Το αλάνθαστο μετροσπόρτ αναφέρει ότι η 11άδα του ΠΑΟΚ θα είναι:ΑποστόληςΑ έγραψε:Σύμφωνα με το ΠΑΟΚ24 στην μεσοεπιθετική σύνθεση του ΠΑΟΚ σίγουροι είναι οι Πέλκας, Λημνιός και Swiderski. H θέση που απομένει διεκδικείται από τους Biseswar και Jaba.
Σαν να το έγραψα μαζί σου.... Σε ότι αφορά τα συναισθήματα, αν και πιο μεγάλοςAsimos έγραψε:Πως τα φέρνει η ζωή έτσι.
Η Λάρισα είναι η πόλη που μεγάλωσα κι εκεί που θα σηκώσουμε το πρώτο πρωτάθλημα που θα θυμάμαι καθώς το προηγούμενο ίσα που υπάρχει θολά στις αναμνήσεις μου. Θα λείπω. Την άλλη Κυριακή με το Λεβαδειακό θα είμαι πάνω, βρέξει χιονίσει, ο κόσμος να χαλάσει. Όχι για τη φιέστα και τα πανηγύρια. Αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Γίνεται πραγματικότητα αυτό που φάνταζε αδύνατο, τους το πήρε; Τους το πήραμε; Το χάσανε; Αδιάφορο.
Ο Τίτλος σε λίγες ώρες ανεβαίνει Θεσσαλονίκη καθώς αύριο ότι και να γίνει, και 11 φανέλες να πετάξει ο Λουτσέσκου μέσα στο γήπεδο το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Αύριο κλειδώνει και τελειώνει η υπόθεση αυτή. Όλες αυτές τις ημέρες, από το Αγρίνιο και μετά για την ακρίβεια έκανα μια αναδρομή ζωής κυρίως με την παράλληλη πορεία μου με τον ΠΑΟΚ.
Τι να πρωτοθυμηθώ.. Χαρές, λύπες; Απώλειες; Νίκες; Ήττες; Ότι και να συνέβαινε την ηρεμία και τη γαλήνη μου την έβρισκα γύρω από τον ΠΑΟΚ. "Ο δικός μας ΠΑΟΚ, δεν χάνει ποτέ". Τι μεγάλη αλήθεια; "Μπιζίμ ΠΑΟΚ". Τι τεράστια κουβέντα; Πάντα τον θυμάμαι στα όρια της κατάρρευσης, πάντα να γίνεται κάτι και να σώζεται την τελευταία στιγμή. Πρόεδροι μαριονέτες, πρόεδροι αχυράνρωποι, ιδιοκτήτες λαμόγια και να αλλάζει το μαγαζί χέρια με ένα ευρώ. Για ένα ευρώ λες και είναι σοκοφρέτα.
Κολλημένοι σε ραδιόφωνα, εδώ στο paokmania πολύ αργότερα, κολλημένοι σε γλώσσες που πετούσανε τις παπάτζες τη μια πίσω από την άλλη με ύφος και στόμφο, αλλά παρά τις πίκρες κολλημένοι για έναν ανεξήγητο λόγο σε κάτι που έννοια της χαράς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την διαδρομή που του έπλεξε η μοίρα.
Δεν πρόκειται να διαβάσω τίποτα από όσα θα γραφτούν από αύριο, ο δικός μου ΠΑΟΚ και ότι περιέχει μέσα του τελειώνει ένα δευτερόλεπτο πριν τελειώσει το παιχνίδι και ξεχυθούν όλοι μέσα στο χορτάρι, για να μείνουν ζωντανές όπως γουστάρω εγώ οι αναμνήσεις και οι πλεγμένες κοινές ιστορίες μας.
Γνώρισα κι έζησα όμορφα πράγματα αυτά τα 22-23 χρόνια, πολλά χρόνια για να έρθει τώρα το πλήρωμα του χρόνου. Ήρθε όμως, και οι συνεχιστές του φροντίστε να τον τιμήσετε όπως φροντίσαμε και το κάνουμε κι εμείς σε εποχές όχι απλά δύσκολες, αλλά σε εποχές που έπρεπε να αγγίξουμε την τρέλα για να σταθούμε σε αυτό το γιδότοπο περήφανοι.
