Ad blocker detected: Our website is made possible by displaying online advertisements to our visitors. Please consider supporting us by disabling your ad blocker on our website.
dimitris88 έγραψε:Πάντα το πρώτο πράγμα είναι αυτό που θέλει ο προπονητής, τι ακριβώς έχει στο μυαλό του να παίξει. Στο ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου, που ήταν ιδανικό για την Ελλάδα γιατί οι περισσότερες ομάδες είναι αργές και κλείνονται πίσω, ο Μαουρίσιο ήταν ο ιδανικός ελεγκτής του ρυθμού για το Ρουμάνο. Ήταν αυτός ο παίκτης που του εξασφάλιζε αυτό που έλεγε "balance". Για να καταλάβουμε τι σήμαινε αυτό στο μυαλό του Ρουμάνου, ένα μόνο χρειάζεται να σκεφτούμε ότι τον Ολιβέϊρα που ποιοτικά ήταν πολύ πάνω από όλα μας τα χαφ, ο Λούτσε τον είχε στο μυαλό του ιεραρχικά 4ο, πίσω από Μαουρίσιο, Σάχωφ, Κάνιας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τελικό με την κούλα που ξεκίνησαν οι Κάνιας, Σάχοφ, το ίδιο και στο ντέρμπυ με το γαύρο. Ο Λούτσε δεν "εμπιστευόταν" το γρήγορο και κάθετο παιχνίδι του Ολιβέϊρα γιατί του δημιουργούσε ανασφάλεια, ένα λάθος στη γρήγορη μετάβαση μπορούσε να λειτουργήσει μπούμεραγκ. Ο Ολιβέϊρα έχοντας μάθει από την Πόρτο, προσπαθούσε να παίξει γρήγορα και κάθετα και αυτό αναστάτωνε τη χημεία του Λούτσε. Η λογική του Ρουνάνου ήταν, είμαι σφιχτός και κουμπωμένος πίσω. χωρίς αγωνιστικά ρίσκα και ένα γκολ μπροστά θα τη βρω την άκρη, θα το βάλω, είτε με τον Πρίγιο, είτε μετά με το Βιερίνια και τους άλλους από δίπλα. Η συνταγή του ήταν σούπερ για Ελλάδα και αποδείχτηκε στην πράξη αυτό αλλά για Ευρώπη ήταν πολύ αναχρονιστική γι' αυτό και δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι αξιόλογο. Ο Ρουμάνος λάτρευε τα συγκεκριμένα χαφ γιατί καταλάβαιναν απόλυτα αυτό το συντηρητικό που ήθελε να παίζει. Και οι παίκτες όμως ήταν ικανοποιημένοι γιατί αυτή η τακτική δεν τους εξέθετε, δεν έβγαζε στη φόρα τα σοβαρά αγωνιστικά τους μειονεκτήματα αλλά αντίθετα τους προστάτευε αγωνιστικά και τους δημιουργούσε υπεραξία. Γι' αυτό ο Λούτσε επέμενε τόσο πολύ να τους ανανεώσουμε γιατί ήξεραν τι ήθελε και μπορούσαν να παίξουν αυτό το καταραμένο balance (το καταραμένο το λέω χιουμοριστικά, στην Ελλάδα ήταν αυτό που μας έφερε του τίτλους). Η αληθινή αξία των παικτών φάνηκε στον επόμενο σταθμό τους. Τον Κάνιας στον ερυθρό αστέρα δεν ξέρουν πως να τον ξεφορτωθούν τώρα, ενώ και ο Σάχωφ πήγε σε μια κακή Ιταλική ομάδα, τη Λέτσε, η οποία τελικά υποβιβάστηκε, με το Σάχωφ να είναι μόνιμα παγκίτης και να μπαίνει μόνο ως αλλαγή. Σε μια ομάδα όπου το κέντρο της ξεκινούσε από τον Παναγιώτη Ταχτσίδη....
