χαχαχαχα...εχω σκασει στα γελια...χαχαχαχαχα..ωχωχω..δν μπορς αλλο πεθαινω...araya4 έγραψε:Ηταν μια γυναικα που λετε, το επαγγελμα της εξεδεικευμενη ρομποτικη...κοινως, εφτιαχνε ρομποτ. Ε, τι μερα που εφυγε ο αντρας της για επαγγελματικο ταξιδι, ειπε να φερει τον γκομενο σπιτι (τι πρωτοτυπο ! ).
Αφου λοιπον αρχησανε τα σαλιαρισματα και λιγο πριν πεσουν στο κρεβατι....ντριιιιιν, το κουδουνι (λες και δεν ξεραμε ποιος ειναι).
Κοιτα απο το παραθυρο και τι να δει.....(ελα μου ν τε)....ο αντρας μου λεει !!!
-Τρεξε στο διπλα δωματιο και πεσε διπλα με τα αλλα ρομποτ που φτιαχνω, ειστε ιδιοι και δε θα σε καταλαβει....λεει στον γκομενο
Παει και ο γκομενος διπλα και πεφτει στο τραπεζι, διπλα με ολα τα υπολοιπα ρομποτ.
Μπαινει ο αντρας της μεσα και ετσι οπως τη βλεπει μισογυμνη....αναψε, τρελαθηκε, ηθελε να την "παρει" επι τοπου. (τυχερεεε! )
-Μισο, να κανω ενα ντουζακι κι ερχομαι.....λεει αυτη.
Περιμενοντας στο κρεβατι και ενω αργουσε η γυναικα του, βαρεθηκε και σηκωθηκε να ριξει ενα ματι στα ρομποτ.
Βγαινοντας αυτη απο το μπανιο, της λεει αυτος....
-Καλα μιλαμε,εισαι απιθανη, τα κανεις τοσο ρεαλιστικα, σαν να ειναι αληθινα. Αυτο μαλιστα εχει και τρυπα εδω....και ετσι οπως ηταν κ@υλωμενος, την βγαζει και προσπαθει να το βαλει στον γκομενο. Προσπαθει μια, σφιγγετε αυτος, τιποτα.......ξαναπροσπαθει, τιποτα !!!
-Αααα, θα παω απο διπλα να φερω το τρυπανι, να την ανοιξω λιγο λεει.....και φευγει !
Με το που γυρναει και ακουμπα το τρυπανι στον πισινο του γκομενου, ακουγεται μια φωνη.....
"Μη αποδεκτο αντικειμενο"
επαναλαμβανω
"Μη αποδεκτο αντικειμενο"
....ξαναπροσπαθηστε με τον π....τσο!!!
Ανέκδοτα
Ένας Έλληνας πεθαίνει και φτάνει στη ρεσεψιόν της Κόλασης. Ο υπάλληλος
του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών μελών.
Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου
λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι.
Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην
κόλαση. Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως. Μαύρο
μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα
γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας άψογα
ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω, του απαντά εκείνος πώς είναι.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας
δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι
τεράστια βαρέλια γεμάτα πίσσα! Φρίκη! Φρίκη! Όπου φύγει φύγει ο ρωμιός.
Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια.
Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση!
Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου
στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη
ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει -Ο-ΑΣΗ.
- Ελληνική ανοργανωσιά, μουρμουρίζει.
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους. Μοιάζουν με μουσική.
Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια,
μπαγλαμάδες, κλπ. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία
μπουκάλα στο χέρι εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.
- Ήρθα να δω πώς είναι του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα. Τραπέζια,
κάπνα, τσιφτετέλια, νταούλια... Γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος...
«τι γίνεται εδώ;» ρωτά.
- 'Aσε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική
εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ
μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με πίσσα.
- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε...
- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα. Τη μία δεν έχουμε πίσσα, την
άλλη χαλάνε τα μαστίγια...
του ανακοινώνει ότι επειδή είναι υπήκοος χώρας μέλους της Ευρωπαϊκής
Ένωσης, μπορεί να διαλέξει μία από τις κολάσεις των χωρών μελών.
Σκέφτεται λίγο και αποφασίζει να πάει στη Γερμανική. Οργανωμένη χώρα σου
λέει, τόσα χρόνια στην Ελλάδα τι κατάλαβα, μου βγάλανε το λάδι.
Τουλάχιστον, ας πάρω μυρωδιά του τι σημαίνει Ευρώπη, έστω και στην
κόλαση. Φτάνει λοιπόν μπροστά στην πύλη της γερμανικής κολάσεως. Μαύρο
μάρμαρο, καλογυαλισμένο, σιδερένια πύλη και ψηλά γράφει με μεγάλα
γράμματα ΚΟΛΑΣΗ στα γερμανικά. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας άψογα
ντυμένος υπάλληλος και τον ρωτά τι θέλει.
- Να δω, του απαντά εκείνος πώς είναι.
- Ούτε να το σκέφτεστε, του απαντά ο υπάλληλος! Όλη την ημέρα μας
δέρνουνε με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ μας βάζουνε σε κάτι
τεράστια βαρέλια γεμάτα πίσσα! Φρίκη! Φρίκη! Όπου φύγει φύγει ο ρωμιός.
Δοκιμάζει τις υπόλοιπες κολάσεις, τα ίδια.
Έτσι, απογοητευμένος, καταφεύγει στην έσχατη λύση, την ελληνική κόλαση!
Φτάνει λοιπόν έξω από την πύλη. Μία πύλη εγκαταλειμμένη, βρώμικη όπου
στο ψηλότερο σημείο της υπάρχει με μεγάλα φωσφορίζοντα γράμματα η λέξη
ΚΟΛΑΣΗ. Το Κ και το Λ φυσικά δεν ανάβουν. Έτσι η επιγραφή γράφει -Ο-ΑΣΗ.
- Ελληνική ανοργανωσιά, μουρμουρίζει.
