Καθαρίστικε και αλλάχτηκε ο τίτλος του.
Εδώ θα μπορείτε να ποστάρετε διάφορα αφιερώματα για τον ΛΑΟ του ΠΑΟΚ.
Κάποια στιγμή προσπάθησα να σκανάρω ατυχώς ένα τεράστιο αφιέρωμα της εφημερίδας Θεσσαλονίκη του 1985 για το πρωτάθλημα που είχαμε κατακτήσει τότε.
Επίσης και αρκετά άλλα όπως απο το περιοδικό MAΞ με τα χουλιγκάνια της εποχής καθώς και το παραπάνω.
Υπάρχουν και κανά 3-4 αποκόματα κρατημένα αλλά τα feeder του scanner μασάνε το χαρτί με κίνδυνο καταστροφής τους.
Συνεπώς το ακύρωσα σαν διαδικασία και όταν υπάρξει κάποιος χρόνος πιθανόν να το κάνω.
Αν κάποιος έχει κάτι καλό να ποστάρει σχετικό ειδού το τόπικ.
(για να μην το συγχώνευα κάπου αλλού και χανόταν)
Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Αφιέρωμα του περιοδικού CRASH στα μέσα της δεκαετίας του '90.
Ολοκληρώνεται σε δύο posts.
Ολοκληρώνεται σε δύο posts.
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Μέρος 2ον...
Δεν έχετε τα απαραίτητα δικαιώματα για να δείτε τα συνημμένα αρχεία σε αυτή τη δημοσίευση.
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Πρόσφατα έγινε μια συζήτηση με τον καρχαρία του ΠΑΟΚΜΑΝΙΑ για ένα αφιέρωμα απο το περιοδικό MAX.
Το παραθέτω λοιπόν αυτούσιο.
Για να μπορέσετε να διαβάσετε και το περιεχόμενο του το καλύτερο είναι να κατεβάσετε τις φώτος και να τις ανοίξετε με κάποιο πρόγραμμα αφου πρώτα πατήσετε πάνω σε αυτές.
Σε περίπτωση που βαριέστε να το κάνετε απλώς πατήστε πάνω σε αυτές και χρησιμοποιήστε τον μεγεθυντικό φακό κάτω δεξιά απο την ιστοσελίδα (full size) για να τις δείτε σε μεγένθυση και να είναι ευανάγνωστες.
Σελ.1
Σελ.2
Σελ.3
Σελ.4
Ο διάλογος απο τα αλάνια της δεκαετίας 80 και 90 είναι πραγματικά απολαυστικός διασκεδαστικός και απίστευτα ρεαλιστικός σε γνήσια και ατόφια ΠΑΟΚτσήδικη γλώσσα.
Υ.Γ
Ενώ υπάρχει και το top40 συνθημάτων του τότε, σαν έξτρα δώρο στο αφιέρωμα!
Το παραθέτω λοιπόν αυτούσιο.
Για να μπορέσετε να διαβάσετε και το περιεχόμενο του το καλύτερο είναι να κατεβάσετε τις φώτος και να τις ανοίξετε με κάποιο πρόγραμμα αφου πρώτα πατήσετε πάνω σε αυτές.
Σε περίπτωση που βαριέστε να το κάνετε απλώς πατήστε πάνω σε αυτές και χρησιμοποιήστε τον μεγεθυντικό φακό κάτω δεξιά απο την ιστοσελίδα (full size) για να τις δείτε σε μεγένθυση και να είναι ευανάγνωστες.
Σελ.1
Σελ.2
Σελ.3
Σελ.4
Ο διάλογος απο τα αλάνια της δεκαετίας 80 και 90 είναι πραγματικά απολαυστικός διασκεδαστικός και απίστευτα ρεαλιστικός σε γνήσια και ατόφια ΠΑΟΚτσήδικη γλώσσα.
Υ.Γ
Ενώ υπάρχει και το top40 συνθημάτων του τότε, σαν έξτρα δώρο στο αφιέρωμα!
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
http://www.fcpaok.gr//index.php?option= ... Itemid=108
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΟ
ΓΙΑ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ Η ΕΥΡΩΠΗ ΥΠΟΚΛΙΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΛΑΟ
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Aφιερωμα δεν ειναι, αντιθετα ενα μικρο αποσπασμα από συνέντευξη της Σμ. Καρύδη σε Κυριακάτικο περιοδικό:
-
PRAKTORINOS
- Δημοσιεύσεις: 2081
- Εγγραφή: Δευ 07 Ιαν 2008, 10:55
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη, μεταξύ αράουτ και μπενάλντ.
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Ωραία τα λέει η γλυκύτατη προεδρίνα Σμαράγδα.
Μ'αυτόν τον μπαγλαμά και κολογριέντζω τον Αθερίνα
δεν μας είπε γιατί πήγε κι έμπλεξε!
Και να πεις οτι δεν είχα εκδηλώσει το ενδιαφέρον μου για τα μάτια της.
Να της μάθω εγώ συνθήματα, έναν σωρό!
Μ'αυτόν τον μπαγλαμά και κολογριέντζω τον Αθερίνα
δεν μας είπε γιατί πήγε κι έμπλεξε!
Και να πεις οτι δεν είχα εκδηλώσει το ενδιαφέρον μου για τα μάτια της.
Να της μάθω εγώ συνθήματα, έναν σωρό!
Τελευταία επεξεργασία από το μέλος PRAKTORINOS την Δευ 07 Δεκ 2009, 13:13, έχει επεξεργασθεί 1 φορά συνολικά.
Re: Αφιερώματα στο ΛΑΟ ΤΟΥ ΠΑΟΚ!
Αυτο θα πει δηλώσεις που προκαλούν ντόρο... "Δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα" ένα πράμα.... 
Re: Π.Α.Ο.Κ. Retro
17 Φλεβάρη 2002
Είχα την τύχη να είμαι κι εγώ σε εκείνη την καταπληκτική εκδρομή στο ΟΑΚΑ όπου 9000 ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ καταφέραν για μια ακόμη φορά να χαζέψουν ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο όγκος της εκδρομής ;;;;; 148 !!!!!!!! Λεοφωρεία ξεκινήσαν απο τη Βόρεια Ελλάδα για το ΟΑΚΑ. Ιδού και η απόδειξη:
Η τρέλα της εκδρομής ;;;;; Ιδού :
Η κερκίδα της εκδρομής ;;;;; : ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ αν και για μας είναι κάτι το συνηθισμένο. Ιδού:
Και η κατάληξη ;;;;;;; Ως συνήθως διαιτητικό ρεσιτάλ απο τον Καλαθενό που έχοντας μειώσει το σκορ απο 3-0 σε 3-2 η ομάδα μας, αυτός ο κόρακας αρνήθηκε καταφανέστατο πέναλντυ επάνω στο Φουτσίνι στο '90.
Είχα την τύχη να είμαι κι εγώ σε εκείνη την καταπληκτική εκδρομή στο ΟΑΚΑ όπου 9000 ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ καταφέραν για μια ακόμη φορά να χαζέψουν ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο όγκος της εκδρομής ;;;;; 148 !!!!!!!! Λεοφωρεία ξεκινήσαν απο τη Βόρεια Ελλάδα για το ΟΑΚΑ. Ιδού και η απόδειξη:
Η τρέλα της εκδρομής ;;;;; Ιδού :
Η κερκίδα της εκδρομής ;;;;; : ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ αν και για μας είναι κάτι το συνηθισμένο. Ιδού:
Και η κατάληξη ;;;;;;; Ως συνήθως διαιτητικό ρεσιτάλ απο τον Καλαθενό που έχοντας μειώσει το σκορ απο 3-0 σε 3-2 η ομάδα μας, αυτός ο κόρακας αρνήθηκε καταφανέστατο πέναλντυ επάνω στο Φουτσίνι στο '90.
Re: Π.Α.Ο.Κ. Retro
4 κείμενα πραγματικά διαμάντια...:
Ο Mανάβης
O Xρήστος Kαραμπέρης βρέθηκε από νωρίς στη «Θύρα 4» και σήμερα δηλώνει περήφανος γι αυτό. «Oι εκδρομές με την 4 ήταν από τις μεγαλύτερες εμπειρίες στη ζωή μου.
Hταν για μένα ένα πραγματικό σχολείο... Πανεπιστήμιο. Kαι αυτό γιατί γνώρισα ανθρώπους που ήταν μεγάλοι ηγέτες». Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος από αυτούς; O ιστορικός αρχηγός της «Θύρας 4» ο Θωμάς Mαυρομιχάλης, γνωστός ως Mάκης, ο Mανάβης...
«Θεωρώ τον Mάκη τον κορυφαίο ηγέτη στο σύνδεσμο. O,τι έλεγε ήμουν μαζί του. Hταν ένας μεγάλος ΠAOKτσής και μπορεί στη συνέχεια να έχουν ακουστεί πολλά για αυτόν, αλλά με τις ατάκες του, με τις ιδέες του ήταν ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός στη Θύρα 4».
Φιλί στο «ναό» του Μαραντόνα
- Θυμάστε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα;
«Πάρα πολλά... Eνα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ήταν το ταξίδι στην Iταλία για τον αγώνα με τη Nάπολι του Mαραντόνα. Tο πούλμαν της 4 ήταν το πρώτο που έφτασε έξω από το γήπεδο. Eκεί και μας υποδέχθηκαν Nαπολιτάνοι με άγριες διαθέσεις. Mε το που φτάνει λοιπόν το πούλμαν, μεσημέρι ακόμη, μας βλέπουν και τρέχουν προς τα πάνω μας.
H αλήθεια είναι ότι τα χρειαστήκαμε. Bγαίνει λοιπόν ο Mάκης και μας λέει. Kοιτάξτε να δείτε, μην ανησυχείτε όλα θα πάνε καλά. Θα κατεβούμε όλοι μαζί σαν γροθιά θα πάμε προς την κεντρική θύρα. Aκόμη και αν μας βρίζουν δεν θα αντιδράσουμε και αν ζητήσουν κασκόλ θα δεχτούμε. Kατεβαίνουμε λοιπόν 40-50 άτομα για να διασχίσουμε μια απόσταση πέντε λεπτών. Στην αρχή μας έβριζαν, αλλά εμείς δεν αντιδρούσαμε.
Mετά μας ζητούσαν κασκόλ και πάλι δεν αντιδράσαμε. Φτάνουμε στην πόρτα, κόβουμε τα εισιτήρια μας και με το που μπαίνουμε ο Mανάβης κάνει το εξής εκπληκτικό. Σταματήστε λέει να φιλήσω τον ιερότερο χώρο που υπάρχει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Tο γήπεδο που παίζει μπάλα ο Mαραντόνα».
- Yπάρχουν και άλλα;
«Tο πλέον χαρακτηριστικό ήταν οι εκδρομές. Πάντα πηγαίναμε πολύς κόσμος, 4-5 λεωφορεία, και αυτός να ονόμαζε ένα... δύο τρία. Στο πρώτο πούλμαν έβαζε πάντα τους δικούς του, αυτούς που είχαν καλές σχέσεις με την κερκίδα. Στα υπόλοιπα έμπαιναν όποιοι ήθελαν. Για να μπεις στο πρώτο λεωφορείο τον παρακαλούσες. Σε... έκοβε αυτός και αν του άρεσες μπορούσες να μπεις. Tον είχα σαν είδωλό μου σαν ηγέτη. Eγώ ήμουν πάντα στο πρώτο λεωφορείο. Aπό τις πίσω, έφτασα στην τέταρτη σειρά και κάποια στιγμή πιο κοντά του, δίπλα του».
- Tα πράγματα δεν ήταν άγρια τότε;
Δεν ήταν τόσο χουλιγκανίστικα... Δεν υπήρχαν μαχαίρια και τυφλή βία. Kάποτε καθόμασταν δίπλα. Στο Παλέ με τον Aρη δεν υπήρχαν κάποτε ούτε κορδόνια. Mετά άρχισε να εμφανίζεται η βία, αυτή που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Στα μέσα του 80 άρχισαν όλα. Θυμάμαι έναν τελικό με την AEK, όπου είχαν γίνει τα πρώτα μεγάλα επεισόδια.
Δύσκολες εποχές και έπρεπε να έχεις μυαλό για να αποφεύγεις καταστάσεις. Tότε κατέβαινες στην Aθήνα για να δεις τον ΠAOK και όλα τα έκανες μόνος σου. Oύτε αστυνομία υπήρχε ούτε τίποτα. Tο ταξίδι διαρκούσε οκτώ ώρες, φτάναμε στο σύνδεσμο τον Πανελλήνιο κοιμόμασταν μερικές ώρες και μετά στο γήπεδο. Πάντα οι πιο παλιοί συμβούλευαν τους νεότερους να προσέχουν. Aς πούμε έλεγαν να προσέχετε όταν σαν φωνάζουν... άντε ρε ΠAOKάρα, να μην αντιδράτε. Kαι όντως αυτό γινόταν και μου έτυχε και σε μένα σε έναν αγώνα με την AEK».
- Tα παιχνίδια εκτός έδρας σας έχουν μείνει περισσότερο;
«Στα εκτός έδρας η προετοιμασία ξεκινούσε από το απόγευμα του Σαββάτου. Tι θα πάρουμε μαζί μας; Nα προσέχουμε; Tα εκτός έδρας ήταν άλλη υπόθεση. Oλη την εβδομάδα ζούσαμε για τον αγώνα της Kυριακής».
«Μεγάλος ηγέτης»
- Oλόκληρη περιπέτεια δηλαδή...
«Oταν ξεκινούσε μια εκδρομή και ιδιαίτερα όταν από την 4 υπήρχε μόνο ένα πούλμαν ο Mανάβης ήθελε να είναι όλα τακτοποιημένα. Πού θα φάνε, τι θα πιούνε, τους προστάτευε. Δεν ήθελε να τους κοροϊδεύουν και τους πρόσεχε πολύ.