Γιατί ο ΠΑΟΚ, το να δηλώνει κάποιος ΠΑΟΚσής, είναι κάτι παραπάνω από το στενό οπαδικό πλαίσιο. Είναι στάση ζωής που μας τη μάθανε από μωρά παιδιά. Πως το είπε ο Τριανταφυλλίδης; ''Ο ΠΑΟΚ είναι μια ουτοπία, μια διαρκής ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ”. Από αύριο θα είναι κάτι άλλο, καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω.
ΠΑΟΚ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ, ΜΟΥΝΙΑ!
Συμφωνώ με όλα...pilotos έγραψε:Σαν να το έγραψα μαζί σου.... Σε ότι αφορά τα συναισθήματα, αν και πιο μεγάλοςAsimos έγραψε:Πως τα φέρνει η ζωή έτσι.
Η Λάρισα είναι η πόλη που μεγάλωσα κι εκεί που θα σηκώσουμε το πρώτο πρωτάθλημα που θα θυμάμαι καθώς το προηγούμενο ίσα που υπάρχει θολά στις αναμνήσεις μου. Θα λείπω. Την άλλη Κυριακή με το Λεβαδειακό θα είμαι πάνω, βρέξει χιονίσει, ο κόσμος να χαλάσει. Όχι για τη φιέστα και τα πανηγύρια. Αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Γίνεται πραγματικότητα αυτό που φάνταζε αδύνατο, τους το πήρε; Τους το πήραμε; Το χάσανε; Αδιάφορο.
Ο Τίτλος σε λίγες ώρες ανεβαίνει Θεσσαλονίκη καθώς αύριο ότι και να γίνει, και 11 φανέλες να πετάξει ο Λουτσέσκου μέσα στο γήπεδο το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Αύριο κλειδώνει και τελειώνει η υπόθεση αυτή. Όλες αυτές τις ημέρες, από το Αγρίνιο και μετά για την ακρίβεια έκανα μια αναδρομή ζωής κυρίως με την παράλληλη πορεία μου με τον ΠΑΟΚ.
Τι να πρωτοθυμηθώ.. Χαρές, λύπες; Απώλειες; Νίκες; Ήττες; Ότι και να συνέβαινε την ηρεμία και τη γαλήνη μου την έβρισκα γύρω από τον ΠΑΟΚ. "Ο δικός μας ΠΑΟΚ, δεν χάνει ποτέ". Τι μεγάλη αλήθεια; "Μπιζίμ ΠΑΟΚ". Τι τεράστια κουβέντα; Πάντα τον θυμάμαι στα όρια της κατάρρευσης, πάντα να γίνεται κάτι και να σώζεται την τελευταία στιγμή. Πρόεδροι μαριονέτες, πρόεδροι αχυράνρωποι, ιδιοκτήτες λαμόγια και να αλλάζει το μαγαζί χέρια με ένα ευρώ. Για ένα ευρώ λες και είναι σοκοφρέτα.
Κολλημένοι σε ραδιόφωνα, εδώ στο paokmania πολύ αργότερα, κολλημένοι σε γλώσσες που πετούσανε τις παπάτζες τη μια πίσω από την άλλη με ύφος και στόμφο, αλλά παρά τις πίκρες κολλημένοι για έναν ανεξήγητο λόγο σε κάτι που έννοια της χαράς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την διαδρομή που του έπλεξε η μοίρα.
Δεν πρόκειται να διαβάσω τίποτα από όσα θα γραφτούν από αύριο, ο δικός μου ΠΑΟΚ και ότι περιέχει μέσα του τελειώνει ένα δευτερόλεπτο πριν τελειώσει το παιχνίδι και ξεχυθούν όλοι μέσα στο χορτάρι, για να μείνουν ζωντανές όπως γουστάρω εγώ οι αναμνήσεις και οι πλεγμένες κοινές ιστορίες μας.
