Π.Α.Ο.Κ. Football Retro

[PABLO GARCIA1]

Αναμένω λοιπόν...πάντως αφιερώματα στο topic "Σαν σήμερα" μάλλον δεν πολυταιριάζει.
Εγώ τουλάχιστον δεν το είχα δει μέχρι τώρα που το ανέφερες.
Κάτι άλλο...
Πριν καιρό είχα μπεί σε ένα site της ΑΕΚ και πραγματικά είχα μείνει άφωνος...πλήρη αποτελέσματα όλων των αγώνων τους ανά χρονιά,ρόστερ και βαθμολογία ανά αγωνιστική!!!!.
Συγκεντρωμένα όλα μαζί...εκπληκτικό.
Φαντάζομαι ότι αυτό προυποθέτει πολύ δουλειά αλλά είναι κάτι που νομίζω λείπει για τον ΠΑΟΚ...θα άξιζε να το κάνει κάποιος που θα μπορούσε και θα είχε χρόνο.

[Aureliano Buendia]

Το ωραίο είναι πως στο πρώτο ματς με την Άλμπα δεν υπήρχε τηλεοπτική μετάδοση και μετά από εντονότατες αντιδράσεις και πιέσεις η ΕΤ-3 μετέδωσε το τρίτο παιχνίδι της σειράς που εξελίχθηκε σε κλαρίνο.
Μας είχε ξεσκίσει ο Καράσεφ απ' ότι θυμάμαι.
Στο πρώτο παιχνίδι νομίζω πως το έστειλε στην παράταση με τρίποντο ο Πέτζα και εκεί υπήρξε μία ψιλοαυτοκτονία (τι περίεργο ) με τις βολές (εξίσου περίεργο )
Ας μου θυμήσει κάποιος τις λεπτομέρειες αν μπορεί.

Επίσης με μία μικρή καθυστέρηση να σφίξω έστω και ηλεκτρονικά το χέρι του Πράκτορα που ενοποίησε για μία ακόμη φορά το παρελθόν και το παρόν, που ζωντάνεψε στιγμιαία και πάλι τον νεκρό χρόνο, επ' αφορμή του ύμνου. Συγκινήθηκα.

[GORDON]

Πριν καιρό είχα μπεί σε ένα site της ΑΕΚ και πραγματικά είχα μείνει άφωνος...πλήρη αποτελέσματα όλων των αγώνων τους ανά χρονιά,ρόστερ και βαθμολογία ανά αγωνιστική!!!!.
Συγκεντρωμένα όλα μαζί...εκπληκτικό.
Φαντάζομαι ότι αυτό προυποθέτει πολύ δουλειά αλλά είναι κάτι που νομίζω λείπει για τον ΠΑΟΚ...θα άξιζε να το κάνει κάποιος που θα μπορούσε και θα είχε χρόνο.

Χωρίς πλάκα, έχω όλα τα ματς όλων των ετών (1926 - σήμερα) συγκεντρωμένα (εννοώ και τα φιλικά...) με ημερομηνίες, διαιτητές, σκόρερς, συνθέσεις κλπ κλπ.

Όντως όμως θέλει αρκετή δουλειά (και μια κατηγορία του forum ολόκληρη) για να περαστούν εδώ...

[free4]

Μπορώ να σε βοηθήσω να τα περάσουμε!

[GORDON]

Στο πρώτο παιχνίδι νομίζω πως το έστειλε στην παράταση με τρίποντο ο Πέτζα και εκεί υπήρξε μία ψιλοαυτοκτονία (τι περίεργο ) με τις βολές (εξίσου περίεργο )
Ας μου θυμήσει κάποιος τις λεπτομέρειες αν μπορεί.

Όντως στο πρώτο ματς, με το σκορ στο 66-69 σε βάρος μας, ο Πέτζα ισοφάρισε με τρίποντο στην εκπνοή και έστειλε το ματς στην παράταση. Χάσαμε 77-75, χωρίς όμως άσχημα ποσοστά στις βολές. Δεν θυμάμαι όμως αν χάθηκε κάποια καθοριστική βολή - από το ρεπορτάζ των εφημερίδων της εποχής, πάντως, δεν προκύπτει κάτι τέτοιο... Κορυφαίοι μας στο ματς ο Πέτζα (24 πόντοι) και ο Ρόουαν (21 π.).

