Ηρθε η ώρα της νίκης
Γραφει ο Δημήτρης Τσορμπατζόγλου
Πριν από το χθεσινό παιχνίδι πιστεύαμε ότι ο πιο σημαντικός αγώνας του ΠΑΟΚ σε αυτόν τον δύσκολο πρώτο μήνα του 2009 είναι αυτός που έρχεται την Τετάρτη για το Κύπελλο. Εν όψει αυτής της αναμέτρησης ο ΠΑΟΚ έφυγε χθες από το «Κλεάνθης Βικελίδης» έχοντας κερδίσει αρκετά πράγματα. Εχασε βέβαια και κάποια άλλα.
Ο ΠΑΟΚ κέρδισε σε ψυχολογία γιατί κατάφερε στο πρώτο παιχνίδι του αντιπάλου με νέα τεχνική ηγεσία (όπου ο κάθε παίκτης του Αρη ήθελε να δείξει κάτι περισσότερο) να πάρει την ισοπαλία, χωρίς να νιώσει και τόσο μεγάλη πίεση μέσα στην περιοχή του. Ολοι οι παίκτες του Σάντος θα πρέπει να νιώθουν πολύ μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση για το επόμενο παιχνίδι, μια και χθες κατάφεραν με τόσα μειονεκτήματα στον αγωνιστικό χώρο να πάρουν ένα θετικό αποτέλεσμα. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε πάρα πολλά από τον ανανεωμένο Γκαρσία, κέρδισε πολλά από τον Σορλέν που τα κάνει όλα και φυσικά τον Χαλκιά, ο οποίος βρίσκεται σε εξαιρετική κατάσταση. Ο «Δικέφαλος του Βορρά» κέρδισε βέβαια και έναν ακόμα βαθμό στο πρωτάθλημα, παραμένει πανάξια δεύτερος στη βαθμολογία και εξακολουθεί να έχει τον τίτλο τής πολύ σταθερής ομάδας.
Από εκεί και πέρα, όμως, υπήρχαν και πράγματα που απώλεσε ο «Δικέφαλος του Βορρά». Πρώτα απ' όλα έχασε άλλη μία ευκαιρία να παίξει καλή μπάλα και να πάρει τη νίκη σε ένα ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος. Γι' άλλη μία φορά, όταν η ομάδα του ΠΑΟΚ ανέβασε απόδοση, ήρθε μία αποβολή και ένας τραυματισμός που αποδυνάμωσε πάρα πολύ το δημιουργικό παιχνίδι. Κι επειδή αναφερόμαστε ιδιαίτερα στον επόμενο αγώνα, ο ΠΑΟΚ την Τετάρτη είναι υποχρεωμένος να νικήσει. Αρα μιλάμε για ένα πολύ διαφορετικό παιχνίδι. Ο ΠΑΟΚ χθες το βράδυ έχασε άλλους δύο παίκτες. Πάει ο Κονσεϊσάο, πάει και ο Βιεϊρίνια. Αρα χάνει δύο σημαντικά όπλα για τον τελικό της Τετάρτης.
Το χθεσινό παιχνίδι θα ξεχαστεί γρήγορα. Ο,τι καλό και κακό έγινε σ' αυτό. Ο αγώνας της Τετάρτης είναι ορόσημο για όλη τη χρονιά. Και στο κάτω κάτω ο ΠΑΟΚ πρέπει να κάνει και μία μεγάλη εκτός έδρας νίκη.
http://www.sport-fm.gr/article/162399
Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Οι γελοίοι του "Βικελίδης"
prosopikos
Η κίνηση του Σέρζιο Κονσεϊσάο να πετάξει κάτι που του είχαν πετάξει πίσω στην εξέδρα είναι πέρα για πέρα καταδικαστέα. Η συμπεριφορά των διαιτητών, ειδικά εκείνου του επόπτη που κουνώντας ενθουσιασμένος τη σημαία του υπόδειξε με ζήλο την πράξη του Πορτογάλου, ήταν πέρα για πέρα γελοία.
Ο Σέρζιο Κονσεϊσάο είναι ένας ποδοσφαιριστής διεθνώς αναγνωρισμένος. Εχει παίξει 56 φορές στην Εθνική Πορτογαλίας με την οποία έχει φθάσει ως τα ημιτελικά του Euro 2000 - ο ίδιος είχε φιλοδωρήσει με τρία γκολ την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Γερμανία. Είναι ένας ποδοσφαιριστής με σημαντική θητεία στο Καμπιονάτο και στο Βέλγιο. Και στη δύση της καριέρας του πάει να συμπληρώσει τα ένσημα για τη σύνταξη στην Ελλάδα, τιμώντας έστω και με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημά της.
Πηγαίνει λοιπόν στη γωνία του «Βικελίδης» για να εκτελέσει το κόρνερ. Πλάι του είναι ο επόπτης. Αρχίζουν να πέφτουν πράγματα από την εξέδρα: ποτήρια, μπουκάλια, κομμάτια τσιμέντο, κροτίδες, ψιψιψίνια και τζιτζιφάκια ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Ο επόπτης κρίνει με τη στάση του ότι αυτές είναι φυσιολογικές συνθήκες και δεν κάνει τίποτα. «Δεν τρέχει τίποτα, παίζετε». Οταν ο Κονσεϊσάο τα παίρνει και πετάει κάτι που έχει πέσει δίπλα του πίσω στην εξέδρα, ο επόπτης κρίνει ότι αυτό ήταν το αφύσικο. Και αμέσως κουνάει το σημαιάκι του χαρούμενος. Και ο διαιτητής Κύρκος αποβάλλει τον Πορτογάλο. Δηλαδή απ' όλη αυτήν την κατάσταση, το καταδικαστέο και μη φυσιολογικό ήταν η αντίδραση του Κονσεϊσάο. Οχι ότι σχεδόν δεν τον βλέπαμε από αυτά που του εκσφενδόνιζαν τα παληκάρια του «Βικελίδης».
Να δεχτώ ότι σωστά ο Κονσεϊσάο αποβλήθηκε. Αλλά τι άλλο «σωστό» έγινε στο ματς Αρη - ΠΑΟΚ για να γίνει αυτό; Σε πιο δήθεν «φυσιολογικό» σκηνικό ήταν παράταιρη και επομένως καταδικαστέα η αντίδραση του Κονσεϊσάο;
Από την κερκίδα έπεφτε ό,τι μπορούσε να πέσει - από μπουκάλια και τσιμέντα μέχρι κροτίδες με βασικό στόχο τον Χαλκιά -, διάφοροι τύποι με πολιτικά και στιλ είμαι ο αδελφός του Τόνι Μοντάνα στον «Σημαδεμένο» περιφέρονταν με την ασαφή ιδιότητα του «σεκιούριτι», οι ρεπόρτερ και οι σχολιαστές της δημόσιας τηλεόρασης σφύριζαν αδιάφορα, κοιτούσαν τον ουρανό για να δουν αν λόγω κλιματικών αλλαγών βρέχει κροτίδες και μιλούσαν όπως πάντα για «λίγους» που εκθέτουν τους «πολλούς». Στο δε τέλος οι παίκτες του Αρεως χειροκρότησαν τους οπαδούς της ομάδας!
Κάποτε ο Σταύρος Δουβής είχε εκκενώσει το Αλεξάνδρειο προκειμένου να συνεχιστεί ένας αγώνας μπάσκετ. Κανείς δεν ζητάει από τον Κύρκο και τους χαρούμενους επόπτες του να έχουν το σθένος ενός Δουβή. Απλώς να κάνουν το αυτονόητο: να κρίνουν ότι αυτές δεν είναι φυσιολογικές συνθήκες για να διεξαχθεί αγώνας. Και να το κάνουν σαφές σε όλους.
http://www.sport.gr/default.asp?pid=49&aid=31098
prosopikos
Η κίνηση του Σέρζιο Κονσεϊσάο να πετάξει κάτι που του είχαν πετάξει πίσω στην εξέδρα είναι πέρα για πέρα καταδικαστέα. Η συμπεριφορά των διαιτητών, ειδικά εκείνου του επόπτη που κουνώντας ενθουσιασμένος τη σημαία του υπόδειξε με ζήλο την πράξη του Πορτογάλου, ήταν πέρα για πέρα γελοία.
Ο Σέρζιο Κονσεϊσάο είναι ένας ποδοσφαιριστής διεθνώς αναγνωρισμένος. Εχει παίξει 56 φορές στην Εθνική Πορτογαλίας με την οποία έχει φθάσει ως τα ημιτελικά του Euro 2000 - ο ίδιος είχε φιλοδωρήσει με τρία γκολ την τότε πρωταθλήτρια Ευρώπης Γερμανία. Είναι ένας ποδοσφαιριστής με σημαντική θητεία στο Καμπιονάτο και στο Βέλγιο. Και στη δύση της καριέρας του πάει να συμπληρώσει τα ένσημα για τη σύνταξη στην Ελλάδα, τιμώντας έστω και με αυτόν τον τρόπο το πρωτάθλημά της.
Πηγαίνει λοιπόν στη γωνία του «Βικελίδης» για να εκτελέσει το κόρνερ. Πλάι του είναι ο επόπτης. Αρχίζουν να πέφτουν πράγματα από την εξέδρα: ποτήρια, μπουκάλια, κομμάτια τσιμέντο, κροτίδες, ψιψιψίνια και τζιτζιφάκια ό,τι μπορεί κανείς να φανταστεί. Ο επόπτης κρίνει με τη στάση του ότι αυτές είναι φυσιολογικές συνθήκες και δεν κάνει τίποτα. «Δεν τρέχει τίποτα, παίζετε». Οταν ο Κονσεϊσάο τα παίρνει και πετάει κάτι που έχει πέσει δίπλα του πίσω στην εξέδρα, ο επόπτης κρίνει ότι αυτό ήταν το αφύσικο. Και αμέσως κουνάει το σημαιάκι του χαρούμενος. Και ο διαιτητής Κύρκος αποβάλλει τον Πορτογάλο. Δηλαδή απ' όλη αυτήν την κατάσταση, το καταδικαστέο και μη φυσιολογικό ήταν η αντίδραση του Κονσεϊσάο. Οχι ότι σχεδόν δεν τον βλέπαμε από αυτά που του εκσφενδόνιζαν τα παληκάρια του «Βικελίδης».
Να δεχτώ ότι σωστά ο Κονσεϊσάο αποβλήθηκε. Αλλά τι άλλο «σωστό» έγινε στο ματς Αρη - ΠΑΟΚ για να γίνει αυτό; Σε πιο δήθεν «φυσιολογικό» σκηνικό ήταν παράταιρη και επομένως καταδικαστέα η αντίδραση του Κονσεϊσάο;
Από την κερκίδα έπεφτε ό,τι μπορούσε να πέσει - από μπουκάλια και τσιμέντα μέχρι κροτίδες με βασικό στόχο τον Χαλκιά -, διάφοροι τύποι με πολιτικά και στιλ είμαι ο αδελφός του Τόνι Μοντάνα στον «Σημαδεμένο» περιφέρονταν με την ασαφή ιδιότητα του «σεκιούριτι», οι ρεπόρτερ και οι σχολιαστές της δημόσιας τηλεόρασης σφύριζαν αδιάφορα, κοιτούσαν τον ουρανό για να δουν αν λόγω κλιματικών αλλαγών βρέχει κροτίδες και μιλούσαν όπως πάντα για «λίγους» που εκθέτουν τους «πολλούς». Στο δε τέλος οι παίκτες του Αρεως χειροκρότησαν τους οπαδούς της ομάδας!
Κάποτε ο Σταύρος Δουβής είχε εκκενώσει το Αλεξάνδρειο προκειμένου να συνεχιστεί ένας αγώνας μπάσκετ. Κανείς δεν ζητάει από τον Κύρκο και τους χαρούμενους επόπτες του να έχουν το σθένος ενός Δουβή. Απλώς να κάνουν το αυτονόητο: να κρίνουν ότι αυτές δεν είναι φυσιολογικές συνθήκες για να διεξαχθεί αγώνας. Και να το κάνουν σαφές σε όλους.
http://www.sport.gr/default.asp?pid=49&aid=31098
Κονσεϊ-ΠΑΟΚ
Πρόσφατα έκανε τατουάζ έναν αρχαίο Έλληνα πολεμιστή. Σαν εκείνον που ξύπνησε μέσα του, όταν χτυπούσε το χέρι στην καρδιά κι έβριζε τους οπαδούς του Άρη.
Από την πρώτη του μέρα στον ΠΑΟΚ κουβαλούσε μια διαφορετική αύρα, μια ξεχωριστή κληρονομιά. Κάτι που ίσως ακόμα και ο ίδιος να μην γνώριζε, όταν δεν συμβιβαζόταν με το νούμερο “9”, ούτε δεχόταν να φορέσει έναν διψήφιο αριθμό που να τελειώνει σε εφτά. Ήθελε και πήρε εκείνο που σε όλη την καριέρα του, τον συνοδεύει. Το “7” του Θοδωρή Ζαγοράκη και, μάλιστα, από τα χέρια του πρώην παίκτη και νυν προέδρου του δικεφάλου. Αυτόματα, η μοίρα του συνδέθηκε με τον ΠΑΟΚ.
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήρθε πριν ένα χρόνο ως μια μεταγραφή που έμοιαζε απλά... αντίβαρο στην άφιξη του Μάρσιο Αμορόζο για τον Άρη. Κατηγορήθηκε – και ποιος δεν έχει κατηγορηθεί; - πως απλά θα κολλήσει τα τελευταία ένσημα, στο πρώτο του ματς βασικός τσακώθηκε με τον Αντώνη Νικοπολίδη, το πρώτο του γκολ το κατέταξε στα καλύτερα της καριέρας του, έγινε αρχηγός του ΠΑΟΚ το καλοκαίρι και ως τέτοιος μπήκε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” χθες το απόγευμα. Ο τρόπος που βγήκε, όμως, τού δίνει κάτι περισσότερο. Την υστεροφημία... Εξάλλου, και οι Αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές πολλές φορές γι' αυτήν έδιναν μάχες! Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον πόλεμο του Πορτογάλου μέσου.
Τακτική του αιφνιδιασμού...
Το πλήρες του όνομα είναι Σέρτζιο Πάουλο Μαρτσενέιρο ντα Κονσεϊσάο και είναι γεννημένος στις 15 Νοεμβρίου του 1974 στην Κοΐμπρα της Πορτογαλίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία εννέα ετών κι έζησε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του στην Ιταλία. Η Πόρτο τον ανακάλυψε στην Φελγκουέιρας σε ηλικία 22 ετών και πήγε έτοιμος για να κάνει τη διαφορά. Παρότι, δεν είχε παραστάσεις σε τέτοιο επίπεδο, κατάφερε να αιφνιδιάσει με την παρουσία του και δύο χρόνια μετά έκανε την πρώτη του μεγάλη μεταγραφή. Η Λάτσιο ξόδεψε 11,2 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει και δικαιώθηκε!
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο στέφθηκε κυπελλούχος ΟΥΕΦΑ με την Λάτσιο, κατέκτησε το πρωτάθλημα και απέκτησε μια σπάνια σχέση αγάπης με τους λατσιάλι. Μια σχέση που επιβεβαιώθηκε το περασμένο καλοκαίρι, όταν 18.000 οπαδοί σηκώθηκαν από τις θέσεις τους για να αποθεώσουν τον Πορτογάλο τη στιγμή που ο Φερνάντο Σάντος τον έκανε αλλαγή στο φιλικό του ΠΑΟΚ στη Ρώμη. Το 2000, η Λάτσιο έδωσε τον Κονσεϊσάο στην Πάρμα ως αντάλλαγμα για τον Κρέσπο και κατόπιν ακολούθησε η μεταγραφή στην Ίντερ, ως αντάλλαγμα για τον Σεμπαστιάν Φρέι. Μια πορεία που έμοιαζε ανοδική, ωστόσο δεν ήταν αφού στο Μιλάνο δεν μπόρεσε να αποδώσει κι έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις – πολλές είναι η αλήθεια – αποτυχημένες μεταγραφές των νερατζούρι.
Η επιστροφή του στην Λάτσιο το 2003 ήταν ένα γεγονός που τον χαροποίησε και παρότι η δημοτικότητά του παρέμενε στα ύψη, η ρωμαϊκή ομάδα δεν ήταν πλέον η ίδια. Τα οικονομικά προβλήματα τον οδήγησαν σε μια ακόμα επιστροφή, διπλή αυτή τη φορά. Το 2004 γύρισε στην πατρίδα του και στην Πόρτο, ωστόσο πολλά είχαν αλλάξει. Οι σχέσεις του με τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι τον είχαν αφήσει εκτός Εθνικής και ο Κονσεϊσάο έψαχνε τρόπο να γίνει ο παίκτης που ήταν. Ο παίκτης που είχε αφήσει άφωνη την Ευρώπη με το εκπληκτικό του χατ-τρικ απέναντι στην Γερμανία το καλοκαίρι του 2000 στο Euro στην Ολλανδία...
Κλεφτοπόλεμος και αντάρτικο!
Η ευκαιρία που ήθελε για να μπορέσει να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή ήρθε μέσω Βελγίου. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο δέχτηκε την πρόταση της Σταντάρ Λιέγης και στο Βέλγιο θύμισε τις πρώτες του μέρες στην Ιταλία. Το καλοκαίρι του 2004 αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην Jupiler League, αφού η επιστροφή του στην Πόρτο δεν είχε συνδυαστεί με όσα ο ίδιος πίστευε.
Η παρουσία του εκεί ήταν κάτι το ξεχωριστό. Αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος το 2005 και έγινε αρχηγός του συλλόγου. Φαίνεται, όμως, πως το περιβραχιόνιο και το αυξημένο αίσθημα ευθύνης τον ωθεί στα άκρα. Τον Μάρτιο του 2006 έγινε το επεισόδιο το οποίο σημάδεψε την παρουσία του στην Σταντάρ. Στον αγώνα με αντίπαλο την Ζούλτε Βάρεγκεμ, ο Κονσεϊσάο θα έχει αψημαχίες με τον προσωπικό του αντίπαλο από την αρχή του αγώνα. Το αποκορύφωμα θα έρθει όταν ο μέσος του ΠΑΟΚ θα φτύσει τον Μέερτ και θα αποβληθεί από τον διαιτητή της αναμέτρησης στο 38'. Ο Κονσεϊσάο, όμως, αντιδρά στο κόκκινο σαν ταύρος και θα πετάξει τη φανέλα του στο πρόσωπο του διαιτητή. Το αποτέλεσμα; Αποκλεισμός τριών ετών με αναστολή και ουσιαστικά αποκλεισμός 4,5 μηνών. Μετά το πέρας της τιμωρίας του, ο Κονσεϊσάο επέστρεψε για την τελευταία του σεζόν στο Βέλγιο και ήταν εκ νέου από τους κορυφαίους της Σταντάρ ως το καλοκαίρι του 2007.
Λευκή πετσέτα!
Η στιγμή που κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να αποφύγει κι όμως οι περισσότεροι ενδίδουν... Η πρόκληση του αστρονομικού συμβολαίου που τους προσφέρθηκε από το Κουβέιτ έμοιαζε ως το άδοξο φινάλε για έναν πολεμιστή. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ουσιαστικά... αποσύρθηκε στα 2 εκ. ευρώ που του πρόσφερε η Αλ Καντισίγια και αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό στην καριέρα του, φυσικά με γνώμονα το οικονομικό του συμφέρον.
Λέγεται πως κατάλαβε πως δεν έχει καμία θέση εκεί, όταν σε μια προπόνηση είδε τους συμπαίκτες του να γονατίζουν για να προσευχηθούν στον Αλλάχ. Το λάθος του το αναγνώρισε και λίγο καιρό μετά, σε συνέντευξη που είχε δώσει... «Ναι, ήταν ένα λάθος. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με επέλεξαν τότε. Τα χρήματα που πήρα ήταν πολλά και βοήθησαν σημαντικά την οικογένεια μου. Αγωνιστικά ζημιώθηκα. Κάναμε μια ερασιτεχνική προπόνηση την ημέρα ενώ δεν υπήρχε κανένας συναγωνισμός στους αγώνες».
Άρχισε να ψάχνει τρόπο να πάρει ξανά το... όπλο του και βρισκόταν σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ακαντέμικα, όταν ο Φερνάντο Σάντος και ο ΠΑΟΚ του έδωσαν μια καινούργια πρόκληση. Ο πολεμιστής ξύπνησε...
Αντεπίθεση!
Από τα 2 εκ. ευρώ, βρέθηκε στα 200.000 ευρώ, όσα προέβλεπε να πάρει από τον ΠΑΟΚ μέχρι το καλοκαίρι του 2008, ενώ το φετινό του συμβόλαιο προβλέπει διπλάσιες απολαβές. Τα χρήματα, όμως, δεν ήταν το κίνητρο για τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Από την ημέρα της άφιξής του στη Θεσσαλονίκη έδειξε διάθεση να αποτελέσει είδωλο για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ και τον ηγέτη της ομάδας του Φερνάντο Σάντος. Κάτι που του ενέπνευσε η υποδοχή στο αεροδρόμιο “Μακεδονία”, καθώς πάντα ήθελε στην καριέρα του να έχει ξεχωριστή σχέση με τον κόσμο.
“Πέρα από τις πληροφορίες που είχα συλλέξει από το internet, μιλώντας με φίλους που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα, μου είχαν πει πολλά για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Μου είπαν ότι είναι original οπαδοί που κάνουν τα πάντα για να υποστηρίξουν την ομάδα τους. Μου αρέσουν πάρα πολύ, παρόμοιους οπαδούς είχα άλλωστε και στην Σταντάρ Λιέγης", είχε πει στις 4 Φεβρουαρίου και καιρό αργότερα σε συνέντευξή του, εξηγούσε για τη διαφορετική επαφή που θέλει να έχει με την κερκίδα.
«Ανέκαθεν, όπου και αν έχω αγωνιστεί, είχα στενή επαφή με τους φιλάθλους. Το είδατε και το καλοκαίρι στο φιλικό με τη Λάτσιο πώς με υποδέχθηκαν οι φίλαθλοι στη Ρώμη. Και αυτό συμβαίνει γιατί πάντα αγωνίζομαι με πάθος και δίνω μέσα στο γήπεδο τον καλύτερό μου εαυτό. Το πάθος που βλέπετε προέρχεται από το γεγονός ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος που βρίσκομαι στον ΠΑΟΚ και αγωνίζομαι μπροστά στον κόσμο του».
ΠΑΟΚτσής πολεμιστής!
Από την πρώτη στιγμή στον ΠΑΟΚ, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο έδειξε διάθεση να αποτελέσει κάτι διαφορετικό για τον δικέφαλο του βορρά. Αντιεξουσιαστής και αναρχικός, κόντρα στο κατεστημένο και στις επικαλυμμένες δηλώσεις. Πριν έρθει το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, προκάλεσε με τις δηλώσεις του. “Διαφορετικά αντιμετωπίζεις τον Ολυμπιακό εντός συνόρων και αλλιώς εκτός συνόρων. Τον έχω αντιμετωπίσει με την Πόρτο και μπορώ να σας πω ότι ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη είναι μικρής εμβέλειας ομάδα. Εμφανίζεται όμως καλός για την Ελλάδα. Εξακολουθεί να είναι ισχυρή ομάδα, πιστεύω όμως ότι δεν υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων και πώς αν παίξουμε όπως μπορούμε θα τον κερδίσουμε", θα πει και η φήμη του... ξεπερνάει την Τούμπα!
Στο ματς με τους ερυθρόλευκους, θα κάνει το ουσιαστικό του ντεμπούτο, ξεκινώντας βασικός. Το κόκκινο και πάλι τον προκαλεί, όπως και ο Αντώνης Νικοπολίδης. Στο χαμένο πέναλτι, ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού θα του επιτεθεί λεκτικά και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο που εκείνη τη στιγμή θα έχει σκυμμένο το κεφάλι, θα απαντήσει στα αποδυτήρια. Μιλώντας σε εφημερίδες στην χώρα του, θα εξηγήσει για το συμβάν: “Ο τερματοφύλακάς τους έπιασε την μπάλα και τον είδα που ήρθε πάνω μου και άρχισε να με προκαλεί, βρίζοντας με: "Κλάψε τώρα". Ήμουν τόσο πεσμένος ψυχολογικά που αστόχησα στο πέναλτι, που δεν έδωσα σημασία. Τον περίμενα, διότι ήθελα να τον ρωτήσω γιατί με έβρισε, αλλά μόλις κατάλαβα ότι πήγε να μου επιτεθεί, τον απώθησα και προκλήθηκε φασαρία».
