Νέος προπονητής 2019/2020

[xpan]

Ο Νίκολιτς της Βίντι γιατί δεν ψάχτηκε?μια χαρά σκληροτράχηλη ομάδα έχει φτιάξει με ψίχουλα και μετριότητες

γιατί είναι καραφλός

[pirate_salonica]

Απαιτώ να διοριστεί στο φόρουμ ενας πορτογάλος mod για να μην μπερδευομαστε.

Τέλος οι διορισμοί είπαμε, θα τους απαγορεύσει ο κούλης! Για να μπει καινούριος μοντ πρέπει να φύγουν 5!

[constadine]

Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO

Δυο χρόνια είναι η διάρκεια παρακολουθήσεις ,εξετάσεις κ.τ.λ
Δεν ξέρουμε αν έχει καν ξεκινήσει τη διαδικασία να το πάρει .

[goldpiscis78]

https://www.coachesvoice.com/abel-ferre ... meira-liga

[karlat85]

καποιος με επιχειρηματα να πει γιατι ειναι τοσο χαλια η επιλογη ουζουνιδη...

Για το κόλλημα του στο 442

[chrisg4]

Γιατί Έλληνας προπονητής ποδοσφαίρου είναι το μεγαλύτερο ποδοσφαιρικό ανέκδοτο στον πλανήτη .

[teod1980]

+ την περίμετρο της γης στον chrisg4

[buffalobill4]

Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO

Καλά αυτό έχει παρακάμφθει και από άλλους.

Δηλώνεις άλλον πρώτο με ΟΥΕΦΑ προ αλλά κουμάντο κάνει ο μη έχων. Δεν θα εφευρισκαμε και την σχάση του πυρήνα.

Άσχετο με το αν θελω η όχι Γκαρσία στον πάγκο η απάντηση

[tad]

Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO

Καλά αυτό έχει παρακάμφθει και από άλλους.

Δηλώνεις άλλον πρώτο με ΟΥΕΦΑ προ αλλά κουμάντο κάνει ο μη έχων. Δεν θα εφευρισκαμε και την σχάση του πυρήνα.

Άσχετο με το αν θελω η όχι Γκαρσία στον πάγκο η απάντηση

Έτσι ακριβώς ...
όσο αφορά τον Γκαρσία επίσης για να μην παρεξηγηθώ δεν πιστεύω ότι είναι η καλύτερη επιλογή ... απλά θεωρώ ότι οι καλύτερες σε σχέση με αυτόν είναι λίγες και πάρα πολύ δύσκολες ...
μακάρι η ομάδα να πετύχει κάποια από αυτές ...

[kostasAthens]

Αν θέλουν να κερδίσουν λίγο χρόνο ξεκινάς με Γκαρσία και μέσα στην βδομάδα φέρνεις προπονητή
Το καλό θα ήταν να κάναμε και ένα σταθερό τιμ από γυμναστές κτλ όπως έχουν όλες οι ευρωπαϊκές ομάδες στο οποίο θα πρόσθεταν ένα άτομο του προπονητή και όχι να φεύγουν όλοι κάθε φορά

Στάλθηκε από το Redmi 5 Plus μου χρησιμοποιώντας Tapatalk

[paok re niamou]

Τι γιατι ?
γιατι εχει αθηναικες πινακιδες

[cellophan]

Ας γραψω ενα μακριναρι μιας και το θεμα προπονητης ειναι απο τα πιο ενδιαφεροντα για μενα:

-Ποσο σημαντικο ρολο παιζει ο προπονητης? Αρκετα σημαντικο ειναι η αληθεια, σκεφτειτε τον ως σχεδιαστη κι επικεφαλης ενος προτζεκτ. Δινει κατευθυνσεις, συντονιζει, επιβλεπει και ενσαρκωνει μια συλλογικη προσπαθεια. Ταυτοχρονα ομως, το 2019, δεν υπαρχουν προπονητες αλλα προπονητικα επιτελεια. Μικρες ομαδες ανθρωπων, ο καθενας με την εξειδικευση του, οι οποιες δουλευουν πανω σε ενα συγκεκριμενο πλανο. Ναι, ο προπονητης (head coach) ειναι αυτος που δινει τις κατευθυντηριες γραμμες, αλλα αν παρεις πχ τον Γκουαρντιολα απο το επιτελειο του και τον ριξεις στο επιτελειο του Κλοπ και το αντιστροφο, πρωταθλημα θα παρει η Τοτεναμ (μονο ετσι). Αυτο ηδη θα επρεπε να μας λεει πολλα και να αποκλειουμε μεμονωμενους γυρολογους. Δεν ειναι τυχαιο οτι ο Λουτσεσκου ηρθε με τρεις τυπους, ουτε οτι ο Κλοπ πηγαινε παντου με τον Ζελικο Μπουβατς στον οποιο πιστωνεται τεραστιο μερος της φιλοσοφιας Κλοπ. Πρεπει λοιπον να προσεγγισουμε σοβαρους επαγγελματιες που εχουν 3-4 ατομα τα οποια θα θελουν να φερουν οπωσδηποτε στην ομαδα, ωστε να ξερουμε οτι ολοι μαζι θα δωσουν - ο καθενας οτι ξερει καλυτερα - στον συλλογο.

-Η ομαδα κανει τον προπονητη ή ο προπονητης την ομαδα? Η απαντηση ειναι "και τα δυο". Ή για να μαστε πιο ακριβολογοι, την διαφορα κανει ενας προπονητης με ξεκαθαρο και εφαρμοσιμο πλανο, ο οποιος πλαισιωνεται απο το καταλληλο επιτελειο συνεργατων, και διαθετει παικτες που μπορουν να εφαρμοσουν το πλανο του. Βαλτε τον καλυτερο προπονητη της 20ετιας, τον Γκουαρντιολα, σε μια ομαδα οπως η σημερινη Γιουβεντους. Αδιαμφισβητητα παιχταραδες, οι οποιοι ομως αδυνατουν να παιξουν το ταχυτητο παιχνιδι χωρων του Καταλανου. Οπως και με την Σιτυ, θα του παρει 1-1,5 χρονο και αρκετες μεταγγραφες μεχρι να φτιαξει την ομαδα. Τον κανουν οι παικτες? Δειτε πως ζοριζεται με παιχταραδες η Μπαρτσελονα απο τοτε που εφυγε ο Πεπ, διχως το παραμικρο πλανο για το πως να παιξουν. Τι μας λεει εμας αυτο? Οτι προπονητες τυπου Γκαρσια, Ιβιτς κλπ που δεν εχουν στον ηλιο μοιρα προπονητικα, ουτε εξω απο την Τουμπα δεν κανει να περνανε το 2019, διοτι δεν θα τους κανει προπονητες το ροστερ του ΠΑΟΚ, ακριβως γιατι δεν ειναι. Κι οτι σε καθε συζητηση με κορυφαιο (για τα ελληνικα δεδομενα) προπονητη, θα πρεπει να συζητιεται αδιακοπα αν αυτο που εχει στο μυαλο του ταιριαζει με το ροστερ της ομαδας. Επειδη πχ καποιοι τρολαρατε με Μουρινιο, εντελως θεωρητικα ο Μουρινιο θα γουσταρε τρελα Λημνιο αλλα θα αφηνε εκτος αποστολης Μπισεσβαρ, Μαουρισιο, Ματος κλπ. Ακομα κι ο 3 κλασεις κατω κλωνος του Μουρινιο δηλαδη, δεν θα ταιριαζε στο ροστερ της ομαδας.