Γνώρισα κι έζησα όμορφα πράγματα αυτά τα 22-23 χρόνια, πολλά χρόνια για να έρθει τώρα το πλήρωμα του χρόνου. Ήρθε όμως, και οι συνεχιστές του φροντίστε να τον τιμήσετε όπως φροντίσαμε και το κάνουμε κι εμείς σε εποχές όχι απλά δύσκολες, αλλά σε εποχές που έπρεπε να αγγίξουμε την τρέλα για να σταθούμε σε αυτό το γιδότοπο περήφανοι.
Γιατί ο ΠΑΟΚ, το να δηλώνει κάποιος ΠΑΟΚσής, είναι κάτι παραπάνω από το στενό οπαδικό πλαίσιο. Είναι στάση ζωής που μας τη μάθανε από μωρά παιδιά. Πως το είπε ο Τριανταφυλλίδης; ''Ο ΠΑΟΚ είναι μια ουτοπία, μια διαρκής ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ”. Από αύριο θα είναι κάτι άλλο, καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω.
ΠΑΟΚ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ, ΜΟΥΝΙΑ!
SM-G965F
Με τρέλανες, ΑΝΑΤΡΙΧΙΑΣΑ. Από ένα ΠΑΟΚτσή του "παλιού σχολειού" της δεκαετίας του 1970.Asimos έγραψε:Πως τα φέρνει η ζωή έτσι.
Η Λάρισα είναι η πόλη που μεγάλωσα κι εκεί που θα σηκώσουμε το πρώτο πρωτάθλημα που θα θυμάμαι καθώς το προηγούμενο ίσα που υπάρχει θολά στις αναμνήσεις μου. Θα λείπω. Την άλλη Κυριακή με το Λεβαδειακό θα είμαι πάνω, βρέξει χιονίσει, ο κόσμος να χαλάσει. Όχι για τη φιέστα και τα πανηγύρια. Αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Γίνεται πραγματικότητα αυτό που φάνταζε αδύνατο, τους το πήρε; Τους το πήραμε; Το χάσανε; Αδιάφορο.
Ο Τίτλος σε λίγες ώρες ανεβαίνει Θεσσαλονίκη καθώς αύριο ότι και να γίνει, και 11 φανέλες να πετάξει ο Λουτσέσκου μέσα στο γήπεδο το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Αύριο κλειδώνει και τελειώνει η υπόθεση αυτή. Όλες αυτές τις ημέρες, από το Αγρίνιο και μετά για την ακρίβεια έκανα μια αναδρομή ζωής κυρίως με την παράλληλη πορεία μου με τον ΠΑΟΚ.
Τι να πρωτοθυμηθώ.. Χαρές, λύπες; Απώλειες; Νίκες; Ήττες; Ότι και να συνέβαινε την ηρεμία και τη γαλήνη μου την έβρισκα γύρω από τον ΠΑΟΚ. "Ο δικός μας ΠΑΟΚ, δεν χάνει ποτέ". Τι μεγάλη αλήθεια; "Μπιζίμ ΠΑΟΚ". Τι τεράστια κουβέντα; Πάντα τον θυμάμαι στα όρια της κατάρρευσης, πάντα να γίνεται κάτι και να σώζεται την τελευταία στιγμή. Πρόεδροι μαριονέτες, πρόεδροι αχυράνρωποι, ιδιοκτήτες λαμόγια και να αλλάζει το μαγαζί χέρια με ένα ευρώ. Για ένα ευρώ λες και είναι σοκοφρέτα.
Κολλημένοι σε ραδιόφωνα, εδώ στο paokmania πολύ αργότερα, κολλημένοι σε γλώσσες που πετούσανε τις παπάτζες τη μια πίσω από την άλλη με ύφος και στόμφο, αλλά παρά τις πίκρες κολλημένοι για έναν ανεξήγητο λόγο σε κάτι που έννοια της χαράς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την διαδρομή που του έπλεξε η μοίρα.
Δεν πρόκειται να διαβάσω τίποτα από όσα θα γραφτούν από αύριο, ο δικός μου ΠΑΟΚ και ότι περιέχει μέσα του τελειώνει ένα δευτερόλεπτο πριν τελειώσει το παιχνίδι και ξεχυθούν όλοι μέσα στο χορτάρι, για να μείνουν ζωντανές όπως γουστάρω εγώ οι αναμνήσεις και οι πλεγμένες κοινές ιστορίες μας.