[Aureliano Buendia]

Thank you Gordon!
Μάλλον από τον εθισμό στις πολλές αυτοκτονίες εφηύρα μία ακόμη

[palok]

ρε μάγκες, 1.5 χρόνο είμαι εδώ μέσα και δεν είχα πάρει χαμπάρι αυτό το τοπικ-αριστούργημα!!! με πήρε 2 ώρες να διαβάσω μόνο τα του μπάσκετ!!!! gordon, πρακτορίνος σας ευχαριστώ από την καρδιά μου. τι έχετε ζήσει από κοντά ρε φίλε??? εμένα μου φαίνονται όλα αυτά σαν παραμύθι καθώς όπως έχω ξαναγράψει δεν είχα ποτέ σχέση με τη θεσσαλονίκη και όλα τα ζούσα από απόσταση 9απο τις εφημερίδες δηλ, την τηλεόραση και σε λίγα παιχνίδια που πήγαινα) και τα άλλα παιδιά που ποστάρανε ανατριχιαστικές λεπτομέρειες (ανατριχιάστικες γι αυτούς αφού δεν είναι δυνατόν σε τέτοια ηλικία να τα θυμούνται αυτά τα πράγματα!!!!) ιδίως trikaliotis, orwell, paok1980, free4 και όλα τα παιδιά. πραγματικά συγκινήθηκα!!!!

PS1: χωρίς να θέλω να σας κάνω υποδείξεις θα συμφωνήσω με τον free οτι πρέπει να διαχωριστούν τα 2 τμήματα (μπάσκετ και μπάλα) για καλύτερη ανάγνωση!!!
PS2: ιδίως προς free και trikaliotis, καλά ρε αλήτες δεν μου είχατε πει τίποτα οτι υπάρχει τέτοιο τόπικ???? φαντάζομαι ούτε ο κώστας το χει πάρει χαμπάρι...

[PABLO GARCIA1]

Απ' τα ωραιότερα topic,palok.
Ας είναι καλά το δίδυμο Χάρη-Πάτση ή αλλιώς GORDON-Praktorinos που προνόησαν και κράτησαν φωτογραφίες και αποκόμματα εφημερίδων απ΄ τους αγώνες του ΠΑΟΚ τόσο σε μπάσκετ όσο και σε ποδόσφαιρο.
Εγώ δυστυχώς τις στίβες με το πολύ καλό περιοδικό της εποχής το ΤΡΙΠΟΝΤΟ που το έπαιρνα ανελλιπώς επί 3-4 χρόνια τις πέταξα και έμεινα μόνο με τις αναμνήσεις του μυαλού-που όσο πάνε και ξεθωριάζουν-εκείνης της χρυσής εποχής του μπασκετικού ΠΑΟΚ.

[prologos]

Στον πειραιαααά στον πειραιαααά στις 20 του Μάρτη ωωωωωωω,
θα΄ρθουμε και θα κάνουμε το πιο μεγάλο παρτυ!

Έτος 1994, 4 μέρες μετα την κατακτηση του Korac.. 78 λεοφωρεία απο θεσνίκη κατηφορίζουν για χαβούζα...

Ωρα 03¨00 αναχώρηση με τον συνδεσμο των Αμπελοκήπων.....
Ωρα 10¨00 άφιξη στην κηφησια και...
στις 16¨00 η ομόνια να εχει ντυθει στα ασπρόμαυρα με τους τελευταίους εκδρομείς να καταφτάνουν!

5.000 παλαβοι οπαδοι με τον ΜΠΕΛΟ να βγαζει λογο ανεβασμενος σε ενα μεταλλικο κιβώτιο της ΔΕΗ αναμεσα σε 2 κολόνες ξεκινάμε με τα πόδια(!!!!!!) απο ομονοια μέσω της πειραιώς για το λιμάνι τους....