Όσο πλησιάζει, ακούει κάτι περίεργους θορύβους. Μοιάζουν με μουσική.
Πλησιάζει περισσότερο. Η μουσική πλέον ακούγεται ολοκάθαρα. Μπουζούκια,
μπαγλαμάδες, κλπ. Χτυπάει... Του ανοίγει ένας τύπος κρατώντας μία
μπουκάλα στο χέρι εντελώς φέσι και τον ρωτά τι θέλει.
- Ήρθα να δω πώς είναι του λέει και βάζει το κεφάλι του μέσα. Τραπέζια,
κάπνα, τσιφτετέλια, νταούλια... Γενικώς, μπάχαλο. Τρελαίνεται ο τύπος...
«τι γίνεται εδώ;» ρωτά.
- 'Aσε φίλε, χάλια του λέει ο μεθυσμένος. Η κατάσταση είναι δραματική
εδώ πέρα. Μας δέρνουν όλη μέρα με κάτι τεράστια μαστίγια και το βράδυ
μας βάζουν σε κάτι τεράστια βαρέλια με πίσσα.
- Πλάκα μου κάνεις, ρωτά ο πεθαμένος. Εδώ πίνετε και γλεντάτε...
- Εεε, ξέρεις πώς είναι εδώ στην Ελλάδα. Τη μία δεν έχουμε πίσσα, την
άλλη χαλάνε τα μαστίγια...
Κάνοντας ανασκαφή στην έρημο του Ισραήλ, ένας αρχαιολόγος ανακαλύπτει μια
σαρκοφάγο που έχει μέσα μια μούμια. Αφού την εξετάζει, τηλεφωνεί ενθουσιασμένος
στο μουσείο της Ιερουσαλήμ.
"Ανακάλυψα μια μούμια που πέθανε πριν τρεις χιλιάδες χρόνια από καρδιακή
προσβολή".
"Δεν καταλαβαίνω πώς μπορέσατε να βγάλετε τόσο ακριβή συμπεράσματα", του λέει ο
υπεύθυνος του μουσείου, "αλλά στείλτε την εδώ και θα δούμε".
Μετά από μια εβδομάδα, ο υπεύθυνος τηλεφωνεί και λέει στον αρχαιολόγο: "Είχατε
δίκιο όσον αφορά την ηλικία της μούμιας και την αιτία του θανάτου. Πώς το
καταλάβατε;"
"Κοιτάξτε", λέει ο αρχαιολόγος, "η μούμια κρατούσε στο χέρι της μια απόδειξη
στοιχήματος που έγραφε: 100 χρυσά στον Γολιάθ".
σαρκοφάγο που έχει μέσα μια μούμια. Αφού την εξετάζει, τηλεφωνεί ενθουσιασμένος
στο μουσείο της Ιερουσαλήμ.
"Ανακάλυψα μια μούμια που πέθανε πριν τρεις χιλιάδες χρόνια από καρδιακή
προσβολή".
"Δεν καταλαβαίνω πώς μπορέσατε να βγάλετε τόσο ακριβή συμπεράσματα", του λέει ο
υπεύθυνος του μουσείου, "αλλά στείλτε την εδώ και θα δούμε".
Μετά από μια εβδομάδα, ο υπεύθυνος τηλεφωνεί και λέει στον αρχαιολόγο: "Είχατε
δίκιο όσον αφορά την ηλικία της μούμιας και την αιτία του θανάτου. Πώς το
καταλάβατε;"
"Κοιτάξτε", λέει ο αρχαιολόγος, "η μούμια κρατούσε στο χέρι της μια απόδειξη
στοιχήματος που έγραφε: 100 χρυσά στον Γολιάθ".
Βλέπει μια μικρή καφετιά αρκούδα, τη σημαδεύει και τη σκοτώνει. Τότε νιώθει ένα κτύπημα στον ώμο, γυρίζει και βλέπει μια μεγάλη μαύρη αρκούδα η οποία του λέει:
- Έχεις δύο επιλογές, του λέει, ή σου χυμάω και σε σκοτώνω, ή κάνουμε σεξ.
Ο κυνηγός αποφασίζει ότι προτιμά τη ζωή οπότε σκύβει μπροστά και δίνεται στη μαύρη αρκούδα.
Επί δύο εβδομάδες πονούσε, αλλά όταν έγινε καλά ο κυνηγός ορκίστηκε να εκδικηθεί. Πηγαίνει πάλι στο δάσος, βρίσκει τη μαύρη αρκούδα και τη σκοτώνει. Νιώθει πάλι κάποιος να τον χτυπάει στον ώμο. Αυτή τη φορά είναι ένα τεράστιο γκρίζλι.
- Έκανες ένα τεράστιο λάθος, του λέει το γκρίζλι, διάλεξε τι θες, ή σε ξεσκίζω με νύχια και με δόντια, ή κάνουμε άγριο σεξ.
Για άλλη μια φορά ο κυνηγός σκέφτηκε πως ήταν καλύτερα να υποκύψει.
Χρειάστηκε κάμποσες εβδομάδες για να συνέλθει, αλλά εξαγριωμένος πια ο κυνηγός, ξαναγυρίζει στο δάσος, βρίσκει το γκρίζλι και το σκοτώνει.
Αισθάνεται ότι επιτέλους, πήρε εκδίκηση, όταν νιώθει ένα κτύπημα στον ώμο. Γυρίζει και βλέπει μια τεράστια πολική αρκούδα.
- Παραδέξου το, του λέει η αρκούδα, δεν έρχεσαι στο δάσος για το κυνήγι, έτσι;
- Έχεις δύο επιλογές, του λέει, ή σου χυμάω και σε σκοτώνω, ή κάνουμε σεξ.
Ο κυνηγός αποφασίζει ότι προτιμά τη ζωή οπότε σκύβει μπροστά και δίνεται στη μαύρη αρκούδα.
