Μπήκα να πω και δυο λόγια για μια υπεροχη εκδρομή
Βαρέθηκα να διαβάζω για το offside, για τα επεισόδια, για για για όλα τα σκατά...
Λουκέρνη-Στουτγκάρδη οδικώς, Στουγκάρδη-Θεσσαλονίκη αεροπορικώς και Θεσσαλονίκη-Βόλος οδικως σε 11 ώρες με το γιο μου
Στο δρόμο σε σταθμό εξυπηρέτησης αυτοκινήτων συναντούμε τον πρώην πρόεδρο, και καλύτερο παίκτη του Euro 2004 να μην ξεχνιόμαστε, να παίζει συνεχειa με το μπεγλέρι στο χέρι...ότι θα κάνει και στις Βρυξέλλες.....
Πάει η εποχή που τρώγαμε τα λαδερά στο δρόμο - μια καλούτσικη τυρόπιτα και φύγαμε
Φτάνουμε στην έξοδο του πανθεσσαλικού στον περιφερειακό
ελληνικη πατέντα - παρκάρουμε όλοι στον περιφερειακό !
Με ένα εισιτήριο στο χέρι και με την υπόσχεση για άλλο ένα από γνωστό του αδερφού μου - να ναι καλά ο αδερφός μου
Περιμένουμε μιάμιση ώρα να έρθει το παλικάρι
Σε αυτήν τη μιάμιση ώρα είδαμε και ακούσαμε....
Το Γεωργιάδη, το Βενετίδη και τον Νταμπίζα να περιμένουν να μπούν μέσα - βασικά παρακαλούσαν γιατί εισιτήριο δεν είχαν
Έναν λεβέντη να διαβαίνει το δρόμο για το στάδιο, ντυμένος στην τρίχα - Γεια σου ρε Άγγελε, τον καλωσορίζουμε, γεια σας ρε παλικαρια μας ανταπαντά - Ο λεβέντης κι να γέρασε, πάντα λεβέντης
Τις διμοιρίες των MAT να επιταχύνουν το βηματισμό τους με κατεύθυνση το στάδιο, αφ ότου είχαν πέσει οι μπουνιές και τα αλλα ωραία
Αναπνεύσαμε τα δακρυγόνα, τι συγκίνηση Θε μου, γιατί ντέρμπι του ελληνικού ποδοσφαίρου χωρίς δακρυγόνο είναι σκυλάδικο χωρίς λουλούδια
Έρχεται η αποστολή, που έχει κολλήσει ανάμεσα στα αυτοκίνητα του περιφερειακού, πανζουρλισμός, σκίστε τους ρε - για την πάρτι μου θέλω τέσσερα - στα τέσσερα να τους ρίξετε...
Νάσου το εισιτήριο
Μπαίνουμε
Στους ημιεπίσημους
Ήρεμα τα πράγματα
Σα τσαμπιά οι οργανωμένοι στο πέταλο
Πάνω στα κάγκελα ένα παλικάρι, ως ακροβάτης του παλιού καιρού, δίχως σύρμα, να πετάει τα παπούτσια του στους αστυνομικούς, και να στέκεται όρθιο τρεις ώρες - όλο τον τελικό - και να γδύνεται σιγά σιγά - και να μας κοιτάει με ένα απλανές βλέμμα και να χαμογελάει, να χαμογελάει....
τελικά σ αυτή τη χωρα είτε πρέπει να είσαι φαρμακωμένος είτε πολύ τρελός
Ενός λεπτού σιγή για το Νάσο
Κι η τρομπέτα από τα Άνω Πορόια να τρυπα τη σιωπή
Ξεκινάμε
Μπήκαμε λίγο χεσμένοι, και οι μεν και οι δε
Ανεβαίνουμε όμως
Έλα μαύρη γαζέλα, δειξτους τι μπορείς
Σέντρα
Και παίρνει τη μπάλα ο γιος του Μπομπ Μάρλεϊ, πλασέ στην αριστερή γωνια και ναι τους έχουμε ρε
Δυο λεπτά αργότερα
Ψυχρολουσία
Καντήλια στο Γλυκό
Χαλαρώστε ρε
Αυτός μας έφερε στο τελικό
Ημίχρονο
Τσιγάρο δεν έχει, γιατί μπροστά στο γιο μου δεν καπνίζω - ανυπόφορη η αναμονή
Κάπου στο 60
Ο Βαρελα δίνει το σύνθημα
Θέλει την κερδιδα να κοχλάζει
Και το γήπεδο αρχίζει και γέρνει
Γέρνει ρε
Τα χανούμια κάτι ψελλίζουν....
