
Και τα στατιστικά του τελευταίου παιχνιδιού για φέτος.
Δεν έχουμε να πούμε πολλά, καθώς η εμφάνισή μας ήταν καθρέφτης όλης της χρονιάς.
Στην υποδοχή ήμασταν μεν καλύτεροι σε σχέση με τα παιχνίδια της ημιτελικής σειράς και του Final-4 του Κυπέλλου αλλά είχαμε μεταπτώσεις στην απόδοσή μας δε και ειδικά σε κρίσιμες στιγμές του παιχνιδιού. Γεγονός που επέτρεψε στον Παναθηναϊκό είτε να ροκανίσει διαφορές είτε να διατηρεί τις δικές του διαφορές. Ο Κοκκινάκης έκανε μετά από καιρό μια καλή εμφάνιση, ενώ οι Κάτιτς και Λιάφτοφ συνέχισαν να παρουσιάζουν το ίδιο αρνητικό πρόσωπο.
Στην επίθεση ήμασταν αποκαρδιωτικοί. Τόσο το κακό παιχνίδι του Γαλιώτου όσο και η διαρκής αφλογιστία των ακραίων μας δεν έδωσαν στον ΠΑΟΚ πόντους από την επίθεση και μοιραία δεν ήταν δυνατή η διατήρηση οποιασδήποτε διαφοράς και η κατάκτηση της νίκης. Επίσης είδαμε και τον Κόλεφ να μην είναι σε καλή μέρα και τον Λομπιζένκο να είναι ο μόνος ενεργός από τη θέση. Ο Μούχλιας ήταν ο μοναδικός διασωθέντας που πάλευε κυριολεκτικά μόνος του μέχρι που "έσκασε". Οι Λιάφτοφ και Κάτιτς δεν ήταν απλά αδιάφοροι, δεν ήταν καν στο γήπεδο. Οι Βασίλης και Σταύρος Μούχλιας προσπάθησαν χωρίς μεγάλη επιτυχία.
Πολύ κακό παιχνίδι από τον Γαλιώτο, όπου τροφοδότησε με πολύ κακές πάσες τους πάντες. Και ειδικά τον Μούχλια που από ένα σημείο και μετά κλάταρε. Φυσικά πολύ μεγάλο λάθος να παίξει αποκλειστικά με τον Δημήτρη και να μην προτιμήσει άλλες επιλογές ώστε να μην εφαρμοστεί το μπλοκ στο διαγώνιό μας.
Στο σερβίς πολύ λίγα πράγματα και θα πω ότι είμαστε και επικίνδυνοι για τη σωματική ακεραιότητα των θεατών. Η στιγμή που ο Λιάφτοφ βρίσκει από το σερβίς ένα παιδί θα έχουμε να τη μνημονεύουμε ως μια από τις χειρότερες προσπάθειες για σερβίς στο Παλατάκι. Γενικά όμως με εξαίρεση τον Μούχλια, δεν απειλήσαμε ενώ κάναμε και αρκετά λάθη.
Στο μπλοκ είχαμε καλή απόδοση μόνο σε μεμονωμένες στιγμές και αυτές με τον Κόλεφ. Γενικά δεν πιάσαμε τα γνωστά μας επίπεδα και επιτρέψαμε στον Παναθηναϊκό να έχει ένα εύκολο παιχνίδι.
Στην άμυνα είχαμε προσπάθειες από Κοκκινάκη, Μούχλια και Γαλιώτο αλλά δεν υπήρχε διάρκεια και μοιραία δεν μπορούσαμε να φτάσουμε τον Ολυμπιακό.
Γενικά, ο ΠΑΟΚ είχε ήδη τρυπήσει το ταβάνι του με την εμφάνιση στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδος. Όμως η εμφάνισή του στην τελική ευθεία ήταν κατώτερη των περιστάσεων. Τόσο γιατί δεν είδαμε παίκτες να αποδίδουν όσο και γιατί δεν είδαμε την ομάδα να είναι δεμένη και να έχει ταυτότητα στο παιχνίδι της. Λάθη επί λαθών και εξαρτημένη από την καλή ημέρα κάποιων παικτών και από τα λάθη του αντιπάλου. Η φετινή χρονιά ας είναι ένα παράδειγμα προς αποφυγή.
Μείνετε συντονισμένοι. Θα έχει απολογισμό της χρονιάς.
ΠΑΜΕ ΠΑΟΚΑΡΑ!!!!