Επί δύο εβδομάδες πονούσε, αλλά όταν έγινε καλά ο κυνηγός ορκίστηκε να εκδικηθεί. Πηγαίνει πάλι στο δάσος, βρίσκει τη μαύρη αρκούδα και τη σκοτώνει. Νιώθει πάλι κάποιος να τον χτυπάει στον ώμο. Αυτή τη φορά είναι ένα τεράστιο γκρίζλι.
- Έκανες ένα τεράστιο λάθος, του λέει το γκρίζλι, διάλεξε τι θες, ή σε ξεσκίζω με νύχια και με δόντια, ή κάνουμε άγριο σεξ.
Για άλλη μια φορά ο κυνηγός σκέφτηκε πως ήταν καλύτερα να υποκύψει.
Χρειάστηκε κάμποσες εβδομάδες για να συνέλθει, αλλά εξαγριωμένος πια ο κυνηγός, ξαναγυρίζει στο δάσος, βρίσκει το γκρίζλι και το σκοτώνει.
Αισθάνεται ότι επιτέλους, πήρε εκδίκηση, όταν νιώθει ένα κτύπημα στον ώμο. Γυρίζει και βλέπει μια τεράστια πολική αρκούδα.
- Παραδέξου το, του λέει η αρκούδα, δεν έρχεσαι στο δάσος για το κυνήγι, έτσι;
-
PAOKfanAthens
- Δημοσιεύσεις: 1536
- Εγγραφή: Κυρ 15 Ιουν 2008, 22:57
- Τοποθεσία: Athens
Η δασκάλα παρουσιάζει στους μαθητές ενός αμερικάνικου κολεγίου έναν καινούριο συμμαθητή τους ,τον Ιάπωνα Σακίρο Σουζούκι .
Το μάθημα αρχίζει με ερωτήσεις αμερικανικής ιστορίας . «Για να δούμε» ,λεει η δασκάλα . «Ποιος είπε : Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο ;»
Κανείς δεν σηκώνει το χέρι του εκτός από τον καινούριο . «Ο Πάτρικ Χένρι ,το 1775 ,στη Φιλαδέλφεια» ,απαντά . «Μπράβο ,Σουζούκι .
Και ποιος είπε : Κυβέρνηση του λαού από το λαό και για το λαό ;» ,ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα . «Ο Αβραάμ Λίνκολν ,το 1863 ,στο Γκέτισμπουργκ» ,απαντά και πάλι ο Σουζούκι .
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λεει : «Ντροπή ! Ο Γιαπωνέζος Σουζούκι ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας !» .
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια ψιλή φωνή από τα πίσω θρανία : «Ρε ,δεν πάτε να πηδηχτείτε όλοι, μ@λ@κες Γιαπωνέζοι !» .
«Ποιος το είπε αυτό ;» ,φωνάζει η δασκάλα . Ο Σουζούκι χωρίς να περιμένει λεει : «Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ ,το 1942 ,στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα ,το 1982 ,στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς»» . Η τάξη σιωπά .
«Θέλω να ξεράσω» ,ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή . «Ποιος το είπε αυτό ;» ,ξαναρωτάει αυστηρά η δασκάλα .
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι : «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος στον πρωθυπουργό Τανάκα ,το 1991 ,κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο» .
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει : «Ρε ,δεν μας παίρνεις καμιά πίπα ;» !
Και ο Σουζούκι ψύχραιμα : «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λεβίνσκι ,το 1997 ,στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου» .
Δυο τρεις μαθητές ουρλιάζουν : «Αϊ γαμήσου ,ρε μαλακισμένο Σουζούκι» . Ατάραχος ο Γιαπωνέζος : «Βαλεντίνο Ρόσι ,Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσικλέτας ,Ράλι Νότιας Αφρικής ,το 2002» .
Κόλαση στην τάξη ,οι μαθητές πετούν καρέκλες, η δασκάλα έχει λιποθυμήσει και ξαφνικά μπαίνει ο διευθυντής : «Ε, μα την Παναγία, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο», λέει...
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι : «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής, στο τελευταίο - προ του ανασχηματισμού - Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησής του!!!...»
Το μάθημα αρχίζει με ερωτήσεις αμερικανικής ιστορίας . «Για να δούμε» ,λεει η δασκάλα . «Ποιος είπε : Δώστε μου ελευθερία ή δώστε μου θάνατο ;»
Κανείς δεν σηκώνει το χέρι του εκτός από τον καινούριο . «Ο Πάτρικ Χένρι ,το 1775 ,στη Φιλαδέλφεια» ,απαντά . «Μπράβο ,Σουζούκι .
Και ποιος είπε : Κυβέρνηση του λαού από το λαό και για το λαό ;» ,ξαναρωτά την τάξη η δασκάλα . «Ο Αβραάμ Λίνκολν ,το 1863 ,στο Γκέτισμπουργκ» ,απαντά και πάλι ο Σουζούκι .
Η δασκάλα κοιτάζει αυστηρά την τάξη και λεει : «Ντροπή ! Ο Γιαπωνέζος Σουζούκι ξέρει την αμερικανική ιστορία καλύτερα από σας !» .
Τη σιωπή στην τάξη σπάει μια ψιλή φωνή από τα πίσω θρανία : «Ρε ,δεν πάτε να πηδηχτείτε όλοι, μ@λ@κες Γιαπωνέζοι !» .
«Ποιος το είπε αυτό ;» ,φωνάζει η δασκάλα . Ο Σουζούκι χωρίς να περιμένει λεει : «Ο στρατηγός Μακ Άρθουρ ,το 1942 ,στη διώρυγα του Παναμά και ο Λι Ιακόκα ,το 1982 ,στη γενική συνέλευση της Τζένεραλ Μότορς»» . Η τάξη σιωπά .
«Θέλω να ξεράσω» ,ακούγεται μια ξεψυχισμένη φωνή . «Ποιος το είπε αυτό ;» ,ξαναρωτάει αυστηρά η δασκάλα .
Και ο Σουζούκι πετάγεται πάλι : «Ο Τζορτζ Μπους ο πρώτος στον πρωθυπουργό Τανάκα ,το 1991 ,κατά τη διάρκεια επίσημου δείπνου στο Τόκιο» .
