Διεθνείς Διοργανώσεις

[PRAKTORINOS]

Ο Ιταλός διαιτητής Sergio Gonella
που διηύθυνε τον αγώνα ΠΑΟΚ-Ολυμπικ Λυών (4-0) το 1973,
σφύριξε το 1978 στον τελικό τού Παγκοσμίου Κυπελλου,
Αργεντινή-Ολλανδία 3-1 στην παράταση (1-1 στα 90').

Οι κακές γλώσσες λέγανε χαρακτηριστικά τη εποχή εκείνη: Γκονέλα και Βιντέλα (Αργεντίνος δικτάτορας) δώσανε ...το κύπελλο στο Ντάνιελ Πασαρέλα (ο γνωστός αρχηγός της Αργεντινής στο Μουντιάλ του 78)

Αν η μπαλα στο τελος δεν πηγαινε στο δοκαρι απο το σουτ του Ρεζεμπρινκ, αλλα στα διχτυα, θα τα ειχαν αφησει ολοι τα κοκαλα τους μεσα στο Μονουμεντάλ...

Το έγκλημα είχε διαπραχθεί 4 ημέρες πριν τον τελικό, στο παιχνίδι της Β' φάσης, Αργεντινή-Περού.

Οι γηπεδούχοι, γνωρίζοντας (!) το σκορ που είχαν πετύχει το απόγευμα οι Βραζιλιάνοι εναντίον της Πολωνίας, επιζητούσαν νίκη με διαφορά άνω των 4 γκολ για να πάνε αυτοί στον τελικό.

Πέτυχαν 6, ως το 70' , σιγά μη το πήγαιναν παρά τρίχα, εναντίον τού Περού που, εκείνη την εποχή, δεν ήταν και καμιά αμελητέα ποσότητα.
Βασική και κρίσιμη λεπτομέρεια, ο αργεντίνικης καταγωγής τερματοφύλακας τού Περού, Quiroga.

Γενικότερα, ήταν ένα ηλίθιο σύστημα διεξαγωγής, παντελώς τρωτό και εκτεθειμένο σε κάθε είδους συνεννόηση, που απορώ πώς "πέρασε" από την ΦΙΦΑ.
Αγώνες μεγάλης κρισιμότητας να διεξάγονται σε διαφορετική ώρα, πώς δεν το έκαναν και διαφορετική ημέρα, να το καρατσεκάρουμε να ούμε...
_____________________
Παρόμοια παπαριά, συνέβη και τέσσερα χρόνια αργότερα, στα γήπεδα της Ισπανίας, αυτή τη φορά με θύμα την Αλγερία, όταν τα ξαδελφάκια Δυτική Γερμανία και Αυστρία έπαιξαν τη μεγαλύτερη μόντα όλων των εποχών, γνωρίζοντας οτι θα προκριθούν αγκαζέ εάν το μεταξύ τους τελευταίο παιχνίδι της Α' φάσης, λήξει με 1-0 υπέρ των Δυτικογερμανών.

Και αυτό έκαναν, στο πιο ντροπιαστικό παιχνίδι που συνέβη οπουδήποτε πάνω στη Γη, παρουσία εκατομμυρίων τηλεθεατών που κόντευαν να κουτουλήσουν από τη νύστα τού καλοκαιρινού απογεύματος.

Ο Χρούμπες έκανε το 1-0 στο 10’, και για να κλειδώσει η συμφωνία, επί 80’ οι αθεόφοβοι έπαιζαν πασούλες υπό τη γιούχα των ίδιων των οπαδών τους.

Μετα και από αυτό, η ΦΙΦΑ αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα των αγώνων, αντιλήφθηκε και τη σημασία που έχει η διοργάνωση για όλον τον πλανήτη και μετατόπισε τη βιομηχανία κατασκευής αποτελεσμάτων σε άλλα κλιμάκια.

Τουλάχιστον θα απέφευγε, στο εξής, τις πολύ χοντρές ξεφτίλες.

[paok87]

Eι,εσεις οι οπαδοι της μπαρτσελονα μη λετε και πολλα γιατι δειτε τι συμβαινει:


http://www.sport-fm.gr/article/178722
Είναι αδιανόητο πόσο μπορεί να «θολώσει» έναν οπαδό η ήττα της αγαπημένης του ομάδας… Ακόμη ένα τραγικό περιστατικό ήρθε να στιγματίσει τη χθεσινή κατάκτηση του Τσάμπιονς Λιγκ από την Μπαρτσελόνα και να προβληματίσει τους καθ’ ύλην αρμόδιους για την αύξηση των δολοφονικών χτυπημάτων των «άρρωστων» οπαδών! Στη Νιγηρία τέσσερις φίλοι των «μπλαουγκράνα» έχασαν τη ζωή τους, από έναν μανιακό υποστηρικτή της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ!

Συγκεκριμένα, στην πόλη Όγκμπο της αφρικανικής χώρας ένας οδηγός λεωφορείου… σκασμένος από την ήττα της ομάδας του συνάντησε στο δρόμο οπαδούς της αντιπάλου να πανηγυρίζουν την επιτυχία της «Μπάρτσα». Χωρίς δεύτερη σκέψη πάτησε γκάζι και κατευθύνθηκε στο μέρος τους. Αποτέλεσμα; Τέσσερις φίλαθλοι έχασαν τη ζωή τους και άλλοι δέκα τραυματίστηκαν σοβαρά. Ο δολοφόνος συνελήφθη από τις Αρχές και θα κληθεί να δώσει εξηγήσεις…


Φιλικα.


Glory glory.

[free4]

Νταξ ρε, κι εγώ Γιουνάιτεντ είμαι στο νησί, όμως αυτά τα περιστατικά είναι παντελώς εκτός πραγματικότητας..

Θυμάμαι μια ιστορία ενός κοριτσιού στην Τουρκία, που της άρεζε ο Ιλχάν Μανσίζ (ένας μαλλιάς, ο σκόρερ του 1-0 στο μικρό τελικό με την Κορέα) που επειδή οι γονείς της δεν την επέτρεψαν να κάνει το κούρεμα του, αυτοκτόνησε!!

Εοίσης, υπάρχουν αναρίθμητα περιστατικά όπου οπαδοί διαφόρων ομάδων λύνουν αιματηρά τις ποδοσφαιρικές τους διαφορές, σε χώρες πολλά χιλιόμετρα μακριά από τις έδρες των ομάδων όπου υποστηρίζουν!

Ο φανατισμός σκοτώνει..

[agave]

Δεν ξέρω αν έχει αναφερθεί, αλλά είπανε οτι ανακοινώθηκε απο την Fifa (απο τον Μπλάτερ συγκεκριμένα), οτι από φέτος στο ΓουΛού (το ΤσουΛού των φτωχών), θα εφαρμοστεί πειραματικά το νέο μέτρο με τους 2 επιπλέον διαιτητές, στην γραμμή δίπλα απο τις εστίες για τον έλεγχο των φάσεων των περιοχών. Καλό ακούγεται. Οι χανουμοβαζελόγαυροι, θα έχουν να πλερώνουν 2 άτομα παραπάνω! Μειώνεται κι άλλο το μπάτζετ των μεταγραφών τους....

[agave]

Και η επιβεβαίωση

Πέντε διαιτητές στο Europa League

Αλλαγές θα υπάρξουν στο το Europa League της νέας περιόδου. Οπως ανακοίνωσε επίσημα, ο πρόεδρος της FIFA, Ζεπ Μπλάτερ, δύο διαιτητές θα προστεθούν σε κάθε αναμέτρηση, κάτι που σημαίνει πως επιτήρηση των παιχνιδιών θα γίνεται πλέον από πέντε άτομα και οι αποφάσεις των ρέφερι δε θα αλλοιώνουν τα αποτελέσματα.