Άρα τα χαφ που θα αποκτήσουμε πρέπει να κουμπώσουν σε αυτό που θέλει να παίξει ο Φερέϊρα...
dimitris88 έγραψε:Πάντα το πρώτο πράγμα είναι αυτό που θέλει ο προπονητής, τι ακριβώς έχει στο μυαλό του να παίξει. Στο ποδόσφαιρο του Λουτσέσκου, που ήταν ιδανικό για την Ελλάδα γιατί οι περισσότερες ομάδες είναι αργές και κλείνονται πίσω, ο Μαουρίσιο ήταν ο ιδανικός ελεγκτής του ρυθμού για το Ρουμάνο. Ήταν αυτός ο παίκτης που του εξασφάλιζε αυτό που έλεγε "balance". Για να καταλάβουμε τι σήμαινε αυτό στο μυαλό του Ρουμάνου, ένα μόνο χρειάζεται να σκεφτούμε ότι τον Ολιβέϊρα που ποιοτικά ήταν πολύ πάνω από όλα μας τα χαφ, ο Λούτσε τον είχε στο μυαλό του ιεραρχικά 4ο, πίσω από Μαουρίσιο, Σάχωφ, Κάνιας, με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον τελικό με την κούλα που ξεκίνησαν οι Κάνιας, Σάχοφ, το ίδιο και στο ντέρμπυ με το γαύρο. Ο Λούτσε δεν "εμπιστευόταν" το γρήγορο και κάθετο παιχνίδι του Ολιβέϊρα γιατί του δημιουργούσε ανασφάλεια, ένα λάθος στη γρήγορη μετάβαση μπορούσε να λειτουργήσει μπούμεραγκ. Ο Ολιβέϊρα έχοντας μάθει από την Πόρτο, προσπαθούσε να παίξει γρήγορα και κάθετα και αυτό αναστάτωνε τη χημεία του Λούτσε. Η λογική του Ρουνάνου ήταν, είμαι σφιχτός και κουμπωμένος πίσω. χωρίς αγωνιστικά ρίσκα και ένα γκολ μπροστά θα τη βρω την άκρη, θα το βάλω, είτε με τον Πρίγιο, είτε μετά με το Βιερίνια και τους άλλους από δίπλα. Η συνταγή του ήταν σούπερ για Ελλάδα και αποδείχτηκε στην πράξη αυτό αλλά για Ευρώπη ήταν πολύ αναχρονιστική γι' αυτό και δεν μπορέσαμε να κάνουμε κάτι αξιόλογο. Ο Ρουμάνος λάτρευε τα συγκεκριμένα χαφ γιατί καταλάβαιναν απόλυτα αυτό το συντηρητικό που ήθελε να παίζει. Και οι παίκτες όμως ήταν ικανοποιημένοι γιατί αυτή η τακτική δεν τους εξέθετε, δεν έβγαζε στη φόρα τα σοβαρά αγωνιστικά τους μειονεκτήματα αλλά αντίθετα τους προστάτευε αγωνιστικά και τους δημιουργούσε υπεραξία. Γι' αυτό ο Λούτσε επέμενε τόσο πολύ να τους ανανεώσουμε γιατί ήξεραν τι ήθελε και μπορούσαν να παίξουν αυτό το καταραμένο balance (το καταραμένο το λέω χιουμοριστικά, στην Ελλάδα ήταν αυτό που μας έφερε του τίτλους). Η αληθινή αξία των παικτών φάνηκε στον επόμενο σταθμό τους. Τον Κάνιας στον ερυθρό αστέρα δεν ξέρουν πως να τον ξεφορτωθούν τώρα, ενώ και ο Σάχωφ πήγε σε μια κακή Ιταλική ομάδα, τη Λέτσε, η οποία τελικά υποβιβάστηκε, με το Σάχωφ να είναι μόνιμα παγκίτης και να μπαίνει μόνο ως αλλαγή. Σε μια ομάδα όπου το κέντρο της ξεκινούσε από τον Παναγιώτη Ταχτσίδη....
Άρα τα χαφ που θα αποκτήσουμε πρέπει να κουμπώσουν σε αυτό που θέλει να παίξει ο Φερέϊρα...
