Rytas Vilnius - ΠΑΟΚ 82-63 Σχόλια & Παρελειπόμενα

[Shivaspace]

στο τεχνικό τίμ της ρίτας..μα τι έκαναν εκεί στον πάγκο, κρατούσαν ο ένας σφιχτά το χέρι του άλλου στην σειρά , είδα καλά ?? .. μήπως είναι κάποιου είδους σύστημα αυτό ?

βρεθήκαμε σε κακή κατάσταση μετά και απο το δύσκολο ματς της Κυριακής, αλλιώς θα βλέπαμε ακόμα πιο περιέργα πράγματα

λιετουβος γ@μημένη ο ΠΑΟΚ δεν πεθαίνει

[john4serres]

Μόνο μπράβο για αυτό το τμήμα του ΠΑΟΚ.

Θα έρθουν και οι επιτυχίες, όλοι κοντά στην ομάδα.

[montekristo]

Το ΜΠΡΑΒΟ μας θα τους αξιζε ακομα κι αν
δεν ειχε γινει η ανατροπη στο Παλατακι.-
Μονο και μονο για την προσπαθεια δηλαδη
κατω απο γενικοτερα αντιξοες συνθηκες!





ΥΓ. Οι 2/2 ευκολες ηττες διχως τον Προεδρο
στον παγκο μας λετε να μαρτυρανε τιποτα;

[alp920]

Όλοι στην ομάδα κάνουν ότι μπορούν. Η ομάδα είναι παραπάνω από αξιοπρεπής. Μπράβο σε όλους.

[Eagle1980]

Μπράβο στην Ομάδα για την προσπάθεια !!!

[johnjohn]

Μπράβο για την προσπάθεια
αλλά θα πρέπει να βελτιωθούμε (και να ξεκουραστούμε φυσικά και πνευματικά) άμεσα

ελπίζω ο Κακλαμανάκης να μην είναι τόσο κακός στη συνέχεια

και να συνέλθει ο Franke

όπως είπε ο Λιθουανός coach είμαστε ομάδα για την 4άδα της Basket league

[Μπαρκαρούτσος]

Highlights:

[youtube]s1h0SlNviNw[/youtube]


Full game:

[youtube]4NoprbOUzcc[/youtube]


Press conference:

[youtube]axQiBTPKbVc[/youtube]

[Μπαρκαρούτσος]

Backstage:

[youtube]p23fBlKI30s[/youtube]

[don PAOK]

Μπράβο για την προσπάθεια ΠΑΟΚΑΡΑ!

[KalamarGiannis]

