Πρόγονοι και Τούμπα...
Τρεις δεκαετίες προσφυγιάς και κάποια χρόνια ακόμα,
ώθησαν τους προγόνους μας, στης Τούμπας το άγιο χώμα,
προσπάθεια να κάνουνε, γήπεδο για να χτίσουνε,
του Π.Α.Ο.Κ. κει μέσα, του μπιζίμ, την φαμελιά να κλείσουνε...
Πολλοί απ αυτούς δεν είχανε, ιδιόκτητο καν σπίτι,
αδύναμοι οικονομικά, "μικροί" σαν το σπουργίτι,
πάλευαν για τον κάματο, μέρα με την ημέρα,
της οικογένειας το ψωμί, να βγει απ τον πατέρα...
"Τουρκόσπορους" τους φώναζαν, της πόλης οι μπαγιάτηδες,
μα η Σοφία Του Θεού κι η Παναγιά, προστάτιδες,
στεκόντουσαν στο πλάι τους, γι αυτό κι όλο πληθαίνανε,
νέας κοινωνίας τα σκαλιά, με κόπους ανεβαίνανε...
Ο Π.Α.Ο.Κ. ήταν γέννημα δικό τους μα και θρέμμα,
γι αυτό πήραν απόφαση, με ιδρώτα και με αίμα,
σπίτι δικό του να χει αυτός, να είναι στεγασμένος,
το θεώρησαν πρωταρχικό, για να ναι δοξασμένος...
Οι εργασίες ξεκίνησαν, τότε ΟΛΟΙ κι απ το υστέρημα,
στο εγχείρημα συνέβαλαν, μεγάλο αυτό προτέρημα...
Εκείνη η μαζικότητα, μαζί με πάθος, θέληση,
ήταν που του οράματος, έφεραν τέτοια εξέλιξη...
Μυρμήγκια ξεκινήσανε, να χτίσουν την φωλιά τους,
μα η εργατικότητα, του κόπου η ανεμελιά τους,
τα έντομα μετέτρεψαν, σε αετούς πετούμενους,
κανένας πια να μην τους πει, ποτέ "φιλοξενούμενους"...
Η Τούμπα ορθώθηκε ψηλή, περήφανο παλάτι,
σπίτι του κάθε πρόσφυγα, που με ψωμί κι αλάτι,
προτίμησε να τρέφεται, αυτό για να αποκτήσει,
όλων του των "κατήγορων", το στόμα για να κλείσει...
Λόγια άλλα δεν μπορώ να βρω, για να το περιγράψω,
το μεγαλείο των πρόγονων, όσες στροφές κι αν γράψω...
Μα ένα είναι το σίγουρο, η Τούμπα, η Αετοφωλιά,
σύμβολο είναι πια, τρομακτικό, που κόβει όλων την λαλιά!!!!