Ένας μαθητής σηκώνεται όρθιος και ξεσπάει : «Ρε ,δεν μας παίρνεις καμιά πίπα ;» !
Και ο Σουζούκι ψύχραιμα : «Μπιλ Κλίντον στη Μόνικα Λεβίνσκι ,το 1997 ,στο οβάλ γραφείο του Λευκού Οίκου» .
Δυο τρεις μαθητές ουρλιάζουν : «Αϊ γαμήσου ,ρε μαλακισμένο Σουζούκι» . Ατάραχος ο Γιαπωνέζος : «Βαλεντίνο Ρόσι ,Παγκόσμιο Πρωτάθλημα μοτοσικλέτας ,Ράλι Νότιας Αφρικής ,το 2002» .
Κόλαση στην τάξη ,οι μαθητές πετούν καρέκλες, η δασκάλα έχει λιποθυμήσει και ξαφνικά μπαίνει ο διευθυντής : «Ε, μα την Παναγία, δεν έχω ξαναδεί τέτοιο μπουρδέλο», λέει...
Και στο βάθος ακούγεται πάλι η φωνή του Σουζούκι : «Ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Κώστας Καραμανλής, στο τελευταίο - προ του ανασχηματισμού - Υπουργικό Συμβούλιο της Κυβέρνησής του!!!...»
Έρχεται ο Αϊνστάιν στην Ελλάδα και τον καλούνε σε μια δεξίωση.
Καθώς πίνει το απεριτίφ του τον πλησιάζει ένας και του λέει
-"Kαλησπέρα σας κύριε Αϊνστάιν, τιμή μας να σας έχουμε απόψε μαζί μας".
-"Τιμή δική μου" απαντάει ο μεγάλος επιστήμων, "αν επιτρέπετε τι IQ έχετε;".
-"250" απαντάει αυτός.
Τότε ο Αϊνστάιν του πιάνει συζήτηση για τη θεωρία της σχετικότητας, τις μαύρες τρύπες και δε συμμαζεύεται
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν το ορεκτικό τους ένας κύριος που καθόταν αριστερά του τού λέει
-"Mεγάλη τιμή μας κάνετε κύριε Αϊνστάιν να βρίσκεστε εδώ μαζί μας".
-"Δική μου η τιμή ευγενικέ κύριε" απάντησε ο Αϊνστάιν. "Τι IQ έχετε ευγενικέ κύριε;".
-"150".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για το διεθνές δίκαιο, για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τα πειράματα γενετικής κ ά.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγε το κυρίως πιάτο του, αυτός που καθόταν δεξιά του, του λέει
-"Eίναι μεγάλη μου τιμή να τρώω δίπλα σ'έναν τόσο μεγάλοεπιστήμονα".
-"Δική μου η τιμή" απάντησε ο Αϊνστάιν, "τι IQ έχετε;". "100".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα για την κυβέρνηση, για τα επιτόκια, το χρηματιστήριο, την τιμή της βενζίνης κά.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν επιδόρπιο ο κύριος που καθόταν απέναντι του τού λέει
-"Eίναι πάρα πολύ μεγάλη μου τιμή να σας έχω απέναντι μου κύριε Αϊνστάιν".
-"Δική μου η τιμή κύριε, τι IQ έχετε;".
-"50".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για τον big brother, τη φάρμα, τον πιο αδύναμο κρίκο, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Ευαγγελάτο και δε συμμαζεύεται".
Καθώς έπιναν καφέ, τον πλησιάζει ένας κύριος και του λέει με τη σειρά του
-"Πολύ μεγάλη μας τιμή κύριε Αϊνστάιν να βρίσκεστε σήμερα μαζί μας".
-"Δική μου η τιμή. Ποιο το IQ σας;".
-"10".
Κι ο Αϊνστάιν απαντάει
-"Πώς πάει o Ολυμπιακός;".
Καθώς πίνει το απεριτίφ του τον πλησιάζει ένας και του λέει
-"Kαλησπέρα σας κύριε Αϊνστάιν, τιμή μας να σας έχουμε απόψε μαζί μας".
-"Τιμή δική μου" απαντάει ο μεγάλος επιστήμων, "αν επιτρέπετε τι IQ έχετε;".
-"250" απαντάει αυτός.
Τότε ο Αϊνστάιν του πιάνει συζήτηση για τη θεωρία της σχετικότητας, τις μαύρες τρύπες και δε συμμαζεύεται
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν το ορεκτικό τους ένας κύριος που καθόταν αριστερά του τού λέει
-"Mεγάλη τιμή μας κάνετε κύριε Αϊνστάιν να βρίσκεστε εδώ μαζί μας".
-"Δική μου η τιμή ευγενικέ κύριε" απάντησε ο Αϊνστάιν. "Τι IQ έχετε ευγενικέ κύριε;".
-"150".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για το διεθνές δίκαιο, για τα προβλήματα που ανακύπτουν από τα πειράματα γενετικής κ ά.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγε το κυρίως πιάτο του, αυτός που καθόταν δεξιά του, του λέει
-"Eίναι μεγάλη μου τιμή να τρώω δίπλα σ'έναν τόσο μεγάλοεπιστήμονα".
-"Δική μου η τιμή" απάντησε ο Αϊνστάιν, "τι IQ έχετε;". "100".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα για την κυβέρνηση, για τα επιτόκια, το χρηματιστήριο, την τιμή της βενζίνης κά.
Λίγο αργότερα κι ενώ έτρωγαν επιδόρπιο ο κύριος που καθόταν απέναντι του τού λέει
-"Eίναι πάρα πολύ μεγάλη μου τιμή να σας έχω απέναντι μου κύριε Αϊνστάιν".
-"Δική μου η τιμή κύριε, τι IQ έχετε;".
-"50".
Του πιάνει λοιπόν κουβέντα ο Αϊνστάιν για τον big brother, τη φάρμα, τον πιο αδύναμο κρίκο, τον Τριανταφυλλόπουλο, τον Ευαγγελάτο και δε συμμαζεύεται".