Το αποτέλεσμα το βλέπετε στη φώτο!

Polis4

Πραγματικά γ@μάτη φωτό και η ιστορική της αξία μεγάλη. Για να συνειδητοποιήσει κανείς τι έκανε ο λαός του ΠΑΟΚ σε αυτήν την εκδρομή, ας προσπαθήσει να φανταστεί 5000 γαύρους να κάνουν πορεία από το Σταθμό στη Τούμπα με τα πόδια (και μετά ας σκεφτεί τον απολογισμό σε θύματα Και γ@μώ τα σενάρια επιστημονικής φαντασίας). Για εμένα η φωτό έχει ακόμη μεγαλυτερη αξία καθώς ήταν και η πρώτη μου εκδρομή με την ΠΑΟΚάρα στην Αθήνα (ήμουν 16 χρονών) και εντελώς συμπτωματικά ο υποφαινόμενος είναι "φάτσα-κάρτα". Το γεγονός αυτό και την ύπαρξη της φωτογραφίας το έμαθα κάπου 4-5 χρόνια μετά το ματς, από φίλο μου μέλος του Σ.Φ. Τούμπας, που είχε την φωτογραφία στον τοίχο του και με παρατήρησε Θυμάμαι ότι η (ψυχολογική) προετοιμασία για την εκδρομή είχε αρχίσει τουλάχιστον έναν μήνα πιο πριν, με συνεχείς συζητήσεις στο σχολείο αλλά και στα ματς ποδοσφαίρου - μπάσκετ που είχαν προηγηθεί με το (θρυλικό) πλέον σύνθημα "ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΟΝ ΠΕΙΡΑΙΑ ΣΤΙΣ 23 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ, ΘΑ ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΠΙΟ ΜΕΓΑΛΟ ΠΑΡΤΥ". Τελικά βέβαια η ημερομηνία διεξαγωγής του αγώνα άλλαξε από 23 στις 20 του μάρτη και μαζί φυσικά και το σύνθημα....

Υ.Γ: Για την ιστορία ειχα μπει στο ..ειρήνης και ..φιλίας(!) στο 5΄του 2ου ημιχρόνου, ενω 1000 άτομα μείνανε απ'εξω και χασανε το ματς!!!
Μας βάζανε τοσο κόσμο απο μια είσοδο με διπλό έλεγχο!!!!

Έτσι και γω έχασα τα πρώτα 10' του ματς, και έφαγα μερικές γκλοπιές απ' έξω, αφού οι φίλοι μας με τα ροπαλάκια χτυπούσαν ανηλεώς αυτούς που, κυριολεκτικα παστωμένοι σαν σαρδέλες, προσπαθούσαν να μπουν στο γήπεδο. Φυσικά γινόταν εξωνυχιστικότατος (τριπλός) έλεγχος (μονο) στους ΠΑΟΚτσήδες, με αποτέλεσμα η είσοδος στο ΣΕΦ να γίνεται με εκνευριστικά αργούς ρυθμούς. Μέσα στο γήπεδο δε, επικρατούσε πολεμική ατμόσφαιρα, με τους κωλόγαυρους να εκτοξεύουν (για πρώτη φορά σε γήπεδο μπάσκετ) φωτοβολίδες από πιστόλι, τούβλα, πέτρες, βρύσες (όλες οι τουαλέτες του ΣΕΦ είχαν καταστραφεί) και ότι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς. Κυριολεκτικά από θαύμα (και δεν υπερβάλω καθόλου) δεν θρυνήσαμε θύματα. Εγώ προσωπικά πήγα και κάθησα στο κάτω διάζωμα πίσω από το ταμπλό για να είμαι, όσο το δυνατόν, πιο προστατευμένος. Νομίζω μάλιστα ότι μετά από αυτό το ματς ο, τότε πρόεδρας του Θρήνου, Σαλιαρέλης έκανε την πασίγνωστη πλέον δήλωση για τους "επιστήμονες" οπάδούς τους.