Το καλοκαίρι ήρθε ένα ακόμα βήμα για τη σχέση του Πορτογάλου με τον ΠΑΟΚ. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήταν, πλέον, αρχηγός του δικεφάλου και οι ευθύνες του μεγαλύτερες. Όπως και ο λόγος του βαρύτερος! «Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσω ότι είμαι περήφανος που είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη και ιστορική ομάδα στην Ελλάδα. Είμαι 100% αφοσιωμένος στο σύλλογο που αγωνίζομαι. Έχω μεγάλη εμπειρία. Αυτό που προσπαθώ να κάνω όχι μόνο στη διάρκεια των αγώνων αλλά και στις προπονήσεις είναι να βοηθήσω τα παιδιά που δεν έχουν ανάλογη εμπειρία. Και αυτό με σκοπό να φέρουμε τον ΠΑΟΚ όσο πιο ψηλά γίνεται».
Στα τέλη Αυγούστου, 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, ήρθε το και το πρώτο του γκολ στην Ελλάδα. Ένα από τα καλύτερα στην καριέρα του, όπως ο ίδιος θα πει μετά... “Νομίζω ότι ήταν ένα από τα δέκα ωραιότερα γκολ που έχω πετύχει στην καριέρα μου. Δεν ήταν όμως μόνο η εκτέλεση, αλλά ολόκληρη η προσπάθεια. Ο συνδυασμός του Σνάουτσνερ με τον Ίβιτς και η πάσα του Μουσλίμοβιτς με το στήθος, έκανε αυτό το γκολ ξεχωριστό. Παίξαμε την μπάλα με τη μία, με τρόπο ιδανικό”.
Στο μυαλό του όσα είχαν γίνει πέρυσι με τον Ολυμπιακό, δεν ήταν ένα κεφάλαιο που είχε κλείσει. Όσες φορές κι αν ρωτήθηκε ξανά για το επεισόδιο με τον Αντώνη Νικοπολίδη, δεν είχε θέλησε να δώσει συνέχεια. Είναι φανερό, ωστόσο, ότι ο Ολυμπιακός και το κόκκινο τον προκαλεί. Μετά τον αγώνα του πρώτου γύρου στο Καραϊσκάκη, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήταν καυστικός. “Τώρα κατάλαβα το πώς παίρνει τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός και γιατί γέρνει το γήπεδο», είχε πει και η βεντέτα συνεχιζόταν. Όπως η βεντέτα που άνοιξε χθες με τον Άρη. Ήταν η πρώτη φορά που ο Κονσεϊσάο βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αιώνιο αντίπαλο του ΠΑΟΚ και φαίνεται πως όσα είχε δει από την κερκίδα στις προηγούμενες αναμετρήσεις τον είχαν “φτιάξει” αρκετά...
Άμαχος πληθυσμός...
Η παρουσία του στη Θεσσαλονίκη περνάει απαρατήρητη, αφού πρόκειται για έναν άνθρωπο που θέλει να βρίσκεται με την οικογένειά του και τους λίγους φίλους. Ο Ιμπραήμ Μπακαγιόκο είναι από τους παίκτες με τους οποίους έχουν την καλύτερη επικοινωνία, λόγω γλώσσας αλλά και ηλικίας. Η σύζυγός του ήρθε μαζί του στην Ελλάδα από την πρώτη μέρα, ενώ φέτος βρίσκονται εδώ και οι τέσσερις γιοι του!
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο δηλώνει πως τα παιδιά του είναι ΠΑΟΚια και πως θα γίνουν καλύτεροι ποδοσφαιριστές από εκείνον. Ο Φραντσίσκο και ο Μωυσής είναι στις ακαδημίες του δικεφάλου και ο Πορτογάλος μέσος συχνά επισκέπτεται και τους παρακολουθεί στις προπονήσεις, αλλά “πάντα μένω μακριά. Δεν θέλω να μπλέκομαι στα πόδια του προπονητή τους”.
Στην πατρίδα του έχει αφήσει καλούς φίλους, όπως ο Λουίς Φίγκο στον οποίο τρέφει απεριόριστη εκτίμηση (σε αντίθεση με τον Ζοσέ Μουρίνιο) και τον Ζόρζε Κόστα. Με τον πρώην διεθνή Πορτογάλο αμυντικό υπήρξαν συμπαίκτες στην Πόρτο και συνηθίζουν να περνούν μαζί τα καλοκαίρια στο Σάο Σινόνιμο της Πορτογαλίας, όπως διατηρεί ο Κονσεϊσάο εξοχικό σπίτι με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό. Το σπίτι του στην Κοΐμπρα το επισκέπτεται σε κάθε ευκαιρία. Για την πόλη του, είναι ένας μικρός ήρωας. Ένα μικρό στάδιο της πόλης, το οποίο χτίστηκε το 2005 και έχει χωρητικότητα 2.500 θέσεις, έχει πάρει το όνομά του και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί τη γενέτειρά του.
Στο δεξί του μπράτσο έχει ένα τατουάζ με τον Ιησού Χριστό. Απόδειξη ανθρώπου βαθιά θρησκευόμενου... Στο αριστερό του μπράτσο έχει μια ασπρόμαυρη περικεφαλαία αρχαίου Έλληνα πολεμιστή. Απόδειξη ανθρώπου, που ακόμα κι αν πέσει, θα είναι μαχόμενος. Όπως στο Χαριλάου.
http://www.gazzetta.gr/content/view/23148/156/
Πρόσφατα έκανε τατουάζ έναν αρχαίο Έλληνα πολεμιστή. Σαν εκείνον που ξύπνησε μέσα του, όταν χτυπούσε το χέρι στην καρδιά κι έβριζε τους οπαδούς του Άρη.
Από την πρώτη του μέρα στον ΠΑΟΚ κουβαλούσε μια διαφορετική αύρα, μια ξεχωριστή κληρονομιά. Κάτι που ίσως ακόμα και ο ίδιος να μην γνώριζε, όταν δεν συμβιβαζόταν με το νούμερο “9”, ούτε δεχόταν να φορέσει έναν διψήφιο αριθμό που να τελειώνει σε εφτά. Ήθελε και πήρε εκείνο που σε όλη την καριέρα του, τον συνοδεύει. Το “7” του Θοδωρή Ζαγοράκη και, μάλιστα, από τα χέρια του πρώην παίκτη και νυν προέδρου του δικεφάλου. Αυτόματα, η μοίρα του συνδέθηκε με τον ΠΑΟΚ.
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήρθε πριν ένα χρόνο ως μια μεταγραφή που έμοιαζε απλά... αντίβαρο στην άφιξη του Μάρσιο Αμορόζο για τον Άρη. Κατηγορήθηκε – και ποιος δεν έχει κατηγορηθεί; - πως απλά θα κολλήσει τα τελευταία ένσημα, στο πρώτο του ματς βασικός τσακώθηκε με τον Αντώνη Νικοπολίδη, το πρώτο του γκολ το κατέταξε στα καλύτερα της καριέρας του, έγινε αρχηγός του ΠΑΟΚ το καλοκαίρι και ως τέτοιος μπήκε στο “Κλεάνθης Βικελίδης” χθες το απόγευμα. Ο τρόπος που βγήκε, όμως, τού δίνει κάτι περισσότερο. Την υστεροφημία... Εξάλλου, και οι Αρχαίοι Έλληνες πολεμιστές πολλές φορές γι' αυτήν έδιναν μάχες! Το gazzetta.gr παρουσιάζει τον πόλεμο του Πορτογάλου μέσου.
Τακτική του αιφνιδιασμού...
Το πλήρες του όνομα είναι Σέρτζιο Πάουλο Μαρτσενέιρο ντα Κονσεϊσάο και είναι γεννημένος στις 15 Νοεμβρίου του 1974 στην Κοΐμπρα της Πορτογαλίας. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο σε ηλικία εννέα ετών κι έζησε τα καλύτερα χρόνια της καριέρας του στην Ιταλία. Η Πόρτο τον ανακάλυψε στην Φελγκουέιρας σε ηλικία 22 ετών και πήγε έτοιμος για να κάνει τη διαφορά. Παρότι, δεν είχε παραστάσεις σε τέτοιο επίπεδο, κατάφερε να αιφνιδιάσει με την παρουσία του και δύο χρόνια μετά έκανε την πρώτη του μεγάλη μεταγραφή. Η Λάτσιο ξόδεψε 11,2 εκ. ευρώ για να τον αποκτήσει και δικαιώθηκε!
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο στέφθηκε κυπελλούχος ΟΥΕΦΑ με την Λάτσιο, κατέκτησε το πρωτάθλημα και απέκτησε μια σπάνια σχέση αγάπης με τους λατσιάλι. Μια σχέση που επιβεβαιώθηκε το περασμένο καλοκαίρι, όταν 18.000 οπαδοί σηκώθηκαν από τις θέσεις τους για να αποθεώσουν τον Πορτογάλο τη στιγμή που ο Φερνάντο Σάντος τον έκανε αλλαγή στο φιλικό του ΠΑΟΚ στη Ρώμη. Το 2000, η Λάτσιο έδωσε τον Κονσεϊσάο στην Πάρμα ως αντάλλαγμα για τον Κρέσπο και κατόπιν ακολούθησε η μεταγραφή στην Ίντερ, ως αντάλλαγμα για τον Σεμπαστιάν Φρέι. Μια πορεία που έμοιαζε ανοδική, ωστόσο δεν ήταν αφού στο Μιλάνο δεν μπόρεσε να αποδώσει κι έχει χαρακτηριστεί ως μια από τις – πολλές είναι η αλήθεια – αποτυχημένες μεταγραφές των νερατζούρι.
Η επιστροφή του στην Λάτσιο το 2003 ήταν ένα γεγονός που τον χαροποίησε και παρότι η δημοτικότητά του παρέμενε στα ύψη, η ρωμαϊκή ομάδα δεν ήταν πλέον η ίδια. Τα οικονομικά προβλήματα τον οδήγησαν σε μια ακόμα επιστροφή, διπλή αυτή τη φορά. Το 2004 γύρισε στην πατρίδα του και στην Πόρτο, ωστόσο πολλά είχαν αλλάξει. Οι σχέσεις του με τον Λουίς Φελίπε Σκολάρι τον είχαν αφήσει εκτός Εθνικής και ο Κονσεϊσάο έψαχνε τρόπο να γίνει ο παίκτης που ήταν. Ο παίκτης που είχε αφήσει άφωνη την Ευρώπη με το εκπληκτικό του χατ-τρικ απέναντι στην Γερμανία το καλοκαίρι του 2000 στο Euro στην Ολλανδία...
Κλεφτοπόλεμος και αντάρτικο!
Η ευκαιρία που ήθελε για να μπορέσει να επιστρέψει στην πρώτη γραμμή ήρθε μέσω Βελγίου. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο δέχτηκε την πρόταση της Σταντάρ Λιέγης και στο Βέλγιο θύμισε τις πρώτες του μέρες στην Ιταλία. Το καλοκαίρι του 2004 αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην Jupiler League, αφού η επιστροφή του στην Πόρτο δεν είχε συνδυαστεί με όσα ο ίδιος πίστευε.
Η παρουσία του εκεί ήταν κάτι το ξεχωριστό. Αναδείχθηκε κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος το 2005 και έγινε αρχηγός του συλλόγου. Φαίνεται, όμως, πως το περιβραχιόνιο και το αυξημένο αίσθημα ευθύνης τον ωθεί στα άκρα. Τον Μάρτιο του 2006 έγινε το επεισόδιο το οποίο σημάδεψε την παρουσία του στην Σταντάρ. Στον αγώνα με αντίπαλο την Ζούλτε Βάρεγκεμ, ο Κονσεϊσάο θα έχει αψημαχίες με τον προσωπικό του αντίπαλο από την αρχή του αγώνα. Το αποκορύφωμα θα έρθει όταν ο μέσος του ΠΑΟΚ θα φτύσει τον Μέερτ και θα αποβληθεί από τον διαιτητή της αναμέτρησης στο 38'. Ο Κονσεϊσάο, όμως, αντιδρά στο κόκκινο σαν ταύρος και θα πετάξει τη φανέλα του στο πρόσωπο του διαιτητή. Το αποτέλεσμα; Αποκλεισμός τριών ετών με αναστολή και ουσιαστικά αποκλεισμός 4,5 μηνών. Μετά το πέρας της τιμωρίας του, ο Κονσεϊσάο επέστρεψε για την τελευταία του σεζόν στο Βέλγιο και ήταν εκ νέου από τους κορυφαίους της Σταντάρ ως το καλοκαίρι του 2007.
Λευκή πετσέτα!
Η στιγμή που κάθε ποδοσφαιριστής θέλει να αποφύγει κι όμως οι περισσότεροι ενδίδουν... Η πρόκληση του αστρονομικού συμβολαίου που τους προσφέρθηκε από το Κουβέιτ έμοιαζε ως το άδοξο φινάλε για έναν πολεμιστή. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ουσιαστικά... αποσύρθηκε στα 2 εκ. ευρώ που του πρόσφερε η Αλ Καντισίγια και αποφάσισε να δοκιμάσει κάτι διαφορετικό στην καριέρα του, φυσικά με γνώμονα το οικονομικό του συμφέρον.
Λέγεται πως κατάλαβε πως δεν έχει καμία θέση εκεί, όταν σε μια προπόνηση είδε τους συμπαίκτες του να γονατίζουν για να προσευχηθούν στον Αλλάχ. Το λάθος του το αναγνώρισε και λίγο καιρό μετά, σε συνέντευξη που είχε δώσει... «Ναι, ήταν ένα λάθος. Ευχαριστώ τους ανθρώπους που με επέλεξαν τότε. Τα χρήματα που πήρα ήταν πολλά και βοήθησαν σημαντικά την οικογένεια μου. Αγωνιστικά ζημιώθηκα. Κάναμε μια ερασιτεχνική προπόνηση την ημέρα ενώ δεν υπήρχε κανένας συναγωνισμός στους αγώνες».
Άρχισε να ψάχνει τρόπο να πάρει ξανά το... όπλο του και βρισκόταν σε προχωρημένες συζητήσεις με την Ακαντέμικα, όταν ο Φερνάντο Σάντος και ο ΠΑΟΚ του έδωσαν μια καινούργια πρόκληση. Ο πολεμιστής ξύπνησε...
Αντεπίθεση!
Από τα 2 εκ. ευρώ, βρέθηκε στα 200.000 ευρώ, όσα προέβλεπε να πάρει από τον ΠΑΟΚ μέχρι το καλοκαίρι του 2008, ενώ το φετινό του συμβόλαιο προβλέπει διπλάσιες απολαβές. Τα χρήματα, όμως, δεν ήταν το κίνητρο για τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Από την ημέρα της άφιξής του στη Θεσσαλονίκη έδειξε διάθεση να αποτελέσει είδωλο για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ και τον ηγέτη της ομάδας του Φερνάντο Σάντος. Κάτι που του ενέπνευσε η υποδοχή στο αεροδρόμιο “Μακεδονία”, καθώς πάντα ήθελε στην καριέρα του να έχει ξεχωριστή σχέση με τον κόσμο.
“Πέρα από τις πληροφορίες που είχα συλλέξει από το internet, μιλώντας με φίλους που έχουν αγωνιστεί στο ελληνικό πρωτάθλημα, μου είχαν πει πολλά για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ. Μου είπαν ότι είναι original οπαδοί που κάνουν τα πάντα για να υποστηρίξουν την ομάδα τους. Μου αρέσουν πάρα πολύ, παρόμοιους οπαδούς είχα άλλωστε και στην Σταντάρ Λιέγης", είχε πει στις 4 Φεβρουαρίου και καιρό αργότερα σε συνέντευξή του, εξηγούσε για τη διαφορετική επαφή που θέλει να έχει με την κερκίδα.
«Ανέκαθεν, όπου και αν έχω αγωνιστεί, είχα στενή επαφή με τους φιλάθλους. Το είδατε και το καλοκαίρι στο φιλικό με τη Λάτσιο πώς με υποδέχθηκαν οι φίλαθλοι στη Ρώμη. Και αυτό συμβαίνει γιατί πάντα αγωνίζομαι με πάθος και δίνω μέσα στο γήπεδο τον καλύτερό μου εαυτό. Το πάθος που βλέπετε προέρχεται από το γεγονός ότι είμαι πολύ ικανοποιημένος που βρίσκομαι στον ΠΑΟΚ και αγωνίζομαι μπροστά στον κόσμο του».
ΠΑΟΚτσής πολεμιστής!
Από την πρώτη στιγμή στον ΠΑΟΚ, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο έδειξε διάθεση να αποτελέσει κάτι διαφορετικό για τον δικέφαλο του βορρά. Αντιεξουσιαστής και αναρχικός, κόντρα στο κατεστημένο και στις επικαλυμμένες δηλώσεις. Πριν έρθει το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό, προκάλεσε με τις δηλώσεις του. “Διαφορετικά αντιμετωπίζεις τον Ολυμπιακό εντός συνόρων και αλλιώς εκτός συνόρων. Τον έχω αντιμετωπίσει με την Πόρτο και μπορώ να σας πω ότι ο Ολυμπιακός στην Ευρώπη είναι μικρής εμβέλειας ομάδα. Εμφανίζεται όμως καλός για την Ελλάδα. Εξακολουθεί να είναι ισχυρή ομάδα, πιστεύω όμως ότι δεν υπάρχει τεράστια διαφορά μεταξύ των δυο ομάδων και πώς αν παίξουμε όπως μπορούμε θα τον κερδίσουμε", θα πει και η φήμη του... ξεπερνάει την Τούμπα!
Στο ματς με τους ερυθρόλευκους, θα κάνει το ουσιαστικό του ντεμπούτο, ξεκινώντας βασικός. Το κόκκινο και πάλι τον προκαλεί, όπως και ο Αντώνης Νικοπολίδης. Στο χαμένο πέναλτι, ο γκολκίπερ του Ολυμπιακού θα του επιτεθεί λεκτικά και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο που εκείνη τη στιγμή θα έχει σκυμμένο το κεφάλι, θα απαντήσει στα αποδυτήρια. Μιλώντας σε εφημερίδες στην χώρα του, θα εξηγήσει για το συμβάν: “Ο τερματοφύλακάς τους έπιασε την μπάλα και τον είδα που ήρθε πάνω μου και άρχισε να με προκαλεί, βρίζοντας με: "Κλάψε τώρα". Ήμουν τόσο πεσμένος ψυχολογικά που αστόχησα στο πέναλτι, που δεν έδωσα σημασία. Τον περίμενα, διότι ήθελα να τον ρωτήσω γιατί με έβρισε, αλλά μόλις κατάλαβα ότι πήγε να μου επιτεθεί, τον απώθησα και προκλήθηκε φασαρία».
Το καλοκαίρι ήρθε ένα ακόμα βήμα για τη σχέση του Πορτογάλου με τον ΠΑΟΚ. Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήταν, πλέον, αρχηγός του δικεφάλου και οι ευθύνες του μεγαλύτερες. Όπως και ο λόγος του βαρύτερος! «Πρώτα από όλα να ξεκαθαρίσω ότι είμαι περήφανος που είμαι αρχηγός αυτής της ομάδας. Για μένα ο ΠΑΟΚ είναι μια μεγάλη και ιστορική ομάδα στην Ελλάδα. Είμαι 100% αφοσιωμένος στο σύλλογο που αγωνίζομαι. Έχω μεγάλη εμπειρία. Αυτό που προσπαθώ να κάνω όχι μόνο στη διάρκεια των αγώνων αλλά και στις προπονήσεις είναι να βοηθήσω τα παιδιά που δεν έχουν ανάλογη εμπειρία. Και αυτό με σκοπό να φέρουμε τον ΠΑΟΚ όσο πιο ψηλά γίνεται».
Στα τέλη Αυγούστου, 1η αγωνιστική του πρωταθλήματος, ήρθε το και το πρώτο του γκολ στην Ελλάδα. Ένα από τα καλύτερα στην καριέρα του, όπως ο ίδιος θα πει μετά... “Νομίζω ότι ήταν ένα από τα δέκα ωραιότερα γκολ που έχω πετύχει στην καριέρα μου. Δεν ήταν όμως μόνο η εκτέλεση, αλλά ολόκληρη η προσπάθεια. Ο συνδυασμός του Σνάουτσνερ με τον Ίβιτς και η πάσα του Μουσλίμοβιτς με το στήθος, έκανε αυτό το γκολ ξεχωριστό. Παίξαμε την μπάλα με τη μία, με τρόπο ιδανικό”.
Στο μυαλό του όσα είχαν γίνει πέρυσι με τον Ολυμπιακό, δεν ήταν ένα κεφάλαιο που είχε κλείσει. Όσες φορές κι αν ρωτήθηκε ξανά για το επεισόδιο με τον Αντώνη Νικοπολίδη, δεν είχε θέλησε να δώσει συνέχεια. Είναι φανερό, ωστόσο, ότι ο Ολυμπιακός και το κόκκινο τον προκαλεί. Μετά τον αγώνα του πρώτου γύρου στο Καραϊσκάκη, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο ήταν καυστικός. “Τώρα κατάλαβα το πώς παίρνει τα πρωταθλήματα ο Ολυμπιακός και γιατί γέρνει το γήπεδο», είχε πει και η βεντέτα συνεχιζόταν. Όπως η βεντέτα που άνοιξε χθες με τον Άρη. Ήταν η πρώτη φορά που ο Κονσεϊσάο βρέθηκε αντιμέτωπος με τον αιώνιο αντίπαλο του ΠΑΟΚ και φαίνεται πως όσα είχε δει από την κερκίδα στις προηγούμενες αναμετρήσεις τον είχαν “φτιάξει” αρκετά...
Άμαχος πληθυσμός...
Η παρουσία του στη Θεσσαλονίκη περνάει απαρατήρητη, αφού πρόκειται για έναν άνθρωπο που θέλει να βρίσκεται με την οικογένειά του και τους λίγους φίλους. Ο Ιμπραήμ Μπακαγιόκο είναι από τους παίκτες με τους οποίους έχουν την καλύτερη επικοινωνία, λόγω γλώσσας αλλά και ηλικίας. Η σύζυγός του ήρθε μαζί του στην Ελλάδα από την πρώτη μέρα, ενώ φέτος βρίσκονται εδώ και οι τέσσερις γιοι του!
Ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο δηλώνει πως τα παιδιά του είναι ΠΑΟΚια και πως θα γίνουν καλύτεροι ποδοσφαιριστές από εκείνον. Ο Φραντσίσκο και ο Μωυσής είναι στις ακαδημίες του δικεφάλου και ο Πορτογάλος μέσος συχνά επισκέπτεται και τους παρακολουθεί στις προπονήσεις, αλλά “πάντα μένω μακριά. Δεν θέλω να μπλέκομαι στα πόδια του προπονητή τους”.
Στην πατρίδα του έχει αφήσει καλούς φίλους, όπως ο Λουίς Φίγκο στον οποίο τρέφει απεριόριστη εκτίμηση (σε αντίθεση με τον Ζοσέ Μουρίνιο) και τον Ζόρζε Κόστα. Με τον πρώην διεθνή Πορτογάλο αμυντικό υπήρξαν συμπαίκτες στην Πόρτο και συνηθίζουν να περνούν μαζί τα καλοκαίρια στο Σάο Σινόνιμο της Πορτογαλίας, όπως διατηρεί ο Κονσεϊσάο εξοχικό σπίτι με θέα τον Ατλαντικό ωκεανό. Το σπίτι του στην Κοΐμπρα το επισκέπτεται σε κάθε ευκαιρία. Για την πόλη του, είναι ένας μικρός ήρωας. Ένα μικρό στάδιο της πόλης, το οποίο χτίστηκε το 2005 και έχει χωρητικότητα 2.500 θέσεις, έχει πάρει το όνομά του και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί τη γενέτειρά του.
Στο δεξί του μπράτσο έχει ένα τατουάζ με τον Ιησού Χριστό. Απόδειξη ανθρώπου βαθιά θρησκευόμενου... Στο αριστερό του μπράτσο έχει μια ασπρόμαυρη περικεφαλαία αρχαίου Έλληνα πολεμιστή. Απόδειξη ανθρώπου, που ακόμα κι αν πέσει, θα είναι μαχόμενος. Όπως στο Χαριλάου.
http://www.gazzetta.gr/content/view/23148/156/
Σηφάκης:"έλα πάμε vamos, vamos..Καράμπελα!...vamos ..."
Μου το θύμισε ένας φίλος σε σχόλιο του και δεν μπορουσα να το παραλείψω σήμερα...
Εικόνα ασύληπτη από τα δύο ματς με τα κιτρινόμαυρα Playmobil... O Σηφάκης προσπαθεί να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του και επειδή ελληνικά δεν μιλάει κανείς στην ομάδα αυτή, φωνάζει το ανεπανάληπτο..:"έλα πάμε vamos, vamos..παιδιά!...vamos ..."
Πάει και αυτό...Χρειαστήκαμε 210' και 20 πέναλντι για να αποκλείσουμε την Πόλ Εχίδο της σεκούντα Ντιβιζιόν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το τελικά αναμενόμενο βάση της ιστορίας, της παράδοσης και της ειδικού βάρους φανέλας που κουβαλάνε οι δύο ομάδος. Οπως είπε και ένας φίλος μου, "ένα σπυράκι στον κώλο ήταν που έσπασε και πάει".