Οι επιπλέον διαιτητές, θα βρίσκονται στην ευθεία της τελικής γραμμής του τέρματος, έτσι ώστε να βλέπουν καλύτερα αν η μπάλα έχει περάσει τη γραμμή. Το παραπάνω, θα γίνει για να ανέβει ακόμα περισσότερο η αξιοπιστία του αθλήματος, κάτι που είναι και ο άμεσος στόχος του Μπλάτερ.

http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 6&catID=28

[kass4]

Το έψαχνα μέρες το παρακάτω κείμενο, από τότε που το διάβασα στο LIFO. Αναφέρεται στον τελικό του ΤΣ. ΛΙΝΓΚ και το ιδιαίτερο ενδιαφέρον του είναι ότι το υπογράφει ο συγγραφέας-φιλόσοφος (;) Κ. Παπαγιώργης


Μασάει ο σερ Άλεξ

Οικονομικά η Ενωμένη Ευρώπη μπορεί να διέρχεται κρίση, αλλά η ποδοσφαιρική της εκδοχή, υπερήλιξ έναντι της οικονομικής, γνωρίζει χρυσές μέρες.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΗ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ

Ο Άλεξ Φέργκιουσον, στα 68 του πλέον (με τίτλο ευγενείας: σερ…), είναι δημιουργός ενός συνόλου που υποβαστάζεται από το βρετανικό φλέγμα, την απόλυτη πειθαρχία του βρετανικού κολεγίου και το χαλιναγωγημένο πάθος του Άγγλου ναύτη.
Τα γήπεδα ολοένα και εκσυγχρονίζονται -σκεπαστά ανάκτορα με ανεπίληπτα ταπέτα, ανέσεις για τους πελάτες τους, εκτυφλωτική δημοσιότητα για τους αθλητές-, οι ομάδες μπαίνουν στο Χρηματιστήριο, σκάουτερ οργώνουν τον πλανήτη για να ανακαλύψουν νεανίες χρυσοπόδαρους που στοιχίζουν ακόμη «φτηνά». Το ποδόσφαιρο απέβη χρυσωρυχείο, καθώς μόνο από τις πωλήσεις της φανέλας του Κριστιάνο Ρονάλντο και του Λιονέλ Μέσι (χωρίς να υπολογίζουμε τα ιλιγγιώδη συμβόλαιά τους) θα μπορούσε κάλλιστα να χρηματοδοτηθεί κάποια χώρα της Αφρικής.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους προπονητές. Πρώην παίκτες κατά κανόνα, παλιές καραβάνες που ξόδεψαν τα χρόνια τους μελετώντας ανθρώπους και αναμετρήσεις, διπλωματούχοι ειδήμονες του αθλήματος σε όλες του τις πτυχές, μετεωρίζονται πια δίκην γκουρού που, παρ' ότι κάθονται στους πάγκους και δεν αγγίζουν την μπάλα, αναδεικνύονται σε δαιμόνιους σκηνοθέτες της όλης παράστασης. Ο Άλεξ Φέργκιουσον, στα 68 του πλέον (με τίτλο ευγενείας: σερ...), είναι δημιουργός ενός συνόλου που υποβαστάζεται από το βρετανικό φλέγμα, την απόλυτη πειθαρχία του βρετανικού κολεγίου (όπου άλλωστε αναδείχθηκε το ποδόσφαιρο) και το χαλιναγωγημένο πάθος του Άγγλου ναύτη. Το γήπεδο θυμίζει κατάστρωμα εγγλέζικου πλοίου. Σήμα κατατεθέν του σερ η τσίχλα που δεν σταματάει να αλέθεται στο στόμα του.

Στο άλλο άκρο, ο Πέπε Γκουαρντιόλα έχει -είχε μάλλον- λευκό προπονητικό μητρώο. (Πέρυσι του πρότειναν να αναλάβει το δικό μας Ηρακλή!). Κατέχει όμως ένα στοιχείο που λείπει από τον Άγγλο. Ανήκει στην κοινότητα της Καταλωνίας όπου ο τοπικισμός, το παλαιό ήθος, η θρησκεία της καταγωγής και το μίσος για τη Ρεάλ (και τον Φράνκο) επέχουν θέση αθλητικού πιστεύω. Η Μπάρτσα θέλει να είναι κάτι άλλο - τυχαία μήπως αρνείται τη διαφήμιση στη φανέλα, και αντί τούτης φέρει το σήμα της Γιούνισεφ, στην οποία καταβάλλει ετησίως 1,5 εκατομμύριο ευρώ; Τυχαίο πάλι είναι ότι η Μάντσεστερ -ιδιοκτησία Αμερικανού επιχειρηματία- χρωστάει τα μαλλιοκέφαλά της ενώ η Μπάρτσα όχι;

Όπως και να είναι, το ματς δεν κρίνεται με περγαμηνές και στοιχεία καλής διαγωγής, είναι μάχη και ανδρικός καβγάς. Τι πίστευε λοιπόν ο σερ Άλεξ; Από τη σκοπιά της οργάνωσης και της συνοχής τα παιδιά του υπερτερούσαν. Το είχαν αποδείξει άλλωστε. Φαντάστηκε λοιπόν ότι με την απηνή κινητικότητα και την έτοιμη λύση για κάθε πρόβλημα θα μπορούσε να υπνωτίσει τους Καταλανούς, να τους εξαντλήσει και τελικά να τους ξηλώσει τα γαλόνια. Σημαδιακή η σκέψη του: «Άλλοτε υπερείχαμε με την μπάλα στα πόδια, τώρα είμαστε πιο επικίνδυνοι όταν η μπάλα περιέρχεται στον αντίπαλο!». Τι σημαίνει αυτό; Ότι με κατοχή μπάλας ξέρουμε να ανοίγουμε δρόμους και χωρίς κατοχή ξέρουμε να κλείνουμε τους δρόμους. Κάθε αντίπαλος πτοείται όταν βλέπει -από φάση σε φάση- ότι για κάθε του κίνηση υπάρχει το αντίδοτο, ότι τον παίζουν έχοντας κατασκοπεύσει το μυαλό του. Επί ενενήντα λεπτά πρέπει να εξουθενώσεις τους φιλόδοξους αντιπάλους.

Δεν αρκεί βέβαια να επιτίθεσαι με επτά παίκτες και συνάμα να αμύνεσαι με οκτώ. Όσο γάτες κι αν είναι τα χαφ, τόσο στο γκάζι όσο και στην όπισθεν, κάποτε προδίδονται από την ίδια τους την εξυπνάδα. Σε αυτό ακριβώς υπερείχε η Μπάρτσα.

Όλοι ξέρουμε ότι σε κάθε ματς πέφτει πολύ ξύλο, ότι στις τριάντα φάσεις οι 28 είναι άγονες, ότι συχνά ακόμη και οι πιο ανοιχτομάτηδες παίκτες περνούν τρίλεπτα ύπνου. Αμφότερα τα στρατόπεδα συγκέντρωναν πολλούς παίκτες στη σέντρα, κυνήγαγαν το φάουλ σε απομακρυσμένα σημεία, σπούδαζαν τις ενδεχόμενες αδυναμίες του αντιπάλου χωρίς να αποδίδουν ζηλευτό ποδόσφαιρο - γενικά το ματς ήταν μετριότατο και δεν αντέχει σε σχόλια. Φανερό άλλωστε ήταν ότι όποιος έπεφτε στην παγίδα να παίξει «καλά» θα την πατούσε. Δεν είναι τυχαίο ότι ξεχώρισαν οι Τσάβι και Ινιέστα· αυτοί οι μπαλωματήδες, κυνηγιάρικα σκυλιά με μάτια ακόμη και στον κώλο, ελέγχουν το ματς, είναι οι βελόνες της πυξίδας, αυτοί ξέρουν να φυσήξουν τη σπίθα και να την κάνουν πυρκαγιά. Αυτοί μάλιστα καταδίκασαν σε στείρα ακινησία τις μηχανές του σερ Αλεξ.

Για τον Σάμουελ Ετό και τον Μέσι τι να πούμε; Το γκολ, ειδικά σε παρόμοια ματς, δεν είναι κανονική προσπάθεια αλλά κατ' εξαίρεση. Στις δέκα επιθέσεις οι εννιά αποτυγχάνουν· κάποιος λείπει από τη θέση του, ένας άλλος κατάλαβε στραβά το συλλογισμό, ένας τρίτος σουτάρει εκεί ακριβώς όπου θα έπρεπε να πασάρει. Κάποτε όμως έρχεται και η καλή στιγμή. Από τη στιγμή που το αμυντικό δίχτυ άνοιξε και ο Σάμουελ βρέθηκε μέσα στην περιοχή -όπου κάθε μαρκάρισμα καταλήγει σε πέναλτι- δεν του ήταν δύσκολο να αφήσει άγαλμα τον αμυντικό. Ο τρόπος που πανηγύρισε πιθανώς είχε κάποια κατάλοιπα φυλετικής διαμαρτυρίας διότι το παλικάρι πέρασε βάσανα λόγω χρώματος. Όσο για τον ασουλούπωτο και χαμηλόκωλο Μέσι, κατέχει το μυστικό της ιδανικής προσπάθειας. Όταν δέχθηκε τη σέντρα από τον Τσάβι -μόνος του μπροστά στην ιερά πύλη του Φαν ντε Σαρ- το κατωκόρμι του είχε κιόλας βγει εκτός θέσεως. Τι έκανε ο κοντοπίθαρος; Κράτησε το κεφάλι πίσω, λες και κατάργησε τους νόμους της κινήσεως, έστριψε προς την καλή μεριά και «χαστούκισε» την μπάλα ήπια - ευκαιρία για τον Ολλανδό να διαπιστώσει για άλλη μια φορά πόσο μεγάλο είναι το τέρμα και το ταλέντο του μικρού.

http://www.lifo.gr/content/x6/2080?theme=print

[free4]

Τα είπε όλα όπως είναι..