Γνώρισα κι έζησα όμορφα πράγματα αυτά τα 22-23 χρόνια, πολλά χρόνια για να έρθει τώρα το πλήρωμα του χρόνου. Ήρθε όμως, και οι συνεχιστές του φροντίστε να τον τιμήσετε όπως φροντίσαμε και το κάνουμε κι εμείς σε εποχές όχι απλά δύσκολες, αλλά σε εποχές που έπρεπε να αγγίξουμε την τρέλα για να σταθούμε σε αυτό το γιδότοπο περήφανοι.
Γιατί ο ΠΑΟΚ, το να δηλώνει κάποιος ΠΑΟΚσής, είναι κάτι παραπάνω από το στενό οπαδικό πλαίσιο. Είναι στάση ζωής που μας τη μάθανε από μωρά παιδιά. Πως το είπε ο Τριανταφυλλίδης; ''Ο ΠΑΟΚ είναι μια ουτοπία, μια διαρκής ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ”. Από αύριο θα είναι κάτι άλλο, καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω.
ΠΑΟΚ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ, ΜΟΥΝΙΑ!
Asimos έγραψε:Πως τα φέρνει η ζωή έτσι.
Η Λάρισα είναι η πόλη που μεγάλωσα κι εκεί που θα σηκώσουμε το πρώτο πρωτάθλημα που θα θυμάμαι καθώς το προηγούμενο ίσα που υπάρχει θολά στις αναμνήσεις μου. Θα λείπω. Την άλλη Κυριακή με το Λεβαδειακό θα είμαι πάνω, βρέξει χιονίσει, ο κόσμος να χαλάσει. Όχι για τη φιέστα και τα πανηγύρια. Αυτά με αφήνουν αδιάφορο. Γίνεται πραγματικότητα αυτό που φάνταζε αδύνατο, τους το πήρε; Τους το πήραμε; Το χάσανε; Αδιάφορο.
Ο Τίτλος σε λίγες ώρες ανεβαίνει Θεσσαλονίκη καθώς αύριο ότι και να γίνει, και 11 φανέλες να πετάξει ο Λουτσέσκου μέσα στο γήπεδο το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Αύριο κλειδώνει και τελειώνει η υπόθεση αυτή. Όλες αυτές τις ημέρες, από το Αγρίνιο και μετά για την ακρίβεια έκανα μια αναδρομή ζωής κυρίως με την παράλληλη πορεία μου με τον ΠΑΟΚ.
Τι να πρωτοθυμηθώ.. Χαρές, λύπες; Απώλειες; Νίκες; Ήττες; Ότι και να συνέβαινε την ηρεμία και τη γαλήνη μου την έβρισκα γύρω από τον ΠΑΟΚ. "Ο δικός μας ΠΑΟΚ, δεν χάνει ποτέ". Τι μεγάλη αλήθεια; "Μπιζίμ ΠΑΟΚ". Τι τεράστια κουβέντα; Πάντα τον θυμάμαι στα όρια της κατάρρευσης, πάντα να γίνεται κάτι και να σώζεται την τελευταία στιγμή. Πρόεδροι μαριονέτες, πρόεδροι αχυράνρωποι, ιδιοκτήτες λαμόγια και να αλλάζει το μαγαζί χέρια με ένα ευρώ. Για ένα ευρώ λες και είναι σοκοφρέτα.
Κολλημένοι σε ραδιόφωνα, εδώ στο paokmania πολύ αργότερα, κολλημένοι σε γλώσσες που πετούσανε τις παπάτζες τη μια πίσω από την άλλη με ύφος και στόμφο, αλλά παρά τις πίκρες κολλημένοι για έναν ανεξήγητο λόγο σε κάτι που έννοια της χαράς ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με την διαδρομή που του έπλεξε η μοίρα.
Δεν πρόκειται να διαβάσω τίποτα από όσα θα γραφτούν από αύριο, ο δικός μου ΠΑΟΚ και ότι περιέχει μέσα του τελειώνει ένα δευτερόλεπτο πριν τελειώσει το παιχνίδι και ξεχυθούν όλοι μέσα στο χορτάρι, για να μείνουν ζωντανές όπως γουστάρω εγώ οι αναμνήσεις και οι πλεγμένες κοινές ιστορίες μας.