η ομάδα είναι όπως όλα τα πράγματα στη ζωή αποχρώσεις του γκρι , περιλαμβάνει στο DNA της και το άσπρο και το μαύρο.
Ο κόουτς έχει πάθος, είναι μαχητικός, ξυπνά τους παίκτες, αλλά από την άλλη τους προγγίζει πέραν του ορίου και η αξιοπρέπεια κάποιων δεν το σηκώνει. Προφανώς άλλο ο 20χρονος Πόλευ και Χαντς και άλλο ο μπαρουτοκαπνισμένος 30αρης που είναι ο καλύτερος παίκτης της Εθνικής του... εκεί δε φαίνεται να έχει μέτρο ο κόουτς. Επιπλέον, δεν είναι γνωστός για το διάβασμα του παιχνιδιού, τις αντιδράσεις με τάιμ άουτ και άλλα...
Ο κορμός της ομάδας είναι νεανικός, έχει αθλητικότητα, αρκετή ποιοτητα για το μπάτζετ, από την άλλη δεν ξέρει να παίξει έξυπνα, είναι μονοδιάστατοι, παίζουν πολύ 1on1 (streetball δεν είναι πια αυτό, έχει κυριαρχίσει στο μπάσκετ σε όλα τα επίπεδα, όπως και το μακρυνό σουτ), είναι φυσικό πνευματικά να είναι ευάλωτοι με τέτοιο κόουτς που τους κράζει συνεχώς και δε συγκρατεί τα νεύρα του όταν στραβώνουν τα πράγματα...
Οι Έλληνες προσπαθούν να προσφέρουν , έχουν διάθεση (Σαλου, Μαργκαρετ, Τσιακμας), από την άλλη έχουν ταβάνι δεν είναι τα σουπερ ταλέντα.
Το ρόστερ έχει δυνατά σημεία (ταχύτητα, τρίποντο, αγνοια κινδύνου, ενθουσιασμό) και λόγω κόστους μεγάλες αδυναμίες: κάποτε λέγαμε ότι μια ομάδα μπάσκετ ξεκινάει από τον πλαυμέικερ και τελειώνει στον σέντερ. Ε , και τα δυο σου λείπουν ολοσχερώς....
Τι μπορεί να γίνει ;; πολλά και τίποτα. Ο στόχος είναι όπως τα γράφει ο Κλείτος:
https://basketplus.gr/200450-2/
να κρατήσει τον κόσμο κοντά της η ομάδα. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύοντα. Οι αγωνιστικοί στόχοι είναι σχεδόν ανύπαρκτοι και σημασία έχει η οικονομική υγεία. Η παρουσία του κόσμου βοηθά σε αυτό και στην ψυχολογία αυτών που παλεύουν με τα άγρια κύμματα στη Διοίκηση και σε όλα τα άλλα επίπεδα...

[Μπαρκαρούτσος]

Η Μεγαλύτερη Μετακίνηση Μικρομετόχων δυστυχώς δεν έφερε την πρόκριση.

Πήγα χθες Τούμπα να ξεχαστώ λιγάκι...παραδόξως βρήκα και τη φωνή που άφησα στην Jeep Arena του Vilnius, 24 ώρες νωρίτερα.

Ήμουν από τους λίγους, ακόμα και μεταξύ ημών στην εκδρομή, που πίστευα πραγματικά στην πρόκριση. Προφανώς δεν ήμαστε φαβορί, αλλά αν παίζαμε 100 φορές εκείνον τον αγώνα, τις 20 φορές θα κερδίζαμε. Η φορά που παίξαμε, θα μπορούσε να είναι μία από αυτές τις 20.

Δεν είμαι από τα αυτοαποκαλούμενα πετσιά. Η πιο μακρινή εκδρομή που έκανα ποτέ για τον ΠΑΟΚ, ήταν μέχρι την Κοζάνη για δύο final 4 χάντμπολ, ανδρών και γυναικών. Το συναίσθημα να κάνεις τόσα χιλιόμετρα για τον ΠΑΟΚ, σε οπλίζει, σε γεμίζει ψυχικά, σε κάνει να νιώθεις στρατιώτης της ομάδας. Προφανώς δεν μπορούσαμε να μπούμε να παίξουμε, αλλά αν έστω και 1% μπορούμε να συνεισφέρουμε, πάμε εκεί για να το δώσουμε. Με ένα βλέμμα, μια σφιγμένη γροθιά, με τη φωνή μας, να δώσουμε λίγη αυτοπεποίθηση στα παιδιά. Στους αθλητές μας. Και αυτό ακριβώς έκανα. 40 λεπτά φωνή, ούτε στο Παλατάκι τέτοιες επιδόσεις!

Όταν, λοιπόν, πιστεύεις τόσο πολύ σε κάτι, το πιστεύεις με όλη τη ψυχή σου και αυτό δεν γίνεται, τότε είναι φυσιολογικό να σε ρίξει. Για μια ώρα, για μια μέρα, για εβδομάδες. Εμένα προσωπικά με έριξε για μια μέρα. Στο αεροδρόμιο του Vilnius και στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης όμως, που βρισκόμασταν ανάμεσα στους παίκτες, δεν ήθελα να δείξω πόσο με πείραξε, πόσο σκασμένος ήμουν. Σφύριζα στο ρυθμό συνθήματός μας. Όταν, όμως, κάθισα στο αεροπλάνο της επιστροφής και δεν με έβλεπε κανείς, δεν μπορούσα να κοιμηθώ και σκεφτόμουν.

