίρια διοργανώνει basketball camps, ενώ πέρσι συζητήθηκε η πρότασή του για να εμπλακεί στα διοικητικά του ΠΑΟΚ και η ανταπόκριση που αυτή είχε.
Αυτός ήταν ο παίκτης Μπάνε Πρέλεβιτς: ένας ηγέτης σε μια εποχή που οι ηγέτες υπήρχαν ακόμη – και έγραφαν ιστορία. Ένας άνθρωπος που δεν άντεχε να χάνει ούτε στο …τάβλι (πολλά μεσημεράκια μπορούσε κανείς να τον πετύχει στο καφέ του στην παραλία, το Gola de Galo, να παίζει τις παρτίδες του κάνοντας τρομερές πλάκες σε όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί αντίπαλός του). Μα πάνω απ’όλα, ένας ΠΑΟΚτσής, που τίμησε τη φανέλα της ομάδας που αποδεδειγμένα αγαπά ακόμη… όπως καταλήγει και το βιντεάκι παρακάτω: «Bane, thanks for the memories”…
[youtube]fTwRthpN3A4[/youtube]
Το να προσπαθήσεις μέσα σε λίγες γραμμές να χωρέσεις έστω και τα βασικά σημεία της καριέρας του Μπάνε στον ΠΑΟΚ είναι σαν να προσπαθείς να γράψεις ολόκληρη την σύγχρονη ιστορία της ομάδας σε ένα φύλλο χαρτί. Γιατί ο Μπάνε δεν ήταν απλά ο αγωνιστικός ηγέτης της χρυσής ομάδας της δεκαετίας του ’90, ήταν κι αυτός που αναρίθμητες φορές αγωνίστηκε τραυματίας, ρισκάροντας την ίδια του την καριέρα, ήταν αυτός που όταν όλα κατέρρεαν γύρω του θα στεκόταν όρθιος, σημείο αναφοράς του μπασκετικού ΠΑΟΚ, παραμερίζοντας προσωπικά παράπονα και οικονομικές φιλονικίες, ήταν αυτός που όταν η μπάλα ζύγιζε εκατό κιλά θα τη ζητούσε για να καθαρίσει το παιχνίδι…
Αγωνίστηκε στον ΠΑΟΚ σε δύο περιόδους: από το 1988 έως το 1996 και την περίοδο 1999-2000. Κατέκτησε με την ομάδα το Πρωτάθλημα του 1992, το Κύπελλο του 1995, το Κύπελλο Κυπελλούχων του 1991 και το Κύπελλο Κόρατς του 1994. Ήταν ακόμη παρών στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1993, και στους τελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων του 1992 και του 1996.
Αναρίθμητες φορές πρώτος σκόρερ της ομάδας, κατέχει και το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ για το Ελληνικό Πρωτάθλημα (40 πόντοι σε ματς με τον Ηρακλή στις 4/5/1990, νίκη με 124-106, αγωνιζόμενος μάλιστα για 30 μόνο λεπτά), Επίσης έχει το ρεκόρ των περισσότερων εύστοχων τριπόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ (10/14 στον ίδιο αγώνα) – κι ενώ ξεκίνησε το ματς με προσπάθεια από τη γωνία που κατέληξε airball, κάτι που θα έριχνε την ψυχολογία οποιουδήποτε παίκτη… Επίσης κατέχει και το ρεκόρ των περισσότερων πόντων σε αγώνα του ΠΑΟΚ σε ευρωπαϊκό κύπελλο, πετυχαίνοντας δύο φορές από 41 πόντους: την πρώτη το Γενάρη του ’90 εναντίον της Μιλούζ (νίκη με 92-76 στο Παλέ) και τη δεύτερη το Γενάρη του ‘91 στη φάση των ομίλων εναντίον της μετέπειτα αντιπάλου μας στον τελικό Σαραγόσα (νίκη με 112-102).
