Να πω οτι ηταν ενα πραγματικα σπουδαιος Καλλιτεχνης? Ισως δεν λεει και πολλα πραγματα αυτο. Ενα ειδος ψυχης σπανιο, που εμφανιζεται που και που σαν τρεμοσβηνουσα φλογιτσα, για να ερθουν μετα απο λιγο οι μουσωνες της γελοιας ανθρωπινης καταστασης και να το σβησουν με παραδειγματικο τροπο και υφος.geoavr έγραψε:Είχα πολλά χρόνια να ακούσω ολόκληρο δίσκο από Nick Drake.Αλλά τώρα στις διακοπές άκουγα όλη μέρα.Και έψαξα και βρήκα και τα Home Recordings και τα Ultimate Rarities κτλ.
Απίστευτη μορφή ο μικρός καταραμένος ποιητής.
.....................................................................................
Σίγουρα θα αυτοκτονούσε αν ζούσε ακόμα...
Το αν αυτοκτονησε ή οχι ειναι ενα ζητημα που δεν εχει ξεδιαλυνθει πληρως και πιθανοτατα ουτε και προκειται. Το οτι δεν αντεχε αλλο ειναι δυστυχως επιβεβαιωμενο.
Τρεις δισκοι. Five Years Left, Bryter Layter και Pink Moon. Σπουδαιοι δισκοι οι δυο πρωτοι, αλλα ο τριτος ειναι νομιζω το magnum opus του, ενα διαμαντι κομψης μελαγχολιας (απο μια αποψη ισως το πιο δημιουργικο ανθρωπινο συναισθημα), που τα 28 λεπτα του παντα προσφερουν και κατι περισσοτερο σε καθε νεα ακροαση.
Aπο την αλλη η ευχαριστηση της ακροασης του Pink Moon, οπως επισης για παραδειγμα και η αναγνωση του “Πυργου” απο τον, όμαιμο του Drake, Κάφκα, οταν συνοδευτει απο την σκεψη της διαδικασιας μεσα απο την οποια δημιουργουνται τετοια εργα, δεν παυει να δημιουργει ενα αισθημα ενοχης, μερικες φορες, στον απολαμβανοντα. Αλλα ας το αφησω εδω καλυτερα.
