Και τα στατιστικά του τρίτου ημιτελικού και το μήνυμα ενόψει του αυριανού ημιτελικού (η ανάλυση θα συνεχιστεί και στο σχετικό τόπικ).
Όπως παρατηρήσατε όλοι Παναθηναϊκός και ΠΑΟΚ είχαν σχεδόν τα ίδια ποσοστά στην επίθεση με θετική (48%-48%) και αρνητική υποδοχή (42%-44%), αλλά και με κόντρα μπάλα (53%-51%), ο ΠΑΟΚ ήταν καλύτερος στο μπλοκ με τον Τακουρίδη να καλύπτει αξιοπρεπέστατα το κενό του Κόλεφ, ενώ είδε τον Μούχλια να κάνει ένα πολύ καλό παιχνίδι για το μεγαλύτερο διάστημα του παιχνιδιού.
Πώς έχασε όμως ο ΠΑΟΚ;
Πρώτα απ' όλα έχασε γιατί η υποδοχή του ήταν κατώτατη των προσδοκιών. Είχε χτυπήσει το καμπανάκι και στο δεύτερο ημιτελικό, αλλά οι Κοκκινάκης, Κάτιτς και Λιάφτοφ δεν έλαβαν ποτέ το μήνυμα. Και εάν για τον Λιάφτοφ ξέραμε ότι δεν είναι το καλύτερό του στοιχείο, οι Κοκκινάκης και Κάτιτς παίρνουν βαθμό κάτω από τη βάση. Ο Μενέλαος έχει δείξει πολύ καλύτερη εικόνα τα προηγούμενα χρόνια και είναι απογοητευτικό ένας παίκτης με ικανότητα και εμπειρία να χάνει τοποθετήσεις, να μη βάζει τα χέρια του σωστά και στο σημείο που πρέπει να βγει μπροστά να δέχεται διαδοχικούς άσσους από τον Γκάσμαν (που ανέβηκε από το 3ο σετ και μετά). Το ίδιο φυσικά ισχύει και για τον Κάτιτς, όπου είναι ένας άνθρωπος που έχει αγωνιστεί στο υψηλότερο επίπεδο είναι πραγματικά τραγικό να τον βλέπεις να μην εκτελεί στοιχειώδη πράγματα στην πίσω ζώνη. Η υποδοχή είναι το παν για τη σωστή ανάπτυξη και λειτουργία της ομάδας και απέναντι σε ομάδες που ξέρεις ότι θα πιέσουν στο σερβίς πρέπει να κρατήσεις την πίσω ζώνη, αλλιώς δεν μπορείς να διεκδικήσεις τη νίκη ή τη διάκριση.
Δεύτερον έχασες γιατί όταν στο βόλεϊ έχεις φτάσει να έχεις 15 λάθη σε δύο σετ και στο τέλος του τάι μπρέικ να τα έχεις διπλασιάσει (35 συνολικά), τότε δεν κερδίζεις κανένα παιχνίδι. Κάθε σετ είναι ξεχωριστό και πρέπει να είσαι απόλυτα συγκεντρωμένος. Αντίθετα ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε από το τρίτο σετ να κάνει λάθη από τη γραμμή του σερβίς χωρίς κανένα αντίκρισμα σε πόντους από άσσους, ενώ θα μπορούσε να πάει το παιχνίδι στο φιλέ όπου ήταν πολύ πιο δυνατός. Επίσης ξεκίνησε να κάνει λάθη και πάνω στο φιλέ με τις παραβάσεις να είναι όλο και πιο συχνές. Και φυσικά είδε τα επιθετικά όπλα του να κάνουν λάθη σε εύκολες επιθέσεις. Το αποκορύφωμα είναι τόσο οι 4 διαδοχικές εύκολες χαμένες επιθέσεις του Μούχλια στο 3ο σετ όπου θα μπορούσε να τελειώσει μία από αυτές και να δώσει τον πόντο (κατέληξαν άουτ) και οι παρατραβηγμένες και επιπόλαιες ενέργειες του Λιάφτοφ όπου προσπαθούσε πέρα από τα 3 μέτρα να χτυπήσει δυνατά και να καταλήγουν όλες στο φιλέ. Φυσικά δεν έλειψαν και ακόμα πιο φριχτά λάθη, όπως στο 14-9 όπου μετά από εξαιρετική άμυνα του Κάτιτς ο Λιάφτοφ με δάχτυλα έστειλε την μπάλα στο φιλέ. Δυστυχώς με τέτοια προσέγγιση στο παιχνίδι δεν κερίζεις ποτέ. Το αντίθετο, δείχνεις ότι δεν μπορείς να διαχειριστείς καταστάσεις.