Πολλά συνθήματα βγήκαν γι’αυτόν ( Ω Μπάνε Μπάνε, Βάλε τ’ ασπρόμαυρά σου Μπάνε…), και το παρατσούκλι του (Τίγρης) μόνο τυχαίο δεν ήταν, έτσι όπως γυάλιζε το μάτι του κάθε φορά που πατούσε το παρκέ. Το χιτάκι της εποχής ‘The Eye of the Tiger”, συνόδευε τις εμφανίσεις μας και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ της εποχής.
Γεννήθηκε στο Βελιγράδι στις 19 Δεκεμβρίου 1966. Με ύψος 1.94, αγωνίστηκε στον Ερυθρό Αστέρα από το 1986 ως το 1988, οπότε και μεταγράφηκε στον ΠΑΟΚ, ως δεύτερος ξένος για τα ευρωπαϊκά παιχνίδια. Σύντομα απέκτησε δικαίωμα συμμετοχής και στο Ελληνικό Πρωτάθλημα, έχοντας πάντως χάσει την ευκαιρία να αγωνιστεί στην ιστορική μας νίκη με 81-78 επί του άρη, στο ξεκίνημα της σεζόν 1988-89. Πρώτο του επίσημο ματς η νίκη μας με 93-83 επί της γαλλικής Βιλλερμπάν στις 12/10/1988 όπου σημείωσε 29 πόντους.
Το Δεκέμβρη του ’89 πρωτοστατεί στην πρώτη εκτός έδρας νίκη σε ευρωπαϊκό παιχνίδι: 81-82 επί της γαλλικής Μιλούζ με ένα τρελό off-balance σουτ του Νίκου Σταυρόπουλου στην εκπνοή – ο Μπάνε είναι πρώτος σκόρερ με 25 πόντους. Το Φλεβάρη του ’90 με 24 πόντους οδηγεί την ομάδα σε θρίαμβο επί του άρη με 81-64. Λίγες μέρες αργότερα δίνει τα πάντα, πετυχαίνοντας 30 πόντους, για να προκριθεί η ομάδα για πρώτη φορά στον τελικό του Κυπέλλου Κυπελλούχων, αλλά εκείνο το βράδι ο Σούγκαρ Ρέι Ρίτσαρντσον ήταν ασταμάτητος και η Κνορ Μπολώνια διατήρησε το προβάδισμα του πρώτου ημιτελικού και μας απέκλεισε…
Τελειώνει τη σεζόν 1989-90 με 22.9 πόντους μέσο όρο και ως πρώτος σκόρερ της ομάδας.
Το 1990-91 είναι αποφασισμένος να οδηγήσει την ομάδα στην κατάκτηση τροπαίων. Στους δύσκολους ημιτελικούς του Κυπέλλου Κυπελλούχων με την Δυναμό Μόσχας είναι πρώτος σκόρερ του ΠΑΟΚ (με 30 και 17 πόντους αντίστοιχα)…
… και στη Γενεύη παρέα με τον Μπάρλοου δείχνουν απίστευτα περισσεύματα ψυχής όταν όλα φαίνονται χαμένα. Ο Μπάνε πετυχαίνει 31 πόντους (10/14 βόλες, 6/11 δίποντα, 3/10 τρίποντα) και το Κύπελλο βάφεται ασπρόμαυρο.
[youtube]DHwKgfXE4dY[/youtube]
Η ομάδα βάζει πλέον σαν στόχο το Πρωτάθλημα. Είναι η εποχή που στη Θεσσαλονίκη επικρατεί παροξυσμός: όπως θυμάται ο ίδιος…
«Ήταν Κυριακή και το επόμενο Σάββατο είχαμε το ντέρμπι με τον Άρη. Είχα πάει με την γυναίκα μου σινεμά στην προβολή των 11 και βγήκαμε γύρω στη μια. Ξαφνικά ακούω κάποιον να φωνάζει… Τι κάνεις τέτοια ώρα έξω; Το Σάββατο έχουμε ματς με τον Άρη, πήγαινε σπίτι σου. Ήταν απίστευτο, είχαμε μια εβδομάδα για το παιχνίδι…».
