Αν πούμε σε ένα τεράστιο όνομα έλα με 2 μύρια το χρόνο, δεν θα έχεις ΤΔ, αλλά θα έχεις διαθέσιμο όλο το σκάουτιγκ για την πάρτη σου, να το χρησιμοποιήσεις όπως γουστάρεις, αλλά και τις ακαδημίες, να δεις πως ερχεται τρέχοντας, με ένα συμβόλαιο στα 3-4 έτη. Ιστορικά βλέπω ότι οι ομάδες που έχουν κάνει τις μεγάλες υπερβάσεις ήταν όταν ο προπονητής είχε ισχυρό ρόλο και αρμοδιότητες. Στον ΠΑΟΚ αυτό συνέβει με Μπάγιεβιτς κυρίως και μετέπειτα με Σάντος. Ακόμη και στην εθνική,είδαμε το Ρεχάγκελ όταν είχε δύναμη τι πέτυχε, όπως και το Σάντος. Αντίθετα, τόσοι άλλοι αναλώσιμοι, που παίρνανε και χαρτάκι, ούτε που ακούμπησαν.
Για να δώσεις όμως τα κλειδιά σε κάποιον πρέπει να είναι τουλάχιστον ένα επίπεδο πάνω από τη δική σου ομάδα. Δε μπορείς να το κάνεις με το Δερμιτζάκη ή το Μπερέτα. Χρειάζεται επίσης και εμπειρία, αλλά και έναν προπονητή με γνωριμίες στην ποδοσφαιρική αγωρά. Να θυμίσω ότι η επιτυχία και του Μπάγιεβιτς και του Σάντος είχε να κάνει και με αυτό. Ο Ντούσαν είχε τέλειες σχέσεις με την αφρόκρεμα των Ελλήνων παικτών που έφερνε στις ομάδες του, + τις γνώσεις του στην εφικτή αγορά των Βαλκανίων. Ο Σάντος, είχε τη Βραζιλιάνικη και Πορτογαλλική αγορά κυρίως, όπου έκανε καλό όνομα και διατηρούσε καλές σχέσεις με παίκτες. Ειδικά στην Αεκ είχε φέρει παίκτες με λίγα λεφτά που κάνανε τη διαφορά. Φυσικά και σε εμάς έφερε τζαμπέ Λίνο, Βιεϊρίνια, Μάρκος Αντόνιο, Κονσεϊσάο.
Επιπλέον ο τεράστιος προπονητής, και ειδικά αυτός που έχει φήμη να εξελίσσει παίκτες, είναι δέλεαρ και κίνητρο για έναν ποιοτικό παίκτη. Υπογράφουν έτσι καλύτεροι παίκτες που με Ίβιτς, Δερμιτζάκη κ.λπ, δε θα ερχόντουσαν. Ο ΤΔ τι να σου κάνει? Αυτός θα σε προπονήσει? Το μόνο που μπορεί να σου κάνει είναι να σου δώσει παραπάνω λεφτά και να μιζώσει παραπάνω το μάνατζερ του παίκτη μπας και γίνει το deal. Συνήθως αυτά τα deal όμως αγωνιστικά δεν αποδίδουν. Αντίθετα όταν ο παίκτης έρχεται για τον προπονητή σου, τα δίνει όλα και για αυτόν και ξέρει ότι θα κάτσει 2 χρόνια, θα εξελιχτεί, και μετά θα πάει σε ένα τοπ πρωτάθλημα. Εσύ καβατζώνεις και μια καλή πώληση. Ή μπορεί να είναι άλλο σενάριο, δηλαδή παρόμοιο με του Λίνο. Ο Μίχελ μέχρι τώρα από τις 20 μεταγραφές που έκανε, μόνο ο Μάτος ήταν παίκτης που ήρθε για πάρτη του, και παράλληλα προσέθεσε αξία στην ομάδα. Ο Σάκχωφ ήταν ΟΚ κίνηση, αλλά δεν προσθέτει αυτήν την αξία. Τέλος, οι προπονητές κατά μέσο όρο φέρνουν τον ίδιο παίκτη πιο οικονομικά.
Οι ΤΔ κακά τα ψέμματα είναι άμπαλοι. Ακόμη και ο Άρνεσεν, μπροστά σε έναν καταξιωμένο προπονητή είναι τροχοπέδι. Υπάρχουν και θα υπάρχουν διαφορές, ενώ οι ομάδες πρέπει να είναι μια γροθιά. Το ζητούμενο είναι η ομάδα να πάει στα θέλω του προπονηταρά, να σου φτιάξει την ομάδα που θέλει με τα χαρακτηριστικά που αυτός θέλει, στα συγκεκριμένα συστήματα που θέλει να παίξει. Από την άλλη οι ΤΔ προτιμούν προπονητές με μικρή ισχύ, 'ταλαντούχους', υποσχόμενους - νεαρούς, έτσι ώστε να κάνουν εκείνοι τις μεταγραφές, να πάρουν τη δόξα και τη καύλα της επιτυχίας, να βελτιώσουν το βιογραφικό τους. Κακά τα ψέμματα κυρίως από το spending που κάνεις σε μια εταιρία υπογράφεις και δελεάζεσαι ως στέλεχος στη θέση του ΤΔ, πέρα από το μισθό σου. Επιπλέον, επειδή το ποδόσφαιρο δεν είναι καθόλου άγιο και καθαρό, υπάρχουν και οι 'προμήθειες'. Ειδικά στο Ανατολικό μπλοκ παίζει πάρα πολύ και γενικά ως άνθρωποι έχουν σε κάθε τι αυτή τη νοοτροπία. Φυσικά και οι δυτικοί δεν πάνε πίσω όταν τους παίρνει
.
