marsantos έγραψε:Είναι πολύ ωραία η κουβέντα όταν μένει σε καθαρά ποδοσφαιρικά πλαίσια.
Η αλήθεια είναι πως δύσκολα μπορεί κάποιος να εντοπίσει τα ακριβή αίτια για όσα βλέπουμε.
Όλοι μπορεί να έχουμε τα δίκια μας και σε όλους μας μπορεί κάτι να ξεφεύγει.
Θα δώσω τη δική μου εκδοχή καθώς 20 ματς δεν είναι λίγα ακόμα και αν αρκετοί παίκτες δεν έχουν προσαρμοστεί.
Νιώθω ότι είναι πρώτη φορά που προσπαθεί να φτιάξει κάτι με υλικά δεν είναι της αρεσκείας του.
Δε θέλω να μπω καθόλου στο ποιος διάλεξε τους παίκτες, ποιος τους ενέκρινε, γιατί αργεί να βάλει τους καινούριους, γιατί θάβει κάποιους παλιούς κτλ.
Θέλω να μιλήσω μόνο για τα διαθέσιμα χαρακτηριστικά που υπάρχουν.
2 είναι οι άξονες στους οποίους θα κινηθώ. Τα χαφ και τα στόπερ.
1) Τα χαφ
Ο Ράσβαν ένα από τα πρώτα πράγματα που μας γνωστοποίησε στην πρώτη του θητεία είναι πως τα 2 χαφ που βρίσκονται μπροστά από τα στόπερ θέλει να είναι 8άρια.
Κοιτάζοντας λοιπόν τα δίδυμα που είχε αυτά τα 5 χρόνια βλέπουμε ότι όντως και τα 2 χαφ που χρησιμοποιούσε ήταν πάντα παίκτες που είχαν άνεση με τη μπάλα στα πόδια. Άλλος ήθελε να την έχει πολύ στα πόδια, άλλος την έδινε με την μία, άλλος την κουβάλαγε, άλλος έπαιζε σε ένα τέμπο, άλλος ήταν μαέστρος στο να αλλάζει τέμπο, σε κάθε περίπτωση πάντως όλα του τα δίδυμα είχαν ευχέρεια και τεχνική να υποδεχθούν και να μεταβιβάσουν τη μπάλα χωρίς να πανικοβάλλονται και να φοβούνται στη θέα της.
Μαουρίτισιο - Κάνιας
Μαουρίτσιο - Σάκχοφ
Αουγκούστο - Κούρτιτς
Αουγκούστο - Ντάντας
Αουγκούστο - Σβαμπ
Μειτέ - Οζντόεφ
Μειτέ - Σβαμπ
Αυτά είναι τα επικρατέστερα δίδυμα που έχουμε δει ανά χρονιά σε αυτά τα 5 χρόνια παρουσίας του Ρασβάν.
Φέτος στην ομάδα ήρθαν Καμαρά και Μπακαγιόκο.
Ο Μπακαγιόκο αποτελεί γρίφο στο αν μπορεί να ξαναποκτήσει εικόνα ποδοσφαιριστή. Σήμερα που μιλάμε η παρουσία - απουσία του δημιουργεί αντικειμενικό ποσοτικό πρόβλημα. Προσωπικά έχω την υπομονή να περιμένω οπότε δε θα αναφερθώ παραπάνω.
Πάμε στον Καμαρά. Ο Μαντί στα χρόνια του Ρασβάν είναι με διαφορά ο λιγότερο "μπαλάτος" χαφ που είχε (εξαίρεση προφανώς ο Εσίτι). Έχω επεκταθεί πολάκις στο τόπικ του ακόμα και στα παιχνίδια που η κοινή γνώμη θεωρούσε πως είχε θετική παρουσία.
Κατά τη γνώμη μου ο Καμαρά είναι ένας από τους βασικούς λόγους που η ομάδα μας αδυνατεί να δημιουργήσει ορθολογικά.