Καθώς έπιναν καφέ, τον πλησιάζει ένας κύριος και του λέει με τη σειρά του
-"Πολύ μεγάλη μας τιμή κύριε Αϊνστάιν να βρίσκεστε σήμερα μαζί μας".
-"Δική μου η τιμή. Ποιο το IQ σας;".
-"10".
Κι ο Αϊνστάιν απαντάει
-"Πώς πάει o Ολυμπιακός;".
Το παιδί και το κατσίκι,
ή αλλιώς...πώς να μάθετε την ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας!
Τι θα συμβεί αν βάλετε ένα κατσίκι με έναν....
Θεσσαλό:
Θα οργανώσει μεγάλο γλέντι, θα το σφάξει και θα το φάει. Κατόπιν θα
φροντίσει να μάθουν όλοι οι γείτονες πόσο εύκολα βρίσκει κατσίκια και
πόσο καλά πέρασε τρώγοντας.
Ηπειρώτη:
Θα περιφράξει το χώρο για να μην του το κλέψουν ενώ ο ίδιος θα φάει
χόρτα για να μην ξοδευτεί.
Μακεδόνα:
Θα το παρατήσει και θα πάει για καφέ.
Πελοποννήσιο:
Θα το πηδήξει.
Νησιώτη:
Θα διαμαρτυρηθεί γιατί όλη η υπόλοιπη Ελλάδα έχει κατσίκια όλο το
χρόνο ενώ εκείνος μόνο το Πάσχα. Μετά θα το πουλήσει στην τιμή 100
κατσικιών σ' ένα Γερμανό τουρίστα.
Κρητικό:
Θα προσπαθήσει να θυμηθεί από πού το έκλεψε.
Αθηναίο:
Θ' αναρωτηθεί σε ποιά ταινία έχει ξαναδεί αυτό το παράξενο ζώο. Θα το
αναγνωρίσει μόνο όταν του το προσφέρει σε κομμάτια ο φίλος του ο Θεσσαλός.
ή αλλιώς...πώς να μάθετε την ανθρωπογεωγραφία της Ελλάδας!
Τι θα συμβεί αν βάλετε ένα κατσίκι με έναν....
Θεσσαλό:
Θα οργανώσει μεγάλο γλέντι, θα το σφάξει και θα το φάει. Κατόπιν θα
φροντίσει να μάθουν όλοι οι γείτονες πόσο εύκολα βρίσκει κατσίκια και
πόσο καλά πέρασε τρώγοντας.
Ηπειρώτη:
Θα περιφράξει το χώρο για να μην του το κλέψουν ενώ ο ίδιος θα φάει
χόρτα για να μην ξοδευτεί.
Μακεδόνα:
Θα το παρατήσει και θα πάει για καφέ.
Πελοποννήσιο:
Θα το πηδήξει.
Νησιώτη:
Θα διαμαρτυρηθεί γιατί όλη η υπόλοιπη Ελλάδα έχει κατσίκια όλο το
χρόνο ενώ εκείνος μόνο το Πάσχα. Μετά θα το πουλήσει στην τιμή 100
κατσικιών σ' ένα Γερμανό τουρίστα.
Κρητικό:
Θα προσπαθήσει να θυμηθεί από πού το έκλεψε.
Αθηναίο:
Θ' αναρωτηθεί σε ποιά ταινία έχει ξαναδεί αυτό το παράξενο ζώο. Θα το
αναγνωρίσει μόνο όταν του το προσφέρει σε κομμάτια ο φίλος του ο Θεσσαλός.
Στο γήπεδο
Παίζουν Ελλάδα-Βραζιλία, φίσκα το γήπεδο και κάποιος παρατηρεί πως στο διπλανό κάθισμα δεν έρχεται να κάτσει κανείς.
Ρωτάει τον παππού που κάθεται παραδίπλα..
- Πώς και δεν κάθεται κανείς εδώ;
- Αγόρασα τα εισιτήρια πριν απο καιρό αλλα η γυναίκα μου πέθανε και έτσι ήρθα μόνος.
- Α κρίμα. Καλά, και δεν βρέθηκε κανείς να έρθει μαζί σας;
- Μπά.. είναι όλοι στην κηδεία της.
Παίζουν Ελλάδα-Βραζιλία, φίσκα το γήπεδο και κάποιος παρατηρεί πως στο διπλανό κάθισμα δεν έρχεται να κάτσει κανείς.
Ρωτάει τον παππού που κάθεται παραδίπλα..
- Πώς και δεν κάθεται κανείς εδώ;
- Αγόρασα τα εισιτήρια πριν απο καιρό αλλα η γυναίκα μου πέθανε και έτσι ήρθα μόνος.
- Α κρίμα. Καλά, και δεν βρέθηκε κανείς να έρθει μαζί σας;
- Μπά.. είναι όλοι στην κηδεία της.
Δύο φίλοι πηγαίνουν στο σπίτι του ενός..
- Κώστα, να σου πω, να πω την γυναίκα μου να μας κάνει κανά μεζέ;
- Εεε.. ξέρω γω; Άμα δεν της είναι κόπος..
- Ναι ρε, μην ανησυχείς.. μόνο, ξέρεις.. εε.. α, για πες μου, θύμησέ μου έναν πόλεμο που έγινε στην αρχαία Ελλάδα..
- Ε; Στην αρχαία Ελλάδα; Γιατί;
- Θα σου πω, πες μου μόνο..
- Α, καλά.. ο Δεκαπενταετής.
- Χμμ.. μπα, δεν μου κάνει.. άλλον, άλλον.
- Ο περσικός πόλεμος; Σου κάνει;
- Μμμ.. μπαα.. άλλον, άλλον.
- Καλά, ο Τρωικός τότε.
