To παρακατω ειναι ενα κειμενο απο το μπλογκ
http://dalikeris1.blogspot.com/Ο Μιλτος Νταλικιερης, που εγραφε παλιοτερα και στην sportline, ειναι ενας απο τους ελαχιστους ανθρωπους που γραφουν για το ποδοσφαιρο και που τους εχω σε μεγαλη εκτιμηση. Δεν συμφωνω με ολα οσα γραφει το κειμενο του, αλλα το παραθετω γιατι ειναι ενα απο τα πλεον γονιμα για προβληματισμο, "αθλητικα" αρθρα.
"Νο Ολίμπικ Γκέιμς ιν φάκινγκ Αθενς"
Οι επαναλήψεις, στην περίπτωσή μας, μάλλον δεν έχουν νόημα. Οσο κι αν η επανάληψη είναι η μανούλα της μάθησης, εντάξει, τα μάθαμε, τα εμπεδώσαμε και ...γαμώ τη μάνα της (της μάθησης).
Γι΄ αυτό στο θέμα που ακολουθεί δεν θα ασχοληθώ...
α) Με την κακή ποιότητα του πρωταθλήματός μας. Αν αυτό που είδαμε στην Τούμπα, είναι το θέαμα που μπορούν να προσφέρουν η πρώτη και η δεύτερη ομάδα της Σούπερ Λίμπας, τότε την επόμενη φορά θα είναι καλύτερα να νοικιάσουμε μια ποιοτική βιντεοκασέτα των έιτις, του τύπου "ο τελευταίος Γυφτοκράτορας" ή " ο Ταμτάκος στο Ναυτικό".
β) Με τα καφριλίκια της εξέδρας. Αν καλά και σώνει θέλετε να διαβάσετε την άποψή μου για όλα αυτά τα καραγκιοζιλίκια που έγιναν στην Τούμπα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα, ανατρέξτε στο θέμα "Οχι άλλα ...τούβλα στα γήπεδα!" της Κυριακής 25 Ιανουαρίου...κλικ
Αν βαριέστε και θέλετε μια περίληψη, μεταξύ άλλων έγραφα τότε:
"Από τύχη δεν έχουμε φυτέψει μέχρι τώρα κανέναν παίκτη δυο μέτρα κάτω από το γρασίδι. Ξεκινάει το πρώτο ΠΑΟΚ - Αρης, τολμάει ο Αρης να κερδίσει κόρνερ μπροστά στη Θύρα 4, ξηλώνουν τα καλόπαιδα τρία σκαλοπάτια τσιμέντο κι αρχίζουν να βομβαρδίζουν τον δύσμοιρο που πήγε να το εκτελέσει. Στο 3ο λεπτό το κέρδισε ο Αρης το κόρνερ, στο 10΄ συνεχίστηκε το παιχνίδι, στα γκογκόβια του ο αθλητικός δικαστής, αθώος ο ΠΑΟΚ". Οταν έγιναν αντίστοιχα γεγονότα στο "Κλ. Βικελίδης", σημείωνα ότι ο διαιτητής όφειλε να πάρει μία εκ των δύο αποφάσεων:
"α) Να απαιτήσει να εκκενωθεί το γήπεδο.
β) Να δώσει την πραγματικά σωστή, απόλυτη λύση: να διακόψει το παιχνίδι σε βάρος του γηπεδούχου, να μηδενιστεί, να του αφαιρεθούν βαθμοί, να κλείσει το γήπεδό του για μερικές εβδομάδες και να αναγκαστούν οι υπεύθυνοι να βρουν λύση".
Αυτή η ξεφτίλα πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει, όπου κι αν συμβαίνει. Δεν χρειάζονται πια κραυγές και "καταδίκη" των επεισοδίων.
Οσο δεν παίρνει κανείς μέτρα, όσο κανείς δεν τιμωρεί κανέναν, αυτά θα συμβαίνουν. Πετάνε τούβλα στον παίκτη που πάει να χτυπήσει το κόρνερ, με κίνδυνο τη ζωή του (δεν αναφέρομαι στα ξεφτιλίκια του Τζόλε με το άδειο μπουκάλι), ο αγώνας διακόπτεται. ΤΕΛΟΣ!