[Pepermint]

Αδελφέ...ο Σαλιαρέλης....το πε μετά από ένα ποδοσφαιρικό ματσάκι του γάβρου με τον Αθηναϊκό
τότε δεν υπήρχε Σαλιαρέλης, αλλά Κόκκαλης στα πρώτα του βήματα


εγώ μπήκα...1 λεπτό πριν τελειώσει το ημίχρονο...

[Trikaliotis]

Όντως απίστευτη εκδρομή και τρομερά εχθρική ατμόσφαιρα, αλλά κι ένας ακόμα χαμένος τελικός με τα 5 δευτερόλεπτα του Σάβιτς..Τρομερή ομάδα τότε υπό την καθοδήγηση του Σούλη, το πρωτάθλημα δικαιωματικά μας ανήκε, καθώς πιστέυω πως τη σεζόν 1993-94 παίξαμε το πιο ολοκληρωτικό μπάσκετ της ιστορίας μας..

[youtube]<object width="425" height="344"><param name="movie" value="http://www.youtube.com/v/LMcRjXW90Pc&hl=en_US&fs=1&"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="http://www.youtube.com/v/LMcRjXW90Pc&hl=en_US&fs=1&" type="application/x-shockwave-flash" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true" width="425" height="344"></embed></object>[/youtube]

[Trikaliotis]

ρε μάγκες, 1.5 χρόνο είμαι εδώ μέσα και δεν είχα πάρει χαμπάρι αυτό το τοπικ-αριστούργημα!!! με πήρε 2 ώρες να διαβάσω μόνο τα του μπάσκετ!!!!
PS2: ιδίως προς free και trikaliotis, καλά ρε αλήτες δεν μου είχατε πει τίποτα οτι υπάρχει τέτοιο τόπικ???? φαντάζομαι ούτε ο κώστας το χει πάρει χαμπάρι...

Χαχαχα..λειτουργούμε υποχθόνια και πίσω από την πλάτη σου γιατί είπα "άσε μη τα δεί και συγκινηθεί και πάθει τίποτα στην ηλικία που είναι!!!"

[prologos]