- Ναι μπράβο, αυτόν! Θυμάσαι πώς την έλεγαν την γκόμενα που ξεκίνησε τον πόλεμο;
- Ποια ρε, την ωραία Ελένη;
- Αυτήν μπράβο! (και γυρνώντας προς την κουζίνα) Ρε συ Ελένη, κάνε κανά μεζεδάκι να φάμε!! \
- Κώστα, να σου πω, να πω την γυναίκα μου να μας κάνει κανά μεζέ;
- Εεε.. ξέρω γω; Άμα δεν της είναι κόπος..
- Ναι ρε, μην ανησυχείς.. μόνο, ξέρεις.. εε.. α, για πες μου, θύμησέ μου έναν πόλεμο που έγινε στην αρχαία Ελλάδα..
- Ε; Στην αρχαία Ελλάδα; Γιατί;
- Θα σου πω, πες μου μόνο..
- Α, καλά.. ο Δεκαπενταετής.
- Χμμ.. μπα, δεν μου κάνει.. άλλον, άλλον.
- Ο περσικός πόλεμος; Σου κάνει;
- Μμμ.. μπαα.. άλλον, άλλον.
- Καλά, ο Τρωικός τότε.
- Ναι μπράβο, αυτόν! Θυμάσαι πώς την έλεγαν την γκόμενα που ξεκίνησε τον πόλεμο;
- Ποια ρε, την ωραία Ελένη;
- Αυτήν μπράβο! (και γυρνώντας προς την κουζίνα) Ρε συ Ελένη, κάνε κανά μεζεδάκι να φάμε!! \
Αν η Κιβωτός γινόταν στην Ελλάδα
Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε: Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.
Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό.
Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο. Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει. Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;
Συγχώρησε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ότι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα έπρεπε αν πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή.
Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια. Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες. Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες. Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος. Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος.
Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους. Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη.
Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια. Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα. Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταστρέψεις τη Γη; Και απάντησε ο Θεός, Μπα, δε βαριέσαι. Ας το κάνει η κυβέρνηση.
Ο Κύριος φανερώθηκε στον Νώε και του είπε: Σε ένα χρόνο θα ρίξω βροχή και θα σκεπάσω ολόκληρη τη Γη με νερό και θα καταστρέψω τα πάντα. Αλλά θέλω εσύ να σώσεις τους δίκαιους και ευσεβείς ανθρώπους και δύο ζώα από κάθε είδος που υπάρχει στη Γη. Σε προστάζω να χτίσεις μία Κιβωτό.
Και ο Θεός παραδίδει στον Νώε τα σχέδια για την Κιβωτό.
Με φόβο Κυρίου ο Νώε παίρνει τα σχέδια και συμφωνεί να φτιάξει την Κιβωτό. Θυμήσου, είπε ο Κύριος, Πρέπει να έχεις τελειώσει την Κιβωτό και να έχεις μαζέψει όλα τα ζώα σε ένα χρόνο. Ένα χρόνο αργότερα, αρχίζει να σχηματίζεται μια καταιγίδα και όλες οι θάλασσες της Γης έχουν φουρτούνα. Ο Θεός κοιτάει τι γίνεται και βλέπει τον Νώε να κάθεται στην αυλή του και να κλαίει. Νώε! Ανακράζει, Που είναι η Κιβωτός;
Συγχώρησε με Κύριε, παρακαλά ο Νώε, έκανα ότι μπορούσα αλλά αντιμετώπισα μεγάλα προβλήματα. Πρώτα-πρώτα έπρεπε αν πάρω άδεια για την κατασκευή και τα σχέδια που μου έδωσες δε συμφωνούσαν με τον ισχύοντα κανονισμό. Χρειάστηκε να προσλάβω ναυπηγό και να ξαναγίνουν τα σχέδια από την αρχή.
Μετά βρέθηκα σε διαμάχη με το Λιμενικό για το αν χρειαζόταν η Κιβωτός σύστημα πυρασφάλειας, βάρκες και σωσίβια. Μετά μου έκανε καταγγελία ο γείτονας μου, γιατί παραβίαζα λέει τα όρια δόμησης χτίζοντας την Κιβωτό στην αυλή μου, και έτσι χρειάστηκα άδεια και από την Πολεοδομία. Είχα πρόβλημα και να βρω ξύλα για την Κιβωτό γιατί υπήρχε απαγόρευση υλοτόμησης για την προστασία της Πιτσιλωτής Κουκουβάγιας. Τελικά κατάφερα να πείσω την Υπηρεσία Προστασίας Δασών πως χρειαζόμουν το ξύλο για να σώσω τις κουκουβάγιες. Αλλά όμως ο Οργανισμός Προστασίας Ζώων δεν με άφηνε να πιάσω κουκουβάγιες. Και έτσι δεν έχουμε κουκουβάγιες. Μετά οι ξυλουργοί κατέβηκαν σε απεργία, αλλά κατάφερα να έρθω σε συμφωνία με το σύλλογο τους. Τώρα έχω 16 ξυλουργούς να δουλεύουν στην Κιβωτό, αλλά δεν έχω κουκουβάγιες. Όταν άρχισα να μαζεύω τα υπόλοιπα ζώα, μου έκανε μήνυση μία ομάδα ακτιβιστών, γιατί θα έπαιρνα μόνο δύο από κάθε είδος. Όταν ξεμπέρδεψα με αυτή τη μήνυση με ενημέρωσαν από το ΥΠΕΧΩΔΕ ότι δεν γινόταν να συνεχιστούν οι εργασίες αν δεν κάνω δήλωση για την επίδραση στο περιβάλλον του σχεδιαζόμενου κατακλυσμού. Δεν τους αρέσει η ιδέα ότι δεν έχουν αρμοδιότητα στις αποφάσεις του Δημιουργού του Σύμπαντος.