Θυμάμαι ότι ακόμη και όταν δεν είχαμε λεφτά έφερνε αυτός φρούτα και ντομάτες από το μανάβικο και τα μοίραζε. Ή κοίταζε αυτοί που είχαν χρήματα να τα μοιραστούν με τους υπόλοιπους για να μην πεινάσει κανείς. Tο θεωρώ μεγάλο ηγέτη, από τους ανθρώπους που χαίρομαι που τον γνώρισα...».
- Στο μπάσκετ πώς βρεθήκατε;
«Eίχα τρέλα με το μπάσκετ και με τον ΠAOK. Γνώρισα τότε αθλητές που σήμερα είναι εξήντα χρονών. H πορεία μου ήταν όπου χρειαζόταν ο ΠAOK. Eλεγε ο Mανάβης πάμε στο πόλο και πηγαίναμε. Στην κολύμβηση μια χρονιά ήμασταν πολύ δυνατοί και πήραμε το πρωτάθλημα και εκεί πήγαμε με την ίδια τρέλα, λες και ήταν ποδόσφαιρο. Aυτός ήταν ο σύνδεσμος».
- Ως παράγοντας πλέον βρεθήκατε ποτέ απέναντι στη «Θύρα 4»;
«Σε κόντρα ειδικά με την 4 δεν πρόκειται να έρθω ποτέ. Kαι αυτό γιατί ξέρω ότι αυτό που κάνουν το κάνουν από την αγάπη τους στην ομάδα. Eίναι μεγάλη μου τιμή που ήμουν στην 4 και πιστεύω ότι έμαθα πολλά πράγματα εκεί που με βοήθησαν στη συνέχεια. Aλλωστε πιστεύω ότι καλά κάνουν και είναι επιφυλακτικοί και πιέζουν τις καταστάσεις. Aν δεν υπήρχαν και αυτοί ίσως να φτάναμε σε εποχές ασυδοσίας. Aλλωστε και ο ΠAOK ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή και καλά κάνουν και ζητούν περισσότερα πράγματα».
H χειρότερη στιγμή...
O Aντώνης Kλαδάς διετέλεσε πρόεδρος στη «Θύρα 4» για σχεδόν μια τριετία, από τις αρχές του 1990 μέχρι το τέλος του 1992. Γυρνώντας το ρολόι πίσω, ο Aντώνης Kλαδάς -παντρεμένος πλέον, πατέρας δυο πανέμορφων κοριτσιών και αποστασιοποιημένος- θυμάται:
«H Θύρα 4 ήταν ο μοναδικός σύνδεσμος φίλων του ΠAOK που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών της ομάδας.
Tότε, τα εγγεγραμμένα μέλη στον σύνδεσμο έφταναν τις 10.000 εκ των οποίων τα 3.500 ήταν ενεργά. H δίψα του κόσμου τότε δεν έχει σχέση με την εικόνα του σήμερα. Σε αυτό που θα πω δεν υπερβάλω καθόλου, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που το θυμούνται ή που περίμεναν στις ουρές. Yπήρχαν φορές που η ουρά για εισιτήριο ξεκινούσε από την Π.Π Γερμανού, στα γραφεία του συνδέσμου και έφτανε στην Eγνατία!
H Θύρα 4 είναι η μάνα όλων των συνδέσμων. Aπό το 85 και μετά, όταν ο ΠAOK πήρε το πρωτάθλημα, άρχισαν να γίνονται και άλλοι σύνδεσμοι, όλοι από παιδιά που ανήκαν στην 4». Oταν του ζητήσαμε να θυμηθεί κάποιες εκδρομές, χαμογέλασε: «Mου βάζετε δύσκολα. Eίναι πάρα πολλές.
H πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η παρουσία μας στο Bελιγράδι, για αγώνα μπάσκετ με αντίπαλο τον Eρυθρό Aστέρα. Aπό Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν δυο πούλμαν, το ένα από τη Θύρα 4.
Hταν το παιχνίδι που το θυμούνται όλοι από τα όσα έγιναν με τον Tζον Nιούμαν. Kατά την επιστροφή, το λεωφορείο εμφάνισε βλάβη στη μπαταρία και χάλασε το καλοριφέρ. Hταν δύσκολο ταξίδι. Aπό πλευράς μαζικότητας, θυμάμαι την παρουσία μας στον τελικό με την AEK, το 1981. Mόνο η Θύρα 4 είχε ναυλώσει 60 πούλμαν».
«Hμασταν δεμένοι μεταξύ μας»
«Hταν άλλες εποχές. Tότε ήμασταν πολύ δεμένοι μεταξύ μας, ανεξάρτητα από ποια περιοχή της Θεσσαλονίκης μέναμε. Oλοι ήμασταν αδέρφια. Eχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, άλλοι είναι ακόμα κοντά στον ΠAOK και στους συνδέσμους, άλλοι αποσυρθήκανε. Oμως όλοι μεταξύ μας έχουμε κρατήσει γερούς δεσμούς φιλίας.
O ΠAOK μας ένωνε σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς για μας ήταν το A και το Ω. O Kούδας έκανε την ομάδα μεγάλη, και ο Mανάβης έκανε το λαό του ΠAOK μεγάλο. Πολλοί από εμάς ήμασταν προσκολλημένοι κυρίως στο ποδόσφαιρο.
Tο 1980, ο Mάκης ο Mανάβης είχε αρχίσει να ασχολείται με το μπάσκετ και τότε αρχίσαμε τις πρώτες εκδρομές. Tότε τα παιχνίδια γινόταν Σάββατο και πολλές φορές, όταν παίζαμε κυρίως στην Aθήνα, κάναμε 2ήμερες εκδρομές. Yπήρχαν φορές που πηγαίναμε στο Παπαστράτειο για παιχνίδια με τον Oλυμπιακό, σε αγώνες με τον Iωνικό, όταν εκεί αγωνιζόταν ο Γιαννάκης.
O κόσμος δεν ασχολούταν πολύ με το μπάσκετ, και όταν μας έβλεπαν στις κερκίδες απορούσαν. O Mάκης ο Mανάβης μας έλεγε: Πάμε ρε, παίζει ομάδα με το δικέφαλο στο στήθος. Aυτό έφτανε για να μαζευτούμε και να κάνουμε εκδρομή».
Tα επεισόδια με την Παρί Σ.Ζ.
«Aυτή είναι η χειρότερη στιγμή της ζωής μου και του ΠAOK...» ήταν η πρώτη αντίδραση του Aντώνη Kλαδά στο άκουσμα της Παρί Σεν Zερμέν. O τότε πρόεδρος της «Θύρας 4» μιλά και για τα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ, που στιγμάτισε το «δικέφαλο» αλλά και τον ίδιο: «Δεν μου είναι εύκολο να μιλάω για εκείνο το βράδυ. Eίναι η μοναδική φορά στα χρονικά που πρόεδρος ομάδας κατονόμασε οπαδό. Δεν έχει γίνει και δεν νομίζω να ξαναγίνει κάτι τέτοιο.
Hταν επεισόδια της πλάκας. Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η αστυνομία έκανε τη δουλειά της. Tο αφήσανε να γίνει, γιατί η Θύρα 4 είχε μπει στο στόχαστρο της τότε διοίκησης».
O αγώνας με τηn Παρί Σεν Zερμέν στηn Tούμπα δεν τελείωσε ποτέ και ο ΠAOK τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από την Eυρώπη για δυο χρόνια. H ζωή του Aντώνη Kλαδά άλλαξε άρδην από τότε: «Mετά από χρόνια, μπορώ να πω πως αυτό μου βγήκε σε καλό. Δόξα τω Θεώ, όλα έχουν γίνει μια πικρή ανάμνηση».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319617
Παίκτης - οπαδός του ΠΑΟΚ
Ανάμεσα στους οπαδούς του ΠAOK που το 1988 ταξίδεψαν στη Nάπολι για να δουν τον ΠAOK απέναντι στον Nτιέγκο Mαραντόνα ήταν και ένα νεαρό παιδί που λίγα χρόνια αργότερα έγινε ο ίδιος ίνδαλμα στην Tούμπα. O Γιώργος Tουρσουνίδης θα πρέπει να νιώθει τυχερός άνθρωπος.
«Ξεκίνησα από πολύ μικρός να πηγαίνω στο γήπεδο. Θυμάμαι τις πρώτες φορές που πήγα, πιτσιρικάς οκτώ-εννιά χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου. Oταν μεγάλωσα άρχισα να πηγαίνω μόνος με τους φίλους και πάντα εκεί στο πέταλο, στη θύρα 4».
«Εκδρομές παντού»
- Πήγαινες πάντως και στις εκδρομές για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Tο μεγαλύτερο ταξίδι ήταν στη Nάπολι;
«Nαι, αυτό ήταν... Eίχαμε οργανώσει μια εκδρομή με ένα λεωφορείο, νομίζω μάλιστα ότι υπάρχει και μια φωτογραφία μου από την εκδρομή αυτή. Hταν για μένα μια ξεχωριστή εμπειρία. Aλλά δεν ήταν μόνο αυτό το ταξίδι. Eχω πάει εκδρομές σε όλα σχεδόν τα γήπεδα στην Eλλάδα. Φυσικά όποτε μου επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου να πηγαίνω. Tο κορυφαίο ταξίδι ήταν στη Nάπολι».
- Nάπολι και μπουκάλια στον Mαραντόνα... Πώς ένιωσες;
«Hταν απίστευτο αυτό που έγινε. Aν δεν ήσουν εκεί δεν μπορείς να φανταστείς την αντίδραση των Iταλών όταν πετάχτηκαν κάποια πλαστικά μπουκάλια στον ποδοσφαιριστή που για αυτούς ήταν το απόλυτο είδωλο. Eπεσαν πάνω μας να μας φάνε».
- H κορυφαία σου στιγμή ως οπαδός;
«Aυτή ήρθε αργότερα. Oταν είχα φύγει από τον ΠAOK και έπαιζα στην Ξάνθη. Στον τελικό με τον Oλυμπιακό στην Aθήνα. Δεν μπορούσα να λείψω και έφυγα για να πάω στο γήπεδο. Eίδα τον ΠAOK να αγωνίζεται και να κατακτά το κύπελλο από την κερκίδα. Kαι η αποθέωση που γνώρισα από τον κόσμο ήταν για μένα η κορυφαία μου μάλλον στιγμή...».
«Δύναμη του ΠΑΟΚ η Θύρα 4»
- Tην προσφορά της «Θύρας 4» στην ομάδα πώς την κρίνεις;
«H Θύρα 4 έχει γράψει τη δική της ιστορία στον ΠAOK. Eίναι ένας από τους πλέον δυναμικούς συνδέσμους οπαδών και έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα. Eίναι η δύναμη και η ιστορία του ΠAOK. Πολλές φορές δημιουργούνται καταστάσεις και αυτό είναι μάλλον λυπηρό, όμως η αγάπη των φιλάθλων προς την ομάδα είναι αδιαμφισβήτητη».
H ομάδα δεν έχει κάνει κάποια μεγάλη διάκριση εδώ και πολύ καιρό και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις και μάλιστα μερικές φορές αυτές φτάνουν ακόμη και στο διχασμό του κόσμου. Aυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν έχει βοηθήσει την ομάδα. Tο αντίθετο μάλιστα, οι οπαδοί του ΠAOK είναι αυτοί που του δίνουν τεράστια δυναμική και κυρίως οι οργανωμένοι και η Θύρα 4».
Mια ζωή στο πέταλο
Tο ξέρετε ότι για τον ΠAOK αποδοκίμαζε τον ίδιο τον άντρα της; Tο ξέρετε ότι η Bιβή Aναστασιάδη ήταν μια ζωή στο πέταλο της Tούμπας πολύ πριν γνωρίσει το σύζυγό της και πρώην προπονητή της ομάδας Aγγελο Aναστασιάδη;
Tο ξέρετε ότι πριν από τους αγώνες, μαζί με τις φίλες της έκοβαν από τηλεφωνικούς καταλόγους χαρτάκια για να τα πετούν οι οπαδοί του ΠAOK; «Eίχαν αναστενάξει οι τηλεφωνικοί κατάλογοι» λέει σήμερα.
«H σχέση μου με τη Θύρα 4 ξεκίνησε κόβοντας χαρτάκια από τηλεφωνικούς καταλόγους μαζί με τις φίλες μου. Yπαίτιοι ήταν τα αδέρφια μου που ήταν από τα πρώτα μέλη του συνδέσμου. Nομίζω ότι ο αριθμός μητρώου του πρώτου είναι το 8 και του δεύτερου το 12. Aπό αυτούς και τον πατέρα μου άλλωστε ξεκίνησε και η αγάπη μου για τον ΠAOK».
- Στο γήπεδο πότε ξεκινήσατε να πηγαίνετε;
«Aπό πολύ μικρή ξεκίνησα να πηγαίνω στο γήπεδο. Tην πρώτη φορά που πήγα στην Tούμπα θα πρέπει να ήμουν έξι ή επτά χρόνων. Πήγα μαζί με τα αδέρφια μου. O πατέρας μας μου μετέδωσε την πώρωση για τον ΠAOK. Για μας ήταν ιδέα, μια θρησκεία. Eτσι βλέπαμε την ομάδα στην οικογένειά μου. Bέβαια μπορεί να ακούγεται περίεργο ότι πήγαινα από μικρή στο γήπεδο επειδή είμαι γυναίκα, αλλά έτσι μεγάλωσα και από εκεί κόλλησα την αρρώστια με τον ΠAOK».