Ακόμα κι αν δίπλα του αγωνίζεται ένα χαφ με μεγαλύτερη ευχέρεια όταν έχει τη μπάλα στα πόδια πάλι υπάρχει πρόβλημα δημιουργίας καθώς μόλις το έτερο χαφ κλειστεί και αναγκαστεί η ομάδα να ακουμπήσει τη μπάλα στον Καμαρά χάνεται η δυνατότητα είτε για κάθετο είτε για γρήγορο είτε για απρόβλεπτο παιχνίδι.
Ακόμα και χθες που ο Σβαμπ θεωρήθηκε ότι είχε κακή απόδοση, δημιουργικά πιο πολλά πράγματα πρόσφερε.
Μπορεί ο Καμαρά να βγάλει τη μπαλιά που έβγαλε ο Σβαμπ στον Ντεσπόντοφ στην πλάτη της άμυνας.
Μπορεί ο Καμαρά να βγάλει την κάθετη που έβγαλε ο Σβαμπ στη φάση που στην εξέλιξη της είχαμε την πολύ καλή ευκαιρία με τον Τάισον;
Μπορεί ο Καμαρά να σηκώσει γρήγορα κεφάλι και να βγάλει την κάθετη που έβγαλε ο Σβαμπ στο παιχνίδι με τον ΟΦΗ στον Ντεσπόντοφ;
Το θέμα προφανώς δεν είναι να συγκριθεί με τον Σβαμπ.
Το θέμα είναι αν σε αυτό που παίζει ο Λουτσέσκου με τα 2 οκτάρια μπροστά από τα στόπερ μπορεί να αντεπεξέλθει.
Εγώ πιστεύω πως όχι. Λένε πολλά παιδιά πως ο Μαντί θα ταίριαζε τέλεια με Μειτέ. Διαφωνώ. Ο Καμαρά σε φάση δημιουργίας αποτελεί στόχο για τον αντίπαλο. Η ύπαρξη του Καμαρά δείχνει γιατί ο Λουτσέσκου θέλει και οι δυο παίκτες να είναι οκτάρια. Ένας από τους 2 να μην έχει σωστή υποδοχή, να έχει αδυναμία να σηκώσει κεφάλι, αδυναμία να παίξει με τη μία και φοβία όταν πάνε να τον πιέσουν αυτόματα χαλάει όλο το πλάνο ανάπτυξης.
Θα ρωτήσει κάποιος, υπάρχει κάτι διαφορετικό όταν δεν αγωνίζεται ο Καμαρά.
Φυσικά.
Τα ματς με σάμροκ, πάο, άρη και όφη ήταν αγώνες που ο ΠΑΟΚ δημιούργησε αρκετές καταστάσεις στην αντίπαλη άμυνα. Σε κάποιους από αυτούς τους αγώνες φυσικά και υπήρχαν θέματα τα οποία όμως δεν εντοπίζονταν στην ανάπτυξη και στη δημιουργία.
2)Τα στόπερ
Ο ΠΑΟΚ είχε την τύχη περίπου τα τελευταία 7 με 8 χρόνια να έχει πολύ ποιοτικά στόπερ.
Στόπερ που για το επίπεδο του ελληνικού πρωταθλήματος συνδύαζαν ταχύτητα και aggressive χαρακτήρα.
Αυτό επέτρεπε στην ομάδα μας να εμφανίζεται ως χαμαιλέοντας στον αγωνιστικό χώρο. Εάν οι συνθήκες απαιτούσαν να παίζει σε ψηλά μέτρα το έκανε γιατί είχε παίκτες που μπορούσαν και να βγουν πρώτοι στη μπάλα αλλά και με ταχύτητα να καλύψουν μπαλιές στην πλάτη της άμυνας. Αν οι συνθήκες απαιτούσαν να παίζουμε σε χαμηλά μέτρα τότε η ομάδα μπορούσε να υποφέρει καθώς τα στόπερ είχαν την ικανότητα να κερδίζουν προσωπικές μονομαχίες με τα στοιχεία που διέθεταν.
Τελευταίο στόπερ που είχε όλο το πακέτο ήταν ο Κουλιεράκης.