Μία από τις σκέψεις που έκανα, ήταν το τι κερδίζεις όταν αγαπάς μια ανώνυμη εταιρεία. Ποιο το ώφελος;
Και το βρήκα.
Από Σαββατοκύριακο σε Σαββατοκύριακο, έχεις να διαχειριστείς συναισθήματα. Νίκη-ήττα, επιτυχία-αποτυχία, χαρά-στεναχώρια. Κάθε σεζόν, σε κάθε διοργάνωση, κάθε εβδομάδα, σε κάθε σουτ, κάθε πάσα, κάθε καρφί ή μανσέτα. Το να είσαι οπαδός μιας ομάδας, να αγαπάς δηλαδή, μια ανώνυμη εταιρεία που κρίνεται κάθε εβδομάδα, σε ατσαλώνει συναισθηματικά, σε ωριμάζει. Όταν μαθαίνεις να χειροκροτάς τα λάθη των αθλητών σου, θα μάθεις να το κάνεις και στα δικά σου λάθη, ή στα λάθη του παιδιού σου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, σε ανθρώπινο επίπεδο. Χώρια από τις φιλίες, τις εμπειρίες, τις φωτογραφίες.

Γι'αυτό αν βλέπετε οπαδό οποιασδήποτε ομάδας, σεβαστείτε τον. Γι'αυτό οι οπαδοί είμαστε ρομαντικοί άνθρωποι. Γιατί είναι παράλογο να αγαπάς μια ανώνυμη εταιρεία, ειδικά αν αυτή δεν πηγαίνει καλά. Αλλά, ο καθένας από εμάς μέσα του, ξέρει πολύ καλά το λόγο που το κάνει.

ΥΓ1 Στο αεροδρόμιο του Vilnius μετά τον αγώνα, ήμαστε οι μόνοι επιβάτες, δεν υπήρχε άλλη πτήση τότε. Όταν καθίσαμε να φάμε, οι παίκτες για να πάνε στην πύλη περνούσαν από μπροστά μας. Αυτό που ένιωσα όταν σηκωθήκαμε και τους χειροκροτούσαμε έναν έναν (ανατριχιάζω αυτή τη στιγμή) δεν θα το ξεχάσω ποτέ.


ΥΓ2 Αν σας δοθεί ποτέ η ευκαιρία να πάτε εκδρομή με την ομάδα, κάν'τε ό,τι μπορείτε για να πάτε. Εννοώ να είστε μαζί με την ομάδα, τους παίκτες και τους προπονητές. Μοναδική εμπειρία.

ΥΓ4 Φεύγοντας από το γήπεδο, ένας οπαδός της Rytas ήρθε στο κάγκελο και μας έδωσε το χέρι σε όλους μας. Μας έδωσε συγχαρητήρια σαν οπαδούς και σαν ομάδα. Απίστευτο συναίσθημα να σε παραδέχονται όταν λίγο νωρίτερα, για 40 λεπτά, ανταλάσσαμε χειρονομίες και γυρνούσαν προς τα εμάς να πανηγυρίσουν τα καλάθια της ομάδας τους. Του έδωσα κι εγώ τα συγχαρητήριά μου. Φοβερός μπασκετικός κόσμος. Συνθήματα όταν έχει η ομάδα τους την μπάλα, "ουυυυ" όταν την έχει ο αντίπαλος. Πάντα, σε κάθε κατοχή, ήξεραν τι πρέπει να φωνάξουν. Μακάρι να το πάρουμε κι εμείς αυτό.

[kataramenos5]

Respect για ολα.

[BlackMagicPAOK]

Ωραίος ρε Μπάρκα!
Εύγε για τις σκέψεις σου και για την εμπειρία στο Βιλνιους.