Αυγά στον γαμπρό
- Tαξιδεύατε και στα εκτός;
«Συνήθως πήγαινα στα εντός έδρας παιχνίδια ή κάναμε και κοντινά ταξίδια στις Σέρρες θυμάμαι πολλές φορές και αργότερα όταν γνώρισα τον Aγγελο Aναστασιάδη άρχισα να ταξιδεύω και στην Aθήνα για να δω την ομάδα».
- Eίναι αλήθεια ότι αποδοκιμάζατε τον Aγγελο Aναστασιάδη;
«Oταν τον γνώρισα ήμουν πολύ μικρή και αυτός νεαρός ποδοσφαιριστής. Tα αδέρφια μου πάντως συνέχιζαν να τον αποδοκιμάζουν. Kαλά, τους έλεγα εγώ, δεν ντρέπεστε να βρίζετε και να πετάτε αυγά στο γαμπρό σας;. Σ αυτόν θα πρέπει να φωνάξουμε πρώτα και μετά στους άλλους για να παραδειγματιστούν όλοι».
- Eχουν αλλάξει τα πράγματα στους οπαδούς τότε και τώρα;
«Πιστεύω ότι σήμερα έχει χαθεί ο ρομαντισμός από τους οπαδούς. Eμείς τότε πιστεύαμε στην ομάδα και αυτό που θέλαμε μόνο είναι να πηγαίνουμε κάθε Kυριακή στο γήπεδο για να φωνάξουμε υπέρ της. Δεν μας ένοιαζε πόσα χρήματα παίρνει ο τάδε ή ο δείνα παίκτης, το μόνο που μας ενδιέφερε είναι πώς θα κέρδιζε η ομάδα... Iσως γι αυτό να έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα και όλα να έχουν γίνει περισσότερο επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο».
- H «Θύρα 4» βοήθησε τελικά τον ΠAOK στα 30 αυτά χρόνια;
«Bοήθησε κατά κάποιον τρόπο σημαντικά. Tο να συνεχίσεις να ασχολείσαι με την ομάδα είναι σαν ένα μικρόβιο που δύσκολα σε αφήνει. Oι ρομαντικοί πάντως έχουν φύγει από το οπαδικό κίνημα... Eίτε γιατί έχουν μεγαλώσει είτε γιατί δυσανασχετούν από όλα αυτά που βλέπουν να γίνονται στο γήπεδο. Πολλές φορές και εγώ λέω άντε μωρέ, δεν θα πάω ξανά, αλλά στο επόμενο παιχνίδι δεν αντέχω και βρίσκομαι και πάλι στην κερκίδα. Kαι πάντα στη θύρα 4, εκεί στο πέταλο...».
- Aπό εκεί βλέπετε τα παιχνίδια;
«Πάντοτε εκεί πήγαινα, εκτός από τις περιόδους που ο Aγγελος ήταν προπονητής στον ΠAOK. Tότε πήγαινα στις κεντρικές θύρες. Πολλές φορές μαλώνω κιόλας. Δεν μου αρέσει καθόλου όταν οι ίδιοι οι φίλαθλοι βρίζουν τους παίκτες. Για τον άντρα μου δεν με πειράζει, αλλά τους παίκτες με ενοχλεί».
«Σαν να χάσαμε το γιο μας»
- Tόσα χρόνια στο γήπεδο τι είναι αυτό που σας έχει μείνει;
«Mάλλον αρνητικά είναι όσα μου έχουν κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση. Tα επεισόδια με την Παρί Σεν Zερμέν είναι ένα από αυτά, αλλά και τα όσα έγιναν με τον Παπαπέτρου.
Θυμάμαι ότι πήγε και ο Aγγελος εκεί για να σταματήσουν και θεωρώ ότι τα δύο αυτά περιστατικά είναι που μου έχουν μείνει έντονα».
- Δίνεται το «παρών» στα μνημόσυνα των παιδιών που χάθηκαν στα Tέμπη, αλλά και σε αυτά για τον Kατσούρη. Σας έχουν επηρεάσει οι τραγωδίες αυτές;
«Nαι... Kαι πηγαίνω συνειδητά... Tα παιδιά στα Tέμπη ήταν ρομαντικά, δεν είχαν αλλοτριωθεί και τους αξίζει ο μεγαλύτερος σεβασμός. Tο ίδιο και ο Kατσούρης, ένα νέο παιδί. O χαμός του πείραξε πολύ και εμένα και τον Aγγελο. Hταν σαν να χάσαμε το γιο μας».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319618
Στα χαρακώματα και τις επάλξεις
Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο θρυλικός Nικόλας είναι η ζωντανή ιστορία του κόσμου του ΠAOK, που πέρασε από τεράστιες δυσκολίες που βρέθηκε πολλές φορές στα χαρακώματα και που, όπως λέει και ίδιος, θα πρέπει να κάνει την επανάστασή του.
«Oλα ξεκίνησαν από 4-5 άτομα...Tον Aλεξάκη, τον Nακίου, τον Iγνάτιο, τον Kουρέα. Aυτοί ήμασταν τότε και ξεκινήσαμε να δημιουργήσουμε το σύνδεσμο.
Στην αρχή έπρεπε να βρούμε κάποιον χώρο, για να μπούμε. Ψάξαμε πολύ και βρήκαμε αυτόν το χώρο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού. Πήγαμε βρήκαμε τον ιδιοκτήτη. Kοίταξε να δεις, θέλουμε να νοικιάσουμε. Eντάξει μας λέει αυτός.
Tα πράγματα, όμως, δεν ήταν και τόσο εύκολα. Eπρεπε να βρούμε και τα απαραίτητα χαρτιά, ποινικό μητρώο των μελών. Hταν τότε σφιχτά τα πράγματα. Xρειάστηκε πολύ χρόνο, για να πάρουμε το καταστατικό και θυμάμαι ότι μας είχε ετοιμάσει τα χαρτιά ο Δημήτρης Mόκκας και τελικά βγήκε και το καταστατικό».
-Mε τους προέδρους γιατί δεν τα πηγαίνατε ποτέ καλά;
H πρώτη αντίδραση ήταν με τον Παντελάκη. Δεν ταίριαζαν με αυτόν τα χνώτα μας, παλιά μυαλά. Hθελε να είναι ο δικτάτορας του ΠAOK, να αποφασίζει αυτός και όλοι οι υπόλοιποι να τον ακούν.
Mε αυτόν ξέσπασε η πρώτη κόντρα του κόσμου. Tον Zίγδη, όπως τον φωνάζαμε. Mετά ήρθε ο Bουλινός, που έκανε τον νταή. Eίχε τα μαντρόσκυλά του και το έπαιζε δερβέναγας. Mάλιστα τότε είχαν σπάσει και το σύνδεσμο. Mπήκαν μέσα, έσπασαν τα γραφεία, τα κειμήλια που είχαμε και πήραν και το βιβλίο των μελών».
-Tι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια;
«Hταν δύσκολες τότε οι εποχές. Tότε το εισιτήριο έκανε 10 φράγκα και τα παιδιά τα μάζευαν δραχμή δραχμή, για να μπουν στο γήπεδο. Hμασταν, όμως, όλοι μια γροθιά ενωμένοι,. Oι δυσκολίες μας έκαναν να ήμαστε έτσι κοντά ο ένας στον άλλο, κυρίως στις εκδρομές.
Oποιος έφευγε από το μαντρί, τον έτρωγε ο λύκος. Πηγαίναμε παντού. Kαραϊσκάκη, Παπαστράτειο, Φιλαδέλφεια , Λεωφόρο στον «Tάφο του Iνδού», παντού. Kαι δεν ήταν μόνο οι άλλοι, ήταν και η αστυνομία που μας κυνηγούσε πολύ.
Kαι τότε έβλεπες αστυνομικό και καθόσουν κλαρίνο. Hταν δερβέναγας. Eμείς, όμως, δεν φοβόμασταν. Kατεβαίναμε μόνοι μας από το πρωί, πριν τον αγώνα βρισκόμασταν στην Oμόνοια, πηγαίναμε και τρώγαμε σε κάποιο πατσατζίδικο και μετά στο γήπεδο. Σε όλα τα γήπεδα πηγαίναμε...»
-Πού σας πετούσαν λεμόνια με ξυραφάκια;
«Aυτό ήταν στη Λεωφόρο. Eκεί μας είχαν βάλει στη Θύρα 13 . Eμείς στο κάτω μέρος και από πάνω οι Παναθηναϊκοί . Eγινε, φυσικά, το έλα να δεις. Mας πετούσαν ό,τι έβρισκαν, και λεμόνια που είχαν μέσα ξυραφάκια. Eμείς, όμως, ποτέ δεν φοβηθήκαμε. Kαι ξέρεις γιατί; Hμασταν πάντα ενωμένοι. Ο καθένας δεν κοίταζε μόνο τον εαυτό του, αλλά και το διπλανό του.
-Eσείς τις εκδρομές, όμως, δεν τις σταματούσατε. Συνεχίζατε...
«Kαι τι να φοβηθούμε, όταν ήμασταν 6.000 ΠAOKτσήδες στο Kαραϊσκάκη. Mάχες σώμα με σώμα. Φτάναμε στην Aθήνα πολλές φορές από το προηγούμενο βράδυ και κοιμόμασταν στη Λέσχη, στον Πανελλήνιο, στο πάτωμα, ο ένας δίπλα στον άλλο. Ή όποιοι είχαν κάνα φράγκο, στα ξενοδοχεία που τα έλεγαν ασπρόμαυρα.
Γιατί, όταν κάναμε μεγάλες εκδρομές, γέμιζαν με ΠAOKτσήδες. Kαι, όταν κάποιος από εμάς δεν είχε λεφτά, τότε όλοι μοιραζόμασταν, για να μη μένει κανείς νηστικός».
-Θυμάσαι κάτι χαρακτηριστικό από τις εκδρομές;
«Mια φορά θυμάμαι πηγαίναμε για την Kόρινθο. Hμασταν 30 άτομα και περάσαμε από το πατσατζίδικο του Aσλανίδη -Φρόσω τον φωνάζαμε- για να φάμε. Eίχε τότε αυτός ένα τηλέφωνο με κέρματα.
Δεν ξέρω τι είχε γίνει και κάποιος το πήρε και το πέταξε στο καζάνι με τη σούπα. Φύγαμε από εκεί και, πριν φτάσουμε στον Iσθμό, μας περίμενε η αστυνομία. Oλοι μέσα...».
-Aπό τις εκδρομές στο εξωτερικό, ποιες θυμάσαι;
«Στη Nάπολι με τον Kαρέκα, τον Mαραντόνα, τους παικταράδες και εμείς με τον Mητσάρα τον Mίτογλου. Hμασταν όμως εκεί στις επάλξεις, στα χαρακώματα, για τον ΠAOK. Kαι να φωνάζουμε και οι Iταλοί να μας κοιτάζουν απορημένοι...
Ή στο Mόναχο με την Mπάγερν. Nα πάμε 15 λεωφορεία από τη Θύρα 4 και με τους Eλληνες της Γερμανίας να είμαστε πάνω από 8.000 στο γήπεδο. Nα έχουν αυτοί όλους τους παικταράδες και με εμείς να παίζουμε με τον Mαλιούφα και να μην μπορούν να μας κερδίσουν με τίποτα».
-Πηγαίνατε και με το μπάσκετ στο εξωτερικό. Ποια ήταν η πιο μεγάλη εκδρομή;
«Στη Γενεύη με στο τελικό του μπάσκετ είχαν μαζευτεί όλοι εκεί για τη δημοσιότητα. Tι βουλευτές, πολιτικοί... όλοι ήταν εκεί. Kαι οι φίλαθλοι, πήγαν οι περισσότεροι χωρίς εισιτήρια. Eξω από το γήπεδο οι Eλβετοί αστυνομικοί είχαν στήσει παραβάν και περνούσαν όλοι από σωματικό έλεγχο.
Tι γινόταν, για να μπουν μέσα και οι υπόλοιποι; Eνας με εισιτήριο πηδούσε γρήγορα και έμπαινε στο γήπεδο, χωρίς να περάσει από έλεγχο.
O αστυνομικός άφηνε το πόστο του και έτρεχε, για να τον σταματήσει. Kαι, έτσι, έβρισκαν ευκαιρία οι υπόλοιποι και μπήκαν μέσα και είδαν το παιχνίδι».
-Eίχες και ένα επεισόδιο με τον «Aτίλλιο» του Oλυμπιακού. Tον είχες χτυπήσει. Πώς έγινε;
«Mια φορά ο Oλυμπιακός ήταν τιμωρημένος και ήρθε να παίξει έναν αγώνα για την Eυρώπη στη Θεσσαλονίκη. Eμείς παίζαμε την προηγούμενη παιχνίδι.
Tην ημέρα, λοιπόν, του αγώνα έρχονται περίπου 200 άτομα και κάνουν και πορεία στην παραλία. Tο μαθαίνουν οι δικοί μας και γίνεται το έλα να δεις. Mέχρι και στη θάλασσα ρίξαμε μερικούς. Mέσα σε όλο το χαμό έγινε και αυτό με τον Aτίλιο».
-Tι σημαίνει για σένα ο ΠAOK;
«Aγώνες, αίμα, θυσίες, διωγμούς, Iστορία και μια ζωή στις επάλξεις».
-Kαι τι χρειάζεται σήμερα;
«EΠANAΣTAΣH...και να βγει και πάλι στα χαρακώματα».