Για το ματσάκι έχουμε να πούμε και σήμερα 2-3 λογάκια. Ας τα πάρουμε ξεχωριστά όμως γιατί το καθένα έχει την δική του σημασία...
1) Λατρεύω την Επιθετική γραμμή του Αρη ! Επιθετικοί κλάσης, που δεν μπορούν να σκοράρουν ούτε στην προπόνηση του Playstation!!
Ποιόν να πρωτοπιάσουμε...Τον Κόκε? Αυτός έχει ένα σκεμπέ λές και έχει καταπιεί αμάσητο ένα κατσίκι ολόκληρο. Φημολογείται ότι καταπίνει το φαγητό του σαν τα φίδια αμάσητο και το χωνεύει τις επόμενες μέρες σιγά-σιγά! Εχει πετάξει και ενα κώλο σαν την Πελοπόνησο σε περιφέρεια. Και ήθελε αυτό το κινητό κρασοβάρελο με πόδια να μας βάλει και γκόλ. Ηταν τόσο ακίνδυνος επιθετικά όσο ένας ευνούχος gay σε μπαρ με λεσβίες....
Ασε που από οτι λέγεται, όταν του είπαν οτι το ματς θα πάει στην <ρουλέτα> τον πέναλντι, συνηθισμένος από την καθημερινή του ασχολία, φώναξε "ποντάρω 10 ευρω στο μαύρο, από 15 στα ζυγά και 30 στο μηδέν..Ελα να γυρίζει η μπίλια"!!
Και μετά τον Κόκε ποιός?? Ο Λαμπριάκος? Αυτός έχει να σκοράρει από την μέρα που απόκτησε η μπάλα στρογγυλό σχήμα, και περιμένανε αυτόν να τους ξελασπώσει.!!!
Ειναι σαν να περιμένεις από πιγκουίνο να πετάξει και όχι μόνο αυτό, αλλά να κάνει και "Loop " στον αέρα!...Και σαν να μην έφταναν αυτά τα προβλήματα στα αρειανά, πήρανε και έναν παίκτη Καμπουρά, Καμφορά, Κακομοιρά, ..κάπως έτσι.. από την Β' Εθνική Μεξικού. Σαν να λέμε ότι πήγανε και πήρανε παίκτη από τους Ταγαράδες της Πουέμπλα!! Και τον φέρανε σαν μπόμπερ, σαν σκόρερ να συμπληρώσει την αχτύπητη τετράδα ΣΚΟΡΕΡ μαζί με τους 2 προαναφερόμενους και τον Πολωνό Υδραυλικό τον Βλονταρο-κάτι!
Αρχίζω να τους λυπάμαι όλο και περισσότερο. Πιο έυκολο είναι να δούνε τον Καράμπελα να κάνει χατ-τρίκ με ανάποδα ψαλιδάκια παρά να δούνε γκόλ από έναν από τους παραπάνω σκόρερ....
Και όλους τους παραπάνω τους καθοδηγούσαν από τον πάγκο, οι δύο σαξοφωνίστες της Νέας Ορλεάνης! Αυτοί έχουν τόσο σχέση με την προπομητική όσο ο Χαβίτο με την ομορφάδα... Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, προσπαθούσαν να βάλουν γκόλ στον ΠΑΟΚ κάνοντας σέντρες!!! Δηλαδή περιμένανε να πιάσει κεφαλιά ο Κοκε ανάμεσα σε δύο παικτες 2 κεφάλια ψηλότερους. Ειναι σαν να προσπαθείς να περάσεις ανάμεσα από το Κιλιμάντζαρο και το Εβερεστ με πατίνι...Για τέτοια μυαλά μιλάμε. Εγω πάντως οποτε τους έβλεπα στον πάγκο ήθελα να φωνάξω "Hey, boy....play something for me"
Αφήνω τελευταίο τον Καράμπελα...Καλά είναι δυνατόν να αφήνεις παίκτη με τέτοιο όνομα να σουτάρει ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ πέναλντι? Δεν περιμένατε την κατάληξη? Δεν περιμένατε τα σχόλια που θα ακολουθούσαν? Και τι δεν θα έδινα να βρώ ένα από τα βιντεάκια που σίγουρα θα τράβηξε κάποιος που θα καθόταν στην θ1 ακριβώς πίσω από την εστία, και που ετοιμαζόμενος να πανηγυρίσει θα είδε την μπάλα να έρχεται απειλητικά κατά πάνω του!!
Τελειώνοντας δεν θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στους σεκιουριτάδες της ΠΑΕ Μούρθια... Ναι αυτή την σπάνια ράτσα κουβαδόμυαλων ανθρώπων που μπορουν και παίζουν σε όλες τις θέσεις στον Αρη.. Απο τελευταίοι αμυντικοί μέχρι πάνω στην γραμμή όπως εκείνος ο αλευρομπεμπές ο Υπευθυνος Ασφαλείας (νομίζω) του Αρη που κλώτσησε τον Μπιζέρα από πίσω... Αλλά έπρεπε να μην συγκρατησουν πέντε, τον Μπιζέρα μετά , και να έβλεπα να σου χώνει το πόδι στα ρουθούνια ,σαλαμάνδρα με γραβάτα!!
2) Και για να πάμε στα δικά μας, αν για κάτι χαρηκα περισσότερο από τα ματς με τις μελισσουλες, είναι που είδα να γίνονται ΑΝΤΡΕΣ επιτέλους παίκτες σαν τον Μπαλάφα και τον Αθανασιάδη. Και είναι αναμενόμενο ότι όταν κανεις παρέα στα αποδυτήρια με παίκτες σαν τον Γκαρσία, τον Σερτζιο, τον Μπιζέρα να ανδρώνεσαι κάποια στιγμή και θέλεις δε θέλεις από εκεί που διάβαζες Μικυ Μάους, να μπορείς πλέον να αναλύεις πως μπορείς να βγάλεις από την παπαρούνα , όπιο.... Το επόμενο που περιμένω από αυτούς τους δυό, έιναι τον Μπαλάφα να χτυπάει τατουάζ "Ινδιάνο" στο μπράτσο και να πίνει μονορούφι από εκείνο το περίεργο τσάι του Πάμπλο, και τον πιτσιρικά τον Αθανασιάδη να ξυρίζει το κεφάλι του και να κυκλοφορεί με σουγιά στην κάλτσα...Επιτέλους...
3) Αφήνω τελευταία την - ο θεός να την πεί- διαιτησία από τον ανεκδιήγητο αυτόν Παμπορίδη. Ανοιξε το τριώδιο στο Χαριλάου, και αυτός ντύθηκε διαιτητής! Θα θελα να ξέρω τι βύσμα κουβαλάει αυτός ο άνθρωπος και τον αφήνουν όχι μόνο να βρίσκεται μέσα στο γήπεδο άλλα και να διαιτητεύει!!! Και μονο που τον έβλεπες να τρέχει , κουραζόσουν... Κουβαλώντας απίστευτο πάχος, προσπαθούσε να προλάβει τις φάσεις...Σαν να βλέπω γιουβαρλάκι να προσπαθεί να το σκάσει από το πιάτο... Και ενώ σπρώχνει με τα 1000 τον Αρη της "σκαριάς" μας (βλέπε Γιάχιτς, Καράμπελα, Νατσο, Βιτολο), και τους αφήνει με 11 σε όλο το παιχνίδι, βγαίνουν σήμερα τα κιτρινόγλωσσα ανθρωπάκια των ΜΜΕ να διαμαρτυρηθούν και για την διαιτησία! Μάλιστα κύριοι...για την διαιτησία έχει παράπονα ο Αρης.
Στραβοκοίταξε λέει ο Μάρκαντώνης το κομοδίνο με πόδια, τον Κόκε, και έπρεπε να δώσει πέναλντι...Μάλιστα διαμαρτύρονται, λέει, γιατί αυτό το ίδιο το ισπανόφωνο χαμστεράκι με πάχος ελέφαντα ήταν 3 χιλιοστά πιο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό και το κοψανε με οφσάιντ...Λες και αν τον αφήνανε να τρέξει θα κατάφερνε έστω και να φτάσει στην εστία, πρίν πάθει 2 κράμπες και 3 εγκεφαλικά από την κουραση... Ακομα και ο Μουσλίμοβιτς από την άλλη μεριά, προλάβαινε να τον φτάσει, μπουσουλώντας!!....Διαμαρτύρονται...Και μετά αναρρωτιούνται για ποιον λόγο έχουν αποκτήσει το γνωστό παρατσούκλι...
Πάντως άν ισχύει αυτό που λένε ότι "η αξία του νικημένου δίνει αξία στον νικητή", μάλλον "μπήκαμε μέσα" σε αξία από τα ματς με τον Αρη...
Τελοσπάντων. Πάνε και αυτά. Χρειάστηκε να πάιξουμε 4 μάτς φέτος με την ομάδα των Goody's Χαριλάου, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι είναι απλα χαμενος χρόνος να προσπαθεί ο Αρης να σκοράρει εναντίον του ΠΑΟΚ...
Πιο χαμένος και από το να προσπαθεί να μάθει κωφάλαλη, και τυφλή, φώκια να παίζει τρομπέτα και να χορεύει κλακέτες!! Η πλάκα είναι , ότι η φώκια ίσως κάποια στιγμή τα καταφέρει να δώσει και ρεσιτάλ...
http://voriosanemos73.blogspot.com/
Παιδιά, αξίζει να το διαβάσετε..
Ελιωσα λέμεεεεεεεεεεεεεε
Μου το θύμισε ένας φίλος σε σχόλιο του και δεν μπορουσα να το παραλείψω σήμερα...
Εικόνα ασύληπτη από τα δύο ματς με τα κιτρινόμαυρα Playmobil... O Σηφάκης προσπαθεί να εμψυχώσει τους συμπαίκτες του και επειδή ελληνικά δεν μιλάει κανείς στην ομάδα αυτή, φωνάζει το ανεπανάληπτο..:"έλα πάμε vamos, vamos..παιδιά!...vamos ..."
Πάει και αυτό...Χρειαστήκαμε 210' και 20 πέναλντι για να αποκλείσουμε την Πόλ Εχίδο της σεκούντα Ντιβιζιόν, αλλά το αποτέλεσμα ήταν το τελικά αναμενόμενο βάση της ιστορίας, της παράδοσης και της ειδικού βάρους φανέλας που κουβαλάνε οι δύο ομάδος. Οπως είπε και ένας φίλος μου, "ένα σπυράκι στον κώλο ήταν που έσπασε και πάει".
Για το ματσάκι έχουμε να πούμε και σήμερα 2-3 λογάκια. Ας τα πάρουμε ξεχωριστά όμως γιατί το καθένα έχει την δική του σημασία...
1) Λατρεύω την Επιθετική γραμμή του Αρη ! Επιθετικοί κλάσης, που δεν μπορούν να σκοράρουν ούτε στην προπόνηση του Playstation!!
Ποιόν να πρωτοπιάσουμε...Τον Κόκε? Αυτός έχει ένα σκεμπέ λές και έχει καταπιεί αμάσητο ένα κατσίκι ολόκληρο. Φημολογείται ότι καταπίνει το φαγητό του σαν τα φίδια αμάσητο και το χωνεύει τις επόμενες μέρες σιγά-σιγά! Εχει πετάξει και ενα κώλο σαν την Πελοπόνησο σε περιφέρεια. Και ήθελε αυτό το κινητό κρασοβάρελο με πόδια να μας βάλει και γκόλ. Ηταν τόσο ακίνδυνος επιθετικά όσο ένας ευνούχος gay σε μπαρ με λεσβίες....
Ασε που από οτι λέγεται, όταν του είπαν οτι το ματς θα πάει στην <ρουλέτα> τον πέναλντι, συνηθισμένος από την καθημερινή του ασχολία, φώναξε "ποντάρω 10 ευρω στο μαύρο, από 15 στα ζυγά και 30 στο μηδέν..Ελα να γυρίζει η μπίλια"!!
Και μετά τον Κόκε ποιός?? Ο Λαμπριάκος? Αυτός έχει να σκοράρει από την μέρα που απόκτησε η μπάλα στρογγυλό σχήμα, και περιμένανε αυτόν να τους ξελασπώσει.!!!
Ειναι σαν να περιμένεις από πιγκουίνο να πετάξει και όχι μόνο αυτό, αλλά να κάνει και "Loop " στον αέρα!...Και σαν να μην έφταναν αυτά τα προβλήματα στα αρειανά, πήρανε και έναν παίκτη Καμπουρά, Καμφορά, Κακομοιρά, ..κάπως έτσι.. από την Β' Εθνική Μεξικού. Σαν να λέμε ότι πήγανε και πήρανε παίκτη από τους Ταγαράδες της Πουέμπλα!! Και τον φέρανε σαν μπόμπερ, σαν σκόρερ να συμπληρώσει την αχτύπητη τετράδα ΣΚΟΡΕΡ μαζί με τους 2 προαναφερόμενους και τον Πολωνό Υδραυλικό τον Βλονταρο-κάτι!
Αρχίζω να τους λυπάμαι όλο και περισσότερο. Πιο έυκολο είναι να δούνε τον Καράμπελα να κάνει χατ-τρίκ με ανάποδα ψαλιδάκια παρά να δούνε γκόλ από έναν από τους παραπάνω σκόρερ....
Και όλους τους παραπάνω τους καθοδηγούσαν από τον πάγκο, οι δύο σαξοφωνίστες της Νέας Ορλεάνης! Αυτοί έχουν τόσο σχέση με την προπομητική όσο ο Χαβίτο με την ομορφάδα... Για να καταλάβετε για τι πράγμα μιλάμε, προσπαθούσαν να βάλουν γκόλ στον ΠΑΟΚ κάνοντας σέντρες!!! Δηλαδή περιμένανε να πιάσει κεφαλιά ο Κοκε ανάμεσα σε δύο παικτες 2 κεφάλια ψηλότερους. Ειναι σαν να προσπαθείς να περάσεις ανάμεσα από το Κιλιμάντζαρο και το Εβερεστ με πατίνι...Για τέτοια μυαλά μιλάμε. Εγω πάντως οποτε τους έβλεπα στον πάγκο ήθελα να φωνάξω "Hey, boy....play something for me"
Αφήνω τελευταίο τον Καράμπελα...Καλά είναι δυνατόν να αφήνεις παίκτη με τέτοιο όνομα να σουτάρει ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ πέναλντι? Δεν περιμένατε την κατάληξη? Δεν περιμένατε τα σχόλια που θα ακολουθούσαν? Και τι δεν θα έδινα να βρώ ένα από τα βιντεάκια που σίγουρα θα τράβηξε κάποιος που θα καθόταν στην θ1 ακριβώς πίσω από την εστία, και που ετοιμαζόμενος να πανηγυρίσει θα είδε την μπάλα να έρχεται απειλητικά κατά πάνω του!!
Τελειώνοντας δεν θα μπορούσα να μην κάνω αναφορά στους σεκιουριτάδες της ΠΑΕ Μούρθια... Ναι αυτή την σπάνια ράτσα κουβαδόμυαλων ανθρώπων που μπορουν και παίζουν σε όλες τις θέσεις στον Αρη.. Απο τελευταίοι αμυντικοί μέχρι πάνω στην γραμμή όπως εκείνος ο αλευρομπεμπές ο Υπευθυνος Ασφαλείας (νομίζω) του Αρη που κλώτσησε τον Μπιζέρα από πίσω... Αλλά έπρεπε να μην συγκρατησουν πέντε, τον Μπιζέρα μετά , και να έβλεπα να σου χώνει το πόδι στα ρουθούνια ,σαλαμάνδρα με γραβάτα!!
2) Και για να πάμε στα δικά μας, αν για κάτι χαρηκα περισσότερο από τα ματς με τις μελισσουλες, είναι που είδα να γίνονται ΑΝΤΡΕΣ επιτέλους παίκτες σαν τον Μπαλάφα και τον Αθανασιάδη. Και είναι αναμενόμενο ότι όταν κανεις παρέα στα αποδυτήρια με παίκτες σαν τον Γκαρσία, τον Σερτζιο, τον Μπιζέρα να ανδρώνεσαι κάποια στιγμή και θέλεις δε θέλεις από εκεί που διάβαζες Μικυ Μάους, να μπορείς πλέον να αναλύεις πως μπορείς να βγάλεις από την παπαρούνα , όπιο.... Το επόμενο που περιμένω από αυτούς τους δυό, έιναι τον Μπαλάφα να χτυπάει τατουάζ "Ινδιάνο" στο μπράτσο και να πίνει μονορούφι από εκείνο το περίεργο τσάι του Πάμπλο, και τον πιτσιρικά τον Αθανασιάδη να ξυρίζει το κεφάλι του και να κυκλοφορεί με σουγιά στην κάλτσα...Επιτέλους...
3) Αφήνω τελευταία την - ο θεός να την πεί- διαιτησία από τον ανεκδιήγητο αυτόν Παμπορίδη. Ανοιξε το τριώδιο στο Χαριλάου, και αυτός ντύθηκε διαιτητής! Θα θελα να ξέρω τι βύσμα κουβαλάει αυτός ο άνθρωπος και τον αφήνουν όχι μόνο να βρίσκεται μέσα στο γήπεδο άλλα και να διαιτητεύει!!! Και μονο που τον έβλεπες να τρέχει , κουραζόσουν... Κουβαλώντας απίστευτο πάχος, προσπαθούσε να προλάβει τις φάσεις...Σαν να βλέπω γιουβαρλάκι να προσπαθεί να το σκάσει από το πιάτο... Και ενώ σπρώχνει με τα 1000 τον Αρη της "σκαριάς" μας (βλέπε Γιάχιτς, Καράμπελα, Νατσο, Βιτολο), και τους αφήνει με 11 σε όλο το παιχνίδι, βγαίνουν σήμερα τα κιτρινόγλωσσα ανθρωπάκια των ΜΜΕ να διαμαρτυρηθούν και για την διαιτησία! Μάλιστα κύριοι...για την διαιτησία έχει παράπονα ο Αρης.
Στραβοκοίταξε λέει ο Μάρκαντώνης το κομοδίνο με πόδια, τον Κόκε, και έπρεπε να δώσει πέναλντι...Μάλιστα διαμαρτύρονται, λέει, γιατί αυτό το ίδιο το ισπανόφωνο χαμστεράκι με πάχος ελέφαντα ήταν 3 χιλιοστά πιο πίσω από τον τελευταίο αμυντικό και το κοψανε με οφσάιντ...Λες και αν τον αφήνανε να τρέξει θα κατάφερνε έστω και να φτάσει στην εστία, πρίν πάθει 2 κράμπες και 3 εγκεφαλικά από την κουραση... Ακομα και ο Μουσλίμοβιτς από την άλλη μεριά, προλάβαινε να τον φτάσει, μπουσουλώντας!!....Διαμαρτύρονται...Και μετά αναρρωτιούνται για ποιον λόγο έχουν αποκτήσει το γνωστό παρατσούκλι...
Πάντως άν ισχύει αυτό που λένε ότι "η αξία του νικημένου δίνει αξία στον νικητή", μάλλον "μπήκαμε μέσα" σε αξία από τα ματς με τον Αρη...
Τελοσπάντων. Πάνε και αυτά. Χρειάστηκε να πάιξουμε 4 μάτς φέτος με την ομάδα των Goody's Χαριλάου, για να συνειδητοποιήσουμε όλοι ότι είναι απλα χαμενος χρόνος να προσπαθεί ο Αρης να σκοράρει εναντίον του ΠΑΟΚ...
Πιο χαμένος και από το να προσπαθεί να μάθει κωφάλαλη, και τυφλή, φώκια να παίζει τρομπέτα και να χορεύει κλακέτες!! Η πλάκα είναι , ότι η φώκια ίσως κάποια στιγμή τα καταφέρει να δώσει και ρεσιτάλ...
http://voriosanemos73.blogspot.com/
Παιδιά, αξίζει να το διαβάσετε..
Ελιωσα λέμεεεεεεεεεεεεεε
Ο Χούτος είναι, για τον ΠΑΟΚ, ξεκάθαρη αναπροσαρμογή στόχου
Ο Λάμπρος Χούτος, αν σε εξιτάρει η ίντριγκα των «παιχνιδιών με τη φωτιά», είναι στοίχημα-πειρασμός. Διευκρινίζουμε, ο Χούτος-ποδοσφαιριστής. Δίχως τον μπαμπά, δίχως τον γαμπρό, δίχως τον κουμπάρο, δίχως τους λοιπούς συγγενείς. Ο Χούτος, δηλαδή, που δεν είναι συμμέτοχος στη διοίκηση, στην τεχνική διεύθυνση, στους μεταγραφικούς σχεδιασμούς, στην ευθύνη της προπόνησης ή των τραυματισμών. Εξακολουθώ να θεωρώ τον ποδοσφαιριστή-only Χούτο ευλογία για κάθε ελληνική ομάδα. Των top, μη εξαιρουμένων.
Το «εξακολουθώ» πηγαίνει στο κείμενο «Οι Γαμπροί της Δυστυχίας» (οι γαμπροί του Λίνεν και του Χούτου που συνετέλεσαν στο να ανοίξει ο ασκός στον Πανιώνιο), το οποίο προ καιρού είχε δημοσιευθεί εδώ και το πλήρωσε, ως συνήθως συμβαίνει, εκείνος που δεν φταίει. Εν προκειμένω η κυρία, στην εφημερίδα, που απάντησε στο οργισμένο τηλεφώνημα του πατρός κι άκουσε ένα ποτάμι απειλές για αγωγές κ.λπ. προτού της δώσει τον αριθμό του κινητού του ώστε να επικοινωνήσω μαζί του «για τα περαιτέρω». Δεν τον κάλεσα. Ξαναπήρε, την επομένη. Πιο (προς το) νορμάλ. Δεν τον κάλεσα. Της είπα ότι, αν δοκιμάσει και τρίτη φορά, θα τον καλέσω αφού πρώτα θα της έχει ζητήσει συγγνώμη. Δεν υπήρξε τρίτη φορά. Δεν τον κάλεσα ποτέ.
Ο υιός Χούτος, με κάτι τέτοια και με άλλα δέκα ή εκατό σαν κι αυτά, έχει αποκτήσει πάνω του τον... ανθρωποδιώκτη. Ακούς το όνομα, αμέσως ενεργοποιούνται αντανακλαστικά, φτύνεις τον κόρφο σου, λες «μακριά», σαν τον Μητσοτάκη ένα πράγμα. Δεν είναι εύκολο να πειστεί ο μέσος παρατηρητής ότι ο Λάμπρος Χούτος έχει (κι όμως, ναι) ευγένεια, στυλ, επίπεδο, φινέτσα. Πιο εύκολο είναι, με την παρατήρηση, να συμφωνήσουμε ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του (πλέον ελκυστικά ώριμου, στο παικτικό κομμάτι) σέντερ φορ Χούτου είναι πράγματι δυσεύρετα γύρω μας. Δεν βλέπω σε τι θα έβλαπταν αυτά, όχι τον ΠΑΟΚ, οποιαδήποτε (στην κυριολεξία, οποιαδήποτε) ομάδα της Σούπερ Λίγκας.
Επίσης, στην ομάδα μου δεν θα ήθελα να έβλεπα πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή, προπονητή που θα έκαναν «α πα πα» και θα έφευγαν τρέχοντας... από τις καυτές πατάτες μόνο και μόνο από φοβία ότι καίνε. Ιδίως τις πατάτες με γευστικό περιεχόμενο. Και ο Αντριάνο είναι βάσανο στην Ιντερ, και ο Μπαλοτέλι με το που ξετσούμισε βγήκε βάσανο, αλλά ο Μουρίνιο το παλεύει (επειδή νιώθει πως, λόγω του potential, ο κόπος του αξίζει) «όπως ξέρει και μπορεί». Δεν λέει απελθέτω. Απελθέτω είναι το εύκολο. Για τον ΠΑΟΚ, αν αυτό είναι το ερώτημα της ημέρας, ο κόπος αξίζει. Οσο άξιζε πριν από ένα χρόνο, τέτοιο καιρό, και για τον Πανιώνιο. Την πρώτη εποχή, προτού ο ανυποψίαστος Τσακίρης κάνει από την καλή του την καρδιά κι από τον ενθουσιασμό του το σφάλμα να αναγορεύσει τον Χούτο «συν-» σε όλα. Συμπρόεδρο, συμπροπονητή, τεχνικό συνδιευθυντή, συνδαιτυμόνα, συγγενή κ.λπ.