Αν και ξεκινά τους τελικούς των play off με ντεζαβαντάζ 0-2 έναντι του άρη, ο ΠΑΟΚ ισοφαρίζει 2-2 μέσα σε λίγες ημέρες και η πλάστιγγα γέρνει υπέρ μας. Ακολουθούν τα δύο δραματικά ματς που χάθηκαν από τις λανθασμένες πάσες των ψηλών μας, και ο άρης που είχε σχεδόν παραδοθεί, κερδίζει αναπάντεχα το πρωτάθλημα της χρονιάς.
Στο τέλος του τελευταίου τελικού, ο Γκάλης αποδεικνύει τη μικροψυχία του, προκαλώντας τον Μπάνε. Με τα νεύρα τεντωμένα, ο τίγρης (που σε εκείνο το ματς είχε πετύχει 29 πόντους με 6/10 τρίποντα) του επιτίθεται, καταφέρνοντάς του αρκετά χτυπήματα πριν τους χωρίσουν οι ψυχραιμότεροι. Ο Γιαννάκης σπεύδει να τον αγκαλιάσει, αντιλαμβανόμενος το ατόπημα του συμπαίκτη του αλλά και αναγνωρίζοντας την τεράστια αξία του τίγρη…
Ο Μπάνε τελειώνει τη χρονιά με μια τιμωρία τριών αγωνιστικών για την επόμενη σεζόν (μας στοίχισε μια ήττα στο Παγκράτι με 74-71 με τρίποντο του Γιαννόπουλου στην εκπνοή) αλλά αναδεικνύεται για μια ακόμη φορά πρώτος σκόρερ της ομάδας (με 23 πόντους μέσο όρο).
Το καλοκαίρι καλείται στην Εθνική Γιουγκοσλαβίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Βαρκελώνης το 1992 (η προετοιμασία της ομάδας έγινε στη Θεσσαλονίκη – φωτό κάτω),αλλά χάνει την ευκαιρία, καθώς η ΔΟΕ την αποκλείει λόγω του εμφύλιου πολέμου που μαίνεται στη χώρα...
Την επόμενη σεζόν είναι προφανές ότι έχει έρθει η ώρα για την κατάκτηση του πρωταθλήματος. Στις 21 Δεκεμβρίου 1992, το ντέρμπι με τον άρη πάει στην παράταση και 3,5 δεύτερα πριν το τέλος της το σκορ είναι ισόπαλο 96-96. Ο Ίβκοβιτς παίρνει τάιμ άουτ για την τελευταία επίθεση και δείχνει ένα σύστημα που θα φέρει τον Μπάρλοου εκτελεστή της – η μπάλα πρέπει να φτάσει στον Κεν. «Κι αν δεν μπορεί, να την πάρω εγώ;» ρωτάει τον Ντούντα ο Μπάνε (προφανώς μη έχοντας εμπιστοσύνη εκείνη την ώρα σε κανέναν εκτός από τον εαυτό του). «Μπορεί να την πάρει !» επιμένει ο δάσκαλος, αλλά τελικά αποφασίζει να γίνει η πρώτη πάσα στον Κόρφα που θα κατεβάσει τη μπάλα. Αμ δε… ο Μπάνε βγαίνει πρώτος από τα screen, παίρνει την πρώτη πάσα, διασχίζει το μισό γήπεδο υπό ασφυκτική πίεση και από την πλάγια γραμμή σουτάρει ακριβώς στην εκπνοή το πρώτο του εύστοχο τρίποντο στο ματς – μετά από πέντε άστοχες προσπάθειες ! Ο Μπάνε τελειώνει το ματς με 31 πόντους και ο ΠΑΟΚ πατά γκάζι και δεν ξανακοιτά πίσω σε όλη τη χρονιά…
