ΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ-4- έγραψε:«Είμαι ΠΑΟΚτσής μολονότι δεν είμαι Θεσσαλονικιός.
Ο ΠΑΟΚ είναι μια ουτοπία, μια διαρκής ανταρσία που δεν ολοκληρώνεται ποτέ.
Πάντα θα πηγαίνω στην Τούμπα, ένα αυτόνομο κρατίδιο ελευθερίας.
Ο ΠΑΟΚ δεν είναι απλά μια ποδοσφαιρική ομάδα, είναι κοσμοθεωρία.
Είμαι ΠΑΟΚτσής στην Αθήνα, μέσα στην καρδιά του θεριού.
Πάντα, όμως, έχω διαρκείας της ομάδας για λόγους ηθικής τάξης».
Νομιζω οτι αυτα τα λογια πρεπει να γινουν κορνιζα και ειναι το πρωτο πραγμα που θα βλεπει καποιος
μπαινoντας στο Σ.Φ. ΑΘΗΝΩΝ
+1974
Θα ήθελα να προσθέσω κάτι τελευταίο για τον Τριανταφυλλίδη. Συνέχισε ολόψυχα και παθιασμένα να εργάζεται για το ντοκιμαντέρ για τα 90 χρόνια του ΠΑΟΚ, παρότι γνώριζε ήδη από τον περασμένο Σεπτέμβριο ότι έχει το πολύ 1 χρόνο ζωής μπροστά του.
Η πουτάνα αυτή αρρώστια, που του κόστιζε χρόνο και δυνάμεις, αλλά και κάποιες ασυνεννοησίες με διάφορους υπεύθυνους - ανεύθυνους της ΠΑΕ (σας παρακαλώ, μην πει κανεις ότι γκρινιάζω, θα τον δαγκώσω, μιλάω για κάτι πολύ συγκεκριμένο, για το οποίο ΠΡΟΦΑΝΩΣ δεν φταίει ο Ιβάν) δεν τον άφησαν να πραγματοποιήσει όλα όσα είχε κατά νου για αυτό το ντοκιμαντέρ, μερικά εκ των οποίων ήταν πραγματικά άκρως θεοπάλαβα και πέρα για πέρα παοκτσήδικα.
Ο Τριανταφυλλίδης δεν ήταν κουλ επειδή ήταν ΠΑΟΚ. Για κανέναν δεν ισχύει αυτό. Ήταν κουλ επειδή βουτούσε με μανία σε όλα του τα πάθη. Κι ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβανόταν τον ΠΑΟΚ ήταν παράδειγμα προς μίμηση. Με γνήσιο πάθος, με απίστευτο ρομαντισμό. Και κάπου εδώ, μάλλον ειπώθηκαν αρκετά. Τους όμορφους ανθρώπους πρέπει να τους παινεύουμε πιότερο όταν ζουν, παρά όταν πεθαίνουν.