[kass4]

Δήλωσαν πριν από μερικούς μήνες :
Σερ 'Αλεξ : Σε αυτή τη συμμορία της Μαδρίτης δεν καταδέχομαι να πουλήσω όχι ποδοσφαιριστή, αλλά ούτε μπουκάλι με μικρόβια
Κακά : Θα μείνω για πάντα στη Μίλαν, δεν με ενδιαφέρει να παίξω σε άλλη ομάδα

Σχόλιο : http://www.youtube.com/watch?v=RgdyKNqf ... re=related

[Hideguti]

Ενα ενδιαφερον αρθρο του Αλέξη Σπυροπουλου, οπου με αφορμη την προκριση της Βορειας Κορεας στο επερχομενο Μουντιαλ, θυμαται τι συνεβη στην προηγουμενη (και μοναδικη) παρουσια της ομαδας σε Παγκοσμιο Κυπελλο, το 1966.

Τα «ανθρωπάκια που τρέχουν» και η ίντριγκα του άγνωστου

Το πιο γνωστό, ανά την υφήλιο, πράγμα για τη Βόρεια Κορέα είναι το... άγνωστο στα μάτια του Υπόλοιπου Κόσμου. Απόμακρη. Πρακτικά, απροσπέλαστη. Εχει, κι αυτό, την αύρα του. Η αχλύς του ανεξερεύνητου. Του μυστηριώδους. Η ίντριγκα, να ξεχωρίζεις τη ρεαλιστική αλήθεια από τη λαϊκή μυθολογία. Δεν έχω υπ' όψιν όχημα να οδηγήσει τη χώρα από την «ηθελημένη» απομόνωση στο διεθνές προσκήνιο, άλλο από το ποδόσφαιρο. Από το Παγκόσμιο Κύπελλο. Το South Africa 2010 θα είναι, για τη Βόρεια Κορέα, η αυτόματη παραπομπή στο «παραμύθι ζωής» του Εngland 1966. Η, τρόπον τινά, γέφυρα.

Η εμπειρία του '66 απέδειξε πως το Μουντιάλ δεν ήταν, μόνον, όχημα προς το προσκήνιο. Αλλά κάτι περισσότερο. Οχημα προς τη δημοφιλία. Ποτέ, πριν ή μετά, Δυτικός Κόσμος δεν λάτρεψε τους Βορειοκορεάτες όσο εκεί (στο Μίντλεσμπρο) και τότε. Οι ντόπιοι έλεγαν «us», εμάς, όταν εκείνο το καλοκαίρι μιλούσαν γι' αυτούς. Μια αγκαλιά. Επειδή ήταν γελαστοί, επειδή έβγαζε το παιχνίδι τους την αυθεντική παλικαριά που ο κόσμος διαθέτει το αισθητήριο να αντιλαμβάνεται και να εκτιμά, επειδή ήταν λιγνοί και μικροκαμωμένοι σαν αναβάτες στον ιππόδρομο, σβέλτοι. Και αθώοι. Δεν κλοτσούσαν. Δεν ήξεραν από βρόμικα, «επαγγελματικά», κόλπα!

Η ευρέως διαδεδομένη περίληψη του παραμυθιού τους: Νίκησαν 1-0 και πέταξαν έξω την Ιταλία (Ματσόλα, Φακέτι, Ριβέρα) που προκρινόταν στους «8» και με ισοπαλία, ο μικροσκοπικός... σαν Κορεάτης Εντμόντο Φάμπρι με τα γυαλάκια έχασε τη θέση στον πάγκο, στη Ρώμη οι τιφόζι περίμεναν τους Ατζούρι με ντομάτες κι αβγά και μετά, σε όποιο γήπεδο εμφανίζονταν, γίνονταν δεκτοί με την περιπαικτική ιαχή «Κο-ρέ-α, Κο-ρέ-α». Το γκολ, ο μέσα αριστερά Πακ Ντου Ικ. Εβαλε ένα τακλ στον Ριβέρα, προχώρησε, έστειλε ένα διαγώνιο σουτ. Πιανόταν. Ο Αλμπερτόζι δεν το έπιασε. Τέλος της περίληψης.

Αρχή της μυθολογίας. Ο Πακ Ντου Ικ ήταν οδοντίατρος. Στην πραγματικότητα, όσο οδοντίατρος υπήρξε στη ζωή του... κι ο Λαλιώτης! Ηταν στρατιωτικός που, αργότερα, έγινε γυμναστής-προπονητής. Και, όχι, επιστρέφοντας δεν τον έκλεισαν φυλακή επειδή το παράκανε στα γκομενιλίκια και στο ποτό. Επιστρέφοντας, πήρε βαθμό. Προαγωγή στην ιεραρχία. Επίσης, ενόψει Μουντιάλ έκαναν μοναστική προετοιμασία με κλειστές προπονήσεις, πίσω από συρματοπλέγματα, σε στρατώνες. Ανεπιβεβαίωτο. Επιβεβαιωμένο είναι μονάχα ότι, λόγω των επαφών με το κομμουνιστικό μπλοκ, έδωσαν μερικά φιλικά σε ευρωπαϊκές χώρες του Παραπετάσματος «καθ' οδόν» προς την Αγγλία. Οπως είναι, φυσικά, επιβεβαιωμένο ότι στο εισόδιο του England 1966 οι Σοβιετικοί «πέρασαν από πάνω τους» σαν τανκς στην Πράγα. Τους ποδοπάτησαν, 3-0.

Επιστρέφοντας στις αλήθειες που δεν χωρούν στην περίληψη, γεγονός είναι ότι το ιταλικό σκάουτινγκ της εποχής... αποκοιμήθηκε μακαρίως. Ο Φάμπρι είχε στείλει να τους δει ο Βαλκαρέτζι, τότε βοηθός και μετέπειτα διάδοχός του. Ο «κατάσκοπος» γύρισε πίσω και είπε το ιστορικό «είναι σαν να βλέπεις κωμωδία του Ριντολίνι», ενός σταρ του βωβού κινηματογράφου! Ανθρωπάκια, να τρέχουν γρήγορα. Εστω κι έτσι, ο Φάμπρι τα 'θελε και τα 'παθε. Απέναντι στα ανθρωπάκια που τρέχουν, επέλεξε δύο δυσκίνητους σέντερ μπακ και, το χειρότερο, τον καταφανώς ανέτοιμο κάπτεν Μπουλγκαρέλι που, στο ημίωρο μόλις, βγήκε νοκ άουτ από γόνατο. Οι αλλαγές δεν είχαν, ακόμη, επινοηθεί. Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο με αλλαγές ποδοσφαιριστών έμελλε να είναι το αμέσως επόμενο. Το '70 στο Μεξικό. Η Σκουάντρα έπαιξε, επί μία ώρα, με δέκα. Μία λησμονημένη, στη ροή του χρόνου, λεπτομέρεια.

Υστερα, στο γήπεδο της Εβερτον, ο προημιτελικός. Πορτογαλία. Οι Βορειοκορεάτες έκαναν το λογικό. Αντί να περιμένουν να τους λιανίσει η πυρηνική επίθεση των Λουζιτανών, επιτέθηκαν αυτοί εναντίον της... συμβατικής άμυνάς τους. Ενα-μηδέν, στο πρώτο λεπτό. Δύο-μηδέν, μετά από λίγο. Το κοινό παραληρούσε. We Want Three, θέλουμε και τρίτο, φώναζαν. Μπήκε και το τρίτο, στα μέσα του ημιχρόνου! Και μετά; Εδώ η ιστοριογραφία είναι συγκαταβατική, εναρμονισμένη προς τη γενική συμπάθεια που κέρδισε η Βόρεια Κορέα. Επινόησε επιχειρήματα. Δίνεται η ερμηνεία ότι τα μικρά ανθρωπάκια δεν ήξεραν, από αφέλεια, τι σημαίνει να προστατεύεις ένα σκορ 3-0. Και, ανυποψίαστοι, συνέχισαν να επιτίθενται. Η πεζή εκδοχή είναι ότι, και να ήξεραν τακτική, πάλι το ηφαίστειο-Εουσέμπιο κάποτε θα ξυπνούσε. Ο Εουσέμπιο πρώτα τους έβαλε τέσσερα γκολ, κι έπειτα έφτιαξε άλλο ένα: 5-3.