[youtube]H8bcGKGsyHQ[/youtube]
Το Γενάρη πρωταγωνιστεί στην πρώτη νίκη του ΠΑΟΚ επί ιταλικού εδάφους στην ιστορία του (76-75 επί της Γκλάξο Βερόνα, όταν και πετυχαίνει 24 πόντους). Τον Μάρτη φαίνεται να είναι ο μόνος που πιστεύει στην δεύτερη συνεχόμενη κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων, ακόμη κι όταν η Ρεάλ είναι μπροστά με 28-42 στο ημίχρονο του τελικού της Ναντ. Ο Μπάνε παίρνει την ομάδα στις πλάτες του και πυροβολεί αδιακρίτως το καλάθι των Ισπανών. Η διαφορά μειώνεται και 15’’ πριν τη λήξη, με το σκορ στο 60-63, ο Μπάνε παίρνει τη μπάλα, στέλνει όλους τους συμπαίκτες του μέσα στη ρακέτα, περνά το κέντρο και …σουτάρει από τα δέκα μέτρα ! Nothing but net, και ισοφαρίζουμε για πρώτη φορά στο δεύτερο ημίχρονο !
Θυμάμαι ακόμη τη σιγουριά μου ότι με τον Μπάνε στις φλόγες δεν υπήρχε περίπτωση να χάσουμε το ματς στην παράταση… Όμως με την επαναφορά, οι Ισπανοί κερδίζουν φάουλ. Εκτελεστής της (μία-συν-μία, τότε) βολής ο (δικός μας τη σεζόν 1985-86) Μαρκ Σίμπσον που αστοχεί… Το ριμπάουντ ο Φασούλας, και υπάρχει ακόμα λίγος χρόνος για μια επίθεση. Δεν νομίζω ότι υπάρχει ΠΑΟΚτσής που είδε τη φάση live και δεν είπε αυθόρμητα: «δώσε τη μπάλα στον Μπάνε και κερδίσαμε !». Όμως ο Φασούλας προσπαθεί να πασάρει στον Μπουντούρη, παρεμβάλλεται ο Ricky Brown που αστραπιαία σουτάρει από τα τρία – τέσσερα μέτρα για το νικητήριο καλάθι… (από τον Brown πήραμε μια πολύ πικρή ρεβάνς στον μικρό τελικό του final four του ΣΕΦ την επόμενη χρονιά – σε ένα ματς που έγινε απλά γιατί έπρεπε να γίνει…)
[youtube]2OG7oxFTETk[/youtube]
Ο Μπάνε κατέρρευσε… Στα τόσα χαμένα πρωταθλήματα των αμέσως προηγούμενων ετών, τώρα ερχόταν να προστεθεί ένα ευρωπαϊκό Κύπελλο, με τον ίδιο, άδοξο τρόπο… Ένα Κύπελλο, για το οποίο ο ίδιος κατέθεσε την ψυχή του μέσα στο γήπεδο, και είναι δεδομένο ότι απ’όσους ήταν στο παρκέ ήταν ο μόνος που πίστευε σε όλο το παιχνίδι ότι μπορούμε να το πάρουμε.