Ο ΠΑΟΚ είναι μέγεθος, για να νιώθει ο Χούτος συμβατός με αυτό, όχι ανώτερος (ότι κάνει χάρη, κιόλας, που φορά τη φανέλα) από αυτό. Δυνητικά, το ντουέτο με τον Μουσλίμοβιτς είναι όσο γοητευτικό υπήρξε το περσινό στη Νέα Σμύρνη με τον Τζιμπούρ. Η συμμετοχή των ΠΑΟΚτσήδων στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, όχι λογική συμμετοχή «εχόντων και κατεχόντων» τόσο όσο «συμμετοχή καρδιάς» απλών ανθρώπων με το υστέρημά τους σαν τα πιτσιρίκια που σπάζουν τον κουμπαρά για να στείλουν 10 ή 20 ευρώ στον τηλεμαραθώνιο, όλο αυτό θεωρώ ότι γεννά στον Ζαγοράκη την αντίστοιχη υποχρέωση να «πριμοδοτήσει» την ομάδα. Πώς; Με ό,τι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στο να κάνει διαφορά. Και να επιτρέπει ξεκάθαρη, ανομολόγητη έστω, αναπροσαρμογή στόχου (εν τω μέσω της) χρονιάς. Δεύτερη θέση. Ο Χούτος φαντάζει ένα τέτοιο bonus για την ομάδα.
Ο Ζαγοράκης κι ο Βρύζας είναι (διαφορετικού στυλ, όμως καταληκτικά ολόιδιοι) ντιρέκτ άνθρωποι για να πουν με τον Χούτο τα δύο, ή όσα χρειάζονται τέλος πάντων, φωνήεντα. Να κάνουν τον ευθύς εξαρχής καλό λογαριασμό, να τον επιβάλουν εν συνεχεία ως modus vivendi στην καθημερινότητα, να τον υποστηρίξουν με πυγμή στην πορεία της συνεργασίας. Μην τους φοβόμαστε, δεν είναι... αγαθιάρηδες. Οπως δεν κάνει να φοβόμαστε σε αυτό, διότι είναι σαν να τον υποτιμούμε αλόγιστα στο man management, και τον Φερνάντο Σάντος. Κάμποσα χρόνια πίσω, με τον Βασίλη Σαμπράκο, είχαμε φέρει στο στούντιο του ΣΠΟΡ FM τον Πορτογάλο... προπονητή της ΑΕΚ, στα χρόνια του Ψωμιάδη, τότε. Οταν το σοβαρό κομμάτι της συνέντευξης ολοκληρώθηκε και πήγαμε στο χαλαρό, θέλησα να μάθω αυτό που η περιέργεια με έτρωγε να ξέρω. Πώς, διάολο, κατάφερε κι έκανε χωριό για πολύ καιρό στην Πόρτο με εκείνο το ζιζάνιο που είχε ήδη έλθει στην Ελλάδα και παίδευε τον Ολυμπιακό, τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς! Το μετέφρασε ο Βέλιτς κι ήταν από τις σπάνιες στιγμές που θυμάμαι τον Φερνάντο να ξεκαρδίζεται στα γέλια. «Του ξεκαθάρισα κάποια πράγματα, από την πρώτη στιγμή. Βρήκαμε τους κώδικες. Είναι καλό παιδί. Ολα, μετά, κύλησαν ομαλά», είπε. Αμα έχεις περάσει από τον «στίβο μάχης», Ζάχοβιτς…
Δεν είναι χθεσινός στη δουλειά ο μάστορας. Δεν έχει ανάγκη να του το... γράψουμε εμείς, το καταλαβαίνει και μονάχος, πως με τον Χούτο και την ισορροπία στα αποδυτήρια το κομβικό είναι η συνεννόηση και η συμφωνία μεταξύ επαγγελματιών για το βάσει τίνος προγράμματος θα προπονείται, στη ροή της εβδομάδας, ο παίκτης. Ωστε το Σαββατοκύριακο να είναι ωφέλιμος, αντί βάρος, στην ομάδα. Τα υπόλοιπα, εφόσον λύσουν αυτό, είναι... εύκολα.
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 1&catid=92
Ο Λάμπρος Χούτος, αν σε εξιτάρει η ίντριγκα των «παιχνιδιών με τη φωτιά», είναι στοίχημα-πειρασμός. Διευκρινίζουμε, ο Χούτος-ποδοσφαιριστής. Δίχως τον μπαμπά, δίχως τον γαμπρό, δίχως τον κουμπάρο, δίχως τους λοιπούς συγγενείς. Ο Χούτος, δηλαδή, που δεν είναι συμμέτοχος στη διοίκηση, στην τεχνική διεύθυνση, στους μεταγραφικούς σχεδιασμούς, στην ευθύνη της προπόνησης ή των τραυματισμών. Εξακολουθώ να θεωρώ τον ποδοσφαιριστή-only Χούτο ευλογία για κάθε ελληνική ομάδα. Των top, μη εξαιρουμένων.
Το «εξακολουθώ» πηγαίνει στο κείμενο «Οι Γαμπροί της Δυστυχίας» (οι γαμπροί του Λίνεν και του Χούτου που συνετέλεσαν στο να ανοίξει ο ασκός στον Πανιώνιο), το οποίο προ καιρού είχε δημοσιευθεί εδώ και το πλήρωσε, ως συνήθως συμβαίνει, εκείνος που δεν φταίει. Εν προκειμένω η κυρία, στην εφημερίδα, που απάντησε στο οργισμένο τηλεφώνημα του πατρός κι άκουσε ένα ποτάμι απειλές για αγωγές κ.λπ. προτού της δώσει τον αριθμό του κινητού του ώστε να επικοινωνήσω μαζί του «για τα περαιτέρω». Δεν τον κάλεσα. Ξαναπήρε, την επομένη. Πιο (προς το) νορμάλ. Δεν τον κάλεσα. Της είπα ότι, αν δοκιμάσει και τρίτη φορά, θα τον καλέσω αφού πρώτα θα της έχει ζητήσει συγγνώμη. Δεν υπήρξε τρίτη φορά. Δεν τον κάλεσα ποτέ.
Ο υιός Χούτος, με κάτι τέτοια και με άλλα δέκα ή εκατό σαν κι αυτά, έχει αποκτήσει πάνω του τον... ανθρωποδιώκτη. Ακούς το όνομα, αμέσως ενεργοποιούνται αντανακλαστικά, φτύνεις τον κόρφο σου, λες «μακριά», σαν τον Μητσοτάκη ένα πράγμα. Δεν είναι εύκολο να πειστεί ο μέσος παρατηρητής ότι ο Λάμπρος Χούτος έχει (κι όμως, ναι) ευγένεια, στυλ, επίπεδο, φινέτσα. Πιο εύκολο είναι, με την παρατήρηση, να συμφωνήσουμε ότι τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του (πλέον ελκυστικά ώριμου, στο παικτικό κομμάτι) σέντερ φορ Χούτου είναι πράγματι δυσεύρετα γύρω μας. Δεν βλέπω σε τι θα έβλαπταν αυτά, όχι τον ΠΑΟΚ, οποιαδήποτε (στην κυριολεξία, οποιαδήποτε) ομάδα της Σούπερ Λίγκας.
Επίσης, στην ομάδα μου δεν θα ήθελα να έβλεπα πρόεδρο, τεχνικό διευθυντή, προπονητή που θα έκαναν «α πα πα» και θα έφευγαν τρέχοντας... από τις καυτές πατάτες μόνο και μόνο από φοβία ότι καίνε. Ιδίως τις πατάτες με γευστικό περιεχόμενο. Και ο Αντριάνο είναι βάσανο στην Ιντερ, και ο Μπαλοτέλι με το που ξετσούμισε βγήκε βάσανο, αλλά ο Μουρίνιο το παλεύει (επειδή νιώθει πως, λόγω του potential, ο κόπος του αξίζει) «όπως ξέρει και μπορεί». Δεν λέει απελθέτω. Απελθέτω είναι το εύκολο. Για τον ΠΑΟΚ, αν αυτό είναι το ερώτημα της ημέρας, ο κόπος αξίζει. Οσο άξιζε πριν από ένα χρόνο, τέτοιο καιρό, και για τον Πανιώνιο. Την πρώτη εποχή, προτού ο ανυποψίαστος Τσακίρης κάνει από την καλή του την καρδιά κι από τον ενθουσιασμό του το σφάλμα να αναγορεύσει τον Χούτο «συν-» σε όλα. Συμπρόεδρο, συμπροπονητή, τεχνικό συνδιευθυντή, συνδαιτυμόνα, συγγενή κ.λπ.
Ο ΠΑΟΚ είναι μέγεθος, για να νιώθει ο Χούτος συμβατός με αυτό, όχι ανώτερος (ότι κάνει χάρη, κιόλας, που φορά τη φανέλα) από αυτό. Δυνητικά, το ντουέτο με τον Μουσλίμοβιτς είναι όσο γοητευτικό υπήρξε το περσινό στη Νέα Σμύρνη με τον Τζιμπούρ. Η συμμετοχή των ΠΑΟΚτσήδων στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου, όχι λογική συμμετοχή «εχόντων και κατεχόντων» τόσο όσο «συμμετοχή καρδιάς» απλών ανθρώπων με το υστέρημά τους σαν τα πιτσιρίκια που σπάζουν τον κουμπαρά για να στείλουν 10 ή 20 ευρώ στον τηλεμαραθώνιο, όλο αυτό θεωρώ ότι γεννά στον Ζαγοράκη την αντίστοιχη υποχρέωση να «πριμοδοτήσει» την ομάδα. Πώς; Με ό,τι θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο στο να κάνει διαφορά. Και να επιτρέπει ξεκάθαρη, ανομολόγητη έστω, αναπροσαρμογή στόχου (εν τω μέσω της) χρονιάς. Δεύτερη θέση. Ο Χούτος φαντάζει ένα τέτοιο bonus για την ομάδα.
Ο Ζαγοράκης κι ο Βρύζας είναι (διαφορετικού στυλ, όμως καταληκτικά ολόιδιοι) ντιρέκτ άνθρωποι για να πουν με τον Χούτο τα δύο, ή όσα χρειάζονται τέλος πάντων, φωνήεντα. Να κάνουν τον ευθύς εξαρχής καλό λογαριασμό, να τον επιβάλουν εν συνεχεία ως modus vivendi στην καθημερινότητα, να τον υποστηρίξουν με πυγμή στην πορεία της συνεργασίας. Μην τους φοβόμαστε, δεν είναι... αγαθιάρηδες. Οπως δεν κάνει να φοβόμαστε σε αυτό, διότι είναι σαν να τον υποτιμούμε αλόγιστα στο man management, και τον Φερνάντο Σάντος. Κάμποσα χρόνια πίσω, με τον Βασίλη Σαμπράκο, είχαμε φέρει στο στούντιο του ΣΠΟΡ FM τον Πορτογάλο... προπονητή της ΑΕΚ, στα χρόνια του Ψωμιάδη, τότε. Οταν το σοβαρό κομμάτι της συνέντευξης ολοκληρώθηκε και πήγαμε στο χαλαρό, θέλησα να μάθω αυτό που η περιέργεια με έτρωγε να ξέρω. Πώς, διάολο, κατάφερε κι έκανε χωριό για πολύ καιρό στην Πόρτο με εκείνο το ζιζάνιο που είχε ήδη έλθει στην Ελλάδα και παίδευε τον Ολυμπιακό, τον Ζλάτκο Ζάχοβιτς! Το μετέφρασε ο Βέλιτς κι ήταν από τις σπάνιες στιγμές που θυμάμαι τον Φερνάντο να ξεκαρδίζεται στα γέλια. «Του ξεκαθάρισα κάποια πράγματα, από την πρώτη στιγμή. Βρήκαμε τους κώδικες. Είναι καλό παιδί. Ολα, μετά, κύλησαν ομαλά», είπε. Αμα έχεις περάσει από τον «στίβο μάχης», Ζάχοβιτς…
Δεν είναι χθεσινός στη δουλειά ο μάστορας. Δεν έχει ανάγκη να του το... γράψουμε εμείς, το καταλαβαίνει και μονάχος, πως με τον Χούτο και την ισορροπία στα αποδυτήρια το κομβικό είναι η συνεννόηση και η συμφωνία μεταξύ επαγγελματιών για το βάσει τίνος προγράμματος θα προπονείται, στη ροή της εβδομάδας, ο παίκτης. Ωστε το Σαββατοκύριακο να είναι ωφέλιμος, αντί βάρος, στην ομάδα. Τα υπόλοιπα, εφόσον λύσουν αυτό, είναι... εύκολα.
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 1&catid=92
Κι από εμένα respect!!
Απερκατ μπόμπα και αρνάκι-φορ
Το εν δυνάμει πέρασμα του Λάμπρου Χούτου από τη λαοκρατική ΠΑΟΚάρα αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενισχυθεί η ομάδα σε τομείς που πονάει τόσο αυτή όσο και (κυρίως) οι αντίπαλοι. Με τον Λάμπρο στην ενδεκάδα, η γραμμή κρούσης-πρόσκρουσης θα αποκτήσει ένα δυναμικό φορ που διαθέτει και τα δύο χέρια, καλό κοφτό κροσέ, άπερκατ μπόμπα και άμα λάχει είναι μπουκαδόρος στις αντίπαλες μανούρες.
Τα τεχνικά στοιχεία του εν λόγω ποδοσφαιριστή έχουν ήδη εξεταστεί από την ειδική επιτροπή μεταγραφών, η οποία αποτελείται από τον φιλήσυχο πρόεδρο Πάμπλο Γκαρσία, τον γνωστό ουμανιστή Σέρτζιο Κονσεϊσάο, τον ιερομόναχο Πάμπλο Κοντρέρας και τον νομπελίστα αστροεπιθετικό Ιμπραχίμα Μπακαγιόκο. Πάντως, διάφορες φήμες που ξεπέρασαν αναίμακτα τα αγροτικά μπλόκα και έφτασαν πανηγυρικά στην Αθήνα, αναφέρουν ότι η διοίκηση της ομάδας δεν αγχώνεται καθόλου για τον χαρακτήρα του Λάμπρου. Αντιθέτως, ο Θοδωρής Ζαγοράκης πιστεύει ότι μπορεί να τον κουλαντρίσει, φλερτάροντας βέβαια με το ενδεχόμενο να ξεπεράσει τον θεσμικό ρόλο του προέδρου και να περάσει μεγαλοπρεπώς σε αυτόν του θαυματοποιού...
@@@@@@@@@
Ενώ ο ογκώδης φάκελος «Λάμπρος Χούτος» βρισκόταν πάνω στο γραφείο του Θόδωρου, ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης είχε επιστρέψει στο αγαπημένο χόμπι των ανακοινώσεων-αναστατώσεων. Αφορμή στάθηκε ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» που συνέδεε την κατασκευή του γηπέδου «Γ. Καραϊσκάκης» με «λαθροχειρίες της κυβέρνησης Σημίτη». Ο πρόεδρος, μόλις διάβασε το δημοσίευμα, έπεσε από τα σύννεφα, αφού ως γνωστόν η κυβέρνηση Σημίτη ήταν πιο καθαρή και από μπουγάδα Ελληνίδας νοικοκυράς και ο ελληνικός λαός αγνοούσε παντελώς αυτή την πρωτοφανή πτυχή της ιστορίας.
Λογικά, ο μέσος Ελληνας, διαβάζοντας το δημοσίευμα (το οποίο έκραζε ορθώς τα κακώς κείμενα της ιστορίας στον Βοτανικό σε 900 λέξεις και είχε αφιερώσει μιάμιση πρόταση στο «Γ. Καραϊσκάκης»), πρέπει να έβαλε και τα δύο χέρια του στο κεφάλι και να το κουνούσε πέρα-δώθε μονολογώντας: «Οχι, όχι δεν είναι δυνατόν! Αποκλείεται να υπήρξαν παρατυπίες και μποναμάδες. Είναι ψέματα, δεν μπορεί»!
Πάντως, ο κ. Κόκκαλης έτρεξε αμέσως στο γραφείο, βούτηξε τη γραφίδα του στο βαζάκι με την απαραίτητη δόση αστικής ευγένειας και προκάλεσε τον συντάκτη να προχωρήσει σε αποκαλύψεις και στοιχεία, αν και εφόσον υπάρχουν. Και κάπως έτσι επιστρέφουμε πάλι στον Ζαγοράκη, αφού οι πιθανότητες να αποκαλυφθούν -επί της ουσίας και χωρίς αβάσιμες κατηγορίες- μεταχρονολογημένα σκάνδαλα της κυβέρνησης Σημίτη είναι τόσο εφικτές όσο το να κουλαντρίσεις τον Χούτο και να τον μετατρέψεις άμεσα σε αρνάκι-φορ. Κοινώς, η υπόθεση προσφέρεται περισσότερο για ανάδειξη ταλέντων από την κάστα των θαυματοποιών και λιγότερο για δημοσιογράφους με διάθεση ουσιαστικών αποκαλύψεων...
@@@@@@@@@@
ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ
Α. Ο Λάμπρος Χούτος ανηφορίζει στην Τούμπα και γίνεται δεκτός εν μέσω αποθέωσης από τους παλαιστές της λαοκρατικής ΠΑΟΚάρας. Ο Πάμπλο Γκαρσία τον υποδέχεται κοπανώντας του δύο μαχαιριές στην κοιλιά για να καταλάβει ποιος κάνει κουμάντο στο προαύλιο που γίνονται οι προπονήσεις. Ο Πάμπλο Κοντρέρας τον κλοτσάει στο κεφάλι, ακολουθώντας πιστά τους πατροπαράδοτους χαιρετισμούς εντός ομάδας. Και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο τον ραίνει με ένα λατομείο πέτρες στο πλαίσιο της φαντασμαγορικής υποδοχής. Ο Λάμπρος Χούτος τους ευχαριστεί όλους μοιράζοντας από ένα μπουνίδι στον καθένα και γρήγορα γρήγορα ντύνεται για να αποχωρήσει από την πρώτη προπόνηση, αφού ο Φερνάντο Σάντος δεν σκέφτεται να τον περιλάβει στη βασική ενδεκάδα.
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 5&catid=75
Απερκατ μπόμπα και αρνάκι-φορ
Το εν δυνάμει πέρασμα του Λάμπρου Χούτου από τη λαοκρατική ΠΑΟΚάρα αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να ενισχυθεί η ομάδα σε τομείς που πονάει τόσο αυτή όσο και (κυρίως) οι αντίπαλοι. Με τον Λάμπρο στην ενδεκάδα, η γραμμή κρούσης-πρόσκρουσης θα αποκτήσει ένα δυναμικό φορ που διαθέτει και τα δύο χέρια, καλό κοφτό κροσέ, άπερκατ μπόμπα και άμα λάχει είναι μπουκαδόρος στις αντίπαλες μανούρες.
Τα τεχνικά στοιχεία του εν λόγω ποδοσφαιριστή έχουν ήδη εξεταστεί από την ειδική επιτροπή μεταγραφών, η οποία αποτελείται από τον φιλήσυχο πρόεδρο Πάμπλο Γκαρσία, τον γνωστό ουμανιστή Σέρτζιο Κονσεϊσάο, τον ιερομόναχο Πάμπλο Κοντρέρας και τον νομπελίστα αστροεπιθετικό Ιμπραχίμα Μπακαγιόκο. Πάντως, διάφορες φήμες που ξεπέρασαν αναίμακτα τα αγροτικά μπλόκα και έφτασαν πανηγυρικά στην Αθήνα, αναφέρουν ότι η διοίκηση της ομάδας δεν αγχώνεται καθόλου για τον χαρακτήρα του Λάμπρου. Αντιθέτως, ο Θοδωρής Ζαγοράκης πιστεύει ότι μπορεί να τον κουλαντρίσει, φλερτάροντας βέβαια με το ενδεχόμενο να ξεπεράσει τον θεσμικό ρόλο του προέδρου και να περάσει μεγαλοπρεπώς σε αυτόν του θαυματοποιού...
@@@@@@@@@
Ενώ ο ογκώδης φάκελος «Λάμπρος Χούτος» βρισκόταν πάνω στο γραφείο του Θόδωρου, ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης είχε επιστρέψει στο αγαπημένο χόμπι των ανακοινώσεων-αναστατώσεων. Αφορμή στάθηκε ένα δημοσίευμα της «Ελευθεροτυπίας» που συνέδεε την κατασκευή του γηπέδου «Γ. Καραϊσκάκης» με «λαθροχειρίες της κυβέρνησης Σημίτη». Ο πρόεδρος, μόλις διάβασε το δημοσίευμα, έπεσε από τα σύννεφα, αφού ως γνωστόν η κυβέρνηση Σημίτη ήταν πιο καθαρή και από μπουγάδα Ελληνίδας νοικοκυράς και ο ελληνικός λαός αγνοούσε παντελώς αυτή την πρωτοφανή πτυχή της ιστορίας.
Λογικά, ο μέσος Ελληνας, διαβάζοντας το δημοσίευμα (το οποίο έκραζε ορθώς τα κακώς κείμενα της ιστορίας στον Βοτανικό σε 900 λέξεις και είχε αφιερώσει μιάμιση πρόταση στο «Γ. Καραϊσκάκης»), πρέπει να έβαλε και τα δύο χέρια του στο κεφάλι και να το κουνούσε πέρα-δώθε μονολογώντας: «Οχι, όχι δεν είναι δυνατόν! Αποκλείεται να υπήρξαν παρατυπίες και μποναμάδες. Είναι ψέματα, δεν μπορεί»!
Πάντως, ο κ. Κόκκαλης έτρεξε αμέσως στο γραφείο, βούτηξε τη γραφίδα του στο βαζάκι με την απαραίτητη δόση αστικής ευγένειας και προκάλεσε τον συντάκτη να προχωρήσει σε αποκαλύψεις και στοιχεία, αν και εφόσον υπάρχουν. Και κάπως έτσι επιστρέφουμε πάλι στον Ζαγοράκη, αφού οι πιθανότητες να αποκαλυφθούν -επί της ουσίας και χωρίς αβάσιμες κατηγορίες- μεταχρονολογημένα σκάνδαλα της κυβέρνησης Σημίτη είναι τόσο εφικτές όσο το να κουλαντρίσεις τον Χούτο και να τον μετατρέψεις άμεσα σε αρνάκι-φορ. Κοινώς, η υπόθεση προσφέρεται περισσότερο για ανάδειξη ταλέντων από την κάστα των θαυματοποιών και λιγότερο για δημοσιογράφους με διάθεση ουσιαστικών αποκαλύψεων...
@@@@@@@@@@
ΣΤΟ ΦΙΝΑΛΕ
Α. Ο Λάμπρος Χούτος ανηφορίζει στην Τούμπα και γίνεται δεκτός εν μέσω αποθέωσης από τους παλαιστές της λαοκρατικής ΠΑΟΚάρας. Ο Πάμπλο Γκαρσία τον υποδέχεται κοπανώντας του δύο μαχαιριές στην κοιλιά για να καταλάβει ποιος κάνει κουμάντο στο προαύλιο που γίνονται οι προπονήσεις. Ο Πάμπλο Κοντρέρας τον κλοτσάει στο κεφάλι, ακολουθώντας πιστά τους πατροπαράδοτους χαιρετισμούς εντός ομάδας. Και ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο τον ραίνει με ένα λατομείο πέτρες στο πλαίσιο της φαντασμαγορικής υποδοχής. Ο Λάμπρος Χούτος τους ευχαριστεί όλους μοιράζοντας από ένα μπουνίδι στον καθένα και γρήγορα γρήγορα ντύνεται για να αποχωρήσει από την πρώτη προπόνηση, αφού ο Φερνάντο Σάντος δεν σκέφτεται να τον περιλάβει στη βασική ενδεκάδα.
http://www.exedrasports.gr/default.asp? ... 5&catid=75
Ασκηση στην υπομονή μας
Οποιος έχει δει τη «Μέρα της μαρμότας» θα καταλάβει τον εφιάλτη μου. Να βλέπω το υπόλοιπο της ζωής μου τον Αρη να αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ. Και κάθε ματς να τελειώνει 0-0. Ακριβώς όπως τελείωσαν τρία σερί ματς, που το σύνολο των αξιόλογων φάσεων που είχαν είναι αντίστοιχο με ένα ημίχρονο σε ένα ματς της Ρόδεραμ με τη Λέιτον Οριεντ. Ωραία, η φάση με την εκτέλεση πέναλτι είχε αγωνία. Αλλά τα υπόλοιπα 300 λεπτά ήταν μια άσκηση στην υπομονή. Ανάμεσα σε μία ομάδα του Σάντος εναντίον μιας ομάδας που έχει να πετύχει γκολ πάνω από επτακόσια πενήντα λεπτά, με το τελευταίο να μπαίνει τον προηγούμενο χρόνο. Και μερικές απορίες που προκύπτουν ύστερα και από το τρίτο ματς.
Εάν υπάρχει κανονισμός, σύμφωνα με τον οποίο δείχνεται κίτρινη κάρτα όταν ο παίκτης κάνει θέατρο, ο Παμπορίδης πότε τη δείχνει; Οταν ο παίκτης φορέσει μπέρτα, πάρει ένα κρανίο στο χέρι και πει «αυτό ήταν το κρανίο του γελωτοποιού, του Γιόρικ»; Χρειάζεται να γίνει κάποιος Αμλετ για να πάρει την κάρτα του Παμπορίδη; Και αν δεν είναι του τραγικού ρεπερτορίου; Αν όπως ο Νάτσο Γκαρσία είναι του θεάτρου του παραλόγου και ενώ ο αντίπαλός του στέκεται προσοχή, όπως ο συνονόματός του Πάμπλο, αυτός αρχίζει να χτυπιέται στον αέρα; Σε ένα τέτοιο ερώτημα, όμως, μόνο ο Παμπορίδης μπορεί να απαντήσει.