Και μιας και άνοιξα το ντουλαπάκι της μνήμης, θα κάνω μια αναφορά στις πρώτες ΠΑΟΚτσήδικες μου αναμνήσεις.. Ελπίζω να τις βρείτε ενδιαφέρουσες.
Μιας και γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αθήνα (19/10/1976), στο Παγκράτι, η επαφή μου με τον ΠΑΟΚ μέχρι τα 15 που μετακομίσαμε στην Θεσσαλονίκη (150 μέτρα από τον Ναό, προς μεγάλη μου αγαλλίαση ), ήταν κυρίως μέσω εφημερίδων, ραδιοφώνου και (ελάχιστα) τηλεόρασης, οπότε οι λιγοστές φορές που βρέθηκα σε γήπεδα του λεκανοπεδίου για να παρακολουθήσω από κοντά τη μεγάλη μου αγάπη έχουν χαραχτεί ανεξίτηλα στη μνήμη μου. Το μικρόβιο της ΠΑΟΚτσήδικης θρησκείας, μου μεταδόθηκε από τον αείμνηστο Κυρ-Αλέκο, τον πατέρα μου. Πρώτη μου ανάμνηση από γήπεδο που αγωνιζόταν η ΠΑΟΚάρα ήταν ο τελικός κυπέλλου του 82-83 με την ΑΕΚ, στο ΟΑΚΑ στις 29 Ιουνίου 1983. Από ότι μου είχε πει ο πατέρας μου βέβαια, με είχε πάρει πριν από αυτό και σε άλλα ματς του ΠΑΟΚ στο λεκανοπέδιο αλλά αυτό είναι το πρώτο που έχω κάποιες αμυδρές αναμνήσεις. Εκείνη τη μέρα πήγαμε με τον πατέρα μου επίσκεψη μου σε μια θεία μου και μου είχε πει ότι μετά ακολουθούσε κάποια έκπληξη. Εγώ περίμενα ότι θα πηγαίναμε στο RODEO (μεγάλο LUNA PARK της εποχής στην παραλιακή), αλλά τελικά η έκπληξη ήταν μεγαλύτερη. Φυσικά λόγω ηλικίας εγώ δεν είχα συναίσθηση ότι ο ΠΑΟΚ εκείνη τη μέρα έπαιζε τελικό κυπέλλου, αλλά όταν φτάσαμε στο ΟΑΚΑ κατάλαβα ότι θα παρακολουθούσαμε αυτήν την ομάδα με τα ασπρόμαυρα και το μυστηριώδες όνομα, που κάθε βδομάδα έβλεπα τον πατέρα μου να περιμένει εναγωνίως να δει μερικά λιγοστά της στιγμιότυπα στην Α(θ)λητική Κυριακή. Να αναφέρω εδώ ότι δεν ήμασταν μόνοι μας στο γήπεδο αλλά μαζί μας ήταν και οι φίλοι-του-πατέρα-μου-από-τη-δουλειά (εμένα τότε μου ακουγόταν σαν μια λέξη), ένα συνονθύλευμα χανουμιών, βάζελων και γαύρων. Αυτά που μου έχουν μείνει από το ματς εκείνο (εκτός από τη στεναχώρια του πατέρα μου για το αποτέλεσμα και την καζούρα που του γινόταν από τους ΑΕΚτζήδες συνάδελφούς του), ήταν η απεραντοσύνη του γηπέδου και η τεράστια φασαρία που επικρατούσε (θυμάμαι χαρακτηριστικά το σύνθημα "Ε-Ε-Ένωση" από τα χανούμια).
Επόμενη ποδοσφαιρική μου ανάμνηση είναι από τη χρονιά που σηκώσαμε το δεύτερο πρωτάθλημα, το 1985, όπου και ήμουν αρκετά μεγάλος πλέον για να παρακολουθώ την ΠΑΟΚάρα συνειδητά. Ένα από τα πρώτα παιχνίδια του ΠΑΟΚ στη χαβούζα τη χρονιά εκείνη ήταν με το Αιγάλεω στο ομώνυμο γήπεδο. Μετά το απαραίτητο ψήσιμο του πατέρα μου στη διάρκεια της εβδομάδας, την Κυριακή ξεκινήσαμε για την άλλη άκρη της Αθήνας (βλέπετε λόγω έλλειψης αυτοκινήτου η διαδρομή Παγκράτι-Αιγάλεω, ακόμη και με ταξί, ισοδυναμούσε με τουλάχιστον 45 λεπτά δρόμο). Αφού φτάσαμε στο γήπεδο και προμηθευτήκαμε 2 εισιτήρια σε "καλή" θύρα κατ' απαίτηση του πατέρα μου, μπήκαμε στο γήπεδο καθυστερημένοι, τη στιγμή που ο ΠΑΟΚ άνοιγε το σκορ (από ότι είδα τώρα γιατί ειλικρινά δεν το θυμόμουν) με αυτογκόλ του Σημαιοφορίδη. Μιλάμε για "έκσταση". Η καλή θύρα που ήταν τα εισιτήρια μας, ήταν δίπλα στο πέταλο των ΠΑΟΚτσήδων. Αυτή ήταν και η πρώτη φορά που είχα "στενή επαφή τρίτου τύπου" με τους πιο τρελούς οπαδούς στο κόσμο. Δεν νομίζω να παρακολούθησα ποδόσφαιρο εκείνο το μεσημέρι... τα μάτια μου ήταν καρφωμένα στον Λαό.... Την ίδια χρονιά θυμάμαι ένα Σαββατοκύριακο που είχα κατέβει στο άλσος (άλσος Παγκρατίου, μια "όαση" πρασίνου στο κέντρο της τσιμεντούπολης), για να παίξω μπάσκετ. Ένας από τους "μεγάλους" (μαθητής Λυκείου πιθανότατα), κρατώντας μια αθλητική εφημερίδα στο χέρι, με ρώτησε τι ομάδα ήμουν. Φυσικά του απάντησα "ΠΑΟΚάρα" και η "πληρωμένη" απάντηση που έλαβα; "Άλλος ένας που πάει κάθε χρονιά με τους πρώτους" Προφανώς έκρινε "εξ ιδίων τα αλλότρια".