Υπήρχε όμως ακόμη ένας λόγος για την αντίδραση του Μπάνε εκείνο το βράδυ…
29 πόντοι με 5/8 βολές, 3/10 δίποντα και 6/10 τρίποντα, 4 ριμπάουντ, και 4 ασίστ, ο απολογισμός του τίγρη εκείνη τη βραδιά. Αλλά αυτό που έμεινε χαραγμένο στη μνήμη όλων μας από εκείνον τον χαμένο τελικό ήταν το γοερό κλάμα του Μπάνε στο παρκέ της Νάντ, που όμως για τον ίδιο ήταν μια στιγμή κάθαρσης με την αρχαιοελληνική έννοια της λέξης, μια στιγμή που άλλαξε για πάντα τον τρόπο που αντιμετώπιζε το αγαπημένο του άθλημα - όχι όμως και την αγαπημένη του ομάδα…
Από τότε ο Μπάνε όντως άλλαξε, ωρίμασε. Ίσως τότε, για πρώτη φορά, να συνειδητοποίησε ότι το μπάσκετ είναι ένα ομαδικό άθλημα που, όσο καλός κι αν είσαι, όσο κι αν θέλεις τη νίκη, υπάρχουν φορές που δεν θα μπορέσεις να την πάρεις. Ίσως πάλι να κατάλαβε ότι και ο ίδιος – πέρα από παθιασμένος ΠΑΟΚτσής – ήταν ένας επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Η ωριμότητά του αποτυπώθηκε τόσο στο παιχνίδι του στα χρόνια που ακολούθησαν – περιορίστηκαν οι κάποιες τραβηγμένες του ενέργειες, έγινε περισσότερο ομαδικός στο παιχνίδι του, ήταν ξεκάθαρο ότι χαιρόταν το άθλημα περισσότερο – αλλά και στις επαγγελματικές του επιλογές.
Θα χαιρόταν στις νίκες αλλά δεν θα τρελαινόταν στις ήττες, δεν θα ξαναέπαιζε μπουνιές με τον Γκάλη στο γήπεδο, δεν θα απαντούσε σε προκλήσεις των αντιπάλων του – θα γελούσε στα μούτρα τους με τα καραγκιοζιλίκια τους (στη φωτογραφία παρακάτω από νίκη μας την επόμενη σεζόν με 85-71 μέσα στο ΣΕΦ) και θα απολάμβανε το αγαπημένο του μπάσκετ, κάνοντας αυτό που ήξερε καλύτερα από όλους: βομβαρδίζοντας τα καλάθια !
Δύο μήνες μετά οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του πρωταθλήματος και για μια ακόμη φορά στέφεται πρώτος σκόρερ με 22.1 πόντους μέσο όρο.
Το 1992-93 είναι η πρώτη χρονιά που ο Μπάνε μπορεί να αγωνιστεί ως Έλληνας στην Ευρώπη, ως μέλος μιας παντοδύναμης πεντάδας μαζί με Κόρφα, Μπάρλοου, Λέβινγκστον και Φασούλα. Η ομάδα προχωράει ακάθεκτη προς όλους τους στόχους της σεζόν και ιδιαίτερα για το Κύπελλο Πρωταθλητριών, το φάιναλ φορ του οποίου διεξάγεται στον Πειραιά.
Ο ημιτελικός με τη Μπενετόν πάει πόντο-πόντο, και είκοσι δεύτερα πριν το τέλος είμαστε ισόπαλοι 77-77. Η μπάλα στον Μπάνε, που παίρνει πάνω του την τελευταία μας, όπως αποδείχθηκε, επίθεση. Με τον Κόρφα ακροβολισμένο στη γωνία και τον Κλιφ να συγκλίνει στη ρακέτα, ο Μπάνε περνάει τη μπάλα πάνω από το απλωμένο χέρι του Κούκοτς, αλλά … βρίσκει σίδερο…
Στην τελευταία επίθεση των Ιταλών, 2 δεύτερα πριν το τέλος, ο άσημος Μαουρίτσιο Ραγκάτσι σκοράρει το δεύτερο καλάθι του στο παιχνίδι, χαρίζοντας την νίκη στη Μπενετόν…
Το Κύπελλο χάνεται, αλλά ο Μπάνε δηλώνει: «Θα γεράσω, αλλά θα το πάρω…».