Συμφωνώ απόλυτα και με την ανάλυση του Γιάννη.
Προσοχή στον Φρανκε, είναι πολύτιμος και προσοχή και στον κόσμο, να παραμείνει κοντά στην ομάδα!

[Γέρος]

Το να είσαι οπαδός μιας ομάδας, να αγαπάς δηλαδή, μια ανώνυμη εταιρεία που κρίνεται κάθε εβδομάδα, σε ατσαλώνει συναισθηματικά, σε ωριμάζει. Όταν μαθαίνεις να χειροκροτάς τα λάθη των αθλητών σου, θα μάθεις να το κάνεις και στα δικά σου λάθη, ή στα λάθη του παιδιού σου. Αυτό είναι το μεγαλύτερο κέρδος, σε ανθρώπινο επίπεδο. Χώρια από τις φιλίες, τις εμπειρίες, τις φωτογραφίες.

Αγαπητότατε, θαυμάζω την ευγενική ψυχή σου, τα λεπτά συναισθήματα σου, την εν γένει συμπεριφορά σου. Όπως ακριβώς και του gika και του dimg4 που σε παλιότερη εκδικητική μου ανάρτηση μου, για τον επιδειξία του λαγού όταν αυτός τσάκισε το γόνατο του, εκδήλωσαν την απογοήτευση τους.

Ειλικρινά σας θαυμάζω και σας καμαρώνω. Ακόμη και τους γιούς μου που αν και πολύ μεγαλύτεροι από εσένα, έχουν τις ίδιες ιδέες. Εγώ δυστυχώς είμαι πολύ διαφορετικός, μπροστά στην δική σας ευγένεια, άνετα χαρακτηριζόμουν κανίβαλος. Αυτός είμαι.

Ολόψυχα εύχομαι σε όλους σας ποτέ να μην αναγκαστείτε να αναθεωρήσετε αυτές τις ιδέες. Ειλικρινά από τα βάθη της ψυχής μου και πρωτίστως για τα παιδιά μου. Αλίμονο όμως, δεν το πιστεύω. Η κοινωνία που φτιάξαμε πολτοποιεί κάθε αγνή ψυχή. Οι ταγοί δεν επιθυμούν όμορφες εικόνες αγκαλιασμένων αντιπάλων φιλάθλων.

Κάθε ανθρωπάκι που πιστεύει ότι έχει εξουσία θέλει να τα φάει όλα. Θέλει να ταπεινώσει κάθε εμπόδιο, να το ισοπεδώσει, να το αφανίσει. Να μην αφήσει στον άλλον ούτε ψίχουλο. Ένα "'όμορφο" πρόσωπο - και μόνο γι' αυτό τον λόγο - γίνεται αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου λέει και ευτελίζει κάθε θεσμό, κάθε φύλο, κάθε ψηφοφόρο του. Και εγώ ο Π.Α.Ο.Κ.ΣΗΣ περιμένω βοήθεια από αυτούς που πιθανόν ψήφισα. Και φυσικά όλοι ξέρετε ότι αυτό δεν είναι ούτε η κορυφή του παγόβουνου. Αλλά ποιος ασχολείται με αυτά, έχουμε να θάψουμε τον κοκό, ο -γγέλας τελευταία είναι πολύ θυμωμένος. Αυτά είναι σοβαρά θέματα. Με τι θα ασχοληθούμε με την άρνηση των αρίστων στο αίτημα Ράμμου για συζήτηση των υποκλοπών στη βουλή? Δεν θέλουν ρε παιδί μου οι άριστοι, δεν θέλουν Δημοκρατία δεν έχουμε ? πλειοψηφία δεν είναι ?

Ξέφυγα πάλι.

Την παράθεση την έβαλα για να μην ξαναπείς ποτέ ΤΟΝ Π.Α.Ο.Κ. ανώνυμη εταιρία. Ο Π.Α.Ο.Κ. ΕΙΝΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΖΩΗΣ. ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ.

[Mitsospaoki4]

Εύγε Γέρο!