-Δεν εχει σημασια απο που ειναι ο προπονητης, αρκει να εχει επιτυχιες στο βιογραφικο του. Αλλος τεραστιος μυθος. Πολλοι προπονητες δεν εχουν επιτυχιες, χειροπιαστες τουλαχιστον (τιτλοι, Ευρωπη κλπ), διοτι ουδεποτε ειχαν την ευκαιρια να αναλαβουν μεγαλη ομαδα. Αλλοι πηγαιναν απο τη μια μεγαλη ομαδα στην αλλη, και μαζευαν τιτλους. Ο Κλοπ εχει 2 πρωταθληματα κι 1 τσαμπιονς λιγκ σε 18 χρονια καριερας. Ο Ζινταν εχει 1 πρωταθλημα και 3 τσαμπιονς λιγκ σε 3 χρονια καριερας. Υπαρχει ανθρωπος που αν ειχε την δυνατοτητα της επιλογης, θα διαλεγε τον δευτερο? Πρωτο και σημαντικοτερο κριτηριο ειναι αν αυτος ο ανθρωπος εχει μια συγκεκριμενη φιλοσοφια, ή αν απλα ειναι ενας συνετος διαχειριστης. Για μενα, αν θελουμε να αλλαξουμε επιπεδο, κυνηγαμε καποιον με φιλοσοφια. Επομενο κριτηριο ειναι οι παραστασεις του. Προπονητης ο οποιος ανδρωθηκε σε σπουδαιο τακτικα πρωταθλημα κι εχει εμπειριες απο κανα δυο αλλα, ειναι πολυ πιο ασφαλης επιλογη απο προπονητη που επαιξε μπαλα πχ στην Ουγγαρια και προπονησε στην Ουκρανια (μιας και μονιμως απο αυτη την γειτονια ψωνιζουμε προπονητες). Τα τελευταια χρονια οι κυριες σχολες ειναι η Γερμανικη (νεοι προπονητες, τεχνοκρατες, με πολυ ξεκαθαρες ιδεες, ποδοσφαιρο υψηλης εντασης και απολυτα ισορροπημενο με μια ταση προς το επιθετικογενες), η Ισπανικη (επιθετικογενες ποδοσφαιρο, τρελος ρυθμος οταν εχεις την κατοχη κλπ) και η Πορτογαλικη (ισορροπια, καλη αμυνα για σιγουρια, καλη επιθεση για νικες). Ειναι πολυ σημαντικο να προσεγγισουμε προπονητη μιας σχολης, κι οχι πχ τον Νικολιτς που πετυχε με την Βιντι επειδη μας κερδισε ή επειδη εκφραστηκε θετικα για μας, ή τον Μιλογεβιτς επειδη πετυχε με Πανιωνιο και Ερυρθρο Αστερα, ή τον Ρεμπροφ επειδη ξερωγω δεν υπαρχει επειδη.

Βασει των παραπανω, προσωπικα θα ξενερωσω απιστευτα πολυ αν φερουμε (απ'οσους ακουστηκαν εδω ή σε σαητ) τους Γκαρσια, Ιβιτς, Ουζουνιδη (ΔΕΝ εχουμε Γουμενο, επαναλαμβανω, ΔΕΝ εχουμε Γουμενο, υπαρχουν κανονικοι προπονητες), τους Πογιετ, Χιμενεθ (Παναγιτσα μου δεν θα αντεξω να δω ουτε 10 λεπτα ΠΑΟΚ στα λιγα ρεπο μου, μη μου το κανεις αυτο, δεν μπορω να ροχαλιζω και να ενοχλω τους γυρω μου) καθως και τους Σαντος, Μπολονι. (Τι κινητρο κι ορεξη να εχουν ρε παιδια ανθρωποι που πλεον κοιτανε την συνταξη τους?) Απο τους αλλους που ακουστηκαν, προφανως και δεν ειναι ρεαλιστικη επιλογη ο Κονσεϊσαο, ουτε συμβατη με το ροστερ μας (4-4-2 παιζει), απορω πως επεσε το ονομα του Ζαρντιμ (Ισως ο καλυτερος προπονητης που περασε απο Ελλαδα, τουλαχιστον τα τελευταια 20 χρονια.) στην κουβεντα, ενω δεν θα ηθελα τον Καρερα γιατι δεν εχουμε επαρκες δειγμα για να κρινουμε αν ειναι οντως προπονητης σοβαρος ή ειναι ενας ακομα φανφαρονος Ιταλος τυπου Μαντσινι, Μοντελα κλπ.