Μετά οι τοπογράφοι τους Στρατού απαίτησαν χάρτη της προτεινόμενης ροής των υδάτων του κατακλυσμού. Εγώ τους έστειλα μία υδρόγειο. Αυτές τις μέρες προσπαθώ να λύσω ένα ζήτημα με την Επιτροπή Ισότητας, που λένε ότι κάνω διακρίσεις επειδή δεν θα πάρω ανθρώπους που δεν πιστεύουν σε Εσένα, Κύριε. Μου έστειλαν και αυτή την ειδοποίηση με δικαστικό επιμελητή ότι οφείλω φόρο και πρόστιμο γιατί δεν δήλωσα την Κιβωτό ως σκάφος αναψυχής. Τώρα η εφορία έχει παγώσει τις καταθέσεις μου γιατί πιστεύουν ότι φτιάχνω την Κιβωτό για να φύγω από την χώρα για να μην πληρώσω φόρους. Και ακόμη δεν έχει αποφασίσει το Συμβούλιο της Επικρατείας αν ο Κατακλυσμός είναι αντισυνταγματικός, αφού πρόκειται για θρησκευτική πράξη.
Πραγματικά, δεν υπάρχει περίπτωση να τελειώσω για τουλάχιστον 5 - 6 χρόνια. Και τότε άρχισε να καθαρίζει ο ουρανός, να λάμπει ο ήλιος και να ηρεμούν οι θάλασσες. Το ουράνιο τόξο στόλισε τον ορίζοντα. Ο Νώε κοίταξε τον Θεό με ελπίδα. Κύριε, αυτό σημαίνει ότι δεν θα καταστρέψεις τη Γη; Και απάντησε ο Θεός, Μπα, δε βαριέσαι. Ας το κάνει η κυβέρνηση.
Κυρίες και Δεσποινίδες, Διαβάστε ΠΟΛΥ προσεκτικά τα παρακάτω μέχρι το τέλος της σελίδας. Αυτές οι πληροφορίες θα σας φανούν ιδιαίτερα χρήσιμες.
Φανταστείτε πως βρίσκεστε στον Καλογήρου ένα Σάββατο απόγευμα. Γίνεται ο χαμός και περιμένετε στην ουρά για να πληρώσετε. Μία άλλη κυρία βρίσκεται στην αρχή της σειράς στο ταμείο και πληρώνει. Ανάμεσα σε εσάς και τη πρώτη κυρία (που πληρώνει) βρίσκεται μια τρίτη κυρία. Ακριβώς πίσω από το κεφάλι της ταμεία βρίσκεται ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ζευγάρι παπούτσια που δεν είχε πέσει στην αντίληψή σας μέχρι πρότινος. Η ταμπέλα από πάνω του γράφει: "Τέλος Εποχής - 50%"...
Παράλληλα με τον ενθουσιασμό σας με σφυγμούς εκστατικού χαρακτήρα, συνειδητοποιείτε πως η κυρία μπροστά σας κοιτάει ακριβώς τα ίδια παπούτσια που σας χάρισαν στιγμές ακαριαίας ηδονής. Και οι δύο (εσείς και η εν λόγω κυρία) έχετε αφήσει τις τσάντες σας στις αντίστοιχες φίλες σας (γιατί shopping χωρίς την φίλη μας δεν είναι shopping) και έχετε πάνω σας μόνο τα λεφτά που χρειάζονται για τα ψώνια που κρατάτε. Θα ήταν πραγματικά αγενές και ανήκουστο για μια σικ κοπέλα σαν και εσάς να μπείτε μπροστά από την κυρία χωρίς να έχετε την τσάντα με τα λεφτά μαζί σας (σας θυμίζουμε πως την κρατάει η φίλη σας) ενώ πάνω σας έχετε μόνο όσα λεφτά χρειάζονται για να αγοράσετε τα παπούτσια που κρατάτε. Όμως για καλή σας τύχη διασταυρώνετε τα βλέμματά σας με τη φίλη σας η οποία καταλαβαίνει αμέσως την κατάσταση και ετοιμάζεται να σας πετάξει την τσάντα σας προκειμένου να έχετε επιπλέον χρήματα για να αγοράσετε τα πεδιλάκια που μπανίσατε.
Αν σας την πετάξει και για να την πιάσετε θα πρέπει να προσπεράσετε την κυρία-ανταγωνιστή σας και άρα να αγοράσετε πρώτη τα παπούτσια θα ήταν σωστό και καθόλου αγενές. Έτσι δεν είναι;
Απεναντίας αν περνάγατε μπροστά της πριν η φίλη σας σας πετάξει την τσάντα (και φαινόταν εν τέλει ότι της φάγατε την σειρά εν ψυχρώ και με μόνο σκοπό να "αρπάξετε" τα παπούτσια από εκείνη) θα ήταν μεν σωστό αλλά πάρα πολύ αγενές (πράγμα που δεν σας αρμόζει). Θυμηθείτε πως θα ήταν τελείως απρεπές να προσπεράσετε πριν σας πετάξουν την τσάντα σας!!!
Ξανασκεφτείτε λίγο όλο αυτό το σκηνικό κυρίες και δεσποινίδες μου... Λίγο ακόμα... Μια μικρή προσπάθεια... Ακριβώς!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Μόλις καταλάβατε τον κανόνα του OFF-SIDE!!!
Φανταστείτε πως βρίσκεστε στον Καλογήρου ένα Σάββατο απόγευμα. Γίνεται ο χαμός και περιμένετε στην ουρά για να πληρώσετε. Μία άλλη κυρία βρίσκεται στην αρχή της σειράς στο ταμείο και πληρώνει. Ανάμεσα σε εσάς και τη πρώτη κυρία (που πληρώνει) βρίσκεται μια τρίτη κυρία. Ακριβώς πίσω από το κεφάλι της ταμεία βρίσκεται ένα ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ζευγάρι παπούτσια που δεν είχε πέσει στην αντίληψή σας μέχρι πρότινος. Η ταμπέλα από πάνω του γράφει: "Τέλος Εποχής - 50%"...
