Tι είναι η πατρίδα μας; Μην είν οι κάμποι; 
Μην είναι τ' άσπαρτα ψηλά βουνά; 
Μην είναι ο ήλιος της, που χρυσολάμπει; 
Μην είναι τ' άστρα της τα φωτεινά; 
Μην είναι κάθε της ρηχό ακρογιάλι 
και κάθε χώρα της με τα χωριά; 
κάθε νησάκι της που αχνά προβάλλει; 
κάθε της θάλασσα, κάθε στεριά; 
Μην είναι τάχατε τα ερειπωμένα 
αρχαία μνημεία της χρυσή στολή 
που η τέχνη εφόρεσε και το καθένα 
μια δόξα αθάνατη αντιλαλεί; 
Όλα πατρίδα μας! κι αυτά κι εκείνα, 
και κάτι πού 'χουμε μες την καρδιά 
και λάμπει αθώρητο σαν ήλιου αχτίνα 
και κράζει μέσα μας: Εμπρός παιδιά! 
 
 
   
   
   
   
   
  