Διακοπή, τιμωρία κι άμα θέλετε, ξανακάν΄τε το.
Ως εκεί με την ποιότητα του πρωταθλήματός μας και την - δυστυχώς αντίστοιχη - ποιότητα των οπαδών μας, γιατί στη συνέχεια του θέματος θέλω να ανοίξω - ή, μάλλον, να ξανανοίξω - μια συζήτηση που, μεταξύ αφορισμών, μπορεί και να εξηγήσει πράγματα και καταστάσεις.
Η πρώτη φορά που έθεσα τέτοιο ζήτημα, ήταν πριν αρκετά χρόνια, τον Νοέμβριο του 2003, όταν οπαδοί του ΠΑΟΚ είχαν αναρτήσει το περιβόητο πανό "ΝΟ ΟΛΙΜΠΙΚ ΓΚΕΙΜΣ ΙΝ ΦΑΚΙΝΓΚ ΑΘΕΝΣ", σε ένα ματς Κυπέλλου Ουέφα με την Ντέμπρετσεν στην Ουγγαρία.
Ελεγα τότε πως το εύκολο είναι να αρχίσει κανείς τους αφορισμούς ("τα κωλόπαιδα", οι "ανθέλληνες" και "φτου τους") και το δύσκολο να εξηγήσει αυτή τη στάση. Οχι, φυσικά, μόνο των οπαδών του ΠΑΟΚ, αλλά τη γενικότερη "λογική" της Σαλονίκης και ευρύτερα της Βόρειας Ελλάδας.
Κατ΄αρχάς, ας έχουμε στο πίσω μέρος του μυαλού μας ένα ...αξίωμα: ο ΠΑΟΚ είναι μια από τις λίγες ομάδες στην Ευρώπη, που πέρα από έναν σύλλογο, εκπροσωπεί και ένα ευρύτερο φάσμα της κοινωνίας. Σε μια λογική αντίστοιχη της Μπαρτσελόνα, που εκφράζει την αδικημένη από το κράτος της Μαδρίτης, Καταλωνία, ο ΠΑΟΚ φέρεται ως ο εκφραστής μια γενικότερης στάσης απέναντι σε αυτό που στη Βόρεια Ελλάδα ονομάζεται "κατεστημένο της Αθήνας". Μια στάση, βέβαια, που κάτω από τα Τέμπη χαρακτηρίζεται ως "κόμπλεξ" απέναντι στην Αθήνα.
Ενα "κόμπλεξ" που ...εκ του "κατεστημένου" και της δικής του στάσης δημιουργήθηκε.
Το αποτέλεσμα αυτής της κόντρας, θα μπορούσε να χωρίσει την Ελλάδα στα δύο κι επειδή αυτό μάλλον δεν το θέλει κανείς, η "λύση" που φαίνεται να έχει επιλεχθεί και απο τις δύο πλευρές, δεν είναι της "ενότητας", αλλά της "μη διάσπασης"! Δεν μισούμε ο ένας τον άλλον, αλλά ούτε και τον συμπαθούμε. Στην Ελλάδα τους και στην Ελλάδα μας...
Το θέμα είναι πως οι μισοί Ελληνες κοιτάζουν κάποιες φορές τους άλλους μισούς με μισό μάτι, πιθανότατα γιατί στις μοιρασιές σχεδόν ποτέ δεν ίσχυσε το μισό-μισό.
Η Αθήνα συγκέντρωσε τις εξουσίες, στους Ολυμπιακούς Αγώνες πήρε όλες τις δουλειές και τις προοπτικές, τα φανάρια της υποθαλάσσιας οδού της Σαλονίκης δεν δουλεύουν και το μετρό της έχει απεργία.