Ιδανικα θα ηθελα τον Αμπελ Φερεϊρα της Μπραγκα, τον Φιλιπ Κοκου που ειναι χωρις ομαδα, κι αν επρεπε να παμε σε πιο αγνωστες επιλογες που εμπεριεχουν μια δοση στοιχηματος (καλυτερα οχι, αλλα τετοια ωρα τετοια λογια και ποιος ξερει ποσα ακυρα θα φαμε απο ανθρωπους που δεν θελουν να ρισκαρουν αναλαμβανοντας μια ομαδα μεσουσης της προετοιμασιας), τον Weinzierl ή σε ακραιες περιπτωσεις τον Anfang. Θα ηθελα και κανεναν Ισπανο, αλλα φοβαμαι οτι οι πρωτοκλασατοι θα περιμενουν τις πρωτες φθινοπωρινες μπορες για να αναλαβουν καμια ομαδα της Λα Λιγκα που θα ψαχνει προπονητη, ενω η αιωνια αγαπη μου ο Τσαβι στον οποιο πιστευω προπονητικα, μολις ανελαβε μια Αραβικη.

SPOT ON!

[sourdos4]

Αν είχε όμως;

[sourdos4]

Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO
Ο ΓΚΑΡΣΙΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΔΙΠΛΩΜΑ UEFA PRO

Δυο χρόνια είναι η διάρκεια παρακολουθήσεις ,εξετάσεις κ.τ.λ
Δεν ξέρουμε αν έχει καν ξεκινήσει τη διαδικασία να το πάρει .

Φίλε μου την ΔΕΥΤΈΡΑ ΝΑΙ ΤΗΝ ΔΕΥΤΈΡΑ θέλουμε προπονητή.
Κάνω εικόνα τον Γκαρσία να δίνει εξετάσεις και εμείς απ' έξω να περιμένουμε σαν την δόλια μάνα να μάθουμε πως έγραψε

[jibbie]

τα λεγαμε απ τη στιγμη που επισημοποιηθηκε η απομακρυνση Λουτσε, αυτη ειναι η λυση.



ευτυχως και ο Branco διαβαζει παοκμανια

σοβαρα τωρα, χαιρομαι που βλεπουμε την ουσια. για οποιον θελει να μαθει περισσοτερα για τον μαν, παραθετω ενα ενδιαφερον αρθρο

coachesvoice.com
Planting the seed - The Coaches' Voice
8-10 minutes

Do you remember the game, Football Manager?

My mates would pick teams like Barcelona or Real Madrid – teams where, of course, you are going to win. You can buy everyone!

The way I saw it, the great challenge comes not when you are those big teams– but when you are competing against them, with fewer resources.

So I always trained small teams. Teams from the second division, like Penafiel in Portugal, where I started my playing career, or Braga. Or teams who never win titles: someone like Tottenham.

And I always believed we could win.

How? As equals? By attacking in the same way?

No.

How did a little guy like Napoleon manage to beat people? With strategy. With trickery.

It’s important to ask the hows and the whys as a coach. I learnt that first from a coach called Jesualdo Ferreira, here at Braga.

He was a teacher.

I had some coaches who trained. Others taught. Those who trained would shout: “Pressure!” But when? How? Who? Where?

Jesualdo was always asking questions: “Where are you going? Why? If there was another attacker here, which would you mark? Why?”

It’s by having those conversations that you make sure your players know their jobs.

That approach really helped me, and I now consider myself a coach who likes to teach and ask questions of my players – the hows and the whys that Jesualdo taught me.

“Sometimes, a door closes and a window opens”

At the time I worked with him, I was around 24 years old. I already knew that I wanted to be a coach. And I knew that starting then was the way to do it, because understanding coaching would make me a better player.

I kept a diary. Every day after training, I’d get home and write up what I had seen. Questions of leadership, strategies, meetings, things I liked… I still have the notebooks now.

I was still learning when I was playing for Sporting at the age of 31 (below, left). I remember the director of the academy asking me: “Don’t you want to start your coaching career now?”

“Not now – I’m going to play until I’m 40!”

One month later, I suffered a bad knee injury.

Some believe in destiny, others don’t.

That injury came at a time when my contract with Sporting was coming to an end. They offered me the chance to recover at the club, and see if I could find another one afterwards, but it was no good.

Whenever I ran, my knee would hurt. Pain. Pain. Pain.

