Τι ακούτε τώρα?? Και όταν λέω τώρα εννοώ τώρα!! II

[Miles]

Τι εννοείς, δεν βρίσκεις new wave από τη χώρα του Βαρέλα;

[tasso85]

μπορω να βρω και στο Μπορδοροδοκοκκινο Ακρωτηρι ΑΛΛΑ μετα τον Arvo Pärt τι βαζουμε
[youtube]VUNiM1Gu8yU[/youtube]

[Miles]

Ελα ρε Τάσο! Πρώτα πρώτα, αν ακούς Pärt μπράβο σου γιατί σημαίνει ότι έχεις κι εσύ ψηλά τον πήχη. Ωστόσο, γελάω με τον χαρακτηρισμό ότι η κλασική μουσική είναι η "σοβαρή" μουσική (παρεμπιπτόντως, πάντοτε απορούσα γιατί στα ελληνικά γήπεδα ακούγονται μόνο ελληνικά ή ροκ - μέχρι που πήρε το μάτι μου τους Ολλανδούς να παίζουν Σοστακόβιτς, το γνωστό κομμάτι από το έργο Jazz album). Η μουσική είναι μία: η καλή μουσική, την οποία τη βρίσκεις σε όλα τα είδη (ή σχεδόν σε όλα ) και σε πολλά μέρη του κόσμου.

Και για να "ρίξουμε λίγο το επίπεδο", ένα συγκρότημα που ποτέ δεν το άκουγα, αλλά το κομμάτι είναι τραγουδάρα.
[youtube]rqrw3_604_c[/youtube]

[Miles]

Τάσο, σε προειδοποιώ, αν βάλει γκολ ο Καγκάβα, και Toru Takemitsu θα ακουστεί εδώ.

[ΑποστόληςΑ]

Τρίτο τραγούδι από το πρώτο άλμπουμ του συγκροτήματος της καρδιάς μου. Το τραγούδι έχει τίτλο: "It' s a long road".
Τι κρίμα που αυτό το υπέροχο συγκρότημα το γνώρισα κατά την κυκλοφορία του τελευταίου τους (ουσιαστικά) album, το 1979.

[youtube]MGgHCnAjrYo[/youtube]

Well the road I see before me
Threatens pain at every bend, yeah
Well I might meet some men I understand
And hope to call 'em friends
Well, good company, it may comfort me
But I don't want love to distract my heart from the way

Now your love it gave me sorrow
And a broken heart to mend, yeah
So I took me to this lonely road
My sweet hopes to defend
Oh and why pretend, I won't look back
Even though the love of a happy man waits before

Well, the winter wind blows chilly
And the road is dark and grey
So take pity on a wanderer
Should you pass me on the way
Oh, I'm left alone without a home
Makes a man ask why he travels on when hope is gone

It's a long road
It's a long road
It's a long road
It's a long road

[Miles]

Προεόρτια γι' αύριο...

[youtube]79Htxpf5kzg[/youtube]

[tasso85]

[youtube]x-wqj2srENo[/youtube]

[Miles]

[youtube]SnTQAyrKgf0[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

Ηπειρώτικα;
Ε, τότε ας ακούσουμε και τα: "δόντια πυκνά", από τον σπουδαίο Αντώνη Κυρίτση:

[youtube]d1eO3uFcDeE[/youtube]

Δόντια πυκνά και μαργαριταρένια
φωνή σαν τ’ αηδονιού, στόμα χελιδονιού,
όλον το Μάη λαλεί κι όλη την άνοιξη.

Ωρέ μια Κυριακή και μια καλή ημέρα
ήρθε μια περιστέρα, μια καγκελοφρυδάτη,
μια μοσχομυρωδάτη,
αν δεν την είχα δει δε θα `χα ζουρλαθεί,
στη μαύρη γης να μπει.

Μωρέ τι λες αυτού; μωρέ ζαλιάρικο
τι βάζεις με το νου σου, κρυφά απ’ τους δικούς σου,
μαλαματένια πόρτα μ’ ασημοπήρουνα, η σκύλα η πεθερά σου
θέλει μαχαίρωμα ως το ξημέρωμα.

Αχ διαβαίνει η σκύλα και γελά,
στο σπίτι της πηγαίνει κι εμένα δε μου κρένει,
παναθεματισμένη και θεομπαίχτισσα,
κρασί, ρακί δεν ήπια σε είδα και μέθυσα

[Miles]

Και να μην ξέρετε τον Σκαλκώτα, δεν γίνεται να μην έχετε ακούσει αυτά τα κομμάτια ως μουσική επένδυση σε εκπομπές/επίκαιρα/ντοκυμαντέρ ιστορικού περιεχομένου στην τηλεόραση.

[youtube]awvwq96rXBY[/youtube]
[youtube]k7gkgZzcjWU[/youtube]
[youtube]VjPrLCLQ_hU[/youtube]

[Miles]

[youtube]Ec-Qsw5qZq4[/youtube]

[Miles]

[youtube]H6ci4pAYiUw[/youtube]

[ΑποστόληςΑ]

Έλα ρε φίλε!
Το δεύτερο single των Pink Floyd, που κυκλοφόρησε μέσα στο 1967! Ελάχιστοι φαντάζομαι γνωρίζουν το συγκεκριμένο τραγούδι, αν και προέρχεται από τεράστιο συγκρότημα. Έτσι μου ήρθε να παραθέσω και το πρώτο single του συγκροτήματος, το Arnold Layne, όταν το group ήταν ακόμη στην αρχή της καριέρας του και υπό την καθοδήγηση του εκκεντρικού (και πολύ δύσκολα συνεννοήσιμου) Syd Barrett, αλλά έχω ξεκινήσει την παράθεση τραγουδιών των Supertramp προς το παρόν. Οι PF και άλλα συγκροτήματα θα ακολουθήσουν μετά.

[Miles]

Στην αρχή σκεφτόμουν να βάλω το Arnold Layne.
Κάποια στιγμή θέλω να πάρω και το βινύλιο του Breakfast in America των Supertramp. Δεν ξέρω γιατί είχα την εντύπωση ότι και το school ήταν σε αυτό - ευτυχώς, μου την έλυσες αυτή τη λανθασμένη εντύπωση.

[ΑποστόληςΑ]

Το Breakfast in America ήταν το LP μέσω του οποίου γνώρισα για πρώτη φορά τους Supertramp, το 1979, όταν και κυκλοφόρησε. Μαζί με μένα φαντάζομαι και ο περισσότερος κόσμος. Ήμουν Β΄ Λυκείου, στη Βέροια, όταν έγινε αυτό και έγραψα τον δίσκο σε κασέτα, για να τον ακούσω με την ησυχία μου, γιατί ο δίσκος είχε βαβούρα, ενώ η κασέτα ήταν πολύ πιο εύκολη.
Αμέσως μετά έγραψα σε κασέτα το περίφημο Crime of the Century, αυτόν τον πανεξαίρετο δίσκο του 1974, που περιείχε το School και ένα σωρό ακόμη αριστουργήματα. Μετά από αυτόν, οι Supetramp έγιναν το αγαπημένο μου συγκρότημα.