Σχεδόν μισόν αιώνα αργότερα, φυσιολογικά, τίποτα δεν είναι ίδιο. Για αρχή, τότε όλη η Αφρική και όλη η (υπόλοιπη) Ασία έκαναν μποϊκοτάζ στα προκριματικά του Μουντιάλ, διαμαρτυρόμενες, διότι η FIFA τους έδινε, σε δύο δισεκατομμύρια πληθυσμό επί Γης, μόλις μία από τις 16 θέσεις στα τελικά. Απέμειναν, να τη διεκδικήσουν, η Βόρεια Κορέα που έσπασε το μποϊκοτάζ και η Αυστραλία από την πέμπτη ήπειρο. Δύο ματς στην ουδέτερη Καμπότζη, τα κέρδισε η Βόρεια Κορέα, προκρίθηκε. Τώρα, για να προκριθεί χρειάστηκε 16 ματς. Από τη Μογγολία ώς τη Σαουδική Αραβία. Τα πέντε έληξαν 0-0. Μία ένδειξη ότι τα «ανθρωπάκια που τρέχουν» ξέρουν, πια, και τη σκοπιμότητα. Το έκαναν, αυτές τις μέρες, και στον «αγώνα της πρόκρισης» μέσα στον καύσωνα του Ριάντ. Ηθελαν ένα βαθμό, πάρκαραν το πούλμαν, τον πήραν, έφυγαν.

Σχεδόν μισόν αιώνα αργότερα, το μόνο ίδιο είναι η προσβασιμότητα, κατ' ουσίαν μηδενική, που τους κάνει να παραμένουν σήμερα όσο άγνωστοι ήταν και τότε...

http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 5&catId=92

[paok87]

Ποιο απο τα δυο?

http://www.youtube.com/watch?v=NRlfBMY1ANI

ή

http://www.youtube.com/watch?v=crDzasp1-60



Νομιζω οτι πιο δυσκολο ειναι του εσιεν γιατι η μπαλα ερχεται με αναποδα φαλτσα.

Ακουω γνωμες.

[free4]

Εκτός η Βίσλα, άλλα 2 γκολ ο Ν'Ντόι

Η Λεβάντια έκανε την μεγάλη έκπληξη του 2ου προκριματικού γύρου του Champions League, καθώς κέρδισε στο Ταλίν με 1-0 την Βίσλα Κρακοβίας και την απέκλεισε.

Το μοναδικό τέρμα της αναμέτρησης πέτυχε στο 89' ο Ιβάνοφ, αλλά και χωρίς αυτό θα έπαιρναν την πρόκριση οι Εσθονοί, καθώς είχαν πάρει ισοπαλία με 1-1 στη Πολωνία.

Στην επόμενη φάση η Λεβάντια θα αντιμετωπίσει την Ντέμπρετσεν, η οποία έχασε με 1-3 από την Κάλμαρ στην Σουηδία, αλλά προκρίθηκε με τον κανονισμό των εκτός έδρας γκολ, αφού είχε κερδίσει με 2-0 στην Ουγγαρία.

Πρόκριση-θρίλερ πήρε η Σάλτσμπουργκ, καθώς κέρδισε την Μποέμιανς στην Ιρλανδία με 1-0 χάρη σε τέρμα του Γέζεκ στο 86', ενώ με 0-0 θα έμενε εκτός συνέχειας, καθώς είχε ολοκληρωθεί ισόπαλο με 1-1 το πρώτο ματς στην Αυστρία.

Μετά το πρώτο ματς στην Δανία η Κοπεγχάγη έβαλε άλλα έξι γκολ στην Μόγκρεν και στο Μαυροβούνιο (0-6), με τον Νταμέν Ν'Ντόι να πετυχαίνει τα δύο, όπως και μία εβδομάδα πριν.

Αναλυτικά τα αποτελέσματα των επαναληπτικών του 2ου προκριματικού γύρου:

Τρίτη (21/07)
Μπάκου (Αζερμπαϊτζάν) - Εκράνας (Λιθουανία) 4-2 (59' και 77' Φελίπε Αλμέιδα, 65' Μουζίρι, 91' Σόχιτς / 81' Μάτοβιτς, 92' Γκλεβέκας) [2-2]
ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ (Λευκορωσία) - Μακεντονίγια (Σκόπια) 2-0 (83' Σοσνόφσκι, 93' Ροντιόνοφ) [2-0]
Σάντα Τζούλια (Ανδόρα) - Λέφσκι Σόφιας (Βουλγαρία) 0-5 (23' και 40' Ογκνιάνοφ, 34' Γιόβοφ, 83' Τσάτσεφ, 87' Κίροφ) [0-4]
ΑΠΟΕΛ (Κύπρος) - Στρέιμουρ (Νήσια Φαρόε) 3-0 (42' Μ. Ζεβλάκοφ, 63' Αλεξάνδρου, 75' Μιροσάβλιεβιτς) [2-0]
Σερίφ Τίρασπολ (Μολδαβία) - Ιντερ Τούρκου (Φινλανδία) 1-0 (69' πέν. Σουβόροφ) [1-0]
Σλόβαν Μπρατισλάβα (Σλοβακία) - Ζρίνισκι Μόσταρ (Βοσνία/Ερζεγοβίνη) 4-0 (13' και 60' Χαλενάρ, 19' Γκαούτσο, 92' Σιλβέστρ) [0-1]
Ντιναμο Ζάγκρεμπ (Κροατία) - Πιουνίκ Ερεβάν (Αρμενία) 3-0 (30' Ματζούκιτς, 60' Μπαντέλι, 66' Λόβρεν) [0-0]
Στάμπαεκ (Νορβηγία) - KF Τίρανα (Αλβανία) 4-0 (15' και 17' Σεγκέστρεμ, 44' Μπέργκλουντ, 55' Φάρνερουντ) [1-1]
Παρτιζάν (Σερβία) - Ριλ (Ουαλία) 8-0 (4' Ντιαρά, 17', 51' και 72' πέν. Κλέβερσον, 20' Νέναντ Τζόρτζεβιτς, 38' και 63' Ίλιτς, 66' Πέτροβιτς) [4-0]

Τετάρτη (22/07)
Μάριμπορ (Σλοβενία) - WIT Τιφλίδα (Γεωργία) 3-1 (9' Μπουντέρλα, 19' Μάρκος, 86' Μίχελιτς / 45' Κβαρατσκέλια) [0-0]
Μόγκρεν (Μαυροβούνιο) - Κοπεγχάγη (Δανία) 0-6 (10' και 40' Ν'Ντόι, 16' Νόρντσταντ, Βίνγκααρντ, 47' Ντελανέι, 87' Αλμέιδα) [0-6]
Κάλμαρ (Σουηδία) - Ντέμπρετσεν (Ουγγαρία) 3-1 (19' και 71' πέν. Ελμ, 32' Μέντες / 13' Βάργκα) [0-2]
Ντούντελανζ (Λουξεμβούργο) - Βέντσπιλς (Λετονία) 1-3 (15' Ντάνιελ Ντα Μότα / 27' Αστάφιεφς, 57' Μπούτρικς, 67' Μίχαντιουκς) [0-3]
Μποέμιανς (Ιρλανδία) - Σάλτσμπουργκ (Αυστρία) 0-1 (86' Γέζεκ) [1-1]
Λεβάντια Ταλίν (Εσθονία) - Βίσλα Κρακοβίας (Πολωνία) 1-0 (89' Ιβάνοφ) [1-1]
Γκλεντόραν (Β. Ιρλανδία) - Μακάμπι Χάιφα (Ισραήλ) 4-0 (9' και 53' Μπέλο, 62' Μασιλέλα, 92' Άρμπεϊτμαν) [0-6]
Ακτόμπε (Καζακστάν) - Χαφναρφιόρντουρ (Ισλανδία) 2-0 (20' Σμάκοφ, 67' Τλέσεφ) [4-0]

*Σε αγκίλη το σκορ του πρώτου αγώνα

Τα ζευγάρια του 3ου προκριματικού γύρου

Ζευγάρια πρωταθλητών
1. Σάλτζμπουργκ (Αυστρία) - Ντιναμό Ζάγκρεμπ (Κροατία)
2. Σλόβαν Μπρατισλάβα (Σλοβακία) - Ολυμπιακός
3. Ζυρίχη (Ελβετία) - Μάριμπορ (Σλοβενία)
4. ΑΠΟΕΛ (Κύπρος) - Παρτιζάν Βελιγραδίου (Σερβία)
5. Σερίφ Τίρασπολ (Μολδαβία) - Σλάβια Πράγας (Τσεχία)
6. Ακτόμπε (Καζακστάν) - Μακάμπι Χάιφα (Ισραήλ)
7. Μπάκου (Αζερμπαϊτζάν) - Λέφσκι Σόφιας (Βουλγαρία)
8. Βέντσπιλς (Λετονία) - ΜΠΑΤΕ Μπορίσοφ (Λευκορωσία)
9. Λεβάντια Ταλίν (Εσθονία) - Ντέμπρετσεν (Ουγγαρία)
10. Κοπεγχάγη (Δανία) - Στάμπαεκ (Νορβηγία)

Ζευγάρια μη πρωταθλητών
1. Σπάρτα Πράγας (Τσεχία) - Παναθηναϊκός
2. Σαχτάρ Ντόνετσκ (Ουκρανία) - Τιμοσοάρα (Ρουμανία)
3. Σπόρτινγκ (Πορτογαλία) - Τβέντε (Ολλανδία)
4. Σέλτικ (Σκωτία) - Ντιναμό Μόσχας (Ρωσία)
5. Άντερλεχτ (Βέλγιο) - Σίβασπορ (Τουρκία)

http://sport24.gr/html/ent/833/ent.305833.asp

[teratios]

To ποδόσφαιρο στην εποχή του μεσοπολέμου.

