Όχι παιδιά, δεν θέλω να παρουσιάσω κανένα δράμα, ούτε βεβαια πιστεύω ότι ο Κουτσιανικούλης ζει ένα δράμα, κάθε άλλο, το όνειρό του ζεί, άλλωστε το ανέφερα και παραπάνω... Απλά λέω με το απόσπασμα που παραθέσατε λίγο πιο πάνω ότι ένα παιδί απο τον κάμπο, πιθανόν και λίγο βλαχάκι (χωρίς παρεξήγηση απο τους φίλους, άλλωστε και εγώ έχω καταγωγή απο κάπου εκεί κοντά απο τη μια πλευρά), ίσως και ελαφρώς αμόρφωτο λόγω συστηματικής ενασχόλησης μετο ποδόσφαιρο, ξαφνικά πριν καν καταλάβει ποιός είναι και τι του συμβαίνει έφυγε απο το σπίτι του και τη μαμά του και πήγε στην Κρήτη να παίξει μπάλα... Πριν προλάβει να προσαρμοστεί εκεί, του είπαν "
μικρέ είσαι παιχταράς, είσαι ο νέος Μέσι, πάρε τόσα εκατομμύρια και πάνε να παίξεις τη μπαλάρα σου στην μεγαλύτερη ομάδα του Βορρά"... Και ξάφνου βρέθηκε εδώ, στην πανέμορφη και γλυκειά Θεσσαλονίκη, να έχει στα πόδια του όλα τα καλά του κόσμου (δόξα, φήμη, αναγνωρισιμότητα, λεφτά, σπίτια, ακριβά αυτοκίνητα και ρούχα, γκόμενες και ότι άλλο βάζει ο νούς σας)...
Λέω λοιπόν ότι είναι φυσικό και αναμενόμενο να λαλήσει... Δεν λέω ότι χαίρομαι για αυτό, όμως το αντιλαμβάνομαι και δεν πέφτω απο τα σύννεφα μιας και μέσες-άκρες το περίμενα, όλοι μας πιστεύω... Δεν είναι εύκολο να διαχειριστείς όλα αυτά, εκτός αν είσαι μια τρομερή προσωπικότητα με απαράμμιλη ωριμότητα, πράγμα σπάνιο για την ηλικία αυτή αλλά και τον χώρο αυτό... Περιγράφοντας την παραπάνω κατάσταση αλλά και τις συνθηκες που επικρατούν στην Ελλάδα μέσα απο τα δικά μου μάτια, θέλω να καταδείξω ότι θεωρώ εντελώς άτοπες και εκτός πραγματικότητας τις συγκρίσεις με 20χρονους απο την Ευρώπη ή απο το άλλο άκρο, απο υποανάπτυκτες χώρες...
Δεν θεωρώ λοιπόν περίεργο ή παράλογο το να συμβαίνουν στον (κάθε) Κουτσιανικούλη αυτά που συμβαίνουν και απο την άλλη νομίζω ότι είναι στο χέρι του να κερδίσει αυτή τη μάχη (με τον κακό του εαυτό και τις "γλυκές προκλήσεις της ζωής των διασημων"), πάντα με την βοήθεια των ανθρώπων της ομάδας και του περιβάλλοντός του και βνα εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό ποδοσφαιριστή και αξιόλογο χαρακτήρα... Ο δρόμος είναι ανοιχτός και όλα είναι στο χέρι και στο πόδι του... Μπορεί να γίνει Έλληνας Μέσι, μπορεί να γίνει και Έλληνας Καστίγιο... Διαλέγει και παίρνει...
Και εμένα ο ρόλος μου σαν οπαδός θεωρώ ότι είναι αυτός που ανέφερα νωρίτερα... Μιλάω πάντα προσωπικά βέβαια και σαφώς δεν δεσμεύεται κανένας απο τα δικά μου πιστεύω, παρα μόνον εγώ... Ας το επαναλάβω λοιπόν...
Εγώ είμαι εδώ απλώς επειδή αγαπάω, για να βοηθάω... Για να τους σπρώχνω όταν ανεβαίνουν... Για να τους σηκώνω όταν πέφτουν... Όχι για να βγάλω τα προσωπικά μου προβλήματα και παράπονα απο τις αδικίες της κοινωνίας και της καθημερινότητας και το μαράζι για όσα ίσως άξιζα να εχω και δεν έχω (ακόμα) καταφέρει - κατακτήσει - αποκτήσει...
Υ.Γ. Η τελευταία παραγραφος δεν αναφέρεται επ'ουδενί στους φίλους και συνοπαδούς σαρκ4 και τζιμπι. Αναφέρομαι απλά στο πως βλέπω και πως δεν βλέπω τον ρόλο μου σαν φίλαθλος ή οπαδός της ιδέας που λέγεται ΠΑΟΚ... Καμία σπόντα για κανέναν... Διευκρινίζω, γιατί ο γραπτός λόγος παρεξηγείται εύκολα και μπορεί κάλιστα να σφαχτούμε μεταξύ μας πάλι χωρίς να υπάρχει λόγος και διαφωνία ουσιαστικά, ενώ οι απόψεις μας ίσως να'ναι και αρκετά κοντά...
) όπως έκανε μέχρι τώρα...
