Σε ολους φιλε ehemithe. Αυτου του τυπου οι ταινιες δεν θελουν να εχεις κανενα διδακτορικο στην φιλοσοφια για να τις δεις. Προκειται για ΠΟΛΥ ΑΠΛΕΣ ταινιες που διαλεγουν ομως να πραγματευτουν ΕΝΤΙΜΑ ενα πραγματικα ΜΕΓΑΛΟ θεμα.ehemithos 199 έγραψε:για μια ακομα φορα respect!! τα εχω μαζεψει απο την εφημεριδα "ποντικι" αλλα το ειχα δει σε επεισοδια στην ερτ (που αλλου?)Hideguti έγραψε:Ειναι γνωστο οτι υπαρχουν χιλιαδες οπαδοι του ΠΑΟΚ που λατρευουν το Μπρεχτικο θεατρο και το δηκτικο νυστερι του, την καμπαρε ατμοσφαιρα της Γερμανιας την εποχη της Δημοκρατιας της Βαιμαρης, τις βασανιστικες αναζητησεις του εργατικου κινηματος την περιοδο του Μεσοπολεμου, τον εγωισμο και την αναγκη για τρυφεροτητα (αρκει να την δειξει πρωτος/η ο/η αλλος/η) που διαπνεουν τις σχεσεις ανδρα-γυναικας, τα μυστηρια της εννοιας της φιλιας που μπορει να γινει κομματια μπροστα σε υλικα ή και σε συναισθηματικα συμφεροντα, την αγωνιωδη αναζητηση του ανθρωπου στην προσπαθεια του να κατανοησει τι διαολο μπορει να κανει σε αυτον τον ωραιο πλανητη προκειμενου να κανει καλυτερη την ζωη του.
Για τους χιλιαδες λοιπον συνοπαδους μου που ζητουν ολα τα παραπανω εχω ενα "στανταρακι", μεγαλυτερο και απο τον ασσο με Γρια το Σαββατο, που θετει ερωτησεις χωρις να μπαινει στον πειρασμο να δινει φτηνες απαντησεις. Ειναι το συνηθισμενης χρονικης διαρκειας, 15ωρο magnum opus, του Ραινερ Βερνερ Φασμπιντερ (και ξερο ψωμι), "Berlin Alexanderplatz", βασισμενο πανω στο ομωνυμο μυθιστορημα του Αλφρεντ Ντέμπλιν.
Τολμηστε λοιπον να μπειτε στο ρινγκ σε μια 15ωρη μαχη με τον εαυτο σας και δεν θα χασετε (αρκει να χασει ο εαυτος σας).
αλλα εισαι τρελος hide?? σε ποιον το προτεινεις εδω?
Να πω με δικα μου λογια μια ιστορια που αρεσε στον Αντρει Ταρκοφσκι να διηγειται. Oταν ειχε προβληθει (στην Μοσχα νομιζω) η πρεμιερα του αριστουργηματος του, "Καθρεφτης", μετα το περας της προβολης συζητουσε ο Ταρκοφσκι με κριτικους και αλλους παρευρισκομενους για το "νοημα" και τους συμβολισμους της ταινιας. Η ωρα περασε πολυ, επεσε η νυχτα και καποια στιγμη η καθαριστρια του σινεμα, που δεν αντεχε να περιμενει αλλο και ηθελε επιτελους να κανει την δουλεια της και να παει σπιτι της, φωναξε στην ομηγυρη "Τι στο καλο συζητατε τοση ωρα?? Στην ταινια ενας ανθρωπος που ειναι στα τελευταια του φερνει στο μυαλο του τις πραξεις και τους ανθρωπους της ζωης του, μετανιωνει για τα λαθη που εκανε και ευχεται να ειχε μια δευτερη ευκαρια". Αφοτου ακουστηκε αυτη η φωνη, ο Ταρκοφσκι ειπε κατι στο στυλ "Κυριοι το διαλυουμε. Δεν χρειαζεται να το διυλιζουμε αλλο το ζητημα". Τοσο απλα και τοσο μεγαλειωδως λοιπον, μια "καθημερινη" γυναικα κατανοησε πληρως το τι συνεβαινε στον "Καθρεφτη".
Το γιατι τωρα αυτες τις ταινιες τις βλεπουν πολυ λιγοι, ειναι ενα ζητημα που ελαχιστα εχει να κανει με την "ανθρωπινη προσωπικοτητα", αλλα μεγιστα με τις υλικες συνθηκες παραγωγης και διανομης της κινηματογραφικης βιομηχανιας σημερα.