Εμείς βροντοφωνάζουμε
ΠΑΟΚ γερά γερά γάμα τα μουνιά, γιατί αυτοί αυτοί είναι πουτάνας γιοι
κι άλλο, κι άλλο
να το ακούσουν όλοι
κουράστηκε η μαύρη γκαζέλα
μπαίνει ο speedy
τόσο speedy, που ο επόπτης έχασε ένα metro οφσάιντ
αλλα στα αχαμνά μας ρε
το γήπεδο γέρνει και γέρνει και εμείς είμαστε από πάνω, λαός και παίκτες
Τελειωσε
Ο γιος μου από τα κάγκελα μες τον αγωνιστικό χώρο
Βρίσκει τον Eλβετό
Nächst mal machs es goal, gäll - την άλλη φορα να βάλεις κάνα γκολ, κοτσίδα ε κοτσίδα
Βγαίνουμε, περιμένομε να γνωρίσουμε τον πιλότο - γιατί σαν την Χαλκιδική δεν έχει
Ξεκινάμε
Σφαίρα
Με αστυνομική προστασία και επιστασία
Κάθε αερογέφυρα και περιπολικό
Και εμείς σφαίρα - δε γράφω ποσο...γιατί θα με κυνηγάτε όπως το Νικόλα
Στο δρόμο μια βέσπα
ένας εξηντάρης
Στο ένα χέρι μια σημαία ισα με ένα δωμάτιο - το κοντάρι τρία μετρα
στο άλλο χέρι το τιμόνι
τρεις ώρες μέχρι σαλονίκη έτσι
τρελα ο ΠΑΟΚ
Φθάνουμε Τούμπα
Μάλλον οι πρώτοι
Τρώμε το γύρο μας στο Γυράδικο
Εγώ χώμα - 20 ώρες στο δρόμο - δεν αντέχω ρε
Όχι - ο γιος μου λέει όχι - θα πάμε στο λευκό τον Πύργο
Δεν αντέχω σου λέω
Δε με νοιάζει μου λέει
Δεκατέσσερα χρονια χωρίς κύπελλο είναι πολλά
Λευκός Πύργος
Λαός
Περιμένουμε την αποστολή
Δυόμισι ώρες
Αλλα χαλάλι
Έέέέέέέέέέέέρχονται
Σήκωσε το τιμημένο, δε μπορώ δε μπορώ να περιμένω
Ανοιχτό λεωφορείο
Ο Ματός ημίγυμνος
Ο Βαρελα να γελάει και να γελάει σα μικρό παιδί
Ο Κανιάς με τη σημαία της Ανδαλουσίας
Και να ανεβαίνει κι ο πρόεδρος
Ιβάν Σαββίδης, Ιβάν Σαββίδης
Πυρσοί, πυροτεχνήματα, συνθήματα
Όλοι σε amok
Δεκατέσσερα χρονια ήταν πολλά
Αγόρια κορίτσια
ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ
Κι εγώ σχεδόν βουρκώνω
Πάμε σπίτι
Στάση στο Μπλε για γλυκό
Που θα ξαναφάμε τέτοια σοκολατίνα
Τέτοια ούτε στην Ελβετία δεν έχει
Και μετά ύπνος
κι επιστροφή
στη μουντή και βροχερή κεντρική Ευρώπη
-20 βαθμούς
πικρα
τη βλέπω στα ματια του γιου μου
Πατέρα τι εκδρομή ήταν αυτή....;
Τρελα
Όπως ο ΠΑΟΚ
όπως η Ελλάδα
γλυκόπικρη τρελα
Συγγνώμη για το σεντόνι
Αλλα έπρεπε να τα βγάλω
Πάντα τέτοια να χούμε
Χαιρετίσματα σε όλα τα αδέλφια Παοκτσήδες
Φέρτε μας το κύπελλο στον Πύργο το λευκό