Πλέον τα στόπερ μας είναι Κεντζιόρα, Κόλευ, Λόβρεν και Μιχαηλίδης.
Λόγω του ότι ο Λόβρεν δεν έχει δικαίωμα να παίζει στην Ευρώπη είναι προφανές πως σε κάθε παιχνίδι του ελληνικού πρωταθλήματος θα παίζει βασικός. Την προηγούμενη εβδομάδα εξήρα τις ικανότητες του Κροάτη βάζοντας έναν αστερίσκο. Τι γίνεται όταν χαθεί η μπάλα. Η μειωμένη εκρηκτικότητα, οι αργές περιστροφές και η έλλειψη ταχύτητας σε ανοιχτό γήπεδο τον υποχρεώνουν να χαμηλώνει απότομα σε μέτρα για να αντιμετωπίσει καταστάσεις με τον τρόπο που μπορεί. Με σωστή τοποθέτηση και εμπειρία. Με τον ΟΦΗ αυτό λειτούργησε αρκετές φορές. Με τη Λαμία δεν τα κατάφερε.
Ακόμα όμως κι αν καταφέρνει να κόβει τις επικίνδυνες καταστάσεις δημιουργείται ένα ζήτημα.
Με τον Λόβρεν παρόντα η ομάδα δεν μπορεί να μείνει ψηλά όταν χάνεται η μπάλα άρα δεν μπορεί να εφαρμόσει καταστάσεις repress. Την επιτομή αυτού του τρόπου παιχνιδιού τη ζήσαμε με τη Δυναμό στην Τούμπα.
Πλέον ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να παίξει έτσι. Χαμηλώνοντας ο Λόβρεν, ανοίγουν οι γραμμές και έτσι οι αντίπαλοι βρίσκουν χώρο να πλησιάσουν στην περιοχή μας. Ακόμα κι αν ανακόπτουμε τις επιθέσεις οι δικές μας κατοχές ξεκινάνε από πολύ χαμηλά και δίνεται ουσιαστικά στον αντίπαλο η δυνατότητα για repress. Και εκεί είναι που ζορίζουν τα πράγματα. Αν ο ΠΑΟΚ πάει ορθολογικά να σπάσει την πίεση, υπάρχει ο Καμαρά για να τη χαλάσει. Αν δοκιμάσει με βαθιές μπαλιές τότε μοιραία κανένας από τους Μπράντον, Τίσου, Ντέλια και Μουργκ δεν μπορεί να υποστηρίξει τέτοιο παιχνίδι.
Προσέξτε, δε μιλάω για μακρινές μπαλιές με σχέδιο να κυνηγήσουμε τη δεύτερη μπάλας όπως συνέβαινε πέρυσι στα ματς με την άεκ αλλά και στα τελευταία ντέρμπι των πλέι οφ.
Μιλάω για βαθιές μπαλιές απλά για να γλιτώσουμε από την πίεση γιατί η μπάλα βρίσκεται γύρω από την περιοχή.
Έτσι λοιπόν βλέπουμε έναν φαύλο κύκλο όπου ο ΠΑΟΚ δεν έχει καλή κυκλοφορία, χάνοντας τη μπάλα αμύνεται σε χαμηλά μέτρα, ξεκινάει την επίθεση από χαμηλά μέτρα και φτου κι από την αρχή.
Με τον Λόβρεν παρόντα νομίζω ο ΠΑΟΚ δε θα ηττηθεί σε κανένα εκτός έδρας ντέρμπι. Σε παιχνίδια όμως που ο αντίπαλος θα σε περιμένει θα έχουμε πρόβλημα. Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι ο Λόβρεν γιατί είναι παιχτάρα. Αυτό που χρειάζεται είναι μεγάλη συγκέντρωση και προσοχή στο πως κυκλοφορείται η μπάλα με τον Λόβρεν μέσα κι όχι επιπολαιότητες σαν αυτή του Καμαρά στο γκολ που φάγαμε.
Για να κλείνω.