Αντίθετα ο Ζήσης Βρύζας μπορεί να απαντήσει στο επόμενο ερώτημα. Τι στην ευχή είδε στον Λίνο και τον πήρε στον ΠΑΟΚ; Εντάξει, το παλικάρι μοιάζει πολύ με τον Κουμόρτζι και σε περίπτωση που τους έχεις και τους δύο, μπορείς να τους βάλεις στις δύο γωνιές του σαλονιού σου να κάνουν τα ανθοδοχεία, αλλά ταυτόχρονα ο Λίνο πρέπει να είναι ο χειρότερος πασέρ που έπαιξε τα τελευταία χρόνια στο κέντρο του γηπέδου. Σε κάποια στιγμή είχε πετύχει το εκπληκτικό σερί να έχει χάσει τις προηγούμενες πέντε πάσες του. Είναι αξιοσημείοτο ότι η καλύτερη ευκαιρία του ΠΑΟΚ ξεκίνησε από μία πάσα του Λίνο που κατέληξε σε σουτ του Σορλέν. Οτι το σουτ, όμως, πήγε άουτ δεν είναι έκπληξη, διότι οι πιθανότητες να μπει γκολ με τέτοιο συνδυασμό είναι όσες και να έρθει δύο φορές ζερό στη ρουλέτα.
Και μια τελευταία απορία: πώς νιώθουν οι Γερμανοί του Alpha να πληρώνουν τα λεφτά τους για να μεταδίδει η τηλεόραση τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όποτε η εικόνα πάει στην κεντρική κάμερα, να βλέπουμε το κεφάλι ενός γκριζομάλλη, το προφίλ ενός νεαρού με γυαλιά και τα ολόμαυρα, πλούσια μαλλιά ενός τρίτου, ευτυχώς χωρίς πιτυρίδα; Μήπως επειδή οι νέοι ιδιοκτήτες του Alpha είναι ξένοι και συνηθισμένοι σε άλλα, θα μπορούσαν την επόμενη φορά που θα μεταδίδουν ματς, αν είναι να δείχνουν κεφάλια, αυτοί να μη δώσουν λεφτά;
http://www.sport-fm.gr/article/162867
Οποιος έχει δει τη «Μέρα της μαρμότας» θα καταλάβει τον εφιάλτη μου. Να βλέπω το υπόλοιπο της ζωής μου τον Αρη να αντιμετωπίζει τον ΠΑΟΚ. Και κάθε ματς να τελειώνει 0-0. Ακριβώς όπως τελείωσαν τρία σερί ματς, που το σύνολο των αξιόλογων φάσεων που είχαν είναι αντίστοιχο με ένα ημίχρονο σε ένα ματς της Ρόδεραμ με τη Λέιτον Οριεντ. Ωραία, η φάση με την εκτέλεση πέναλτι είχε αγωνία. Αλλά τα υπόλοιπα 300 λεπτά ήταν μια άσκηση στην υπομονή. Ανάμεσα σε μία ομάδα του Σάντος εναντίον μιας ομάδας που έχει να πετύχει γκολ πάνω από επτακόσια πενήντα λεπτά, με το τελευταίο να μπαίνει τον προηγούμενο χρόνο. Και μερικές απορίες που προκύπτουν ύστερα και από το τρίτο ματς.
Εάν υπάρχει κανονισμός, σύμφωνα με τον οποίο δείχνεται κίτρινη κάρτα όταν ο παίκτης κάνει θέατρο, ο Παμπορίδης πότε τη δείχνει; Οταν ο παίκτης φορέσει μπέρτα, πάρει ένα κρανίο στο χέρι και πει «αυτό ήταν το κρανίο του γελωτοποιού, του Γιόρικ»; Χρειάζεται να γίνει κάποιος Αμλετ για να πάρει την κάρτα του Παμπορίδη; Και αν δεν είναι του τραγικού ρεπερτορίου; Αν όπως ο Νάτσο Γκαρσία είναι του θεάτρου του παραλόγου και ενώ ο αντίπαλός του στέκεται προσοχή, όπως ο συνονόματός του Πάμπλο, αυτός αρχίζει να χτυπιέται στον αέρα; Σε ένα τέτοιο ερώτημα, όμως, μόνο ο Παμπορίδης μπορεί να απαντήσει.
Αντίθετα ο Ζήσης Βρύζας μπορεί να απαντήσει στο επόμενο ερώτημα. Τι στην ευχή είδε στον Λίνο και τον πήρε στον ΠΑΟΚ; Εντάξει, το παλικάρι μοιάζει πολύ με τον Κουμόρτζι και σε περίπτωση που τους έχεις και τους δύο, μπορείς να τους βάλεις στις δύο γωνιές του σαλονιού σου να κάνουν τα ανθοδοχεία, αλλά ταυτόχρονα ο Λίνο πρέπει να είναι ο χειρότερος πασέρ που έπαιξε τα τελευταία χρόνια στο κέντρο του γηπέδου. Σε κάποια στιγμή είχε πετύχει το εκπληκτικό σερί να έχει χάσει τις προηγούμενες πέντε πάσες του. Είναι αξιοσημείοτο ότι η καλύτερη ευκαιρία του ΠΑΟΚ ξεκίνησε από μία πάσα του Λίνο που κατέληξε σε σουτ του Σορλέν. Οτι το σουτ, όμως, πήγε άουτ δεν είναι έκπληξη, διότι οι πιθανότητες να μπει γκολ με τέτοιο συνδυασμό είναι όσες και να έρθει δύο φορές ζερό στη ρουλέτα.
Και μια τελευταία απορία: πώς νιώθουν οι Γερμανοί του Alpha να πληρώνουν τα λεφτά τους για να μεταδίδει η τηλεόραση τους ποδοσφαιρικούς αγώνες και όποτε η εικόνα πάει στην κεντρική κάμερα, να βλέπουμε το κεφάλι ενός γκριζομάλλη, το προφίλ ενός νεαρού με γυαλιά και τα ολόμαυρα, πλούσια μαλλιά ενός τρίτου, ευτυχώς χωρίς πιτυρίδα; Μήπως επειδή οι νέοι ιδιοκτήτες του Alpha είναι ξένοι και συνηθισμένοι σε άλλα, θα μπορούσαν την επόμενη φορά που θα μεταδίδουν ματς, αν είναι να δείχνουν κεφάλια, αυτοί να μη δώσουν λεφτά;
http://www.sport-fm.gr/article/162867
Λιοντάρια στην αρένα” - Ο Ομέρ Γκολάν για τον ΠΑΟΚ
“Αυτός ο ΠΑΟΚ μπορεί τα πάντα. Είναι σε θέση να γίνει η μεγάλη ομάδα που ονειρεύεται κάθε φίλαθλος και να γράψει σελίδες ιστορία” είπε χθες το μεσημέρι ο Δήμαρχος Μίκρας στον φίλο του Θοδωρή Ζαγοράκη, όταν συναντήθηκαν για μια σύντομη και φιλική κουβέντα με την παρουσία και του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδης στην Καρδία. Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, βρήκε το ερέθισμα και άπλωσε την σκέψη του ελεύθερα να εκφραστεί και απάντησε στον Δήμαρχο: “Από τότε που ήρθαμε στην ομάδα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα σύνολο όπως το θέλουμε, εμείς κι ο κόσμος, που να έχει δυνατότητες να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να δείχνει καρδιά στο γήπεδο. Ακόμα φυσικά δεν φτάσαμε στον στόχο μας, αλλά για πρώτη φορά είμαστε σε επίπεδο να χαίρονται οι φίλαθλοι μας το ποδόσφαιρο και να γιορτάζουν επιτυχίες. Όπως παίξαμε στο Χαριλάου, έτσι με τέτοια καρδιά πρέπει να παίζουμε σε κάθε γήπεδο” είπε ο Θοδωρής στον δήμαρχο Νέου Ρυσίου και του εξήγησε στην συνέχεια αυτό που αντίκρισε μετά τα μεσάνυχτα στην Τούμπα με τους ενθουσιασμένους φίλους της ομάδας, που πήγαν από κάθε σημείο της πόλης για να υποδεχτούν τους παίκτες και να πανηγυρίσουν την μεγάλη επιτυχία.
“Έβλεπες ανθρώπους 80ρηδες που έφθαναν στο γήπεδο θέλοντας να γιορτάσουν την πρόκριση κι αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Ο κόσμος συσπειρώνει την ομάδα και η αγάπη του είναι τεράστια για την ομάδα αυτή. Έχουμε πάθει την πλάκα μας όλοι στην διοίκηση με την αγάπη του κόσμου” κατέληξε ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ στην συζήτηση που είχε με τον φίλο του Δήμαρχο. Ο Ζαγοράκης, νωρίτερα, είχε βρεθεί μαζί με το Ζήση Βρύζα, στην προπόνηση και παρακολούθησε το πρόγραμμα των «ασπρόμαυρων» στις εγκαταστάσεις του Γιώργου Λόλα, στη Σουρωτή.
Όλοι θέλουν να παίξουν
Χθες η ομάδα επέστρεψε νωρίς-νωρίς στο γήπεδο της Σουρωτής για την έναρξη της προετοιμασίας εν όψει του αγώνα με τον Εργοτέλη το απόγευμα της Κυριακής στην Τούμπα. Η κούραση από την υπερπροσπάθεια της προχθεσινής βραδιάς δεν ενόχλησε τους παίκτες που ξεκίνησαν κεφάτοι το χαλαρό πρόγραμμα τους. Η προπόνηση ήταν μικρής έντασης, ένα ουσιαστικό ξεμούδιασμα για όσους δεν αγωνίστηκαν, αλλά εντατικής μορφής για όσους δεν συμμετείχαν. Το χαρακτηριστικό είναι πως όλοι θέλουν να παίξουν μεθαύριο και να βοηθήσουν την ομάδα σε ένα ακόμα ραντεβού της.
Ο Σνάουτσνερ φυσικά δεν γυμνάστηκε και όπως φαίνεται δεν θα αγωνιστεί, αφού η κατάσταση του ποδιού του δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Ο Πάμπλο Κοντρέρας γυμνάστηκε κανονικά, αλλά προληπτικά απέφυγε το βαρύ πρόγραμμα, είναι καλύτερα, ενδέχεται σήμερα να μπει στο ομαδικό πρόγραμμα και μετέχοντας και στην αυριανή προπόνηση μπορεί να μπει στη βασική ενδεκάδα. Ο ίδιος θέλει να γυρίσει στην ομάδα και το αρχικό σχήμα και κυριολεκτικά δεν “κρατιέται”. Επίσης, είναι αβέβαιο τι θα συμβεί με τον Βιερίνια, ενώ ο Λάκης αν και πάει καλύτερα μάλλον δεν προλαβαίνει στο παιχνίδι αυτό. Οι δύο τελευταίοι γυμνάστηκαν ατομικά ξεχωριστά από τους υπόλοιπους.
Απόντες
Απόντες σίγουροι από το παιχνίδι της Κυριακής θα είναι οι τιμωρημένοι Μουσλίμοβιτς και Μπαλάφας και το πρόβλημα συνίσταται στον βασικό φορ της ομάδας. Χθες δεν γυμνάστηκε και ο Μπακαγιόκο, που ήταν κλινήρης και αν δεν προπονηθεί και σήμερα μάλλον δεν θα περιληφθεί και πάλι στην αποστολή της ομάδας του.
Την απουσία του Βόσνιου φορ της ομάδας αναμένεται να καλύψει ο Ηλίας Αναστασάκος με ανάλογες μετακινήσεις στον υπόλοιπο κορμό της ομάδας. Θέση διεκδικεί στην δεξιά πτέρυγα ο Μπιζέρα, αλλά και ο Αραμπατζής.
Επιστρέφει ο Κονσεϊσάο
Στο μεταξύ, ευχάριστα ήταν τα νέα για τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Ο Πορτογάλος άσος τιμωρήθηκε με μία αγωνιστική για την κόκκινη κάρτα που αντίκρισε στο ματς με τον Άρη, την οποία εξέτισε στο παιχνίδι κυπέλλου με τους «κίτρινους» και πλέον τίθεται κανονικά στη διάθεση του Φερνάντο Σάντος για το παιχνίδι με τον Εργοτέλη.
Το όνομα του Ομέρ Γκολάν διεθνή με την εθνική του Ισραήλ φέρνουν δημοσιεύματα από το Ισραήλ στο προσκήνιο για τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται για αξιόλογο επιθετικό, για τον οποίο δημοσίευμα αναφέρει πως ο ΠΑΟΚ προτίθεται να πάρει δανεικό τον ποδοσφαιριστή για 6 μήνες, ενώ προσφέρει κι ένα σημαντικό ποσό το μήνα στον παίκτη. Συμπληρώνοντας αναφέρει πως η διοίκηση της Λόκερεν εξετάζει την πρόταση και αναμένονται σύντομα εξελίξεις. Το “Μ” επικοινώνησε με τον ποδοσφαιριστή που δήλωσε μεταξύ άλλων πως θέλει να έρθει στην Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Πιο συγκεκριμένα τόνισε: “Με κάλεσε ο πρόεδρος της ομάδας μου και μου ανέφερε την προσφορά του ΠΑΟΚ. Με ρώτησε αν θέλω να πάω κι εγώ του είπα πως δεν θέλω να πάω δανεικός για λίγους μήνες, αλλά να μείνω ελεύθερος και να συνεχίσω την καριέρα μου στον ΠΑΟΚ. Τότε μου είπε πως αν φέρω καλύτερη προσφορά μπορώ να φύγω, γιατί το συμβόλαιο μου λήγει το καλοκαίρι του 2010. Ενημερώνομαι για το ελληνικό πρωτάθλημα, γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις. Δεν θα έλεγα όχι σε μια πρόταση του ΠΑΟΚ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ”, ήταν τα λόγια του Ομέρ Γκολάν.
Ο επιθετικός της Λόκερεν είναι 26 ετών και έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα. Ξεκίνησε την καριέρα του το 2000 στην Μακάμπι Πετάχ Τίκβα, με την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2007. Σε 161 παιχνίδια πέτυχε 49 γκολ, κάτι που ανάγκασε τη Λόκερεν να ξοδέψει 1 εκατομμύριο ευρώ τον Δεκέμβριο του 2007 για να τον αποκτήσει. Την περυσινή σεζόν σε 15 αγώνες με τη βελγική ομάδα πέτυχε 5 γκολ, ενώ φέτος σε 15 παιχνίδια έχει πετύχει 6 γκολ και μαζί με τον Μουσά Μααζού αποτελούν ένα από τα πιο επικίνδυνα επιθετικά δίδυμα του πρωταθλήματος.
Ο Γκολάν αγωνίστηκε επίσης στην εθνική Ελπίδων του Ισραήλ το 2002 και για ένα χρόνο και σημείωσε 2 γκολ σε 5 παιχνίδια. Από το 2004 αγωνίζεται στην εθνική ανδρών της χώρας του, με την οποία σε 30 αγώνες έχει πετύχει 6 γκολ. Μάλιστα αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπος με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στα παιχνίδια για την προκριματική φάση του Μουντιάλ του 2010, τους προσεχείς μήνες. Έχει ύψος 1,82 και είναι πολύ δυνατός στον αέρα. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό επιθετικό που η δουλειά του είναι το γκολ, κάτι που αποτυπώνεται και στις μέχρι σήμερα επιδόσεις του.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
ΑΓ. ΓΚΟΛ
2000 - 2007 ΜΑΚΑΜΠΙ ΠΕΤΑΧ ΤΙΚΒΑ 161 49
2007 - 2008 ΛΟΚΕΡΕΝ 15 5
2008 - 2009 ΛΟΚΕΡΕΝ 15 5
2002 - 2003 ΕΛΠΙΔΕΣ ΙΣΡΑΗΛ 5 2
2004 - 2009 ΑΝΔΡΩΝ ΙΣΡΑΗΛ 30 6
Λατίνος μεσοεπιθετικός στο στόχαστρο
Έναν λατινοαμερικάνο μέσο που κινείται κυρίως επιθετικά αναζητά ο ΠΑΟΚ και χθες ως αργά περίμενε την απάντηση του για να του στείλει τα εισιτήρια και να τον φέρει αυθημερόν, ή και αύριο στην Θεσσαλονίκη προκειμένου να κάνει μια τελική κίνηση στο θέμα της χειμερινής μεταγραφικής του ενίσχυσης.
Ο ποδοσφαιριστής, για τον οποίο ο ΠΑΟΚ έχει ρίξει “δίχτυα”, έχει καλό βιογραφικό, αγωνίζεται σε ευρωπαϊκή ομάδα αλλά η απάντηση του αναμένονταν σε σχέση με το οικονομικό στο οποίο γίνεται ακόμα διαπραγμάτευση.
Ο ΠΑΟΚ όπως και όλες οι ομάδες έχουν το περιθώριο ως το μεσημέρι της Δευτέρας 2 Φεβρουαρίου να κλείσουν τις μεταγραφές τους και αυτό το περιθώριο του τριημέρου δίνει τον χρόνο που χρειάζονται οι άνθρωποι του Δικεφάλου, να συμφωνήσουν και να φέρουν στην Θεσσαλονίκη τον τελευταίο παίκτη.
Στασιμότητα με Χούτο
Σε ότι αφορά την περίπτωση του Λάμπρου Χούτου, ο Πανιώνιος δεν άφησε ακόμα ελεύθερο τον παίκτη και ο ΠΑΟΚ δεν προτίθεται να πληρώσει στην ομάδα της Πλατείας για να αποκτήσει τον επιθετικό της ποδοσφαιριστή. Με τον ίδιο τον Χούτο ο ΠΑΟΚ έχει βρει την συνισταμένη φόρμουλα για μια συνεργασία αλλά δεν θέλει επ’ ουδενί να τον αποκτήσει σαν δανεικό. Τον θέλει ελεύθερο και με συμφωνία για ενάμιση τουλάχιστον χρόνο συνεργασίας. Πάντως ο ΠΑΟΚ δεν δίνει σε καμιά περίπτωση σαν αντάλλαγμα ούτε τον Ηλιάδη, ούτε τον Μπακαγιόκο για την απόκτηση του Χούτου, σύμφωνα και με τις επιθυμίες του Πανιωνίου.
Ακόμα σε σάϊτ της Αρμενίας αναφέρθηκε χθες πως μπορεί η μεταγραφή του Λεβόν Πατσαγιάν να χάλασε τώρα τον Ιανουάριο, αλλά όπως ανέφερε αρμενική ιστοσελίδα, ο ποδοσφαιριστής είναι πρόθυμος να έρθει και η μεταγραφή μπορεί να γίνει το καλοκαίρι.
http://www.metropolisradio.gr/3227
“Αυτός ο ΠΑΟΚ μπορεί τα πάντα. Είναι σε θέση να γίνει η μεγάλη ομάδα που ονειρεύεται κάθε φίλαθλος και να γράψει σελίδες ιστορία” είπε χθες το μεσημέρι ο Δήμαρχος Μίκρας στον φίλο του Θοδωρή Ζαγοράκη, όταν συναντήθηκαν για μια σύντομη και φιλική κουβέντα με την παρουσία και του Νομάρχη Θεσσαλονίκης Παναγιώτη Ψωμιάδης στην Καρδία. Ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ, βρήκε το ερέθισμα και άπλωσε την σκέψη του ελεύθερα να εκφραστεί και απάντησε στον Δήμαρχο: “Από τότε που ήρθαμε στην ομάδα προσπαθήσαμε να φτιάξουμε ένα σύνολο όπως το θέλουμε, εμείς κι ο κόσμος, που να έχει δυνατότητες να παίξει καλό ποδόσφαιρο και να δείχνει καρδιά στο γήπεδο. Ακόμα φυσικά δεν φτάσαμε στον στόχο μας, αλλά για πρώτη φορά είμαστε σε επίπεδο να χαίρονται οι φίλαθλοι μας το ποδόσφαιρο και να γιορτάζουν επιτυχίες. Όπως παίξαμε στο Χαριλάου, έτσι με τέτοια καρδιά πρέπει να παίζουμε σε κάθε γήπεδο” είπε ο Θοδωρής στον δήμαρχο Νέου Ρυσίου και του εξήγησε στην συνέχεια αυτό που αντίκρισε μετά τα μεσάνυχτα στην Τούμπα με τους ενθουσιασμένους φίλους της ομάδας, που πήγαν από κάθε σημείο της πόλης για να υποδεχτούν τους παίκτες και να πανηγυρίσουν την μεγάλη επιτυχία.
“Έβλεπες ανθρώπους 80ρηδες που έφθαναν στο γήπεδο θέλοντας να γιορτάσουν την πρόκριση κι αυτό δεν είναι συμπτωματικό. Ο κόσμος συσπειρώνει την ομάδα και η αγάπη του είναι τεράστια για την ομάδα αυτή. Έχουμε πάθει την πλάκα μας όλοι στην διοίκηση με την αγάπη του κόσμου” κατέληξε ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ στην συζήτηση που είχε με τον φίλο του Δήμαρχο. Ο Ζαγοράκης, νωρίτερα, είχε βρεθεί μαζί με το Ζήση Βρύζα, στην προπόνηση και παρακολούθησε το πρόγραμμα των «ασπρόμαυρων» στις εγκαταστάσεις του Γιώργου Λόλα, στη Σουρωτή.
Όλοι θέλουν να παίξουν
Χθες η ομάδα επέστρεψε νωρίς-νωρίς στο γήπεδο της Σουρωτής για την έναρξη της προετοιμασίας εν όψει του αγώνα με τον Εργοτέλη το απόγευμα της Κυριακής στην Τούμπα. Η κούραση από την υπερπροσπάθεια της προχθεσινής βραδιάς δεν ενόχλησε τους παίκτες που ξεκίνησαν κεφάτοι το χαλαρό πρόγραμμα τους. Η προπόνηση ήταν μικρής έντασης, ένα ουσιαστικό ξεμούδιασμα για όσους δεν αγωνίστηκαν, αλλά εντατικής μορφής για όσους δεν συμμετείχαν. Το χαρακτηριστικό είναι πως όλοι θέλουν να παίξουν μεθαύριο και να βοηθήσουν την ομάδα σε ένα ακόμα ραντεβού της.
Ο Σνάουτσνερ φυσικά δεν γυμνάστηκε και όπως φαίνεται δεν θα αγωνιστεί, αφού η κατάσταση του ποδιού του δεν αφήνει τέτοια περιθώρια. Ο Πάμπλο Κοντρέρας γυμνάστηκε κανονικά, αλλά προληπτικά απέφυγε το βαρύ πρόγραμμα, είναι καλύτερα, ενδέχεται σήμερα να μπει στο ομαδικό πρόγραμμα και μετέχοντας και στην αυριανή προπόνηση μπορεί να μπει στη βασική ενδεκάδα. Ο ίδιος θέλει να γυρίσει στην ομάδα και το αρχικό σχήμα και κυριολεκτικά δεν “κρατιέται”. Επίσης, είναι αβέβαιο τι θα συμβεί με τον Βιερίνια, ενώ ο Λάκης αν και πάει καλύτερα μάλλον δεν προλαβαίνει στο παιχνίδι αυτό. Οι δύο τελευταίοι γυμνάστηκαν ατομικά ξεχωριστά από τους υπόλοιπους.
Απόντες
Απόντες σίγουροι από το παιχνίδι της Κυριακής θα είναι οι τιμωρημένοι Μουσλίμοβιτς και Μπαλάφας και το πρόβλημα συνίσταται στον βασικό φορ της ομάδας. Χθες δεν γυμνάστηκε και ο Μπακαγιόκο, που ήταν κλινήρης και αν δεν προπονηθεί και σήμερα μάλλον δεν θα περιληφθεί και πάλι στην αποστολή της ομάδας του.
Την απουσία του Βόσνιου φορ της ομάδας αναμένεται να καλύψει ο Ηλίας Αναστασάκος με ανάλογες μετακινήσεις στον υπόλοιπο κορμό της ομάδας. Θέση διεκδικεί στην δεξιά πτέρυγα ο Μπιζέρα, αλλά και ο Αραμπατζής.
Επιστρέφει ο Κονσεϊσάο
Στο μεταξύ, ευχάριστα ήταν τα νέα για τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο. Ο Πορτογάλος άσος τιμωρήθηκε με μία αγωνιστική για την κόκκινη κάρτα που αντίκρισε στο ματς με τον Άρη, την οποία εξέτισε στο παιχνίδι κυπέλλου με τους «κίτρινους» και πλέον τίθεται κανονικά στη διάθεση του Φερνάντο Σάντος για το παιχνίδι με τον Εργοτέλη.