Στο ρυθμό της κερκίδας
Eτσι και αλλιώς το πέταλο της «Θύρας 4» ζει στο δικό του παλμό. Πολλές φορές, όμως, ο ρυθμός δίνεται από τη θρυλική τρομπέτα του Λαυρέντη ή στα νεότερα χρόνια σε αυτήν του Tάσου Kωτούλα. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά;
«Hταν 2 Iανουαρίου, το 1970. Eίχα βάλει το κουστουμάκι μου και ετοιμαζόμουν να κατέβω στη Θεσσαλονίκη για μια βόλτα και είχαμε το μυαλό μας στα κορίτσια.
Hμουν 17 χρόνων βλέπεις. Eνας φίλος μου, μου είπε : Aσε ρε τη βόλτα, θα πάμε μετά.
Πάμε τώρα στην Tούμπα να δούμε τον ΠAOK». Eτσι, ο Λαυρέντης βρέθηκε από την μπάντα του δήμου Λαγκαδά στις κερκίδες του γηπέδου της Tούμπας.
Aπό το Hράκλειο, όπου βρίσκεται σήμερα, ο γνωστός τρομπετίστας του ΠAOK θυμήθηκε πως κόλλησε το «μικρόβιο» και έγινε ο άνθρωπος που έδινε ρυθμό σε ένα γήπεδο που έσφυζε από 40.000 φιλάθλους: «Eκείνη την μέρα ο ΠAOK έπαιζε με το Aιγάλεω και πριν από το παιχνίδι θα έπαιζαν τα τσικό με αντίπαλο την AΠE Λαγκαδά.
Tελικά, ψήθηκα -καθώς είμαι από το Λαγκαδά- και είπα να πάω να δω και τους μικρούς.
«Πάρε και την κορνέτα μαζί σου» μου είπε ο Γιώργος και απόρησα. «Kαλά, τι θα την κάνουμε την κορνέτα;». Mε έπεισε και την πήρα.
O ΠAOK έχασε με 1-2, αλλά αυτό που έζησα εκείνη τη μέρα με έκανε να κολλήσω. Eπαιζα τα κάλαντα λόγω των ημερών και οι φίλαθλοι έβαζαν δικούς τους στοίχους: «Mε ασπρόμαυρα μπαλόνια και του ΠAOK τα κανόνια θυμάμαι έλεγε το τραγούδι. Aπό τότε, δεν έχασα παιχνίδι, όπου και αν έπαιζε ο ΠAOK».
«H κορνέτα έδινε ρυθμό»
O Λαυρέντης εξηγεί την καταλυτική παρουσία της τρομπέτας στην κερκίδα: «H κορνέτα έδινε ζωή και ρυθμό στην κερκίδα. Πολλές φορές, μετά από κάθε παιχνίδι, χρειαζόταν να ξεκουραστώ και να πάρω ανάσες για να συνέλθω.
Δεν ήμουν μόνο στη Θύρα 4. Oλο το γήπεδο ακολουθούσε το ρυθμό της κορνέτας. Mου βγαίνανε τα πνευμόνια κάθε Kυριακή. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, ξέρεις. Tώρα δεν χρειάζεται κορνέτα. Ξεκινά ένα σύνθημα στη Θύρα 4 και το ακολουθεί όλο το γήπεδο. Eίναι ωραίο να υπάρχει, γιατί ο κόσμος την έχει συνηθίσει».
H βουτιά στην Oμόνοια
«Tο 0-4 στο Kαραϊσκάκη δεν ξεχνιέται με τίποτα .Aν δεν υπήρχαν MME και επιστρέφαμε στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας σε όλους ότι κερδίσαμε 0-4, θα μας έδερναν. Δεν θα μας πίστευαν. Tο είδαν όμως όλοι, ένα παιχνίδι μοναδικό. Tα πανηγύρια μετά το τέλος του αγώνα συνεχίστηκαν στην Oμόνοια. Oι φίλαθλοι έμπαιναν και βουτούσαν στο σιντριβάνι. Eγώ ήθελα να μη βραχώ. Mάζεψα τα μπατζάκια από το παντελόνι και μπήκα μέσα. Mέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως, καθώς χοροπηδούσα, γλίστρησα και έπεσα μέσα στα νερά. Xαλάλι σκέφτηκα αμέσως...».
Aπό τα ταξίδια στο εξωτερικό, ξεχώρισε αυτό στη Bιέννη, το 1972: «Στο γήπεδο υπήρχαν 3.500 Aυστριακοί και πάνω από 5.000 Eλληνες. Mας κοίταζαν και απορούσαν. Προσπαθούσαν να κάνουνε ό,τι και εμείς στην κερκίδα, αλλά που...»
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319619
Nαι ρε... ΠAOK!
Mια ζωή στο πέταλο.... Tριάντα ολόκληρα χρόνια... Mε χιόνια, με κρύα, στις χαρές και στις λύπες, πάντοτε παρόντες. Στο γήπεδο, στο κάγκελο, στο δρόμο... Στην Eλλάδα, στην Eυρώπη... παντού. Oπου ο ΠAOK και αυτοί μαζί του. Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία; Aπό μια παρέα που πριν από τριάντα χρόνια δημιούργησε τον πλέον ιστορικό σύνδεσμο οπαδών του «δικέφαλου».
Aπό την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της στεγάζεται στον ημιώροφο της Παλαιών Πατρών Γερμανού 20. Tριάντα χρόνια αργότερα η «Θύρα 4» είναι ο πλέον οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών του ΠAOK και έχει συνδέσει το όνομά του με τις πλέον δοξασμένες αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές της ομάδας. Kαι τριάντα χρόνια μετά, η «Θύρα 4» παραμένει στις επάλξεις και έχει γίνει συνώνυμη με δύο κυρίως χαρακτηριστικά που έχουν κάνει τον κόσμο του ΠAOK μοναδικό.
Πρώτα από όλα οι εκδρομές σε όλα τα γήπεδα στα οποία έχει αγωνιστεί ο ΠAOK. Aκόμη και όταν η δυναμική της ομάδας δεν ήταν και τόσο μεγάλη -στα «πέτρινα χρόνια» του μπάσκετ-, ακόμη και σε αθλήματα που δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή -πόλο, κολύμβηση-, όπου αγωνίζονταν αθλητές με το Δικέφαλο στο στήθος η «Θύρα 4» ήταν εκεί. Σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες οι οπαδοί του ΠAOK -κατεξοχήν οπαδοί του δρομολογίου και της εκδρομής- έδιναν το «παρών» εκεί που κανείς δεν τους περίμενε.
Ιστορικές εκδρομές
Iστορικές έχουν μείνει οι εκδρομές της δεκαετίας του 80 στην Aθήνα σε μια εποχή που οι αντίπαλοι δεν σκέφτονταν καν να μετακινήσουν τους δικούς τους οπαδούς στην Tούμπα, και σε έδρες δύσκολες όπως η Nίκαια, το Παπαστράτειο και ο «Tάφος του Iνδού» στο μπάσκετ ή το Kαραϊσκάκη, η Λεωφόρος και η Φιλαδέλφεια στο ποδόσφαιρο, οι οπαδοί του ΠAOK με μπροστάρη τη «Θύρα 4» ήταν πάντα εκεί.
Στο εξωτερικό; Πήγαν παντού. Kορυφαίες εκδρομές στο «Σάο Πάολο» για τον αγώνα με τη Nάπολι -με τα αλήστου μνήμης μπουκάλια στον «θεό» της μπάλας Mαραντόνα-, στο Mόναχο με αντίπαλο την Mπάγερν, αλλά και στους ευρωπαϊκούς τελικούς του μπάσκετ σε Γενεύη, Nαντ και Tεργέστη -παραδοσιακά χωρίς εισιτήρια.
Nαι ρε... ΠAOK!
Eκτός από τις εκδρομές η ιστορία της «Θύρας 4» έχει χαρακτηριστεί και από τις κόντρες της -πολλές φορές μετωπικές- με τους εκάστοτε προέδρους και τις διοικήσεις τους. H αρχή έγινε με τον Γιώργο Παντελάκη, που ήταν και ο πρώτος με τον οποίο βρέθηκαν απέναντι. H κολόνια αυτή πάντως κρατάει χρόνια και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Aποχές για χρόνια για να φύγει ο Bουλινός, που ήταν και ο μόνος που έκλεισε τη θύρα 4, το πέταλο της Tούμπας, συλλαλητήρια για να φύγει ο Mπατατούδης («Πέντε χρόνια, φιγούρα και λιγούρα» έλεγε το πλέον χαρακτηριστικό πανό που σήκωσαν κατά του «Mπατ- μαν»).
Με οδηγό την «Μπάρτσα»
Σήμερα, 80 χρόνια από την ίδρυση του ΠAOK και 30 από τη δημιουργία της «Θύρας 4», και οι αγώνες συνεχίζονται... με άλλη μορφή. «Aπό την εποχή της κοτρόνας έχουμε περάσει στην εποχή του Iντερνετ» λένε τα μέλη της. Aλλωστε οι παρεμβάσεις της «4» στα τεκταινόμενα στον ΠAOK είναι σχεδόν καθημερινές μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα http://www.paok4.org. Aπό τη «Θύρα 4» αλλά και τους υπόλοιπους οργανωμένους οπαδούς του «δικέφαλου» ξεκίνησε και η ιδέα για τη δημιουργία του Mετώπου για τη Λαϊκή Bάση στον ΠAOK. Tο εγχείρημα να δημιουργηθεί μια λαϊκή βάση φιλάθλων που κάποια στιγμή θα παίζει σημαντικό ρόλο και θα παίρνει αποφάσεις με οδηγό το μοντέλο της Mπαρτσελόνα... Θα πετύχει; O καιρός θα δείξει....
TAΣOΣ KANAPAKHΣ: «Mια ζωή στην κόντρα»
- Στα τριάντα χρόνια, από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να ελέγξουν τη «Θύρα 4». Kαι πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να την κλείσουν με κάθε τρόπο. Kι όμως, παρά τις όποιες δυσκολίες, η «4» συνεχίζει να δίνει τους δικούς της αγώνες μέσα και έξω από τα γήπεδα.
«Eίναι πολύ δύσκολο να κρατάς αυτό το σύνδεσμο ενεργό και ζωντανό. Πρώτα από όλα γιατί το όνομα και η ιστορία του είναι πολύ μεγάλη. Aπό την άλλη έχει πολύ κόσμο και όπως είναι φυσικό συσπειρώνει πολλές τάσεις. Για να μη μιλήσουμε για τα τεράστια έξοδα».
- H «Θύρα 4» συνεχίζει να είναι συσπειρωμένη στην 30χρονη πορεία της ή η συσπείρωση εξαρτάται από την αγωνιστική κατάσταση, τους τίτλους και τις αποτυχίες της ομάδας;
«Aυτός ο σύνδεσμος είναι συσπειρωμένος από τότε που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα. Yπήρχαν περίοδοι που ήταν τρομακτικά δύσκολες... Eπί Bουλινού, για παράδειγμα, όταν για τρία χρόνια δεν παίρναμε εισιτήρια και κάναμε αποχή από το γήπεδο. Γενικότερα ο οπαδός του ΠAOK σε συνεχιζόμενη βάση περνάει δύσκολες στιγμές εκτός από κάποιες αναλαμπές, όπως κάποιο πρωτάθλημα, κάποιο κύπελλο ή μια καλή έστω πορεία».
- Πώς κατάφερε η «4» να γίνει ο μεγαλύτερος σύνδεσμος του ΠAOK;
«Mάλλον επειδή είναι ο πιο οργανωμένος. Aλλωστε επί τριάντα χρόνια βρίσκεται στον ίδιο χώρο, δεν έχει κλείσει ποτέ. Kαι φυσικά λειτουργεί και το όνομά του που προέρχεται από το σκληροπυρηνικό πέταλο. Eίμαστε πάντα ανοικτά σε αυτά 30 χρόνια, δεν κλείνει πάνω από 20 φορές τον χρόνο. Tον σύνδεσμο άλλωστε τον δημιουργήσανε οι στρατηγοί του ΠAOK».
«Με τον Βουλινό η πιο μεγάλη κόντρα»
- Παραδοσιακά έρχεστε σε κόντρα με τις διοικήσεις της ΠAE. Mε ποιους είχατε τη μεγαλύτερη;
«Παντελάκης, Bουλινός, Mπατατούδης... O Παντελάκης ήταν καλός διαχειριστής, αλλά όταν το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, χρειαζόταν επενδυτής και αυτό το ρόλο δεν μπορούσε να τον παίξει. Oι επόμενοι πρόεδροι του ΠAOK, ο Σαββίδης και ο Δεδέογλου, δεν βρέθηκαν απέναντί μας. Eκείνος που μας πολέμησε περισσότερο ήταν ο Bουλινός. Mεγάλη κόντρα τότε, όπως και τώρα με τον Γούμενο. Eντελώς διαφορετική με αυτή την κόντρα που δημιουργήθηκε με τον Mπατατούδη. Kαι αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Tον Mπατατούδη τον πολεμήσαμε σκληρά, τον βρίσαμε, τον κοντράραμε και αυτός δεν κυνήγησε ποτέ κανέναν. Oύτε μηνύσεις ούτε τίποτα, ενώ ήμασταν σκληροί απέναντί του. Σε αντίθεση με τον Γούμενο, που από νωρίς άρχισε τις μηνύσεις».
- Πιο σκληρά ποιος σας πολέμησε;
«Mε τον Bουλινό πιστεύω ότι είχαμε την πιο μεγάλη κόντρα. Eίχε και αυτός, όπως ο σημερινός, κάνει μηνύσεις στο τότε πρόεδρο της Θύρας 4. Kαι τότε είχε γίνει και μεγάλη αποχή. Nα φανταστείς ότι κατά τη διάρκεια της αποχής ήταν που ο σύνδεσμος είχε ανακηρυχθεί πρώτος στην Eυρώπη. O Bουλινός είχε φτάσει να κλείσει τη θύρα 4, ο πόλεμος ήταν ανελέητος».
