Εντάξει φίλε, τ Ανάπλι δεν παίζεται...Κι η παραλία πίσω απ την Ακροναυπλία, Καθαρώνας λέγεται θαρρώ...
Φοβερή ομορφιά-γραφικότητα, το λατρεύω και του λόγου μου...Πήγαινα επί χρόνια για δουλειές πολύ συχνά...
Κι οι άνθρωποι του είναι πολύ ανώτεροι απ τους Αργίτες σε γενικές γραμμές, με ελάχιστες εξαιρέσεις...
Το φιλαράκι μου τον Βασιλάκη στον στρατό το είχα γνωρίσει...Παιδί τζιμάνι, όπως κι ένας ακόμα απ το άλλο Άργος, το Ορεστικό της Καστοριάς, που κάναμε τότε τρίδυμο-φωτιά...Φαντάσου κάτι από "λούφα και παραλλαγή" παρά το τρέξιμο-πήξιμο που τρώγαμε με την μαχιμότητα της μονάδας και τις υπηρεσίες "μέσα εμπλοκή", παρότι μέσα στην Θεσσαλονίκη!!!! Οι κοπάνες πήγαιναν σύννεφο και μετά οι φυλακές έπεφταν χαλάζι...
Ωραίες αναμνήσεις φίλε, τριών δεκαετιών και βάλε πίσω...