Το όνομα του Ομέρ Γκολάν διεθνή με την εθνική του Ισραήλ φέρνουν δημοσιεύματα από το Ισραήλ στο προσκήνιο για τον ΠΑΟΚ. Πρόκειται για αξιόλογο επιθετικό, για τον οποίο δημοσίευμα αναφέρει πως ο ΠΑΟΚ προτίθεται να πάρει δανεικό τον ποδοσφαιριστή για 6 μήνες, ενώ προσφέρει κι ένα σημαντικό ποσό το μήνα στον παίκτη. Συμπληρώνοντας αναφέρει πως η διοίκηση της Λόκερεν εξετάζει την πρόταση και αναμένονται σύντομα εξελίξεις. Το “Μ” επικοινώνησε με τον ποδοσφαιριστή που δήλωσε μεταξύ άλλων πως θέλει να έρθει στην Θεσσαλονίκη και στον ΠΑΟΚ. Πιο συγκεκριμένα τόνισε: “Με κάλεσε ο πρόεδρος της ομάδας μου και μου ανέφερε την προσφορά του ΠΑΟΚ. Με ρώτησε αν θέλω να πάω κι εγώ του είπα πως δεν θέλω να πάω δανεικός για λίγους μήνες, αλλά να μείνω ελεύθερος και να συνεχίσω την καριέρα μου στον ΠΑΟΚ. Τότε μου είπε πως αν φέρω καλύτερη προσφορά μπορώ να φύγω, γιατί το συμβόλαιο μου λήγει το καλοκαίρι του 2010. Ενημερώνομαι για το ελληνικό πρωτάθλημα, γνωρίζω πράγματα και καταστάσεις. Δεν θα έλεγα όχι σε μια πρόταση του ΠΑΟΚ. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να αγωνιστώ στον ΠΑΟΚ”, ήταν τα λόγια του Ομέρ Γκολάν.
Ο επιθετικός της Λόκερεν είναι 26 ετών και έχει μια ιδιαίτερη σχέση με τα αντίπαλα δίχτυα. Ξεκίνησε την καριέρα του το 2000 στην Μακάμπι Πετάχ Τίκβα, με την οποία αγωνίστηκε μέχρι το 2007. Σε 161 παιχνίδια πέτυχε 49 γκολ, κάτι που ανάγκασε τη Λόκερεν να ξοδέψει 1 εκατομμύριο ευρώ τον Δεκέμβριο του 2007 για να τον αποκτήσει. Την περυσινή σεζόν σε 15 αγώνες με τη βελγική ομάδα πέτυχε 5 γκολ, ενώ φέτος σε 15 παιχνίδια έχει πετύχει 6 γκολ και μαζί με τον Μουσά Μααζού αποτελούν ένα από τα πιο επικίνδυνα επιθετικά δίδυμα του πρωταθλήματος.
Ο Γκολάν αγωνίστηκε επίσης στην εθνική Ελπίδων του Ισραήλ το 2002 και για ένα χρόνο και σημείωσε 2 γκολ σε 5 παιχνίδια. Από το 2004 αγωνίζεται στην εθνική ανδρών της χώρας του, με την οποία σε 30 αγώνες έχει πετύχει 6 γκολ. Μάλιστα αναμένεται να βρεθεί αντιμέτωπος με το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα στα παιχνίδια για την προκριματική φάση του Μουντιάλ του 2010, τους προσεχείς μήνες. Έχει ύψος 1,82 και είναι πολύ δυνατός στον αέρα. Πρόκειται για έναν εξαιρετικό επιθετικό που η δουλειά του είναι το γκολ, κάτι που αποτυπώνεται και στις μέχρι σήμερα επιδόσεις του.
Η ΚΑΡΙΕΡΑ ΤΟΥ ΜΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ
ΑΓ. ΓΚΟΛ
2000 - 2007 ΜΑΚΑΜΠΙ ΠΕΤΑΧ ΤΙΚΒΑ 161 49
2007 - 2008 ΛΟΚΕΡΕΝ 15 5
2008 - 2009 ΛΟΚΕΡΕΝ 15 5
2002 - 2003 ΕΛΠΙΔΕΣ ΙΣΡΑΗΛ 5 2
2004 - 2009 ΑΝΔΡΩΝ ΙΣΡΑΗΛ 30 6
Λατίνος μεσοεπιθετικός στο στόχαστρο
Έναν λατινοαμερικάνο μέσο που κινείται κυρίως επιθετικά αναζητά ο ΠΑΟΚ και χθες ως αργά περίμενε την απάντηση του για να του στείλει τα εισιτήρια και να τον φέρει αυθημερόν, ή και αύριο στην Θεσσαλονίκη προκειμένου να κάνει μια τελική κίνηση στο θέμα της χειμερινής μεταγραφικής του ενίσχυσης.
Ο ποδοσφαιριστής, για τον οποίο ο ΠΑΟΚ έχει ρίξει “δίχτυα”, έχει καλό βιογραφικό, αγωνίζεται σε ευρωπαϊκή ομάδα αλλά η απάντηση του αναμένονταν σε σχέση με το οικονομικό στο οποίο γίνεται ακόμα διαπραγμάτευση.
Ο ΠΑΟΚ όπως και όλες οι ομάδες έχουν το περιθώριο ως το μεσημέρι της Δευτέρας 2 Φεβρουαρίου να κλείσουν τις μεταγραφές τους και αυτό το περιθώριο του τριημέρου δίνει τον χρόνο που χρειάζονται οι άνθρωποι του Δικεφάλου, να συμφωνήσουν και να φέρουν στην Θεσσαλονίκη τον τελευταίο παίκτη.
Στασιμότητα με Χούτο
Σε ότι αφορά την περίπτωση του Λάμπρου Χούτου, ο Πανιώνιος δεν άφησε ακόμα ελεύθερο τον παίκτη και ο ΠΑΟΚ δεν προτίθεται να πληρώσει στην ομάδα της Πλατείας για να αποκτήσει τον επιθετικό της ποδοσφαιριστή. Με τον ίδιο τον Χούτο ο ΠΑΟΚ έχει βρει την συνισταμένη φόρμουλα για μια συνεργασία αλλά δεν θέλει επ’ ουδενί να τον αποκτήσει σαν δανεικό. Τον θέλει ελεύθερο και με συμφωνία για ενάμιση τουλάχιστον χρόνο συνεργασίας. Πάντως ο ΠΑΟΚ δεν δίνει σε καμιά περίπτωση σαν αντάλλαγμα ούτε τον Ηλιάδη, ούτε τον Μπακαγιόκο για την απόκτηση του Χούτου, σύμφωνα και με τις επιθυμίες του Πανιωνίου.
Ακόμα σε σάϊτ της Αρμενίας αναφέρθηκε χθες πως μπορεί η μεταγραφή του Λεβόν Πατσαγιάν να χάλασε τώρα τον Ιανουάριο, αλλά όπως ανέφερε αρμενική ιστοσελίδα, ο ποδοσφαιριστής είναι πρόθυμος να έρθει και η μεταγραφή μπορεί να γίνει το καλοκαίρι.
http://www.metropolisradio.gr/3227
Η τελειότητα του ΠΑΟΚ Του Γιώργου Κουβεντίδη
Ο ΠΑΟΚ δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Παίζει τέλειο ποδόσφαιρο.
Τη διαφορά του ωραίου με το καλό ποδόσφαιρο, την έχει αναλύσει πολλάκις ο Σάντος, έστω κι αν δεν μπορεί να τη χωνέψει πολύς κόσμος. Το ωραίο με το καλό ποδόσφαιρο το συνδυάζει μόνο η Μπαρτσελόνα, ίσως και η Μπάγερν. Ωραίο ποδόσφαιρο παίζει και η Βέρντερ, μόνο που αυτή βάζει τέσσερα γκολ και τρώει πέντε.
Με το υλικό που έχει φέτος, o ΠΑΟΚ παίζει έξυπνα, διαχειρίζεται έξοχα το κάθε παιχνίδι, ξεπερνά κάθε λογής αντιξοότητες και χωρίς να κινδυνεύει ιδιαίτερα, παίρνει αυτό που θέλει. Μετά από 19 αγωνιστικές είναι δεύτερος στη βαθμολογία, έχοντας δεχτεί μόλις 9 γκολ, και έφτασε στους "8" του κυπέλλου. Όποιος πιστεύει σε 22 συμπτώσεις, όσοι και οι αγώνες που έπαιξε φέτος ο ΠΑΟΚ, δικαίωμά του. Κι όποιος αντίπαλός του, μπαίνοντας στο γήπεδο για να τον αντιμετωπίσει, αισθάνεται τη βεβαιότητα ότι θα τον νικήσει, ας σηκώσει το χέρι.
Όσο περνάει ο καιρός, ο ΠΑΟΚ βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο ως σύνολο, έχοντας γίνει μία (συμπαγής) ομάδα εμπιστοσύνης, παίζοντας το ίδιο ποδόσφαιρο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμη κι αν του λείπουν οι μισοί παίκτες, ακόμη κι αν χρειαστεί να παίξει ο Μπιζέρα δεξί μπακ ή ο Αθανασιάδης χαφ. Ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να κωδικοποιήσει το παιχνίδι του στο βαθμό που η ατομικότητα να μην παίζει μεγάλο ρόλο. Στο γήπεδο βλέπεις ένδεκα στρατιωτάκια. Κι αυτό ακριβώς είναι το έργο του (απολύτως ρεαλιστή) προπονητή του.
Αυτό που δεν έχει καταφέρει ακόμη ο ΠΑΟΚ είναι να παίξει ποδόσφαιρο υπεροχής, κυρίως μακριά από την Τούμπα, ίσως γιατί ακόμη δεν έχει αρκετά εφόδια για να το κάνει. Το ρόστερ του τώρα αρχίζει να γεμίζει, η ποιοτική στάθμη ανεβαίνει κι από την ώρα που πέρασε το πρώτο στάδιο, θα περάσει σιγά σιγά και στο επόμενο. Όσο κοινότυπο και χιλιοειπωμένο κι αν ακούγεται, ούτε η Ρώμη χτίστηκε σε μία μέρα. Μέχρι να περάσει και στο επόμενο στάδιο, ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να είναι η ομάδα που θα κυνηγά με κάθε τρόπο το αποτέλεσμα και 9 στις 10 θα το παίρνει.
http://www.makthes.gr/index.php?name=Ne ... &sid=33044
Ο ΠΑΟΚ δεν παίζει καλό ποδόσφαιρο. Παίζει τέλειο ποδόσφαιρο.
Τη διαφορά του ωραίου με το καλό ποδόσφαιρο, την έχει αναλύσει πολλάκις ο Σάντος, έστω κι αν δεν μπορεί να τη χωνέψει πολύς κόσμος. Το ωραίο με το καλό ποδόσφαιρο το συνδυάζει μόνο η Μπαρτσελόνα, ίσως και η Μπάγερν. Ωραίο ποδόσφαιρο παίζει και η Βέρντερ, μόνο που αυτή βάζει τέσσερα γκολ και τρώει πέντε.
Με το υλικό που έχει φέτος, o ΠΑΟΚ παίζει έξυπνα, διαχειρίζεται έξοχα το κάθε παιχνίδι, ξεπερνά κάθε λογής αντιξοότητες και χωρίς να κινδυνεύει ιδιαίτερα, παίρνει αυτό που θέλει. Μετά από 19 αγωνιστικές είναι δεύτερος στη βαθμολογία, έχοντας δεχτεί μόλις 9 γκολ, και έφτασε στους "8" του κυπέλλου. Όποιος πιστεύει σε 22 συμπτώσεις, όσοι και οι αγώνες που έπαιξε φέτος ο ΠΑΟΚ, δικαίωμά του. Κι όποιος αντίπαλός του, μπαίνοντας στο γήπεδο για να τον αντιμετωπίσει, αισθάνεται τη βεβαιότητα ότι θα τον νικήσει, ας σηκώσει το χέρι.
Όσο περνάει ο καιρός, ο ΠΑΟΚ βελτιώνεται ολοένα και περισσότερο ως σύνολο, έχοντας γίνει μία (συμπαγής) ομάδα εμπιστοσύνης, παίζοντας το ίδιο ποδόσφαιρο υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Ακόμη κι αν του λείπουν οι μισοί παίκτες, ακόμη κι αν χρειαστεί να παίξει ο Μπιζέρα δεξί μπακ ή ο Αθανασιάδης χαφ. Ο ΠΑΟΚ έχει καταφέρει να κωδικοποιήσει το παιχνίδι του στο βαθμό που η ατομικότητα να μην παίζει μεγάλο ρόλο. Στο γήπεδο βλέπεις ένδεκα στρατιωτάκια. Κι αυτό ακριβώς είναι το έργο του (απολύτως ρεαλιστή) προπονητή του.
Αυτό που δεν έχει καταφέρει ακόμη ο ΠΑΟΚ είναι να παίξει ποδόσφαιρο υπεροχής, κυρίως μακριά από την Τούμπα, ίσως γιατί ακόμη δεν έχει αρκετά εφόδια για να το κάνει. Το ρόστερ του τώρα αρχίζει να γεμίζει, η ποιοτική στάθμη ανεβαίνει κι από την ώρα που πέρασε το πρώτο στάδιο, θα περάσει σιγά σιγά και στο επόμενο. Όσο κοινότυπο και χιλιοειπωμένο κι αν ακούγεται, ούτε η Ρώμη χτίστηκε σε μία μέρα. Μέχρι να περάσει και στο επόμενο στάδιο, ο ΠΑΟΚ θα συνεχίσει να είναι η ομάδα που θα κυνηγά με κάθε τρόπο το αποτέλεσμα και 9 στις 10 θα το παίρνει.
http://www.makthes.gr/index.php?name=Ne ... &sid=33044
Οι μάγκες με τα... ριγέ
Των ΣΑΒΒΑ ΤΖΙΟΜΠΑΝΟΓΛΟΥ & ΑΝΤΩΝΗ ΤΣΑΚΑΛΕΑ
Ο ΠΑΟΚ στα δύο παιχνίδια με τον Αρη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο στο «Κλ. Βικελίδης» αγωνίστηκε για πρώτη φορά φέτος με την παραδοσιακή του εμφάνιση: την ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα. Μέχρι και τα παιχνίδια αυτά ο ΠΑΟΚ έχει αγωνιστεί με μονόχρωμη φανέλα (άσπρη ή μαύρη ανάλογα με τον αντίπαλο). Την απόφαση να αλλάξει η εμφάνιση του «δικέφαλου» την πήρε ο ίδιος ο Θοδωρής Ζαγοράκης.
Ο πρόεδρος του «δικέφαλου» βλέποντας παιχνίδια από το παρελθόν παρατήρησε ότι στα παιχνίδια με τον Αρη ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται σχεδόν πάντα με τη ριγωτή φανέλα και «τρελάθηκε» «Με αυτές θα πρέπει να παίξουμε» αποφάσισε και έδωσε εντολή στο γενικό αρχηγό της ομάδας, Κώστα Ιωσηφίδη, να παίξει ο ΠΑΟΚ στο «Κλ. Βικελίδης» με την παραδοσιακή του εμφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι το γεγονός πως οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν αγωνιστεί αποκλειστικά με τις μονόχρωμες φανέλες είχε να κάνει περισσότερο με τις ελλείψεις που υπήρχαν στις ριγωτές, αλλά η εντολή του Ζαγοράκη ήταν ρητή και δεν επιδεχόταν αμφισβητήσεων. Ετσι ο ΠΑΟΚ πήρε μια ιστορική πρόκριση φορώντας τα ιστορικά χρώματά του
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1699437
Των ΣΑΒΒΑ ΤΖΙΟΜΠΑΝΟΓΛΟΥ & ΑΝΤΩΝΗ ΤΣΑΚΑΛΕΑ
Ο ΠΑΟΚ στα δύο παιχνίδια με τον Αρη σε πρωτάθλημα και Κύπελλο στο «Κλ. Βικελίδης» αγωνίστηκε για πρώτη φορά φέτος με την παραδοσιακή του εμφάνιση: την ασπρόμαυρη ριγέ φανέλα. Μέχρι και τα παιχνίδια αυτά ο ΠΑΟΚ έχει αγωνιστεί με μονόχρωμη φανέλα (άσπρη ή μαύρη ανάλογα με τον αντίπαλο). Την απόφαση να αλλάξει η εμφάνιση του «δικέφαλου» την πήρε ο ίδιος ο Θοδωρής Ζαγοράκης.
Ο πρόεδρος του «δικέφαλου» βλέποντας παιχνίδια από το παρελθόν παρατήρησε ότι στα παιχνίδια με τον Αρη ο ΠΑΟΚ αγωνίζεται σχεδόν πάντα με τη ριγωτή φανέλα και «τρελάθηκε» «Με αυτές θα πρέπει να παίξουμε» αποφάσισε και έδωσε εντολή στο γενικό αρχηγό της ομάδας, Κώστα Ιωσηφίδη, να παίξει ο ΠΑΟΚ στο «Κλ. Βικελίδης» με την παραδοσιακή του εμφάνιση. Η αλήθεια είναι ότι το γεγονός πως οι παίκτες του ΠΑΟΚ είχαν αγωνιστεί αποκλειστικά με τις μονόχρωμες φανέλες είχε να κάνει περισσότερο με τις ελλείψεις που υπήρχαν στις ριγωτές, αλλά η εντολή του Ζαγοράκη ήταν ρητή και δεν επιδεχόταν αμφισβητήσεων. Ετσι ο ΠΑΟΚ πήρε μια ιστορική πρόκριση φορώντας τα ιστορικά χρώματά του
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1699437
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Καλημέρα, αδέλφια
ΑΝΤΡΙΚΟ ΜΑΤΣ, το χθεσινό, με όλη τη σημασία της φράσης. Ντέρμπι βγαλμένο από τα παλιά, τότε που ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έδιναν αγώνα στην Τούμπα και «σταματούσαν» τα πάντα εβδομάδες πριν και μέρες μετά.
Η εικόνα που είχε ο «Ναός» του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα του ματς ήταν για «πίνακα». Ενδεικτική ότι ο «δικέφαλος» «ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ». Επανήλθε. Ή, αν προτιμάτε, σε πιο κυνικό βαθμό, «όποιος σκέφτεται να περάσει από την Τούμπα θα υποφέρει»!
Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ, ήταν διεκδικητικός, ήταν «αφεντικό». Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου έβγαλε στο χορτάρι την «υγεία» του. Αν και κινδυνεύω να συλληφθώ για δημοσιογραφική ιεροσυλία θα πω ότι δύο ημέρες μετά το χαμό του Γιώργου Παντελάκη η Τούμπα μας θύμισε «το κάστρο του ‘70»! (Σημειολογικά σε κάτι ανάλογο παρέπεμψε και η σκηνή με την αγκαλιά Βρύζα -εκ των δημιουργών της σημερινής ομάδας- και Σαράφη -μέγιστη φυσιογνωμία της ομάδας του ’70- στους πανηγυρισμούς μετά το γκολ).
Εντυπωσιακές στιγμές, καταπληκτικό σε έμπνευση και εκτέλεση γκολ από τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο, φάουλ-δοκάρι από τον εξαιρετικό Λίνο, ΠΑΟΚ που υποχρέωσε σε αυτό το διάστημα τον Ολυμπιακό να τον «παρακολουθεί». Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον να το πετύχει απέναντι στην ομάδα του Βαλβέρδε, η οποία με εξαίρεση την ήττα στο «Κλ. Βικελίδης», επελαύνει στο πρωτάθλημα και διαχειρίζεται με απόλυτα επιτυχημένο ρεαλισμό την υπεροχή της στις δύσκολες έδρες.
Θυμίζω, απλά, ότι ο Ολυμπιακός πέρασε «άβρεχτος» στο 0-0 του ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό, ενώ θριάμβευσε πριν από λίγες μέρες 1-0 επί της ΑΕΚ στο ίδιο γήπεδο. Η Τούμπα όμως είναι Τούμπα. Και ο Ολυμπιακός έχασε 1-0, από μια ομάδα που η αύρα της έδρας έμοιαζε με χείμαρρο και την έσπρωχνε στη νίκη.
Ναι, αποτελεί σημαντικό ισχυρισμό το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε στη σύνθεσή του παίκτες-καταλύτες στο παιχνίδι του. Ντιόγο, Γκαλέτι, Λέτο, Αντζας δεν αντικαθίστανται από τη μία μέρα στην άλλη. Το ίδιο και ο Μουσλίμοβιτς από την άλλη πλευρά. Οι «ερυθρόλευκοι», βεβαίως, έδειξαν με την αξιοπρόσεκτη βελτίωσή τους στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς παρουσίασαν διαφορετικό πρόσωπο, ότι στα πρώτα 45 λεπτά έχασαν το χορτάρι κάτω από τα πόδια τους και ελέω Τούμπας!
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα του ματς αν σκόραρε στη διπλή ευκαιρία του 46ου λεπτού, όμως το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί ο ΠΑΟΚ -σχετικά με τη μοίρα του αγώνα- αν ο Τάσος Κάκος έβγαζε τη δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Αβραάμ Παπαδόπουλο στο μαρκάρισμα επί του Σορλέν μερικά λεπτά αργότερα. Ο Κερκυραίος ρέφερι, πάντως, δεν τα πήγε άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για ματς στο οποίο «φωνάζει» η καρδιά και τα πόδια δεν κάνουν εκπτώσεις!
Το σίγουρο είναι ότι το χθεσινό 1-0 αφήνει ορθάνοιχτους λογαριασμούς για τη ρεβάνς του Φαλήρου, όπου ο Ολυμπιακός θα είναι πλήρης και αποφασισμένος, όπως αντίστοιχα και ο ΠΑΟΚ. Μέγα ματς
ΥΓ: Ο Ντάρμπισαϊρ φυσικά δεν μπορεί να κριθεί από μία ολιγόλεπτη συμμετοχή και μάλιστα σε μια Τούμπα που «έκαιγε». Ενα ερώτημα μόνο σε όσους έσπευσαν να τον βαφτίσουν «αντι-Ντιόγο»: σας φάνηκε ο τύπος του κλασικού φορ; Απλά, ερώτηση κάνω
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1723393
ΑΝΤΡΙΚΟ ΜΑΤΣ, το χθεσινό, με όλη τη σημασία της φράσης. Ντέρμπι βγαλμένο από τα παλιά, τότε που ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός έδιναν αγώνα στην Τούμπα και «σταματούσαν» τα πάντα εβδομάδες πριν και μέρες μετά.
Η εικόνα που είχε ο «Ναός» του ΠΑΟΚ στο ξεκίνημα του ματς ήταν για «πίνακα». Ενδεικτική ότι ο «δικέφαλος» «ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ». Επανήλθε. Ή, αν προτιμάτε, σε πιο κυνικό βαθμό, «όποιος σκέφτεται να περάσει από την Τούμπα θα υποφέρει»!
Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου ήταν ΑΠΑΙΤΗΤΙΚΟΣ, ήταν διεκδικητικός, ήταν «αφεντικό». Ο ΠΑΟΚ του πρώτου ημιχρόνου έβγαλε στο χορτάρι την «υγεία» του. Αν και κινδυνεύω να συλληφθώ για δημοσιογραφική ιεροσυλία θα πω ότι δύο ημέρες μετά το χαμό του Γιώργου Παντελάκη η Τούμπα μας θύμισε «το κάστρο του ‘70»! (Σημειολογικά σε κάτι ανάλογο παρέπεμψε και η σκηνή με την αγκαλιά Βρύζα -εκ των δημιουργών της σημερινής ομάδας- και Σαράφη -μέγιστη φυσιογνωμία της ομάδας του ’70- στους πανηγυρισμούς μετά το γκολ).
Εντυπωσιακές στιγμές, καταπληκτικό σε έμπνευση και εκτέλεση γκολ από τον Σέρτζιο Κονσεϊσάο, φάουλ-δοκάρι από τον εξαιρετικό Λίνο, ΠΑΟΚ που υποχρέωσε σε αυτό το διάστημα τον Ολυμπιακό να τον «παρακολουθεί». Δεν είναι καθόλου εύκολο για κάποιον να το πετύχει απέναντι στην ομάδα του Βαλβέρδε, η οποία με εξαίρεση την ήττα στο «Κλ. Βικελίδης», επελαύνει στο πρωτάθλημα και διαχειρίζεται με απόλυτα επιτυχημένο ρεαλισμό την υπεροχή της στις δύσκολες έδρες.
Θυμίζω, απλά, ότι ο Ολυμπιακός πέρασε «άβρεχτος» στο 0-0 του ΟΑΚΑ κόντρα στον Παναθηναϊκό, ενώ θριάμβευσε πριν από λίγες μέρες 1-0 επί της ΑΕΚ στο ίδιο γήπεδο. Η Τούμπα όμως είναι Τούμπα. Και ο Ολυμπιακός έχασε 1-0, από μια ομάδα που η αύρα της έδρας έμοιαζε με χείμαρρο και την έσπρωχνε στη νίκη.