Ας περάσουμε τώρα στις μπασκετικές αναμνήσεις... Ο πατέρας μου, αν και φόλα ΠΑΟΚτσής, από το μπάσκετ και τους κανονισμούς του, ήξερε από ελάχιστα έως καθόλου. Έτσι φυσικά και η ενασχόληση του με το μπάσκετ του ΠΑΟΚ ήταν μηδαμινή. Βέβαια είχε μεγαλώσει σε μια εποχή που το μπάσκετ ήταν σχεδόν ανύπαρκτο και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα ήταν ο αδιαφιλονίκητος "βασιλιάς των σπορ". Αντίθετα στις δεκαετίες του 80 και 90, που μεγάλωσα εγώ –και κυρίως φυσικά μετά το ’87-, το μπάσκετ μεσουρανούσε. Επίσης η ζωντανή μετάδοση από την ΕΡΤ ενός αγώνα μπάσκετ κάθε Σάββατο (και φυσικά όλων των ντέρμπι ΠΑΟΚ-Άρης και Άρης-ΠΑΟΚ), ήταν από τις λιγοστές ευκαιρίες για έναν πιτσιρικά που μένει στην Αθήνα, να παρακολουθήσει την αγαπημένη του ομάδα σε ένα από τα κυριότερα σπορ. Έτσι λοιπόν, όταν μια χρονιά (κάπου στη μέση της δεκαετίας του ‘80) ο ΠΑΟΚ ερχόταν να παίξει με την Νήαρ Ηστ στην Καισαριανή (που βρίσκεται σε απόσταση αναπνοής από το Παγκράτι), ήταν μια άνευ προηγουμένου ευκαιρία να παρακολουθήσω από κοντά την ομαδάρα που έβλεπα μόνο από την (απρόμαυρή μας) TV.To απαραίτητο ψηστήρι στον μπαμπά έπιασε τόπο και βρέθηκα στο μικροσκοπικό γυμναστήριο της Καισαριανής, όπου και παρακολούθησα τον ΠΑΟΚ να… κάνει μια από τις χειρότερες εμφανίσεις της δεκαετίας και με λάθος (ποιού άλλου άραγε) του Προδότη να χάνει από την Νήαρ Ηστ (που εκείνη τη χρονιά νομίζω υποβιβάστηκε) με 61-60.
Και τώρα θα αναφερθώ στην πιο γλυκιά και δυνατή ανάμνηση που έχω από τον μπασκετικό ΠΑΟΚ, τα χρόνια που έμενα στην Αθήνα (λίγο μυθιστορηματικά για να είναι και πιο ενδιαφέρον το ανάγνωσμα). Είναι Μάρτης του 1991, και η πανίσχυρη ομάδα του ΠΑΟΚ εκείνης της χρονιάς, με προπονητή τον Ντράγκαν Σάκοτα (Πρέλεβιτς, Μπάρλοου, Σταυρόπουλος, Μουνόπανο, Ιωάννου, Παπαχρόνης, Μακαράς, Μπουντούρης), φτάνει στον πρώτο Ευρωπαϊκό τελικό της ιστορίας του (Κύπελλο Κυπελλούχων) που θα γίνει στην Γενεύη. Αντίπαλος της η Ισπανική Σαραγόσα. Εκείνη την εβδομάδα ο βραδινός ύπνος για τον πιτσιρικά στο Παγκράτι, που είναι και ο μόνος ΠΑΟΚτσής στο σχολείο του ,είναι σχεδόν αδύνατος και όταν τελικά έρχεται ,τις μικρές ώρες της νύχτας, είναι γεμάτος τρίποντα, κύπελλα και τρελά πανηγύρια. Η εβδομάδα πριν τον τελικό κυλάει αργά, και τα πειράγματα στο σχολείο δίνουν και παίρνουν. Οι συμμαθητές του πιτσιρικά, αν και στο ποδόσφαιρο είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία οπαδοί των τριών μεγάλων ομάδων της Αθήνας, στο μπάσκετ (που οι ομάδες τους είναι ανύπαρκτες) είναι σκουλικόφρωνες και υποστηρίζουν την ομάδα που σπρώχνεται ξεδιάντροπα από τους διαιτητές και προβάλλεται ως ομάδα θαύμα από τα ΜΜΕ, μόνο και μόνο γιατί αγωνίζεται σε αυτήν ο παίκτης που σε μεγάλο βαθμό χάρισε στην Ελλάδα το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα μερικά χρόνια πριν. Δεν μπορούν να διανοηθούν ότι η Νέμεσις αυτής της ομάδας -δεν θα λερώσω τα χείλια μου αναφέροντας το όνομά της-, που επί 3 συναπτά έτη απέτυχε παταγωδώς να σηκώσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο, θα επιτύχει εκεί που αυτοί έφαγαν