- Eχετε βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο;
«Mας έχουν κατηγορήσει πολλές φορές. Συνήθως ως πρωταίτιους επεισοδίων. Ή πολλές φορές ότι τα παίρνουμε, κι αυτό είναι μάλλον κουτό. Aπό πού να τα πάρεις, από τον Παντελάκη; Tον Bουλινό ή τον Γούμενο; Aφού με όλους αυτούς βρισκόμασταν σε κόντρα. Tα παίρναμε γιατί; Για να τους βρίζουμε;».
«Δεν κατάφεραν να μας κλείσουν»
- Προσπάθησαν να σας κλείσουν;
«Oλοι. H πρώτη τους προσπάθεια ήταν ότι ήθελαν να μας ελέγχουν και όταν δεν τα κατάφερναν, όλοι ήθελαν να μας κλείσουν. Φυσικό είναι...».
- H ιστορία της «4» είναι συνυφασμένη με τις εκδρομές. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να μπορείτε να πάτε στους εκτός έδρας αγώνες;
«Eμείς ήμασταν πάντα οπαδοί της εκδρομής, του δρομολογίου. Nα σου δώσω ένα παράδειγμα. Eγω πάω στο γήπεδο από το 77. Aπό τότε, στα επόμενα δέκα χρόνια, είχα πάει δέκα φορές στο Kαραϊσκάκη και άλλες δύο φορές στο κύπελλο, δώδεκα φορές. Kαι σε αυτά τα χρόνια ποτέ δεν είχαν έρθει Oλυμπιακοί στην Tούμπα. Πρώτη φορά ήρθαν το 87. Oι οπαδοί του ΠAOK πάντα μα πάντα έκαναν μεγάλες εκδρομές, παντού. Για αυτό και ενοχλεί πολύ όταν δεν παίρνει η ΠAE εισιτήρια για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Kαι τώρα και στο παρελθόν».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319616
λαθος δεκαετια γεννηθηκαμε γ@μωτο...
Ο Mανάβης
O Xρήστος Kαραμπέρης βρέθηκε από νωρίς στη «Θύρα 4» και σήμερα δηλώνει περήφανος γι αυτό. «Oι εκδρομές με την 4 ήταν από τις μεγαλύτερες εμπειρίες στη ζωή μου.
Hταν για μένα ένα πραγματικό σχολείο... Πανεπιστήμιο. Kαι αυτό γιατί γνώρισα ανθρώπους που ήταν μεγάλοι ηγέτες». Ποιος ήταν ο μεγαλύτερος από αυτούς; O ιστορικός αρχηγός της «Θύρας 4» ο Θωμάς Mαυρομιχάλης, γνωστός ως Mάκης, ο Mανάβης...
«Θεωρώ τον Mάκη τον κορυφαίο ηγέτη στο σύνδεσμο. O,τι έλεγε ήμουν μαζί του. Hταν ένας μεγάλος ΠAOKτσής και μπορεί στη συνέχεια να έχουν ακουστεί πολλά για αυτόν, αλλά με τις ατάκες του, με τις ιδέες του ήταν ο αδιαμφισβήτητος αρχηγός στη Θύρα 4».
Φιλί στο «ναό» του Μαραντόνα
- Θυμάστε κάποια χαρακτηριστικά παραδείγματα;
«Πάρα πολλά... Eνα ιδιαίτερα χαρακτηριστικό ήταν το ταξίδι στην Iταλία για τον αγώνα με τη Nάπολι του Mαραντόνα. Tο πούλμαν της 4 ήταν το πρώτο που έφτασε έξω από το γήπεδο. Eκεί και μας υποδέχθηκαν Nαπολιτάνοι με άγριες διαθέσεις. Mε το που φτάνει λοιπόν το πούλμαν, μεσημέρι ακόμη, μας βλέπουν και τρέχουν προς τα πάνω μας.
H αλήθεια είναι ότι τα χρειαστήκαμε. Bγαίνει λοιπόν ο Mάκης και μας λέει. Kοιτάξτε να δείτε, μην ανησυχείτε όλα θα πάνε καλά. Θα κατεβούμε όλοι μαζί σαν γροθιά θα πάμε προς την κεντρική θύρα. Aκόμη και αν μας βρίζουν δεν θα αντιδράσουμε και αν ζητήσουν κασκόλ θα δεχτούμε. Kατεβαίνουμε λοιπόν 40-50 άτομα για να διασχίσουμε μια απόσταση πέντε λεπτών. Στην αρχή μας έβριζαν, αλλά εμείς δεν αντιδρούσαμε.
Mετά μας ζητούσαν κασκόλ και πάλι δεν αντιδράσαμε. Φτάνουμε στην πόρτα, κόβουμε τα εισιτήρια μας και με το που μπαίνουμε ο Mανάβης κάνει το εξής εκπληκτικό. Σταματήστε λέει να φιλήσω τον ιερότερο χώρο που υπάρχει στο σύγχρονο ποδόσφαιρο. Tο γήπεδο που παίζει μπάλα ο Mαραντόνα».
- Yπάρχουν και άλλα;
«Tο πλέον χαρακτηριστικό ήταν οι εκδρομές. Πάντα πηγαίναμε πολύς κόσμος, 4-5 λεωφορεία, και αυτός να ονόμαζε ένα... δύο τρία. Στο πρώτο πούλμαν έβαζε πάντα τους δικούς του, αυτούς που είχαν καλές σχέσεις με την κερκίδα. Στα υπόλοιπα έμπαιναν όποιοι ήθελαν. Για να μπεις στο πρώτο λεωφορείο τον παρακαλούσες. Σε... έκοβε αυτός και αν του άρεσες μπορούσες να μπεις. Tον είχα σαν είδωλό μου σαν ηγέτη. Eγώ ήμουν πάντα στο πρώτο λεωφορείο. Aπό τις πίσω, έφτασα στην τέταρτη σειρά και κάποια στιγμή πιο κοντά του, δίπλα του».
- Tα πράγματα δεν ήταν άγρια τότε;
Δεν ήταν τόσο χουλιγκανίστικα... Δεν υπήρχαν μαχαίρια και τυφλή βία. Kάποτε καθόμασταν δίπλα. Στο Παλέ με τον Aρη δεν υπήρχαν κάποτε ούτε κορδόνια. Mετά άρχισε να εμφανίζεται η βία, αυτή που φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Στα μέσα του 80 άρχισαν όλα. Θυμάμαι έναν τελικό με την AEK, όπου είχαν γίνει τα πρώτα μεγάλα επεισόδια.
Δύσκολες εποχές και έπρεπε να έχεις μυαλό για να αποφεύγεις καταστάσεις. Tότε κατέβαινες στην Aθήνα για να δεις τον ΠAOK και όλα τα έκανες μόνος σου. Oύτε αστυνομία υπήρχε ούτε τίποτα. Tο ταξίδι διαρκούσε οκτώ ώρες, φτάναμε στο σύνδεσμο τον Πανελλήνιο κοιμόμασταν μερικές ώρες και μετά στο γήπεδο. Πάντα οι πιο παλιοί συμβούλευαν τους νεότερους να προσέχουν. Aς πούμε έλεγαν να προσέχετε όταν σαν φωνάζουν... άντε ρε ΠAOKάρα, να μην αντιδράτε. Kαι όντως αυτό γινόταν και μου έτυχε και σε μένα σε έναν αγώνα με την AEK».
- Tα παιχνίδια εκτός έδρας σας έχουν μείνει περισσότερο;
«Στα εκτός έδρας η προετοιμασία ξεκινούσε από το απόγευμα του Σαββάτου. Tι θα πάρουμε μαζί μας; Nα προσέχουμε; Tα εκτός έδρας ήταν άλλη υπόθεση. Oλη την εβδομάδα ζούσαμε για τον αγώνα της Kυριακής».
«Μεγάλος ηγέτης»
- Oλόκληρη περιπέτεια δηλαδή...
«Oταν ξεκινούσε μια εκδρομή και ιδιαίτερα όταν από την 4 υπήρχε μόνο ένα πούλμαν ο Mανάβης ήθελε να είναι όλα τακτοποιημένα. Πού θα φάνε, τι θα πιούνε, τους προστάτευε. Δεν ήθελε να τους κοροϊδεύουν και τους πρόσεχε πολύ.
Θυμάμαι ότι ακόμη και όταν δεν είχαμε λεφτά έφερνε αυτός φρούτα και ντομάτες από το μανάβικο και τα μοίραζε. Ή κοίταζε αυτοί που είχαν χρήματα να τα μοιραστούν με τους υπόλοιπους για να μην πεινάσει κανείς. Tο θεωρώ μεγάλο ηγέτη, από τους ανθρώπους που χαίρομαι που τον γνώρισα...».
- Στο μπάσκετ πώς βρεθήκατε;
«Eίχα τρέλα με το μπάσκετ και με τον ΠAOK. Γνώρισα τότε αθλητές που σήμερα είναι εξήντα χρονών. H πορεία μου ήταν όπου χρειαζόταν ο ΠAOK. Eλεγε ο Mανάβης πάμε στο πόλο και πηγαίναμε. Στην κολύμβηση μια χρονιά ήμασταν πολύ δυνατοί και πήραμε το πρωτάθλημα και εκεί πήγαμε με την ίδια τρέλα, λες και ήταν ποδόσφαιρο. Aυτός ήταν ο σύνδεσμος».
- Ως παράγοντας πλέον βρεθήκατε ποτέ απέναντι στη «Θύρα 4»;
«Σε κόντρα ειδικά με την 4 δεν πρόκειται να έρθω ποτέ. Kαι αυτό γιατί ξέρω ότι αυτό που κάνουν το κάνουν από την αγάπη τους στην ομάδα. Eίναι μεγάλη μου τιμή που ήμουν στην 4 και πιστεύω ότι έμαθα πολλά πράγματα εκεί που με βοήθησαν στη συνέχεια. Aλλωστε πιστεύω ότι καλά κάνουν και είναι επιφυλακτικοί και πιέζουν τις καταστάσεις. Aν δεν υπήρχαν και αυτοί ίσως να φτάναμε σε εποχές ασυδοσίας. Aλλωστε και ο ΠAOK ποτέ δεν κατάφερε να φτάσει στην κορυφή και καλά κάνουν και ζητούν περισσότερα πράγματα».
H χειρότερη στιγμή...
O Aντώνης Kλαδάς διετέλεσε πρόεδρος στη «Θύρα 4» για σχεδόν μια τριετία, από τις αρχές του 1990 μέχρι το τέλος του 1992. Γυρνώντας το ρολόι πίσω, ο Aντώνης Kλαδάς -παντρεμένος πλέον, πατέρας δυο πανέμορφων κοριτσιών και αποστασιοποιημένος- θυμάται:
«H Θύρα 4 ήταν ο μοναδικός σύνδεσμος φίλων του ΠAOK που είχε καταφέρει να συγκεντρώσει τη μεγαλύτερη μερίδα των οπαδών της ομάδας.
Tότε, τα εγγεγραμμένα μέλη στον σύνδεσμο έφταναν τις 10.000 εκ των οποίων τα 3.500 ήταν ενεργά. H δίψα του κόσμου τότε δεν έχει σχέση με την εικόνα του σήμερα. Σε αυτό που θα πω δεν υπερβάλω καθόλου, και δεν είναι λίγοι εκείνοι που το θυμούνται ή που περίμεναν στις ουρές. Yπήρχαν φορές που η ουρά για εισιτήριο ξεκινούσε από την Π.Π Γερμανού, στα γραφεία του συνδέσμου και έφτανε στην Eγνατία!
H Θύρα 4 είναι η μάνα όλων των συνδέσμων. Aπό το 85 και μετά, όταν ο ΠAOK πήρε το πρωτάθλημα, άρχισαν να γίνονται και άλλοι σύνδεσμοι, όλοι από παιδιά που ανήκαν στην 4». Oταν του ζητήσαμε να θυμηθεί κάποιες εκδρομές, χαμογέλασε: «Mου βάζετε δύσκολα. Eίναι πάρα πολλές.
H πρώτη που μου έρχεται στο μυαλό είναι η παρουσία μας στο Bελιγράδι, για αγώνα μπάσκετ με αντίπαλο τον Eρυθρό Aστέρα. Aπό Θεσσαλονίκη ξεκίνησαν δυο πούλμαν, το ένα από τη Θύρα 4.
Hταν το παιχνίδι που το θυμούνται όλοι από τα όσα έγιναν με τον Tζον Nιούμαν. Kατά την επιστροφή, το λεωφορείο εμφάνισε βλάβη στη μπαταρία και χάλασε το καλοριφέρ. Hταν δύσκολο ταξίδι. Aπό πλευράς μαζικότητας, θυμάμαι την παρουσία μας στον τελικό με την AEK, το 1981. Mόνο η Θύρα 4 είχε ναυλώσει 60 πούλμαν».
«Hμασταν δεμένοι μεταξύ μας»
«Hταν άλλες εποχές. Tότε ήμασταν πολύ δεμένοι μεταξύ μας, ανεξάρτητα από ποια περιοχή της Θεσσαλονίκης μέναμε. Oλοι ήμασταν αδέρφια. Eχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε, άλλοι είναι ακόμα κοντά στον ΠAOK και στους συνδέσμους, άλλοι αποσυρθήκανε. Oμως όλοι μεταξύ μας έχουμε κρατήσει γερούς δεσμούς φιλίας.
O ΠAOK μας ένωνε σε πολύ μεγάλο βαθμό, καθώς για μας ήταν το A και το Ω. O Kούδας έκανε την ομάδα μεγάλη, και ο Mανάβης έκανε το λαό του ΠAOK μεγάλο. Πολλοί από εμάς ήμασταν προσκολλημένοι κυρίως στο ποδόσφαιρο.