Ολα αυτά οι Σαλονικιοί τα χρεώνουν στο "κατεστημένο" και σε μεγάλο μέρος έχουν δίκιο. Γι΄ αυτό σε μεγάλο ποσοστό δεν ήθελαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες, γι΄ αυτό σε ακόμα μεγαλύτερο ποσοστό, κυρίως μέσα από τις ομάδες τους (και κυρίως μέσω ΠΑΟΚ), προσπαθούν να φωνάξουν για την "αδικία" που συντελείται σε βάρος τους και σε πολλές περιπτώσεις αρκεί μια μικρή πρόκληση για να ανάψει ο μεγαλύτερος καβγάς.
Κάπως έτσι ήρθε και το - αναμενόμενο - βίαιο ξέσπασμα του Σαββατοκύριακου. Το "κατεστημένο του Ολυμπιακού" (ποδοσφαιρικός όρος για το "κατεστημένο της Αθήνας"), με την - "άδικη σε βάρος του ΠΑΟΚ" - πρόκριση στο Κύπελλο πριν από τέσσερις μέρες, έδωσε ακόμα μια αφορμή (όπως η Αθήνα έδωσε αφορμή με τους Ολυμπιακούς Αγώνες, το μετρό, την Αττική οδό, τα - γαμώ τα - υπουργεία μου), τα ήδη θολωμένα μυαλά θόλωσαν ακόμα περισσότερο και ένα γήπεδο - ως συνήθως αυτό της Τούμπας - έγινε πεδίο μάχης, για να βγάλουν οι Σαλονικιοί τα (εκ του κατεστημένου προερχόμενα) κόμπλεξ - εσώψυχά τους.
Αν δούμε το θέμα συνολικά από κοινωνικής άποψης, στις μέρες μας ο Ελληνας δεν θέλει και πολύ για να ξεσπάσει. Οπως συνέβη και στην Αθήνα (και σε άλλες μεγάλες πόλεις) στα γεγονότα του Δεκέμβρη, λίγη παραπάνω πίεση από την εξουσία, αρκεί για μια μαζική εξέγερση. Δεν περνάει καλά ο Ελληνας, είναι πιεσμένος, ζορισμένος, κάνει υπομονή αλλά ...μην του πατήσεις και τον κάλο.
Αν στον πατημένο κάλο, προσθέσετε ένα "κατεστημένο" κι ένα "κόμπλεξ", έχετε μια καλή εξήγηση για όσα συνέβησαν στην Τούμπα.
Ανεξάρτητα, βέβαια, με το αν υπάρχει εξήγηση ή όχι, υπάρχει και το "γεγονός". Αυτά που έγιναν, δεν μπορούν να μένουν ατιμώρητα επειδή υπάρχει εξήγηση. Δεν μπορείς να απειλείς τη σωματική ακεραιότητα ενός παιδιού, όπως ο Γιαννάκης ο Παπαδόπουλος και να έχεις την απαίτηση να σε "καταλάβουν".
Δεν μπορείς να απαντάς με άδικο στο όποιο "άδικο".
Δεν μπορείς να ζητάς αθώωση από το δικαστήριο, επειδή "τη σκότωσα γιατί με κεράτωσε και πρέπει να με καταλάβετε".
Εντάξει, πουτάνα ήτανε, αλλά οι νόμοι περιλαμβάνουν και τις πουτάνες...
Μέχρι να σταματήσει να γίνεται της πουτάνας στα ελληνικά γήπεδα, να πάψουμε να το παίζουμε "Βόρειοι και Νότιοι" και να δούμε επιτέλους και λίγη μπάλα από τις "καλύτερες ομάδες του πρωταθλήματος", εγώ, ο Μίλτος, νά ΄μαι καλά...
Υ.Γ.: Κάποιος να μαζέψει και αυτόν τον Σέργιο τον Κονσεϊσάο. Πολλά νεύρα έχει το παλικάρι. Του φταίνε οι αντίπαλοι, η μπάλα, το χορτάρι, τα κουτιά από τις κοκακόλες, ο γιαλός που είναι στραβός κι ο καφές που δεν είναι "νταν στη μέση". Μόνο ο καθρέφτης του δεν του φταίει σε τίποτα, γιατί φαίνεται πως δεν τον κοιτάζει ποτέ...
