Για δείτε λίγο το παρακάτω:
Θα μας τα πει ο κύριος Βαρούχας
Ποιος φοβάται περισσότερο; Ένας αθλητικός συντάκτης, μπροστά από το μικρόφωνο, ή ένας πυροτεχνουργός όταν εξουδετερώνει εκρηκτικό μηχανισμό; Σίγουρα οι σφυγμοί, για το “αν είναι ή δεν είναι πέναλτι” είναι πολύ περισσότεροι, από μια βόμβα έτοιμη να εκραγεί.
Τα λόγια του αρμόδιου ρεπόρτερ της κρατικής τηλεόρασης, στο ματς Άρη-Ολυμπιακού, τα λένε όλα: “Για το αν είναι πέναλτι, ή όχι, φυσικά θα μας το πει στη συνέχεια, ο Παναγιώτης Βαρούχας”.
Πρόκειται, βέβαια, για την πεντακάθαρη, και σε καμιά περίπτωση επίμαχη, φάση, που ο Ντούντου, στο φάουλ του Νέτο, σηκώνει το χέρι και κάνει πέναλτι.
Ο δημοσιογράφος, ωστόσο, θεωρεί απόλυτα φυσικό και να μην έχει γνώμη και άποψη. Θεωρεί απόλυτα φυσικό, να παραπέμψει στους τηλεθεατές, στον ειδικό, Παναγιώτη Βαρούχα.
Η αυτολογοκρισία είναι πολύ χειρότερη, από τη λογοκρισία. Η λογοκρισία επιβάλλεται. Η αυτολογοκρισία είναι επιλογή.
Επιλογή, που έχει μεταβληθεί σε κανόνα. Παραπέμπουμε τον κόσμο στον καθηγητή διαιτησίας και έχουμε το κεφάλι μας ήσυχο. Δεν έχουμε γνώμη, δεν έχουμε κόστος, δεν γινόμαστε κακοί. Ειδικότερα μάλιστα, όταν το παιχνίδι, είναι ανάμεσα στις αποκαλούμενες μεγάλες ομάδες Αθήνα-Θεσσαλονίκης.
Αν παίζουν Λεβαδειακός-Πανθρακικός, κάτι γίνεται, πολύ περισσότερο όταν μια ελληνική ομάδα παίζει με μια ξένη.
Εκεί, δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα. Και οι μουγγοί μιλάνε και οι τυφλοί βλέπουν.
Όλες οι αμφισβητούμενες φάσεις είναι υπέρ της ελληνικής ομάδας. Όπως όταν πρόκειται για την Εθνική. Η ομάδα με τα γαλανόλευκα, έχει πάντα δίκιο.
Το να ξέρει ένας αθλητικός συντάκτης Κανονισμούς, αποτελεί βασική προϋπόθεση, επαγγελματικής κατάρτισης. Το να έχει γνώμη και να την εκφράζει είναι αυτονόητο. Από τις 20 αμφισβητούμενες φάσεις κάθε αγωνιστικής, οι 19 είναι ξεκάθαρες.
Δεν χρειάζεται να είσαι ειδικός για να δεις στο ριπλέι, αν ήταν, ή δεν ήταν οφ-σάιντ.
Εκτός αν θέλεις να δεις. Τρεις αθλητικές εκπομπές κάθε Κυριακή βράδυ και στις τρεις, από ένας Καθηγητής Διαιτησίας, για να κάνει τη βρώμικη δουλειά. Για να βγάζει το δημοσιογράφο και το κανάλι από τη δύσκολη θέση:” Δεν είπαμε εμείς κάτι εναντίον του Ολυμπιακού, ή του Παναθηναϊκού. Το είπε ο ειδικός”.
Οι δημοσιογράφοι είναι για να ρωτάνε. Ούτε καν για τα παιχνίδια δεν λένε τη γνώμη τους. Την έχουν εκχωρήσει στους παλαίμαχους. Να πει ο Πέτρος Μίχος ότι ο Ζίκο έκανε λάθη στο Κλεάνθης Βικελίδης. Όχι ο δημοσιογράφος.
Ο δημοσιογράφος, δεν θέλει να γίνει κακός. Θέλει να τα έχει με όλους καλά. Και με τους παράγοντες των ομάδων για να μην τον πάρουν τηλέφωνο στο κανάλι και διαμαρτυρηθούν και με τον κόσμο.
Ο δημοσιογράφος είναι σίγουρος για τον εαυτό του και γεμάτος αυτοπεποίθηση, όταν λέει “καλησπέρα σας”, τα αποτελέσματα, τον πίνακα των σκόρερς, τα παιχνίδια της επόμενης αγωνιστικής και “καληνύχτα σας”.
Σε τίποτε, απ’ όλα αυτά, δεν χρειάζεται να συμβουλευτεί τη γνώμη των ειδικών. Νεράκι τα λέει.
http://kaisaris.yooblog.gr/2009/12/21/41/
Τα σχόλια στο κείμενου του Κώστα Καίσαρη, ίσως λένε περισσότερα!
Ρε το μπου@τη τον ακατανόμαστο...