Τρίτον έχασες διότι δεν υπήρχε καμία λύση από τον πάγκο που να βοηθούσε να "ξεμπλοκάρει" η ομάδα σε σημεία του παιχνιδιού. Η φάση που κοιτάει ο Μιλενκόσκι τον πάγκο και δε βλέπει τίποτα τα λέει όλα. Έλειψε φυσικά ένας ακόμα ακραίος ή ακόμα και ένας κεντρικός που θα μπορούσε να βελτιώσει το σερβίς ή το μπλοκ λόγω της απόδοσης του Λομπιζένκο. Θα μπορούσε βέβαια να χρησιμοποιούνταν και οι Σταύρος Μούχλιας και Ξενοφών Γκρουμούσας προκειμένου να ξεκουραστούν οι Κοκκινάκης και Κάτιτς στο 4ο σετ μιας και ήταν φανερό ότι θα οδηγούμασταν στο τάι μπρέικ. Όμως η έλλειψη πάγκου κοστίζει γιατί η σημασία του βρίσκεται ακριβώς σε αυτές τις στιγμές.
Τέταρτον έχασες διότι και ο προπονητής σου έκανε λάθη. Και δεν είναι μόνο ότι δε βρήκε λύσεις για να "αφυπνίσει" τους παίκτες. Είναι ότι όταν μετά από τόσες αλλαγές, έχοντας δουλέψει δύο μήνες χωρίς άλλες απώλειες και έχοντας επίσης δηλώσει ότι η ομάδα είναι έτοιμη βλέπεις τους παίκτες να συνεχίζουν να έχουν σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή τους, να μην έχουν καθαρό μυαλό και να μην υπάρχει καμία εμπιστοσύνη σε κανένα σημείο του παιχνιδιού και ειδικά στην τελική ευθεία όπου κρίνονται τίτλοι, τότε αγαπητέ μου Μιλενκόσκι δεν έγινε καλή δουλειά. Η ομάδα με όποια στραβά και όποια ανάποδα είχε από την αρχή της χρονιάς, αυτά έπρεπε να διορθωθούν και να παρουσιαστεί ένα ακόμα πιο δυνατό σύνολο. Μπορεί να μην ήταν το τέλειο, αλλά δε θα βλέπαμε τόσα λάθη και τέτοια πτώση στην απόδοση παικτών όπως του Κοκκινάκη.
Ουσιαστικά φτάσαμε τα λάθη και οι παθογένειες της ομάδας να βάλουν στην άκρη το κενό του Κόλεφ, που ήταν επίσης σημαντικό στο σερβίς και στην επιθετική ανάπτυξη της ομάδας.
Ο Γαλιώτος έκανε κάποια λάθη μέσα στο παιχνίδι και ειδικά με τον τρόπο που έπαιξε τους κεντρικούς (Λομπιζένκο και Τακουρίδης δεν πήρανε σωστές πάσες για πρώτο χρόνο), αλλά και με κάποιες αποφάσεις του. Όμως είχε και πάλι ένα θετικό πρόσημο και με την κάκιστη υποδοχή και τα λάθη κράτησε την επίθεση σε αξιοπρεπή επίπεδα. Επίσης ήταν από τους ελάχιστους που απείλησαν στο σερβίς.
Ο Τακουρίδης έδειξε ότι ως αρχηγός και σημαία του ΠΑΟΚ θα δίνει τα πάντα για να καλύψει τα κενά. Έκλεισε αποτελεσματικά τους Πρωτοψάλτη και Νίλσεν και συνέβαλε στην καλή απόδοση του Δικεφάλου στο φιλέ. Σε ένα σημείο βέβαια φάνηκε η αδυναμία του να κόψει τον πρώτο χρόνο, αλλά η παρουσία του ήταν εξαιρετική.
Ο Λομπιζένκο συνεχίζει να είναι σε περίοδο ντεφορμαρίσματος. Και δεν είναι μόνο ότι δεν πήρε κανένα πόντο από μπλοκ, κάτι που είναι ασυνήθιστο από μόνο του. Είναι ότι δεν είχε καθόλου καλές τοποθετήσεις, όπου αρκετές φορές στα πλάγια μπλοκ ο αντίπαλος του "έσπαζε" το μπλοκ και έπαιρνε τον πόντο. Δεν είχε επίσης ούτε καλά τα χέρια του στο φιλέ, ενώ αργούσε να κλείσει τους χώρους.΄
Συνέχεια με το Κύπελλο...
ΠΑΜΕ ΠΑΟΚΑΡΑ!!!!