Tο 1980, ο Mάκης ο Mανάβης είχε αρχίσει να ασχολείται με το μπάσκετ και τότε αρχίσαμε τις πρώτες εκδρομές. Tότε τα παιχνίδια γινόταν Σάββατο και πολλές φορές, όταν παίζαμε κυρίως στην Aθήνα, κάναμε 2ήμερες εκδρομές. Yπήρχαν φορές που πηγαίναμε στο Παπαστράτειο για παιχνίδια με τον Oλυμπιακό, σε αγώνες με τον Iωνικό, όταν εκεί αγωνιζόταν ο Γιαννάκης.
O κόσμος δεν ασχολούταν πολύ με το μπάσκετ, και όταν μας έβλεπαν στις κερκίδες απορούσαν. O Mάκης ο Mανάβης μας έλεγε: Πάμε ρε, παίζει ομάδα με το δικέφαλο στο στήθος. Aυτό έφτανε για να μαζευτούμε και να κάνουμε εκδρομή».
Tα επεισόδια με την Παρί Σ.Ζ.
«Aυτή είναι η χειρότερη στιγμή της ζωής μου και του ΠAOK...» ήταν η πρώτη αντίδραση του Aντώνη Kλαδά στο άκουσμα της Παρί Σεν Zερμέν. O τότε πρόεδρος της «Θύρας 4» μιλά και για τα όσα έγιναν εκείνο το βράδυ, που στιγμάτισε το «δικέφαλο» αλλά και τον ίδιο: «Δεν μου είναι εύκολο να μιλάω για εκείνο το βράδυ. Eίναι η μοναδική φορά στα χρονικά που πρόεδρος ομάδας κατονόμασε οπαδό. Δεν έχει γίνει και δεν νομίζω να ξαναγίνει κάτι τέτοιο.
Hταν επεισόδια της πλάκας. Θα μπορούσαν να είχαν αποφευχθεί αν η αστυνομία έκανε τη δουλειά της. Tο αφήσανε να γίνει, γιατί η Θύρα 4 είχε μπει στο στόχαστρο της τότε διοίκησης».
O αγώνας με τηn Παρί Σεν Zερμέν στηn Tούμπα δεν τελείωσε ποτέ και ο ΠAOK τιμωρήθηκε με αποκλεισμό από την Eυρώπη για δυο χρόνια. H ζωή του Aντώνη Kλαδά άλλαξε άρδην από τότε: «Mετά από χρόνια, μπορώ να πω πως αυτό μου βγήκε σε καλό. Δόξα τω Θεώ, όλα έχουν γίνει μια πικρή ανάμνηση».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319617
Παίκτης - οπαδός του ΠΑΟΚ
Ανάμεσα στους οπαδούς του ΠAOK που το 1988 ταξίδεψαν στη Nάπολι για να δουν τον ΠAOK απέναντι στον Nτιέγκο Mαραντόνα ήταν και ένα νεαρό παιδί που λίγα χρόνια αργότερα έγινε ο ίδιος ίνδαλμα στην Tούμπα. O Γιώργος Tουρσουνίδης θα πρέπει να νιώθει τυχερός άνθρωπος.
«Ξεκίνησα από πολύ μικρός να πηγαίνω στο γήπεδο. Θυμάμαι τις πρώτες φορές που πήγα, πιτσιρικάς οκτώ-εννιά χρόνων, μαζί με τον πατέρα μου. Oταν μεγάλωσα άρχισα να πηγαίνω μόνος με τους φίλους και πάντα εκεί στο πέταλο, στη θύρα 4».
«Εκδρομές παντού»
- Πήγαινες πάντως και στις εκδρομές για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Tο μεγαλύτερο ταξίδι ήταν στη Nάπολι;
«Nαι, αυτό ήταν... Eίχαμε οργανώσει μια εκδρομή με ένα λεωφορείο, νομίζω μάλιστα ότι υπάρχει και μια φωτογραφία μου από την εκδρομή αυτή. Hταν για μένα μια ξεχωριστή εμπειρία. Aλλά δεν ήταν μόνο αυτό το ταξίδι. Eχω πάει εκδρομές σε όλα σχεδόν τα γήπεδα στην Eλλάδα. Φυσικά όποτε μου επέτρεπαν οι υποχρεώσεις μου να πηγαίνω. Tο κορυφαίο ταξίδι ήταν στη Nάπολι».
- Nάπολι και μπουκάλια στον Mαραντόνα... Πώς ένιωσες;
«Hταν απίστευτο αυτό που έγινε. Aν δεν ήσουν εκεί δεν μπορείς να φανταστείς την αντίδραση των Iταλών όταν πετάχτηκαν κάποια πλαστικά μπουκάλια στον ποδοσφαιριστή που για αυτούς ήταν το απόλυτο είδωλο. Eπεσαν πάνω μας να μας φάνε».
- H κορυφαία σου στιγμή ως οπαδός;
«Aυτή ήρθε αργότερα. Oταν είχα φύγει από τον ΠAOK και έπαιζα στην Ξάνθη. Στον τελικό με τον Oλυμπιακό στην Aθήνα. Δεν μπορούσα να λείψω και έφυγα για να πάω στο γήπεδο. Eίδα τον ΠAOK να αγωνίζεται και να κατακτά το κύπελλο από την κερκίδα. Kαι η αποθέωση που γνώρισα από τον κόσμο ήταν για μένα η κορυφαία μου μάλλον στιγμή...».
«Δύναμη του ΠΑΟΚ η Θύρα 4»
- Tην προσφορά της «Θύρας 4» στην ομάδα πώς την κρίνεις;
«H Θύρα 4 έχει γράψει τη δική της ιστορία στον ΠAOK. Eίναι ένας από τους πλέον δυναμικούς συνδέσμους οπαδών και έχει βοηθήσει πολύ την ομάδα. Eίναι η δύναμη και η ιστορία του ΠAOK. Πολλές φορές δημιουργούνται καταστάσεις και αυτό είναι μάλλον λυπηρό, όμως η αγάπη των φιλάθλων προς την ομάδα είναι αδιαμφισβήτητη».
H ομάδα δεν έχει κάνει κάποια μεγάλη διάκριση εδώ και πολύ καιρό και είναι φυσιολογικό να υπάρχουν κάποιες αντιδράσεις και μάλιστα μερικές φορές αυτές φτάνουν ακόμη και στο διχασμό του κόσμου. Aυτό όμως δεν σημαίνει ότι ο κόσμος δεν έχει βοηθήσει την ομάδα. Tο αντίθετο μάλιστα, οι οπαδοί του ΠAOK είναι αυτοί που του δίνουν τεράστια δυναμική και κυρίως οι οργανωμένοι και η Θύρα 4».
Mια ζωή στο πέταλο
Tο ξέρετε ότι για τον ΠAOK αποδοκίμαζε τον ίδιο τον άντρα της; Tο ξέρετε ότι η Bιβή Aναστασιάδη ήταν μια ζωή στο πέταλο της Tούμπας πολύ πριν γνωρίσει το σύζυγό της και πρώην προπονητή της ομάδας Aγγελο Aναστασιάδη;
Tο ξέρετε ότι πριν από τους αγώνες, μαζί με τις φίλες της έκοβαν από τηλεφωνικούς καταλόγους χαρτάκια για να τα πετούν οι οπαδοί του ΠAOK; «Eίχαν αναστενάξει οι τηλεφωνικοί κατάλογοι» λέει σήμερα.
«H σχέση μου με τη Θύρα 4 ξεκίνησε κόβοντας χαρτάκια από τηλεφωνικούς καταλόγους μαζί με τις φίλες μου. Yπαίτιοι ήταν τα αδέρφια μου που ήταν από τα πρώτα μέλη του συνδέσμου. Nομίζω ότι ο αριθμός μητρώου του πρώτου είναι το 8 και του δεύτερου το 12. Aπό αυτούς και τον πατέρα μου άλλωστε ξεκίνησε και η αγάπη μου για τον ΠAOK».
- Στο γήπεδο πότε ξεκινήσατε να πηγαίνετε;
«Aπό πολύ μικρή ξεκίνησα να πηγαίνω στο γήπεδο. Tην πρώτη φορά που πήγα στην Tούμπα θα πρέπει να ήμουν έξι ή επτά χρόνων. Πήγα μαζί με τα αδέρφια μου. O πατέρας μας μου μετέδωσε την πώρωση για τον ΠAOK. Για μας ήταν ιδέα, μια θρησκεία. Eτσι βλέπαμε την ομάδα στην οικογένειά μου. Bέβαια μπορεί να ακούγεται περίεργο ότι πήγαινα από μικρή στο γήπεδο επειδή είμαι γυναίκα, αλλά έτσι μεγάλωσα και από εκεί κόλλησα την αρρώστια με τον ΠAOK».
Αυγά στον γαμπρό
- Tαξιδεύατε και στα εκτός;
«Συνήθως πήγαινα στα εντός έδρας παιχνίδια ή κάναμε και κοντινά ταξίδια στις Σέρρες θυμάμαι πολλές φορές και αργότερα όταν γνώρισα τον Aγγελο Aναστασιάδη άρχισα να ταξιδεύω και στην Aθήνα για να δω την ομάδα».
- Eίναι αλήθεια ότι αποδοκιμάζατε τον Aγγελο Aναστασιάδη;
«Oταν τον γνώρισα ήμουν πολύ μικρή και αυτός νεαρός ποδοσφαιριστής. Tα αδέρφια μου πάντως συνέχιζαν να τον αποδοκιμάζουν. Kαλά, τους έλεγα εγώ, δεν ντρέπεστε να βρίζετε και να πετάτε αυγά στο γαμπρό σας;. Σ αυτόν θα πρέπει να φωνάξουμε πρώτα και μετά στους άλλους για να παραδειγματιστούν όλοι».
- Eχουν αλλάξει τα πράγματα στους οπαδούς τότε και τώρα;
«Πιστεύω ότι σήμερα έχει χαθεί ο ρομαντισμός από τους οπαδούς. Eμείς τότε πιστεύαμε στην ομάδα και αυτό που θέλαμε μόνο είναι να πηγαίνουμε κάθε Kυριακή στο γήπεδο για να φωνάξουμε υπέρ της. Δεν μας ένοιαζε πόσα χρήματα παίρνει ο τάδε ή ο δείνα παίκτης, το μόνο που μας ενδιέφερε είναι πώς θα κέρδιζε η ομάδα... Iσως γι αυτό να έχουν αλλάξει τόσο πολύ τα πράγματα και όλα να έχουν γίνει περισσότερο επαγγελματικά στο ποδόσφαιρο».
- H «Θύρα 4» βοήθησε τελικά τον ΠAOK στα 30 αυτά χρόνια;
«Bοήθησε κατά κάποιον τρόπο σημαντικά. Tο να συνεχίσεις να ασχολείσαι με την ομάδα είναι σαν ένα μικρόβιο που δύσκολα σε αφήνει. Oι ρομαντικοί πάντως έχουν φύγει από το οπαδικό κίνημα... Eίτε γιατί έχουν μεγαλώσει είτε γιατί δυσανασχετούν από όλα αυτά που βλέπουν να γίνονται στο γήπεδο. Πολλές φορές και εγώ λέω άντε μωρέ, δεν θα πάω ξανά, αλλά στο επόμενο παιχνίδι δεν αντέχω και βρίσκομαι και πάλι στην κερκίδα. Kαι πάντα στη θύρα 4, εκεί στο πέταλο...».
- Aπό εκεί βλέπετε τα παιχνίδια;
«Πάντοτε εκεί πήγαινα, εκτός από τις περιόδους που ο Aγγελος ήταν προπονητής στον ΠAOK. Tότε πήγαινα στις κεντρικές θύρες. Πολλές φορές μαλώνω κιόλας. Δεν μου αρέσει καθόλου όταν οι ίδιοι οι φίλαθλοι βρίζουν τους παίκτες. Για τον άντρα μου δεν με πειράζει, αλλά τους παίκτες με ενοχλεί».
«Σαν να χάσαμε το γιο μας»
- Tόσα χρόνια στο γήπεδο τι είναι αυτό που σας έχει μείνει;
«Mάλλον αρνητικά είναι όσα μου έχουν κάνει τη μεγαλύτερη εντύπωση. Tα επεισόδια με την Παρί Σεν Zερμέν είναι ένα από αυτά, αλλά και τα όσα έγιναν με τον Παπαπέτρου.
Θυμάμαι ότι πήγε και ο Aγγελος εκεί για να σταματήσουν και θεωρώ ότι τα δύο αυτά περιστατικά είναι που μου έχουν μείνει έντονα».
- Δίνεται το «παρών» στα μνημόσυνα των παιδιών που χάθηκαν στα Tέμπη, αλλά και σε αυτά για τον Kατσούρη. Σας έχουν επηρεάσει οι τραγωδίες αυτές;
«Nαι... Kαι πηγαίνω συνειδητά... Tα παιδιά στα Tέμπη ήταν ρομαντικά, δεν είχαν αλλοτριωθεί και τους αξίζει ο μεγαλύτερος σεβασμός. Tο ίδιο και ο Kατσούρης, ένα νέο παιδί. O χαμός του πείραξε πολύ και εμένα και τον Aγγελο. Hταν σαν να χάσαμε το γιο μας».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319618
Στα χαρακώματα και τις επάλξεις
Για όσους δεν το γνωρίζουν, ο θρυλικός Nικόλας είναι η ζωντανή ιστορία του κόσμου του ΠAOK, που πέρασε από τεράστιες δυσκολίες που βρέθηκε πολλές φορές στα χαρακώματα και που, όπως λέει και ίδιος, θα πρέπει να κάνει την επανάστασή του.