τα μούτρα τους. Φωτεινές εξαιρέσεις, σε αυτό το νοσηρό κλίμα, αποτελούν ο κολλητός και συνομήλικος του πιτσιρικά, που μένει στην ίδια πολυκατοικία με αυτόν, ο Αναστάσης (φίλαθλος Πανιωνίου), και ο καθηγητής που του κάνει Φυσική και Χημεία, ο θρυλικός οπαδός της Δόξας Δράμας, Μόνιος. Αμφότεροι αρνούνται, όπως και ο πιτσιρικάς, να υποκύψουν και να αφομοιωθούν από τον αντιΠΑΟΚτσήδικο μηχανισμό, που λειτουργεί ολόγυρά τους. Η ημέρα (η καλύτερα η νύχτα) του τελικού φτάνει, και η τύχη παίζει άσχημο παιχνίδι στον πιτσιρικά της ιστορίας μας, αφού το μάθημα αγγλικών στο φροντιστήριό του που κανονικά γίνεται Δευτέρα, αυτή τη βδομάδα, λόγω ασθένειας του καθηγητή Κου Αρνή, αναπρογραμματίστηκε για την Τρίτη 26 Μαρτίου, τη βραδιά του τελικού. Με συνοπτικές διαδικασίες, οι δυο πιτσιρικάδες της ιστορίας μας, το ΠΑΟΚτσάκι και το πανθηράκι, αποφασίζουν (αν και οι εξετάσεις του Lower είναι επικίνδυνα κοντά και γνωρίζουν πως οι γονείς τους θα ειδοποιηθούν σίγουρα σε περίπτωση απουσίας) να την κοπανίσουν από το μάθημα και να παρακολουθήσουν τον τελικό. Ευτυχώς το σπίτι του πιτσιρικά είναι άδειο, αφού η μητέρα του είναι νυχτερινή νοσοκόμα και ο πατέρας του σε επαγγελματικό ταξίδι στη Γερμανία. Αφού λοιπόν προμηθεύονται τα απαραίτητα πιτσίνια, δρακουλίνια, πακοτίνια (και οτιδήποτε άλλο προϊόν της tasty με κατάληξη –ίνια), και (υπερσπάνιο φαινόμενο) 4 μπουκάλια Heineken, θρονιάζονται τον καναπέ και το μεγάλο ματς αρχίζει. Στην αρχή οι δυο ομάδες πάνε πόντο -πόντο, αλλά όσο περνάει η ώρα, και με τη βοήθεια των ευρωκορακιών, η Σαραγόσα μοιάζει να πατάει γκάζι και να απομακρύνεται, παρά την ηρωικοσυγκηνιτική εμφάνιση του Μπάνε. Το φάντασμα της ήττας κάνει την εμφάνισή του, και μαύρες σκέψεις κατακλύζουν τον πιτσιρικά. Σκέφτεται πως θα πάει σχολείο την επόμενη μέρα… Μια έκτακτη αμυγδαλίτιδα θα βοηθούσε σίγουρα, αλλά με μάνα νοσοκόμα … ζόρικα τα πράγματα. Ξαφνικά οι στίχοι του Καββαδία πλημυρίζουν το μυαλό του… «-Γιε μου, που πας; -Μάνα θα πάω στα καράβια..». Έχει και το νονό του μηχανικό σε γκαζάδικο… θα τα κατάφερνε. Ευτυχώς όμως, φαίνεται πως και τα ΠΑΟΚια που ακολούθησαν την ομάδα στη Γενεύη, κάναν παρόμοιες σκέψεις. Να γυρίσουν στη πατρίδα ΧΩΡΙΣ το κύπελλο; ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ. Το συνθήματα «ΕΝΑ ΔΥΟ ΤΡΙΑ – Γ@ΜΙΕΤΑΙ Η ΔΙΑΙΤΗΣΙΑ» και «ΤΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΕΜΕΙΣ Η ΚΑΝΕΙΣ», δονούν το «Πατινουάρ» και μια σεμνή συλλογή αντικειμένων τέχνης προσφέρεται απλόχερα από τους Έλληνες φιλάθλους προς το διαιτητικό δίδυμο, το οποίο και διακόπτει προσωρινά τον αγώνα για να τα συλλέξει. Η διακοπή εκείνη τη στιγμή (που ο σπήκερ της ΕΡΤ είχε προδιαθέσει ως οριστική), κόβει τον ρυθμό των ισπανών, και με την επανέναρξη του παιχνιδιού ο λακαμάς αποβάλλεται και τη θέση του παίρνει ο Πητ «Μπουλ» Παπαχρόνης. Ο Μπάνε αποφασίζει πως το ματς είναι του ΠΑΟΚ (κάντε ότι καταλαβαίνετε, φαίνεται να λέει στους σπανιόλους ,εγώ σουτ δεν χάνω) και το 76-72 είναι γεγονός. Μερικά πράγματα στο σαλόνι του πιτσιρικά γλύτωσαν από τα έξαλλα πανηγύρια των 2 φίλων, και ο ύπνος για τον πρωταγωνιστή μας ήρθε εύκολα και γλυκά. Το επόμενο πρωί στο σχολείο ήταν η πιο ευτυχισμένη, μέχρι εκείνο το σημείο, στιγμή της ζωής του. Όταν μπήκε στο προαύλιο περπατώντας δίπλα-δίπλα με το κολλητάρι του και κορδωμένος σαν γύφτικο σκεπάρνι, ένοιωθε όλα τα μάτια κολλημένα πάνω του.