Ναι, αποτελεί σημαντικό ισχυρισμό το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε στη σύνθεσή του παίκτες-καταλύτες στο παιχνίδι του. Ντιόγο, Γκαλέτι, Λέτο, Αντζας δεν αντικαθίστανται από τη μία μέρα στην άλλη. Το ίδιο και ο Μουσλίμοβιτς από την άλλη πλευρά. Οι «ερυθρόλευκοι», βεβαίως, έδειξαν με την αξιοπρόσεκτη βελτίωσή τους στο δεύτερο ημίχρονο, καθώς παρουσίασαν διαφορετικό πρόσωπο, ότι στα πρώτα 45 λεπτά έχασαν το χορτάρι κάτω από τα πόδια τους και ελέω Τούμπας!
Ο Ολυμπιακός θα μπορούσε να αλλάξει τη μοίρα του ματς αν σκόραρε στη διπλή ευκαιρία του 46ου λεπτού, όμως το ίδιο μπορεί να ισχυριστεί ο ΠΑΟΚ -σχετικά με τη μοίρα του αγώνα- αν ο Τάσος Κάκος έβγαζε τη δεύτερη κίτρινη κάρτα στον Αβραάμ Παπαδόπουλο στο μαρκάρισμα επί του Σορλέν μερικά λεπτά αργότερα. Ο Κερκυραίος ρέφερι, πάντως, δεν τα πήγε άσχημα, αν αναλογιστεί κανείς ότι μιλάμε για ματς στο οποίο «φωνάζει» η καρδιά και τα πόδια δεν κάνουν εκπτώσεις!
Το σίγουρο είναι ότι το χθεσινό 1-0 αφήνει ορθάνοιχτους λογαριασμούς για τη ρεβάνς του Φαλήρου, όπου ο Ολυμπιακός θα είναι πλήρης και αποφασισμένος, όπως αντίστοιχα και ο ΠΑΟΚ. Μέγα ματς
ΥΓ: Ο Ντάρμπισαϊρ φυσικά δεν μπορεί να κριθεί από μία ολιγόλεπτη συμμετοχή και μάλιστα σε μια Τούμπα που «έκαιγε». Ενα ερώτημα μόνο σε όσους έσπευσαν να τον βαφτίσουν «αντι-Ντιόγο»: σας φάνηκε ο τύπος του κλασικού φορ; Απλά, ερώτηση κάνω
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1723393
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Μια δραδιά πολύ ωραία για να είναι κάποιος ΠΑΟΚτσής!
Την ώρα που οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, προχθές, έχω την εντύπωση ότι όποιος γουστάρει το ποδόσφαιρο δεν θα μπόρεσε να μη σκεφτεί ότι πρέπει να είναι ωραίο πράγμα να είσαι ΠΑΟΚτσής! Και ακόμη πιο ωραίο θα πρέπει να ήταν το συναίσθημα όχι τόσο μετά τη λήξη του νικηφόρου αγώνα, όσο χθες, διαβάζοντας τον Τύπο και, ενδεχομένως, ακούγοντας όσα λέγονταν στα ραδιόφωνα της Αθήνας. Εδώ, όπου πλάι στις υγιείς αναλύσεις σχετικά με το γιατί νίκησε ο ΠΑΟΚ και στα μπράβο γι' αυτή του τη νίκη οι αναλύσεις έδωσαν και πήραν και γι' αυτό που φαντάζεστε, ίσως. Σχετικά με το γιατί έχασε ο Ολυμπιακός, πόσο εύκολα μπορεί, θεωρητικά, να ανατρέψει αυτό το 1-0 στη ρεβάνς, παίζοντας με Ντιόγο, Λέτο και Γκαλέτι αυτήν τη φορά, πόσο μεγάλη χαμένη ευκαιρία ήταν για τον ΠΑΟΚ να μη φύγει από το παιχνίδι με ένα 2 ή 3-0, «αφού του έτυχε τέτοιος Ολυμπιακός απέναντί του» κ.λπ., κ.λπ.
Και λέω ότι αυτά τα πιο πάνω σχόλια -του δεύτερου είδους- είναι για να χαρεί κανείς που είναι ΠΑΟΚτσής και όχι για να στενοχωρηθεί ή να οργιστεί, για έναν απλό λόγο: επειδή τέτοιου είδους σχόλια έπειτα από μια νίκη επί του Ολυμπιακού και ενώ έχεις παίξει επίσης με δύο σημαντικότατες απουσίες (Μουσλίμοβιτς και Σνάουτσνερ) και είσαι πτώμα στην κούραση από 220 αγωνιστικά λεπτά τις προηγούμενες τέσσερις μέρες, σημαίνουν κατά βάθος ότι ΜΕΤΡΑΣ πλέον. Οτι σε υπολογίζουν. Και γι' αυτό πάνε να σου πατήσουν τον κάλο. Επειδή γνωρίζουν ότι σε υποτιμά ως μέγεθος εάν αντιμετωπιστεί μια τέτοια νίκη σου ως «απίστευτη» (και επιπλέον, έτσι, αν επαναληφθεί, τι άραγε θα λένε;), προτιμούν την ασφαλή οδό της υποτίμησής της. Και περιμένουν τη ρεβάνς για να κρίνουν, λέει, τη σημασία μιας νίκης στον πρώτο αγώνα. Περίεργο, αλλά ελληνικό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που όλοι πρέπει πάντα να κρατούν αποτιμώντας ένα ματς δεν είναι τα σχόλια του Τύπου, πικρόχολα ή όχι. Είναι η ουσία. Και η ουσία από το προχθεσινό παιχνίδι είναι ότι ο ΠΑΟΚ ανέβηκε ένα ΑΚΟΜΗ σκαλοπάτι στην κλίμακα της ποδοσφαιρικής αξίας απ' αυτό. Κατ' αρχάς -και πιο σημαντικό, για μένα- παρουσίασε εκπληκτική ατμόσφαιρα στην Τούμπα, ΧΩΡΙΣ, ωστόσο, να σημειωθεί παρατράγουδο (και για να συμβεί αυτό πάει να πει ότι ο Ζαγοράκης και οι ομάδες περιφρούρησης των συνδέσμων έχουν ήδη ξοδέψει μπόλικο χρόνο και ενέργεια). Δεύτερον, πήρε σπίτι μερικά εσώρουχα αποδεικνύοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι όποιος ΚΑΙ θέλει ΚΑΙ ξέρει ΠΩΣ να κάνει μεταγραφές, κάνει. Και μάλιστα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ για τα λεφτά τους. Τρίτον, υπενθύμισε (και με τις νέες, χειμερινές, μεταγραφές του) επίσης προς πάσα κατεύθυνση ότι τα λεφτά, αυτά καθαυτά, αποτελούν μόνο ΜΕΡΟΣ της εξίσωσης ποδόσφαιρο και ποτέ το "παν". Ενα σωρό ακόμη πράγματα παίζουν το ρόλο τους προκειμένου να πετύχεις ή όχι στο ποδόσφαιρο. Κι όσο για το μπαγιόκο; Το 'χεις; Μπράβο σου. Ξέρεις και να το χρησιμοποιείς; Είσαι ο πρώτος μάγκας. Αν δεν ξέρεις, όμως, είναι σα να μην το 'χεις -για να μην πω ότι είναι και χειρότερα...
Τέταρτο και τελευταίο -όχι όμως σε σημασία- ήταν αυτή καθαυτή η νίκη: ο ΠΑΟΚ είναι ακόμη μια ομάδα που ΧΤΙΖΕΤΑΙ: σε ρόστερ, αγωνιστική νοοτροπία, «μέταλλο» παικτών, στήριξη υψηλού επιπέδου από τον κόσμο κ.λπ., κ.λπ. Ο,τι κι αν πετύχει φέτος, λοιπόν, ΚΕΡΔΟΣ του είναι, ούτως ή άλλως, σημαντικό. Ωστόσο, όπως και να το κάνουμε, πέρα από το «όλο», τη σούμα στο τέλος της χρονιάς, ο κόσμος ασχολείται και (έχει να) θυμάται και κάποια επιμέρους πράγματα, όπως οι σπουδαίες νίκες. Και υπό αυτή την έννοια -και μόνο- την είχε ανάγκη μια τέτοια επιτυχία όπως η προχθεσινή. Η οποία, κι εγώ θα συμφωνήσω, θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να ήταν πιο μεγάλη σε σκορ, θα μπορούσε να είναι πολύ πιο δύσκολη, θα μπορούσε να μην έρθει καν. Ολα αυτά, όμως, είναι υποθετικά, ενώ το 1-0 ήρθε στ' αλήθεια και αποτελεί ήδη τυπωμένη σελίδα της αγωνιστικής ιστορίας της χρονιάς. Μέχρι τη ρεβάνς λοιπόν (και ενδεχομένως και έπειτα απ' αυτήν, ίσως ακόμη κι αν δεν πάρει τελικά την πρόκριση), εγώ τουλάχιστον αυτήν τη σελίδα θα τη διαβάζω και θα της βάζω τίτλο: «Πρέπει να είναι ωραίο να είσαι ΠΑΟΚτσής». (Αλλες οπτικές και άλλοι τίτλοι δεκτοί, φυσικά, αλλά εγώ μιλώ για μένα τώρα).
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1727329
Την ώρα που οι δύο ομάδες βγήκαν στον αγωνιστικό χώρο της Τούμπας, προχθές, έχω την εντύπωση ότι όποιος γουστάρει το ποδόσφαιρο δεν θα μπόρεσε να μη σκεφτεί ότι πρέπει να είναι ωραίο πράγμα να είσαι ΠΑΟΚτσής! Και ακόμη πιο ωραίο θα πρέπει να ήταν το συναίσθημα όχι τόσο μετά τη λήξη του νικηφόρου αγώνα, όσο χθες, διαβάζοντας τον Τύπο και, ενδεχομένως, ακούγοντας όσα λέγονταν στα ραδιόφωνα της Αθήνας. Εδώ, όπου πλάι στις υγιείς αναλύσεις σχετικά με το γιατί νίκησε ο ΠΑΟΚ και στα μπράβο γι' αυτή του τη νίκη οι αναλύσεις έδωσαν και πήραν και γι' αυτό που φαντάζεστε, ίσως. Σχετικά με το γιατί έχασε ο Ολυμπιακός, πόσο εύκολα μπορεί, θεωρητικά, να ανατρέψει αυτό το 1-0 στη ρεβάνς, παίζοντας με Ντιόγο, Λέτο και Γκαλέτι αυτήν τη φορά, πόσο μεγάλη χαμένη ευκαιρία ήταν για τον ΠΑΟΚ να μη φύγει από το παιχνίδι με ένα 2 ή 3-0, «αφού του έτυχε τέτοιος Ολυμπιακός απέναντί του» κ.λπ., κ.λπ.
Και λέω ότι αυτά τα πιο πάνω σχόλια -του δεύτερου είδους- είναι για να χαρεί κανείς που είναι ΠΑΟΚτσής και όχι για να στενοχωρηθεί ή να οργιστεί, για έναν απλό λόγο: επειδή τέτοιου είδους σχόλια έπειτα από μια νίκη επί του Ολυμπιακού και ενώ έχεις παίξει επίσης με δύο σημαντικότατες απουσίες (Μουσλίμοβιτς και Σνάουτσνερ) και είσαι πτώμα στην κούραση από 220 αγωνιστικά λεπτά τις προηγούμενες τέσσερις μέρες, σημαίνουν κατά βάθος ότι ΜΕΤΡΑΣ πλέον. Οτι σε υπολογίζουν. Και γι' αυτό πάνε να σου πατήσουν τον κάλο. Επειδή γνωρίζουν ότι σε υποτιμά ως μέγεθος εάν αντιμετωπιστεί μια τέτοια νίκη σου ως «απίστευτη» (και επιπλέον, έτσι, αν επαναληφθεί, τι άραγε θα λένε;), προτιμούν την ασφαλή οδό της υποτίμησής της. Και περιμένουν τη ρεβάνς για να κρίνουν, λέει, τη σημασία μιας νίκης στον πρώτο αγώνα. Περίεργο, αλλά ελληνικό.
Σε κάθε περίπτωση, αυτό που όλοι πρέπει πάντα να κρατούν αποτιμώντας ένα ματς δεν είναι τα σχόλια του Τύπου, πικρόχολα ή όχι. Είναι η ουσία. Και η ουσία από το προχθεσινό παιχνίδι είναι ότι ο ΠΑΟΚ ανέβηκε ένα ΑΚΟΜΗ σκαλοπάτι στην κλίμακα της ποδοσφαιρικής αξίας απ' αυτό. Κατ' αρχάς -και πιο σημαντικό, για μένα- παρουσίασε εκπληκτική ατμόσφαιρα στην Τούμπα, ΧΩΡΙΣ, ωστόσο, να σημειωθεί παρατράγουδο (και για να συμβεί αυτό πάει να πει ότι ο Ζαγοράκης και οι ομάδες περιφρούρησης των συνδέσμων έχουν ήδη ξοδέψει μπόλικο χρόνο και ενέργεια). Δεύτερον, πήρε σπίτι μερικά εσώρουχα αποδεικνύοντας προς πάσα κατεύθυνση ότι όποιος ΚΑΙ θέλει ΚΑΙ ξέρει ΠΩΣ να κάνει μεταγραφές, κάνει. Και μάλιστα ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΕΣ για τα λεφτά τους. Τρίτον, υπενθύμισε (και με τις νέες, χειμερινές, μεταγραφές του) επίσης προς πάσα κατεύθυνση ότι τα λεφτά, αυτά καθαυτά, αποτελούν μόνο ΜΕΡΟΣ της εξίσωσης ποδόσφαιρο και ποτέ το "παν". Ενα σωρό ακόμη πράγματα παίζουν το ρόλο τους προκειμένου να πετύχεις ή όχι στο ποδόσφαιρο. Κι όσο για το μπαγιόκο; Το 'χεις; Μπράβο σου. Ξέρεις και να το χρησιμοποιείς; Είσαι ο πρώτος μάγκας. Αν δεν ξέρεις, όμως, είναι σα να μην το 'χεις -για να μην πω ότι είναι και χειρότερα...
Τέταρτο και τελευταίο -όχι όμως σε σημασία- ήταν αυτή καθαυτή η νίκη: ο ΠΑΟΚ είναι ακόμη μια ομάδα που ΧΤΙΖΕΤΑΙ: σε ρόστερ, αγωνιστική νοοτροπία, «μέταλλο» παικτών, στήριξη υψηλού επιπέδου από τον κόσμο κ.λπ., κ.λπ. Ο,τι κι αν πετύχει φέτος, λοιπόν, ΚΕΡΔΟΣ του είναι, ούτως ή άλλως, σημαντικό. Ωστόσο, όπως και να το κάνουμε, πέρα από το «όλο», τη σούμα στο τέλος της χρονιάς, ο κόσμος ασχολείται και (έχει να) θυμάται και κάποια επιμέρους πράγματα, όπως οι σπουδαίες νίκες. Και υπό αυτή την έννοια -και μόνο- την είχε ανάγκη μια τέτοια επιτυχία όπως η προχθεσινή. Η οποία, κι εγώ θα συμφωνήσω, θα μπορούσε, υπό προϋποθέσεις, να ήταν πιο μεγάλη σε σκορ, θα μπορούσε να είναι πολύ πιο δύσκολη, θα μπορούσε να μην έρθει καν. Ολα αυτά, όμως, είναι υποθετικά, ενώ το 1-0 ήρθε στ' αλήθεια και αποτελεί ήδη τυπωμένη σελίδα της αγωνιστικής ιστορίας της χρονιάς. Μέχρι τη ρεβάνς λοιπόν (και ενδεχομένως και έπειτα απ' αυτήν, ίσως ακόμη κι αν δεν πάρει τελικά την πρόκριση), εγώ τουλάχιστον αυτήν τη σελίδα θα τη διαβάζω και θα της βάζω τίτλο: «Πρέπει να είναι ωραίο να είσαι ΠΑΟΚτσής». (Αλλες οπτικές και άλλοι τίτλοι δεκτοί, φυσικά, αλλά εγώ μιλώ για μένα τώρα).
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1727329
Re: Διάφορα άρθρα για τον Π.Α.Ο.Κ.
Συμβόλιζε μια ολόκληρη εποχή
ΔΕΝ βιάστηκα να γράψω κι εγώ δύο λόγια για τον Γιώργο Παντελάκη. Αλλωστε, όταν αφήσεις το όποιο θέμα να κρυώσει, κατά κανόνα το βλέπεις πιο καθαρά. Προσωπικές σχέσεις με τον άνθρωπο δεν είχα. Εχοντας ζήσει, όμως, παράγοντες των τριών τελευταίων δεκαετιών, βλέπεις στην περίπτωση του Γιώργου Παντελάκη τη γενικότερη διαφορά. Πέρα βέβαια από το προσωπικό του στίγμα. Διαφορετικοί ήταν λοιπόν οι παράγοντες της δεκαετίας του ’80, διαφορετικοί της δεκαετίας του ’90 και διαφορετικοί αυτοί της δεκαετίας που κλείνει το 2010. Διαφορετικό ήταν βέβαια κάθε φορά το ποδόσφαιρο σε αυτά τα τριάντα χρόνια. Οπως διαφορετικές ήταν οι κοινωνικές συνθήκες. Σε σχέση με το σήμερα, η μέρα με τη νύχτα. Οπως λοιπόν και οι πολιτικοί του σήμερα σε σχέση με τους πολιτικούς του χθες δείχνουν τσογλάνια, έτσι και στο ποδόσφαιρο. Για να πεις ότι τότε στο ποδόσφαιρο υπήρχε ήθος είναι βαριά κουβέντα. Πάντα οι παράγοντες στην Ελλάδα τρέχανε ποιος θα προλάβει πρώτος. Υπήρχε όμως αγωγή. Υπήρχε σε ένα βαθμό επίπεδο. Ευγένεια. Στην πάροδο των χρόνων αυτό που κυριάρχησε ήταν η μαγκιά. Ο τσαμπουκάς ή ο ψευτοτσαμπουκάς. Οπως γενικότερα στην κοινωνία επιβίωσαν κι ανέβηκαν ψηλά οι σαλταδόροι, έτσι και στο ποδόσφαιρο. Οπως καταργήθηκε στην κοινωνία ο σεβασμός, έτσι καταργήθηκε και στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι ότι τότε ήμασταν νέοι και ό,τι έχει να κάνει με το παρελθόν το ωραιοποιούμε. Σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή είναι η πραγματικότητα. Προσωπικά βάζω στην άκρη αυτά που πρόσφερε ο Γιώργος Παντελάκης στον ΠΑΟΚ. Κρατάω ότι συμβόλιζε μια ολόκληρη εποχή. Εναν κόσμο που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τον κόσμο που υπάρχει σήμερα. Κι αν κάποιος θέλει να δει χρόνο με το χρόνο αυτή τη διαφορά, δεν έχει παρά να θυμηθεί ένα προς ένα τα ονόματα των παραγόντων που διαδέχτηκαν τον Γιώργο Παντελάκη στον ΠΑΟΚ μέχρι να φτάσουμε σήμερα στον Ζαγοράκη. Και συνολικά των ομάδων της Θεσσαλονίκης, αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Σαλταδόροι της κακιάς ώρας οι περισσότεροι και μιας χρήσεως. Κι όχι ότι τότε δεν υπήρχε λαμόγια. Τότε όμως στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχανε λεφτά. Μόλις στο ποδόσφαιρο πέσανε λεφτά, χιμήξανε και τα λαμόγια ποιο θα προλάβει πρώτο.
Εν ονόματι του σοσιαλισμού
ΚΙ αξίζει να αναφέρουμε πώς έφυγε ο Παντελάκης (φωτό) το καλοκαίρι του 1984 από τον ΠΑΟΚ. Πώς τον διώξανε δηλαδή. Αφεντικό στο ποδόσφαιρο τότε ήταν ο Κίμωνας ο Κουλούρης. Με την πρώτη φροντίδα το πρωί και τελευταία το βράδυ να καθαρίσει τον αθλητισμό από τους δεξιούς. Κέρδισε λοιπόν με τον Βεζυρτζή τις εκλογές του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ και μέσω του Ερασιτέχνη έφαγε τον Παντελάκη από πρόεδρο της ΠΑΕ για να μπει στη θέση του ο Πέτρος ο Καλαφάτης. Ετσι είχε γραφτεί τότε η ιστορία. Εν ονόματι της «αλλαγής» και του σοσιαλισμού είχε φαγωθεί ο δεξιός Παντελάκης. Με τον Κίμωνα τον Κουλούρη να θεωρεί τιμή του και καμάρι του ότι την επόμενη χρονιά πήρε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Με τους πολιτικούς δηλαδή να έχουν ανακαλύψει και εφαρμόσει την έννοια της παράγκας πολύ πριν από το 1996. Χαίρετε.
Ούτε δύο Τούμπες δεν θα τους χωράγανε
ΚΑΙ μιας και πιάσαμε σήμερα την κουβέντα για τον ΠΑΟΚ, έχει ενδιαφέρον η συζήτηση που άνοιξαν οι Θεμιτσάρλυδες στον Sentra μετά το 1-0 με τον Ολυμπιακό. Η άποψη δηλαδή που διατύπωσαν ότι «ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τη μεγαλύτερη δυναμική». Κι όπως συμβαίνει πάντα στα ραδιόφωνα, οι διαφωνούντες σηκώσανε αμέσως τα τηλέφωνα: «Από πού κι ως πού προκύπτει αυτό; Το ειδικό βάρος μιας ομάδας μετριέται από τους τίτλους που έχει πάρει στην Ελλάδα, τις διακρίσεις της στην Ευρώπη και τον κόσμο που διαθέτει. Κατά συνέπεια ο ΠΑΟΚ είναι τέταρτος μετά τους τρεις της Αθήνας. Ή μήπως μπορεί να γεμίσει με 70.000 κόσμο το Ολυμπιακό Στάδιο;». Ετσι πάει. Ο οπαδός είναι σαν την κουκουβάγια που βλέπει το δικό της το παιδί πιο όμορφο από όλα. Στη βάση όμως που το έβαλαν οι Θεμιτσάρλυδες έχουν δίκιο. Για δυναμική μιλήσανε. Για προοπτική. Για μια ομάδα που έχει να πάρει πρωτάθλημα 25 χρόνια. Για μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί κι έχει φτάσει στα πρόθυρα της διάλυσης. Για μια ομάδα, όμως, που μια σπίθα αρκεί να κάνει τον κόσμο της φωτιά και λαύρα. Αυτό που γίνεται δηλαδή δύο χρόνια τώρα με τον Ζαγοράκη. Και μόνο η ελπίδα ήταν αρκετή για να τους ξεσηκώσει. Σκεφτόσαστε να μπουκάρει στον ΠΑΟΚ ένας επιχειρηματίας στυλ Κόκκαλη ή μια τριάδα Βαρδινογιάννη-Γιαννακόπουλων-Βγενόπουλου σαν τον πολυμετοχικό; Αντί για τον Μπακαγιόκο να είχανε δίπλα στον Μουσλίμοβιτς (φωτό) έναν Ντιόγο; Αντί για τον Κονσεϊσάο στο σώσμα να είχανε έναν Γκαλέτι; Κι αντί να τη βγάζουνε με τα λεφτά που πήρανε για Χριστοδουλόπουλο - Μελίσση να υπήρχε χρήμα για μεγάλες μεταγραφές; Σκεφτόσαστε να έπαιρνε ο ΠΑΟΚ δύο τρία πρωταθλήματα σερί; Να έπαιζε κάθε χρόνο Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε δύο Τούμπες δεν θα χωράγανε τον κόσμο. Εναν κόσμο που αυτά τα 25 χρόνια ποτέ δεν έχασε ο ΠΑΟΚ. Για μια ομάδα λοιπόν που στα 25 χρόνια που είναι χωρίς πρωτάθλημα δεν μίκρυνε στο ελάχιστο, η δυναμική της είναι πράγματι τεράστια. Χαίρετε.