(από τον χωροχρονικό ρεπόρτερ Teratios, αποκαλούμενο "Wrath Of God" και "Μέγιστο των Ελλήνων")

Είναι κοινός τόπος η άποψη πως η Αγγλία, και κατ' επέκταση οι χώρες της Μεγάλης Βρετανίας ήταν οι αρχικές κυρίαρχες στον παγκόσμιο ποδοσφαιρικό χάρτη. Το πόσο διήρκεσε όμως αυτή η κυριαρχία είναι κάτι που δεν είναι τόσο ξεκάθαρο, εάν δεν είναι εντελώς αδύνατο να ανιχνευτεί. Είναι σίγουρο πως οι άγγλοι μέχρι τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν τουλάχιστον μια κλάση πάνω από τις υπόλοιπες χώρες, κάτι που φαίνεται και από την άνετη επικράτηση τους στα 2 Ολυμπιακά τουρνουά ποδοσφαίρου που έγιναν εκείνη την εποχή. Και τις 2 φορές πήραν με άνεση το κύπελλο, το 1908 με 3 νίκες και τέρματα 18-1, το 1912 με 3 νίκες και τέρματα 15-2. Και τις δύο φορές συνάντησαν στον τελικό την ίδια ομάδα, την Δανία, που σκορπούσε όποια ομάδα έβρισκε μπροστά της με την ίδια άνεση με τους Βρετανούς, αλλά που τελικά έχανε από αυτούς στον τελικό, καταφέρνοντας όμως να τους περιορίσει σε ένα αξιοπρεπές σκορ ( 2-0 το 1908 και 4-2 το 1912 ).

Έτσι, το ποδοσφαιρικό παζλ από τις αρχές του αιώνα μέχρι το 1914 είναι σχετικά εύκολο να συμπληρωθεί. Ένας χυλός νεοσύστατων ποδοσφαιρικά χωρών, με την Δανία την μόνη χώρα που ξεχωρίζει και την Αγγλία το λιγότερο μια κλάση πάνω από όλες τις υπόλοιπες. Ξέρουμε επίσης πως από το 1953 που η Ουγγαρία διέλυσε την Αγγλία 6-3 μέσα στο Γούεμπλει και 7-1 μέσα στην Ουγγαρία το ποδόσφαιρο είχε ήδη ξεφύγει από την "σφαίρα επιρροής" της και από εκεί και πέρα η ιστορία είναι λίγο πολύ γνωστή. Η εντός έδρας ήττα από την Ιρλανδία το 1949 και το πατατράκ του Μουντιάλ του 1950 όπου αποκλείστηκαν από μια ανύπαρκτη ΗΠΑ δείχνει πως μάλλον η παρακμή είχε ξεκινήσει από κάποια χρόνια νωρίτερα, το πιθανότερο από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Ουγγαρία, Βραζιλία, Γερμανία, Ολλανδία, Ιταλία, Αργεντινή, Γαλλία είναι οι χώρες που μέχρι σήμερα διαδέχονταν η μία την άλλη και εναλλάσονταν στον θρόνο της ποδοσφαιρικής κυριαρχίας. Αλλά τι έγινε στο ενδιάμεσο; Πότε η Αγγλία σταμάτησε να είναι η πρώτη δύναμη; Έπεσε από τον θρόνο της μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου Πολέμου ή από τον μεσοπόλεμο είχε περιοριστεί σε δεύτερο ρόλο; Και τέλος, υπάρχουν και άλλες χώρες που αξίζουν να συμπεριληφθούν στην προηγούμενη λίστα ή μας φτάνει η Αγγλία για να συνοψίσουμε το μέχρι το 1939 ποδοσφαιρικό στάτους κβο;

Για να απαντήσουμε στις προηγούμενες ερωτήσεις πρέπει να αναλύσουμε τον ποδόσφαιρικό χάρτη του μεσοπολέμου. Στον σκοπό αυτό συναντάμε ανυπέρβλητα εμπόδια τα οποία κυρίως έχουν να κάνουν με εξωγηπεδικές και συνήθως πολιτικές κόντρες. Εάν προσθέσουμε την ελλειπή οργάνωση και την ανικανότητα διεθνούς ποδοσφαιρικού συντονισμού της εποχής συνειδητοποιούμε πως είναι σχεδόν αδύνατο να διακρίνουμε τον ακριβή συσχετισμό δυνάμεων κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου. Οι κυριότεροι λόγοι αυτής της συγκεχυμένης κατάστασης είναι οι εξής:

Α. Η έλλειψη διεθνών διοργανώσεων. Το ποδόσφαιρο ήταν αρκετά ανεπτυγμένο ώστε να υπάρχουν αρκετά περιφερειακά τουρνουά (με κυριότερα το Βρετανικό Κύπελλο, το Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης και το Κόπα Αμέρικα) αλλά δεν ήταν αρκετά ανεπτυγμένο ώστε να υπάρχει κάποια αναγνωρισμένη παγκόσμια διοργάνωση. Μέχρι το 1930 το Ολυμπιακό τουρνουά ποδοσφαίρου ήταν η μόνη με κάποια αίγλη διεθνής διοργάνωση και ακόμα και σε αυτή οι ισχυρότερες χώρες συμμετείχαν ανάλογα των πολιτικών, οικονομικών, κλπ. περιστάσεων.

Β. Η κόντρα Αγγλίας - FIFA. H Αγγλία έγινε μέλος της FIFA το 1906 αλλά ποτέ δεν δέχτηκε την ιδέα να υπάρχει ένα διεθνές διευθυντήριο που θα καθορίζει τα πεπραγμένα στο εσωτερικό της. Όταν την δεκαετία του 20 η (τουλάχιστον) οργανωτικά δεκαετίες μπροστά Αγγλία αποφάσισε να προχωρήσει στην ριζική αλλαγή του ποδοσφαίρου της, κάνοντας το επαγγελματικό, η Ολυμπιακή Επιτροπή απέκλεισε μεγάλο μέρος των παιχτών της, αφού σύμφωνα με το καταστατικό της μόνο ερασιτέχνες αθλητές μπορούσαν να συμμετάσχουν σε αυτούς. Οι αλλαζόνες άγγλοι αποφάσισαν να στείλουν "τα δέυτερα" πιστεύοντας πως αρκούν για να κερδίσουν τους υπόλοιπους υπανάπτυκτους. Όταν σε δύο απανωτές διοργανώσεις (το 1920 και το 1924) απέτυχαν παταγωδώς, απαίτησαν από την FIFA να την στηρίξει ώστε να μπορεί να κατεβάσει την πρώτη ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η FIFA αρνήθηκε και η Αγγλία αποχώρησε από αυτήν μη συμμετέχοντας σε καμμία διοργάνωση μέχρι το τέλος του Β' Παγκοσμίου Κυπέλλου (με νικημένους τους Ναζί και νικητές τις USSR και USA)....