Η χρονιά τελειώνει καταστροφικά με τον αποκλεισμό από τον τελικό των πλέι όφ του πρωταθλήματος, με τον Μπάνε για μια ακόμη φορά πρώτο σκόρερ (19.6 πόντους μέσο όρο). Ο Φασούλας οδεύει προς τον Πειραιά και στην Αθήνα κυκλοφορούν φήμες για ανάλογη κίνηση του Μπάνε, που όμως διαψεύδονται κατηγορηματικά από τον ίδιο. Ο Μπάνε θα μείνει στην ομάδα και θα αποτελέσει για μια ακόμη φορά τον βασικό πυλώνα των επιτυχιών της επόμενης χρονιάς – όντας για πρώτη φορά αρχηγός του ΠΑΟΚ.
Το Φλεβάρη του ’94 πρωταγωνιστεί στην επική νίκη επί της Σκαβολίνι με 96-58 (πρώτος σκόρερ με 23 πόντους).
Τον Μάρτιο μαγεύει την Τεργέστη στον δεύτερο τελικό του Κόρατς απέναντι στη Στεφανέλ: 30 πόντοι με 11/12 βολές, 5/8 δίποντα και 3/3 τρίποντα, και ο Μπάνε ως αρχηγός πλέον σηκώνει το δεύτερο ευρωπαϊκό τρόπαιο της ιστορίας της ομάδας.
[youtube]Dd6ECzwYU7U[/youtube]
Την επόμενη χρονιά (1994-95), ο Μπάνε οδηγεί την ομάδα στην κατάκτηση του Κυπέλλου με 27 πόντους στον ημιτελικό με τον Πανιώνιο (72-53) και 29 στον τελικό με τον άρη (80-63) …
Την άνοιξη του 1995, τα οικονομικά προβλήματα του τότε προέδρου Απόστολου Οικονομίδη, δημιουργούν αφόρητο κλίμα στην ομάδα. Ο Μπάνε, απλήρωτος για καιρό καταθέτει προσφυγή διεκδικώντας τα δεδουλευμένα, και ο λαός της ομάδας στέκεται στο πλευρό του με βίαιο τρόπο. Ο Οικονομίδης προπηλακίζεται σε αγώνα μέσα στο Παλέ που δονείται από το σύνθημα «Ρουφιάνε, πλήρωσε τον Μπάνε»… Το καλοκαίρι εκείνης της χρονιάς φεύγουν από την ομάδα ο Κόρφας και ο Γαλακτερός, αλλά ο Μπάνε θα παραμείνει η κολώνα του ΠΑΟΚ και στην επόμενη σεζόν.
Το 1995-96, η σεζόν ξεκινά με νίκη μας στο ΣΕΦ, με 76-77, με τον Μπάνε να δίνει ρεσιτάλ, σκοράροντας 31 πόντους μόνο από βολές και τρίποντα, και δείχνοντας την μεγάλη του ψυχή με έναν αντρίκιο πανηγυρισμό στο τέλος του ματς.