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1729428
ΔΕΝ βιάστηκα να γράψω κι εγώ δύο λόγια για τον Γιώργο Παντελάκη. Αλλωστε, όταν αφήσεις το όποιο θέμα να κρυώσει, κατά κανόνα το βλέπεις πιο καθαρά. Προσωπικές σχέσεις με τον άνθρωπο δεν είχα. Εχοντας ζήσει, όμως, παράγοντες των τριών τελευταίων δεκαετιών, βλέπεις στην περίπτωση του Γιώργου Παντελάκη τη γενικότερη διαφορά. Πέρα βέβαια από το προσωπικό του στίγμα. Διαφορετικοί ήταν λοιπόν οι παράγοντες της δεκαετίας του ’80, διαφορετικοί της δεκαετίας του ’90 και διαφορετικοί αυτοί της δεκαετίας που κλείνει το 2010. Διαφορετικό ήταν βέβαια κάθε φορά το ποδόσφαιρο σε αυτά τα τριάντα χρόνια. Οπως διαφορετικές ήταν οι κοινωνικές συνθήκες. Σε σχέση με το σήμερα, η μέρα με τη νύχτα. Οπως λοιπόν και οι πολιτικοί του σήμερα σε σχέση με τους πολιτικούς του χθες δείχνουν τσογλάνια, έτσι και στο ποδόσφαιρο. Για να πεις ότι τότε στο ποδόσφαιρο υπήρχε ήθος είναι βαριά κουβέντα. Πάντα οι παράγοντες στην Ελλάδα τρέχανε ποιος θα προλάβει πρώτος. Υπήρχε όμως αγωγή. Υπήρχε σε ένα βαθμό επίπεδο. Ευγένεια. Στην πάροδο των χρόνων αυτό που κυριάρχησε ήταν η μαγκιά. Ο τσαμπουκάς ή ο ψευτοτσαμπουκάς. Οπως γενικότερα στην κοινωνία επιβίωσαν κι ανέβηκαν ψηλά οι σαλταδόροι, έτσι και στο ποδόσφαιρο. Οπως καταργήθηκε στην κοινωνία ο σεβασμός, έτσι καταργήθηκε και στο ποδόσφαιρο. Δεν είναι ότι τότε ήμασταν νέοι και ό,τι έχει να κάνει με το παρελθόν το ωραιοποιούμε. Σε πολύ μεγάλο βαθμό αυτή είναι η πραγματικότητα. Προσωπικά βάζω στην άκρη αυτά που πρόσφερε ο Γιώργος Παντελάκης στον ΠΑΟΚ. Κρατάω ότι συμβόλιζε μια ολόκληρη εποχή. Εναν κόσμο που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τον κόσμο που υπάρχει σήμερα. Κι αν κάποιος θέλει να δει χρόνο με το χρόνο αυτή τη διαφορά, δεν έχει παρά να θυμηθεί ένα προς ένα τα ονόματα των παραγόντων που διαδέχτηκαν τον Γιώργο Παντελάκη στον ΠΑΟΚ μέχρι να φτάσουμε σήμερα στον Ζαγοράκη. Και συνολικά των ομάδων της Θεσσαλονίκης, αλλά και του ποδοσφαίρου γενικότερα. Σαλταδόροι της κακιάς ώρας οι περισσότεροι και μιας χρήσεως. Κι όχι ότι τότε δεν υπήρχε λαμόγια. Τότε όμως στο ποδόσφαιρο δεν υπήρχανε λεφτά. Μόλις στο ποδόσφαιρο πέσανε λεφτά, χιμήξανε και τα λαμόγια ποιο θα προλάβει πρώτο.
Εν ονόματι του σοσιαλισμού
ΚΙ αξίζει να αναφέρουμε πώς έφυγε ο Παντελάκης (φωτό) το καλοκαίρι του 1984 από τον ΠΑΟΚ. Πώς τον διώξανε δηλαδή. Αφεντικό στο ποδόσφαιρο τότε ήταν ο Κίμωνας ο Κουλούρης. Με την πρώτη φροντίδα το πρωί και τελευταία το βράδυ να καθαρίσει τον αθλητισμό από τους δεξιούς. Κέρδισε λοιπόν με τον Βεζυρτζή τις εκλογές του Ερασιτέχνη ΠΑΟΚ και μέσω του Ερασιτέχνη έφαγε τον Παντελάκη από πρόεδρο της ΠΑΕ για να μπει στη θέση του ο Πέτρος ο Καλαφάτης. Ετσι είχε γραφτεί τότε η ιστορία. Εν ονόματι της «αλλαγής» και του σοσιαλισμού είχε φαγωθεί ο δεξιός Παντελάκης. Με τον Κίμωνα τον Κουλούρη να θεωρεί τιμή του και καμάρι του ότι την επόμενη χρονιά πήρε ο ΠΑΟΚ το πρωτάθλημα. Με τους πολιτικούς δηλαδή να έχουν ανακαλύψει και εφαρμόσει την έννοια της παράγκας πολύ πριν από το 1996. Χαίρετε.
Ούτε δύο Τούμπες δεν θα τους χωράγανε
ΚΑΙ μιας και πιάσαμε σήμερα την κουβέντα για τον ΠΑΟΚ, έχει ενδιαφέρον η συζήτηση που άνοιξαν οι Θεμιτσάρλυδες στον Sentra μετά το 1-0 με τον Ολυμπιακό. Η άποψη δηλαδή που διατύπωσαν ότι «ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα με τη μεγαλύτερη δυναμική». Κι όπως συμβαίνει πάντα στα ραδιόφωνα, οι διαφωνούντες σηκώσανε αμέσως τα τηλέφωνα: «Από πού κι ως πού προκύπτει αυτό; Το ειδικό βάρος μιας ομάδας μετριέται από τους τίτλους που έχει πάρει στην Ελλάδα, τις διακρίσεις της στην Ευρώπη και τον κόσμο που διαθέτει. Κατά συνέπεια ο ΠΑΟΚ είναι τέταρτος μετά τους τρεις της Αθήνας. Ή μήπως μπορεί να γεμίσει με 70.000 κόσμο το Ολυμπιακό Στάδιο;». Ετσι πάει. Ο οπαδός είναι σαν την κουκουβάγια που βλέπει το δικό της το παιδί πιο όμορφο από όλα. Στη βάση όμως που το έβαλαν οι Θεμιτσάρλυδες έχουν δίκιο. Για δυναμική μιλήσανε. Για προοπτική. Για μια ομάδα που έχει να πάρει πρωτάθλημα 25 χρόνια. Για μια ομάδα που έχει ταλαιπωρηθεί κι έχει φτάσει στα πρόθυρα της διάλυσης. Για μια ομάδα, όμως, που μια σπίθα αρκεί να κάνει τον κόσμο της φωτιά και λαύρα. Αυτό που γίνεται δηλαδή δύο χρόνια τώρα με τον Ζαγοράκη. Και μόνο η ελπίδα ήταν αρκετή για να τους ξεσηκώσει. Σκεφτόσαστε να μπουκάρει στον ΠΑΟΚ ένας επιχειρηματίας στυλ Κόκκαλη ή μια τριάδα Βαρδινογιάννη-Γιαννακόπουλων-Βγενόπουλου σαν τον πολυμετοχικό; Αντί για τον Μπακαγιόκο να είχανε δίπλα στον Μουσλίμοβιτς (φωτό) έναν Ντιόγο; Αντί για τον Κονσεϊσάο στο σώσμα να είχανε έναν Γκαλέτι; Κι αντί να τη βγάζουνε με τα λεφτά που πήρανε για Χριστοδουλόπουλο - Μελίσση να υπήρχε χρήμα για μεγάλες μεταγραφές; Σκεφτόσαστε να έπαιρνε ο ΠΑΟΚ δύο τρία πρωταθλήματα σερί; Να έπαιζε κάθε χρόνο Τσάμπιονς Λιγκ. Ούτε δύο Τούμπες δεν θα χωράγανε τον κόσμο. Εναν κόσμο που αυτά τα 25 χρόνια ποτέ δεν έχασε ο ΠΑΟΚ. Για μια ομάδα λοιπόν που στα 25 χρόνια που είναι χωρίς πρωτάθλημα δεν μίκρυνε στο ελάχιστο, η δυναμική της είναι πράγματι τεράστια. Χαίρετε.
http://www.goalday.gr/article.asp?catid ... id=1729428
-
vangelis183
- Δημοσιεύσεις: 116
- Εγγραφή: Παρ 07 Δεκ 2007, 00:45
- Τοποθεσία: Stuttgart
Ο Βρύζας σώθηκε (έξω) και εξαργυρώνει (εδώ)
Ο Βρύζας σώθηκε (έξω) και εξαργυρώνει (εδώ)
Ο Σωτήρης Μπαλάφας αποβλήθηκε ενώ ακόμη παίζονταν τα πέναλτι τις προάλλες στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κι έγινε, την ίδια νύχτα στην Τούμπα, σύνθημα: ΠΑΟΚ σ' Αγαπώ/ΠΑΟΚ είσαι Ενας/Κόκκινη στα Πέναλτι/Δεν έφαγε Κανένας. Μετά, την Τετάρτη, ήλθε και η... παράφραση: Κίτρινη στο Ζέσταμα/Δεν έφαγε Κανένας. Σερί. Θα μπορούσαν, τέτοια μικρά-μικρά, να είναι λόγοι (έως) σταύρωσης του ποδοσφαιριστή. Απαξιωτικής μουρμούρας, τουλάχιστον. Σε διαφορετικό περιβάλλον. Στο πραγματικό περιβάλλον, είναι περιστατικά που (λόγω, ακριβώς, προδιάθεσης) αντιμετωπίζονται χιουμοριστικά. Χαριτωμένα.
Είναι το πραγματικό περιβάλλον-ΠΑΟΚ, με όλο τον θετικό ηλεκτρισμό που εκλύεται. Ενα περιβάλλον υγείας, παλμού, χαράς. Οι τηλεσκηνοθέτες των παιχνιδιών με τον Εργοτέλη και με τον Ολυμπιακό έδωσαν στο κοινό το ίδιο πλάνο, μία στο γκολ του μικρού Αθανασιάδη κι άλλη μία στο γκολ του μεγάλου Σέρζιο Κονσεϊσάο, με το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπο του Ζήση Βρύζα. Είχα να το δω, σε δημόσια έκθεση, απ' τις «μέρες Πορτογαλίας» το καλοκαίρι του 2004. Και, πάλι, μου φαίνεται πως τούτο δω είναι ακόμη πιο εκφραστικό των διεργασιών που συμβαίνουν στο βάθος της ψυχής. Βγάζει την αγαλλίαση εκείνου που δουλεύει σαν τρελός και παίρνει την επιβεβαίωση ότι, δουλεύει μεν σαν τρελός, αλλ' όχι στον βρόντο.
Τα vibes, λοιπόν. Αυτά που «εκτείνονται» πέρα απ' τη δικαιολογημένη χαρά μιας νίκης ή μιας πρόκρισης. Πέρα απ' τη φυσιολογική λύπη μιας ήττας ή ενός αποκλεισμού. Τα vibes, η αύρα σε μια πόλη τόσο δύσκολη όσο η Θεσσαλονίκη και σ' ένα σύλλογο επίσης τόσο δύσκολο όσο ο ΠΑΟΚ, είναι ο «τίτλος» που φαίνεται να κατοχυρώνει ο Δικέφαλος στη ροή της σεζόν. Οσοι είναι μέρος του εγχειρήματος, γουστάρουν που είναι. Ζουν την ασφάλεια, πράγμα διόλου βέβαιον όταν το αποφάσιζαν, ότι καλώς έπραξαν και εντάχθηκαν. Πλέον, βιώνουμε το επόμενο στάδιο. Οσοι εντάχθηκαν, γουστάρουν να συνεχίσουν να είναι. Ενταγμένοι. Ανανεώνουν, και η προοπτική ακουμπά τα βάθη του χρόνου. Για να ζήσουν και την εξέλιξη που απλώνεται, ως πρόκληση, μπροστά. Πώς η ομάδα «τρόμαξε» με τις κεφαλιές-ευκαιρίες του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα του β' μέρους (κι έτρεξε να προστατευθεί μες στο γνώριμο καβούκι της) ή πώς η ομάδα δεν έδειξε τη φιλοδοξία, δηλαδή την προσωπικότητα, να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες για το 2-0 στο κόρνερ του 90'+4', αυτά είναι (ορισμένα από) τα «στοιχεία» της πρόκλησης μπροστά.
Ο Σορλέν και ο Λίνο είναι δύο κατάλληλοι παίκτες για να δίνουν 10+2 διαφορετικές επιλογές-μικροπαραλλαγές ευελιξίας στον σχηματισμό και στη λειτουργία της ομάδας. Ο Φερνάντο Σάντος έχει, περισσότερα απ' όσα είχε ως και τον Δεκέμβριο, χαρτιά ν' ανακατέψει. Η τύχη του Σορλέν και του Λίνο δεν είναι η ποιότητά τους. Δεν υπάρχει, στο αληθινό ποδόσφαιρο, «παίκτης της Πόρτο» ή «Γάλλος χαφ με εκατοντάδες ένσημα στη Ligue 1» που... δεν κάνει να παίζει σε ελληνικό κλαμπ, τελεία. Η τύχη τους είναι το ήδη οργανωμένο σύνολο που βρήκαν και που διευκόλυνε, πράγμα που δεν θα συνέβαινε π.χ. τέτοιον καιρό πέρυσι, την άμεση ενταξιμότητά τους. Για τον Λίνο, να 'μαι ειλικρινής, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία. Καθαρή πολυτέλεια. Αλλ' ο Σορλέν υπερνίκησε την αμφιβολία που πήγαζε απ' την ελάχιστη, σχεδόν ανύπαρκτη, συμμετοχή του στα ματς της Ρεν Αύγουστο με Δεκέμβριο. Ο Σορλέν και ο Λίνο μας παραπέμπουν, εκ νέου, στο... χαμόγελο του Ζήση.
Ο Βρύζας, με δύο ρήματα, σώθηκε και εξαργυρώνει. Διότι σπούδασε (πρώτον) στο εξωτερικό (δεύτερον) το ποδόσφαιρο του σήμερα. Δεν έμαθε (πρώτον) εδώ (δεύτερον) το ποδόσφαιρο του χθες. Απ' το ένα ως το άλλο, μεσολαβεί χάος. Είναι το χάος που τον χωρίζει απ' τον Αντωνίου ή τον Μανωλά. Αλλά, κι ακόμη πιο πέρα: Ο Βρύζας δεν εξέλαβε για φύσει και θέσει δεδομένο ότι έχει άποψη, η άποψή του είναι η κυρίαρχη, οπότε βαράει το ταμπούρλο και ο προπονητής ακολουθεί τον ρυθμό. Ο Βρύζας, ενώ έχει άποψη, επιπλέον έχει και τον αλτρουισμό (την υπέρβαση, αν θέλετε, του μικροεγώ) ότι «πήγε» στο σκεπτικό του προπονητή. Για να το αντιληφθεί εις βάθος, να συγχρονιστεί και, αφού το κατανοήσει, να το εξυπηρετήσει. Και στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, αφάνταστα δυσεύρετο. Ο τόπος βρίθει ιστοριών δυσαρμονίας. Εδώ, πια, ο Βρύζας δεν «κάνει διαφορά» απ' τον Μανωλά και τον Αντωνίου. Εδώ, κάνει διαφορά ως κι απ' τον (ικανό) Ιλια Ιβιτς! Ο Σέρβος ουδέποτε «συγχρονίστηκε», υποψιάζομαι πως δεν μπήκε καν στον κόπο να το προσπαθήσει, ούτε με τον Φερνάντο Σάντος στην ΑΕΚ ούτε με τον Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό. Δεν το πίστευε ότι όφειλε να το κάνει.
Παλαιούς local heroes, δεν υπάρχει ελληνικός σύλλογος που να μη διαθέτει. Αλλ' ανταγωνιστικά και μοντέρνα επαγγελματικά στελέχη, απεξαρτημένα απ' το status του local hero, δεν κυκλοφορούν πολλά. Ειδάλλως, όλα θα 'ταν εύκολα. Θα 'ταν τεχνικοί διευθυντές ο Δεληκάρης στον Ολυμπιακό, ο Δομάζος στον Παναθηναϊκό, ο Παπαϊωάννου στην ΑΕΚ, ο Κούδας στον ΠΑΟΚ, ο Χατζηπαναγής στον Ηρακλή, ο Στράντζαλης στη Δόξα, ο Αλεξιάδης στον Αρη, ο Κοντογεωργάκης στον ΠΑΣ, ο Βαλαώρας στην ΑΕΛ. Δεν (έχουν τα εφόδια να) είναι, όμως. Να ρισκάρω δε την πρόβλεψη ότι κάποια στιγμή, για δέλεαρ στον Ζήση, θα... κατεβούν βρακιά. Θα 'ναι η δική του ρεβάνς, για όση δόξα δεν πήρε στην Ελλάδα ως ποδοσφαιριστής. Και θα 'χει και πλάκα, από πάνω. Διότι, και με βρακιά κατεβασμένα, πάλι δεν τον βλέπω να δελεάζεται. Είναι άλλο «μέρος του λόγου» αυτός.
http://www.exedrasports.gr/default.asp?pid=71&artid=18592&catid=92
Όλα τα λευτά είναι οι τρεις τελευταίες σειρές...
Ο Σωτήρης Μπαλάφας αποβλήθηκε ενώ ακόμη παίζονταν τα πέναλτι τις προάλλες στο «Κλεάνθης Βικελίδης» κι έγινε, την ίδια νύχτα στην Τούμπα, σύνθημα: ΠΑΟΚ σ' Αγαπώ/ΠΑΟΚ είσαι Ενας/Κόκκινη στα Πέναλτι/Δεν έφαγε Κανένας. Μετά, την Τετάρτη, ήλθε και η... παράφραση: Κίτρινη στο Ζέσταμα/Δεν έφαγε Κανένας. Σερί. Θα μπορούσαν, τέτοια μικρά-μικρά, να είναι λόγοι (έως) σταύρωσης του ποδοσφαιριστή. Απαξιωτικής μουρμούρας, τουλάχιστον. Σε διαφορετικό περιβάλλον. Στο πραγματικό περιβάλλον, είναι περιστατικά που (λόγω, ακριβώς, προδιάθεσης) αντιμετωπίζονται χιουμοριστικά. Χαριτωμένα.
Είναι το πραγματικό περιβάλλον-ΠΑΟΚ, με όλο τον θετικό ηλεκτρισμό που εκλύεται. Ενα περιβάλλον υγείας, παλμού, χαράς. Οι τηλεσκηνοθέτες των παιχνιδιών με τον Εργοτέλη και με τον Ολυμπιακό έδωσαν στο κοινό το ίδιο πλάνο, μία στο γκολ του μικρού Αθανασιάδη κι άλλη μία στο γκολ του μεγάλου Σέρζιο Κονσεϊσάο, με το χαμόγελο που φώτιζε το πρόσωπο του Ζήση Βρύζα. Είχα να το δω, σε δημόσια έκθεση, απ' τις «μέρες Πορτογαλίας» το καλοκαίρι του 2004. Και, πάλι, μου φαίνεται πως τούτο δω είναι ακόμη πιο εκφραστικό των διεργασιών που συμβαίνουν στο βάθος της ψυχής. Βγάζει την αγαλλίαση εκείνου που δουλεύει σαν τρελός και παίρνει την επιβεβαίωση ότι, δουλεύει μεν σαν τρελός, αλλ' όχι στον βρόντο.
Τα vibes, λοιπόν. Αυτά που «εκτείνονται» πέρα απ' τη δικαιολογημένη χαρά μιας νίκης ή μιας πρόκρισης. Πέρα απ' τη φυσιολογική λύπη μιας ήττας ή ενός αποκλεισμού. Τα vibes, η αύρα σε μια πόλη τόσο δύσκολη όσο η Θεσσαλονίκη και σ' ένα σύλλογο επίσης τόσο δύσκολο όσο ο ΠΑΟΚ, είναι ο «τίτλος» που φαίνεται να κατοχυρώνει ο Δικέφαλος στη ροή της σεζόν. Οσοι είναι μέρος του εγχειρήματος, γουστάρουν που είναι. Ζουν την ασφάλεια, πράγμα διόλου βέβαιον όταν το αποφάσιζαν, ότι καλώς έπραξαν και εντάχθηκαν. Πλέον, βιώνουμε το επόμενο στάδιο. Οσοι εντάχθηκαν, γουστάρουν να συνεχίσουν να είναι. Ενταγμένοι. Ανανεώνουν, και η προοπτική ακουμπά τα βάθη του χρόνου. Για να ζήσουν και την εξέλιξη που απλώνεται, ως πρόκληση, μπροστά. Πώς η ομάδα «τρόμαξε» με τις κεφαλιές-ευκαιρίες του Ολυμπιακού στο ξεκίνημα του β' μέρους (κι έτρεξε να προστατευθεί μες στο γνώριμο καβούκι της) ή πώς η ομάδα δεν έδειξε τη φιλοδοξία, δηλαδή την προσωπικότητα, να διεκδικήσει τις όποιες πιθανότητες για το 2-0 στο κόρνερ του 90'+4', αυτά είναι (ορισμένα από) τα «στοιχεία» της πρόκλησης μπροστά.
Ο Σορλέν και ο Λίνο είναι δύο κατάλληλοι παίκτες για να δίνουν 10+2 διαφορετικές επιλογές-μικροπαραλλαγές ευελιξίας στον σχηματισμό και στη λειτουργία της ομάδας. Ο Φερνάντο Σάντος έχει, περισσότερα απ' όσα είχε ως και τον Δεκέμβριο, χαρτιά ν' ανακατέψει. Η τύχη του Σορλέν και του Λίνο δεν είναι η ποιότητά τους. Δεν υπάρχει, στο αληθινό ποδόσφαιρο, «παίκτης της Πόρτο» ή «Γάλλος χαφ με εκατοντάδες ένσημα στη Ligue 1» που... δεν κάνει να παίζει σε ελληνικό κλαμπ, τελεία. Η τύχη τους είναι το ήδη οργανωμένο σύνολο που βρήκαν και που διευκόλυνε, πράγμα που δεν θα συνέβαινε π.χ. τέτοιον καιρό πέρυσι, την άμεση ενταξιμότητά τους. Για τον Λίνο, να 'μαι ειλικρινής, δεν είχα την παραμικρή αμφιβολία. Καθαρή πολυτέλεια. Αλλ' ο Σορλέν υπερνίκησε την αμφιβολία που πήγαζε απ' την ελάχιστη, σχεδόν ανύπαρκτη, συμμετοχή του στα ματς της Ρεν Αύγουστο με Δεκέμβριο. Ο Σορλέν και ο Λίνο μας παραπέμπουν, εκ νέου, στο... χαμόγελο του Ζήση.
Ο Βρύζας, με δύο ρήματα, σώθηκε και εξαργυρώνει. Διότι σπούδασε (πρώτον) στο εξωτερικό (δεύτερον) το ποδόσφαιρο του σήμερα. Δεν έμαθε (πρώτον) εδώ (δεύτερον) το ποδόσφαιρο του χθες. Απ' το ένα ως το άλλο, μεσολαβεί χάος. Είναι το χάος που τον χωρίζει απ' τον Αντωνίου ή τον Μανωλά. Αλλά, κι ακόμη πιο πέρα: Ο Βρύζας δεν εξέλαβε για φύσει και θέσει δεδομένο ότι έχει άποψη, η άποψή του είναι η κυρίαρχη, οπότε βαράει το ταμπούρλο και ο προπονητής ακολουθεί τον ρυθμό. Ο Βρύζας, ενώ έχει άποψη, επιπλέον έχει και τον αλτρουισμό (την υπέρβαση, αν θέλετε, του μικροεγώ) ότι «πήγε» στο σκεπτικό του προπονητή. Για να το αντιληφθεί εις βάθος, να συγχρονιστεί και, αφού το κατανοήσει, να το εξυπηρετήσει. Και στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό, αφάνταστα δυσεύρετο. Ο τόπος βρίθει ιστοριών δυσαρμονίας. Εδώ, πια, ο Βρύζας δεν «κάνει διαφορά» απ' τον Μανωλά και τον Αντωνίου. Εδώ, κάνει διαφορά ως κι απ' τον (ικανό) Ιλια Ιβιτς! Ο Σέρβος ουδέποτε «συγχρονίστηκε», υποψιάζομαι πως δεν μπήκε καν στον κόπο να το προσπαθήσει, ούτε με τον Φερνάντο Σάντος στην ΑΕΚ ούτε με τον Τάκη Λεμονή στον Ολυμπιακό. Δεν το πίστευε ότι όφειλε να το κάνει.
Παλαιούς local heroes, δεν υπάρχει ελληνικός σύλλογος που να μη διαθέτει. Αλλ' ανταγωνιστικά και μοντέρνα επαγγελματικά στελέχη, απεξαρτημένα απ' το status του local hero, δεν κυκλοφορούν πολλά. Ειδάλλως, όλα θα 'ταν εύκολα. Θα 'ταν τεχνικοί διευθυντές ο Δεληκάρης στον Ολυμπιακό, ο Δομάζος στον Παναθηναϊκό, ο Παπαϊωάννου στην ΑΕΚ, ο Κούδας στον ΠΑΟΚ, ο Χατζηπαναγής στον Ηρακλή, ο Στράντζαλης στη Δόξα, ο Αλεξιάδης στον Αρη, ο Κοντογεωργάκης στον ΠΑΣ, ο Βαλαώρας στην ΑΕΛ. Δεν (έχουν τα εφόδια να) είναι, όμως. Να ρισκάρω δε την πρόβλεψη ότι κάποια στιγμή, για δέλεαρ στον Ζήση, θα... κατεβούν βρακιά. Θα 'ναι η δική του ρεβάνς, για όση δόξα δεν πήρε στην Ελλάδα ως ποδοσφαιριστής. Και θα 'χει και πλάκα, από πάνω. Διότι, και με βρακιά κατεβασμένα, πάλι δεν τον βλέπω να δελεάζεται. Είναι άλλο «μέρος του λόγου» αυτός.
http://www.exedrasports.gr/default.asp?pid=71&artid=18592&catid=92
Όλα τα λευτά είναι οι τρεις τελευταίες σειρές...