Γ. Η κόντρα FIFA - Ολυμπιακής Επιτροπής. Η FIFA κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου προσπάθησε (και κατάφερε) να αυτονομηθεί από την Ολυμπιακή Επιτροπή. Για αυτό το λόγο ξεκίνησε μια αυτόνομη διοργάνωση το 1930 (το Μουντιάλ ντε...) και αποφάσισε να κάνει ότι μπορεί για να υποβαθμιστεί το ολυμπιακό τουρνουά. Έτσι, βρίσκοντας πρόσχημα πως στις ΗΠΑ δεν ήταν ανεπτυγμένο το ποδόσφαιρο έπεισε τους διοργανωτές των Ολυμπιακών του 32 (Λος Αντζελες) να μην συμπεριλάβουν το ποδόσφαιρο στο πρόγραμμα των αγώνων (ειρωνεία: η ομάδα των ΗΠΑ συμμετείχε σε όλα τα Μουντιάλ της δεκαετίας του 30). Παρά την προσπάθεια της ναζιστικής Γερμανίας να συμπεριλάβει ένα ισχυρό ποδοσφαιρικό τουρνούα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 36 στο Βερολίνο, η FIFA κατόρθωσε ένα μεγάλο μέρος των ισχυρών ομάδων να μην συμμετέχουν σε αυτό.

Δ. Η κόντρα Ευρώπης - Λατινικής Αμερικής. Το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο της FIFA αποφασίστηκε να γίνει στην Ουρουγουάη το 1930. Οι βασικοί λόγοι ήταν δύο, ο κυριότερος πως η Ουρουγουάη είχε κατακτήσει το χρυσό μετάλλιο με άνεση τόσο στους Ολυμπιακούς του 1924 όσο και του 1928, οπότε θεωρούταν η (πλην Αγγλίας) κυρίαρχη ποδοσφαιρική δύναμη. Ο δέυτερος, (η μόστρα που λένε), πως η Ουρουγουάη γιόρταζε το 1930 τα 100 χρόνια ελευθερίας της. Αυτή η απόφαση, εν μέσω οικονομικού κραχ (μην ξεχνάμε πως από το 1929 ο πλανήτης είχε βυθιστεί σε μια οικονομική κρίση χωρίς προηγούμενο (μέχρι τώρα;)) οδήγησε τις ευρωπαικές χώρες να σνομπάρουν το πρώτο παγκόσμιο κύπελλο. Μέχρι 2 μήνες πριν την διεξαγωγή του δεν είχε βρεθεί ευρωπαική χώρα που να έχει δηλώσει συμμετοχή σε αυτό. Μετά από παρέμβαση του Γάλλου προέδρου της Ζιλ Ριμέ, η Γαλλία και το Βέλγιο δέχτηκαν να συμμετάσχουν. Ο ποδοσφαιρόφιλος βασιλιάς της Ρουμανίας αφού έκανε επιλογή όλης της ομάδας, πλήρωσε 3 μηνιάτικα και διαβεβαίωσε προσωπικά τους ερασιτέχνες παίχτες πως μετά την επιστροφή από το υπερ-ατλαντικό ταξίδι θα είχαν ακόμα τις δουλειές τους. Μαζί με την Γιουγκοσλαβία που μπήκε στο τέλος, 4 χώρες ήταν αυτές που πήγαν μέχρι την Ουρουγουάη. Για αντίποινα, η Ουρουγούαη μποικόταρε το κύπελλο του 1934 αν και υπάρχουν ενδείξεις πως το χέρι τους σε αυτή την απόφαση της Ουρουγουάης είχαν βάλει οι ομάδες των παιχτών της που φοβόνταν πως αν αυτοί πήγαιναν στην "πλούσια" Ευρώπη θα βρίσκαν ομάδες εκεί και δε θα γυρνούσαν ποτέ πίσω. Για να γίνουν τα πράματα ακόμα χειρότερα, η Γαλλία που έκανε κουμάντο στην FIFA σπάει την αρχική συμφωνία που έλεγε πως η διοργάνωση του παγκόσμιου κυπέλλου θα πηγαίνει μια-μια Λατινική Αμερική - Ευρώπη και αναλαμβάνει πραξικοπηματικά την διοργάνωση του Μουντιάλ του 1938. Ως αποτέλεσμα οι χώρες της Λατινικής Αμερικής πλην Βραζιλίας, κύρηξαν μποικοτάζ του κυπέλλου, που εξελίχτηκε σε κάτι σαν πρώιμο "ευρωπαικό τουρνουά".

Ε. Η προσπάθεια κυριαρχίας του φασισμού. Ο Μουσολίνι πρώτος είχε διαβλέψει την επιρροή του ποδοσφαίρου στις μάζες και είχε βαλθεί να το διαδόσει στην ιταλική επικράτεια. Στην συνέχεια, προσπάθησε να κάνει την Ιταλία παγκόσμια ποδοσφαιρική δύναμη. Για να πετύχει τα σχέδια του, προσεγγίζει την ακόμα αδύναμη FIFA και της προσφέρει μια ισχυρή συμμαχία με όρο την διεξαγωγή του 2ου Παγκοσμίου Κυπέλλου στην Ιταλία που τελικά παίρνει εν λευκώ. Από πληροφορίες εκείνης της εποχής ξέρουμε πως ο ίδιος ο Μουσολίνι όριζε τον διαιτητή σε κάθε αγώνα του τουρνουά, ενώ εθεάθη να γευματίζει με διαιτητές που ήταν να σφυρίξουν την Ιταλία, την προηγουμένη του αγώνα. Θύμα του Μουσολίνι η Αυστρία αποκαλούμενη τότε Wunderteam (ομάδα όνειρο) που είχε πριν από ένα χρόνο ένα σερί 19 αήττητων αγώνων και είχε μόλις κατακτήσει το Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης. Το μοναδικό γκολ εκείνουν του ημιτελικού ήταν ένα αμίμητο "αυτογκόλ" του αυστριακού τερματοφύλακα που αφού είχε πιάσει την μπάλα, ένας Ιταλός τον έσμπρωξε για να περάσει την γραμμή μαζί με την μπάλα χωρίς ο διαιτητής να βρει κάτι κακό σε όλη την φάση. Για να γίνουν τα πράματα χειρότερα, οι Ναζί που ανέλαβαν την διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων του 1936 απέκλεισαν στον προημιτελικό το πανίσχυρο τότε Περού (Κόπα Αμέρικα το 1939) παρόλο που είχε κερδίσει την Αυστρία. Η Αυστρία από θύμα στο 34 έγινε θύτης το 36 απλά και μόνο γιατί ο Χίτλερ σκόπευε να την προσαρτήσει στην χώρα του. Ο μεταξύ τους αγώνας έληξε 4-2 στην παράταση (2-2 κανονικός αγώνας), αλλά η Αυστρία έκανε ένσταση πως φίλαθλοι του Περού τους απειλούσαν κατά την διάρκεια του αγώνα και την γελοία αυτή ένσταση την έκανε δεκτή η διοργανώτρια Γερμανία. Το Περού προσέφυγε στην FIFA που κράτησε "ίσες αποστάσεις" και πρότεινε να ξαναγίνει ο αγώνας κεκλεισμένων των θυρών. Η πρόταση έγινε δεκτή από την διοργανώτρια αρχή και την Αυστρία αλλά απορίφθηκε από το Περού που αποχώρησε από το τουρνουά. Τέλος, πάλι η Αυστρία πέρασε στον ρόλο του θύματος το 1938. Το άνσλους (η ένωση Γερμανίας - Αυστρίας) που είχε περάσει με το έτσι θέλω ο Χίτλερ εξαφάνισε την Αυστρία από τον χάρτη, και διέλυσε για πάντα αυτή την ομάδα (για τον ηγέτη της Ματίας Σίντελαρ που τον "αυτοκτόνησαν" το 1939 οι Ναζί θα τα πούμε άλλη φορά).