I had three consultations with the doctors, and each time they told me I would have to retire. I cried for days when I finally accepted I couldn’t continue. I was in mourning. Angry. It felt so unfair.

How is this possible? I have got to this age without a single injury. And now… this?

Sometimes, though, when a door closes a window opens.

I started helping out the head coach of Sporting’s junior side. When he made the step up to work with the seniors, there was a vacancy. They told me I was going to take the job and could complete my courses as a coach there.

So, that’s how my story started: with a bad accident.

“The future is this cat-and-mouse game within a single match: adapting to tactical changes in reaction to your opponent”

In my first year, we won the junior league. Then we made the final four of the UEFA Youth League alongside Liverpool, Southampton and Chelsea. The year after, I was promoted to Sporting’s B team and led them to sixth place.

That’s when Bruno de Carvalho took over as the club’s President. You know who that is, right?

A week after the season started, he fired me.

What do you want from a B team? Usually, it is to get players ready for the A team. As well as finishing sixth the previous season, Carlos Mané, João Mário and Eric Dier had made that step up.

Anyway, that was it. Another door closed.

This time, the open window that followed allowed me to return to Braga, where I trained the B team for three seasons before taking over the first team.

My methodology comes from the old Sporting school of coaching – because it was there that I took my first steps as a coach.

But I am always looking to the future of football, too. To how the likes of Pep Guardiola and Mauricio Pochettino are working.

For me, the future is this cat-and-mouse game within a single match: adapting to tactical changes in reaction to your opponent.

In the Europa League last season, we went to Hoffenheim. They started with a 3-5-2 formation, which changed to a 4-3-3 during the match: three strikers, full-backs advancing. We started in a 4-4-2 but ended up in a 5-4-1 to combat what they were doing.

We won that game 2-1. As a coach, it’s the game I am most proud of.

“I tell you this: there is no perfect formula. No perfect game plan. Only the one that you believe in”

If your opponent is at the same level as you, then fine – I can attack you. But if you attack a mountain, you have to do it differently.

In other games, you want to be the protagonist: to dominate the ball. But sometimes you have to accept your opponent is stronger than you. And, in this case, you have to be balanced.

As much as we would like to be Manchester City, we don’t have a Guardiola and we don’t have a Bernardo Silva. So you have to have the humility to know that every game demands a different approach. In my opinion, that has been our greatest secret.

Before a match, I give my players three key ideas. That’s all.

It’s like when you see a film and, at the end, someone asks you: “What did you take from that?”

It might be a kiss, or when the couple got married – but it will only ever be three or four things. It’s the same with the players.

I tell you this: there is no perfect formula. No perfect game plan. Only the one that you believe in.

You might prefer mine, or Guardiola’s, or Diego Simeone’s. The important thing is being able to explain what you want to the players. That’s what it is to be a good coach.

Today we have this stigma: that you are only good if you win. That if you win, you are a great coach. And if you lose, you are weak.

But that, for me, is a lie.

You are judged at the weekend, when you show what you’ve been doing during the week. That’s when people will see whether your team is organised or not. Whether you work the ball well or not. Sunday is your test.

But I always say to the players: “Let’s focus on our tasks.” Because the more you focus on the result, the more anxious you get.

There’s no point simply fretting about passing the exam: you have to study for it. Study well, and you don’t need to worry.

Take care of the process, and the result will come.

It’s the same when it comes to our ambitions as a team. It wouldn’t be fair to put pressure on myself or the players by declaring we are title contenders.

We have completely different weapons to our opponents.

You can’t create expectation when you have a turnover of €20m and Benfica’s is €120m. Our resources don’t match up.

Benfica, Sporting and Porto have the obligation for their history. We are the outsiders.

At Braga, I can’t say: “I’m Abel, known nowhere in the world, and I’m a title contender.” People will think I’m a playboy. You have to show humility, and that’s what I tell the players. Our only duty is to do our best every single day. Don’t even think about the result.

As with my teams in Football Manager, it will be tough to win titles here. But even then, I never gave up.

And now: our ambition and dream is there. We’ll go after it.

The seed has been planted. Whether it bears fruit, I don’t yet know.