Παράλληλα με τον ενθουσιασμό σας με σφυγμούς εκστατικού χαρακτήρα, συνειδητοποιείτε πως η κυρία μπροστά σας κοιτάει ακριβώς τα ίδια παπούτσια που σας χάρισαν στιγμές ακαριαίας ηδονής. Και οι δύο (εσείς και η εν λόγω κυρία) έχετε αφήσει τις τσάντες σας στις αντίστοιχες φίλες σας (γιατί shopping χωρίς την φίλη μας δεν είναι shopping) και έχετε πάνω σας μόνο τα λεφτά που χρειάζονται για τα ψώνια που κρατάτε. Θα ήταν πραγματικά αγενές και ανήκουστο για μια σικ κοπέλα σαν και εσάς να μπείτε μπροστά από την κυρία χωρίς να έχετε την τσάντα με τα λεφτά μαζί σας (σας θυμίζουμε πως την κρατάει η φίλη σας) ενώ πάνω σας έχετε μόνο όσα λεφτά χρειάζονται για να αγοράσετε τα παπούτσια που κρατάτε. Όμως για καλή σας τύχη διασταυρώνετε τα βλέμματά σας με τη φίλη σας η οποία καταλαβαίνει αμέσως την κατάσταση και ετοιμάζεται να σας πετάξει την τσάντα σας προκειμένου να έχετε επιπλέον χρήματα για να αγοράσετε τα πεδιλάκια που μπανίσατε.
Αν σας την πετάξει και για να την πιάσετε θα πρέπει να προσπεράσετε την κυρία-ανταγωνιστή σας και άρα να αγοράσετε πρώτη τα παπούτσια θα ήταν σωστό και καθόλου αγενές. Έτσι δεν είναι;
Απεναντίας αν περνάγατε μπροστά της πριν η φίλη σας σας πετάξει την τσάντα (και φαινόταν εν τέλει ότι της φάγατε την σειρά εν ψυχρώ και με μόνο σκοπό να "αρπάξετε" τα παπούτσια από εκείνη) θα ήταν μεν σωστό αλλά πάρα πολύ αγενές (πράγμα που δεν σας αρμόζει). Θυμηθείτε πως θα ήταν τελείως απρεπές να προσπεράσετε πριν σας πετάξουν την τσάντα σας!!!
Ξανασκεφτείτε λίγο όλο αυτό το σκηνικό κυρίες και δεσποινίδες μου... Λίγο ακόμα... Μια μικρή προσπάθεια... Ακριβώς!
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!
Μόλις καταλάβατε τον κανόνα του OFF-SIDE!!!
-
paoktrella
- Δημοσιεύσεις: 177
- Εγγραφή: Κυρ 10 Φεβ 2008, 23:32
- Τοποθεσία: HANNOVER
Τρεις σκύλοι συναντιώνται στον προθάλαμο του κτηνίατρου.
Αρχίζουν κουβεντούλα:
- Εσύ γιατί είσαι εδώ;
- Για ευθανασία. Aσε, δεν ξέρω τι με έπιασε και μια μέρα που έλειπαν τα αφεντικά, άρχισα να χέζω και να κατουράω παντού, να ξεσκίζω τις κουρτίνες, τις πολυθρόνες, ρημαδιό το έκανα το σπίτι κι ας πέρναγα τόσο καλά.
- Eσύ; Ρωτάνε τον δεύτερο.
- Κι εγώ για ευθανασία. Και μένα το μαλάκα κάτι με έπιασε, κι ενώ πέρναγα μπέικα, μια μέρα που τα αφεντικά ετοίμαζαν το πάρτυ τους, χίμηξα πάνω στα τραπέζια, στους μπουφέδες, πάνε τα κοτόπουλα, πάνε τα ζαμπόνια, τα ρήμαξα, πάει το πάρτυ, ζοχαδιαστήκανε και νά ‘μαι τώρα.
- Κι εσύ; ρωτούν τον τρίτο.
- Εγώ, μια μέρα ήμουν ξάπλα στο μαξιλάρι μου, μπαίνει η κυρία μου με ένα tάνγκα μόνο και τη σφουγγαρίστρα κι αρχίζει να σφουγγαρίζει, να σκύβει, να κουνιέται, δεν ξέρω τι με έπιασε και της χυμάω από πίσω και της τον φοράω. Τρόμαξαν να με ξεκολλήσουν από πάνω της.
- Ε, καλά, εσύ δικαίως, την αξίζεις την ευθανασία.
- Ποιά ευθανασία; Εμένα τα… νύχια ήρθα να μου κόψουν!!!
Αρχίζουν κουβεντούλα:
- Εσύ γιατί είσαι εδώ;
- Για ευθανασία. Aσε, δεν ξέρω τι με έπιασε και μια μέρα που έλειπαν τα αφεντικά, άρχισα να χέζω και να κατουράω παντού, να ξεσκίζω τις κουρτίνες, τις πολυθρόνες, ρημαδιό το έκανα το σπίτι κι ας πέρναγα τόσο καλά.
- Eσύ; Ρωτάνε τον δεύτερο.
- Κι εγώ για ευθανασία. Και μένα το μαλάκα κάτι με έπιασε, κι ενώ πέρναγα μπέικα, μια μέρα που τα αφεντικά ετοίμαζαν το πάρτυ τους, χίμηξα πάνω στα τραπέζια, στους μπουφέδες, πάνε τα κοτόπουλα, πάνε τα ζαμπόνια, τα ρήμαξα, πάει το πάρτυ, ζοχαδιαστήκανε και νά ‘μαι τώρα.
- Κι εσύ; ρωτούν τον τρίτο.
- Εγώ, μια μέρα ήμουν ξάπλα στο μαξιλάρι μου, μπαίνει η κυρία μου με ένα tάνγκα μόνο και τη σφουγγαρίστρα κι αρχίζει να σφουγγαρίζει, να σκύβει, να κουνιέται, δεν ξέρω τι με έπιασε και της χυμάω από πίσω και της τον φοράω. Τρόμαξαν να με ξεκολλήσουν από πάνω της.
- Ε, καλά, εσύ δικαίως, την αξίζεις την ευθανασία.
- Ποιά ευθανασία; Εμένα τα… νύχια ήρθα να μου κόψουν!!!