Έτσι, βλέπουμε πως οι περιπλοκές είναι τεράστιες. Η Αγγλία σνομπάρει τα πάντα, η Ουρουγουάη μετά το 1930 το ίδιο, η FIFA προσκυνάει τους φασίστες και προσπαθεί ανεπιτυχώς να ισορροπήσει μεταξύ Λατινικής Αμερικής και Ευρώπης, οι Ολυμπιακοί Αγώνες μετατρέπονται σε τουρνουά ίσης αξίας με τα υπόλοιπα περιφερειακά εκείνης της εποχής ενώ στα φιλικά (που είχαν πολύ μεγαλύτερη σημασία από την καλοστημένη σημερινή εποχή) ο ένας κερδίζει τον άλλον χωρίς πάντα να μπορούμε να ξέρουμε αν αυτό πράγματι προκύπτει από την εικόνα των ομάδων στο γήπεδο ή από εξωγηπεδικούς λόγους. Παρόλαυτα, μπορούμε να ανιχνεύσουμε κάποιες ομάδες εκείνης της εποχής που κάναν την διαφορά. Μπορούμε ακόμα και να διακινδυνεύσουμε να δώσουμε μια χρονολογία που η Αγγλία σταμάτησε να είναι η μεγαλύτερη δύναμη στο παγκόσμιο ποδόσφαιρο, πολύ πριν την εξευτελιστική ήττα από την Ουγγαρία το 1953. Γιατί με βάση τα αποτελέσματα με κοινούς αντιπάλους, και χωρίς να έχουν παίξει ποτέ μεταξύ τους, θα μπορούσαμε να διακινδυνεύσουμε την κρίση πως η Ουρουγουάη στα μέσα της δεκαετίας του 20 - αρχές της δεκαετίας του 1930 στην χειρότερη περίπτωση ήταν στο ίδιο επίπεδο με την Αγγλία. Υπάρχει και ένα ακόμα στοιχείο που δεν αναφέραμε μέχρι τώρα και υποστηρίζει αυτή την άποψη. Όταν οι ΗΠΑ προετοίμαζαν την ομάδα που θα συμμετείχε στο 1ο παγκόσμιο κύπελλο του 1930, και αφού ήταν γνωστή η άρνηση της Αγγλίας να συμμετάσχει σε οποιαδήποτε διεθνή διοργάνωση, αποφάσισαν να "νοικιάσουν" πρωτοκλασάτους Άγγλους παίχτες για να στελεχώσουν την ομάδα τους. Αυτή η ομάδα των "ΗΠΑ" έφτασε μέχρι τον ημιτελικό όπου αποκλείστηκε χάνοντας από την Αργεντινή με 6-1.

Τέλος, θα προσπαθήσουμε να κάνουμε μια λίστα με τις μεγαλύτερες ποδοσφαιρικές ομάδες του μεσοπολέμου. Με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία όπως εγώ τα αποκωδικοποιώ, σε μια top list θα είχαν θέση οι εξής:

1. Αγγλία. Είπαμε, δεν ξέρουμε πότε ακριβώς η Αγγλία σταμάτησε να είναι η κυρίαρχη στο διεθνές ποδόσφαιρο. Προσωπικά πιστεύω πως αυτό έγινε κατά την διάρκεια του μεσοπολέμου, πως δηλαδή μπήκε στην δεκαετία του 20 με την καλύτερη με διαφορά ομάδα και βγήκε από την δεκαετία του 30 με κάποιες ισάξιες και λίγες καλύτερες από αυτήν. Και ακόμα πιο ριψοκίνδυνα, πως κάποτε εκεί μέσα στο 1924-1928 βρέθηκε αυτή χειρότερη από την ίδιας εποχής Ουρουγουάη. Πιστεύω πως η απομόνωση του Αγγλικού ποδοσφαίρου έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην υποβάθμιση του. Παίζοντας μόνο μεταξύ τους οι Αγγλοι δεν μπόρεσαν να ακολουθήσουν τις καινούργιες εξελίξεις και τις καινοτόμες ιδέες στο ποδόσφαιρο. Παρόλαυτα, σε ένα μεγάλο μέρος του μεσοπολέμου ήταν ακόμα κυρίαρχοι, και αν κάποιος έψαχνε μια ομάδα που να χαρακτηρίζει το ποδόσφαιρο της εποχής δεν μπορούσε παρά να κατευθυνθεί προς την Μεγάλη Βρετανία. Το γεγονός πως κράτησε το αήττητο της του Γουέμπλει μέσα σε αυτές τις δεκαετίες δείχνει πως ακόμα και οι αντίπαλοι της είχαν την ίδια άποψη...

2. Ουρουγουάη. Κόπα Αμέρικα 1923, 1924 και 1926, πρωταθλήτρια με άνεση στο ολυμπιακό κύπελλο του 1924, πρωταθλήτρια με άνεση στο ολυμπιακό κύπελλο του 1928, και κατάκτηση του Μουντιάλ το 1930. Δεν είναι τυχαίο πως ο πρώτος παγκόσμιος αστέρας του ποδοσφαίρου, ο επιθετικός Τσέα, ανήκε σε αυτήν την ομάδα όπως δεν είναι τυχαίο που αυτή επέλεξε η FIFA για διοργανώτρια του πρώτου μουντιάλ. Είναι κρίμα που δεν παίχτηκε ποτέ (τουλάχιστον απ' όσο ξέρω, εάν ξέρω λάθος κάποιος ας με ενημερώσει) ο αγώνας Αγγλία - Ουρουγουάη για να είμαστε σε θέση να βγάλουμε συμπέρασμα για τον μεταξύ τους συσχετισμό. Αλλά, επαναλαμβάνω πως η προσωπική μου άποψη είναι πως η Ουρουγουάη εκείνη της εποχής στα καλύτερα της ήταν ανίκητη από οποιαδήποτε ομάδα, ακόμα και από την Αγγλία.

3. Ιταλία. Ναι μεν πήρε το μουντιάλ του 34 με βρωμιές, ναι μεν πήρε το Ολυμπιακό Τουρνουά του 36 με βρωμιές, ναι μεν το μουντιάλ του 38 το μποικόταρε η Λατινική Αμερική, αλλά πάλι, δεν μπορεί να κερδίζει όλες τις διεθνείς διοργανώσεις που γίνανε μεταξύ 1934 και 1938 (ανάμεσα τους και το πολύ πιο αδιάβλητο σε σχέση με τα υπόλοιπα Κύπελλο Κεντρικής Ευρώπης το 1935) και να μην αξίζει. Ο Μεάτσα έχει γίνει πλέον γήπεδο και όλοι έχουν εδώ και καιρό ξεχάσει τις αλητείες της εκείνη την εποχή, αλλά παραμένει ένα ερώτημα για αυτή την ομάδα που ποτέ δεν πρόκειται να απαντηθεί: τι θα γινόταν αν αντιμετώπιζε χωρίς εύνοια τους αντιπάλους της; Δεν μπορούμε να ξέρουμε την απάντηση, ξέρουμε όμως πως όπως και να χει ήταν μια από τις καλύτερες.

4. Αυστρία. Η λεγόμενη και Wunderteam. Κυριάρχησε στις αρχές της δεκαετίας του 1930 αλλά ήταν από τις πιο άτυχες ομάδες του αιώνα. Το 1932, ακριβώς δηλαδή στην κορυφή της αφού το 31-33 είχε σερί 19 αήττητων αγώνων με τις καλύτερες ομάδες της εποχής (ανάμεσα τους ένα 5-0 το 1931 υπερ της τότε Νο 2 στην Βρετανία Σκωτίας...το σερί έσπασε στις αρχές του 1933 όταν η Wunderteam έχασε από την Αγγλία μέσα στην Αγγλία με 4-3 με τις αγγλικές εφημερίδες να γράφουν την επόμενη μέρα "English team lucky to win", "There could not be the slightest doubt that as a team [Austria] were the superiors", "It was victory and no more") , αποφασίστηκε να μην γίνει Ολυμπιακό Τουρνουά, ενώ το 1934 αποκλείστηκε με πούστικο τρόπο από την διοργανώτρια Ιταλία. Τελικά έμεινε μόνο με τον τίτλο του Κυπέλλου Κεντρικής Ευρώπης του 1933. Αυτή η Αυστρία ξεκίνησε έναν κύκλο "καταραμένων" ομάδων που παίζαν ποδόσφαιρο μπροστά από την εποχή τους αλλά ποτέ δεν κατάφεραν να το επιβεβαιώσουν κερδίζοντας κάποιον σημαντικό τίτλο. Όπως η Ουγγαρία 20 χρόνια μετά και η Ολλανδία 20 χρόνια μετά την Ουγγαρία, έτσι και η Αυστρία της αρχής του 30 είχε εισάγει καινοτομίες που θα επηρέαζαν για πάντα το ποδόσφαιρο. Ο προπονητής της Χιούγκο Μάισλ ήταν ο εισηγητής του "quick passing game" του παιχνιδιού δηλαδή που ο παίχτης δεν μεταφέρει την μπάλα. Επίσης ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε εξτρέμ όπως τα ξέρουμε σήμερα. Κάποιοι λένε (χωρίς να έχω ιδίαν άποψη αφού δεν την έχω δει, θα το χαρακτήριζα υπερβολικό) πως το παιχνίδι αυτής της Αυστρίας ήταν προάγγελος του Total Futboll, ορμώμενοι από το ότι ο Μάισλ ήταν ο πρώτος που απαιτούσε από κάποιους παίχτες του να καλύπτουν παραπάνω από μια θέσεις. Πάντως, αυτή η ομάδα, όπως η Ουγγαρία και η Ολλανδία, έμεινε άτιτλη.