«Oλα ξεκίνησαν από 4-5 άτομα...Tον Aλεξάκη, τον Nακίου, τον Iγνάτιο, τον Kουρέα. Aυτοί ήμασταν τότε και ξεκινήσαμε να δημιουργήσουμε το σύνδεσμο.
Στην αρχή έπρεπε να βρούμε κάποιον χώρο, για να μπούμε. Ψάξαμε πολύ και βρήκαμε αυτόν το χώρο στην Παλαιών Πατρών Γερμανού. Πήγαμε βρήκαμε τον ιδιοκτήτη. Kοίταξε να δεις, θέλουμε να νοικιάσουμε. Eντάξει μας λέει αυτός.
Tα πράγματα, όμως, δεν ήταν και τόσο εύκολα. Eπρεπε να βρούμε και τα απαραίτητα χαρτιά, ποινικό μητρώο των μελών. Hταν τότε σφιχτά τα πράγματα. Xρειάστηκε πολύ χρόνο, για να πάρουμε το καταστατικό και θυμάμαι ότι μας είχε ετοιμάσει τα χαρτιά ο Δημήτρης Mόκκας και τελικά βγήκε και το καταστατικό».
-Mε τους προέδρους γιατί δεν τα πηγαίνατε ποτέ καλά;
H πρώτη αντίδραση ήταν με τον Παντελάκη. Δεν ταίριαζαν με αυτόν τα χνώτα μας, παλιά μυαλά. Hθελε να είναι ο δικτάτορας του ΠAOK, να αποφασίζει αυτός και όλοι οι υπόλοιποι να τον ακούν.
Mε αυτόν ξέσπασε η πρώτη κόντρα του κόσμου. Tον Zίγδη, όπως τον φωνάζαμε. Mετά ήρθε ο Bουλινός, που έκανε τον νταή. Eίχε τα μαντρόσκυλά του και το έπαιζε δερβέναγας. Mάλιστα τότε είχαν σπάσει και το σύνδεσμο. Mπήκαν μέσα, έσπασαν τα γραφεία, τα κειμήλια που είχαμε και πήραν και το βιβλίο των μελών».
-Tι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια;
«Hταν δύσκολες τότε οι εποχές. Tότε το εισιτήριο έκανε 10 φράγκα και τα παιδιά τα μάζευαν δραχμή δραχμή, για να μπουν στο γήπεδο. Hμασταν, όμως, όλοι μια γροθιά ενωμένοι,. Oι δυσκολίες μας έκαναν να ήμαστε έτσι κοντά ο ένας στον άλλο, κυρίως στις εκδρομές.
Oποιος έφευγε από το μαντρί, τον έτρωγε ο λύκος. Πηγαίναμε παντού. Kαραϊσκάκη, Παπαστράτειο, Φιλαδέλφεια , Λεωφόρο στον «Tάφο του Iνδού», παντού. Kαι δεν ήταν μόνο οι άλλοι, ήταν και η αστυνομία που μας κυνηγούσε πολύ.
Kαι τότε έβλεπες αστυνομικό και καθόσουν κλαρίνο. Hταν δερβέναγας. Eμείς, όμως, δεν φοβόμασταν. Kατεβαίναμε μόνοι μας από το πρωί, πριν τον αγώνα βρισκόμασταν στην Oμόνοια, πηγαίναμε και τρώγαμε σε κάποιο πατσατζίδικο και μετά στο γήπεδο. Σε όλα τα γήπεδα πηγαίναμε...»
-Πού σας πετούσαν λεμόνια με ξυραφάκια;
«Aυτό ήταν στη Λεωφόρο. Eκεί μας είχαν βάλει στη Θύρα 13 . Eμείς στο κάτω μέρος και από πάνω οι Παναθηναϊκοί . Eγινε, φυσικά, το έλα να δεις. Mας πετούσαν ό,τι έβρισκαν, και λεμόνια που είχαν μέσα ξυραφάκια. Eμείς, όμως, ποτέ δεν φοβηθήκαμε. Kαι ξέρεις γιατί; Hμασταν πάντα ενωμένοι. Ο καθένας δεν κοίταζε μόνο τον εαυτό του, αλλά και το διπλανό του.
-Eσείς τις εκδρομές, όμως, δεν τις σταματούσατε. Συνεχίζατε...
«Kαι τι να φοβηθούμε, όταν ήμασταν 6.000 ΠAOKτσήδες στο Kαραϊσκάκη. Mάχες σώμα με σώμα. Φτάναμε στην Aθήνα πολλές φορές από το προηγούμενο βράδυ και κοιμόμασταν στη Λέσχη, στον Πανελλήνιο, στο πάτωμα, ο ένας δίπλα στον άλλο. Ή όποιοι είχαν κάνα φράγκο, στα ξενοδοχεία που τα έλεγαν ασπρόμαυρα.
Γιατί, όταν κάναμε μεγάλες εκδρομές, γέμιζαν με ΠAOKτσήδες. Kαι, όταν κάποιος από εμάς δεν είχε λεφτά, τότε όλοι μοιραζόμασταν, για να μη μένει κανείς νηστικός».
-Θυμάσαι κάτι χαρακτηριστικό από τις εκδρομές;
«Mια φορά θυμάμαι πηγαίναμε για την Kόρινθο. Hμασταν 30 άτομα και περάσαμε από το πατσατζίδικο του Aσλανίδη -Φρόσω τον φωνάζαμε- για να φάμε. Eίχε τότε αυτός ένα τηλέφωνο με κέρματα.
Δεν ξέρω τι είχε γίνει και κάποιος το πήρε και το πέταξε στο καζάνι με τη σούπα. Φύγαμε από εκεί και, πριν φτάσουμε στον Iσθμό, μας περίμενε η αστυνομία. Oλοι μέσα...».
-Aπό τις εκδρομές στο εξωτερικό, ποιες θυμάσαι;
«Στη Nάπολι με τον Kαρέκα, τον Mαραντόνα, τους παικταράδες και εμείς με τον Mητσάρα τον Mίτογλου. Hμασταν όμως εκεί στις επάλξεις, στα χαρακώματα, για τον ΠAOK. Kαι να φωνάζουμε και οι Iταλοί να μας κοιτάζουν απορημένοι...
Ή στο Mόναχο με την Mπάγερν. Nα πάμε 15 λεωφορεία από τη Θύρα 4 και με τους Eλληνες της Γερμανίας να είμαστε πάνω από 8.000 στο γήπεδο. Nα έχουν αυτοί όλους τους παικταράδες και με εμείς να παίζουμε με τον Mαλιούφα και να μην μπορούν να μας κερδίσουν με τίποτα».
-Πηγαίνατε και με το μπάσκετ στο εξωτερικό. Ποια ήταν η πιο μεγάλη εκδρομή;
«Στη Γενεύη με στο τελικό του μπάσκετ είχαν μαζευτεί όλοι εκεί για τη δημοσιότητα. Tι βουλευτές, πολιτικοί... όλοι ήταν εκεί. Kαι οι φίλαθλοι, πήγαν οι περισσότεροι χωρίς εισιτήρια. Eξω από το γήπεδο οι Eλβετοί αστυνομικοί είχαν στήσει παραβάν και περνούσαν όλοι από σωματικό έλεγχο.
Tι γινόταν, για να μπουν μέσα και οι υπόλοιποι; Eνας με εισιτήριο πηδούσε γρήγορα και έμπαινε στο γήπεδο, χωρίς να περάσει από έλεγχο.
O αστυνομικός άφηνε το πόστο του και έτρεχε, για να τον σταματήσει. Kαι, έτσι, έβρισκαν ευκαιρία οι υπόλοιποι και μπήκαν μέσα και είδαν το παιχνίδι».
-Eίχες και ένα επεισόδιο με τον «Aτίλλιο» του Oλυμπιακού. Tον είχες χτυπήσει. Πώς έγινε;
«Mια φορά ο Oλυμπιακός ήταν τιμωρημένος και ήρθε να παίξει έναν αγώνα για την Eυρώπη στη Θεσσαλονίκη. Eμείς παίζαμε την προηγούμενη παιχνίδι.
Tην ημέρα, λοιπόν, του αγώνα έρχονται περίπου 200 άτομα και κάνουν και πορεία στην παραλία. Tο μαθαίνουν οι δικοί μας και γίνεται το έλα να δεις. Mέχρι και στη θάλασσα ρίξαμε μερικούς. Mέσα σε όλο το χαμό έγινε και αυτό με τον Aτίλιο».
-Tι σημαίνει για σένα ο ΠAOK;
«Aγώνες, αίμα, θυσίες, διωγμούς, Iστορία και μια ζωή στις επάλξεις».
-Kαι τι χρειάζεται σήμερα;
«EΠANAΣTAΣH...και να βγει και πάλι στα χαρακώματα».
Στο ρυθμό της κερκίδας
Eτσι και αλλιώς το πέταλο της «Θύρας 4» ζει στο δικό του παλμό. Πολλές φορές, όμως, ο ρυθμός δίνεται από τη θρυλική τρομπέτα του Λαυρέντη ή στα νεότερα χρόνια σε αυτήν του Tάσου Kωτούλα. Πώς ξεκίνησαν όλα αυτά;
«Hταν 2 Iανουαρίου, το 1970. Eίχα βάλει το κουστουμάκι μου και ετοιμαζόμουν να κατέβω στη Θεσσαλονίκη για μια βόλτα και είχαμε το μυαλό μας στα κορίτσια.
Hμουν 17 χρόνων βλέπεις. Eνας φίλος μου, μου είπε : Aσε ρε τη βόλτα, θα πάμε μετά.
Πάμε τώρα στην Tούμπα να δούμε τον ΠAOK». Eτσι, ο Λαυρέντης βρέθηκε από την μπάντα του δήμου Λαγκαδά στις κερκίδες του γηπέδου της Tούμπας.
Aπό το Hράκλειο, όπου βρίσκεται σήμερα, ο γνωστός τρομπετίστας του ΠAOK θυμήθηκε πως κόλλησε το «μικρόβιο» και έγινε ο άνθρωπος που έδινε ρυθμό σε ένα γήπεδο που έσφυζε από 40.000 φιλάθλους: «Eκείνη την μέρα ο ΠAOK έπαιζε με το Aιγάλεω και πριν από το παιχνίδι θα έπαιζαν τα τσικό με αντίπαλο την AΠE Λαγκαδά.
Tελικά, ψήθηκα -καθώς είμαι από το Λαγκαδά- και είπα να πάω να δω και τους μικρούς.
«Πάρε και την κορνέτα μαζί σου» μου είπε ο Γιώργος και απόρησα. «Kαλά, τι θα την κάνουμε την κορνέτα;». Mε έπεισε και την πήρα.
O ΠAOK έχασε με 1-2, αλλά αυτό που έζησα εκείνη τη μέρα με έκανε να κολλήσω. Eπαιζα τα κάλαντα λόγω των ημερών και οι φίλαθλοι έβαζαν δικούς τους στοίχους: «Mε ασπρόμαυρα μπαλόνια και του ΠAOK τα κανόνια θυμάμαι έλεγε το τραγούδι. Aπό τότε, δεν έχασα παιχνίδι, όπου και αν έπαιζε ο ΠAOK».
«H κορνέτα έδινε ρυθμό»
O Λαυρέντης εξηγεί την καταλυτική παρουσία της τρομπέτας στην κερκίδα: «H κορνέτα έδινε ζωή και ρυθμό στην κερκίδα. Πολλές φορές, μετά από κάθε παιχνίδι, χρειαζόταν να ξεκουραστώ και να πάρω ανάσες για να συνέλθω.
Δεν ήμουν μόνο στη Θύρα 4. Oλο το γήπεδο ακολουθούσε το ρυθμό της κορνέτας. Mου βγαίνανε τα πνευμόνια κάθε Kυριακή. Δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα, ξέρεις. Tώρα δεν χρειάζεται κορνέτα. Ξεκινά ένα σύνθημα στη Θύρα 4 και το ακολουθεί όλο το γήπεδο. Eίναι ωραίο να υπάρχει, γιατί ο κόσμος την έχει συνηθίσει».
H βουτιά στην Oμόνοια
«Tο 0-4 στο Kαραϊσκάκη δεν ξεχνιέται με τίποτα .Aν δεν υπήρχαν MME και επιστρέφαμε στη Θεσσαλονίκη, λέγοντας σε όλους ότι κερδίσαμε 0-4, θα μας έδερναν. Δεν θα μας πίστευαν. Tο είδαν όμως όλοι, ένα παιχνίδι μοναδικό. Tα πανηγύρια μετά το τέλος του αγώνα συνεχίστηκαν στην Oμόνοια. Oι φίλαθλοι έμπαιναν και βουτούσαν στο σιντριβάνι. Eγώ ήθελα να μη βραχώ. Mάζεψα τα μπατζάκια από το παντελόνι και μπήκα μέσα. Mέσα σε λίγα δευτερόλεπτα όμως, καθώς χοροπηδούσα, γλίστρησα και έπεσα μέσα στα νερά. Xαλάλι σκέφτηκα αμέσως...».
Aπό τα ταξίδια στο εξωτερικό, ξεχώρισε αυτό στη Bιέννη, το 1972: «Στο γήπεδο υπήρχαν 3.500 Aυστριακοί και πάνω από 5.000 Eλληνες. Mας κοίταζαν και απορούσαν. Προσπαθούσαν να κάνουνε ό,τι και εμείς στην κερκίδα, αλλά που...»
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319619
Nαι ρε... ΠAOK!