Γνώρισα κι έζησα όμορφα πράγματα αυτά τα 22-23 χρόνια, πολλά χρόνια για να έρθει τώρα το πλήρωμα του χρόνου. Ήρθε όμως, και οι συνεχιστές του φροντίστε να τον τιμήσετε όπως φροντίσαμε και το κάνουμε κι εμείς σε εποχές όχι απλά δύσκολες, αλλά σε εποχές που έπρεπε να αγγίξουμε την τρέλα για να σταθούμε σε αυτό το γιδότοπο περήφανοι.
Γιατί ο ΠΑΟΚ, το να δηλώνει κάποιος ΠΑΟΚσής, είναι κάτι παραπάνω από το στενό οπαδικό πλαίσιο. Είναι στάση ζωής που μας τη μάθανε από μωρά παιδιά. Πως το είπε ο Τριανταφυλλίδης; ''Ο ΠΑΟΚ είναι μια ουτοπία, μια διαρκής ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ”. Από αύριο θα είναι κάτι άλλο, καλύτερο ή χειρότερο δεν ξέρω.
ΠΑΟΚ ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ, ΜΟΥΝΙΑ!
Ξέρεις αν είναι ασφαλές; Μου ζητάει πρόσβαση στα αρχεία της sd και δυνατότητα διαγραφήςpilotos έγραψε:Για δοκίμασε https://www.google.com/url?sa=t&source= ... EB-A46lUil
Δεν το έχω κάνει για κινητό αλλά σε υπολογιστή δουλεύει καμπάνα
SM-G965F
Με την ΄'αδειά¨ σουAsimos έγραψε:Τριάντα τέσσερα χρόνια περιμέναμε γιαυτή τη ΒΡΑΔΙΑ!
[youtube]RpnJkjpgxOM[/youtube]
Μωρά Στη Φωτιά -Κάτω στην πόλη
Πώς θα σου φαινότανε λοιπόν φιλαράκο
Αν απόψε το βράδυ βγαίναμε όλοι μαζί
Μια νυχτιάτικη βόλτα μέσ' το κέντρο της πόλης
Στο ρυθμό που σκοτώνει όπως ξέρουν αυτοί;
Πάμε!
Ήρθαμε απόψε από τόσο μακριά
Με τέρμα το γκάζι και βρώμικα μυαλά
Φτερά στο κεφάλι τα μάτια μας θολά
Τα όπλα μας γεμάτα και κρυμμένα καλά
Στα φορτηγά, στα φορτηγά
Από τα προάστια κι απ' τα γύρω χωριά
Άραβες και νέγροι Βεδουίνοι με σπαθιά
Δεν είχαμε σκοπό να πάμε τόσο βαθιά
Μα κάποιος από μας στο δρόμο πέταξε τη λέξη
Φωτιά, τη λέξη φωτιά
Καλέστε τα πλήθη που με τρόμο κοιτάν το καρναβάλι μας
Ουρλιάζοντας πιο δυνατά
Λα λα λα
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά
Θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά
Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να' ναι πιστοί
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή
Περπατάμε στην πόλη σα μια μηχανή
Και νιώθουμε σα βόμβα έτοιμη να εκραγεί
Κάνουμε θόρυβο κι αυτό είναι γεγονός
Μιλάω για μια γενιά που δοκιμάζει την τύχη της
Αλλιώς, κάπως αλλιώς
Και τα πάντα πέφτουν όταν παίζουμε μαζί τους
Πιάσ' το νόημα
πιάσ' το νόημα, πάει να πει
Λα λα λα
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη βραδιά
Θα τραγουδάμε όλη τη νύχτα κι ούτε πόνος ούτε χαρά
Οι εραστές έχουν ανάψει κι ορκιστήκαν να' ναι πιστοί
Πενήντα χρόνια περιμέναμε για αυτή τη γιορτή
Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ
Έτοιμος να μπει στον καινούργιο χορό
είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κει, είμαι εδώ
Ο χρόνος είναι τώρα και ο τόπος είναι εδώ
Έτοιμος να μπει στον καινούργιο χορό
είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι κει, είμαι εδώ