Στην λίστα αυτή θα μπορούσαν να μπούνε και άλλες ομάδες, όπως η τότε αιώνια δεύτερη της Ευρώπης Τσεχοσλοβακία, η Ουγγαρία στα τέλη της δεκαετίας του 30, η αιώνια δεύτερη της Λατινικής Αμερικής Αργεντινή, ή το Περού στα τέλη της δεκαετίας του 30. Αλλά, αν κάποιος μου έβαζε ένα μαχαίρι στο λαιμό και μου ζητούσε μια λίστα κυριαρχίας του μεσοπολέμου, τότε (και για να τελείωνουμε) θα κατέληγα στην εξής λίστα:

Αγγλία (... - 1924 ως 28)
Ουρουγουάη ( 1924 ως 28 - 1931)
Αυστρία ( 1931 - 1935)
Ιταλία ( 1935 - ...)

Υ.Γ. για την Ελλάδα; για την Ελλάδα τι να πεις; εδώ ο ρούλης έπαιρνε πρωατθλήματα....

[Hideguti]

Ποταμος το σχολιο σου. Προσωπικα δεν εχω διαβασει καπου αλλου τετοιο κειμενο για το ποδοσφαιρο του Μεσοπολεμου. Αν εχεις υποψην σου και σχετικη βιβλιογραφια (στα αγγλικα) προτεινε την.

Η εντυπωση που ειχα σχηματισει οταν διαβαζα παλιοτερα για την ιστορια του ποδοσφαιρου γενικοτερα και των Παγκοσμιων Κυπελλων ειδικοτερα ηταν η εξης. Κορυφαια ομαδα του μεσοπολεμου ειναι πιθανοτατα η Ουρουγουαη με τους τιτλους που ανεφερες, αλλα και με την “ατυχια” για καθε ποδοσφαιροφιλο της εποχης να μην την εχει δει αγωνιζομενη απεναντι στις μεγαλες ομαδες της Ευρωπης. Σε οτι αφορα την τελευταια, φαινεται πως τα ποδοσφαιρικα ηνια τα κρατουσε η Κεντρικη Ευρωπη με την Ουγγαρια, την Αυστρια, την Τσεχοσλοβακια και την Μουσολινικη Ιταλια, με την τελευταια να κατακταει 2 Μουντιαλ για τους λογους που ανεφερες. Παρεμπιπτοντως τα παραπονα για την ευνοια στην Ιταλια δεν περιοριζονται μονο στον ημιτελικο του '34 με την Αυστρια, αλλα και στον τελικο του '34 με Τσεχοσλοβακια, οπως και στον τελικο του '38 με Ουγγαρια.

Να θυμισω πως το '38 οι δυτικοευρωπαιοι προσεγγιζουν τον Χιτλερ και υπογραφουν την περιφημη συμφωνια του Μοναχου, σε μια προσπαθεια να καλυψουν τον κωλο τους απεναντι στο ενδεχομενο πολεμου και να στρεψουν την κατακτητικη μανια των φασιστων απεναντι στην Σοβιετικη Ενωση ( το ιδιο θα επιχειρησει βεβαια απο την μερια του και ο Σταλιν λιγο αργοτερα με τον συμφωνο Μολοτοφ-Ριμπεντροπ). Αυτα τα λεω για να καταδειξω πως περιεργα πραγματα συνεβησαν ΚΑΙ στο Μουντιαλ του '38 που κατεκτησε η Ιταλια και οχι μονο σε εκεινο του '34. Κοινως και τα δυο ιταλικα Μουντιαλ ειναι το λιγοτερο υποπτα.

Τελος να αναφερω, οτι στο λυκοφως του Μεσοπολεμου, και πιο συγκεκριμενα στο Μουντιαλ του '38 στην Γαλλια, ο κοσμος βλεπει την πρωτη μεγαλη ομαδα της Βραζιλιας που παιζει εναν διαφορετικο τυπο ποδοσφαιρου και που εχει σαν ηγετη τον μεγαλο Λεονιντας ντα Σιλβα, γνωστο ως Λεονίντας σκετο. Για τον Λεονιντας εχω διαβασει αποψεις απο καποια γερόντια Βραζιλιανους που ειχαν δει τοσο αυτον οσο και τον Πελε και αποφαινονταν πως ο Λεονιντας ηταν ανωτερος. Ενδεικτικα ως προς το τι συνεβαινε το '38 στην Γαλλια θα πω πως η Βραζιλια εφτασε μεχρι τον ημιτελικο οπου και εχασε απο την Ιταλια με 2-1 με τον προπονητη των Βραζιλιανων να αφηνει εκτος (!!!) τον Λεονιντας για να τον ξεκουρασει.

[teratios]

Hideguti, εν πολλοίς το παραπάνω ήταν αποτέλεσμα του συνδυασμού υποχρεωτικής παρουσίας στην δουλειά με την περιβόητη "θερινή ραστώνη"...Ευτυχώς που η άδεια ξεκινάει σύντομα γιατί με έβλεπα να κατέληγα στο κρίκετ της Κορνουάλης κατά την διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης...

Οι πηγές κυρίως είναι πληροφορίες που βρίσκονται στο ίντερνετ, με συνδυασμό Wikipedia και Googling (μπορείς να κάνεις θαύματα με αυτά). Για πληροφορίες από τα μουντιάλ χρησιμοποίησα κάποια κομμάτια από το "100 χρόνια ποδόσφαιρο" του Διακογιάννη και για την επίδραση του φασισμού πληροφορίες από το ντοκιμαντέρ του BBC (αν δεν κάνω λάθος) που μετέδωσε πριν κάποιους μήνες το κανάλι της Βουλής με τίτλο "φασισμός και ποδόσφαιρο".

Το να δώσω βιβλιογραφία (αν και θα έπρεπε εξ αρχής να την σημειώνω, και καλά έκανες και το ανέφερες ώστε στο μέλλον να μην το αμελώ) πλέον που το έχω γράψει καταλαβαίνεις πως είναι εξαντλητικά βαρετό. Μπορώ όμως να δώσω μεθοδολογία. Επαναλαμβάνω, Wikipedia και Googling. Π.χ., από το άρθρο της Wikipedia με τίτλο "Football at The 1936 Summer Olympics" βλέπεις την παραπομπή για το περιστατικό του αγώνα Περού-Αυστρία, οπότε την ανοίγεις για να δεις το σχετικό άρθρο των Times εκείνης της εποχής.

(http://www.time.com/time/magazine/artic ... 42,00.html)

και λοιπά...

δεν είμαι σίγουρος για το σύνολο των στοιχείων που αναφέρω, αφού μπορεί να υπάρχουν σημαντικότατες λεπτομέρειές που μου διαφεύγουν (π.χ. μπορεί κάποιος να ρθει και να μου πει "τι λε ρε μπαγλαμά, εδώ παίξαν το 1931 Αγγλία - Ουρουγουάη και ήρθαν 6-0")...όμως, από τις πληροφορίες που μάζεψα, αυτές οι εντυπώσεις μου δημιουργήθηκαν...

για το μουντιάλ του '38 έχεις απόλυτο δίκιο...η επίσημη εκδοχή είναι πως ο Λεονίντας έμεινε στον πάγκο για να ξεκουραστεί για τον τελικό (όπου η Βραζιλία ήταν και καλά "σίγουρη" πως θα περνούσε)...αλλά και για τον τελικό υπάρχει μια ωραία ιστορία...λέγεται πως πριν τον αγώνα οι Ιταλοί παίχτες πήραν ένα σημείωμα από τον Μουσολίνι που έλεγε "Vincere o morire" ("Νικήστε ή πεθάνετε") και αυτό έφτασε στα αυτιά των Ούγγρων που κάθισαν να χάσουν (τουλάχιστον σύμφωνα με όσα υποστήριξε ο τερματοφύλακας τους) για να τους σώσουν την ζωή. Το σημείωμα μάλλον μεταφράστηκε λάθος στους Ούγγρους καθώς είναι εξαιρετικά απίθανο το να ήταν ειλικρινές, αφού ξέρουμε πως αυτή η έκφραση ήταν μια από αυτές που χρησιμοποιούσε το καθεστώς στον αθλητισμό για να δείξει πως περιμένει από τους αθλητές του να τα δώσουν όλα στον αγώνα...

(αυτή τη φορά έχω και βιβλιογραφία:

http://en.wikipedia.org/wiki/World_cup_1938 : Summary Και υποσημείωση 2

http://www.msnbc.msn.com/id/13438740/ : βρες το σημείο όπου ξεκινάει με "On this date in 1938, the most ominous of World Cup soccer games ever was played..." Οι επόμενες 2 παράγραφοι

[Hideguti]

"I am going to die sooner rather than later. But then everyone has to go sometime and I have enjoyed every minute."
http://www.paokg4.org/white.asp?articleid=708

Καλο ταξιδι Σερ.


The Geordies will rise again...