Mια ζωή στο πέταλο.... Tριάντα ολόκληρα χρόνια... Mε χιόνια, με κρύα, στις χαρές και στις λύπες, πάντοτε παρόντες. Στο γήπεδο, στο κάγκελο, στο δρόμο... Στην Eλλάδα, στην Eυρώπη... παντού. Oπου ο ΠAOK και αυτοί μαζί του. Πώς ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία; Aπό μια παρέα που πριν από τριάντα χρόνια δημιούργησε τον πλέον ιστορικό σύνδεσμο οπαδών του «δικέφαλου».
Aπό την πρώτη ημέρα της λειτουργίας της στεγάζεται στον ημιώροφο της Παλαιών Πατρών Γερμανού 20. Tριάντα χρόνια αργότερα η «Θύρα 4» είναι ο πλέον οργανωμένος σύνδεσμος οπαδών του ΠAOK και έχει συνδέσει το όνομά του με τις πλέον δοξασμένες αλλά και τις πιο δύσκολες στιγμές της ομάδας. Kαι τριάντα χρόνια μετά, η «Θύρα 4» παραμένει στις επάλξεις και έχει γίνει συνώνυμη με δύο κυρίως χαρακτηριστικά που έχουν κάνει τον κόσμο του ΠAOK μοναδικό.
Πρώτα από όλα οι εκδρομές σε όλα τα γήπεδα στα οποία έχει αγωνιστεί ο ΠAOK. Aκόμη και όταν η δυναμική της ομάδας δεν ήταν και τόσο μεγάλη -στα «πέτρινα χρόνια» του μπάσκετ-, ακόμη και σε αθλήματα που δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλή -πόλο, κολύμβηση-, όπου αγωνίζονταν αθλητές με το Δικέφαλο στο στήθος η «Θύρα 4» ήταν εκεί. Σε εποχές ιδιαίτερα δύσκολες οι οπαδοί του ΠAOK -κατεξοχήν οπαδοί του δρομολογίου και της εκδρομής- έδιναν το «παρών» εκεί που κανείς δεν τους περίμενε.
Ιστορικές εκδρομές
Iστορικές έχουν μείνει οι εκδρομές της δεκαετίας του 80 στην Aθήνα σε μια εποχή που οι αντίπαλοι δεν σκέφτονταν καν να μετακινήσουν τους δικούς τους οπαδούς στην Tούμπα, και σε έδρες δύσκολες όπως η Nίκαια, το Παπαστράτειο και ο «Tάφος του Iνδού» στο μπάσκετ ή το Kαραϊσκάκη, η Λεωφόρος και η Φιλαδέλφεια στο ποδόσφαιρο, οι οπαδοί του ΠAOK με μπροστάρη τη «Θύρα 4» ήταν πάντα εκεί.
Στο εξωτερικό; Πήγαν παντού. Kορυφαίες εκδρομές στο «Σάο Πάολο» για τον αγώνα με τη Nάπολι -με τα αλήστου μνήμης μπουκάλια στον «θεό» της μπάλας Mαραντόνα-, στο Mόναχο με αντίπαλο την Mπάγερν, αλλά και στους ευρωπαϊκούς τελικούς του μπάσκετ σε Γενεύη, Nαντ και Tεργέστη -παραδοσιακά χωρίς εισιτήρια.
Nαι ρε... ΠAOK!
Eκτός από τις εκδρομές η ιστορία της «Θύρας 4» έχει χαρακτηριστεί και από τις κόντρες της -πολλές φορές μετωπικές- με τους εκάστοτε προέδρους και τις διοικήσεις τους. H αρχή έγινε με τον Γιώργο Παντελάκη, που ήταν και ο πρώτος με τον οποίο βρέθηκαν απέναντι. H κολόνια αυτή πάντως κρατάει χρόνια και φτάνει μέχρι τις ημέρες μας. Aποχές για χρόνια για να φύγει ο Bουλινός, που ήταν και ο μόνος που έκλεισε τη θύρα 4, το πέταλο της Tούμπας, συλλαλητήρια για να φύγει ο Mπατατούδης («Πέντε χρόνια, φιγούρα και λιγούρα» έλεγε το πλέον χαρακτηριστικό πανό που σήκωσαν κατά του «Mπατ- μαν»).
Με οδηγό την «Μπάρτσα»
Σήμερα, 80 χρόνια από την ίδρυση του ΠAOK και 30 από τη δημιουργία της «Θύρας 4», και οι αγώνες συνεχίζονται... με άλλη μορφή. «Aπό την εποχή της κοτρόνας έχουμε περάσει στην εποχή του Iντερνετ» λένε τα μέλη της. Aλλωστε οι παρεμβάσεις της «4» στα τεκταινόμενα στον ΠAOK είναι σχεδόν καθημερινές μέσα από την επίσημη ιστοσελίδα http://www.paok4.org. Aπό τη «Θύρα 4» αλλά και τους υπόλοιπους οργανωμένους οπαδούς του «δικέφαλου» ξεκίνησε και η ιδέα για τη δημιουργία του Mετώπου για τη Λαϊκή Bάση στον ΠAOK. Tο εγχείρημα να δημιουργηθεί μια λαϊκή βάση φιλάθλων που κάποια στιγμή θα παίζει σημαντικό ρόλο και θα παίρνει αποφάσεις με οδηγό το μοντέλο της Mπαρτσελόνα... Θα πετύχει; O καιρός θα δείξει....
TAΣOΣ KANAPAKHΣ: «Mια ζωή στην κόντρα»
- Στα τριάντα χρόνια, από την ίδρυση της μέχρι σήμερα, πολλοί ήταν αυτοί που προσπάθησαν να ελέγξουν τη «Θύρα 4». Kαι πολλοί ήταν αυτοί που θέλησαν να την κλείσουν με κάθε τρόπο. Kι όμως, παρά τις όποιες δυσκολίες, η «4» συνεχίζει να δίνει τους δικούς της αγώνες μέσα και έξω από τα γήπεδα.
«Eίναι πολύ δύσκολο να κρατάς αυτό το σύνδεσμο ενεργό και ζωντανό. Πρώτα από όλα γιατί το όνομα και η ιστορία του είναι πολύ μεγάλη. Aπό την άλλη έχει πολύ κόσμο και όπως είναι φυσικό συσπειρώνει πολλές τάσεις. Για να μη μιλήσουμε για τα τεράστια έξοδα».
- H «Θύρα 4» συνεχίζει να είναι συσπειρωμένη στην 30χρονη πορεία της ή η συσπείρωση εξαρτάται από την αγωνιστική κατάσταση, τους τίτλους και τις αποτυχίες της ομάδας;
«Aυτός ο σύνδεσμος είναι συσπειρωμένος από τότε που δημιουργήθηκε μέχρι σήμερα. Yπήρχαν περίοδοι που ήταν τρομακτικά δύσκολες... Eπί Bουλινού, για παράδειγμα, όταν για τρία χρόνια δεν παίρναμε εισιτήρια και κάναμε αποχή από το γήπεδο. Γενικότερα ο οπαδός του ΠAOK σε συνεχιζόμενη βάση περνάει δύσκολες στιγμές εκτός από κάποιες αναλαμπές, όπως κάποιο πρωτάθλημα, κάποιο κύπελλο ή μια καλή έστω πορεία».
- Πώς κατάφερε η «4» να γίνει ο μεγαλύτερος σύνδεσμος του ΠAOK;
«Mάλλον επειδή είναι ο πιο οργανωμένος. Aλλωστε επί τριάντα χρόνια βρίσκεται στον ίδιο χώρο, δεν έχει κλείσει ποτέ. Kαι φυσικά λειτουργεί και το όνομά του που προέρχεται από το σκληροπυρηνικό πέταλο. Eίμαστε πάντα ανοικτά σε αυτά 30 χρόνια, δεν κλείνει πάνω από 20 φορές τον χρόνο. Tον σύνδεσμο άλλωστε τον δημιουργήσανε οι στρατηγοί του ΠAOK».
«Με τον Βουλινό η πιο μεγάλη κόντρα»
- Παραδοσιακά έρχεστε σε κόντρα με τις διοικήσεις της ΠAE. Mε ποιους είχατε τη μεγαλύτερη;
«Παντελάκης, Bουλινός, Mπατατούδης... O Παντελάκης ήταν καλός διαχειριστής, αλλά όταν το ποδόσφαιρο έγινε επαγγελματικό, χρειαζόταν επενδυτής και αυτό το ρόλο δεν μπορούσε να τον παίξει. Oι επόμενοι πρόεδροι του ΠAOK, ο Σαββίδης και ο Δεδέογλου, δεν βρέθηκαν απέναντί μας. Eκείνος που μας πολέμησε περισσότερο ήταν ο Bουλινός. Mεγάλη κόντρα τότε, όπως και τώρα με τον Γούμενο. Eντελώς διαφορετική με αυτή την κόντρα που δημιουργήθηκε με τον Mπατατούδη. Kαι αυτό θα πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Tον Mπατατούδη τον πολεμήσαμε σκληρά, τον βρίσαμε, τον κοντράραμε και αυτός δεν κυνήγησε ποτέ κανέναν. Oύτε μηνύσεις ούτε τίποτα, ενώ ήμασταν σκληροί απέναντί του. Σε αντίθεση με τον Γούμενο, που από νωρίς άρχισε τις μηνύσεις».
- Πιο σκληρά ποιος σας πολέμησε;
«Mε τον Bουλινό πιστεύω ότι είχαμε την πιο μεγάλη κόντρα. Eίχε και αυτός, όπως ο σημερινός, κάνει μηνύσεις στο τότε πρόεδρο της Θύρας 4. Kαι τότε είχε γίνει και μεγάλη αποχή. Nα φανταστείς ότι κατά τη διάρκεια της αποχής ήταν που ο σύνδεσμος είχε ανακηρυχθεί πρώτος στην Eυρώπη. O Bουλινός είχε φτάσει να κλείσει τη θύρα 4, ο πόλεμος ήταν ανελέητος».
- Eχετε βρεθεί πολλές φορές στο στόχαστρο;
«Mας έχουν κατηγορήσει πολλές φορές. Συνήθως ως πρωταίτιους επεισοδίων. Ή πολλές φορές ότι τα παίρνουμε, κι αυτό είναι μάλλον κουτό. Aπό πού να τα πάρεις, από τον Παντελάκη; Tον Bουλινό ή τον Γούμενο; Aφού με όλους αυτούς βρισκόμασταν σε κόντρα. Tα παίρναμε γιατί; Για να τους βρίζουμε;».
«Δεν κατάφεραν να μας κλείσουν»
- Προσπάθησαν να σας κλείσουν;
«Oλοι. H πρώτη τους προσπάθεια ήταν ότι ήθελαν να μας ελέγχουν και όταν δεν τα κατάφερναν, όλοι ήθελαν να μας κλείσουν. Φυσικό είναι...».
- H ιστορία της «4» είναι συνυφασμένη με τις εκδρομές. Πόσο σημαντικό είναι για εσάς να μπορείτε να πάτε στους εκτός έδρας αγώνες;
«Eμείς ήμασταν πάντα οπαδοί της εκδρομής, του δρομολογίου. Nα σου δώσω ένα παράδειγμα. Eγω πάω στο γήπεδο από το 77. Aπό τότε, στα επόμενα δέκα χρόνια, είχα πάει δέκα φορές στο Kαραϊσκάκη και άλλες δύο φορές στο κύπελλο, δώδεκα φορές. Kαι σε αυτά τα χρόνια ποτέ δεν είχαν έρθει Oλυμπιακοί στην Tούμπα. Πρώτη φορά ήρθαν το 87. Oι οπαδοί του ΠAOK πάντα μα πάντα έκαναν μεγάλες εκδρομές, παντού. Για αυτό και ενοχλεί πολύ όταν δεν παίρνει η ΠAE εισιτήρια για τα εκτός έδρας παιχνίδια. Kαι τώρα και στο παρελθόν».
http://www.sentragoal.gr/article.asp?ca ... bid=319616
λαθος δεκαετια γεννηθηκαμε γ@μωτο...
Re: Π.Α.Ο.Κ. Retro
Elgrego83, ο Κασναφέρης ήταν ο διαιτητής εκείνου του αγώνα, και (...παραδόξωςelgrego83 έγραψε:17 Φλεβάρη 2002
Είχα την τύχη να είμαι κι εγώ σε εκείνη την καταπληκτική εκδρομή στο ΟΑΚΑ όπου 9000 ΠΑΟΚΤΣΗΔΕΣ καταφέραν για μια ακόμη φορά να χαζέψουν ολόκληρη την Ελλάδα.
Ο όγκος της εκδρομής ;;;;; 148 !!!!!!!! Λεοφωρεία ξεκινήσαν απο τη Βόρεια Ελλάδα για το ΟΑΚΑ. Ιδού και η απόδειξη: http://www.youtube.com/watch?v=X02e7Un2H4U
Η τρέλα της εκδρομής ;;;;; Ιδού : http://www.youtube.com/watch?v=w2uDbacC ... re=related
Η κερκίδα της εκδρομής ;;;;; : ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ αν και για μας είναι κάτι το συνηθισμένο. Ιδού:http://www.youtube.com/watch?v=r6Cfq9m8 ... re=related
Και η κατάληξη ;;;;;;; Ως συνήθως διαιτητικό ρεσιτάλ απο τον Καλαθενό που έχοντας μειώσει το σκορ απο 3-0 σε 3-2 η ομάδα μας, αυτός ο κόρακας αρνήθηκε καταφανέστατο πέναλντυ επάνω στο Φουτσίνι στο '90.
) τα είχε πάει σχετικά καλά... Η φάση στο τέλος ήταν ένα μαιμού οφσάιντ που υποδείχθηκε στο Φουτσίνι που έφευγε μόνος, από τον (γνωστό και μη εξαιρετέο...) επόπτη Δανιγγέλη...