Όσο κι αν φαίνεται περίεργο το Λόβρεν - Καμαρά είναι εντελώς διαφορετικό από το Κουλιεράκης - Μειτέ. Τα χαρακτηριστικά των 2 πρώην παικτών μας ήταν τέτοια που άλλαζαν όλη τη λειτουργία της ομάδας τόσο σε φάση άμυνας όσο και δημιουργίας. Ο ΠΑΟΚ είναι ομάδα που παίζει πολύ σύνθετα και συγχρονισμένα. Ένας κρίκος της αλυσίδας αν σπάει τότε καταρρέει όλη η δομή.
Ωραία θα πει κάποιος άρα τι γίνεται.
Δεν ξέρω.
Ο προπονητής που έχουμε κάθε χρόνο εκεί που νομίζουμε πως είμαστε σε αδιέξοδο βρίσκει τον τρόπο και μας βγάζει από την λάσπη. Το ίδιο θεωρώ θα γίνει και φέτος. Απλά δε νομίζω πως θα γίνει με το στυλ που έγινε τα προηγούμενα χρόνια.
Πιστεύω κι ο ίδιος ψάχνει διαφορετική αγωνιστική προσέγγιση. Γι' αυτό και έχω την αίσθηση πως φέτος θα περιμένουμε λίγο περισσότερο.
Τα αποτελέσματα μπορεί να έρθουν όπως συνέβη και χθες. Για την εικόνα όμως πρέπει να περιμένουμε.
Υποδειγματική ανάλυση!
Ακόμη κι όταν διαφωνεί κανείς δεν γίνεται να μην το παρατηρήσει.
Σε ότι με αφορά συμφωνώ αλλά δεν είναι αυτό το σημαντικό. Το σημαντικό είναι να δούμε για ποιούς λόγους είναι υποδειγματική η ανάλυση του marsantos, ώστε να μάθουμε όλοι μας από αυτήν κι έτσι να μπορούν οι συζητήσεις εδώ μέσα να γίνουν πιο "παραγωγικές" και με λιγότερες εντάσεις.
Στην ανάλυση του marsantos, φαίνεται η δομή της σκέψης του:
1ον. Ξεκινάει με τον τρόπο που παίζει ο Λουτσέσκου. Αυτό είναι σπάνιο εδώ μέσα. Οι περισσοτεροι ξεκινούν με τον τρόπο που θα έστηναν οι ίδιοι την ομάδα. Το λογικό όταν κρίνεις κάποιον είναι να διαβάζεις και να εξηγείς τον τρόπο που εκείνος στήνει την ομάδα. Αν δεν καταλάβεις καλά την λογική του, δεν μπορείς να ασκήσεις ορθή κριτική.
2ον. Συνδέει τον τρόπο που παίζει ο Λουτσέσκου με αυτό που βλέπουμε και εξηγεί αυτό που βλέπουμε στο γήπεδο.
3ον. Προσπαθεί να βρει τις αιτίες που κρύβονται πίσω από το γεγονός ότι αυτό που βλέπουμε δεν φέρνει αποτελέσματα. Κι αυτό το κάνει με βάση την λογική του Λουτσέσκου και όχι την δική του. Εξετάζει δηλαδή την λογική του Λουτσέσκου σε βάθος και όχι επιφανειακά. Το κέντρο αναφοράς είναι ο Λουτσέσκου και όχι ο εαυτός του!
Αυτή είναι η ορθή προσέγγιση όταν εξετάζουμε κάτι. Το κέντρο της προσοχής μας πρέπει να είναι αυτό το κάτι που παρατηρούμε και όχι τι πιστεύουμε εμείς.
4ον. Τότε και μόνον τότε που έχει τελειώσει με τα 3 παραπάνω σημεία, εξάγει συμπεράσματα. Δεν ξεκινάει με τα συμπεράσματα!!!
Τόσο δομημένη και μεθοδολογικά σωστή ανάλυση δεν έχω ξαναδιαβάσει εδώ μέσα, από κανέναν! ούτε κι από μένα τον ίδιο που υποτίθεται τα προσέχω πολύ αυτά!!!
Respect, φίλε! πραγματικά respect!