Τον Μάρτιο του ’96, ο Μπάνε δίνει και την ψυχή του για ένα ακόμη τρόπαιο. Εναντίον της Ταουγκρές στον τελικό που διεξήχθη στην έδρα των αντιπάλων μας, πετυχαίνει 34 πόντους και παραλίγο να πάρει τη νίκη μόνος του, αλλά στο τέλος λυγίζει (πολλές φάσεις στο βιντεάκι παρακάτω είναι από αυτόν τον τελικό)… Το Κύπελλο μένει στη Βασκωνία και ο Μπάνε αρχίζει να ετοιμάζεται για άλλες πολιτείες… Όπου κι αν τον συναντούν φίλαθλοι του ΠΑΟΚ τον ρωτούν με αγωνία για τις προθέσεις του εν όψει της μεταγραφικής περιόδου του καλοκαιριού κι εκείνος με ένα χαμόγελο απαντά: «Το καλοκαίρι θα πάω για μπάνια»…
[youtube]jHfDXYjSvnk[/youtube]
Το καλοκαίρι όμως, μεταγράφεται στην ιταλική Βίρτους (πρώην Κνόρ) Μπολώνια, με την οποία κατακτά το Κύπελλο Ιταλίας του 1997. Στο τέλος της σεζόν επιστρέφει στην Ελλάδα για την αεκ, την οποία οδηγεί στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών της Βαρκελώνης (1998), όπου όμως νικήτρια αναδεικνύεται η πρώην ομάδα του Βίρτους (φήμες ότι πριν τον τελικό πλακώθηκε στα αποδυτήρια της ομάδας του με τον ξανθό προπονητή του ελέγχονται ως … ακριβείς !). Το Κύπελλο Πρωταθλητριών τελικά αποδεικνύεται όνειρο για τον Μπάνε και το μόνο τρόπαιο που δεν κατάφερε να κατακτήσει… την επόμενη σεζόν φτάνει με την αεκ στο φάιναλ φορ του Κυπέλλου, αλλά χάνει στον ημιτελικό από τον ασταμάτητο ΠΑΟΚ που περνά σαν τρένο από το ΣΕΦ, κατακτώντας το τελευταίο έως σήμερα τρόπαιό του.
Προς τα τέλη της σεζόν, μένει ελεύθερος από την γεμάτη οικονομικά προβλήματα αεκ και το καλοκαίρι επιστρέφει στον ΠΑΟΚ για το κύκνειο άσμα του ως παίκτης.
Με ήδη βεβαρυμένο ιστορικό διαφόρων μυοσκελετικών προβλημάτων, ήταν γνωστό ότι ο ρόλος του θα ήταν περιορισμένος. Παρ’όλα αυτά, αρκετές φορές ο Μπάνε κλήθηκε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά κατά τη διάρκεια της σεζόν, και τα κατάφερε περίφημα. Ίσως το κορυφαίο του ματς στη χρονιά ήταν στη νίκη επί του Άρη (79-72) με 13 πόντους σε 20’ συμμετοχής.
Τελευταία φορά στην αποστολή (χωρίς όμως να αγωνιστεί) ήταν στο θρίαμβο επί του ολυμπιακού στο ΣΕΦ στον ημιτελικό των play-off, που κερδίσαμε 69-66 με τρίποντο του Μπαλογιάννη στην εκπνοή – ένα τρίποντο ανάλογης δυσκολίας και σημασίας με το πολύ πιο γνωστό τρίποντο του Πέτζα στο ίδιο γήπεδο, αφού άνοιξε το δρόμο για την πρόκρισή μας στον τελικό...
Τελευταίο ματς που αγωνίστηκε ο Μπάνε ήταν για την Ευρωλίγκα, στα play-off εναντίον της Μακάμπι (2 Μαρτίου 2000), όπου νικήσαμε 67-55, αλλά αποκλειστήκαμε λόγω διαφοράς πόντων (ήττα στο Ισραήλ με 77-62). Ο Μπάνε έπαιξε ελάχιστα, και είχε μόνο μια (άστοχη) προσπάθεια για δίποντο…
Τελευταίο ματς στο Ελληνικό πρωτάθλημα ήταν αυτό εναντίον του Ηρακλή (ήττα 75-71, 20 Φεβρουαρίου 2000) για την 21η αγωνιστική, όπου είχε 10 πόντους σε 18’ συμμετοχής (2/3 δίποντα, 2/5 τρίποντα).
Μετά το τέλος της καριέρας του ως παίκτης, ο Μπάνε ξεκίνησε καριέρα προπονητή. Το 2001 ανέλαβε θέση βοηθού προπονητή στον ΠΑΟΚ, και ανέλαβε χρέη πρώτου από το 2002 έως το 2005. Στη συνέχεια εργάστηκε στην Α2 ως προπονητής του Ιωνικού Λαμίας, και το 2008 ανέλαβε θέση μάνατζερ στη βουλγαρική ΤΣΣΚΑ Σόφιας. Τα καλοκαίρια διοργανώνει basketball camps, ενώ πέρσι συζητήθηκε η πρότασή του για να εμπλακεί στα διοικητικά του ΠΑΟΚ και η ανταπόκριση που αυτή είχε.