Ετσι ακριβως βλεπεις μπαλα αδερφε
Κμοπως λεγαν 2 τυποι που δεν συμπαθω αλλα ειχαν δικιο
„πες μου τα χαφ σου να σου πω ποιος εισαι»
Ετσι ακριβως βλεπεις μπαλα αδερφε
Κμοπως λεγαν 2 τυποι που δεν συμπαθω αλλα ειχαν δικιο
„πες μου τα χαφ σου να σου πω ποιος εισαι»[/quote]
ο Αμπέλ πάντως το έδωσε το στίγμα του. Έχοντας στην κορυφή της λίστας των χαφ τον Μενσά. Άσχετα εάν θα τον αποκτήσουμε ή όχι (δύσκολα με τα τωρινά οικονομικά δεδομένα), ο παίκτης έχει χαρακτηριστικά που δεν έχει κανένας χαφ μας. Είναι ένας box-to-box χαφ (με διαφορετικά χαρακτηριστικά από το Σβάμπ). είναι γρήγορος (πολύ γρήγορος για την ακρίβεια) που του αρέσει να κουβαλάει μπάλα στη γρήγορη μετάβαση στην επίθεση (αυτό δεν μπορεί να το κάνει ο Σβάμπ), με κάθετη εφόρμηση και πολύ καλή ντρίμπλα πάνω στο τρέξιμο και στο χώρο (δηλαδή ντρίμπλες ταχύτητας και όχι τόσο τεχνικής). Επίσης είναι χαφ με συνεχές τρέξιμο και υψηλό τέμπο στο ματς.
Αυτό, άσχετα όπως είπα εάν θα έρθει ο παίκτης, μας δείχνει τι ποδόσφαιρο θέλει να παίξει ο Φερέϊρα (τουλάχιστον θεωρητικά). Αυτό της γρήγορης μετάβασης και της πίεσης ψηλά που παίζουν οι καλές ομάδες της Πορτογαλίας, το οποίο ποδόσφαιρο είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που έπαιζε ο Λουτσέσκου. Τώρα εάν μπορεί στην Ελλάδα να παιχτεί τέτοιο ποδόσφαιρο αποτελεσματικά, σ' ένα πρωτάθλημα που δεν υπάρχουν οι χώροι λόγω ότι οι περισσότεροι αντίπαλοι κλείνονται πίσω, κοιτάνε όλη την ώρα να σκοτώσουν το ρυθμό του αγώνα, με καθυστερήσεις, πολλά φάουλ (συμβάλλει ότι και οι Έλληνες διαιτητές σφυρίζουν συνέχεια) και κάθε άλλου είδους βλαχιά για να μην πάρει ρυθμό ο αγώνας, σηκώνει πολύ συζήτηση. Γι' αυτό είπα ότι η συνταγή Λουτσέσκου για Ελλάδα ήταν αποτελεσματική γιατί ο ίδιος ο Ρουμάνος είναι καθηγητής σε αυτό το ποδόσφαιρο που παίζεται εδώ (ή αντιποδόσφαιρο με βάση αυτό που παίζεται στην Ευρώπη).
Τώρα που φαίνεται ότι ο Αμπέλ κατέληξε στο 3-4-3, νομίζω ο παρτενέρ του Σβάμπ δεν θα είναι κάποιος του στυλ Μενσά (αυτός θα ήταν ιδανικός στο 4-4-2, που ήθελε πέρσι ο Αμπέλ) αλλά κάποιος που είναι πιο καλός και σκληρός αμυντικά. Δηλαδή πάλι ένας box-to-box χαφ αλλά να γέρνει πιο πολύ προς το 6αρι. Για πιο επιθετική-οργανωτική νότα υπάρχει και ο Καντουρί. Επίσης έχω περιέργεια με τους πιτσιρικάδες χαφ, όπως ο Μπαλογιάννης, ακόμη και ο Τσιγγάρας, εάν μπορέσουν να μπουν στην εξίσωση ή ακόμη και ο Διαμαντής που τον πιστεύω πιο πολύ σαν χαφ παρόλο που τον καθιερώσαμε ως στόπερ (από τις Σέρρες πάντως σαν χαφ τον πήραμε στα 16 του)
Jack_riper έγραψε:https://www.transfermarkt.com/leonidas-stergiou/profil/spieler/507345 αντε ρε αμανατιδη κανε τα κολπα σου και φερτον στην ομαδα!
Στόπερ που δεν χρειαζόμαστε,1.80 ύψος 18 χρονών,με τον Μηχαιλιδη να έχει μπει με φόρα στην ομάδα.
Να τον κάνουμε τι;
Άσε που με τόσες συμμετοχές και στην ηλικία που είναι θα ζητάνε αρκετά χρήματα.
Αλλού έχει ανάγκη η ομάδα.