Υ.Γ. Η τελευταία ιστοριούλα-ανάμνηση δίνεται με τόνους χιουμοριστικούς-υπερβολικούς για ευνόητους λόγους

[prologos]

Αδελφέ...ο Σαλιαρέλης....το πε μετά από ένα ποδοσφαιρικό ματσάκι του γάβρου με τον Αθηναϊκό
τότε δεν υπήρχε Σαλιαρέλης, αλλά Κόκκαλης στα πρώτα του βήματα


εγώ μπήκα...1 λεπτό πριν τελειώσει το ημίχρονο...

Ωραιος.... ευχαριστώ για τη διόρθωση αδερφέ

[obanebane]

Πολυ αργα ηρθες στην παρεα μας προλογε καλιο αργα παρα ποτε λενε ομως μεσα απο την (αληθινη) ιστορια σου εννοιωσα οτι αντιπροσεπευεις ολους εμας τους ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ που γενηθηκαν και μεγαλωσαν και ακομα ζουν μακρια απο την πολη εδρα της ομαδας με τους φανατικοτερους φιλους και φανατικοτερους εχθρους στη χωρα.
Ελπιζω αυτος να ηταν μονο ο <<προλογος>> οσων θα μας θυμισεις και θα μας γραψεις στη συνεχεια.

Υ.Γ ποτε δεν θα ξεχασω τα γκριγκλις με τα οποια εκανες ντεμπουντο στο ΠΑΟΚΤΣΗΔΙΚΟ φορουμ να σαι καλα αδερφε παντα τετοια.