Αυτός ήταν ο παίκτης Μπάνε Πρέλεβιτς: ένας ηγέτης σε μια εποχή που οι ηγέτες υπήρχαν ακόμη – και έγραφαν ιστορία. Ένας άνθρωπος που δεν άντεχε να χάνει ούτε στο …τάβλι (πολλά μεσημεράκια μπορούσε κανείς να τον πετύχει στο καφέ του στην παραλία, το Gola de Galo, να παίζει τις παρτίδες του κάνοντας τρομερές πλάκες σε όποιον είχε την ατυχία να βρεθεί αντίπαλός του). Μα πάνω απ’όλα, ένας ΠΑΟΚτσής, που τίμησε τη φανέλα της ομάδας που αποδεδειγμένα αγαπά ακόμη… όπως καταλήγει και το βιντεάκι παρακάτω: «Bane, thanks for the memories”…
[youtube]fTwRthpN3A4[/youtube]
Re: Π.Α.Ο.Κ. Basketball Retro
GORDON εισαι μεγαλος αδερφε, την καταλληλοτερη στιγμη εβαλες το αφιερωμα στον μπανε.
Οι μικροτεροι ειναι ευκαιρια να δειτε και να διαβασετε πως ενας σερβος εγινε σημαια του ΠΑΟΚ οντας ο μεγαλυτερος μπασκετμπολιστας στην ιστορια της ομαδας.
Υ.Γ ο Μπανε ειχε την ατυχια να πεσει σε ενα αντιπαλο δεος που ομοιο του δεν εχει ουτε θα εχει ποτε το ελληνικο μπασκετ και αναφερομαι στον τεραστιο νικο γκαλη που προσφερε οσα κανενας αλλος ελληνας σε αυτο το αθλημα, η αποζημιωση του γιαυτο ηταν η ομοσπονδια και τα κορακια της να τον εχουν μονιμα πρωταθλητη αυτον και την ομαδα που επαιζε χωρις παντοτε να το αξιζει.
Υ.Γ Μπανε σε ευχαριστω για οσα μας προσφερες για μενα εισαι ενα απο τα πιο σημαντικα κομματια της μεχρι τωρα ζωης μου και για πολλους αλλους νομιζω το ιδιο.
Υ.Γ GORDON σε ευχαριστω αδερφε και το εννοω με ολη μου τη καρδια.
Οι μικροτεροι ειναι ευκαιρια να δειτε και να διαβασετε πως ενας σερβος εγινε σημαια του ΠΑΟΚ οντας ο μεγαλυτερος μπασκετμπολιστας στην ιστορια της ομαδας.
Υ.Γ ο Μπανε ειχε την ατυχια να πεσει σε ενα αντιπαλο δεος που ομοιο του δεν εχει ουτε θα εχει ποτε το ελληνικο μπασκετ και αναφερομαι στον τεραστιο νικο γκαλη που προσφερε οσα κανενας αλλος ελληνας σε αυτο το αθλημα, η αποζημιωση του γιαυτο ηταν η ομοσπονδια και τα κορακια της να τον εχουν μονιμα πρωταθλητη αυτον και την ομαδα που επαιζε χωρις παντοτε να το αξιζει.
Υ.Γ Μπανε σε ευχαριστω για οσα μας προσφερες για μενα εισαι ενα απο τα πιο σημαντικα κομματια της μεχρι τωρα ζωης μου και για πολλους αλλους νομιζω το ιδιο.
Υ.Γ GORDON σε ευχαριστω αδερφε και το εννοω με ολη μου τη καρδια.